Œuvres de Descartes/Édition Adam et Tannery/Tome 7/Texte entier

La bibliothèque libre.
Aller à la navigation Aller à la recherche

René Descartes : Œuvres de Descartes, éd. Adam et Tannery, Tome 7

OEUVRES

��DE

��DESCARTES

��MEDITATIONES

��DE

��PRIMA PHILOSOPHIA

VII

�� � M. Darboux, de l'Académie des Sciences, doyen honoraire de la Faculté des Sciences de l'Université de Paris, et M. Boutroux, de l'Académie des Sciences Morales et Politiques, professeur d'histoire de la philosophie moderne à la Sorbonne. directeur de l'Institut Thiers, ont suivi l'impression de cette publication en qualité de commissaires responsables.

�� �


ŒUVRES
DE
DESCARTES

PUBLIÉES
PAR
Charles ADAM & Paul TANNERY
SOUS LES AUSPICES
DU MINISTÈRE DE L’INSTRUCTION PUBLIQUE

—————

MEDITATIONES
DE
PRIMA PHILOSOPHIA
VII


PARIS
LÉOPOLD CERF, IMPRIMEUR-ÉDITEUR
12, RUE SAINTE-ANNE, 12

1904

AVERTISSEMENT

��Retmti | Des-Cartes | Meditationes | dé Prima | Philoso- PHiA, I in qua Dei existentia \ et Animœ immortalilas \ de- monstratur : tel est le titre complet de la première édition de l'ouvrage que nous appellerons tout simplement, en français, les Méditations de Descartes, Cette première édition fut pu- bliée à Paris, chez Michel Soly, en 1641 (achevé d'imprimer, le 28 août 1641), cinn Privilégia et Approbatione Doctonan. Le privilège se trouve, en effet, à la fin du volume, ou plutôt un Extraict du Privilège du Roy, que nous avons reproduit au présent volume, p. 448. Mais l'approbation annoncée manque; nous savons, par la Correspondance de Descartes, et nous verrons, dans la Vie du philosophe, au chapitre de l'historique de cette publication, toutes les tentatives faites pour l'obtenir, mais en vain. Il reste, à ce sujet, l'Epître au Doyen ainsi qu'aux Docteurs de la Sorbonne : Sapienlissimis Clarissimisque Viris Sacrœ Facultatis Theologiœ Parisiensis Decano et Doc- toribus, Renaius Des-Cartes S. D., imprimée en tête de l'édi- tion. Viennent ensuite trois pièces préliminaires : une Préface, Prœfatio ad Lcctorem, un. Index, et un plan ou vue d'ensemble, Synopsis, laquelle seule est paginée, p. 1-7. Puis, successive- ment, les six Méditations, qui forment le corps de l'ouvrage, bien que matériellement elles n'en occupent que la cinquième partie environ, p. 7-1 16. Les Objections suivent, avec les Ré- ponses du philosophe : premières Objections, d'un Théologien, p. 117-131, et Réponses, p. i32-i6o; secondes Objections, de Théologiens et de Philosophes, p. 161-172, et Réponses, suivies d'un Abrégé à la façon des Géomètres, p. 172-282; Œuvres. II. a

�� � VI Avertissement.

troisièmes Objections, d'un Philosophe, avec Réponses inter- calées, p. 233-271, quatrièmes Objections, d'un Théologien très subtil, .subtilissimi Theologi, p. 272-304, et Réponses, p. 3o5-354; cinquièmes Objections, de Pierre Gassend, le seul qui soit nommé, p. 355-4g2, et Réponses, p. 493-55 1 ; sixièmes ou dernières Objections, p. 552-566, et Réponses, p. 566-6o2. Total, 602 pages (plus 20 pages préliminaires, non numé- rotées); format in-8.

Renati \ Des-Cartes ( Meditationes | de Prima | Philoso- PHiA, I In quibus Dei existentia, et animœ \ humanœ a corpore distinctio, \ demonstrantur . \ His adjunctœ sunt varice objec- tiones docto\riim lirorum in istas de Deo et anima \ demonstra- tiones; \ cum Responsionibus Authoris. \ Secunda editio septi- mis objectionibus antehac \ non visis aucta : tel est le titre complet de la seconde édition, publiée à Amsterdam, chez Louis Elzevier, en 1642. Format, petit in-12. Marque : la Minerve; c'est même un des premiers ouvrages où figure cette marque, avec la devise Ne extra oleas. Le titre, on le voit, est un peu changé : in quibus, au lieu de in qua ; et surtout, au lieu de animée immortalitas, cette variante significative : ani- mœ humanœ a corpore distinctio. Point d'approbation non plus d'ailleurs, et plus de privilège. Mais on retrouve, d'abord, le même contenu que dans la première édition, et dans le même ordre, sauf toutefois Y Index, qui a disparu (nous l'avons donné en note, p. lo-ii). Voici ce contenu : Epistola, Prœfatio, Synopsis, celle-ci p. 1-6 ; les six Méditations, p. 7-95 ; pre- mières Objections et Réponses, p. 96-131 ; secondes, p. i32- 191-, troisièmes, p. 192-224; quatrièmes, p. 225-296; cin- quièmes, p. 297-454; et sixièmes, p. 455-496. Mais en outre, ainsi que l'annonce le titre de tout l'ouvrage, les sixièmes Objections ne sont plus les dernières, ultimœ, comme en 1641 ; dans l'édition de 1642, elles sont suivies des septièmes Objections avec les Notes de l'A utcur. Et cette importante ad- dition forme comme un nouveau volume, à la suite du premier, avec un frontispice particulier : Objectioncs scptimœ j In \ Medi-

�� � Avertissement. vu

tatîones \ déprima Philosophia cum \ uotis Authoris. \ [Amste- lodami, \ Apud Ludovicum Elievirium, 1642. \ Cum Authoris consensu), et avec une pagination à part, p. i-i38, le fron- tispice et le revers comptant d'ailleurs comme pages i et 2. Les caractères restent d'abord les mêmes que pour toutes les Objections et Réponses et les Méditations qui précèdent. Mais la seconde édition fait suivre ces septièmes Objections, où les Notes de Descartes sont intercalées, d'une pièce fort impor- tante encore, la Lettre de Descartes au P, Dinet, intitulée : Admodum Reverendo Patri \ Patbi Dinet | Societatis Jesu 1 Prœposito provinciali per \ Fraticiam, \ Renatus Des Cartes S. D. Cette Lettre est imprimée en caractères plus forts, et va de la page KÎg à 212; elle continue donc la pagination des septièmes Objections, et forme avec elles un tout. C'est qu'en effet, pour une partie au moins, elle les complète : les septièmes Objections sont du P. Bourdin, jésuite, qui avait pour supérieur le P. Dinet, et Descartes fait à ce dernier un récit de ses démêlés avec Bourdin, comme aussi, par la même occasion, avec un ministre d'Utrecht, Gisbert Voët. Cependant ce nouveau volume, bien que pouvant se détacher du premier, fait véritablement corps avec lui, puisque le faux-titre de celui-ci en fait expressément mention : Secuiida editio... septimis objectionibus. . . aucta.

Telles sont les deux sources auxquelles nous puiserons pour une nouvelle édition latine des Méditations. Celles-ci furent cependant réimprimées encore une fois du vivant de Descartes, mais sans les Objections et Réponses qui les accompagnent, sans l'Epître ni la Préface, avec la Synopsis cependant, et Descartes n'eut aucune part à cette réimpression. Ce fut en 1644, à Amsterdam, apud lohannem Blaer : un ami de Gas- send, Samuel Sorbière, établi pour lors en Hollande, y publia les Objections de celui-ci, c'est-à-dire les cinquièmes, avec les Réponses de Descartes, et de longues Répliques ou Instances de Gassend encore, le tout sous ce titre : Pétri Gassendi | Dis- QuisiTio I Metaphysica. ( Seu I Dubitationes \ et Instantiœ :

�� � viii Avertissement.

\adpersus \ Renati Cartesii \ Aletaphysicam et Rcsponsa. L'ou- vrage in-4 ne compte pas moins de 3 19 pages (plus 14 pages non numérotées). A la fin du volume, pour la commodité du lecteur, Sorbière a ajouté le texte des six Méditations, avec une pagination nouvelle, de 48 pages (le faux-titre comptant pour I et 2) : Renati Des-Cartes | Meditationes | De Prima I Philosophia, I In quitus Dei existentia, et Animœ humanœ a cor\pore distinctio, demonstrantur. {Anistelodami, \ Apud lohannem Blaev, \ CID ID C XLIV.) Cette addition n'offre d'ailleurs pour le texte aucun intérêt.

Les autres éditions des Méditations en latin ne parurent qu'après la mort de Descartes. Les Elzevier d'Amsterdam en donnèrent jusqu'à cinq, sans compter celle de 1642; celle-ci était un petit in- 12, les cinq autres furent dans le format in-4o. La première édition elzevirienne in-4o est de i65o; les quatre suivantes sont de 1654, i663, 1670 et 1678. Le titre est le même, si ce n'est que ces quatre dernières portent la mention editio ultima, au lieu de tertia en i65o. En outre les deux pre- mières (i65o et 1654) portent le nom de Louis Elzevier, la troisième (i663) ceux de Louis et Daniel, et les deux dernières (1670 et 1678) celui de Daniel seulement. Voici le titre com- mun à toutes : Renati Des Cartes ] Meditationes | de prima I PHILOSOPHIA. In quitus Deiexistentia, et animœ humanœ a \ cor- pore distinctio, demonstrantur. \His adjunctœ suntvariœ objec- tiones doctorum virorum in istas\de Deo et anima demonstra- tiones. Cum Responsionibus Authoris. | Tertia editio (ou Editio ultima) prioribus auctior et emendatior. (Marque : la Minerve.) Même pagination également dans ccb cinq éditions in-4, à savoir : 6 feuillets liminaires, — igi pages pour l'a i" partie, — 164 pages pour V Appendix (daté 1649 dans l'édition de i65o), 88 pages pour l'Epistola ad Voetium. Ces 88 pages constituent une addition, fort importante de l'édition nouvelle. Elle fait suite naturellement à la Lettre au P. Dinct, qui terminait l'é- dition de 1642 ; et surtout elle complète un volume qui, sans cela, aurait peut-être paru un peu maigre, avec 191 4-164

�� � Avertissement. ix

ou 355 pages seulement, tandis qu'il en compte 355 + 88 ou 443. D'ailleurs Louis Elzevier avait lui-même imprimé déjà cette lettre à Voet séparément, en 1643. — En outre, la première partie donne, après les sixièmes Objections et Réponses, une pièce que Louis Elzevier avait aussi publiée à part, en 1648 : Renati Des Cartes, Notœ in programma quoddam, sut finem amii 164J, in Belgio editum, etc., p. 1 69-191. Par contre, les cinquièmes Objections de Gassend ne figurent pas à leur place, entre les quatrièmes et les sixièmes. A cet endroit, Elzevier donne la traduction latine de deux pièces insérées en 1647 dans le volume des Méditations en français : à savoir, un Avertissement de Descartes, au sujet des Objections de Gassend, et une Lettre à Cierselier en ré- ponse à quelques-unes des Instances publiées dans la Disqui- sitio Meiaphysica en 1644. La première de ces deux pièces offre, dans l'édition de i65o, une particularité fort intéressante : tandis que, pour tout le reste, elle ne fait que traduire exacte- ment l'original, un passage cependant se trouve tout changé. A propos des Objections de Gassend, Descartes avait dit en français : « Lors que i'ay fccu que Monfieur C. L.R. prenoit la veine de traduire les autres objeûions, ie iay prié d'obmettre celles-cy. » (Vol. des Méditations en français, dans la présente édition, p. 109, 1. 8-1 1 .) Voici la phrase latine correspondante : « Cùm audivi Ltidovicum Elievirium, indusirium typogra- phum, Meditationes meas unà cum aliis Objectionibus prœlo sua iterum subjiccre decrevisse, rogavi ipsum ut Quintas objec- tiones omitteret. » (Edition d'Amsterdam, Louis Elzevier, i65o, p. 141.) Descartes aurait donc fait lui-même des recomman- dations expresses à Louis Elzevier, pour que l'édition de i65o (commencée d'ailleurs en 1649, comme en fait foi la date de VAppendix), c'est-à-dire la seconde qui sortit des presses d'Amsterdam, différât de celle de 1642, qui était la première imprimée en Hollande. Toutefois Elzevier ne voulut pas exclure tout à fait du volume, les cinquièmes Objections et Réponses : il se contenta de les reléguer, avec les septièmes Œuvres. II. b

�� � X Avertissement.

(du P. Bourdin), dans un Appeiidix, ainsi composé : p. 2, Typo- graphus Lectori ; p. 3, Objectiones quintœ : Eximio viro Eenalo Cartesio P. Gassendus Gassendits S. ; p. 55, Responsio Authoris ad quintas Objectiones ; p, 78, Objectiones septimœ cum notis Authoris, sive Dissertatio de prima philosophia ; p. 143, Admodum Reverendo Patri Dinet, etc. Au reste, voici, à ce sujet, la déclaration de l'éditeur lui-même, en tête de cet Appendix, sous le titre Typographus Lectori :

« Etiamsi Auctor Meditationum de Prima Philosophia no- luerit ut Objectiones quintœ amplius in suo libro cum cœteris léger enlur, ut ex posita loco illarum Admonitione liquere potest ; quia tamen a magni nominis Philosopha sunt profectœ, rem curiosis ingeniis non ingratam me facturiim existimavi, si nias hoc loco, quann'is alieno, unà cum Responsionibus repo- nerem. Quœ ratio cùm pro septimis etiam Objectionibus et Responsionibus militet, eas quoque Quintis subjunxi, simulque Epistolas ad lesuitam Dinet & ad Gisbertum Voetium Vltra- jectinum Theologum. Et ne qua in re illorum votis desim, eadem opéra Me significabo, Primarum objectionum auctorem esse doctum quendam Fœderati Belgii Theologum, Secundas Lutetiœ a Marino Mersenno ex diversorinn Philosophorum et Theologorum ore exceptas fuisse, Tertias esse Thomœ Hobbii celebris Philosophi Angli, Quartas Antonii Arnaldi Doctoris Theologiœ Sorbonici, Quintas nomen auctoris sut Pétri Gas- sendi prœf erre, Sextas rursus ab eodem Mersenno ex aliorum ore fuisse exceptas. Sept i mas denique apparere ex Epis toi a ad Pat rem Dinet esse lesuitœ cujusdam.

Vinrent ensuite les éditions de Blaev, à Amsterdam, en i685, 1698, etc., aussi dans le format in-4. C'est la repro- duction des éditions elzeviriennes. Même omission des cin- quièmes Objections de Gassend, entre les quatrièmes et les sixièmes ; on trouve, à la place, la traduction latine des deux mêmes pièces : Avertissement de Descartes, dans l'édition française de 1647, et Lettre à Clerselier. Même addition des Notœ in programma quoddam, etc., après les sixièmes

�� � Avertissement. xi

Objections. Même Appendix composé de la même manière : cinquièmes Objections de Gassend et Réponses de Descartes, les septièmes (du P. Bourdin) et les Notes intercalées de Descartes, Lettre de celui-ci au P. Dinet. Enfin, pour ter- miner, la Lettre à Voet.

De quelle façon maintenant convient-il d'utiliser les éditions anciennes, soit pour le contenu du présent volume, soit pour l’établissement du texte ?

Pour le contenu, la seconde édition, celle de 1642, doit évi- demment faire loi. La première édition, en eflfet, est incom- plète : il y manque les septièmes Objections, qui n'avaient pas été envoyées à temps pour y figurer, et qui d'ailleurs ont été faites, non pas, comme les autres, sur une copie manuscrite adressée avant toute impression par Mersenne aux théologiens ou philosophes dont il provoquait les critiques, mais sur le volume imprimé dès le 28 août 1641, et que le P. Bourdin, auteur des septièmes Objections, étudia de lui-même à seule fin de le critiquer. Descartes ayant joint, en outre, à ces septièmes Objections, accrues de ses propres Notes, la Lettre qu'il écrivit ensuite au P. Dinet, nous ne les séparerons pas non plus dans le présent volume. Mais nous n'y ajouterons pas cependant, comme l'ont fait les Elzevier, de i65o à 1678, et ensuite Blaev, la Lettre à Voet. Cette addition, en effet, de la part des impri- meurs de Hollande, semble n'avoir eu d'autre cause que le besoin de grossir un volume qui, sous le nouveau format in-4, aurait été un peu mince. Or notre présent volume des Médita' lions en latin se trouve assez gros sans cela. D'ailleurs, si une bonne moitié de la Lettre au P. Dinet relate, en effet, les démêlés de Descartes à Utrecht avec Voet, ce qui explique que la Lettre à Voet vienne naturellement à la suite, il faudrait donc aussi, pour avoir un tout complet, imprimer encore la Lettre apologétique au Magistrat d' Utrecht, toujours sur le même sujet, et en outre, comme l'ont fait les éditions hollandaises à partir de i65o, les Nutce in programma etc., dernière pièce

�� � XII Avertissement.

du dossier des relations de Descartes avec son ancien disciple et ami d'Utcecht, le professeur Henry de Roy. Ne vaut-il pas mieux, puisqu'aussi bien la place nous ferait défaut, réserver ces trois pièces : Lettre à Voet, Lettre apologétique au Ma- gistrat d'Utrecht, et Nota' in programma etc., qui complé- teront fort bien notre autre volume, un peu mince sans cela, des Principia Philosophiœ en latin ?

D'autre part, nous n'imiterons pas les éditeurs de Hollande, qui ont ôté de leur place chronologique les cinquièmes Objec- tions et Réponses, pour en faire un simple Appendix avec les septièmes, etc. Ils ont bien pu s'autoriser pour cela de V Aver- tissement de Descartes, dans l'édition française des Médita- tions en 1647, et même d'instructions précises que le philo- sophe paraît avoir données à Louis Elzevier en 1649. Tou- tefois Descartes ne parle, en 1647, 1"^ ^^ '^ traduction de ces cinquièmes Objections, et il engage Clerselier à ne pas l'entreprendre ; mais lorsqu'elles eurent été traduites quand même, il ne s'opposa pas à ce qu'elles fussent imprimées à la fin du volume. Plus tard, également, en 1649, malgré ses instructions à Louis Elzevier, il laissa réimprimer le texte, au moins en Appendix. D'ailleurs lui-même avait déjà permis, et sans doute pris soin, qu'on imprimât ce texte des cinquièmes Objections, avec ses propres Réponses en latin, entre les qua- trièmes et les sixièmes, dans la seconde édition faite auprès de lui, à Amsterdam, par Louis Elzevier en 1642. Nous serons donc plus fidèles, ce semble, à sa pensée première, en les maintenant, comme lui, à leur place dans l'ensemble de l'œuvre, qu'en écoutant avec trop de complaisance un mot qui lui sera peut-être échappé plus tard dans un moment d'hu- meur, et qu'après l'avoir dit, il n'aura pas voulu retirer, sauf à fermer à demi les yeux sur ce que feraient ses éditeurs. Et il était si loin de rester lui-même indifférent aux Objections de Gassend, que non seulement il permit, en fin de compte, qu'on imprimât, bien qu'à la suite des autres, et la traduction fran- çaise en 1647 et le texte latin en 1649-1650, mais il voulut

�� � Avertissement. xiii

lire en outre le gros livre d'Instances ou Disquisitio Meta- physica, et il y répondit au moins sur quelques points. A ce propos, nous avons cru devoir reproduire in extenso (p. 394-409 du présent volume) la table des matières de cette Disquisitio, laquelle table a le double avantage de donner à la fois le sommaire détaillé des Instances de Gassend et, ce qui manquait dans les éditions de 1641 et de 1642, les som- maires, point par point, des Objections de Gassend et des Réponses de Descartes, bien que, fort probablement, ces der- niers sommaires soient l'œuvre de l'éditeur de la Disquisitio, Samuel Sorbière.

Enfin il est à peine besoin de dire que, à tous les endroits où la chose est nécessaire, le lecteur sera averti des différences entre l'édition de 1642 et celle de 1641, et dont la plus notable est un assez long passage qui termine les Réponses de Des- cartes aux quatrièmes Objections d'Antoine Arnauld : ce pas- sage très important sur l'Eucharistie, envoyé d'abord en 1640 à Mersenne, n'avait point paru dans la première édition, en

1641, sans doute afin d'obtenir plus aisément l'approbation de la Sorbonne; il fut rétabli haturellement dans l'édition de 1642 (voir ci-après, p. 252, 1. 22, à p. 256, 1. 8).

Pour le texte, on doit suivre aussi cette seconde édition de

1642. Celle de 1641, en effet, fut imprimée à Paris, loin de Descartes, qui était en Hollande, et à qui on n'envoya point les épreuves. Mersenne, qui eut le soin de l'impression, se con- tenta de demander de temps en temps au philosophe quelques corrections ou modifications, quelquefois pour le sens, le plus souvent pour la langue. C'est tout ce que nous apprend du moins la correspondance de Descartes, et les renseignements qu'elle donne à ce sujet sont rappelés avec soin, dans le présent volume, par des notes au bas des pages. D'ailleurs, nous avons une déclaration qui, à elle seule, suffirait pour établir l'infériorité du texte de la première édition comparée à la seconde. A la fin de l'édition de 1641, page des errata, on trouve ceci : « Quoniam

�� � XIV Avertissement

hœc abfente Authore, alqite ab exemplari, non ab eius manuf- cripto, typis mandata siait, nulla diligentia potuit impedire, qiiin aliqui errores irrepferint, quorum prœcipui Jic corri- gentur. »

Ce n'est pas que l'on soit sûr cependant que Descartes ait revu lui-même les épreuves de la seconde édition. Mais la chose est vraisemblable, l'impression se faisant à Amsterdam, qui n'est pas tellement éloigné (huit lieues environ) d'Endegeesî, où habitait Descartes toute cette année 1642. Nous pouvons donc suivre ce texte avec pleine confiance, sans manquer d'ail- leurs de signaler soigneusement toutes les variantes de la pre- mière édition. D'autres variantes encore, et parfois même des corrections heureuses, nous ont été fournies, pour le texte des cinquièmes Objections (celles dé Gassend, par la Disquisitio Mctaphysica de 1644 ; nous avons signalé chacune au passage.

L'oithographe non plus n'est pas la même dans les deux éditions de 1641 et de 1642. Nous adopterons aussi celle de Hollande en 1642. Elle présente cependant plusieurs innova- tions : distinction de Vi et du j (sauf cependant pour les ma- juscules en tête des mots, où l'on trouve presque toujours I, et le cas particulier, ajo, ajebant) ; distinction de ;/ et de v, aussi bien comme lettres initiales que dans le corps des mots, etc. L'édition de 164 1, au contraire, faite à Paris, est plus ar- chaïque : elle ne distingue point le j de 1'/ (exemple .• eim, coniicere, etc.) ; elle imprime uniformément v pour u ou v en tête des mots [vt, vnus, etc.), et 11 pour v ou 11 dans le corps des mots [diuersus, piuunt, etc.). A cet égard, elle se rapproche certainement plus de l'orthographe de Descartes, et peut-être convenait-il de l'adopter. Toutefois, comme le te.xte imprime à Paris l'a été, non sur le manuscrit du philosophe, mais sur une copie [ab cxemplari, non ab dus manufcriplo), et comme, d'autre part. Descartes a laissé passer dans l'édition de 1G42 l'orthographe des Elzevier, et par conséquent ne l'a pas désapprouvée, nous pourrons donc la suivre sans scrupule, comme plus conforme aussi d'ailleurs à nos habitudes mo-

�� � Avertissement. xv

dernes. — Notons une particularité intéressante des cin- quièmes Objections, et qui paraît propre à Gassend ; car on la retrouve, non seulement dans le texte de ces Objections, imprimé en 1641 et en 1642, mais dans la Disquisitio Meta- physica de 1644, et en général dans toutes les œuvres de ce philosophe (Gassendi Opéra, édition de i658). Presque tou- jours, e/ est mis pour e dans les mots omneis, plureis, etc., et même aussi pour / dans heic, heinc, etc. Nous reproduirons cette particularité.

Une difficulté nous a quelque temps arrêtés. Le texte latin des Méditations est imprimé, soit en 1641, soit en 1642, tout d'une venue, presque sans mettre à la ligne, ce qui en rend la lecture assez fatigante. Sans doute on a l'impression en quelque sorte matérielle d'un raisonnement qui se tient d'un bout à l'autre, et qui forme un tout compact et comme un bloc. Tou- tefois le raisonnement de Descartes a bien aussi quelque sou- plesse et comme des articulations : il ressemble à un organisme qui se développe, ou bien à un corps de troupe en marche, avec ses compagnies et ses escouades qui se succèdent à des in- tervalles réguliers. C'est pourquoi les anciens éditeurs, au moins pour la traduction française, n'ont pas craint de mettre à la ligne aussi souvent que la chose leur a paru possible. Nous avons fait de même, avec d'autant moins de scrupule qu'une étude attentive du texte de Descartes fournit, ce semble, quelques indications à ce sujet, et qu'en découpant par tranches, autant que possible en habile cuisinier, comme disait Platon, la pensée du philosophe, nous n'avons point cru trahir ses intentions, mais, au contraire, les respecter et les suivre plus fidèlement.

En effet, la sixième Méditation et déjà même la cinquième ne ressemblent point en cela aux quatre qui précèdent, comme si les éditeurs s'étaient lassés eux-mêmes de ces longues phrases mises bout à bout interminablement, sans un repos au moins pour les yeux, ni un arrêt pour l'attention du lecteur. Exacte- ment, les deux premières éditions commencent à diviser le

�� � XVI Avertissement.

texte des alinéas, p. 68 du présent volume, 1. 20. Le texte de la sixième Méditation est mis jusqu'à dix-neuf fois à la ligne (2' édition), et même vingt-neuf fois (i" édition), ce qui est peut-être excessif; et le texte de la cinquième, quatre fois déjà, ce qui n'est pas assez. N'est-ce pas là un exemple à suivre pour imprimer de même le texte des Méditations I, II, III et IV, bien que, ni en 1642 ni en 1641, il ne soit pas une seule fois mis à la ligne ?

Mais Descartes l'a-t-il ainsi voulu ? Ou bien n'est-ce pas la faute de ses éditeurs, qui n'auraient pas compris ses indica- tions? Dans les autographes que nous avons de lui, il ne met pas souvent à la ligne, il est vrai; mais, de temps en temps, après un point, la phrase suivante, au lieu de reprendre immé- diatement, laisse un petit intervalle en blanc, très distinct, et qui, remarquons-le, ne se retrouve pas devant toutes les phiases, mais devant, celles qui passent à un autre ordre d'idées. Ce petit intervalle en blanc correspond donc bien à une mise à la ligne, et c'est être fidèle à Descartes, ce semble, que de l'interpréter ainsi typographiquement, comme nous avons fait à maintes reprises dans les cinq volumes de la Corres- pondance. Au contraire, n'en pas tenir compte, et passer par- dessus ce petit intervalle en le négligeant, serait établir un pont où il y a un fossé, et rattacher indûment à ce qui précède un développement nouveau que le philosophe a voulu manifeste- ment en détacher. Que le manuscrit des Méditations ait pré- senté cette particularité, on n'en peut rien savoir, et on doit même en douter, puisque ce n'était pas un autographe de Des- cartes, mais une copie, avons-nous vu plus haut, ab exemplari, non ab dus manuscriplo ; à moins que la copie, chose impro- bable, n'ait reproduit, comme au décalque, les moindres par- ticularités de l'original. Toutefois, au moins dans l'édition de 1642, on remarque assez souvent, à la fin des phrases, de petits intervalles en blanc. On n'oserait dire que c'est par conformité avec le manuscrit, surtout si l'on n'est pas sûr que celui-ci donnât de telles indications. Peut-être ce sont de

�� � Avertissement. xvii

simples négligences du typographe, d'autant plus que ces intervalles correspondent bien quelquefois, mais non pas tou- jours, à des changements d'idées. Alors le doute même peut s'interpréter en notre faveur, et nous ne voyons pas pourquoi nous aurions le respect superstitieux d'une disposition typo- graphique, dont on ne peut même pas dire que les éditeurs eux-mêmes ont gardé Tobservance (au moins dans les Médita- tions V et VI), et quon n'a d'ailleurs point de raison d'attri- buer à Descartes, mais plutôt le contraire.

On pourra cependant objecter que, si Descartes avait voulu qu'on mît davantage à la ligne, il aurait corrigé en ce sens l'édition de 1642, imprimée si près de lui, à Amsterdam. Mais d'abord il est possible, il est même probable, que cette édition ait été faite, non pas sur un nouveau manuscrit, qu'on n'aura pas pris la peine de recopier pour cela, mais sur l'édition de i64r, dont on aura sacrifié un exemplaire: on en aura donc suivi le plus souvent les divisions. Ensuite, il n'est pas absolu- ment certain que Descartes ait revu toutes les épreuves, sur- tout à ce point de vue : on n'attachait pas, au xvii' siècle, la même importance que nous à une disposition purement typo- graphique, et il se peut fort bien que le philosophe, tout entier à l'ordre logique, ait négligé de rectifier celle qu'avait suivie l'imprimeur, pure question de forme, après tout, assez indifférente à qui est principalement attentif au fond. Aucune conséquence donc, aucune obligation à tirer de là, et nous retrouvons toujours à cet égard notre pleine et entière liberté.

Nous en avons usé pour le mieux. Nous avons donc mis, sans hésiter, à la ligne, chaque fois que le sens a paru, non seule- ment nous y autoriser, mais l'exiger. Or le raisonnement de Descartes est tellement net, que bien peu de chances d'erreur en cela sont laissées à une interprétation attentive: c'est pres- que à coup sûr qu'on peut mettre le doigt au point précis où une argumentation finit, où commence une autre argumenta- tion. Nous avons découpé le texte de chaque Méditation en autant d'alinéas que nous l'avons jugé nécessaire, pour la

Œuvres. II. c

�� � XVIII Avertissement.

commodité de la lecture et pour l'intelligence plus aisée du développement métaphysique. Aussi bien le lecteur pourra toujours reconstituer le texte tel qu'il a été imprimé d'abord, dans sa continuité trop absolue : des notes indiquent les endroits où notre édition met sieule à la ligne, tandis que celle de 1641 ou de 1642 n'y met pas. Mais nous sommes persuadés que nous n'avons été infidèles à la lettre, sur ce point, et encore en apparence, que pour rester plus fidèles à l'esprit de Des- cartes, et peut-être même à son te.xte, si nous l'avions écrit de sa main, et avec tout ce qu'il a pu y mettre d'indications.

C. A.

Nancy, 3i juillet 1904.

�� � R EN ATI

DES-CARTES,

MEDITATIONES

DePrtniA

PHILOSOPHIA,

In quihui Dei exiflentia , (^ aninut

humante à corpore dtjlin^io,

demonjtrantuT.

Hisadjurvax funt varii objccf^iones doflo-

nim virorum in irta j de Dco Si aaioia

dcmonflrationes ;

Cum Rtj^onfieaihiu ^uthor'i,

ïccand» tditig fcptimis objeftionibus aûteluc

non viCiauâj.

���■Apud Ludovkiim Ehcvirium. 164t.

�� � R E N A T I

DES-CARTES.

MEDITATIONES

DE P R I MA

PHILOSOPHIA

IN QVA DEI EXISTENTIA

ET ANIM^ IMMORTALITAS DEM0N5TRATVR.

���PARIS IIS,

ApudMiCHAELEM SoLY.viâ Iacot)eâ,fub figno Pliocnicis.

M. DC XLI

�� � RE N ATI DES CARTES

MEDITATI ON ES

Le Primx

PHILOSOPHIA.

In quibiis Dei cxiftentia , & anim« humanx à corpore diftindio , dcmonftrantur.

Uù Acijuncltsfnnt varix obje&ionts do[loriim virorum in ijî,î^ de Deo cr <i»tmA demonfirationes -,

CvM Responsionibvs Avthoris» lert'u editic prioribiu aucim & ancnd4tior.

���"^ ' "irr -•^ittria

��f^ y-l S J E L O D A M Jy

Apud Ludovicum Elzevirium.

C I I D C L,

�� � A P P E N D I X,

Continent

OBIECTIONES

QJC' IN TAS & SEPTIMAS

In

R E N A T I DE S-C A R T E S

MEDITATIONES

De Prima Philofophia,

Cum ejufdem ad iUm Rejpovfwntbus & duabui Ipijloîis ,

Vna ad Patrem D i n e t Societatis Icfu Prspofitum Provincialem pcr Franciam,

Altcra ad cdeberrimum Viram D. GISBERTVM VOETIVM.

���ASISTZLODAMI,

Apud Ludovicum Elzcvirium,

�� �



SAPIENTISSIMIS CLARISSIMISQUE VIRIS
SACRÆ FACULTATIS THEOLOGIÆ PARISIENSIS
DECANO & DOCTORIBUS
RENATUS DES CARTES S. D.a-b


Tam juſta cauſa me impellit ad hoc ſcriptum vobis offerendum, & tam juſtam etiam vos habituros eſſe confido ad ejus deffenſionem ſuſcipiendam, poſtquam inſtituti mei rationem intelligetis, ut nullà re melius illud hic poſſim commendare, | quàm ſi quid in eo ſequutus ſim paucis dicamc.

Semper exiſtimavi duas quæstiones, de Deo & de Animâ, præcipuas eſſe ex iis quæ Philoſophiæ potius quàm Theologiæ ope ſunt demon|ſtrandæ : nam quamvis nobis fidelibus animam humanam cum corpore non 2 Œuvres de Descartes (2-4;-

interire, Deumque exiflere, fide credere fufficiat, certc infîdelibus nuUa religio, nec fere etiam ulla moralis virtus, videtur pofTe perfuaderi, nifi prius illis ifladuo ratione naturali probentur : cùmque faepe in hac vitâ majora vitiis quàm virtutibus prœmia proponantur, 5 pauci redum utili pra^ferrcnt, fi nec Deum timerent, nec aliam vitam expcdarent. Et quamvis omnino ve- rum fit, Dei exiftentiam credendam eflc, quoniam in facris fcripturis docetur, & vice verfâ credendas fa-

(3) cras fcripturas, quoniam haben tur a Deo ; quia nempe, 10 cùm fides fit donum Dei, ille idem qui dat gratiam ad reliqua credenda, poteft etiam dare, ut ipfum exiflere credamus : non tamen hoc infidclibus proponi poteft, quia circulum elle ju dicarent. Et quidem animadverti non modo vos omnes aliofque Theologos affirmare i5 Dei exiftentiam naturali ratione poffe probari, led &

ex facrà Scriptura inferri, ejus cognitionem multis, quoj de rébus creatis habentur, efle faciliorem, atque omnino effe tam facilem, ut qui illam non habent Tint culpandi. Patet enim Sap. 1 5 c\ his verbis : Nec lus 20 debcl ignofci. Si cnim tanlum polucninl Jcivc, ut poj- fent œjîimarc fœculum, quomodo liuju.s dominimi non facilius invcncrunt? Et ad Rom. cap. i, dicitur illos

(4) c9ic inexcufahiles. Atque ibidem etiam per hsc verba : Quod notum ejl Dei, vianifc/luni cfl in illis. videmur 25 admoneri ca omnia qure de Deo fciri polîunt, ratio- nibus non aliunde petitis quàm ab ipfàmet noftrà mente poffe oftendi. Quod idcirco quomodo fiât, & quà via Deus facilius Si certius quàm rcs fa^culi co- gnolcatur, non putavi a me effe alienum inquirerc. îo

Atque quantum ad animam,ctfi multi ejus naturam

�� � (4-5). Meditationes. — Epistola. j

non facile invefligari pofie judicarint, & nonnulli etiam dicere aufi Tint rationes humajias perfuadere illam fimul cum corpore interire, folâque fide contra- rium teneri, quia tamen hos condemnat Concilium 5 Lateranenfe fub Leone lo habitum, feffione 8, & ex- preH'e mandat Chriftianis Philofophis ut eorum argu- menta diflblvant, & veritatem pro viribus probent, hoc etiam aggredi non dubitavi. (5)

Prseterea, quoniam fcio plcrofquc impios non aliam

• ob caufam noUe credere Deum efle, mentemque hu-

manam a corpore diftingui, quàm quia dicunt hsec

duo a nemine hadenus potuifle demonflrari : etfi

nullo modo iis affentiar, fed contra rationes fere

omnes, quœ pro his quéedionibus a magnisviris allatse

• 5 funt, cùm fatis intelliguntur, vim demonftrationis ha-

bere putem, vixque uUas dari porte mihi perfuadeam, quse non prius ab aliquibus iiliis fuerint inventae : ni- hil tamen utilius in Pliilofophià prœftare pofTe exif- timo, quàm fi femel omnium optimae iludiofe quaeran-

2o tur,tamque accurate & perfpicue exponantur,ut apud omnes conilet in pofterum eas efle demonftrationes. Ac denique, quoniam nonnulli quibus notum eft me quandam excoluilTe Methodum ad quaflibet difficul- (6) tates in fcicntiis refolvendas, non quidem novam,

25 quia nihil eft veritate antiquius, fed quâ me fccpe in aliis non infœliciter uti viderunt, hoc a me fummo- pere flagiiarunt : ideoque officii mei cffe putavi non- nihil hac in re conari .

i8 prœrtare] praMlaii (inédit.). a. Voir t. III, p. 387, 1. II.

�� � 4 OEuvRES DE Descartes. (s-s).

Quicquid aiitcm prœftare potui, totum | in hoc Trac- tatu continetur. Non quod in eo diverfas omnes ra- tiones, quse ad cadem prohanda afFerri polTent, colli- gere conatus fim, neque enim hoc videtur operse pre- tium e{ïe, nifi ubi nulla habetur fatis certa; fed pri- 5 mas tantùm & prcecipuas ita profecutus fum, ut jam pro certiffimis & evidentitîimis dcmonftrationibus illas aufim proponcre. Addamque ctiam talcs effe, ut non putem uHam viam humano ingcnio patere, per quam meliorcs inveniri unquam poflint : cogit enim me lo

(7) caujTae neceffitas, .^ gloria Dei, ad quam lotum hoc rcfertur, ut hîc aliquanto liberius de meis loquarquàm mea fert conluetudo. Atqui quamtumvis certas & évi- dentes illas putem, non tamen ideo mihi perfuadeo

ad omnium captum elle accommodatas : fed,quemad- i5 modum in Geometrià multce funt ab Archimede, | Apol- lonio, Pappo, aliifve fcriptre, quœ, etfi pro evidentibus etiam ac certis ab omnibus habeantur,quia nempe ni- hil plane continent quod feorfim fpedatum non lit cognitu facillimum, nihilque in quo fequentia cum 20 antecedentibus non accurate cohaîieant, quia tamen longiufculœ funt, & valde attenium ledorem defide- rant, non nifi ab admodum paucis intelliguntur : ita, quamvis cas quibus hîc utor, certitudine 0^ evidentiâ

(8) Geometricas œquare, vel etiam fuperare, exiftimem, 25 vereor tamen ne a multis fatis percipi non pollint, tum quia etiam longiufculœ funt, & alia^ ab aliis pendent, tum pfcTcipue quia requirunt mentem a pra^judiciis phme liberam. & quœ fe ipfam a fenfuum confortio facile fubducal. Nec certe plures in mundo Metaphy- 3o ficis ftudiis quàm Geometricis apti rejperiuntur. Ac

�� � (8-10). Meditationes. — Epistola. 5

praeterea in eo differentia eft, quod in Geometriâ, ci^im omnibus fit perfuafum nihil fcribi folere, de quo certa demonftratio non habeatur, fœpius in eo peccant im- periti, quod falfa approbent, dum ea videri volunt in-

5 telligere, quàm quod vera réfutent : contra verô in Philofophiâ, cùm credatur nihi' elfe de quo non pof- fit in utramque partem difputai pauci veritatem in- vefligant, & multo plures, ex eo quod aufint optima quaeque im'pugnare, famam ingenii aucupantur. (9)

10 Atque ideo, qualefcunque mese rationcs elfe poflint, quia tamen ad Philofophiam fpedant, non fpero me illarum ope magnum operie prctium efle faclurum,nifi me patrocinio veftro adjuvetis. Sed cùm tanta inhce- reat omnium mentibus de veftrâ Facultate opinio,

i5 tantseque fit authoritatis Sorbon.k nomen, ut non |modo in rébus fidei nulli unquam Societati pofl facra Concilia tantum creditum fit quàm veftrœ, fcd etiam in humanâ Philofophiâ nuUibi major perfpicacia 0*1: foliditas, ncc ad ferenda judicia major integriias Ov:

20 fapientia cflc cxiftimetur; non dubito quin, fi tantam hujus fcripti curam fufcipere dignemini, primo qui- dem, ut a vobis corrigatur : memor enim, non modo humanitatis, fcd maxime etiam infcitiae | meœ, non (loi affirmo nullos in eo effe errores ; dcinde, ut qune vcl

23 défunt, vel non fatis abfoluta funt, vel majorem expli- cationem defiderant, addantur, perficiantur, illuftrcn- tur, aut a vobis ipfis, aut faltem a me, poflquam a vo- bis ero admonitus ; ac deniquc, ut poftquam rationcs in eo contentre, quibus Deum eflc, mentemquc a cor-

3o pore aliam efife probatur, ad eam pcrfpicuitatcm erunt perdudaî, ad quam ipfas per|duci pofiTe confido, ita

�� � 6 OEuvRES DE Descartes. (lot.j.

ncmpe ut pro accuratiflimis demonftrationibus ha- bendae fuit, hoc ipfum declararc & publice tertari ve- lilis : non diibito, inquam, quin, û hoc fiât, omnes errores, qui de his quaeftionibus unquam iuerunt, brevi ex hominum mentibus deleantur. Veritas enim 5 ipfa facile efficiet ut reliqui ingeniofi ilv dodi veftio (11) judicio fubfcribant; 0^' authoritas, ut Athei, qui fcioli magis quàm ingeniofi aut docli effe folent, contradi- ccndi animum deponant, atque etiam ut forte ratio- nes, quas ab omnibus ingenio prœditis pro démon- lo flration.bus haberi fcient, ipfi propugnent, ne non intelligere videantur. Ac denique caeteri omnes tôt teftimoniis facile credent, nemoque amplius erit in mundo, qui vel Dei exiftentiam, vel realcm humancC animœ a corpore diflindionem aufit in dubium revo- i5 care. Cujus rei quanta effet utilitas, vos ipfi, pro ve- ftrâ fingulari fapientià, omnium optime a^ftimare po- teflis ; nec deceret me vobis, qui maximum Ecclefut; CatholiccG columen femper fuiflis, Dei & Religionis caufam pluribus hic commendarc. 20

�� � PRTEFATIO AD LECTOREM

��Quaeftiones de Deo & mente humanâ jam ante pau- cis attigi in Dijferiatione de Methodo reéle regendœ rationis & veritatis in fcientiis invcjîigandœ, gallice édita anno 16^7, non quidem ut ipfas ibi accurate trada-

5 rem, fed tantùm ut delibarem, & ex ledorum judi- ciis addifcerem quâ ratione poftea eflent tradandae. Tanti enim momenti mihi vifse funt, ut plus unà vice de ipfis agendum effe judicarem; viamque fequor ad eas explicandas tamparum tritam, atque ab ufu com-

10 muni tam remotam, ut non utile putarim ipfam in gallico & paffim ab omnibus legendo fcripto fufiùs docere, ne debiliora etiam ingénia credere poffent eam fibi efle ingrediendam ^

Cùm autem ibi rogaflem omnes quibus aliquid in

i5 meis fcriptis reprehenfione dignum occurreret, ut ejus me monere dignarentur, nuUa in ca qux^ de his quseftionibus attigeram notatu digna objeda funt, prseter duo, ad quse hîc paucis, priufquam earumdcm accuratiorem explicationem aggrediar, refpondebo.

20 Primum eft, ex eo quod mens humana in fe con-

a. Celle Préface, comme VEpitre qui la précède, est imprimée tout d'une venue dans la première édition et dans la deuxième, sans division en paragraphes ni « mise à la ligne ».

b. Voir Discours de la Méthode, p. j5, 1. 22, de cette édition.

��(2)

�� � 8 Œuvres de Descartes. (2-4)-

verfa non percipiat aliud fe eiïe quàm rem cogitantem, non fequi ejus naturam five ejfentiam in eo tantùm confiftere, quod fit res cogitans, ita ut vox tantùm caetera omnia excludat quse forte etiam dici poflent ad animse naturam pertinere. Cui objedioni refpondeo 5 me etiam ibi noluilTe illa excludere in ordine ad ip- fam rei veritatem (de quâ fcilicet tune non agebam), fed dumtaxat in | ordine ad meam perceptionem, adeo ut fenfus effet me nihil plane cognofcere quod ad effentiam meam fcirem pertinere, prseterquam quod 10 effem res cogitans, five res habens in fe facultatem (3) cogitandi. In fequentibus autemj ollendam quo pado, ex eo quod nihil aliud ad effentiam meam pertinere cognofcam, fequatur nihil etiam aliud rêvera ad illam pertinere. i5

Alterum eft, ex eo quod ideam rei me perfedioris in me habeam, non fequi ipfam ideam effe me per- fediorem, & multo minus illud quod per iftam ideam reprsefentatur exiftere. Sed refpondeo hîc fubeffe œquivocationem in voce idese : fumi enim potefl vel 20 materialiter, pro operatione intelledùs, quo fenfu me perfedior dici nequit, vel objedive, pro re per iftam operationem repr^efentatâ, quse res, etfi non fuppo- natur extra intellcdum exiftere, poteft tamcn me effe perfedior rationc fuse effentise. | Quomodo verô, ex 25 hoc folo quod rei me perfedioris idca in me fit, fe- quatur illam rem rêvera exiftere, fufc in fequentibus cxponctur.

Vidi quidem prseterea duo qua:dam fcripta fatis longa, fed quibiis non tam mese his de rébus rationcs 3o quàm conclufiones argumentis ex Atheorum locis

�� � (4-6). Meditationes. — Pr^fatio 9

communibus mutuatis impugnabantur^ Et quoniam iftiufmodi argumenta nuUam vim hajbere poffunt apud i*) eos, qui rationes meas intelligent, adeoque prœpo- ftera & imbecillia funt multorum judicia, ut magis a 5 primum acceptis opinionibus, quantumvis falfis & a ratione alienis, perfuadeantur, quàm a verâ & firmâ, fed pofterius auditâ, ipfarum refutatione, nolo hîc ad illa refpondere, ne mihi fint prius referenda. Tan- tùmque generaliter dicam ea omnia, quae vulgo ja-

10 dantur ab Atheis ad exiftentiam Dei impugnandam, femper ex eo pendere, quod vel humani affedus Deo affingantur, vel | mentibus noflris tanta vis & fapien- tiaarrogetur, ut quidnam Deus facere poffit acdebeat, determinare & comprehendere conemur; adeo ut,

i5 modo tantùm memores fimus mentes noftras confide- randas effe ut finitas, Deum autem ut incomprehenfi- bilem & infinitum, nullam ifta difficultatem lint nobis paritura.

Jam verô, poftquam hominum judicia femel utcun-

20 que fum expertus, iterum hîc aggredior eafdem de Deo & mente humanà quseftiones, fimulque totius primce Philoibphise initia tradare ; fed ita ut nullum vulgi plaufum, nuUamque Ledorum frequentiam ex- (6) pedem : quin etiam nuUis author fum ut haec legant,

25 nifi tantùm iis qui feriô mecum meditari, mentemque a fenfibus, fimulque ab omnibus praejudiciis, abdu- cere poterunt ac volent, quales non nifi admodum paucos reperiri fatis fcio. Quantum autem ad illos, qui, rationum mearum feriem ( c^ nexum comprehen-

3o dcre non curantes, in fingulas tantùm claufulas, ut

a. Cf. t. III, p. 296, 1. 23, ei p 3oo, éclaircissement.

Œuvres. II. a

�� � lo OEuvREs DE Descartes. (6-7).

multis in more efl, argutari ftudebunt, non magnum ex hujus fcripti ledione frudum funt percepturi ; & quamvis forte in muliis cavillandi occafîonem inve- niant, non facile tanien aliquid quod urgeat aut ref- ponfionc dignum fit objicient. 5

Quia verô nequidem etiam aliis fpondeo me in omnibus prima fronte fatisfadurum, nec tantum mihi arrogo ut confidam me omnia pofle prœvidere quae alicui diflficilia videbuntur, primo quidem in Medita- tionibus illas ipfas cogitationes exponam, quarum 10 ope ad certam & evidentem cognitionem veritatis mihi videor pervenille, ut experiar an forte iifdem (6) I rationibus, quibus ego perfuafus fum, alios etiam pofi!im perfuadere. Poftea vero refpondebo ad obje- diones virorum aliquot ingenio & dodrinà excellen- i5 tium, ad quos hae Meditationes, antequam typis man- darentur, examinandae miffae funt. Satis enim multa & varia ab illis fuerunt objeda, ut aufimfperare non facile quicquam aliis, faltem alicujus momenti, ven- turum in mentem, quod ii nondum attigerint. Ideoque 20 rogo etiam atque etiam Ledores, ut non prius de Me- diiationibus judicium ferant, quam objediones iftas earumque folutiones omnes perlegere dignati fint".

a. Entre la Prœfalia ad Lectorem et la Synopsis, l'édition de Paris (i'« édit.i intercale un Index, qui ne se retrouve plus dans l'édition d'.\nisterdani (2' édit.). Descartes ne l'ayant pas reproduit, c'est que sans doute il n'en était pas l'auteur; Mersenne l'avait probablement composé lui-même, en l'accommodant à la pagination de la 1" édition. Voici cet Index :

« Index tractatvvm hoc volvminiî contentorvm.

« Poji fynopftm perlegendam, à prima pagina vfqite ad 7, » Sequuntur fex Meditationes quarum prima de ijs quœ in dubium re- » uocari poffint, à pag. - ad 16.

�� � Meditationes. — Pr^fatio. II

» Secuitda de mente humana, & quôd/tt ipfa notior quàm corpus, àpag. •» i6 ad 32.

» Tertia, de Deo, quod exijîat, â pag. 32 ad 5g.

>, Quarta, de vero & falfo, à pag. 5y ad ■j4.

» Quinta, de ejfentia rerum mateiialhim, & iterum de Deo, qubd exiJlat, » à pag. 7.5 ad 8j.

» Sexta denique, de rerum materialium exijlentia, & reali mentis d » corpore dijliitâione, à pag. S" ad i lO. »

« Sequuntur Objccliones aduerfus prxccdentes Meditationes quibus » Refponfiones Authoris fubijciuntur.

« Objecliones primœ Theologi, à pag. ii~ vjque ad i3i. — Refpon- n fumes, àpag. i32 ad lùo.

« Objcâiones fccundœ Theologorum & Philofophorum, à pag. itii ad

y, jyj_ Refponfiones ad quarum cakem prœcedenies Meditationes ad

B viorcm Geometricum reducuntur, àpag. i~2 ad 232.

» Objeâiones lerliœ Philo fophi, cum Refponftombus, à pag. 233 ad 271.

» Objeâiones quartœ fubtiliffimi Theologi, à pag. 272 ad 304. — » I Refponfiones, à pag. 3o5 ad 3.^4.

» Objeâiones qtiintœ Pétri Gaffendi Diuienfis Ecclefiœ Prœpofti & » acutij/imi Philofophi, àpag. 3.^5 ad ^^2. — Refponfiones, à pag. 4rj3

» ad 53 r.

» Objeâiones fextœ, feu vltimœ, à pag. 552 ad pag. 566. — Refponfio, » àpag. 556 ad pag. 602.

» Finis. »

�� � SYNOPSIS

SEX SEQUENTIUM MEDITATIONUM

��In prima, caufœ exponuntur propter quas de rébus omnibus, prœfertim materialibus , poJJ'umus dubitare; quandiu fcilicet non habemus alia fcientiarum funda- menta, quam ea quœ antehac habuimus, Etfi autem ijlius tantœ dubitationis utilitas prima fronte non appareat, ejl 5 tamen in eo maxima quôd ab omnibus prœjudiciis nos liberet, viamque facillimam Jîernat ad mentem a fcnfxbus abducendam ; ac denique efficiat, ut de iis, quœ pojleà vera ejfe comperiemus, non amplius dubitare pojfimus.

I In fccundâ, mens quœ, propriâ libertate utens, fup- lo ponit ea omnia non exijlere de quorum exijîentiâ vel mi- nimum potejî dubitare, animadvertil fieri non pojfe quin ipfa intérim exijlat. Quod ctiam fummœ ejl utililalis, quoniam hoc paclo facile dijlinguit quœnam ad | fe, hoc ejî,ad naluram inlclleélualem, & quœnam ad corpus per- i5 tineanl. Sed quia forte nonnulli ralioncs de animœ im- mortalitale illo in loco expcclabunt, eos hic monendos

12 dubitare potell (/" édit.).

a. Voir t. III, p. 268, i. y; p. 271, 1. 7 ; p. 297, 1. 6. Cf. ib., p. 304-365.

�� � j-3. Meditationes. — Synopsis. ij

puto me conatum ejfe nihil fcribere quod non accurate demonjlrarem ; ideoque non alium ordinem fequi potuiiïe, quàm illum qui ejî apiid Geometras ufitatus, ut nempc omnia prœmitterem ex quitus quœfita propojitio de- 5 pendet, antequam de îpfâ quidquam concluderem. Pri~ muni autem & prœcipuum quod prœrcquiritur ad cognof- cendam animœ immortalitatem, eJfe ut quàm maxime perfpicuum de eâ concepium, & ab omni conceptu corporis plane dijiinélum, formemus; quod ibi faélum eji. Prœ- lo terea verà requiri etiam ut fciamus ea omnia quœ clare & diflinéle intelligimus, eo ipfo modo quo il la \ intell io'i- 3 mus, eJfe vera : quod ante quartam Mcditationcm probari non potuit; & habendum ejfe dijlinélum naturœ corporeœ conceptum, qui partim in ipfâ fecundâ, partim e,tiam in i5 quintâ & fexta formatur ; atque ex his deberc concludi ea - omnia quœ clare & dijlincle concipiuntur ut fubjlanlice divcrfœ, Jicuti concipiuntur mens & corpus, effe rêvera fubjlantias realiter a Je mutuà dijlinélas; hocque in J'cxtd concludi. Idcmque etiam in ipfâ conjîrmari ex eo qudd- 20 nullum corpus nifi divifibile intelligamus, contra autem nullam mentem nifi indivifibilem : neque enim j poffumus ullius mentis mediam partent concipere, ut pojjiimus cu- jujlibet quantamvis exigui corporis; adeo ut eorum na- turœ non modo divcrfœ, fed etiam quodammodo contrariœ 2 5 agnofcantur. Non autem ultcriiis eâ de re in hoc fcripto me egiffe; tum quia hœcfujficiunt ad ofîendendum ex cor- poris corruptione mentis interitum non fequi, atque fie ad alterius vitœ fpem mortalibus faciendam; tum etiam quia prœmiffœ, ex quibus ipfa mentis immortalitas concludi 3o potefl, ex to\*ius Phyficœ explicatione dépendent : primo 4 23 quantumuis (/" c'rfj'/.).

�� � 14 OEuvREs DE Descartes. 3-4.

ut fciaîur omncs omnino fubjlantias, Jïve rca quœ a Deo creari debent ut exijîant, ex naturâ fuâ ejje mcorrupti- biles, nec pojfe unquam definere ejfe, nifi ab eodein Deo concurfum fuum iis denegante ad nihilum reducantur ; ac deinde ut advertatur corpus quidem in génère fmnptum 5 effe J'ubjîaniiam, ideoque nunquam etiam perire. Sed corpus humanum, quatenus a reliquis dijfert corporibus, non nifi ex certâ membrorum configuratione aliifque ejuf- modi accident ibus eJJe conflatuni ; vientem verà humanam non ita ex ullis accidentibus conjîare, fed puram ejfc 10 fubjîantiam : etji enim oninia ejus accidentia mutentur, ut quàd alias res intelligat, alias velit, alias fentiat, &c, non idcirco ipfa mens alia euadit; humanum autem corpus aliudfit ex hoc folo quàd figura quarumdam ejus partium mutetur : ex quibus fequitur corpus quidem i5 perfacile in terire, mentem autem ex naturâ fuâ effe immortalem.

In tertiâ Meditatione, meum prœcipuum argumentum ad probandum Dei exifentiam fatis fufè, ut mihi vide- tur, explicui. Verumtamen, quia, ut Leélorum animos 20 quhm maxime a fenfbus abducerem, nullis ibi compara- tionibus a rébus corporeis petitis volui uti, multœ fortaffe obfcuritates remanferunt, fed quœ, ut fpero, pojîea in refponfionibus ad objeùîiones plane tollentur ; ut, inter cœteras, quomodo idea enlis fumme perfecli, quœ in nobis 25 ef, tantum habeat realitatis objeélivœ, ut non poj/it non effe a caufâ fumme perfccïâ, quod ibi illujlratur compa- ratione machinœ valde perfeclœ, cujus idea ejl in mente alicujus arli/icis; ut enim artificium objeélivum hujus ideœ débet habcre aliquam caufam, nempe fcientiam hujus 3o artificis, vel alicujus alterius a quo illam accepit, ita

�� � 4-- Meditationes. — Synopsis. i ^

idea Dei, quœ in nobis ejî, non polejî non habcre Dcum ipfum pro caufâ.

In quartâ, probatur ea omnia quœ clare & dijlincîe percipimu.s, ejfe vera,Jimulquc in qiio ratio falfitatis con- 5 fi/lat explicalur : quœ neccjjarià fciri dcbcnt tant ad prœ- cedentia firnianda,quam ad reliqua intclligenda". (Sed ibi intérim ejî advertcndum nullo modo agi de peccato, vcl 6 errore qui committitur in perfecutione boni & mali, fed de eo tantiim qui contingit in dijudicationc vcri & falfi.

10 Ncc ea fpeclari quœ ad fidem pertinent, vcl ad vilam agendam, fed tantùm fpeculativas & folius luminis natu- ralis ope cognitas veritates.)

In quintâ, prœtcrquam quàd natura corporea in génère fumpta explicatur, nova etiam ratione Dei exijlentia de-

i5 monjîratur : fed in quà rurfus nonnullœ forte occurrcnt difficiiUates, quœ pojlca in rcfponfwnc ad objcclionc.s rc- folventur : ac denique ojîendilur quo paclo verum fit, ipfarum Geometricarum demonflrationum certiludineru a cognitione Dei pendere.

20 In fextâ denique, intelleclio ab imaginalionc fecer- nitur; diflinélionum figna defcribuntur; mentcm rcaliter a corpore diflingui probatur; eandem nihilominus tam arclc illi ejfe conjunclam, ut unum quid cum ipfâ corn- ponat, oflenditur; omnes errores qui a fenfibus oriri fo-

25 lent recenfentur; modi quibus vitari pofjint exponuntur ; & denique rationes omnes ex quibus rerum materia- j lium exifîentia poffit concludi, afferuntur : non quàd cas valde utiles cffc putarim ad probandum id ipfum quod

G- 12 Scd. . . Veritates. La première parent/lèse manque {s' cdil.).

a. Voir t, III, p. 334, '• 'O.

�� � i6 Œuvres de Descartes. 5-6.

probant, nempe rêvera ejfe aliquem mutidum, & liomines habere corpora, & Jimilia, de quibus nerno unquam fanœ mentis ferià dubitavit ; fed quia, illas confiderando , agnofcitur non ejje tam Jirmas nec tam perfpicuas quam funt eœ, per quas in mentis nojîrœ & Dei cogniîionem 5 devenimus; adeo ut hœ Jint omnium cer\tijfnnœ & evi- dentijfimœ quœ ab humano ingcnio fciri pojfjint. Cujus unius rei probationem in his Meditationihus mihi pro fcopo propofui. Nec idcirco hic recenfeo varias illas quœjîiones de quibus etiam in ipjis ex occajtone traclatur. lo

�� � MEDITATION UM

DE PRIMA

PHILOSOPHIA

IN QUIBUS DEI EXISTENTIA & ANIM^ A CORPORE

DISTINCTIO DEMONSTRANTUR

PRIMA'

��De Us quœ in dubium rcvocari^' pojfimt.

Animadverti jam ante aliquot annos quàm multa, ineuntc cctate, falfa pro veris admiferim, & quàm dubia I fint quîccunque iftis poftea fapercxtruxi, ac 8

5 proinde funditus omnia femel in vitâ effe evertenda, atque a primis fundameniis denuo inchoandum, fi quid aliquando firmum & manfurum cupiam in fcien- tiis ftabilire ; fed ingens opus effe videbatur, eamque cetatem expedabam, qu?e foret tam matura, ut ca-

10 peflendis difciplinis aptior nulla fequeretur. Quare tamdiu cundatus fum ut deinceps elTem in culpâ, fi quod temporis fupereft ad agendum, deliberando confumerem. Opportune igitur hodie mentem curis

a. Au lieu de ce long titre, en tète de page, la première édition donnait tout simplement, aussitôt après la Synopsis, et sur la même page 7 : Meditatio Prima.

b. Voir t. III, p. 267, 1. 25.

Œuvres. II. '

�� � i8 OEuvREs DE Descartes. 7-9-

omnibus exsolvi,fecu|rum mihi otiuni procuravi,solus secedo, seriô tandem & libère generali huic mearum opinionum everfioni vacabo.

Ad hoc autem non erit neceffe, ut omnes esse falsas ostendam, quod nunquam fortassis assequi possem ; sed quia jam ratio persuadet, non minus accurate ab iis quae non plane certa sunt atque indubitata, quàm ab aperte falsis assensionem esse cohibendam, satis erit ad omnes rejiciendas, û aliquam rationem dubitandi in unâquâque reperero. Nec ideo etiam fingulae erunt percurrendae, quod | operis esset infiniti ; fed quia, suffossis[1] fundamentis, quidquid iis superaedificatum est sponte collabitur, aggrediar statim ipsa principia, quibus illud omne quod olim credidi nitebatur.

Nempe quidquid hactenus ut maxime verum admisi, vel a sensibus, vel per sensus accepi[2]; hos autem interdum fallere deprehendi, ac prudentiae est nunquam illis plane considere qui nos vel femel deceperunt.

Sed forte, quamvis interdum sensus circa minuta quaedam & remotiora nos fallant, pleraque tamen alia funt de quibus dubitari plane non poteft, quamvis ab iifdem hauriantur : ut jam me hîc effe, foco affidere, hyemali togâ effe indutum, chartam iftam manibus contredare, & fimilia. Manus verô has ipfas, to- tumque hoc corpus meum effe, quâ ratione | posset negari? nifi me forte comparem nefcio quibus infanis,

3 Après vacabo, non à la ligne ainsi pendant tout le cours de (i" ni :i’ édition), mais un petit la Méditation. — 16 hos autem intervalle en blanc {2’ cdit.),et omis {i" édit.).

9-10. Meditationes. — Prima. 19

quorum cerebella tam contumax vapor ex atrâ bile labefadat, ut conftanter alïeverent vel fe elTe reges, cùm funt pauperrimi, vel purpura indutos, cùm funt nudi, vel caput habere fidile, vel fe totos elTe cucur-

5 bitas, vel ex vitro conflatos ; fcd amenjtes funt ifti, 10 nec minus ipfe démens viderer, Il quod ab lis exem- plum ad me transferrem.

Pra^clare fane, tanquam non fim homo qui foleam noélu dormire, & eadcm omnia in fomnis pati, vel

10 etiam interdum minus verifimilia, quàm quaî ifti vigi- lantes. Quàm fréquenter vcrô ufitata ifta, me hîc elfe, togâ veftiri, foco aflidere, quies noclurna perfuadet, cùm tamen pofitis veftibus jaceo inter ftrata! Atqui nunc certe vigilantibus oculis intueor hanc chartam,

i5 non fopitum eft hoc caput quod commoveo, manum iftam prudens & fciens extendo &. fentio ; non tam diftinda contingcrent dormienti. Quafi fcilicet non recorder a fimilibus etiam cogitationibus me aliàs in fomnis fuifl'e delufum ; quee dum cogito attentius,

20 tam plane video nunquam certis indiciis vigiliam a fomno polTe diftingui, ut obftupefcam,& fere hic ipfe ftupor mihi opinionem fomni confirmct.

Age ergo fomnicmus, nec particularia ifta vera lint, nos oculos aperire, caput movcre, | manus extendere,

25 nec forte etiam nos habere taies manus, nec taie to- tu-m corpus; tamen pro|fedo fatcndum cft vifa per 11 quietem effe veluti quafdam pidas imagines, quic non nifi ad fimilitudinem rerum verarum fmgi potuerunt; ideoque faltem generalia hœc, oculos, caput, manus,

3o totumque corpus, res quafdam non imaginarias, fed veras exiftere. Nam fane pidores ipfi, ne tum qui-

�� � 20 OEuVRES DE DeSCARTES. io-ii.

dem, cùm Sirenas & Satyrifcos maxime inufitatis for- mis fingere ftudent, naturas omni ex parte novas iis polTunt aflignare, fed tantummodo diverforum anima- lium membra permifcent ; vel fi forte aliquid excogi- tent adeo novum, ut nihil omnino ei fimile fuerit vi- 5 fum, atque ita plane fiditium fit & falfum, certe tamen ad minimum veri colores elfe debent,ex quibus illud componant. Nec difpari ratione, quamvis etiam gene- ralia haec, oculi, caput, manus, & fimilia, imaginaria efle poffent, neceffario tamen faltem alia quaedam ad- lo hue magis fimplicia & univerfalia vera effe fatendum eft, ex quibus tanquam coloribus veris omnes iftœ, feu verœ, feu falfse, qu?E in cogitatione noftrà funt, reruhi imagines effinguntur. 12 Cujus generis effe vidcntur natura corpo|rea in i5 communi, ejufquc extenfio ; item figura rerum exten- farum ; item quantitas, five earumdem magnitudo & I numerus ; item locus in quo exiftant, tempufque per quod durent, & fimilia.

Quapropter ex his forfan non maie concludemus 20 Phyficam, Aftronomiam, Medicinam, difciplinafque alias omnes, quse a rerum compofitarum confidera- tione dépendent, dubias quidem elfe; atqui Arithme- ticam, Geometriam, aliafque ejufmodi, quae nonnifi de fimpliciffimis & maxime generalibus rébus tradant, 2 5 atque utrum ex fint in rerum naturà nccne,parum cu- rant, aliquid certi atque indubitati continere. Nam five vigilem, five dormiam, duo & tria fimul junda funt quinque, quadratumque non piura habet latera quàm quatuor; nec fieri polfe vidctur ut tam perfpi- 3o cuae veritatcs in fufpicionem falfitatis incurrant.

�� � II-12.

��Meditationes. — Prima. 21

��Verumtamcn infixa quaedam eft meae menti vêtus opinio, Dcum eiïe qui potefl omnia, & a quo talis, qualis exifto, fum creatus. Unde autem fcio illum non feciffe ut nulla plane fit terra, nullum cœlum, nulla

5 res extenfa, nulla figura, nulla magnitudo, nuljlus 13 locus, ^^ tamcn hccc omnia non aliter quàm nunc mihi videantur cxiftcrc ? Imô etiam, qucmadmodum judico interdum alios crrare circa ea quie fe perfediflime foire arbitrantur, ita ego ut fallar quoties duo & tria

10 fimul addo, vel numéro quadrati latera, vel fi quid aliud facilius fingi potefl? At forte |noluit Deus ita me decipi, dicitur enim fummc bonus ; fed fi hoc ejus bonitati repugnaret, talem me creafiTe ut femper fallar, ab eâdem etiam videretur efife alienum per-

i5 mittere ut interdum fallar; quod ultimum tamen non poteft dici.

Effent verô fortafife nonnulli qui tam potentem ali- quem Deum mallent negare, quàm res alias omnes credere eiTe incertas. Sed iis non repugnemus, to-

20 tumque hoc de Deo demus efije fiditium ; at feu fato, feu cafu, feu continuatâ rerum ferie, feu quovis alio modo me ad id quod fum pervenifiTe fupponant; quo- niam falli & errare imperfedio quœdam elfe videtur, quo minus potentem originis mea) authorem afiTigna-

25 bunt, eo probabilius erit me tam imperfedum cfi^'e ut femper fallar. Quibus fane argumentis non habeo quod I rcfpondeam, fed tandem cogor fateri nihil elfe i* ex iis quce olim vera putabam, de quo non liceat dubi- tare, idque non per inconfiderantiam vel levitatem,

3o fed propter validas & meditatas rationes; ideoque etiam ab iifdem, non minus quàm ab aperte falfis,

�� � 2 2 OEuVRES DE DeSCARTES. h-i3.

accurate deinceps aflenfionem effe cohibendam, fi quid certi velim invenire.

Sed nondum fufficit haec advertifTe, curandum eft ut recorder ; affidue enim recurrunt confuetse opinio- nes, occupantque credulitatem meam tanquam longo 5 ufu & fami|liaritatis jure fibi devindam, fere etiam me invito ; nec unquam iis affentiri & confidere de- fuefcam, quamdiu taies effe fupponam quales funt rêvera, nempe aliquo quidem modo dubias, ut jam jam oflenfum eft, fed nihilominus valde probabiles, lo & quas multo magis rationi confentaneum fit cre- dere quàm negare. Quapropter, ut opinor, non maie agam, fi, voluntate plane in contrarium verfâ, me ipfum fallam, illafque aliquandiu omnino falfas ima- ginariafque effe fingam, donec tandem, velut œqua- i5 tis utrimque praejudiciorum ponderibus, nulla am- 15 plius 1 prava confuetudo judicium meum a redâ rerum perceptione detorqueat. Etenim fcio nihil inde peri- culi vel erroris intérim fequuturum, & me plus aequo diffidentiae indulgere non poffe, quandoquidem nunc 20 non rébus agendis, fed cognofcendis tantùm in- cumbo.

Supponam igitur* non optimum Deum, fontem vé- ritatis, fed genium aliquem malignum, eundemque fumme potentem*" & callidum, omnem fuam indu- aS ftriam in eo pofuiffe, ut me falleret : putabo cœlum, aërem, terram, colores, figuras, fonos, cundaque ex- terna nihil aliud effe quàm ludificationes fomniorum, quibus infidias crcdulitati mese tetendit : confiderabo

a. Voir t. III, p. 147.

b. Jb., p. 147.

�� � i3-i5. MeDITATIONES. SeCUNDA. 2j

meipfum tanquam manus non. habentem, non ocu- los, non carnem, non | fanguinem, non aliquem fen- fum, fed haec omnia me habere falfô opinantem : manebo obflinate in hac meditatione defixus, atque

5 ita, fiquidem non in poteftate meâ fit aliquid veri co- gnofcere, at cette hoc quod in me eft, ne falfis aflen- tiar, nec mihi quidquam ifte deceptor, quantumvis potens, quantumvis callidus, poffit imponere, obfir- matâ mente cavebo. Sed laboriofum efb hoc inftitu- 16

10 tum, & defidia qusedam ad confuetudinem vitae me reducit. Nec aliter quàm captivus, qui forte imagi- nariâ libertate fruebatur in fomnis, quum poftea fu- fpicari incipit fe dormire, timet excitari, blandifque illufionibus lente connivet : fie fponte relabor in ve-

'5 teres opiniones, vereorque expergifci, ne placidse quieti laboriofa vigilia fuccedens, non in aliquâ luce, fed inter inextricabiles jam motarum difficultatum tenebras, in poflerum fit degenda.

��Meditatio II.

ao De natura mentis humanœ : quàd ipfa Jit

notior quàm corpus.

In lantas dubitationes heflernâ meditatione conjec- tus fum, ut nequeam ampliùs earum oblivifci, nec vi- deam ta|men quâ ratione folvendae fint ; fed, tanquam

14 fie] hîc (/« édit.). — 19 II] secunda (/" édit.). a. Voir t. III, p. 297, 1. 22.

�� � 24 Œuvres de Descartes. is-ie.

in profundum gurgitem ex improvifo delapfus, ita turbatus fum, ut nec poffim in imo pedem figere, nec

17 enatarejad fummum. Enitar tamen & tentabo rurfus eandem viam quam heri fueram ingreflus, removendo fcilicet illud omne quod vel minimum dubitationis 5 admittit, nihilo fecius quàm fi omnino falfum eiïe comperifTem ; pergamque porro donec aliquid certi, veljfi nihil aliud,faltem hoc ipfum pro certo,nihil efTe certi, cognofcam. Nihil nifi pundum petebat Archi- medes, quod effet firmum & immobile, ut integram lo terram loco dimoveret ; magna quoque fperanda funt,

û vel minimum quid invenero quod certum fit & in- concuffum".

Suppono igitur omnia quae video falfa effe ; credo nihil unquam extitiffe eorum quse mendax memoria i5 reprsefentat ; nullos plane habeo fenfus ; corpus, fi- gura, extenfio, motus, locufque funt chimerse. Quid igitur erit verum ? Fortaffis hoc unum, nihil effe certi.

Sed unde fcio nihil effe diverfum ab iis omnibus quse jam jam recenfui, de quo ne minima quidem oc- 20 cafio fit dubitandi ? Nunquid efl; aliquis Deus, vel quo- cunque nomine illum vocem, qui mihi has ipfas cogi-

18 tationes immittit ? Quare |verô hoc putem, cùm forfan ipfemet illarum author effe poffim ? Nunquid ergo | fal- tem ego aliquid fum ? Sed jam negavi me habere ullos ï5 fenfus, & ullum corpus. Haereo tamen; nam quid

a. Pas plus pour cette deuxième Méditation que pour la première, ni l'édition de 1641 ni celle de 1642 ne distinguent les alinéas en menant « à la ligne » ; mais la 2° édition sépare d'ordinaire par un intervalle en blanc chaque point de la majuscule suivante, et ces séparations, très visibles dans l'imprimé, correspondent presque toujours aux commen- cements de nouveaux alinéas.

�� � 16-.7. Meditationes. — Secunda. 2^

inde? Sumne ita corpori fenfibufque alligatus,ut fine illis effe non poflim ? Sed mihi perfuafi nihil plane eile in mundo, nullum cœlum, nullam terram, nullas mentes, nulla corpora; nonne igitur etiam me non

5 efîe ? Imo certe ego eram, fi quid mihi perfuafi. Sed efl deceptor ncfcio quis, fumme potens, fumme calli- dus, qui de indufl:riâ me femper fallit. Haud duhic igitur ego etiam fum, fi me fallit; & fallat quantum poteft, nunquam tamen cfficiet, ut nihil fim quamdiu

10 me aliquid elTc cogitabo. Adeo ut, omnibus fatis lu- perque penfitatis, denique flatuendum fit hoc pronun- tiatum, Ego fum, ego exi/îo, quoties a me profertur, vel mente concipitur, ncceffario effe verum.

Nondum verô fatis intelligo, quifnam fim ego ille,

i5 qui jam ncccflario fum; deincepfque cavendum eft ne forte quid aliud imprudcnter alTumam in locum mcî, ficquc j aberrem etiam in eà cognitionc, quam 19 omnium certifiimam evidentifiimamque effe contendo. Quare jam denuo mcditabor quidnam me olim effe

ïo crediderim, priufquam in has cogitationes incidiflem ; ex quo deinde fubducam quidquid allatis rationibus vel minimum potuit infirmari, ut ita | tandem praecife remaneat illud tantùm quod ccrtum eft: lî^ incon- cufTum.

î5 Quidnam igitur antehac me eflc putavi ? Homincm fcîlicet. Sed quid eft homo ? Dicamne animal ratio- nale ? Non, quia poftea quierendum foret quidnam animal fit, & quid rationalc, atque ita ex unû qua.^- ftione in plures difficiliorefque delaberer; nec jam

3o mihi tantum otii eft, ut illo velim intcr iftiulmodi fub- tilitates abuti. Sed hic potius attendam, quid fponte

Œuvres. U. 4

�� � 20 OElvres de Descartes. i7->8.

& naturâ duce cogitation! mese antehac occurrebat, quoties quid eflem confiderabam. Nempe occurrebat primo, me habere vultum, manus, brachia, totamque hanc membrorum machinam, qualis etiam in cada- vere cernitur, & quam corporis nomine defignabam. 5

20 Occurrebat praeterea me nutriri, incedcre, fentire, & cogitare : quas quidem acliones ad animam refere- bam. Sed quid effet hccc anima, vel non advertebam, vel exiguum nefcio quid imaginabar, inflar venti, vel ignis,vel 3etheris^,quod craffioribus meî partibus effet lo infufum. De corpore verô ne dubitabam quidem, fed dillinde me noffe arbitrabar ejus naturam, quam fi forte, qualem mente concipiebam, defcribere tentaf- fem, fie explicuiffem : per corpus intelligo illud omne quod aptum eft figura ali|quâ terminari, loco circum- i5 fcribi, fpatium fie replere,utex eo aliud omne corpus excludat ; tadu, vifu, auditu, guflu, vel odoratu per- cipi, necnon moveri pluribus modis, non quidem a feipfo, fed ab alio quopiam a quo tangatur : namque habere vim feipfum movendi, item fentiendi, vel co- 20 gitandi, nuUo pado ad naturam corporis pertinere judicabam; quinimo mirabar potius taies facultates

in quibufdam corporibus reperiri.

Quid autem nunc,ubi fuppono deceptorem aliquem

21 potentiffimum, &, fi fas eft dicere, malijgnum^, data 25 opéra in omnibus, quantum potuit, me delufiffe ? Pof- fumne affirmare me habere vel minimum quid ex iis omnibus, qua; jam dixi ad naturam corporis perti-

24 nunc manque (i" édit.).

a. Voir t. III, p. 362,1. 8.

b. Voir t. V, p. i5o.

�� � I8-I9. Meditationes. — Secunda. 27

nere? Attende, cogito, revolvo, nihil occurrit; fatigor eadem fruftrà répétera. Quid vero ex iis quae animse tribuebam ? Nutriri vel incedere ? Quandoquidem jam corpus non habeo, haec quoque nihil funt nifi 5 figmenta. Sentire ? Nempe etiam hoc non fit fine cor- pore, &. permulta fentire vifus fum in fomnis quae deinde animadverti me non fenfifle. Cogitare ? Hîc invenio : cogitatio eft ; haec fola a me divelli nequit. Ego fum, ego exifto ; certum eft. Quandiu autem ?

10 Nempe quandiu cogito ; nam forte etiam fieri poiTet, fi cefTarem ab omni cogitatione, | ut illico totus efle definerem. Nihil nunc admitto nifi quod neceffario fit verum ; fum igitur praecife tantùm res cogitans, id eft, mens, five animus, five intelledus, five ratio,

i5 voces mihi priùs fignificationis ignotae. Sum autem res vera, &. vere exiftens ; fed qualis res ? Dixi, co- gitans.

Quid praeterea ? Imafginabor : non fum compages 22 illa membrorum, quae corpus humanum appellatur;

20 non fum etiam tenuis aliquis aër iftis membris infu- fus, non ventus, non ignis, non vapor, non halitus, non quidquid mihi fingo : fuppofui enimifta nihil efiTe. Manet pofitio : nihilominus tamen ego aliquid fum. Fortaflis verô contingit, ut haec ipfa, quae fuppono

25 nihil efiTe, quia mihi funt ignota, tamen in rei veri- tate non différant ab eo me quem novi ? Nefcio, de hac re jam non difputo : de iis tantùm quae mihi nota funt, judicium ferre pofiTum. Novi me exiftere; quaero quis fim ego ille quem novi. Certiflimum eft hujus fie

3o praecife fumpti notitiam non pendere ab iis quae exi- 23 Manet] maneat [i" édit.).

�� � 28 OEiJVREs DE Descartes. 19-20.

ftere nondum novi ; non igitur ab iis ullis, quae ima- natione effingo. Atque hoc verbum, effingo, admonet me erroris mei : nam fingerem rêvera, fi quid me effe imaginarer, quia nihil aliud efl imaginari quàm rei corporeae figuram, feu imaginem, contemplari. Jam 5 autem certô fcio me elle, | fimulque fieri poffe ut omnes iftse imagines, & generaliter qusecunque ad

83 corporis naturam referuntur, nihil fint j prœter infom- nia. Quibus animadverfis, non minus ineptire videor, dicendo : imaginabor, ut diftinélius agnofcam quif- 10 nam fim, quàm fi dicerem : jam quidem fum exper- reclus, videoque nonnihil veri, fed quia nondum video fatis evidenter, data operâ obdormiam, ut hoc ipfum mihi fomnia verius evidentiufque repraefen- tent. Itaque cognofco nihil eorum quae poflum ima- i5 ginationis ope comprehendere, ad hanc quam de me habeo notitiam pertinere, mentemquc ab illis dili- gentiffime efle avocandam, ut fuam ipfa naturam quàm diftincliiïime percipiat.

Sed quid igitur fum ? Res cogitans. Quid efl: hoc ? 20 Nempe dubitans, intclligens, affirmans, negans, vo- lens, nolens, imaginans quoque, & fentiens.

Non pauca fane hsec funt, fi cunda ad me perti- neant. Sed quidni pertinercnt? Nonne ego ipfe fum qui jam dubito ferc de omnibus, qui nonnihil tamcn 25 intclligo, qui hoc unum verum clTc affirmo, nego cae- tera, cupio plura nolTe, nolo decipi, multa vel invitus imaginor, multa etiam tanquam a fcnfibus venientia

24 animadverto? Quid efl; horum, quam vis femper dor-

18 avocandam cflc (/" dJit.). — 24 Sed. . . pcninerent? manque (inédit.).

�� � Meditationes. — Secunda.

��29

��miam, quamvis etiam is qui me creavit% quantum in fe eft, me deludat, quod non ( aeque verum fit ac me effe ? Quid eft quod a meâ cogitatione diftinguatur ? Quid eft quod a me ipfo feparatum dici poffit ? Nam

5 quod ego fim qui dubitem, qui intelligam, qui velim, tam manifeftum eft, ut nihil occurrat per quod evi- dentius explicetur. Sed verô etiam ego idem fum qui imaginor ; nam quamvis forte, ut fuppofui, nulla prorfus res imaginata vera fit, vis tamen ipfa ima-

10 ginandi rêvera exiftit, &. cogitationis meae partem facit. Idem denique ego fum qui fentio, five qui res corporeas tanquam per fenfus animadverto : vi- delicet jam lucem video, ftrepitum audio, calorem fentio. Falfa haec funt, dormio enim. At certe vi-

i5 dere videor, audire, calefcere. Hoc falfum effe non poteft ; hoc eft proprie quod in me fentire appellatur ; atque hoc prrecife fie fumptum nihil aliud eft quàm

��cogitare.

��Ex quibus cquidem aliquanto melius incipio noffe 20 quifnam fim ; fed adhuc tamen videtur, nec pofl*um abftinere quin putem, res | corporeas, quarum ima- 25 gines cogitatione formantur, Oi; quas ipfi fenfus explo- rant, multo diftindius agnofci quàm iftud nefcio quid mei, quod fub imaginationem non venit : quanquam î5 profedo fit mirum, res quas animadverto effe dubias, ignotas, a me aliénas, diftindius quàm quod verum eft, quod | cognitum, quàm denique me ipfum, a me comprehendi. Sed video quid fit : gaudet aberrare mens mea, necdum fe patitur intra veriiatis limites 3o cohiberi. Efto igitur, & adhuc femel laxilfimas habe-

a. Voir t. V, p. i5i.

�� � 26

��}o OEUVRES DE Descartes. sj-^î

nas ei permittamus, ut, illis paulo poft opportune re- dudis, facilius fe régi patiatur.

Confideremus res illas quje vulgo putantur omnium diflindiffime comprehendi : corpora fcilicet, quse tan- gimus, quce videmus ; non quidem corpora in com- 5 muni, générales enim iftae perceptiones aliquantô magis confufe efle folent, fed unum in particulari. Sumamus, exempli caufà, hanc ceram : nuperrime ex favis fuit eduda; nondum amifit omnem faporem fui mellis ; nonnihil retinet odoris florum ex quibus col- lo leda eft; ejus cojlor, figura, magnitudo, manifefta funt ; dura eft, frigida eft, facile tangitur, ac, û arti- cule ferias, emittet fonum ; omnia denique illi adfunt quce requiri videntur, ut corpus aliquod poffit quàm diftindilfime cognofci. Sed ecce, dum loquor, igni i5 admovetur : faporis reliqui?e purgantur, odor expirât, color mutatur, figura tollitur, crefcit magnitudo, fit liquida, fit calida, vix tangi poteft, nec jam, fi pulfes, emittet fonum. Remanetne adhuc eadem cera? Rema- nere fatendum eft ; nemo negat, nerno aliter putat. 20 Qiiid erat igitur in eâ quod | tam diftinde comprehen- debatur? Certe nihil eorum quae fenfibus attingebam; nam qua^cunque fub guftiim, vel odoratum, vel vifum, vel tadum, vel auditum venicbant, mutata jam funt : remanetcera. 25

Fortafiis illud erat quod nunc cogito : ncmpe ceram ipfam non quidem fuilfc iftam dulcedincm mellis, nec florum fragrantiam, nec iftam albedincm, nec figu- ram, nec fonum, -fed corpus quod mihi apparebat paulo ante modis iftis confpicuum,nunc diverfis.Quid 3o i'J eft autcm hoc prsecife quod fie | imaginor ? Attenda-

�� � 23-24. Meditationes. — Secunda. ji

mus, &, remotis iis quse ad ceram non pertinent, videamus quid fuperfit : nempe nihil aliud quàm ex- tenfum quid, flexibile, mutabile. Quid verô eft hoc flexibile, mutabile ? An quod imaginer, hanc ceram ex 5 figura rotundâ in quadratam, vel ex hac in triangu- larem verti poffe ? Nullo modo ; nam innumerabilium ejufmodi mutationum capacem eam eue compre- hendo, nec pofTum tamen innumerabiles imaginando percurrere; nec igitur comprehenfio hîec ab imagi-

io nandi facultate perficitur. Quid extenfum ? Nunquid etiam ipfa ejus extenfio eft ignota ? Nam in cerâ liqucf- cente fit major, major in ferventi, majorque rurfus, fi calor augeatur ; nec rede judicarem quid fit cera, nifi putarem hanc etiam plures fecundùm extenfio-

i5 nem varietates ad|mittere,quàm fuerim unquam ima- ginando complexus. Supereft igitur ut concedam, me nequidem imaginari quid fit hsec cera, fed folâ mente percipere; dico hanc in particulari, de cerâ enim in communi clarius eft. Qusenam verô eft haec cera, quse

20 non nifi mente percipitur ? Nempe ea|dem. quam video, 28 quam tango, quam imaginor, eadem denique quam ab initio efiTe arbitrabar. Atqui. quod notandum eft, ejus perceptio non vifio, non tadio, non imaginatio eft, nec unquam fuit, quamvis prius ita videretur, fed

25 folius mentis infpeélio, quse vel imperfeda efiTe poteft & confufa, ut prius erat, vel clara & diftinda, ut nunc eft, prout minus vel magis ad illa ex quibus conftat attendo.

Miror verô intérim quàm prona fit mea mens in

îo errores ; nam quamvis hsec apud me tacitus & fine

3-4 Quid. . . mutabile ? manque (/" edit.)

�� � 29

��3 2 Œuvres de Descartes. 24-j5.

voce confiderem, hœreo tamen in verbis ipfis, & fere decipior ab ipfo ufu loquendi. Dicimus enim nos videre ceram ipfammet, fi adfit, non ex colore vel figura eam adefle judicare. Unde concluderem fta- tim : ceram ergo vifione oculi, non folius mentis in- 5 fpedione, cognofci ; nifi jam forte refpexifTem ex feneftrâ homines in plateâ tranfeuntes, quos etiam ipfos non minus ufitate quàm ceram dico me videre. Quid autem video praeter pileos & veftes, fub quibus latere poflent automata? Sed judijco homines effe. lo Atque ita id quod (putabam me videre oculis, folâ judi- candi facultate, quae in mente meâ eft, comprehendo. Sed pudeat fupra vulgus fapere cupientem,ex for- mis loquendi quas vulgus invenit dubitationem quse- fiviffe ; pergamufque deinceps,attendendo utrùm ego i5 pcrfedius evidentiufque percipiebam quid eiXet cera, cùm primùm afpexi, credidique me illam ipfo fenfu externo, vel faltem fenfu communi, ut vocant, id eft potentiâ imaginatrice, cognofcere ? an verô potiùs nunc, poftquam diligentiùs inveftigavi tum quid ea lo fit%tum quomodo cognofcatur ? Certe hac de re dubi- tare effet ineptum; nam quid fuit in prima percep- tione diftindum ? Quid quod non a quovis animali haberi poffe videretur? At vero cùm, ceram ab exter- nis formis diftinguo, &. tanquam veftibus detradis 25 nudam confidero, fie illam rêvera, quamvis adhuc er- ror in judicio meo effe poffit, non poffum tamen fine humanâ mente percipere.

3 ipfammet, fi] ipfam, etfi (/" cdit.). a. Voir t. V, p. i5i.

�� � 25-26. Meditationes. — Secunda. 3?

Quid autem dicam de hac ipfâ mente, five de me ipfo ? Nihildum enim aliud admitto in me efle prseter mentem. Quid, inquam, ego qui hanc ceram videor 30 tam diftinéle percipere ? Nunquid me ipfum non tan- 5 tùm multo verius, multo certius, fed etiam multo diftindius evidentiufque, cognofco ? Nam, fi judico ceram exiftere, ex eo quod hanc videam, certe multo evidentius efficitur me ipfum etiam exiftere, ex eo ipfo quod hanc videam. Fieri enim poteft ut hoc quod

lo video non vere fit cera; fieri poteft ut ne quidem ocu- los habeam, quibus quidquam videatur ; fed fieri plane non poteft, cùm videam, five (quod jam non diftin- guo) cùm cogitem me videre, ut ego ipfe cogitans non aliquid fim. Simili ratione, fi judico ceram efie,

i5 ex eo quod hanc langam, idem rurfus efficietur, vide- licet me effe. Si ex eo quod imaginer, vel quàvis aliâ ex caufà, idem plane. Scd & hoc ipfum quod de cerâ animadverto, ad reliqua omnia, quae funt extra me pofita, licet applicare. Porro autem, fi m agi s diftinda

2o vifa fit cerae perceptio, poftquam mihi, non ex folo vifu vel tadu, fed pluribus ex caufis innotuit, quanto diftindiùs me ipfum a me nunc cognofci fatendum 3i eft, quandoquidem nullœ rationes vel ad cerae, vel ad cujufpiam alterius corporis perceptionem pofiint

25 juvare, quin e?edem omnes mentis meœ naturam me- lius probent! Sed & alia infuper tam multa funt in ipfâ mente, ex quibus ejus notitia diftindior reddi poteft, ut ea, qu?e ex corpore ad illam émanant, vix numeranda videantur.

3o Atque ecce tandem fponte fum reverfus eô quô

19 diltinda] diftindè (/" édit.).

Œuvres. II. 5

�� � 34 OEuvRES DE Descartes. jô-^s.

volebam ; nam cùm | mihi nunc notum fit ipfamet cor- pora,non proprie a fenfibuSjVel ab imaginandi faciil- tate, fed a folo intellcclu percipi, nec ex eo percipi quôd tangantur aut videantur, fed tantùm ex eo quôd intelligantur aperte cognofco nihil facilius aut evi- 5. dentius meâ mente poffe a me percipi. Sed quia tam cito deponi veteris opinionis confuetudo non poteft, placet hic confiftere, ut altius ha^c nova cognitio mc- moria: mea^ diuturnitate meditationis infigatur.

��32 I Meditatio III. lO

De Deo, quôd cxijlal'.

Claudam nunc oculos, aures obturabo, avocabo omnes fenfus, imagines etiam rerum corporalium omnes vcl ex cogitationc meâ delebo, vel certc, quia hoc ficri vix potefl, illas ut inancs & falfas nihili pen- i5 dam, meque folum alloquendo ^<: penitius infpi- ciendo, meipfum paulatim mihi magis notum & fa- miliarem reddere conabor. Ego fum res cogitans, id eft dubitans, affirmans, negans, pauca intelligens, multa ignorans, volens, nolens, imaginans etiam cS: 20 fentiens; ut enim | anteanimadverti, quamvis illa qux fentio vel imaginor extra me fortaffe nihil fmt, illos tamen cogitandi modos, quos fenfus & imaginaiiones

1 ipfamctl ipfam, & (/" cdit.). — 10 lllj tertia (/" cdit.]. a. Voir t. III, p. 397, I. 25.

�� � 33

��28-29. Méditation ES. — Tertia. 3 <

appelle, quatenus cogitandi quidam modi tantùm fiint, in me eiïe fiim certiis •'.

Atque his paucis omnia recenfui quœ verc fcio, vel faltem quie me fcire hac| tenus animadverti. Nunc 5 circumfpiciam diligcntiùs an forte adhuc apud me alia Tint ad quœ nondum refpexi. Sum certus me elle rem cogitantem. Nunquid crgo etiam fcio quid requi- ratur ut de aliquà re fim cenus 'f Nempe in hac prima cognitione nihil aliud eft, quam ciara quiudam &

10 diflinda perceptio ejus quod affirmo ; quae fane non fufficeret ad me ccrtum de rei veritate reddendum, fi pofTct unquam contingere, ut aliquid, quod ita ciare & diftinde perciperem, falfum effet; ac proinde jam videor pro régula generali poffe flatuere. illud omne

i5 * effe verum, quod valde ciare & diftincle percipio.

Verumtamen multa prius utomnino ceita L^mani- fefla admifi, quce tamen poftea dubia effe dcpre- hendi. Qiialia ergo ifta fuere ? Nempe terra, cœlum, fydera t^- caetera omnia quai fenfibus ufurpabam.

20 Quid autem de illis ciare percipiebam ? Nempe ipfas talium rcrum ideas, five cogitationes, menti mex ob- verfari. Sed ne nunc quidem illas ideas in me | effe inficior. Aliud autem quiddam erat quod affirmabam, quodquej etiam ob confuetudinem credendi ciare me 34

25 percipcre arbitrabar, quod tamen rêvera non percipie- bam : nempe res quafdam extra me effe, a quibus idca) illai proccdebant, & quibus omnino fimiles erant. Atque hoc erat, in quo vel fallebar, vel certe, û verum judi- cabam, id non ex vi meae perceptionis contingebat.

3o Qiiid verô ? Cùm circa res Arithmeticas vel Geome-

a. Même remarque que ci-avant p. 24, note a.

�� � j6 OEuvRES DE Descartes. 20-30.

tricas aliquid valdc fimplcx & facile confiderabam, ut quôd duo i.*v tria fimul juncla fmtquinque, vcl limilia, nunquid faltem ilia fatis pcrfpicue intuchar, ut vcra elTc artirmarcm ? Equidem non aliam ob caufam de iis dubitandum elle poftea judicavi, quàm quia veniebat 5 in mente m forte aliquem Deum talem mihi naturam indcrc potuifle, ut etiam circa illa deciperer, quse manifeftiiîima viderentur. Sed quoties ha.>c praecon- ccpta de fummâ Dei potentià opinio mihi occurrit, non polTum non fateri, fiquidem velit, facile illi effe 10 efficerc ut errem, etiam in iis quce me puto mentis oculis quàm evidentiffime intueri. Quoties verô ad 35 ipfas res , quas valde clare percipere arbitrer , me converto , tam plane ab illis perfuadeor, ut fponte erumpam in bas voces : fallat me quifquis poteft, i5 nunquam tamen efficiet ut nihil fim, quandiu me ali- quid effe cogitabo; vel ut aliquando verum fit me nunquam fuiffe, cùm jam verum fit me effe; vel forte etiam ut duo & tria fimul junda plura vel pauciora fint quàm quinque, vel fimilia, in quibus fcilicet rc- 20 pugnantiam agnofco manifeftam. Et certe cùm nuUam occafionem habeam exiftimandi aliqucm Deum effe dcceptorem, nec quidem adhuc fatis fciam utrùm fit aliquis Deus, valde tenuis &, ut ita loquar, Meta- phyfica dubitandi ratio eft,quae tantùm ex eâ opinione 25 dcpendet. Ut autem etiam illa tollatur, quamprimum occurret occafio, examinare dcbeo an fit Deus, &, fi fit, an poffit effe dcceptor: hac enim re ignoratà, non videor de ullà alia plane ccrlus effe unquam polfe.

Nunc autem ordo videtur exigerc, ut prius omnes 3o

Il iisMiis (/" Ciiil.).

�� � 3G

��3o-3i. Meditationes. — Tertia. JJ

meas cogitationes in certa gênera diftribuam, & in quibufnam ex illis veritas aut fal|fitas proprie con- fiftat, inquiram. Qusedam ex his tanquam rerum ima- gines funt, quibus folis proprie convenir ideae nomen : 5 ut cùm hominem, vel Chimaeram, vel Cœlum, vel An- gelum , vel Deum cogito. Aliae verô alias quafdam prseterea formas habent : ut, cùm volo, cùm timeo, cùm affirmo, cùm nego, femper quidem aliquam rem ut fubjedum meae cogitationis apprehendo, fed ali-

lo quid etiam amplius quàm iftius rei fi ( militudinem co- gitatione compledor; & ex his aliae voluntates, five affedus, aliae autem judicia appellantur.

Jam quod ad ideas attinet, fi folae in fe fpedentur, nec ad aliud quid illas referam, falfae proprie efle non

i5 pofTunt; nam five capram, five chimaeram imaginer, non minus verum efl me unam imaginari quàm al- teram. NuUa etiam in ipfâ voluntate, vel aflfedibus, falfitas eft timenda; nam, quamvis prava, quamvis etiam ea quae nufquam funt, poffim optare, non tamen

20' ideo non verum eft illame optare. Ac proinde fola fuperfunt judicia, in quibus mihi cavendum eft ne fallar. Praecipuus autem error &. frequentiffimus qui 37 poffit in illis reperiri, confiftit in eo quôd ideas, quae in me funt, judicem rébus quibufdam extra me pofitis

25 fimiles effe five conformes; nam profedo, fi tantùm ideas ipfas ut cogitationis meae quofdam modos con- fiderarem, nec ad quidquam aliud referrem, vix mihi ullam^ errandi materiam dare pofTent.

Ex his autem ideis ^ aliae innatae, aliae adventitiae,

a. Voir t. V, p. i52.

b. Cf. t. III, p. 383, 1. 2.

�� � j8 Œuvres de Descartes. 3i-3î.

aliae a me ipfo t'adse mihi videntur : nam quôd intel- ligam quid fit res, quid fit veritas, quid fit cogitatio, hsec non aliunde habere videor quàm ab ipfâmet meâ naturâ; quôd autem nunc ftrepitum audiam, fi^lem videam, ignem fentiam, a rébus | quibufdam extra me 5 pofitis procedere haclenus judicavi ; ac denique Sy- renes, Hippogryphes, & fimilia, a me ipfo finguntur. Vel forte etiam omnes efiTe adventitias pofiTum pu- tare, vel omnes innatas, vel omnes fadas : nondum enim veram illarum originem clare perfpexi. lo

Sed hîc prœcipue de iis efl; quaerendum, quas tan- quam a rébus extra me exiftentibus defumptas confi- as dero, qusenam me mojveat ratio ut illas ifi;is rébus fimiles effe exiftimem. Nempe ita videor dodus a na- turâ. Et praeterea experior illas non a meâ voluntate i5 nec proinde a me ipfo pendere; feepe enim vel invito obverfantur : ut jam, five velim,five nolim, fentio ca- lorem, & ideo puto fenfum illum, five ideam caloris, a re c me diverfâ, nempe ab ignis cui afiideo calore, mihi advenire. Nihilque magis obvium efl:, quàm ut 20 judicem iftam rem fuam fimilitudinem potius quàm aliud quid in me immittere.

Quae rationes, an fatis firmre fint, jam videbo. Cùm hîc dico me ita dodum effe a naturâ, intelligo tan- tùm fpontaneo quodam impetu me ferri ad hoc cre- 25 dendum, non lumine aliquo naturali mihi oftendi effe verum. Quœ duo multum difcrepant ; nam quse- cumque lumine naturali mihi oflenduntur, ut quôd ex eo quôd dubitem, fequatur me efle, & fimilia, nullo modo dubia efie poiTunt, quia nulla alia facultas efiTe 3o poteft, cui I aeque fidam ac lumini ifi:i, quaeque illa

�� � 33-34. Meditationes. — Tertia. 39

non vera effe poffit docere ; fed quantum ad impetus naturales, jam fsepe \ olim judicavi me ab illis in de- 39 teriorem partem fuifle impulfum, cùm de bono eli- gendo ageretur, nec video cur iifdem in uUâ aliâ re

5 magis fidam.

Deinde, quamvis ideae illse a voluntate meâ non pendeant, non ideo confiât ipfas a rébus extra me pofitis neceffario procedere. Ut enim impetus illi, de quibus mox loquebar, quamvis in me fint, a voluntate

lo tamen meâ diverfi effe videntur, ita forte etiam ali- qua alia eft in me facultas, nondum mihi fatis co- gnita, iftarum idearum effedrix, ut hadenus femper vifum eft illas, dum fomnio, abfque uUâ rerum exter- narum ope, in me formari.

i5 Ac denique, quamvis a rébus a me diverfis procé- dèrent, non inde fequitur illas rébus iftis fimiles effe debere. Quinimo in multis- fsepe magnum dil- crimen videor deprehendiffe : ut, exempli caufà, duas diverfas folis ideas apud me invenio, unam tanquam

20 a lenfibus hauftam, & qu?e maxime inter illas quas adventitias exiflimo eft recenfenda, per quam mihi valde parvus apparet, aliam verô ex rationibus Aftro- nomi^e delumptam, hoc eft ex notionibus quibuf- dam mihi innatis elicitam, vel quocumque alio modo

25 a me fadam, per quam aliquoties | major quam terra exhibetur; utraque profedo fimilis eidem foli extra me exiftenti effe non poteft, & ratio perfuadet illam ei maxime effe diffimilem, quae quàm proximc ab iplo vidctur cmanaffe.

3o Quae omnia fatis demonftrant me non hadenus ex

a. Voir t. V, p. i5a.

��40

�� � 40 OEuvRES DE Descartes. 34-33.

certo judicio, fed tantùm ex caeco aliquo impulfu, cre- didifle res quafdam a me diverfas exiftere, qucC ideas five imagines fuas per organa fenfuum, vel quolibet alio pado, mihi immittant.

Sed alia quaedam adhuc via milii occurrit ad inqui- 5 rendum an res aliquse, ex iis quarum idese in me funt, extra me exiftant. Nempe, quatenus ideae iftae cogi- tandi quidam modi tantùm funt, non agnofco ullam inter ipfas insequalitatem, & omnes a me eodem modo procedere videntur; fed, quatenus una unam rem, alia 10 aliam repraefentat, patet eafdem efTe ab invicem valde diverfas. Nam proculdubio illcc quae fubftantias mihi exhibent, majus aliquid funt, atque, ut ita loquar, 41 plus realitatis objedivae in fe continent, quàm illae quae tantùm modos, five accidentia, reprsefentant ; & i5 rurfus illa per quam fummum aliquem Deum, seter- num, infinitum, omnifcium,omnipotentem, rerumque omnium, quse prseter ipfum funt, creatorem intelligo, plus profedo realitatis objedivae in fe habet, quàm illae per quas finitae fub ftantiae exhibentur. 20

Jam verô lumine naturali manifeflum eft tantum- dem ad minimum effe debere in caufà efficiente & totali^, quantum in ejufdem caufae efFedu. Nam, quaefo, undenam poffet affumere realitatcm fuam ef- fedus, nifi a caufâ? Et quomodo illam ei caufa dare i5 poffet, nifi etiam haberet ? Hinc autem fequitur, ncc poffe aliquid a nihilo fieri, nec etiam id quod magis perfedum eft, hoc eft quod plus realitatis in fe con-

I Après certo] aliquo ajouté {1" éJit.). a. Voir t. III, p. 274,1. 20.

�� � 35 .16. Meditationes. — Tertia. 41

tinet, ab eo quod minus. Atque hoc non modo perf- picue verum efl de iis effedibus, quorum realitas eft adualis five formalis, fed etiam de ideis, in quibus confideratur tantùm realitas objediva. Hoc eft, non 5 modo non poteft, exempli caufâ, aliquis lapis, qui 42 prius non fuit, nunc incipere efle, nifi producatur ab aliquâ re in quâ totum illud fit vel formaliter vel emi- nenter, quod ponitur in lapide; nec poteft calor in fubjedum quod priùs non calebat induci, nifi a re

«o quse fit ordinis faltem aeque perfedi atque eft calor, & fie de caeteris; fed praeterea etiam non poteft in me efl^e idea caloris, vel lapidis, nifi in me pofita fit ab aliquâ caufâ, in quâ tantumdem ad minimum fit reali- tatis quantum effe in calore vel lapide concipio. Nam

'5 quamvis ifta caufa nihil de fuâ realitate actuali five formali in meam ideam transfundat, non ideo putan- dum eft illam minus realem efl'c dcbei^e, fed talem elfe naturam ipfius ideae,ut nullam aliam ex fe realitatem formalem exigat, prêter illam quam mutuatur a cogi-

20 tatione meà, cujus eft modus. Quôd autem haec idea realitatem objedivam hanc vel illam contineat potius quàm aliam, hoc profeclô habere débet ab aliquâ caufâ in quâ tantumdem fit ad minimum realitatis formalis quantum ipfa continct objecl;iv?e. Si enim

25 ponamus aliquid in ideà reperiri. quod non fuent in ejus caufâ, hoc igitur habet a nihilo; atqui quan- tumvis imperfedus fit ifte cffendi modus, que res eft objedive in intellectu per ideam, non tamen profeclô plane nihil eft, nec proinde a nihilo efiTe poteft.

3o Nec etiam debeo fufpicari, cùm realitas quam con- fidero in meis ideis fit tantùm objectiva, non opus

Œuvres. II. 6

��43

�� � 42 OEuvREs DE Descartes. 36-37.

effc ut cadcm realitas fit formaliter in caufis iflarum idearum, fed fufficcre, fi fit in iis etiam objedive. Nam quemadmodum ifte modus efTendi objedivus compctit ideis ex ipfarum naturâ, ita modus effendi formalis competit idearum caufis, faltem primis & 5 prœcipuis, ex earum naturâ. Et quamvis forte una idea ex aliâ nafci poffit, non tamen hîc datur pro- greffus in infinitum, fed tandem ad aliquam primam débet deveniri, cujus caufa fit inftar archetypi, in I quo omnis realitas formaliter contineatur,quae eft in 10 ideâ tantùm objedive. Adeo ut lumine naturali mihi fit perfpicuum ideas in me efle veluti quafdam ima- gines, quse poffunt quidem facile deficere a perfe- 44 dione relrum a quibus funt defumptse, non autem quicquam majus aut perfeclius continere. i5

Atque l^œc omnia, quô diutius & curiofius examine, tantô clarius & diflinclius vera efi!e cognofco. Sed quid tandem ex his concludam } Nempe fi realitas objediva alicujus ex meis ideis fit tanta ut certus fim eandcm nec formaliter nec eminenter in me elfe, 20 nec proinde me ipfum ejus ideœ caufam efle pofl!e, hinc necefi^ario fcqui, non me folum eflTe in mundo, fed aliquam aliam rem, quœ iftius ideiE eft caufa, etiam exiftcre. Si vcrô nulla talis in me idea reperia- tur, nullum plane habcbo^ argumentum quod me de 25 alicujus rci a me diverfîc exiftentiâ certum reddat ; omnia enim diligentifilmc circumfpcxi, &. nullum aliud potui haclenus rcpcrire.

Ex his autem meis ideis, prœter illam quœ me ip- fum mihi exhibet, de quà hîc nulla difficultas elfe io

a. Voir t. V, p. i52.

�� � 37-39- Meditationes. — Tertia. 4J

poteil, alia efl quse Deum, aliae quse res corporeas & inanimes, alice quse Angeles, alise quse animalia, ac denique alise quse alios homines meî fimiles reprse- Tentant. 5 Et quantum ad ideas I quse | alios homines, vel 45 animalia, vel Angelos exhibent, facile intelligo illas ex iis quas habeo meî iplius li rcrum corporalium & Dei poffe componi, quamvis nulli pra^ter me ho- mines, nec animalia, nec Angeii, in mundo elïent.

10 Quantum autcm ad ideas rerum corporalium, ni- hil in illis occurrit,quod lit tantum ut non videatur a me ipfo potuilfc prolicifci ; nam li pcnitiùs infpiciam, ^.^ lingulas cxaminem eo modo quo heri examinavi idcam cerse, animadverto perpauca tantùm elle quse

i5 in illis clare ^^ diftincle pcrcipio : nempe magnitu- dinem, five cxtenlionem in longum, latum, &. pro- lundum; iiguram, quse ex terminatione iftius exten- lionis exfurgit ; Iitum, quem divcrfa figurata inter (c obtincnt; Ov motum, fivc muiationem illius litùs; qui-

20 bus addi pollunt lubltantia, duratio, & numerus : csetera autem, ut lumen ^^ colores, foni, odores, fapores, calor & iVigus, alia^que tacliles qualitates, nonnill valdc confufe & oblcure a me cogitantur, adeo ut etiam ignorem an tint verse, vel falfse, hoc

25 eft, an idea?, quas \ de illis habeo, fint rerum quarun- 46 dam idese, an non rerum. Quamvis enim fallitatcm proprie didam, live ibrmalem, nonnili in judiciis polî'et rcperiri paulo ante notaverim, ell tamen pro- fedo quicdam alia falhtas materialis in j ideis, ciim non

3o rem lanquam rem repncfentani : ita, cxempli caufâ, idei\} quas habeo caloris l'<; frigoris, tam parum clarae

�� � 44 OEi'vpFS DE Descartes. 39-40.

& diftindœ lunt. ut ab iis difccre non poffim, an fri- gus fit tantùm privatio caloris, vel calor privatio fri- goris, vcl utrumquc lit rcalis qualitas, vel neutrum. Et quia nuUa: idcaj nili tanquam rerum efï'e poniinf, fiquidem vcrum lit frigus nihil aliud efle quàm priva- 5 tioncm caloris. idca qua.- mihi illud tanquam reale quid c^ politivum.rcprœfentat, non immerito falfa di- cetur, & lie de cxteris.

Quibus profcdo non cft necefle ut aliquem autho- rem a me divcrfum aflignem ; nam, û quidem lint 10 falfcE, hoc ell nullas rcs rcprœfentent, lumine naturali notum mihi cft iilas a nihilo procedcre, hoc eft, non aliam ob caufam in me effe quàm quia deeft aliquid 47 natura: meac, ncc eft plane perfeda; û autem lint vera:. quia tamen tam parum realitatis mihi exhibent, i5 ut ne quidem illud a non re pofTim diftinguere, non video cur a me ipfo eft'e non poflTmt.

Ex iis verô qua^ in ideis rerum corporalium clara vS: diftinda funt, quscdam ab idcâ meî ipfius videor mu- tuari potuiftc, nempe fubftantiam, durationem, nu- 20 merum, & Ci quae alia fint ejufmodi; nam cùm cogito lapidem efte fubftantiam, five elle rem qua: per fe apta eft exiftere, itemque me ef fe fubftantiam, quam- vis concipiam me efl'e rem cogitantem ^.'l: non exten- fam, lapidem vero effe rem extenfam & non cogitan- 25 tem, ac proinde maxima inter utrumquc conceptum fit diverfitas, in ratione tamen fubftantiam videntur con- venire ; itemque, cùm percipio me nunc effe, &. priiis ctiam aliquamdiu fuifle recordor, cùmque varias ha- beo cogitationes quarum numerum intelligo, acquiro 3o

a. Voir t. V, p. i53.

�� � 40-4 1.

��Meditationes. — Tertia. 4^

ideas durationis & numeri, quas deinde ad quaf- cunque alias res polTum transferre. Caetera autem omnia ex quibus rerum corporearum ideœ conflan- tur, nempe extenfio, figura, fitus, & motus, in me 48

5 quidem, cùm nihil aliud tim quiim res cogitans, for- maliter non continentur ; fed quia funt tantum modi quidam fubftantiae, ego autem fubftantia, videntur in me contineri polie eminenter.

Itaque fola reftat idea Dei, in quâ confiderandum

lo efl an aliquid fit quod a me ipfo non potuerit profi- cifci. Dei nomine intelligo fubftantiam quandam infii- nitam, independentem, fumme intelligentem, fumme potentem, & a quâ tum ego ipfe, tum aliud omne, fi quid aliud extat, quodcumque extat,e(l creatum. Quae

i5 fane omnia talia funt ut, quo diligentius attendo, tanto minus a me folo profecla elfe poffe videantur. Ideoquc ex antedidis, Deum nccefl'ario exiftere, clT: concludcndum.

Nam quamvis fubftantiit quidem idea in me fit ex

20 hoc ipfo quôd fim fubftantia, non tamen idcirco elfet idea fubftantiam infinitae, cùm fim linitus,nifi ab aliquâ fubftantià, quse rêvera eflet infinita, procederet.

Nec putare debeo me non percipere infinitum per veram ideam, fed tantùm per negationem finiti, ut 49

25 pcrcipio quietem & tenebras per negationem motùs & lucis; nam contra manifefte intelligo plus reali- tatis elfe in fubftantià infinita quàm in finitâ, ac proinde priorem quodammodo in me eft'e perceptio- nem inliniti quàm finiti, hoc eft Dei quàm mei iplius.

3o Quà enira rationc iniclligerem me dubitare', rac

a Voir i. V. p. i 53.

�� � 46 OEUVRES DE Descartes. 4«-4ï.

cupere, hoc ci\, aliquid mihi dccfî'e, & me non elle omnino perfedum, i\ nulla idea omis perfcdioris in me clTct, ex cujus comparatione dcledus mecs agnof- cerem ?

Ncc dici potefl banc forte ideam Dei materiali- 5 ter falfam cÛe, ideoque a nihilo elTe pofle, ut paulo anle de ideis caloris 6>i fri^oris, & fimilium, animad- vcrti ; nam contra, cùm maxime clara & diflinda lit, c<: plus realitatis.objec^ivie quàm ulla alia contineat, nulla ell per fe magis vera, nec in quà minor falfi- 10 talis fLifpicio rcperiatur. Eil, inquam, hœc idea entis fumme perfecli & infiniti maxime vera; nam quam|vis forte fingi poflit taie ens non exiflere, non tamen fingi potefl; ejus ideam nihil reale mihi exhibere, ut de 50 ideà j frigoris ante dixi. Efl etiam maxime clara & ï5 dillinda ; nam quidquid clare & difl^inde percipio, quod efl reale t< \erum, & quod perfedionem aliquam importât, totum in eà continetur. Nec obftat quod non comprchendam infinitum, vel quod alia innu- mera in Deo fint, qu?c nec comprehendere, nec forte 20 etiam attiiigere cogitatione, uUo modo poilum ; efl enim de ratione inliniii, ut a me, qui fum tinitus, non comprchcndatur ; c^fuflicii me hoc ipfum intclligere, ac jiidicare, illa omnia quiu clare percipio, 0^ perfedio- nem aliquam importare fcio, aiquc etiam forte alia 23 innumeraquiu ignoro, vel formaliter vel cminenter in Deo efljc, ut idea quam de illo habeo fit omnium quic in me funt maxime vera, \ maxime clara ti diflinda. Sed forte majus aliquid fum quàm ipfe intclligam, omnefque ilhe perfediones quas Deo iribuo, polen- 3o lia quodammodo in me funt, etiamfi nondum {e{c exe-

�� � 42-43. Meditationes. — Tertia. 47

rant, neque ad adum reducantur. Experior enim jam cognitionem meam paulatim augeri ; nec video quid obllet quo | minus ita magis & magis augeatur in infi- si nitum, nec etiam cur, cognitione fie audâ, non pof-

5 lim ejus ope' reliquas omnes Dei | perfediones adi- pifci; nec denique cur potentia ad iftas perfediones, fi jam in me eft, non fufficiat ad illarum ideam pro- ducendam.

Imo nihil horum efle poteft. Nam primo, ut verum

10 fit cognitionem meam gradatim augeri, & multa in me efle potentia quae aclu nondum funt, nihil tamen horum ad ideam Dei pertinet, in quâ nempe nihil omnino efl potentiale ; namque hoc ipfum, gradatim augeri, certiffimum eft imperfedionis argumentum.

i5 Praeterea, etiamfi cognitio mea femper magis & ma- gis augeatur, nihilominus intelligo nunquam illam idcirco fore adu infinitam, quia nunquam eo deve- nietur, ut majoris adhuc incrementi non fit capax; Deum autem ita judico elfe adu infinitum, ut nihil

20 ejus perfedioni addi poffit. Ac denique percipio cfl'e objedivum ideœ non a folo efle potentiali, quod pro- prie loquendo nihil eft, fed tantummodo ab aduali five formali pofî'e produci.

I Neque profedo quicquam eft in his omnibus, quod 52

î5 diligenter attendenti non fit luminc naturali mani- feftum; fed quia, cùm minus attende, & rerum fenfi- bilium imagines mentis aciem excsecant, non ita facile recordor cur idea entis me perfedioris neceffariô ab ente aliquo procédât quod fit rêvera pcrfediiis, ulte-

a. Voir t. V, p. 154.

b. Voir t. III, p. 329, 1; 12.

�� � 48 CEuvRF.s DE Descartes. 43-45.

rius quœrcre libet an ego ipfe habens illam ideam eirc polTcm, fi taie ens nullum exifteret.

Nempe a quo effem ? A me fcilicet, vel a paren- tibus, vel ab aliis quibuflibet Deo minus perfeclis ; nihil enim ipfo perfedius, nec etiam aeque perfedum, 5 cogitari aut fingi poteft.

Atqui, fi a me effem, nec dubitarem, nec optarem, nec omnino quicquam mihi deeffet; omnes enim per- fcdiones quarum idea aliqua in me eft, mihi dedif- fem, atque ita ipiemet Deus effem. Nec putare debeo 10 illa forfan quœ mihi défunt difficilius acquiri poffe, quàm iUa quœ jam in me funt; nam contra, mani- fcftum eft longe difficilius fuiffe me, hoc eft rem five fubftantiam cogitantem, ex nihilo emergere, quàm 53 multarum rerum quas ignoro cognitiones, quœ tan- i5 tùm iftius fubftantice accidcntia funt, acquirere. Ac ccrtc, fi majus illud a me habcrem, non mihi illa fal- icm, quiu facilius haberi poffunt, denegaffem, fed neque etiam ulla alia ex iis, quœ in ideâ Dei contineri percipio ; quia nempe nuUa difficiliora fadu mihi vi- 20 dentur"; fi qu?e autem difficiliora fadu effent, certe etiam mihi difficiliora vidcrentur, fiquidem reliqua quai habeo, a me haberem, quoniam in illis potentiam meam terminari experirer.

Neque vim haruin rationum effugio, fi fupponam 25 me forte femper fuiffe ut nunc fum, tanquam fi inde fequerctur ^', nullum e.xiftentiae meœ authorem effe quœrendum. Quoniam enim omne tempus vitcc in

iD cognitiones] cogitationcs (/ édit.).

a. Voir t. V, p. 154. b Ib., p. i55.

�� � 45-46. MEDITATIONES. — TERTIA. 49

partes innumeras dividi poteſt, quarum ſingulæ a reli- quis nullo modo dépendent, ex eo quòd paulo ante fuerim, non fequitur me nunc debere efle, nifi aliqua cauſa me quafi rurfus creet ad hoc momentum, hoc 5 eſt me conſervet. Perſpicuum enim eft attendent! ad temporis naturam, eâdem plane vi & actione opus eſſe ad rem quam|libet fingulis m.omentis quibus du- 54 rat confervandam, quâopus efl'et ad eandem de novo creandam, ſi nondum exiſteret; adeo ut conſervatio- 10 nem folà ratione a creatione differre, fit etiam unum ex iis quæ lumine naturali manifeſta ſunt.

Itaque debeo nunc interrogare me ipfum, an ha- beam aliquam vim per quam poffim efficere ut ego ille, quijam fum, paulo poft etiam fim futurus : nam, cùm 15 nihil aliud ſim quàm res cogitans, vel faltem cùm de eâ tantùm meî parte pr?ecife nunc agam quse eft res cogitans, fi quse talis vis in me efl^et, ejus proculdu- bio confcius eflem. Sed & nullam efl^e experior, & ex hoc ipſo evidentiffime cognoſco me ab aliquo ente a 20 me diverfo pendere.

Forte verô illud ens non eft Deus, fumque vel a parentibus produdus, vel a quibuflibet aliis caufis Deo minus perfedis. | Imo, ut jam ante dixi, perfpi- cuum eft tantumdem ad minimum efl'e debere in caufà 25 quantum eft in efi"edu; & idcirco, cùm fim res cogi- tans, ideamque quandam Dei in me habens, qualif- cunque tandem meî caufa aflignetur, | illam etiam 55 eflTe rem cogitantem, & omnium perfedionum, quas Deo tribuo, ideam habere fatendum eft. Poteftque de 3o illâ rurfus quseri, an fit a fe, vel ab aliâ. Nam fi a fe, patet ex didis illam ipfam Deum elle, quia nempe.

Œuvres. IF. 7 ço OEuvRES DE Descartes. 46-47-

cùm vim habeat per fe exiftendi, habet proculdubio etiam vim poffidendi a6lu omnes perfediones quarum ideam in fe habet, hoc eft omnes quas in Deo effe concipio. Si autem fit ab aliâ, rurfus eodem modo de hac altéra quseretur, an fit a fe, vel ab aliâ, donec tan- 5 dem ad caufam ultimam deveniatur, quse erit Deus.

Satis enim apertum eft nullum hîc dari pofTe pro- grefTum in infinitum, praefertim cùm non tantùm de caufà, qucB me olim produxit, hîc agam, fed maxime etiam de illâ quse me tempore prsefenti confervat. 10

Nec fingi poteft plures forte caufas partiales ad me efficiendum concurriffe, & ab unâ ideam unius ex perfedionibus quas Deo tribuo, ab alià ideam alterius me accepiffe, adeo ut omnes quidem illae perfedioncs alicubi in univerfo reperiantur, fed non omnes limul i5 66 I jundœ I in uno aliquo, qui fit Deus. Nam contra, uni- tas, fimplicitas, five infeparabilitas eorum omnium quse in Deo funt, una eft ex praecipuis perfedionibus quas in eo efle intelligo. Nec certe iftius omnium ejus perfedionum unitatis idea in me potuit poni ab ullà 20 caufâ, a quâ etiam aliarum perfedionum ideas non habuerim : neque enim efficere potuit ut illas fimul jundas & infeparabiles intelligerem, nifi fimul effe- cerit ut qusenam illœ eflent agnofcerem.

Quantum denique ad parentes attinet, ut omnia 25 vera fint quee de illis unquam putavi, non tamen pro- fedo illi me confervant, nec etiam ullo modo me, quatenus fum res cogitans, effecerunt; fed tantùm difpofitiones quafdam in eà materiâ pofuerunt, cui me, hoc eft mentem, quam folam nunc pro me acci- 3o

18 perfectionibus pnvcipuis (/" e'dil.).

�� � 47-48. MeDITATIONES. TeRTIA. ( I

pio, inefTe judicavi. Ac proinde hîc nulla de iis diffi- cultas efle poteft; fed omnino eft concludendum, ex hoc folo quôd exiftam, qusedamque idea entis per- fediffimi, hoc eft Dei, in me fit, evidentiffime demon- 5 ftrari Deum etiam exiftere.

Supereft tantùm utlexaminem quâ ratione ideam 57 iftam a Deo accepi; neque enim illam fenfibus haufi, hec unquam non expedanti mihi advenit, ut folent rerum fenfibilium idcae, cùm ift?e res externis fen-

10 fuum organis occurrunt, vel occurre|re videntur; nec etiam a me effida eft, nam nihil ab illà detrahere, nihil illi fuperaddere plane poflum; ac proinde fuper- eft ut mihi fit innata, quemadmodum etiam mihi eft innata idea mcî ipfius.

i5 Et fane non mirum eft Deum, me creando, ideam illam mihi indidifle, ut effet tanquam nota artificis operi fuo impreffa; nec etiam opus eft ut nota illa fit aliqua res ab opère ipfo diverfa. Sed ex hoc uno quôd Deus me creavit, valde credibile eft me quodam-

20 modo ad imaginem & fimilitudinem ejus fadum eft'e, illamque fimilitudinem, in quâ Dei idea continetur, a me percipi per eandcm facultatem, per quam ego ipfe a me percipior : hoc eft, dum in meipfum mentis aciem converto, non modo intelligo me efte rem in-

25 completam & ab alio dependentem, remque ad ma- jora & majora five meliora indefinite afpi rantem ; fed es fimul etiam intelligo illum, a quo pendeo, majora ifta omnia non indefinite & potentiâ tantùm, fed reipfâ infinité in fe habere, atque ita Deum efte. Totaque

3o vis argumenti in eo eft, quôd agnofcam fieri non pofle

a. Voir t. V, p. i56.

�� � C2 OEuvRES DE Descartes. 48-4?.

ut exiftam talis naturse qualis fum, nempe ideam Dei in me habens, nifi rêvera Deus etiam exifleret, Deus, inquam,ille idem cujus idea in me eft, hoc eft, habens omnes illas perfediones, quas | ego non comprehen- dere, fed quocunque modo attingere cogitatione pof- 5 fum, & nullis plane defedibus obnoxius. Ex quibus fatis patet illum fallacem eiïe non poffe; omnem enim fraudem & deceptionem a defedu aliquo pendere, lumine naturali manifeftum eft.

Sed priufquam hoc diligentius examinem, fimulque 10 in alias veritates qux inde coliigi poffunt inquiram, placet hîc aliquandiu in ipfius Dei contemplatione immorari, ejus attributa apud me expendere, & im- menfi hujus luminis pulchritudinem, quantum cali- gantis ingenii mei acies ferre poterit, intueri, admi- i5 69 |rari, adorare. Ut enim in hac folà divinae majeftatis contemplatione fummam alterius vitse fœlicitatem confiftere fide credimus, ita etiam jam ex eâdem, licet multo minus perfedâ, maximam, cujus in hac vitâ capaccs fimus, voluptatem percipi pofle experimur. 20

��Meditatio IV. De vero & falfo.

Ita me his dicbus affuefeci in mente a fcnfibus abducendà, tamquc accurate animadverti perpauca

4-G quas. . . poffiim cuire parenllièscs {/" édit.). — 21 IV] quarta (r cdil.).

�� � 49-5'. Méditation ES. — Quarta. c i

efle qu3e de ( rébus corporeis vere percipiantur, mul- toque plura de mente humanâ, multo adhuc plura de. Deo cognofci, ut jam abfque uUâ difficultate cogita- tionem a rébus imaginabilibus ad intelligibiles tan- 5 tùm, atque ab omni materiâ fecretas, convertam. Et fane multô magis diftindam habeo ideam mentis hu- manse, quatenus eft res cogitans, non extenfa in lon- gum, latum, & profun'dum, nec aliud quid a corpore eo habens, quam ideam uUius rei corporeae. Cùmque

10 attendo me dubitare, five efle rem incompletam & dependentem, adeo clara & diftinda idea entis inde- pendentis & completi, hoc efl: Dei, mihi occurrit; & ex hoc uno quôd talis idea in me fit, five quôd ego ideam illam habens exiftam, adeo manifefle concludo

i5 Deum etiam exiftere, atque ab illo fingulis momentis totam exiftcntiam meam dependere, ut nihil evi- dentius, nihil ccrtius ab humano ingenio cognofci polfe confidam. Jamquc videre videor aliquam viam per quam ab iftâ contemplatione veri Dei, in quo

2o nempe funt omnes thefauri fcientiarum & fapicntiîe abfconditi, ad cœterarum rerum cognitionem deve- niatur.

In primis enim agnofco fieri non pofl^s ut ille me unquam fallat; in omni enim fallacià vel deceptione

25 aliquid imperfedio|nis reperitur; & quamvis polfe fal- lere, nonnullum efle videatur acuminis aut potentiae argumentum, proculdubio velle fallere, vel malitiam ) vel imbecillitatem teftatur, nec proinde in Deum 6i cadit.

3o Deinde experior quandam in me efle judicandi fa- cultatem, quam certe, ut & reliqua omnia quse in me

�� � 62

��^ OEUVRES DE Descartes. si-sj.

funt, a Deo accepi; cùmque ille nolit me fallere, talem profedo non dédit, ut, dum eâ rede utor, poffim un- quam errare.

Nec ullum de hac re dubium fupereffet, nifi inde fe- qui videretur, me igitur errare nunquam polTe ; nam fi 5 quodcunque in me eu, a Deo habeo, nec ullam ille mihi dederit errandi facultatem, non videor pofle un- quam errare. Atque ita prorfus, quamdiu de Deo tan- tùm cogito, totufque in eum me converto, nullam erroris aut falfitatis caufam deprehendo; fed,poilmo- lo dum ad me reverfus, experior me tamen innumeris erroribus effe obnoxium, quorum caufam inquirens animadverto non tantùm Dei, five entis fummè per- fedi,realem & pofitivam, fed etiam, ut ita loquar, ni- hili, five ejus quod ab omni perfedione fummè abeil, i5 negativam quandam ideam mihi obverfari, & me tan- quam médium quid inter Deum & nihil, five in|ter fummum ens & non ens ita efle conftitutum, ut, qua- tenus a fummo en|te fum creatus, nihil quidem in me fit, per quod fallar aut in errorem inducar, fed qua- 20 tenus etiam quodammodo de nihilo, five de non ente, participo, hoc eft quatenus non fum ipfe fummum ens, defuntque mihi quamplurima, non adeo mirum effe quôd fallar. Atque ita certe intelligo errorem, qua- tenus error eft, non effe quid reale quod a Deo depen- 25 deat, fed tantummodo elfe defedum; nec proinde ad errandum mihi opus effe aliquâ facultate in hune fi- nem a Deo tributâ, fed contingere ut errem, ex eo quôd facultas verum judicandi, quam ab illo habeo, non fit in me inlinita. 3o

Verumtamen hoc nondum omnino fatisfacit; non

�� � 32-i3. MeDITATIONES. QuARTA. ^ ^

enim error eft pura negatio, fed privatio, five carentia cujufdam cognitionis, quae in me quodammodo elle deberet; atque attendeiiti ad Dei naturam non videtur fieri pofTe, ut ille aliquam in me pofuerit facultatem, 5 quse non fit in fuo génère perfeda, five quic aliquà fibi débita perfedione fit privata. Nam fi, quo | péri- 63 tior eft artifex, eo perfediora opéra ab illo proficif- cantur, quid poteft a fummo illo rerum omnium con- ditore fadum efle, quod non fit omnibus numeris

10 abfolutum? Nec dubium eft quin potuerit Deus me talem creare, ut nunquam fallerer; nec etiam du- bium eft quin velit femper id quod eft optimum : anne | ergo mclius eft me falli quàm non falli ? Dum hîec perpcndo attentiùs, occurrit primo non

i5 mihi efte mirandum, fi quaîdam a Deo fiant quorum ra- tiones non intelligam; nec de ejus exiftentià ideo efte dubitandum, quôd forte qusedam alia efle experiar, quae quare vel quomodo ab illo fada fint non compre- hendo. Cùm enim jam fciam naturam meam elTe valde

2o infirmam & limitatam, Dei autem naturam efle im- menfam, incomprehenfibilem, infinitam, ex hoc fatis etiam fcio innumerabilia illum pofi!e quorum caufas ignorem; atque ob hanc unicam rationem"totum illud caufarum genus,quod a fine peti folet, in rébus Phy-

25 ficis nuUum ufum habere exiftimo; non enim abfque temeritate | me puto pofl!e inveftigare fines Dei. 64

Occurrit etiam non unam aliquam creaturam fepa- ratim, fed omnem rerum univerfitatem elle fpedan- dam, quoties an opéra Dei perfeda fint inquirimus;

3o quod enim forte non immérité, fi folum eflet, valde

a. Voir t. V, p; 158.

�� � ^6 OEuvREs DE Descartes. 53-5^.

impcrfedum videretur, ut habens in mundo rationem partis eft perfecliffimum ; & quamvis,ex quo de omni- bus volui dubitare, nihil adhuc prseter me &. Deum exiftere certô cognovi, non polTum tamen, ex quo im- menfam Dei potentiam animadverti , negare quin 5 multa alia ab illo fada fint, vel faltem fieri pof|fint, adeo ut ego rationem partis in rerum univerfitate ob- tineam.

Deinde,ad me propius accedens, & qualefnam fint errores mei (qui foli imperfedionem aliquam in me 10 arguunt) invefligans, adverto illos a duabus caufis fi- mul concurrentibus dependere, nempe a facultate cognofcendi quae in me eft, & a facultate eligendi, five ab arbitrii libertate, hoc eft ab intelledu & fimul avoluntate. Nam per folum intelledum percipio tan- i5 C5 tùm ideas de quibus | judicium ferre poifum, nec ullus error proprie didus in eo prœcife fie fpedato reperi- tur; quamvis enim innumerce fortafte res exiftant,qua- rum ideae nuUae in me funt, non tamen proprie illis privatus, fed négative taniùm dcftiiutus, fum dicendus, 20 quia nempe rationem nullam polTum afferre, qua pro- bem Deum mihi majorem quàm dedcrit cognofcendi facultatem darc debuifte; atquc quantumvis pcritum artificem elfe intelligam, non tamen ideo puto illum in fingulis ex fuis opcribus omnes perfedioncs poncrc 25 dcbuift'e, quas in aliquibus ponerc potcft. Nec verô etiam queri pofl'um, quôd non fatis amplam & per- fcdam voluntatem, fivc arbitrii libertatem, a Deo ac- ceperim; nam fane nuUis illam limitibus circumfcribi experior. Et quod valdc notandum mihi videtur, nulhi 3o

i3 eligendi] intelligendi (/" éiiit.).

�� � 54-56. Médit ATioNES. — Quarta. 57

alla in me funt | tam perfeda aut tanta, quin intelli- gam perfecliora five majora adhuc effe pofle. Nam fi, exempli caufà, facultatem intelligendi conûdero, fta- tim agnofco perexiguam illam & valde finitam in me 5 effe, iimulque alterius cujufdam multo majoris, imô 6«  maximae atque infinitae, ideam formo, illamque ex hoc ipfo quôd ejus ideam formare poffim", ad Dei naturam pertinere percipio. Eàdem ratione, fi facultatem recor- dandi vel imaginandi, vel quaflibet alias examinem,

10 nullam plane invenio, quam non in me tenuem & cir- cumfcriptam, in Deo immenfam,effe intelligam. Sola eftvoluntas, five arbitrii libertas, quam tantam in me experior,ut nuUius majoris ideam apprehendam; adeo ut illa praecipue fit, ratione cujus imaginera quandam

i5 & fimilitudinem Dei me referre intelligo. Nam quam- vis major abfque comparatione in Deo quàm in me fit, tum ratione cognitionis & potentiœ quse illi ad- jundae funt, redduntque ipfam magis firmam & effi- cacem, tum ratione objedi, quoniam ad plura fe ex-

20 tendit, non tamen, in fe formaliter & prsecife fpedata, major videtur; quia tantùm in eo confiftit, quôd idem vel facere vel non facere (hoc efl affirmare vel negare, profequi vel fugere) poffimus, vel potius in eo tantùm, quôd ad id quod || nobis ab intelledu proponitur affir- 67

2 5 mandum vel negandum, five profequendum vel fu- giendum,ita feramur, ut a nullâ vi externâ nos ad id determinari fentiamus. Neque enim opus eft me in

- utramque partem ferri poffe, ut ûm liber, fed contra, quo magis in unam propendeo, five quia rationem

a. Voir t. V, p. i58.

b. Ib., p. 1-58.

Œuvres. II. 8

�� � 5 y Œuvres de Descartes. 56-57.

veri & boni in eâ evidenter intelligo, (îve quia Deus intima cogitationis meae ita difponit, tanto liberius illam eligo; nec fane divina gratia, nec naturalis co- gnitio unquam imminuunt libertatem, fed potius au- gent & corroborant. Indifferentia autem illa, quam 5 experior, cùm nulla me ratio in unam partem magis quàm in alteram impellit, efl infimus gradus liber- tatis, & nuUam iï\ eâ perfedionem, fed tantummodo in cognitione defedum, five negationem quandam, teftatur; nam fi femper quid verum &bonum fit clare 10 viderem, nunquam de eo quod effet judicandum vel eligendum deliberarem; atque ita, quamvis plane li- ber, nunquam tamen indifferens effe poffem. 08 Ex his autem percipio nec vim volenjdi, quam a Deo habeo, per fe fpedatam, caufam effe errorum meo- i5 rum, eff enim ampliffuna, atque in fuo génère per- feda ; neque etiam vim intelligendi, nam quidquid intelligo, cùm a Deo habeam ut intelligam, procul dubio rede intelligo, j nec in eo fieri poteft ut fallar. Unde ergo nafcuntur mei errores ? Nempe ex hoc uno 20 quôd, cùm latius pateat voluntas quàm intelledus, illam non intra eofdem limites contineo, fed etiam ad illaqusB non intelligo extendo; ad quic cùm fit indiffe- rens, facile a vero & bono defledit, atque ita v.<: fallor & pecco. 25

Exempli caufà, cùm examinarem hifce diebus an aliquid in mundo exifterel, atque advertcrem, ex hoc ipfo quôd illud examinarem, cvidcntcr fcqui me exiflere, non potui quidcm non judicaïc illud quod tam clare intelligebam \erum cffc ; non quôd ab ali- 3o () in oujinitioiic liaiispvsé apiès quandam (/" iv/;/..

�� � 57-58. MeDITATIONES. QuARTA, ^9

quâ vi externâ fuerim ad id coadus, fed quia ex magnâ lùce in intelleélu magna confequuta eft propenfio in voluntate, atque ita tanto magis fponte & libère illud credidi, quanio minus fui ad iflud ipfum | indifferens, 69 5 Nunc autem, non tantùm fcio me, quatenus fum res qusedam cogitans, exiftere, fed praeterea etiam idea quaedam naturae corporeae mihi obverfatur, contin- gitque ut dubitem an natura cogitans quœ in me eft, vel potius quœ ego ipfe fum, alia fit ab iftà natura cor-

10 poreà, vel an ambœ idem fint; & fuppono nullam ad- huc intelledui mec rationem occurrere, quae mihi unum magis quàm aliud perfuadeat.Certe ex hoc ipfo fum indifferens ad utrumlibet affirmandum j vel ne- gandum, vel etiam ad nihil de eà re judicandum.

i5 Quinimo etiam haec indiffcrentia non ad ea tantùm fe extendit de quibus intelledus nihil plane cognofcit, fed generaliter ad omnia quée ab illo non fatis perfpi- cue cognofcuntur eo ipfo tempore, quo de iis a volun- tate deliberatur : quantumvis enim probabiles con-

2o jedurœ me trahant in unam partem, fola cognitio quôd fint tantùm conjedurœ, non autem certœ atque indubitabiles rationes, fufficit ad aflenfionem meam in contrarium impellendam. Quod fatis | his diebus 70 fum expertus, cùm illa omnia quae priùs ut vera

25 quammaxime credideram, propter hoc unum quôd de iis aliquo modo polfe dubitari deprehendilfem, plane falfa elfe fuppofui.

Cùm autem quid verum fit non fatis ciare&diftincle percipio, fi quidem a judicio ferendo abftineam, cla-

3o rum eft me rede agere, & non falli. Sed fi vel affirmem vel negem,tunc libcrtate arbitrii non rede utor; atque

�� � 6o OEuvREs DE Descartes. 58-6o.

û in eam partem quse falfa eft me convertam, plane fallar; û vero alteram ampledar, cafu quidem incidam in veritatem, fed non ideo culpâcarebo,quia lumine naturali manifeftum eft perceptionem intelledùs prae- cedere femper debere voluntatis determinationem. 5 Atque in hoc liberi arbitrfi non redo | ufu privatio illa ineft quse formam erroris conftituit : privatio, inquam, ineft in ipfâ operatione, quatenus a me procedit, fed non in facultate quam a Deo accepi, nec etiam in operatione quatenus ab illo dependet. lo

Nequeenimhabeo caufam ullam conquerendi,quôd 71 Deus mihi non majoirem vim intelligendi, five non majus lumen naturale dederit quàm dédit, quia eft de ratione intelledûs finiti ut multa non intelligat, & de ratione intelledûs creati ut fit finitus ; eftque quôd i5 agam gratias illi, qui mihi nunquam quicquam debuit, pro eo quod largitus eft, non autem quôd putem me ab illo iis efte privatum, five illum mihi ea abftuliiTe, quœ non dédit.

Non habeo etiam caufam conquerendi,qu6d volun- 20 tatem dederit latius patentem quàm intelledum ; cùm enim voluntas in unâ tantùm re, &. tanquam in indivi- fibiii confiftat, non videtur ferre ejus natura ut quic- quam ab illà demi poffit; & fane quo amplior eft, tanto majores debeo gratias ejus datori. 25

Nec denique etiam queri debeo, quôd Deus mecum concurrat ad eliciendos illos adus voluntatis, five illa judicia, in quibus fallor : illi enim adus funt omnino veri & boni, quatenus a Deo dépendent, & major in me quodammodo perfedio eft, quod illos poflim elicere, 3o quàm I fi non poffem. Privatio autem, in quà folà ratio

�� � 60-61. Méditation ES. — Qlarta. 6i

formalis falfi|tatis & culpœ confiftit, nullo Dei con- 72 curfu indiget, quia non efl res, neque ad illum relata ut caufam privatio, fed tantummodo negatio dici dé- bet. Nam fane nulla imperfeélio in Deo eft,qu6d mihi 5 libertatem dederit aflentiendi vel non affentiendi qui- bufdam, quorum claram & diilindam perceptionem in intelledu meo non pofuit; fed proculdubio in me im- perfedio eft, quod iftâ libertate non bene utar, & de iis, quae non rede intelligo, judicium feram. Video ta-

10 men fieri a Deo facile potuifre,ut,etiamfi manerem li- ber, & cognitionis finitîc, nunquam tamen errarem : nempe û vel intelledui meo claram & diftindam per- ceptionem omnium de quibus unquam eflem delibera- turus indidiffet; vel tantùm fi adeo firmiter mémorise

1 5 impreffilTet, de nullâ unquam re effe judicandum quam clare & diftinde non intelligerem, ut nunquam eius pofTem oblivifci. Et facile intelligo me, quatenus ra- tionem habeo totius cujufdam, perfediorem futurum fuilfe quàm nunc fum, fi talis a Deo fadus efifem. Sed

2o non ideo | pofifum negare quin major quodammodo 73 perfedio fit in totâ rerum univerfitate, quôd quaedam ejus partes ab erroribus immunes non fint, aliae verô fint, quàm fi omnes | plane fimiles elTent. Et nullum habeo jus conquerendi quôd eam me Deus in mundo

25 perfonam fuftinere voluerit,quœ non efl omnium prse- cipua & maxime perfeda.

Ac prseterea, etiam ut non poffim ab erroribus abftinere priori illo modo qui pendet ab evidenti eo- rum omnium perceptione de quibus eil deliberandum,

3o poflum tamen illo altero ■' qui pendet ab eo tantùm,

3. Yo'ir t. Y, p. iSg.

�� � 02 Œuvres de Descartes. 6.-62.

quôd recorder, quoties de rei veritate non liquet, a judicio fercndo effe ahftinendum; nam, quamvis eam in me infirmitatem eÛ'e experiar, ut non poflim femper uni & eidem cognitioni dcHxus inh?erere. polTum ta- men attenta &. fœpius iteratà meditatione efficere, ut 5 ejufdem, quoties ufus cxiget, recorder, atque ita ha- bitum quemdam non crrandi acquiram.

Quâ in rc ciim maxima & pn-ecipua hominis per- feclio confiftai, non parum me hodiernà meditatione 74 lucratum elfe | exiftimo, quôd erroris & falfitatis eau- 10 fam inveiligarim. Et fane nulla alia effe potefl ab cà quam explicui; nam quoties voluntatem in judiciis ferendis ita contineo, ut ad ea tantùm fe extendat quse illi clare & diftincle ab intelledu exhibentur, fieri plane non potefl ut crrem, quia omnis clara & dif- i5 tinda perceptio proculdubio eft aliquid, ac proinde a nihilo effe non poteft, fed neceflariô Deum autho- rem habet, Deum, | inquam, illum fumme perfcclum, quem fallacem effc répugnât; ideoque proculdubio efl vera. Nec hodie tantùm didici quid mihi fit cavendum 20 ut nunquam fallar, fed fimul etiam quid agendum ut alfequar veritatem ; afl'equar enim iilam profedo, li tantùm ad omnia qure perfecle intclligo fatis atten- dam, atque illa a reliquis, qu?E confulius l^- obfcurius apprehendo, lecernam. Cui rei diligcnter impofterum ^5 opcram dabo.

�� � 62-63. MeDITATIONES. QuiNTA 6j

��\ Meditatio V. 75

De ejjentiâ rerum viaterialium ; & iterum de Deo, quàd exi/laf^.

Multa mihi fuperfunt de Dei attributis, multa de 5 meî ipfius five mentis mece naturâ inveftiganda; fed illa forte aliàs refumam, jamque nihil magis urgere videtur (poflquam animadverti quid cavendum atque agendum fit ad aflequendam veritatem),quàm ut ex dubiis, in quse fuperioribus diebus incidi, coner 10 emergere, videamque an aliquid certi de rébus mate- rialibus haberi poffit.

Et quidem, priufquam inquiram an aliquae taies res extra me exiftant, confiderare de|beo iilarum ideas, quatenus funt in meà cogitatione, & videre qua^nam i5 ex iis fint diftindœ, quaenam confufse.

Nempe diflinde imaginer quantitatem, quam vulgo

Philofophi appellant continuam, five ejus quantitatis

aut potius rei quantse extenfionem in longum,. la'tura 76

& profundum; numéro in eâ varias partes ;. quaflibet

20 iftis partibus magnitudines, figuras, fitus, iS: motus

locales, motibufque iftis quaflibet durationes affigno.

Nec tantùm illa, fie in génère fpedata, mihi plane

nota & perfpeda funt, fed prseterea etiam particularia

innuinera de figuris, de numéro, de motu, v.^ fimili-

25 bus, attendendo percipio, quorum veritas adeo aperta

1 V] /" édit. : quinta. a. Voir t. III, p. 297, 1. 26.

�� � 64 Œuvres de Descartes. 6.-G4.

eft & natufce mese confentanea, ut, dum illa primiim detego, non tam videar aliquid novi addifcerc, quùm eorum quse jam ante fciebam reminifci, fivc ad ca primùm advertere, quœ dudum quidem in me crant, licet non prius in illa obtutum mentis convertiirem. 5

Quodque hîc maxime confiderandum puto, invenio apud me innumeras ideas quarumdam rerum, quac, etiam û extra me fortafle nullibi exiftant, non tamen dici pofl'unt nihil efle ; & quamvis a me quodammodo ad arbitrium cogitentur, non tamen a me finguntur. 10 fed fuas habent veras & immutabiles naturas. Ut cum, n exempli | caufà, triangulum imaginor, etfi Ibrtan'e talis figura nullibi gentium extra cogitationem meam cxirtat, nec unquam extiterit, eft tamen proledo de- lorminata qua^dam cjus natura, five cflentia, five i5 forma, immutabilis & 3eterna,quaî a me non etiida eft, ncc a mente meà dependct; ut patet ex eo-' quôd de- monftrari polïint variae proprietates de ifto iriangulo, nempe quôd ejus très anguli fint squales duobus redis, quôd maximo ejus angulo maximum latus lub- 20 icndatur, & fimiles, quas velim noiim clare nunc agnofco, etiamii de iis nullo modo anteacogiiaverim, cùm triangulum imaginatus fum, nec proinde a me luerint effidae.

Neque ad rem attinet, fi dicam mihi forte a rébus 25 exicrnis per organa fenfuum iftam trianguli ideam advcnifte, quia nempe corpora triangularem figuram liabeniia inierdum vidi; poflum enim alias innumeras figuras cxcogitare,de quibus nuUa fufpicio efle poteft quôd mihi unquam per fenfus illaplae fint, i.'C tamen 3o

a. Voir t. V, p. 160.

�� � 64-65. MeDITATIONES, QlINTA. 6 )'

varias de iis, non minus quàm de triangulo, proprie- tates demonftrare. Quae fane omnes funt vcrae, quan- 78 doquidem a me clare cognofcuntur, ideoque aliqiiid funt, non merum nihil : palet enim illud omne quod 5 verum eft eile aliquid ; & jam fufe dcmonllravi illa omnia quae çlare cognofco efle vcra. Atque quamvis' id non de|monftraflem^ea ccrtccll: naiura mentis mcîe ut nihilominus non polTcm iis non aircniiri, faliein quamdiu ca clare percipio ; mcminique me fcmper,

lo etiam ante hoc tempus, cùm fenùium objedis quam- maxime inha^rerem, ejufmodi veriiates, quiu ncmpc de figuris, aut numeris, aliifvc ad Arithmcticam vel Geometriam vel in génère ad puram atque abdradam Mathefim pertinentibus, cvidentcr agnofcebam. pro

i5 omnium ceriillîmis habuilfe.

Jam verô fi ex eo folo, quôd alicujus rci idcam pof- fim ex cogitatione meà depromerc,fequitur ca omnia. qux ad illam-rem pertincre clare & dillinclc percipio, rêvera ad illam pertinere, nunquid inde haberi etiam

20 poteft argumentum, quo Dei exiftentia probetur ? Certe ejus ideam. nempe entis fumme perfecîi, non minus apud me invenio, quàm ideam cujufvis figura? 79 aut numeri ; nec minus clare & dillinde intelligo ad ejus naturam pertinere ut femper exiftat, quàm id quod

25 de aliquà figura aut numéro demonftro ad ejus figura; aut numeri naturam etiam pertinere ; ac proinde, quamvis non omnia, qux fuperioribus hilce diebus meditatus fum, vera ellent, in eodcni ad minimum certitudinis gradu effe deberet apud me Dci e.xilten-

i5 uon à la ligne [i" cl i;' édit.). — 24 Icmpcr exiilat c\i(tai actu {i" édil.).

Œi:viu-.s. H. ,

�� � 66 OEuVRES DE DeSGARTES. 65-67.

tia, in qiio fuerunt hadenus Mathematicae veritates.

Qiian|quam fane hoc prima fronte non eft omnino perfpicuum, fed quandam fophifmatis fpeciem refert. Cùm enim alluetus fim in omnibus aliis rébus exi- flentiam ab efî'entia diftinguere, facile mihi perfuadeo 5 illam etiam ab eflentiâ Dei fejungi polî'e, atque ita Deum ut non exiftentem cogitari. Sed tamen dili- gentius attendenti lit manifeflum, non magis polfe exiftentiam ab elfentià Dei feparari, quàm ab eflentiâ trianguli magnitudinem irium ejus angulorum sequa- 10 lium duobus redis, five ab ideà montis ideam vallis : adeo ut non magis repugnet cogitare Deum (hoc eft 80 I ens fumme perfedum) cui défit exiftentia (hoc eft oui défit aliqua perfedio), quàm cogitare montcm cui défit vallis. i5

Verumtamen, ne poftîm quidem cogitare Deum nifi exiftentem, ut neque montem fine valle, at ccrte, ut neque ex eo quôd cogitem montem cum valle, ideo fequitur aliquem montem in mundo elle, ita neque • ex eo quôd cogitem Deum ut exiftentem, ideo lequi 20 videtur Deum exiftere : nullam enim neceflitatem co- gitatio mea rébus imponit; & quemadmodum ima- ginari licet equum alaium, etfi nullus eqiius habeat alas, ita forte Dco exiftentiam polTum affingcre, quam- vis nullus Deus exillat. 25

Imo fophifma hic lalet ; neque enim, ex eo quôd non pof|fim cogitare montem nifi cum valle, fequitur alicubi montem & vallem exiftere, fed tantùm mon-

2. 16 et 2b non ci la ligne 11 cugiiarc Deum Deum co- (/" cl a' édil.i. — tî /" cdil.: giiare (/" (.\iil.). actu ajoute ai'ititl c.xiflcntcm. —

�� � ("7-68. Meditationks. — QiriNTA. 67

tem &vallem, five exiflant, five non exiftant, a (c mu- tuo fejungi non poOe. Atqui ex co quod non pollîm cogitare Deum nifi cxiftentcm, fequitur exillentiam a Deo elle infeparahilem, ac proinde illum reverà 5 exillere; non quôd mca cogitatio hoc ctficiat, five si aliquam neceffiiatem iilli rci imponat. fed contra quia ipfius rci, nempc cxillcniice Dci, necclliias me déter- minât ad hoc cogitandum : neque cnim mihi libcrum efl Deum abfque cxillentià (hoc cfl cns fummc pcr-

ro feâ;um abfque fummà pcrfcdione) cogitare, ut libc- rum efl equum vel cum alis vel fine alis imaginari.

Neque etiam hic dici débet, nccellc quidem elTe ut ponam Deum cxiftentcm, poftquam pofui illum ha- bere omnes perlediones, quandoquidcm cxiÛcntia

i5 una eft ex illis, fed priorem pofitionem necclfariam non fuiffe ; ut neque necelTe eft me putare figuras omnes quadrilateras circulo infcribi, Icd pofito quôd hoc putem, ncceft'c erit me fateri rhombum circulo infcribi. quod aperte tamen eft falfum. Nam, quamvis

20 non neceft'e fit ut incidam unquam in ulhim de Deo cogitationem, quoties tamen de ente primo & fummo libet cogitare, atque cjus idcam | tanquam ex mentis meœ thefauro depromere, nccenc eft ut illi omnes perfeéliones attribuam, eifi nec omnes | tune enume- 82

25 rem, nec ad fingulas attendam : qua.' ncccffitas plane furticit ut poftea, cùm animadvcrto exiftentiam eftb perfedionem, recle concludam ens primum i,S: fum- mum exiftere : quemadmodum non eft necefte me ullum triangulum unquam imagir tri, fed quoties

3o volo figuram reclilineam très tantùi \ angulos haben- tem confiderarc, necefte eft ut illi ei tribuam, ex qui-

�� � 68 Œuvres de Descartes.

��68-69.

��bus recle infertur ejus très angulos non majores e{[e duobus redis, etiamfi hoc ipfum tune non advertam. Cùm verô examino quaenam figurœ circulo infcriban- tur, nulle modo neceffe eft ut putem omnes quadrila- teras ex eo numéro effe ; imô etiam idipfum nequi- 5 dem fingere pofTum, quamdiu nihil volo admittere nili quod clare & diftincte intelligo. Ac proinde magna differentia eft inter ejufmodi falfas pofitiones, & ideas veras mihi ingenitas, quarum prima & praecipua eft idea Dei. Nam fane multis modis intelligo illam non 10 efle quid ficlitium a cogitatione meà dependens, fed imaginem veree &. immutabilis naturse : ut, primo, 83 quia nuUa alia res poteft a me excogitari, ad cujus elTentiam exiftentia pertineat, prceter folum Deum; deinde, quia non pollum duos | aut plures ejufmo4i i5 Deos intelligere,& quia,porito quôd jam unus exiftat, plane vidcam efle neceftarium ut & ante ab seterno extiterit, & in aeternum fit manfurus; ac denique, quôd multa alia in Deo percipiam, quorum nihil a me detrahi poteft nec mutari. 20

Sed verô, quâcumque tandem utarprobandi ratione, femper eô res redit, ut ea me fola plane perfuadeant, quîc clare & diftinde percipio. Et quidem ex iis quœ ita percipio, etfi nonnulhi unicuique obvia fint, alia verô nonnifi ab iis qui propiùs inlpiciunt & diligen- 25 ter inveftigant dcteguntur, poftquam lamen deteda funt, hacc non minus certa quàm illa cxiftimaniur. Ut quamvis non tam facile apparcat in iriangulo redan-

2j iis~ fis (1" cdit.). — 2(3 funt, luuc] virgule transportée après hs£C (/■' L\iil.).

a. \'oir t. V, p. i6i.

�� � f9-7o. MeDITATIONES. QlJINTA. 69

gulo quadratum bafis aequale elle quadratis laterum, quàm iftam bafim maximo ejus angulo fubtendi, non tamen minus crcdilur,poftquam femel eft perfpedum. Quod autem ad Deum i attinet, certe nifi pr?ejudiciis 84 5 obruerer, &rerum fenfibilium imagines cogitationem meam omni e.\ parte obfiderent, nihil illo prius aut facilius agnofccrem : nam quid ex fe eft apertius, quàm fjjmmum ens cû'e, five Deum, ad cujus folius effenliam exiftentia pertinet, exiftere ?

10 Atqiie, qiuimvis mihi attenta confideratione opus fuerit ad hoc ipfiim percipiendum, nunc | tamen non modo de co icque certus fum ac de omni alio quod certifTimum vidctur, fed prseterea etiam animadverto cieterarum lerum coriitudinem ab hoc ipfo ita pen-

i5 dore, ut abique eo nihil unquam perfede fciri polTit.

Etfi enim ejus fim naturae ut, quamdiu aliquid valde

clare l^ diftinde percipio, non poflim non credere ve-

rum efte, quia tamen ejus etiam fum naturse ut non

poflim obiutum mentis in eandem rem femper defi-

2o gcre ad illam chire percipiendam, recurratque faepe mcmoria judicii ante facli, cùm non amplius attendo ad rationes propter quas taie quid judicavi, rationes aliiu afleni polTunt quic me, û Deum ignoj rarem, fa- 85 cilc ab opinione dcjiccrent, atque ita de nuUà unquam

25 re veram vi certam fcieniiam, fed vagas tantùm & mutabiles opinionos, haberem. Sic, exempli caufà, cùm naturam trianguli confidero, evidentiffime qui- dem mihi, utpote Geomctrise principiis imbuto, ap- paret ejus très angulos sequales elfe duobus redis,

3o nec polfiim non credere id verum effe, quamdiu ad 10 non à la ligne [i"-' et 2 ciiit.). — 3o verum effe id (/" édit.).

�� � jo OEuvREs DE Descartes. 70-72-

ejus demonftrationem attende ; fed ftatim atque men- tis aciem ab illâ deflexi, quantiimvis adhuc recorder me illam clarifîime perfpexiiTe, facile tamen potell acci- dere ut dubiteman fit vera,fi quidem Deum|ignorei"n. Poffumenim mihiperfuaderemetalem anaturàfadum 5 eiïe, ut interdum in iis fallar quae me puto quàm evidentiffimepercipere, cùmprcefertim meminerimme faepe multa pro veris & certis habuiffe, quse poftmo- dum, aliis rationibus addudus, falfaeffe judicavi.

Poflquam verô percepi Deum efle, quia fimul etiam 10 intellexi csetera omnia ab eo pendere, illumque non 86 effe fallacem; atque inde collegi illa omnia, qUcT clare & diftinde percipio, necelfariô effe vera; etiamfi non attendam amplius ad rationes propter quas iftud ve- rum effe judicavi, modo tantùm recorder me clare c^ i5 diftincle perfpexiffe, nulla ratio contraria afferri po- tefl, quse me ad dubitandum impellat, fed veram & certam de hoc habeo fcientiam. Neque de hoc tan- tùm, fed & de reliquis omnibus quœ memini me ali- quando demonftraffe, ut de Geometricis & fimilibus. 20 Quid enim nunc mihi opponetur? Mené talem fadum effe ut fccpe fallar? At jam fcio me in iis, quœ perfpi- cue intelligo, falli non poffe. Mené multa aliàs pro veris & certis habuiffe, quœ poflea falfa effe depre- hendi ? Atqui nulla ex iis clare & dillinde percepe- 25 ram, fed hujus regul?c veritatis ignarus ob alias caufas forte crcdideram, quas poftea minus firmas effe de- |texi. Quid ergo dicetur? Anne (ut nuper mihi obji- ciebam) me forte fomniare, five illa omnia, quiie jam cogito, non magis vera effe quàm ea quse dormienti 3o occurrunt ? Imô etiam hoc nihil mutât ; nam cerio,

�� � 72-73. Meditationes. — Sexta. 71

quamvis fomnia;rem, fi quid intelleclui meo fit evi- 87 dens, illiid omnino eft verum.

Atque ita plane video omnis fcienticE certitiidinem & veritatem ab unâ veri Dei cognitione pendere, adeo ut, priufquam illum iioffem, nihil de uUà alià re per- feéle fcire potuerlm. Jam vcrô innumera, tum de ipfo Deo aliifque rébus intelleclualibus, tum etiam de omni illâ naturà corporeâ, qu?e eil purae Mathefeos objedum, mihi plane nota & certa efl'e poiîunt.

��10 Meditatio VI,

De rcnun malerialium cxijlcnl'ui. & reali mentis a corpore diJlinclione\

Reliquum e(l ut examinem an res materiales exi- ftant. Et quidem jam ad minimum fcio illas, quatenus

i5 funt pume Mathefeos objedum, polie exillere, quan- doquidem ipfas clare c^ diftinde pcrcipio. Non enim dubium [ efl quin Deus fit capax ea omnia cfiiciendi quœ ego fie I percipiendi fum capax ; nihilque unquam ab illo fieri non polie judicavi, nifi propter hoc quod

20 illud a me dillinde percipi repugnaret. Prceterea ex imaginandi facultate, quâ me uti experior, dum circa res illas materiales verfor^lequi videtur illas exiftere; nam attentius confideranti quidnam fit imaginatio,

9 poll'untj pollint (/"-" tidit.]. — 10 VIJ 1" cdil. : kMa.

a. Voir t. 111, p. 297, 1. 37.

b. Tome V, p. 162.

�� � "2 OEUVRES DE Descartes. r!--A-

nihil aliud efle apparet quàm q.usedam applicatio fa- cultalis cognofcitivae ad corpus ipfi intime prsefens, ac proinde exiftens.

Quod ut planum fiât, primo examine diflerentiam quaî eft inter imaginationem & puram intclleclionem. 5 Nempe, exempli caufà, cùm triangulum imaginer, non tantùm inielligo illud efle figuram tribus lineis comprehenfam, fed fimul etiam iftas très lineas tan- quam patientes acie mentis intueor, atque hoc eft quod imagirtari appello. Si verô de chiliogono velim lo cogitare. equidem acque bene intclligo illud efle figu- ram conftantem mille latcribus, ac intclligo triangu- 80 lum efle figuram conflantem tribus; | fed non eodem modo illa mille laicra imaginor, five lanquam prccfen- tia iniucor. Et quamvis tune, propter confuetudinem i5 aliquid femper imaginandi, quoties de re corpoieà co- gito, figuram forte aliquam confule mihi rcprtcfen- tem, patet tamen illam non efle chiliogonum, quia nullà in re | eft diverfa ab ea quam mihi etiam rcprae- fentarem.fi de myriogono aliàve quàvis figura pluri- 20 morum laterum cogitarem ; nec quicquam juvat ad eas proprietates, quibus chiliogonum ab aliis polygo- nis diftert, agnofcendas. Si verô de pentagono quaeftio fit, pofl'um quidem ejus figuram intelligere, ficut figu- ram chiliogoni, abfque ope imaginationis ; fed pofl'um 25 etiam eandem imaginari, applicando fcilicet aciem mentis ad ejus quinque latera, fimulque ad aream iis contentam; & manifefte hîc animadverto mihi pecu-

5 iin;iginationemJ illam (/" pas dans la seconde. — 26 ima- édit.]. — 23 Après agnofcendas, ginari eandem {1" edit.). à la ligne (/" e'dil.), mais non

�� � 74-75- MeDITATIONES. SeXTA. "]")

liari quâdam animi contentione opu.s effe ad imagi- nandum. quà non utor ad intelligendum : quœ nova animi contentio differentiam inter imaginationem & intelledionem puram | clare oftendit. 9o

5 Ad hîec conlidcro illam vim imaginandi quse in me efl,prout differt a vi intelligendi,ad mei ipfiuSjhoc eft ad mentis meœ cHcntiam non requiri ; nam quamvis iilaa me abelTct^ procul dubio manerem nihilominus ille idem qui nunc ùim; undc Tcqui videtur illam ab

10 aliquà re a me diverfii pendcre. Atque facile intelligo, li corpus aliquod cxiflat cui mens lit ita conjunda ut ad illud vcluii infpiciendum pro arbitrio fe applicet, fieri polTe ut per hoc ipfum ras corporeas imaginer; adeo ut hic modus cogiiandi in eo tantùm j a purà

i5 intelledione dilîerat, quôd mens, dum intelligit, fe ad feipfam quodammodo converiat, refpiciatque ali- quam ex idcis quic illi ipfi infunt; dum autem imagi- natur, le conveitat ad corpus, & aliquid in eo ideje vel a le intelledae vel l'cnfu perceptae conforme in-

2o tueatur. Facile, inquam, intelligo imaginationem ita perfici polFe, fiquidem corpus exiftat; c^ quia nuUus alius modus a:quc conveniens occurrit ad illam expli- candam, probabiliter inde conjicio corpus exiftere ; j fed probabiliter tantùm, & quamvis accurâte omnia «i

25 invcfligcm, nondum tamen video ex eâ naturae corpo- reas ideà didindà, quam in imaginatione meii invenio, ullum fumi polVe argumentum, quod neceflariô con- cludat aliquod corpus exiftere.

1. Apres ollcndit, ni la i" édit., ni la i'" ne mettent à la ligne.

��a. Tome V, p. ihz

b. Ib , p. ii2.

(Klvres. Il

�� � 74 Œuvres de Descartes. r>i(>-

Soleo verô alia multa imaginari,praiter illam naïu- ram corpoream, quse efl purse Maihefeos objeclum, ut colores, fonos, fapores, dolorem, & fimilia, led nulla tam diftincle; & quia hsec percipio meliùs fenfu, a quo videntur ope memoriae ad iraaginationem per- 5 venilTe, ut commodiùs de ipfis agam, eâdeni opcrâ etiam de fenfu eft agendum, videndumque an ex iis quœ ifto cogitandi modo, quem fenfum appello, per- cipiuntur, certum aliquod argumentum pro rerum corporearum exiftentià | habere poflim. lo

Et primo quidem apud me hîc repetam quœnam illa fint quse antehac, ut fenfu percepta, vera effe putavi, & quas ob caufas id putavi ; deinde etiam caufas ex- pendam propter quas eadem poflea in dubium revo- 92 cavi ; ac denique confiderabo ! quid mihi nunc de i5 iifdem fit credendum.

Primo itaque fcnfi me liabere caput, manus, pedes, & membra caetera ex quibus conftat illud corpus, quod tanquam meî partem, vel forte etiam tanquam me to- tum fpedabam ; fenfique hoc corpus intcr alia multa ao corpora verfari, a quibus variis commodis vel incom- modis affici poteit, & commoda illa fenfu quodam vo- luptatis,& incommoda fenfu doloris metiebar. Atque, prœter dolorem c^ voluptatem, fentiebam etiam in me famem, fitim, aliofquc cjufmodi appetitus; iicm- 25 que corporeas quafdam propenfiones ad hilaritatem, ad iriilitiam, ad iram, fimilefque alios afl'edus; foris verô, priuter corporum extenfionem, & figuras, 0^

9pro] dc(/"ctf//.). — \o Après (2' édit.). — 16 ^jprî's crcdcn- poflim, HO»; ii la ligne [i" édit.), dum, non à la ligne (/" et 2' mais petit intervalle en blanc édit.).

�� � 76-7«- MeDITATIONES. SeXTA. 7^

motus, fentiebam etiam in illis duritiem, & calorem, aliafque tadiles qualitates; ac praeterea lumen, c_^ co- lores, & odores, &. fapores, & fonos, ex quorum varie- tate cselum, terram, maria, & reliqua corpora ab invi- 5 cem diftinguebam. Nec fane abfquc ratione, ob ideas iftarum omnium qualitatum quœ | cogitationi mece fe offerebant, & ' quas folas proprie & immédiate fentie- 93 bam, putabam me fentire rcs quafdam a mcâ cogita- tione plane diverfas, ncmpc corpora a quibus idese

10 iftae procédèrent; expericbar enim illas abfquc ullo meo confenfu mihi advenire, adeo ut neque poflem objedum ullum fentire, quamvis vellem, nifi illud fenfùs organo effet prœfcns, nec polTcm non fentire cùm erat prscfens. Cùmque ide?c fcnfu perceptœ effent

i5 multo magis vividai & expreiïbc, & fuo etiam modo magis diftindœ, quam ullre ex iis quas ipfe prudens & fciens meditando effingebam, vcl memoriae mère impreffas advertebam, ficri non pofl'e videbatur ut a meipfo procédèrent ; ideoque fupererat ut ab aliis

20 quibufdam rébus advenirent. Qiiarum rerum cùm nullam aliunde notitiam haberem quàm ex iftis ipfis ideis, non poterat aliud mihi venire in mentem quàm illas iis fimiles elle. Atque etiam quia recordabar me prius ufum fuiife fenfibus quàm ratione, videbamquc

25 ideas quas ipfe effingebam non tam exprefl'as elfe, quàm I illGE erant quas fenfu percipiebam, & plerum- 9* que ex earum partibus componi, facile mihi perfua- debam nullam plane me habere in intelledu, quam non prius habuilTcm in fenfu. Non etiam fine ratione

3o corpus illud, quod fpeciali j quodum jure meum ap-

•23 Après fimiles efle, à la ligne [i" édit.), mais non dans la 2'.

�� � jb OEuvRES DE Descartes. 7î^-79-

pellabam, magis ad me pertinere quàm aiia ulla arbi- trabar : ncquc cnim ab illo potcram unquam fejungi, ut a rcliqiiis; omnes appetitus >i' atTeclus in illo & pro illo lentiebam; ac deniquc dolorem & tiiillatio- ncm voluptaiis in ejus pariibus, non autem in aliis '> extra illud pofitis, advertcbam. Ciir vcro ex ifto nel- cio quo doloris fenfu qua^dam animi triflitia, c^ ex Icnfu tiiillationis Iretitia quiedam confcqualur, curve illa nefcio qLuv: vcllicatio ventriculi, quani famem voco, me de cibo fumcndo admoneat, giuturis verô lo ariditas de potu, & ita de caiteris, non iiliam fane ha- bcbam rationem, nifi quia ita doc^us fum a naturâ; neque cnim ulla plane efl afiinitas 'faltem quam ego inielligam) inter iilam vellicationem ^.^ cibi ùimcndi 9â Yoluntaiem, Iive inter fenfum rei dolorem inl'erentis, i5 i?v: cogitationem trillitix ab illo fenùi cxortx. Sed & rcliqua omnia,quœde fenfuum objedis judieabam,vi- dcbar a naturà didieifl'e : priùs enim illa ita Te habere mihi perfuareram, quàm rationes ullas quibus hoc ipfum probaretur expendilTem. 20

Poilea vero multa paulatim expérimenta fidem om- nem quam fenfibus habucram labefadarunt ; nam v.*i: interdum turres, qu?e rotunda: vifie fuerant è longin- quo, quajdrat:e apparebant c propinquo, l*(: ftatua; per- magnœ, in eorum faftigiis fiantes, non magnse è terra 2 5 fpedanti videbantur; Oi: lalibus aliis innumeris in ré- bus fenfuum externorum judicia falli deprehende- bam. Nec externoium duntaxat, fed etiam interno-

Cillud'illum i/'-'t'/ 2' étii!.]. ■ioApii;st\\C\u\\\\'i:m,u)t]:oinlel — Apres advcrtcb.iin, ci la ligne virgulect uon a laligue\i"édil.)\ {1" édil.), vmisuon dans la 2'. — un point cl à la ligne {2' édil.).

�� � 79-'*f- Méditation ES. — S ex ta.

��11

��rum ; nam quid dolore intimius efle potcft ? Atqui audiveram aliquando ab iis,quibus crus aui brachium fuerat abfcillum, fc fibi vidcri adhiic interdum dolo- rem fentire in eâ parte corporis quâ carebant; ideo- 5 que etiam in me non plane certum effe videbatur membrum aliquod mihi dolere, quamvis ' fentirem in cg eo dolorem. Quibus etiam duas maxime générales du- bitandi caufas nuper adjeci : prima erat, quôd nulla unquam, dum vigile, melentire crediderim, qua^ non

lo etiam inter dormiendum pollim aliquando putare me fentire; cùmque illa, qux leniire mihi \ideor in fom- nis, non credam a rébus extra me politis mihi adve- nire, non advertebam quare id potius credcrem de iis qucc fentire mihi videor vigilando. Altéra erat, quod

i5 cùm authorem mea: originis adhuc ignorarem, vel fal- tem ignorare me fingerem,nihil videbam obflare quo- minus elî'em naturà ita conllitutus ut fallerer, etiam in iis quai mihi verilîima apparebant. Et quantum ad rationcs quibus | antea rerum fenfibilium veritatcm

20 mihi perfuaferam, non difficulter ad illas refponde- bam.Cùm enini viderer ad mulia impelli a naturà, qua; ratio dilfuadebat, non multùm lidcndum elle putabam iis quœ a naturà doccniur. Et quamvis fenfuum pcr- ceptiones a voluntate meà non pondèrent, non ideo

25 concludendum eife pujtabam illas a rébus a me diver- 97

fis procedere, quia forte aliqua elle potelt in meipfo

facultas, ctfi mihi nondum cognita, illarum elfedrix.

Nunc autem, pollquam incipio meipfum mea:que

authorem originis melius nolfe, non quidem omnia,

3o quœ habere videor a fcnlibus, puto elle temere admit-

7 Apres dolorem, à la lii^iw yi"' Jdil.\ jiiais non dans !a i.

�� � ^8 OEuvREs DE Descartes. sq-s..

tenda; fed neque etiam omnia in duhium revocanda. Et primo, quoniam " fcio omnia qucC clare & diftinde intelligo, talia a Deo fieri polTe qiialia illa intelligo, fatis ert qiiôd poffim unam rem ahfque altéra clare & diflinde intelligere, ut certus fim unam ab altéra effe 5 diverfam, quia poteft faltem a Deo feorfim poni ; & non refert a quâ potentiâ id fiât, ut diverfa exiftime- tur; ac proinde, ex hoc ipfo quôd fciam me exiflere, quodque intérim nihil plane aliud ad naturam five effentiam meam pertinere animadvertam, prseter hoc lo folum quôd fim res cogitans, rede concludo meam elTentiam in hoc uno conrifl:ere,quôd fim res cogitans. Et quamjvis fortaffe (vel potiùs,ut poftmodum dicam, 98 pro certo) habeam corpus, quod mihi valde arcle con- jundum eft, quia tamen ex unâ parte claram & diflin- i5 dam habeo ideam meî iprius,quatenus fum tantùm res cogitans, non extenfa, & ex alià parte didindam ideam corporis, quatenus eil: tantùm res extenfa, non cogitans, certum eft me a corpore meo rêvera elle diftindum, & abfque illo polîe exiftere. 20

Prseterea invenio in me facultates fpecialibus qui- buldam modis cogitandi, puta facultates imaginandi & fentiendi, fine quibus totum me pofllim clare & diflinde intelligere, fed non vice verfà illas fine me, hoc eft fine fubftantià intelligente cui infini : Intel- ^5 ledionem enim nonnullam in fuo formai! conceptu includunt, unde percipio illas a me, ut modos a re, diftingui. Agnofco etiam quafdam alias facultates, ut locum mutandi, varias figuras induendi, &. fimiles, quse quidem non magis quàm praecedentes, abfque 3o

a. Tome V, p. i63.

�� � 8i-ï<2. Meditationes. — Sexta. -JÇ)

aliquâ fubflantiâ cui infint, polTunt intelligi, nec pro- inde etiam abfqiie illâ exiftere : | fed manifeflum eft 99 has, fiquidem exiftant, ineffe debere fubllaniiae cor- poreaefive extenfae, nonautem intelligenti, quianempe

5 aliqua extenfio, non autem ulla plane intelledio, in eaium claro & diftindo conceptu continetur. Jam verô I eft quidem in me paffiva qua:dam facilitas fen- tiendi, (îve ideas rerum fenfibilium recipiendi c^ co- gnofcendi, fed ejus nullum ufum haberc poffem, nifi

lo qua^dam adiva etiam exifteret, five in me, five in alio, facultas iftas ideas producendi vel efficiendi. Atque haec fane in me ipfo effe non poteft, quia nullam plane intclledionem pnefupponit, i^ me non coopérante, fed faipe etiam invito, idcic iftae producuntur : ergo

i5 fupereft ut fit in aliquà fubftaniià a me diverfà, in quâ quoniam omnis realitas vel formaliter vel eminenter inelfe débet, qua.^ eft objedive in ideis ab iftà facultate produdis (ut jam fupra animadverti), vel hxc fub- ftantia eft corpus, five natura corporea, in quà nempe

20 omnia formaliter continentur qua: in ideis objedive; vel certe Deus eft, vel aliqua crcaiura corpore nobi- loa lior, in quà continentur eminenter. Atqui. cùm Deus non fit fallax, omnino manifeftum tft illum nec per fe immédiate iftas ideas mihi immittere, nec etiam me-

25 dianie aliquà creaturà, in quà carum rcalitas obje- diva, non formaliter, fed eminenter lantùm con- tineatur. Cùm cnim nullam plane facultatcm mihi dcderii ad hoc agnofcendum, fed contra magnam

■2 Apres cxilleie, à la ligne remarque. - 27 Ap-'es conti- (r' ây//.), mais non dans la i." neatur, même remarque. — II Ayrès efficiendi, nicmc

�� � 8o OEuvREs DE Descartes. «2-84.

propenfionem ad credendum illas a rébus corporeis emitti, non video quà rationc poffet intelligi ipfum non I effe fallacem, fi aliunde quàm a rébus corporeis emitterentur. Ac proindc res corporese exiftunt. Non tamen forte omnes taies omnino exiftunt, quales illas 5 fenfu comprehendo, quoniam ifta fenfuum compre- henfio in multis valde obfcura eft & confufa; fed fal- tem illa omnia in iis funt, qua; clare & diftinde intel- ligo, id eft omnia, generaliter fpeclata, quae in purae Mathefeos objeélo comprchenduntur. 10

Quantum autem attinet ad reliqua quae vel tantùm particularia funt, ut quôd fol fit talis magnitudinis 101 aut fijgurae &c., vel minus clare intelleda, ut lumen, fonus, dolor, & fimilia, quamvis valde dubia & incerta fint, hoc tamen ipfum, quôd Deus non fit fallax, i5 quôdque idcirco fieri non polfit ut uUa falfitas in meis opinionibus reperiatur, nifi aliqua etiam fit in me facultas a Deo tributa ad illam emendandam, certam mihi fpem oftendit vcritatis etiam in iis aficquendae. Et fane non dubium eft quin ea omnia quee doceor a 20 naturâ aliquid habeant veritatis : per naturam enim, generaliterfpeâ:atam,niliil nuncaliud quàm vel Deum, ipfum, vel rerum creatarum coordinationem a Deo inftitutam intelligo; nec aliud per naturam meam in particulari, quàm complexionem eorum omnium quœ 25 mihi a Deo funt tributa.

I Nihil autem efi quod me ifta natura magis exprefi^e doceat, quàm quôd habeam corpus, cui maie eft cùm dolorem fentio, quod cibo vel potu indiget, cùtti fa- mem aut fitim patior, & (imilia; nec proinde dubitarc 3o debeo, quin aliquid in eo fit veritatis.

�� � 84-85. Meditationes. — Sexta. 8i

Docet etiam natura, per iftos fenfus doloris, famis, loa fitis &c., me non tantùm adeffe meo corpori ut nauta adeft navigio, fed illi ardiffime effe conjundum & quafi permixtum% adeo ut unum quid cum illo com- 5 ponam. Alioqui enim, cùm corpus la^ditur, ego, qui nihil aliud fum quàm res cogitans, non fentirem id- circo dolorem, fed puro intelledu laîfionem illam per- ciperem, ut nauta vifu percipit fi quid in nave fran- gatur; & cùm corpus cibo vel potu indiget, hoc ipfum

10 expreiïe intelligerem,non confufos famis & fitis fenfus haberem.Nam certe ifti fenfus fitis, famis, doloris &c., nihil aliud funt quàm confufi quidam cogitandi modi ab unione & quafi permixtione mentis cum corpore exorti.

i5 Praeterea etiam doceor a naturà varia circa meum corpus alia corpora exiftere, ex quibus nonnulla mihi profequenda funt, alia fugienda. Et certe, ex eo quôd valde diverfos fentiam colores, fonos, odores, fa- pores, calorem, duritiem, & fimilia, rede concludo,

îo aliquas effe in corporibus, a quibus variae iftse fen- fuum perceptiones adveniunt, varietates iis refpon- i03 dentés, etiamfi forte iis non fimiles; atque ex eo quôd qugedam ex illis perceptionibus mihi gratse fmt, aliœ ingratse, plane certum eft meum corpus, five potius me

25 totum, quatenus ex corpore & mente fum compofitus, variis commodis & incommodis a circumjacentibus corporibus affici poffe.

1 1 Après haberem, à la ligne — 14 Après exorti, à la ligue (/" édit.), mais non dans la 2'. {2' édit.), mais non dans la 1".

a. Tome V, p. i63.

Œuvres. II. 11

��\1^^G0^

�� � 104

��82 OEuvREs DE Descartes. 8d-«6.

Milita verô alia funt qure,etfi videar a naturâ dodus effe, non tamen rêvera ab ipfà, fed a confuetudine qiiadam inconfiderate judicandi accepi, atque ideo falfa effe facile contingit : ut qu6d omne fpatium, in quo nihil plane occurrit quod meos fenfus moveat, 5 fit vacuuni; quôd in corpore, exempli gratià, calido aliquid fit plane fimile idece caloris quse in me eft, in albo aut viridi fit eadem albedo aut viriditas quam fentio, in amaro aut dulci idem fapor, & fie de cse- teris; quôd & ailra & turres, & queevis alia remota lo corpora ejus lint tantùm magnitudinis & figur3e,quam fenfibus meis exhibent, & alia ejufmodi. Sed ne quid in hac re non fatis diftinde percipiam, accura|tiùs debeo definire quid proprie intelligam, cùm dico me aliquid doceri a naturâ. Nempe hic naturam ftridiùs i5 fumo, I quàm pro complexione eorum omnium quce mihi a Deo tributa funt; in hac enim complexione multa conlinentur qu^e ad mentem folam pertinent, ut quôd percipiam id quod fadum eft infeclum effe non poffe, & reliqua omnia quae lumine naturali funt 20 nota, de quibus hîc non eft fermo; multa etiam quai ad folum corpus fpedant, ut quôd deorfum tendat, & fimilia, de quibus etiam non ago, fed de iis tantùm quai mihi, ut compofito ex mente & corpore, a Deo tributa funt. Idcoquc hcec naturâ docet quidem ea zS refugere quce fenfum doloris inferunt, & ea profequi quae fenfum voluptatis, vt talia; fed non apparet illam prscterea nos docere ut quicquam ex iftis fenfuum per- cepiionibus fine pnuvio intclledùs examine de rébus extra nos pofitis concludamus, quia de iis verum fcire 3o

3 idco] adQO {1" édi t.).

�� � «6-87- Méditation ES. — Sexta. 83

ad mentem folam, non auteni ad compofitum, videtur pertinere. Ita quamvis flella non magis oculum | meum 105 quàm ignis exiguae facis afficiat, nulla tamen in eo realis five pofitiva propenfio eft ad credendum illam 5 non effe majorem, fed hoc fine ratione ab ineunte aetate judicavi ; & quamvis ad ignem accédons fentio calorem, ut etiam ad eundem nimis prope accedens fentio dolorem, nulla profedo ratio eft quec fuadeat in igné aliquid efle fimile ifti calori, ut ne [que etiam

10 ifti dolori, fed tantummodo in eo aliquid efle, quod- cunque demum fit, quod iftos in nobis fenfus caloris vel doloris efficiat; & quamvis etiam in aliquo fpatio nihil fit quod moveat fenfum, non ideo fequitur in eo nuUum efiTe corpus : fed video me in his aliifque per-

i5 multis ordinem naturse pervertere efl!c afluetum, quia nempe fenfuum perceptionibus, quae proprie tantùm a naturâ datse funt ad menti fignificandum quacnam compofito, cujus pars eft, commoda fint vel incom- moda, & eatenus funt fatis claraî & diftindae, utor

20 tanquam regulis certis ad immédiate dignofcendum qusenam fit corporum extra nos pofitorum efl'entia, de quâ tamen | nihil nifi valde obfcure & confufe 106 fignificant.

Atqui jam ante fatis perfpexi quâ ratione, non ob-

25 ftante Dei bonitate, judicia mea falfa efl^^e contingat. Sed nova hic occurrit difficultas circa illa ipfa quœ tanquam perfequcnda vel fugienda mihi a naturâ ex- hibentur, atque etiam circa internes fenfus in quibus errores videor deprehendiflTe : ut cùm quis, grato cibi

3o alicujus fapore delufus, venenum intus latens aftumit.

•2 Après pertinere, à la lii^-iu' (/"' édit.), mais non dans la 2',

�� � 84 OEuvRES DE Descartes. 87-80

Sed nempe tune tantùm a naturâ impellitur ad illud appetendum in quo gratus Tapor confiflit, non autem ad venenum, quod plane ignorât; nihilque hinc aliiid conclndi poteft, quàm naturam iftam non effe omnilciam : quod non mirum, quia, cùm homo fit 5 res limitata, non alia illi competit quàm limitatcX perfedionis.

At verô non raro etiam in iis erramus ad quîE a na- turâ impellimur : ut cùm ii qui ?egrotant, potum vel cibum appetunt fibi paulo poft nociturum. Dici forfan 10 hîc poterit, illos ob id errare, quôd natura eorum fit 107 corrupta; fed hoc difficultatem non tollit, quia non minus vere homo segrotus creatura Dei eft quàm fa- nus; ncc proinde minus videtur repugnare illum a Deo fallaccm naturam habere. Atque ut horologium i^ ex rôtis & ponderibus confedum non minus accurate leges omnes naturse obfervat, cùm maie fabricatum eft & horas non rede indicat, quàm cùm omni ex parte artificis voto fatisfacit : ita, fi confiderem homi- nis corpus, quatenus machinamentum quoddam eft ex 20 oflibus, nervis, mufculis, venis, fanguine & pellibus ita aptum & compofitum. ut, etiamfi nuUa in eo mens exifteret, eofdem tamen haberet omnes motus qui nunc in eo non ab imperio violuntatis nec proinde a mente proccdunt, facile agnofco illi a;que naturalc 25 fore, fi, excmpli caufà, hydrope laborct, cam faucium ariditatem pati, qux fitis fenfum menti inferre folet, atque etiam ab illà ejus nervos & reliquas partes ita difponi ut potum fumât ex quo morbus augcatur, quàm, cùm nuUum taie in eo vitium eft, a fimili 3o

19 Après fatisfacir, à la ligue (/" édit.), mais non dans hx j'.

��108

�� � «9-90. Meditationes. — Sexta. 8ç

faucium ficcitate moveri ad potum fibi utile affumen- dum.' Et quamvis, refpiciens ad pneconceptum horo- logii ufum, dicere poflïm illud, cùm horas non rede indicat, a naturâ fuâ defledere; atque eodem modo, 5 confiderans machinamentum humani corporis tan- quam comparatum ad motus qui in eo fieri folent, putem illud ctiam a naturâ fuâ aberrare, û ejus fauces fint aridae, cùm potus ad ipfius confervationcm non prodell; fatis tamen animadverto hanc ultimam na-

10 turœ acceptionem ab altéra multùm differre : hsec enim nihil aliud cft quâm denominatio a cogitatione meâ hominem cXgrotum & horologium maie fabrica- tum cum ideâ hominis fanL & horologii rede fadi comparante dépendons, rebufque de quibus dicitur

i5 extrinfeca; per illam verè aliquid intelligo quod rê- vera in rébus reperitur, ac proinde nonnihil habet veritatis.

Ac certe, etiamfi refpiciendo ad corpus hydropc laborans, fit tantùm denominatio extrinfeca, cùm di-

?o citur ejus | naturâ effe corrupta, ex eo quôd aridas io9

hubeat fauces, nec tamen egeat potu; refpiciendo

tamen ad compolitum, five ad mentem tali corpori

unitam, non ei\ pura denominatio, fed Verus error

naturse, quôd fitiat cùm potus cft ipfi nociturus;

25 ideoque hic remanet inquirendum, quo pado bonitas Dei non impediat quo minus naturâ fie fumpta fit fallax .

Nempe iniprimis hîc advcrto magnam clic dilicrcn- tiam inter mentem c^ corpus, in eo quôd corpus ex

So naturâ fuâ lit femper divifibilc, mens autem plane •2 Apres alVumendum, à la ligne (/"' ùdit.), tuais non dans la 2'.

�� � 86 Œuvres de Descartes.

��90-91.

��indivifibilis; nam fane cùm hanc confidero, five meip- fum quatenus fum tantùm res cogitans, iiullas in me partes poffum diftinguere, fed rem plane unam & integram me elTe intelligo; & quamvis toti corpori tota mens unita efle videatur, abfcifTo tamen pede, 5 vel brachio, vel quâvis aliâ corporis parte, nihil ideo de mente fubdudum effe cognofco; neque etiam fa- cultates volendi,fentiendi,intelligendi &c.ejus partes dici poilunt, quia una & eadem mens efl quee vult, lio quœ fentit, quse inteljligit. Contra verô nulla res cor- 10 porea five extenfa potefl a me cogitari, quam non fa- cile in partes cogitatione dividam, atqiie hoc ipfo illam divifibilem tiîe intelligam : qiiod imum fufficc- ret ad me docendum, mentem a corpore omnino effe diverfam, fi nondum illiid aliundc faiis fcirem. i5

Deinde adverto mentem non ab omnibus corporis partibus immédiate affici, fed tantummodo a cerebro, vel forte etiam ab | una tantùm exiguà ejus parte, nempe ab eà in quà dicitur effe fcnfus communis; quit, quotiefcunque eodem modo ell difpofita, menti 20 idem cxhibct, etiamfi reliquat corporis partes diverfis intérim modis poffint fe habere, ut probant innumera expérimenta, quœ hic recenfere non eft opùs.

Adverto praeterea eam effe corporis naturam, ut nulla ejus pars poiïit ab aliâ parte aliquantum remotâ 2^ moveri, quin polîit etiam movcri eodem modo a quà- libet ex iis qu?e interjacent, quamvis illa remotior nihil agai. Ut, exempli caufà, in fune A, B, C, D, fi

I I cogitari' cxco^itari 1 i"e'd.). la i"' èdit., les lettres A, B, C, D, — I D nondum ! non (7" t-'W//.). — sont an-dessus d'un trait Itori- fatis omis [1" èdit.). — iX Dans contai, rcpi-csent.vil le l'unis.

�� � 9'02- Méditation ES. — Sexta. 87

trahatur ejus ultima pars D, non alio paclo moVehi- m tur prima A, quàm moveri etiam poffet, û traheretur una ex intermediis B vel C, & ultima D maneret im- mota.Nec diffimili ratione, cùm fentio dolorem pedis, 5 docuit me Phyfica fenfum illum tieri ope nervorum per pedem fparforum, qui, inde ad cerebrum ufque funium inftar extenfi, dum traliuntur in pede, trahunt etiam intimas cerebri partes ad quas pertingunt, quemdamque motum in iis excitant, qui inllitutus eft

'0 a naturà ut mentem afficiat fenfu doloris tanquam in pede cxiftentis. Sed quia illi nervi per tibiam, crus, lumbos, dorfum, & collum tranfire debcnt, ut a pede ad cerebrum perveniant, poteft contingere ut, etiamfi eorum | pars, qux eft in pede, non attingatur, fed

i5 aliqua lantùm ex intermediis, idem plane ille motus fiat in cerebro qui fit pede maie affedo, ex quo neccffe erit ut mens fentiat eundem dolorem. Et idem de quolibet alio fenfu eft putandum.

Adverto denique, quandoqiiidem unufquifque ex

20 motibus,qui fiunt in eâ| parte cerebri qua.> immédiate 112 mentem afficit, non nili unum aliquem fenfum illi in- fert, nihil hac in re melius polie excogitari, quàm fi eum inférât qui, ex omnibus quos inferre poteft, ad hominis fani confervationem quammaximc & quàm

25 frequentilîime conducit. Experientiam autem teftari, taies elfe omnes fenfus nobis a iiaiurà inditos; ac proinde nihil plane in iis repcriri, qiiod non Dei po- lentiain bonitaiemque tcftetur. lia, exempli caufà,

4 Après iniiiK'ia, a Li ligne ai^anl De[{coiniiie ci-ijpri'x, p. ,9<9, [j" cdit.), iiiaix non dans la r ■ l. -ju), — 28 Apres telleiiir, à la — 27 /" édiL. : imnitnfarn ajouté lig}ie{i • cd.), mais non dans la -y.

�� � cùm nervi qui funt in pede vehementer & pra^ter consuetudinem moventur, ille eorum motus, per fpinse dorfi medullam ad intima cerebri pertingens,ibi menti fignum dat ad aliquid fentiendum, nempe dolorem tanquam in pede exiftentem, a quo illa excitatur ad 5 ejus caufam, ut pedi infeftam, quantum in fe efl, amo- vendam. Potuifîet verô natura hominis a Deo fie constitui, ut ille idem motus in cerebro quidvis aliud menti exhiberet : nempe vel feipfum, quatenus eft in cerebro, vel quatenus efl in pede, vel in aliquo ex ’o 113 locis intermediis, vel denique aliud quidlibet; fed nihil aliud ad corporis confervationem seque conduxisset. Eodem modo, cùm potu indigemus,qu3edam inde oritur ficcitas in gutture, nervos ejus moyens & illorum ope cerebri interiora; hicque motus mentem i5 afficitfenfu fitis, quia nihil in toto hoc negotio nobis utilius efl fcirc, quàm quôd potu ad confervationem valetudinis egeamus, &. fie de cjcteris.

Ex quibus omnino manifeflum eft, non obflante immenfà Dei bonitatc, naturam hominis ut ex mente 20 tV corpore compofiti non poffe non aliquando effe fal- lacem. Nam fi qua; caufa, non in pede, fed in alià quavis ex partibus per quas nervi a pede ad cerebrum porrigunlur, vel etiam in ipfo cerebro, eundcm plane motum excitet qui folcl excitari pede maie affcdo, 25 fentietur dolor tanquam in pede, Icnfufque naturaliter falleiur, quia, cùm ille idem motus in cerebro non polfit nifi eundcm femper fenfum menti inferre, mul- toque frcqucntius oriri Ibleat a caufà quœ hcdit pe- dem, quam ah alla alibi cxillente, rationi confcnta- 3o

18 Après ctLicDs, a la ligne (2* édit.), mais non dans la 1re. 'jH^- Meoitatiûnes. — Sexta. 89

ncum efl iii pcdis poiius quam alterius partis dolorem ii^ menti fempcr exhibeat. Et H quando fauciLim ariditas, non ut folet ex co quod ad corporis valetiidincm potus conducat, fcd | ex contraria aliqua caufà oriatur, ut in 5 hydropico contingit, longe melius efl ' illam tune lal- lere. quàm 11 contra Icmper falleret, cùm corpus efl bene conflitiiium; ^S^ fie de reliquis.

Atquc ha^e eonfideratio plurimum juvat, non modo ut errores omnes quibus natura mea obnoxia efl ani-

10 madvertam.fed etiam ut illos aiu emendare aut vitare facile pofïim.Nam fane,cum Iciam omnes lenfus circa ea, qu3D ad corporis commodum fpedant. multo fre- quentius verum indicare quàm falfum. poliimque uti fere femper pluribus ex iis ad eandem rem examinan-

i5 dam, & infuper memorià, qiuo priefentia cum pra^ce- dentibus conneclit, (.<: intelleclu: qui jam omnes er- randi caufas perfpexit; non amplius vereri debeo ne ill^,quce miiii quotidie a Tenfibus exhibentur,rint falfa, fcd hyperbolicx' fuperiorum dierum diibitationes,ut

ïo liùi dignje.ùmt explodendœ. Pnvferiim lumma illa 115 de fomno, quem a vigilià non diltinguebam; nunc enim adverto permagnum inter utrumque elle difcri- men, in eo quôd nunquam infomnia cum reliquis omnibus aclionibus vitie a memoriâ conjungantur, ut

25 ea quie vigilanti occurrunt; nam fane, fi quis, dum vigilo, mihi derepente appareret, flatimque poflea dif- pareret, ut lit in fomnis, ita fcilicet ut nec unde ve- nilTet, nec quo abiret, viderem, non immerito fpec-

7 Après reliquis, à la ligue ,^12' édit.)y mais non dans la 1 .

a. Tome \ , p. i63.

Œuvres. Il 12

�� � 90 OEuvRES DE Descartes. gs.

trum potius, aut phantafma in cerebro meo effidum, quàm verum hominem effe judicarem. Cùm verô ese res occurrunt, quas diflinde, unde, ubi, & quando mihi adveniant, adverto, earumque perceptionem abfque ullâ interruptione cum totâ leliquâ vitâ connedo, plane certus fum, non in fomnis, fed vigilanti occurrere. Nec de ipfarum veritate debeo vel minimum dubitare, fi, poflquam omnes fenfus, memoriam & intelledum ad illas examinandas convocavi, nihil mihi,quod cum cseteris pugnet, ab ullo ex his nuntietur. Ex eo enim quôd Deus non fit fallax, fequitur omnino in talibus H6 me non | falli. Sed quia rerum agendarum neceflitas non femper tam accurati examinis moram concedit, fatendum efl humanam vitam circa res particulares f?epe erroribus eflTe obnoxiam, & naturse noAirse infir- mitas ell agnofcenda.

�� � OBJECTIONES

DOCTORUM ALIQUOT VIRORUM IN PRytCEDENTKS MEDITATIONF.S

CUM RESPONSIONIBUS AUTHORIS

��PRIMyï OBJECTIONES\

Viri Clarijjiiniy

Ul vidi vos oninino i/Uus aniini cffc, ut faipLi Domini Cariejii pcnitius infpiciani, non dcbui luic in caufd viris

10 ;////;/ undcqiiaqite aniicij/imis non obtcmpcrcirc : htm ut hoc ivfo videatis quanti vos œjliman, tuni ctiani ut conjlct quantum & vii'ihus nicis & ingcnio défit, ut in pojleruvi & avietis plus\culum, Ji indigeo, & minus- oncnfitis,fi non us fufficio.

i5 EJi fane D. Cartefus, quantum animadvcrto, vir in- genii maximi fummœque modcfia.', quales vel ipfe Momus amet, f adft. Cogito, inquit, ergo fum ; imo ipfa cogi- tatio, aut mens fum. Ita. Atqui, cogitando, ideas rerum

iD Pas d'alinéa [i" et 2' édit.]. — lô Momus] Mfeuius [i" édit.).

a. Ces premières Objections sont de Caterus, prêtre d'Alkmaar, qui les envoya à deux amis de Descartes, Bannius et Bloemaert. Voir t. III, p. 242, 1. 4 ; p. 265, 1. 20 : p. 267, 1. 9 ; p. 272, 1. 27.

�� � p2 Œuvres de Descartes. 96-98-

in me habeo, ac imprimis ideam entis perfeéîijfimi & in- finiii. Etiam. Illius autem caufa ego non fum, qui ejus rcalitatem objeélivam non œquo; ergo aliquid caufa ejus ejl meperfedius, ac proinde aliquid prœter me ejî, aliquid me perfeélius eJî; aliquis qui non quovis modo ens ejl, Jed 5 Jïmpliciter & incircumfcripte totum ejje in fe pariter com- plexus, & relut caufa anticipans, ut habet Dionys., de divin, nom., cap. 8.

Hîc vero cogor paululum fubfiflere, nefatigcr nimium. Jam enim ingenium mihi œfluat inflar fluéluantis Euripi: 10 aio, nego, probo, refello iterum, diffentire a viro nolo, affentiri non poffum. Quant enim, quœfo, caufam idea re- quirit ? Aut fare quid idea fit. Efl ipfa res cogitata, qua- 119 tenus objeélive efl in intelledu. Sed quid cfl effe ob\jeélive in intelleélu? Olim didici : cfl ipfum aélum intclleéliis i5 per modum objcéli terminare. Quod fane exlrinfeca de- nominatio efl, & nihil rei. Sicut enim videri nihil aliud efl quàm acliim vifwnis in me tendere, ita cogitari, aut objeélive effc in intelleclu, efl mentis cogitationem in fe fiflere & terminare; quod, re immotâ immutatâque, quin & 20 non exiflente, fieri potefl. Quid ergo caufam ejus inquiro, quod aélu non efl, quod nuda denominatio & nihil cfl?

Et tamen, inquit magnum iflud ingenium, quôd haec idea realitatem objedivam hanc vel illam contincat potiùs quàm aliam, hoc profeclo haberc débet ab ali- 25 quâ caufà'. Imo a nullâ : realitas enim objcclira pura denominatio efl, aélu non cfl. Caufa autem realcm in-

C) Pas d'alinéa {i"édit.). — i3 ipfa] igitur (i^édil.^. — 21 incjuiro] requiro d" édit.).

a. Voir ci-avant, p. 41, 1. 20-23.

�� � gS-qy. PRIM.f: On.IECTIONES. 93

fluxum donat & acîualcm ; illani ijîiid quod aclii non eji non recipit, ac proindc jclnalcm caufa} cjjïitxum non pal i- tu}\ ncduin rcquiril. Ergo idcas liahco, caufavi earum non habco, lantinn abcjl lit nie viajorcm, & inJîniLini.

5 At Ji idearum caufani non das,ralioncni fallcni afftgna. 120 ciir Ihi'c idca hanc rcalilatcm objeclivam potiùs conlineal Ljuam illam. Opportune admodum; non folco cnim curn aniicis parce agcrc, fed quàni Lvgijfvne. Illiid unircr/îm dico de idci.s omnibus, quod D. Carte/lus alui.s de trian-

10 guh> : Elfi fortalTe, inquit, talis figura nullibi genliiim cxira cogitationem meam cxidai, ncc iiiiquam extile- rit, c(l tamcn profedo dcterminaia qua;dam cjus na- tura, five cirentia, fivc Ibrma immutabilis 01- a;terna\ EJI ncmpe xHerna illa verilas, qua' c.iufani non po/luLit.

i5 Scap/hvn, fcapham e[fe, & niliil nliud: Djvuui, Davum c/jc, non OHdipuni. Si Lmien niotdicus ralmncni e.\igii\ iniper/eclio c/l inlellccliïs no/lri^qui iujinilu\ non c/l : cùm cnim univcrfum quod ejl fimul & jemel uno complexv non comprehendat, bomim omne diridit & parlilur ; atque

20 itj, quod lotum parlurirc non potefl, fenfim concipit, aul, ut ctiam ajunt, inadœquate.

\ Pergii porro vir : Atqui, inquit, quantumvis imper- fcdus lit ifteefl'cndi modus,.qiio res cil objcdivc in intelledii per ideam, non lamcn profcdo plane nihil

25 cft, ncc proindc a nihilo clic potcil. /Equivocatio cjl. 121 Si cnim nihil idem ejl quod ens non aclu, omnino nihil cjh quia non ejl aélu, atque ita a nihilo ejl, id e/l non a

4 Après infinitam, non à la ligne ii" édit. . — 25 Apiws potcll, à la liisnc i ' cdit. .

i. l'aj^o G-|, 1. ! 2 -II'..

I\ l'.u'A' .11. 1 -/.f-^-t-'j

�� � p4 Œuvres de Descartes. 99-100.

caufâ aliquâ: Si verà mhW fiéîiim qiiid dicit. quod vulgà ens ralionis indigetanl, non eji nihil. fed reale aliquid quod dijïinûc conciyiliir. El tamcn, quia folimi concipilur & aclu non cjl, concipi quidem, ùit caufari minime poiejî.

Sed ulterius quœrere libet, an ego ipfe, habens illam 5 ideam, effe polTem, Il taie ens nuUum exifteret% nempe a quo idea entis me perfeclioris procédât, ul immédiate ante dicit. Nempe, inquit, a quo elTem ? A me fcilicet, vel a parentibus, vel ab aliis, &c. Atqui, fi a me eflcm, nec dubitarem, nec optarem, nec omnino quicquam 10 mihi deeffet; omnes enim perfediones, quarum idea aliqua in me efl, mihi dediiTem, atque ita ipfemet Deus eflem'\ Si verà ah alio fum, tandem ad illud deveniam quod a fe eji; & ita de illo, idem quod de me, ejî argumcn- îum^. nia demum ipfa il la via cjl. quam & S. Thomas i5 ingredilur, quam vocal viam a caufalitate cauf?c effi- 122 cienitis, camque defumpfit ex Philofopho ; nifi quod ifii de caufn idearum non Jint folliciti. Et forte opus non cral ; quidni\enim Jlricle reclaquc inccdam? Cogito, ergo fum, imo ipfa mens & cogitatio fum. Illa autem mens & cogi- 20 tatio aut a feipfâ efl, aut ab alio. Si hoc, iflud porro a quo ? Si a fe ejl, ergo Deus cjl : quod enim a fe ejl, om- nia fibi ipft facile dederit.

4 quidem] equidem (/ édit.). — 14 idem omis {/"édit.).

a. Ci-avani. p. 47, 1. 29, à p. 48, 1. 2.

b. Pagi: 48, 1. 3 à 10.

c. Page 5o, 1. 4-6.

d. Summa totius Theologia; S. Thoma: Aqi-inatis Doctoris Augelici Ordinis Prœdicat., pars I, quxstio 11 : De Deo, an Deus sit ? An. .^ : Vtrtim Deus sit? p. 7, col. 2 : Secunda via est ex ratione causœ effi- cietttis... [Dcum esse. quinque vils probari poicst.] (Col. Agrippinœ.Coin. ab Egmond. CID ID CXL.)

�� � looioi. PRiM^i Objectiones. 9^

Rogo virum objecroque, ut avidum Leclorem, & forte minus inlelligentein, je. non celet. Accipitur enirn a fe duplici modo. Primo, pojitive, nempc a fcipfo ut a caufa; alqiic ita, quod a fe effet, fibique ipjî daret effe fuum, Jî 5 prcvvio delecîu fibi daret quod vellet, haud dubie fibi om- nia daret, alque adeo Deus effet. Secundo, accipitur a fe négative, ut fit idem quod, feipfo, aul, non ab alio; atque hoc modo, quantum inemini, ab omnibus accipitur.

Nunc verà, fi aliquid a fe efi, id efi non ab alio, quo-

10 modo probem ifiud omnia complecli & effe infinitum ? Jam enim non audio,fi dicas :fi a fe efi, fibi facile omnia de- diffet. Nec enim a fe efi ut a caufâ, nec fibi prœvium fuit, 123 ut ante deligeret quod effet pofimodum. Scio me aliquando ita Suarcm audiviffe : omnis limitatio efi a caufâ; idée

i5 enim limitata finitaque res efi, vel quia caufa majus per- fecliufque dare niliil poluit, aul quia non voluil; fi ergo aliquid a fe efi, & non a caufâ, profeclo illimitatum efi & infini lu m.

j Ego verà non omnino acquiefco. Quid, fi enim limita-

20 tio fit ab intrinfecis principiis confiituentibus, hoc efi ab ipfi forma & effentiâ, quam tamen nondum infinitam e/fe probafii, quantumvis a fe fit, hoc efi non ab alio? Sane, calidum fi fupponas calidum effe, ex intrinfecis principiis confiituentibus calidum erit, & non frigidum, licet ima-

25 gineris a nullo effe ifiud ipfum quod efi. Non dubito D Carlefio raliones non dee/Je, quibus fubfiituat illud qu d alii fortafiis non fatis clare prœfiiterunt.

Tandem mihi cum viro convenit. Illud pro régula ge- nerali fiatuit : quicquid clare diftinéteque cognofco,

3o iftud fane ens verum eft". hno quicquid\cogito. verum 124

a. Voir ci-avant, p. 35, 1. 14-13.

�� � 96 Œuvres de Descartes. 101-102.

ej}. Jam enim a puero pêne chyineris omnibus & cuivis enti rationis aquâ & igné interdiximus. Nulh namqiie po- tenlia a proprio objeclo dcviare potcjl : volunLia Ji mo- vetur, in bonum tendit. Quin nec fenfus ipfi errant : vifiis enim videt id quod videt, auris audit id quod audit, & Ji 5 aurichalcum vides, bene vides; fed erras, ciim judicio tuo aurum ejje decernis id quod vides. lia ut D. C. meritif- fime omnem errorem judicio & voluntati expenfum ferat.

Sed nunc ex régula ijîâ infcr quod vole\bas. .itqui ens infini tum clare dijlinclcque cognofco; crgo eus verum cjl 10 & aliquid. Interrogabit non nemo : clarenc di/îmcleque cognofcis ens injlnitum ? Quid ergo fibi vult iritum ijlud & vulgo notum : infinitum, qiui infiniium, ell ignotum. Si enim ego, ciim de Chiliagono cogite, Jiguram aliquam confufe mihi rcprcefentans , non chiliagomun ipfum di- iS flincle imaginer, aut cognofco, quia mille cjus latera non dijlinclc intueor, fane rogabil illc : quomodo infmitum ut 125 infinitum dijlinclc & non confufe tantùm cogitet, Ji inji- nilas ejus perjecliones, quibus confiai, clare & velut ad oculum videre non pojfit? ao

Et Jorte ijlud ejl quod Janclus Thomas voluit. Cùm enim ncgajfct hanc propojitioncm pcr fe nolam ejjfe : Deus cft, objicil Jibi ex Damaj'ceno : omnibus cognitio exi- ftendi Deum naturaliter infeitaeft; crgo Deum effe eft per fe notum". El rejpondet : cognofcere Deum 25 effe, in aliquo communi, fub quàdam. inquit, confu- fione, in quantum fcilicci Deus eft hominis bcatitudo. id naturaliter nobis infertum ert. . Sed hoc, inquii,

28 cil...] eft : (] et 2' e\iil. .

a. Summa, etc., quastio ii, art. i : Vtrum Deum esae ait per se notum ? p. 6. col. I. (Ouvrage cité, p. 94, ii'jic il..

�� � ioi-.o3. Priale Objectiones. 97

non eft fimpliciter cognofcere Deum ejje; ficut cognof-

cere venientem, non eft cognofcere Petrum, quamvis

Petrus lit veniens^, &c. Quajî dicat Deum fub ratione

communi, aut finis ultimi, aut etiam primi entis & per-

5 feéîijjimi, aut denique fub ratione compleélentis confufe

& in génère omnia, cognofci,fed non fub prœcifà ratione

fui effe; ita enim infinitus efl, & nobis ignotus. Scia D. C.

facile fie interroganti refponfurum effe. Credo tamen

quod ex illis, quœ exercitii ego caufâ foliim allego, iftud i26

lo Boé'tii recordabitur : quod qusedam funt communes animi conceptiones, & per fe notae apud fapientes tan- tùm*^. Adeo ut mirandum non fit, fi multum interrogent qui plus fapere defiderant ; fique his rébus diuiius immo- rentur, quas utprimum totius negotii fundamentum incul-

i5 catas effe noverunt. & tamen fine magna invefiigatione non intelligunt.

îtaque permittamus. aliquis claram difiinûamque idcam habeat entis fummi & perfecliffimi ; quid inde promoves ulterius ? Nempe ifiud infinitum ens exifiere, idquc ita

20 certo ut in eodem ad minimum certitudinis gradu Dei exiftentia apud me effe debeat, in quo fuerunt hadenus mathematicse veritates*^ : adeo ut non magis repugnet cogitare Deum (hoc eft fummè pertedum) cui défit exiftentia (hoc eft aliqua perfedio), quàm co-

25 gitare montem cui défit vallis. Ibi totius rei cardo efi; qui nunc cedit, viéîum fe fateatur oportet : mihi, quia cum fortiori ago, libet paululum velitari, ut, ciim vincendus

a. Summa, etc., quaestio 11, art. i : Vtriim Deum esse sit per se notiim ? p. 6, col. 2.

b. Citation de Boècc, faite par S. Thomas, loc. cit.. p. 6, col. 2.

c. Voir ci-avant, p. 65, 1. 28-3o.

d. Page 66, 1. 11-14.

Œuvres. II. i3

�� � ^8 OEuvRES DE Descartes. io3-io5

127 Jîm, I nonnihil îamen diffcram quod\ vitare non pojjum.

Ac in primis, ctfi modo aulhoritate non agimus,fcd ra- tione tanlùm, tamcn ne ex libidine maximo ingenio videar reluclari, ipfinu poîiùs S. Thomain audilc. Objicit Jibi : intelledo quid fignifieet hoc nomcii Dciis, ftatim ha- 5 betur quôd Deus eft; fignificatur enim hoc nomine id quo majus fignificari non potert. Majus autem eft quod eft in re &. in intelledu, qiiàm quod eft in intel- ledu tantùm ; undc ciim intelledo hoc nomine Deus ftatim fit in intelleclu, ïequitur etiam quod lit in rc^ lo Quod argumentimi in forma ita reddo : Deus ejl quo ma- Jus Jign[/tcari non pote/I; fed illud,quo majus Jignificari non polej't, includil exijîentiam ; ergo Deus ipfo nomine vel conceptufuo includil exijîentiam, ac proindefine exijlentiâ nec concipi, nec ejj'e polefl. Nunc, amabo vos, nunquid i5 ip/uiii hoc argumentum ejl D. Carte fîi? S. Thomas Deum ita définit: quo majus fignificari non poteft. D. C. vocat cum Ens Jumme pcrfcL^um; illo fane majus fignifi- cari non poîef. S. Thomas fiihfumit : id quo majus fi-

128 gnificavi non | poteft, includit exiftentiam: alioqui eo 20 majus aliquid fignificari potefl, ncmpe id quod etiam exijîentiam fignificatur includere. A t nunquid D. C. idem fubfumcre videtur?\Deus ef cns fumme perfeélum, at- qui ens fumnte perfeclum exi/leritiam includit, alioqui fumme pcrfeélum non effet. Infcrt S. Thomas : evi^o ciim 25

iniclleclo hoc nomine Deus ftatim in ipfo intelle(5lu fit, fequilur cl.am quôd fit in re; hoc e/l. eo ipfo quod in ipfo concepîu cffentiali entis, quo majus fignificari non potejl, involvatur exifcntia, fequitur illud ipfum eus cffe. Idem Dominus Cartejius infcrt : atqui. inquit. ex co 3o a. Siinimaf etc., qu^siio ii, art. :, p. 6, col. i ; ibiti., col. 2.

�� � 'o5-io6. Prim/E Objectiones. 99

quôd non poffum cogitare Deum nifi exiftentem, fe- quitur exiftentiam ab eo efle infeparabilem, ac proinde illiim rêvera exiftere ^. Nunc verà S. Thomas & fibi & D. Cartejio refpondeat : Dato, inqiiit, quod quilibet intel-

5 ligat hoc nomine Deus fignificari hoc quod dicitur, fci- licet illud quo majus cogitari non potett, non tamen propter hoc fequitur quôd intelligat, id quod fignifi- catur per nomen, effe in rerum naturâ, fed in appre- henfione intelledûs tantùm. Nec | poteft argui quôd fit 129

10 in re, nifi daretur quôd fit in re aliquid, quo majus cogitari non poteft, quod non eft datum a ponentibus Deum non effe. Ex quo ego quoque brcviter refpon- dco : ctiamfi detur ens fumme perfeclum ipfo nomine fuo importarc exijlentiam, tamen non fequitur ipfammet illam

i5 exijlentiam in rerum naturâ aclu quid effe, fed tantiim cum conceptu cntis fummi conceptum exijlentiœ infepara- biliter eJfe\conjuné}um. Ex quo non inferas exijlentiam Dei aélu quid ejfe, nifi fupponas illud ens fummum aclu exijlerc; tune enim & omnes pcrfecliones, & liane quoque

20 realis exi/lentia', aelu ineludet.

Ignofcitc, Viri clarijfimi, lajfus fum; ludam paululum. Complexum hoc, Léo exiftens, utrumque includit, & qui- dem ejfentialiier, nempe Iconem & modum exijlentiœ: fi enim alterutrum demas, idem hoc complexum non crii.

25 Nunc autem, nunquid ab œterno Deus hoc compofitum clare dijlincleque cognovit? Et nunquid idea hujus compo- fiti, ut compojilum, utramque ejus \ partem e/fcntialitcr 130 involvit? Hoc cjl, nunquid exijlentia de efj'cntiâ hujus

a. Voir ci-avam, p. 66, 1. 29. à p. 67, 1. 3.

b. Summa, etc., pars I, quaîstio 11; art. i, p. 6, col. 2 : Ad sd-undum dicendum . . . [\oz. cit.).

�� � lOO

��OEuvRES DE Descartes. 106-107.

��compofiti ejl, Léo exiftens ? Et tamen dijiinéîa cognitio Dei,diftinéla,inquavî,cognitio Dei ab œierno nonnecejfa- rio un^cl alterutram partein hujus compofiti effe, nififup- ponas ipfum compofitum ejfe: tune enim ejfentiales fuas perfecliones omnes, ac proinde etiam aélualem exijîentiam 5 involvet. Ita quoque, etiamfi dijîinéle cognofcam ens futn- mum, & licet ens fumme perfeélum in concepiufuo e/fen- tiali exijîentiam includat, non tamen fequitur exijîentiam modo aélu quid eJfe, niji fupponas ens iîiudjummum ejje; tune enim, ut omnes fui perfeéîiones, ita etiam hanc exi- 10 Jîentiam aélu in cludet. Atque ita ens illud Jumme per- feclum exijîere aîiunde probandum erit.

De e[fentiâ animœ, ejujque dijîincîione a corpore,pauca dicam. Fateor enim, magnum ijîud ingenium jam ita me dcfatigavit, ut uîteriiis pêne nifiii poj/im. Dijîinclionem i5 animœ a corpore, Jî Jit, videtur probare ex eo quàd 131 dijîincle & Jeorjiin concipi pojfint. Ubi virum doclijjimum cum Scoto committo : dicit ipje ad hoc quôd iinum ab alio diftincle & feorfim concipiatur, fufficere didinc- tioncm quam \ocatformaietn & objeclivam, quam me- 20 diam ponit inter realem & rationis. Atque ita dijîinguit ju/îiliam divinam & ejus mijericordiam : habcnt enim, inquii, ante omnem operationem intelledûs rationes ibrmales diverfas, ita ut jam tune una non fit alia; & tamen non fequitur : feorfim juflitia a mifericordià 23 concipi potefl, ergo & feorfim exiftere.

Sed omnino video me epijîolœ modum exccjjijjc. Hœc

funl quœ de propojîtâ re dicenda habui. Vos verd, Cîa-

rij/imi Viri, difpicite quid meiius effe judicctis. Si a me

i3 effentià] exillentiâ {i"édit.). — 16 Après exirtere, non à la ligue {!" cl j' édit.).

�� � I07-I08. Prim.î; Responsiones. ioi

Jîatis, facile Doininum de Cartes amicitiâ obruemus, ne in pojleruvt maie me Jit habiturus,Jî paululum ei contra- dixerim. Si ah illo ejlis, manus do, viclus fum, idque li- beniius, ne iterum vincar. Valeîe.

��5 RESPONSIO^ AUTHORIS 132

AD PRIMAS OBJECTIONES.

Viri Clariffimi*',

Fortem fane adverfarium mihi concitaftis, cujufque ingenium & doélrina multum mihi negotii facefTere

10 potuifTent, nifi pius & perhumanus Theologus Dei caufe, ejufque etiam qualicunque patrono, favere ma- luiffet, quàrn illam ferio impugnare. Sed quamvis ifta in eo prcevaricatio perhonefta fit, non tamen a^que in me collufio effet laudanda; ideoque hîc malo ejus in

i5 me juvando artificium exponere, quàm velut adver- fario refpondere.

Imprimis prœcipuam meam rationem ad exiften- tiam Dei probandam paucis complexus eft, ut tanto melius ledorum mémorise inhsereret, iifque breviter

20 conceffis quae fatis clare demonftrata effe judicavit, atque ita authoritate fuâ firmatis, in illud unum in- quifivit a quo difficultas prsecipua dependet, nempe 133

a. Voir t. III, p. 340, 1. 9.

b. Dcscartes s'adresse à ses deux amis, Bannius et Bloemaert, qui avaient servi d'intermédiaires entre lui et Caterus.

�� � I02 Œuvres de Descartes. tos-.og.

quidnam hîc per nomen ideœ intelligendum fit, & quam caufam ifta idea requirat.

Scripû autem : ideam e/Je ipfam rem cogitatam, qiia- tenus cjl objeclive in intelleclu; quse verba plane aliter quàm a me dicantur, fingit a fe intelligi, j ut occafio- 5 nem det illa clarius explicandi. EJfe, inquit, objeclive in intelleclu, ejî ipfum aéïum intellecîûs per modum objeûi îerminare, qiiod tanîiim extrinfeca denominatio ejl, & ni- hilrei, (S'c". Ubi advcrtendum, illum refpicere ad rem ipfam tanquam extra intelledum pofitara, ratione lo cujus efl fane extrinfeca denominatio quôd ût obje- clive in intelleclu ; me autem loqui de ideâ, qure nun- quam eft extra intelleclum, & ratione cujus effe ob- jeclive non aliud fignifîcat quàm effe in intelledu eo modo quo objecla in illo effe folent. Ita, exempli gra- i5 tià, fi quis quaerat quid Soli accidat ex eo quôd fit objeAive in meo intelleclu, optime refpondetur nihil ei accidere nifi extrinfecam denominationem, quôd nempe operationem intellecîûs per modum objecli ter- 134 minet. Si autem de ideâ Solis quceratur quid | fit, & 20 rcfpondeatur illam effe rem cogitatam, quatenus efl objeclive in intelledu, nemo intelliget illam effe ip- fum folem quatenus in eo extrinfeca ifta denominatio eft; neque ibi, objeélive ejje in intelleclu, ù^mûcabit ejus operationem per modum objecli terminare, fed in in- 25 telledu eo modo effe quo folent ejus objeda, adeo ut idea folis fit fol ipfe in intelledu exiftens, non quidem formaliter, ut in cœlo, fed objedive, hoc eft eo modo

2 Après requirat, non à la feca] intrinicca (i" et 2' édit.); ligne [i" et 2' édit.). — 8 extrin- corrigé à l'errata (i" édit.).

a. Voir ci-avant, p. 92, 1. 14-17.

�� � lOg-Mi. PrIM^ ReSPONSIONES. IOJ

quo objeéla in intelledu elle folent; qui fanejefTendi modus longe imperfeclior eft quàm ille quo res extra intelledum exiftunt, fed non idcirco plane nihil ell, ut jam ante fcripli. 5 Cùmque dodiffimus Theologus dicit effe œquivoca- îionem in illis verbis, videtur me ejus,quam mox no- tavi, monere voluiffe, ne forte illam ignorarem. Ait enim primo, rem ita exiflentem in intcUedu per ideam non effe ens aélu, hoc eft non effe quid extra intel-

10 ledum pofitum; quod verum eft. Deinde ait etiam eandem 7ion cjfe ficïum quid, five ens rationis, fed reale aliquid, quod dijlinde concipilur ; qui|bus verbis omne 135 id quod affumpfi admittit. Sed addit tamen, quia fo- lïim concipilur, & non acîu efl, (hoc eft, quia tantùm

i5 idea eft, & non res extra intelledum pofita) concipi quidem, at caufari minime pojfe, hoc eft caufà non in- digere ut extra intelledum exiftat ; quod fateor, fed fane indiget caufâ ut concipiatur, & de hac folà quie- ftio eft. Ita fi quis habeat in intelledu ideam alicujus

20 machinée fummo artificio excogitatac, meritô profedo quseri poteft quecnam ejus idese fit caufa. Neque fatis- faciet, fi quis dicat illam extra intelledum nihil effe, nec proinde poffe caufari, fed tantùm concipi; nihil enim aliud hîc quœritur quàm quae fit caufa quare con-

2 5 cipiatur. Neque etiam fatisfaciet qui dicet intelledum ipTum effe j ejus caufam, nempe ut fuœ opcrationis ; de hac enim re non dubitatur, fed tantùm de caufà ar- tificii objeclivi quod in.eà eft. Nam quôd hxc idea

4 Après fcripli, )ion à la ligne (/" et 2" édit.].

a. Voir ci-avant pour tout ce passage, p. g'i, 1. 22, à p. 94, 1. 4.

�� � I04 OEuvRES DE Descartes. m-m.

machinse taie artificium objedivum contineat potius quàm aliud , hoc profedo habere débet ab aliquâ

136 caufâ; eftque idem refpeélu hujus artificium obje cli- vum, quod refpedu idese Dei realitas objectiva. Et quidem hujus artificii caufa varia poteft affignari : vel 5 enim eft realis aliqua talis machina prius vifa, ad cu- jus fimilitudinem idea ifta formata eft, vel magna Me- chanicse fcientia, qucC eft in illo intelledu, vel forte magna ingenii fubtilitas, cujus ope etiam fine prseviâ fcientia potuit illam invenire. Notandumque omne ar- lo tificium,quod in ideâ illâ eft tantùm objedive, necef- fario effe debere in ejus caufâ, qualifcunque tandem illa fit, vel formaliter, vel eminenter. Et idem etiam de realitate objectiva, quae eft in ideâ Dei,efte putandum.

In quonam verô hsec ita erit, nifi in Deo realiter i5 exiftente? Sed vidit optime hsec omnia vir perfpicax, ideoque fatetur peti poffe, cur hœc idea hanc realitaîem objeélivam potius contineat quàm illam^, eique quaeftioni refpondit primo : de ideis omnibus idem effe quod fcripji de ideâ trianguli; nempe, etjî forte triangulum nullihi 20 gentium exijîat, effe tamen ejus determinatam quandam naturam, Jîve ejjentiam, Jive formam iinmutabilcm & œ-

137 ternam. Atque illam ait caufam non pojîularc . Quod ta- men non fatisfacere fatis vidit; etfi enim natura trian- guli fit immutabilis & aeterna, non tamen ideo minus 25 quaerere licet cur ejus idea fit in nobis. Ideoque fub- junxit : Ji tamen mordiciis rationem exigercm, cjff'e imper- feéîionem intelleélûs nojîri, ôc. Quâ refponfione non aliud videtur fignificare voluifte, quàm nihil verifimile hac de re refponderi ab iis qui a me voluerint dilVc

a. Voir, pour ceci et ce qui suit, ci-avant, p. 93, 1. 5-2 1 .

�� � "2-"3. Prim^ Responsiones. 10^

tire.Neque enim profedo magis probabile eft caufam, cur idea Dei fit in nobis, efle imperfedionem intel- ledûs noftri, quàm imperitiam artis mechanicae elle caufam cur machinam aliquam valde artificiofam po-

5 tius quàm aliam imperfediorem imaginemur; nam plane ex adverfo, fi quis habeat ideam machinse in quâ omne excogitabile artificium contineatùr, inde optime infertur ideam iftam ab aliquà caufâ proflu- xiffe, in quâ omne excogitabile artificium reipfâ

10 exiftebat, etiamfi in eâ fit tantùm objedive; eâdem- que ratione, cùm habcamus in nobis ideam Dei, in quâ omnis perjfedio cogitabilis continetur, eviden- 138 tiffime inde concludi poteft, iftam ideam ab aliquâ caufâ pendere, in quâ omnis illa perfeclio etiam fit,

i5 nempe in Deo rêvera exiftente. Neque fane in uno major difficultas quàm in altero appareret, fi,quemad- modum omnes non funt periti mechanici, nec idcirco idcas machinarum valde artificiofarum habere pof- funt, ita etiam non haberent omnes eandem facul-

20 latem ideam Dei concipiendi ; fed quia illa omnium mentibus eodem modo eft indita, nec advertimus un- quam nobis aliunde quàm a nobifmetipfis advenire, ad naturam noftri intelleclûs pcrtinere fupponimus. Et quidem non maie, fed aliud quid omittimus quod

25 pntcipuc eft confiderandum, Oi; a quo tota vis & lux hujus argumenti dependet, nempe quôd hœc facultas ideam Dei in fe habendi non poflet efle in noftro in- telledu, fi hic' intelleclûs tantùm eflet ens finitum,

v'< appareret] apparet {i" édit.,.

a. Voir-t. III, p. 273, 1. 4, de cette édition.

ŒuvRts. II. 14

�� � io6 OEuvRES DE Descartes. ii:i-ii4.

ut rêvera efl,nullamque habcret fuî caufam qu^e effet Deus. Idcoque ulterius inquifivi, an ego pojfem exijîere,

i39 Ji Deus non exijîeref-, non tam ut diverfam a prœce- denti rationem afferrem, quàm ut eandem ipfam ab- folutiùs explicarem. 5

Hîc vero vir nimis officiofus in locum invidiofum me adducit; confert enim meum argumentum cum alio quodam ex S. Thoma & Ariffotele defumptum, ut ita veluti rationem exigat, cur, cùm eandem quam illi viam effem ingreffus, non tamen in (omnibus eandem lo fim fecutus; fed pcrmittat, quœfo, de aliis me tacere, atque eorum tantùm, quœ ipfc fcripfi, reddere ra- tionem.

Primo itaque^ non defumpfi meum argumentum ex eo quod viderem in ieniibilibus effe ordinem five fue- i5 ceffionem quandam caufarum efficientium; tum quia Deum exiflere multo evidentius effe putavi, quàm ullas res fenfibiles; tum etiam quia per iftam caufa- rum fucceffionem non videbar aliô poffe devenire, quàm ad impcrfeclionem mei intellcclûs agnofcen- 20 dam, quôd ncmpc non poffim comprchendere quo- modo infinité taies caufcC fibi mutuo ab seterno ita fuccefferint, ut nulla fuerit prima. Nam certe, ex

140 eo quod iffud non poffmi comprchendere, non fequi- tur aliquam primam effe debere, ut neque ex eo quod 25 non poffnn etiam comprchendere infmitas diviûuncs in quantitate finità, fequitur aliquam dari ultiinam, ita ut ulterius dividi non poiîit ; led taniùm lequilur

i3 Après rationem, non à la ligne [1" et 2' cdiL). a. Ci-avanl, p. 48, 1. 1-2.

�� � ii4-"!>- PrIM/E ReSPONSIONES. I07

intelleclum meum, qui eft finitus, non capere infini- tum. Itaque malui uti pro fundamento mese rationis exiftentiâ meiipims, quse a niillà caufarum ferie de- pendet, mihique tam nota eft ut nihil notius efle pof- 5 fit ; & de me non tam quœfivi a quâ caula olim eflem produélus, quàm a quâ tempore prœfenti conferver, ut ita me ab omni caufa|rum fucceflione liberarem.

Deinde non qusefivi quse fit caufa meî, quatenùs confto mente & corpore, fed prcccife tantùm quatenùs

10 fum res cogitans. Quod puto non parum ad rem pertinere : nam fie potui longe melius a prœjudieiis me liberare, ad naturœ lumen attendere, interrogare meipfum, ac pro certo affirmare nihil in me, cujus nullo modo fim confcius, efte poiïe^; quod plane aliud

i5 eft quàm fi, ex eo quôd videam me à pâtre genitum efte, patrem etiam ab ( avo effe confiderarem ; d quia, i4i inparentum parentes inquirendo,nonpoftemprogredi in infinitum, ideo ad finem qucerendi faciendum fta- tuerem aliquam elfe caufam primam.

20 Pr?eterea n )n tantùm quœfivi qucc fit caufa meî, quatenùs fum res cogitans, fed maxime etiam i!^ prse- cipue quatenùs inter cœteras cogitationes ideam entis fumme perfedi in me elfe animadverto. Ex hoc enim uno tota vis demonftrationis meee dependet : primo,

25 quia in illâ ideà continetur quid fit Deus, faltem quantum a me poteft intelligi ; &, iuxta legcs verse Logicse, de nullà unquam re quseri débet an fit, nifi

7 Api'ès liberarem, non à la primam, même remarque. — liffne {i"et 2'édit.). — 19 Après 26-27 Los'cœ xercc (/" édit.).

a. Voir t. III, p. 273, 1. i i , de ceiîe édition.

b. Voir t. III, p. 272, I. 25.

�� � io8 OEuvREs DE Descartes. hs-hô.

prius quid fit intelligatur; fecundo, quia illa ipfa eft quae mihi dat occafionem examinandi an fim a me, vel ab alio, & defedus meos agnofcendi ; ac poflremo, illa eft quae docet non modo aliquam eiîe meî caufam, fed prœterea etiam in caufâ illâ contineri omnes per- 5 fediones, ac proinde illam Deum effe.

Denique non dixi impoffibile efle ut aliquid fitcaufa efficiens fui ipfius; etfi enim aperte id verum fit,

142 quando reftringitur efficientis fignificatio ad illas caufas quee funt efFedibus tempore priores, vel quae lo ab ipfis funt diverfse, non tamen videtur in hac quseftione ita effe reftringenda ; tum quia nugatoria quseftio effet : quis enim nefcit idem nec feipfo prius, nec a feipfo diverfum effe poffe ? tum etiam quia lu- men naturale non didat ad rationem efficientis requiri 1 5 ut tempore prior fit fuo effedu ; nam contra, non pro- prie habet rationem caufse, nifi quandiu producit ef- fedum, nec proinde lUo eft prior. Didat autem pro- fedo lumen naturse nullam rem exiftere, de quâ non liceat petere cur exiftat, five in ejus caufam efficien- 20 tem inquirere, aut, fi non habet, cur illâ non indigeat, poftulare; adeo ut, fi putarem nullam rem idem quo- dammodo effe poffe erga feipfam,quod eft caufa effi- ciens erga effedum", tantum abeft ut inde conclude-

143 rem aliquam effe caufam primam, quin e coi)trà|ejus 25

6 Apres tKt,nonàlaligne{i" quôd alicuius rei elfentia talis

et -y édil.). — 21 inquirere effi- efle poffît vt nuUà caufâ efficiente

cientem {i" édil.). — 24 Après indigeat ad cxiflcndum] ajouté

cffedum] [Notandumcll per haec. [i" édit.). verba nil aliud inteliigi quàm

a. Voir t. III, p. 335. 1. n.

�� � II6-II7. PRLVIyC ReSPONSIONES. I OÇ

ipfms, quœ vocaretur prima, caufam rurfus inquire- rem, & ita nunquam ad ullam omnium primam deve- nirem. Sed plane admitto aliquid effe poffe, in quo fit tanta & tam inexhaufta potentia, ut nullius unquam

5 ope eguerit ut exifteret, neque etiam nunc egeat ut confervetur, atque adeo fit quodammodo fui caufa; Deumque talem cffe intelligo. Nam quemadmodum, etiamfi fuiflem ab seterno ac proinde nihil me prius extitiflet, nihilominus, quia confidcro temporis partes

lo a fe mutuo fejungi polie, atque ita ex eo quôd jam fim non fequi me mox futurum, nifi aliqua caufa me quafi rurfus efficiat fingulis momentis, non dubitarem illam caufam, quse me conservât, efficientem appellare : ita, etiamfi Deus nunquam non fuerit, quia tamen ille

i5 ipfe ell qui fe rêvera confervat, videtur non nimis im- proprie dici poffe /wf caufa. Ubi tamen eft notandum, non intelligi confervationem quse fiât per pofitivum uUum caufre efticientis infiuxum,fed tantùm quôd Dei effentia fit talis, ut non poflit non fempcr exiftere'\

20 Ex quibus facile refpondebo ad diflindionem verbi 144

a fe, quam dodiflimus Thcologus monuit effe expli- candam . Etfi enim ii '^ qui, non nifi ad propriam & flridam efficientis fignificationem attendentes, cogi- tant impoffibile effe, ut aliquid fit caufa efficicns fui

25 ipfius, nuUumque hic aliud caufœ gcnus efiicienti ana- logum locum habere animadvertunt, non foleant aliud

1G-19 [Notandum etiam hic (icrc] {1" édit.). — 26 animad- non intelligi... lluxum... cxi- uertant (/" ec/;7.).

a. Voir t. III, p. 335, 1. 19, a p. 336, 1. 3.

b. Ci-avant, p. gS, 1. 1-8.

c. Tome III, p. 336, 1. 4-21.

�� � no OEuvREs DE Descartes. 117-119.

intelligcrc,cùm dicunt aliquid a Je eïïe, j quàm quôd nullam habcat caul'am : fi tamcn iidem ipfi ad rem potins quàm ad vcrba velint attcndere, facile adver- tcnt negativam vcrbi a fc acceptionem a folâ intelle- dùs humani imperfedionc procederc, nullumquc in 5 rébus habere rundamcntum : quandam vero aliam effe polltivam, quœ a rerùm veritate petita eft, & de quâ folâ meum argumentum proceffit. Nam fi, exempli gratiâ, quis putet corpus aliquod a fe effe, forte non aliud intelHgit qiiam nullam caufam habere : neque 10 hoc ob pofitivam ullam rationem affirmât, fed néga- tive tantùm, quia nullam ejus caufam agnofcit. Atqui i45 hoc imperfedio | quccdam in eo eft, ut facile expcrie- tur poftea, fi confideret partes temporis unas ab aliis non pendere, ncc proindc, ex co quôd illud corpus i5 fupponatur ad hoc ufquc tempus a fe fuiiïe, id eft fine caufà, hoc futficere ut etiam in pofterum fit futurum, nifi aliqua potcntia in eo fit ipfum continuo vcluti re- produccns ; tune enim,vidcns talem potentiam in ideâ corporis nullam reperiri, ftatim inde colliget iftud a 20 fe non cfiTe, fumctque hoc verbum a fe pofitive. Simili modo, cùm dicimus Dcum a fe efiTe, poiTumus quidcm etiam intelligcre iftud négative, ita fcilicet ut tantùm fenfus fit, nullam effe ejus caufam; fed, fi prius de caufà cur fit, five cur cfiTe perfeveret, | inquifivimus, 25 attendcntefque ad immcnfam t*^ incomprehenfibilem potentiam qua: in ejus ideà continetur, tam exupe- rantem illam agnovimus,ut plane fit caufa cur ille elTe perfeveret nec alia prxter ipfam eftc pofilt, dicimus Dcum a fe efife, non amplius négative, fed quam- 3o maxime pofitive. Qiiamvis cnim diccre non opus fit

�� � II9-I20. PRIMiE ReSPONSIONES. III

illum efle caufam efficientem fui ipfius, ne foiite de 146 verbis difputetur, quia tamen hoc, quôd a fe fit, five quôd nullam a fe diverfam habeat caufam, non a ni- hilo, fed a reali ejus potentia^ immenfitate efle perci- 5 pimus, nobis omnino licet cogitare illum quodam- modo idem prœftare refpedu fui ipfius quod caufa efficiens refpedu fui efFeélûs, ac proinde effe a feipfo pofitive ; licetque etiam unicuique feipfum interro- gare, an eodem fenfu fit a fe ; cùmque nullam in fe

10 invenit potentiam,qu3E fufficiat ad ipfum vel per mo- mentum temporis confervandum, mérite concludit fe effe ab alio ; & quidem ab alio qui fit a fe, quia cùm de tempore prsefenti, non de prseterito vel futuro', quœftio fit, non poteft hic procedi in infinitum ; quin-

i5 imo etiam hic addam, quod tamen ante non fcripfi, nequidcm ad fecundam uUam caufam deveniri, fed omnino illam,in quà tantum potentiœ eft ut rem extra fe politam confervet, tanto magis feipfam fuâ | pro- priâ potentià confervare ^, atquc adeo a ie effe ^\

20 Cùm autem d'ichur omiicm liniilationem ejje a cjufâ'^, rem quidem veram ! puto intelligi, fed verbis minus m propriis exprimi, ditficultatemque non folvi ; nam, proprie loquendo, limitatio eft tantùm negatio ulte- rioris perfeclionis, quœ negatio non eft a caufà, fed

25 ipfa res limitata. Etfi autem verum fit, rem omnem effe limitatam a caufâ, per fe tamen non patet, fed aliunde eft probandum ; ut enim optime refpondet fubtilis Theologus, putari poteft rem unamquamque hoc vel

a. Voir t. III, p. 27?, 1. 16.

b. Voir à la suite de ceci, dan? la traduction, un paragraphe important, qui ne se trouve en latin ni dans la première édition ni dans la deuxième.

c. Voir ci-avant, p. 95, 1. 14.

�� � 112 Œuvres de Descartes. uo-isi.

illo modo effe limitatam, qùia hoc attinet ad ejus na- turam, ut eft de naturâ trianguli quôd non pluri- bus lineis conftet quàm tribus. Per fe autem notum mihi videtur, omne id quod eft, vel efle a-caufâ, yel a fe tanquam a caufâ; nam, cùm non modo cxiften- 5 tiam, fed etiam exiftentiae negationem intelligamus, nihil poftumus fingere ita efle a fe, ut nulla danda fit ratio cur potius exiftat quàm non exiftat, hoc eft ut illud afe non debeamus interpretari tanquam a caufâ, propter exuperantiam poteftatis, quam in- uno Deo lo efle poffe facillime demonftratur.

Quod deinde mihi concedit%etiamfi fane dubitatio- 148 nem non admittat, tam parum tamen vulgo confidc- ratur, & tanti eft momenti ad omnem philofophiam e tenebris eruendam, ut, dum illud authoritate fuâ i5 confirmât, me in inftituto meo multum juvet.

Prudenter verô hic qu3erit,a;z clare & dijîinclc cognof- cam infinilum ^" ; etfi enim objcdionem iftam prœvenire conatus fim, tam fponte tamen unicuique obvia eft, ut operse pretium fit ad illam fulius refpondere. Itaquc 20 imprimis hîc dicam infinitum, quà infinitum eft, niillo quidem modo comprehendi % fed nihilominus tamen intelligi, quatenus fcilicet clare & diftinde intclligerc aliquam rem talem eft"e,ut nulli plane ineâ limites pof- fint reperiri, eft clare intelligere illam eife infinitam. 25

12 dtfinde omis /' eàit. , ré- vcrô liclaut donnés que par Ver- tabli à ierrala. — 17 Hic vcn» rcita. — -ib Après inlinitam, non prudenter i"édil. Jesmots Hic .1 la litrne i" et :j'e'dit.).

a. Page 95, 1. 28.

b. i'aijc i)f'), 1. I 1 -2.

c. Voir I. III, p. 2j}. 1. 24, de celle ôdition.

�� � I2I-I2Î. PRIMiE ReSPONSIONES. II J

Et quidem hîc diflinguo inter indefinitum & infini- tum, illudque tantùm proprie infinitum appelle, m quo nullâ ex parte limites inveniuntur : quo fenfu folus Deus eft infinitus; illa autcm, in quibus fub aliquâ 5 tantùm ratione finem non agnofco, ut extenûo fpatii imaginarii, multitudo numerorum, divifibilitas par- tium quantitatis, & fimilia, indefi\nita quidem appello, i49 non autem /n^n/Va, quia non omni ex parte finecarent^ Prseterea diftinguo inter rationem formalem infi-

10 niti, five infinitatem, & rem quœ eft infinita; nam quantum ad infinitatem, etiamfi illam intclligamus elfe quàm maxime | pofitivam, non tamen nifi néga- tive quodam modo intelligimus, ex hoc fcilicet quôd in re nullam limitationem adveriamus; ipfam verô

i5 rem,quct eft infinita, pofitivc quidem intelligimus, fed non ada.'quate, hoc eft non totum id,quod in eà intcl- ligibile eft,comprehendimus. Sed,quemadmodum in mare oculos convertentes, etfi non totum vifu attin- gamus nec immenfam ejus vaftitatem metiamur, di-

20 cimur tamen illud videre ; & quidem fi eminus refpi- ciamus, ut quafi totum fimul oculis compledamur, non videmus nifi confufe, ut etiam confufe imagina- mur chiliogonum, cùm omnia fimul ejus latera com- pledimur; fed fi cominus in aliquam maris partem

25 obtutum defigamus, talis vifio efl!e poteft valde clara & diftinda, ut etiam imaginatio chiliogoni, fi tantùm ad I unum aut alterum ejus latus fe extendat : fimili 150 ratione, Deum ab humanâ mente capi non pofte, cum

8 Après carent, non à la ligne {i" et 2' édit.),

a. Voir t. III, p. 273, 1. 27.

Œuvres. II. i5

�� � 114 OEuvRES DE Descartes. 1J2-123.

omnibus Theologis concedo ; & nequidem etiam di- flinde poffe cognofci ab iis,qui totum fimul conantur animo compledi, & tanquam e longinquo refpiciunt : quo i'enfu dixit S. Thomas, loco citato, Dei cognitio- nem fub quâdam tantùm confufione nobis inell'e. Qui 5 autem ad fmgulas ejus perfeéliones attendere, illaf- que non tam capere quàm ab ipfis capi, & intelleâ:ûs fui vires | omnes in iis contemplandis occupare co- nantur, illi profeélo multo ampliorem facilioremque materiam clarse & diftindae cognitionis in eo inve- 10 niunt, quàm in ullis rébus creatis.

Neque hoc ibi negavit S. Thomas, ut manifellum efl ex eo quôd, articulo fequenti^', Deum cxiftere demon- (Irabile elle affirmet. Ego autem, ubicunque dixi Deum chire & dillincle poffe cognofci, non nifi de hac finitâ i5 & ad modulum ingenii nollri accommodatà cogni- tione intellexi. Neque etiam ad veritatem eorum quie 151 aiTerui, aliter intelligere opus fuit, ut fa|ciic apparebit fi advertatur duobus tantùm in locis me hoc dixifîe : nempe ubi queellio erat " utrum in ideà, quam forma- 20 mus de Deo, aliquid reale , vel fola rei negatio con- tineatur, ut forte in ideà frigoris nihil aliud efl quàm negatio caloris, quà de re nullum dubium efle poteit; & ubi aflerui " exiflentiam ad rationem Entis fummc perfedi non minus pertinere, quàm tria latera ad ra- 25

1 1 Après creatis, non à la ligne (/"' et 2' e'dit.).

a. Voir ci-avant, p. 96, 1. 26-27.

h. Summa, eic.j pars I, quxsiio 11, an. 2 : Vtrum Deum exse sit démons- trabile? (loc. cit., p. 6, col. 2, et p. -\ col. i).

c. Ci-avant, p. 46, 1. 14.

d. Voir t. III.i'p. 274, 1. 3.

e. Ci-avant, p. 65, l. 2?.

�� � 123-114- Prim/E Responsiones. I I ^

tionem trianguli, quod etiam poteft abfque adsequatâ Dei cognitione intelligi.

Confcrt hîc rurfus unum" ex meis argumentis cum alio ex S. Thomâ, ut me veluti cogat oftendere quse 5 major vis in uno quàm in altero reperiatur. Atque hoc videor fine magnâ invidiâ facere pofie, quia nec S. Thomas argumento illo ufus efl tanquam fuo, | nec idem concludit quod meum, nec denique uUà hîc in re ab Angelico dodore diiïentio. Quœritur enim ab

10 ipfo, an Deum efle fit per fe notum fecundum nos, hoc eft an unicuique fit obvium ; quod negat, & me- rito. Argumentum autem, quod fibi objicit, ita poteft proponi : Intellcéîo quid fignificcl hoc nomen j Deus, in- 152 telligitiir id quo majusjignificari non poteji; fed cjl ma jus

i5 efjc in rc, & <in> intelleélu, qiiàm e/fc in intcllcûu tantiim; ergo, intellcclo quid fignijîcet hoc nomen Deus, intelligitur Dcum cffc in rc & in intelleélu ^. Ubi cft manifcftum vitium in forma; concludi cnim tantùmde- builî'et : cigo, intellcclo quid Jîgnijicct hoc nomen Deus,

20 intelligitur Jignificari Deum e[je in rc & in intelleélu; atqui quod verbo fignifîcatur, non idco apparet cffe verum. Meum autem argumentum fuit talc. Quod clare & diftinde intelligimus pertincre ad alicujus rei veram & immutabilem naturam, five elîcntiam, five

25 formam, id poteft de eà re cum veritate atfirmari;

3 hîc omis (/" édit.). — i5 /"•' la 2' édit.,par inadvertance, car

êdit. : in répété à deux reprises on le retrouve aussitôt après,

avant intelledu, comme dans le l. ij etl. 20. Rétabli à la 2' place

texte de saint Thomas. Omis dans seulement par l'errala {2' édit.).

a. Ci-avant, p. 98, 1. 2.

b. Ib., 1. 5-10.

�� � ii6 Œuvres de Descartes. 124-125.

fed poftquam fatis accurate inveftigavimus quid fit Deus, clare &. diftinde intelligimus ad ejus veram & immutabilem naturam pertinere ut exiftat; ergo tune cum veritate polTumus de Deo affirmare,quôd exiftat. Ubi faltem conclufio rede procedit. Sed neque etiam 5 major poteft negari, quia jam | ante conceflum eft

153 illud omne quod clare & dijlincle ifitelligijîius ! ejfe verum * Sola minor reftat, in quâ fateor efle difficultatem non parvam : primo, quia fumus tam affueti ^ in reliquis omnibus exiftentiam ab eflentiâ diftinguere, ut non 10 fatis advertamus quo pado ad cfTentiam Dei potiùs quàm aliarum rerum pertineat; ac deinde, quia non diftinguentes ea qu?e ad veram & immutabilem alicu- jus rei effentiam pertinent, ab iis quae non nifi per fig- mentum intelledùs illi tribuuntur, etiamfi fatis adver- i5 tamus exirtentiam ad Dei elTeniiam pertinere, non tamen inde concludimus Deum exiftere, quia nefci- mus an ejus clTentia fit immutabilis & vcra, an tantùm

a nobis efficla.

Sed, ut prima hujus difficultatis pars tollatur, eft 20 diftinguendum inter exiftentiam polfibilem & necef- fariam, notandumque in eorum quidem omnium, quse clare & diftinde intelliguntur, conceptu five ideâ exiftentiam pofllbilem contineri ', fed nullibi necefl'a- riam, nifi in folâ ideà Dei. Qui enim ad hanc diverfi- 2S tatem quœ eft inter ideam Dei »& reliquas omnes dili-

154 gcnter attendent, non dubito quin fint percejpturi,

19 Après cffida, non à la Uij^iw 1 /"' el 2' édit.).

a. Page <)5, I. 28.

b. Voir t. V, p. 164.

c. Tome III, p. 274, 1. 9.

�� � 125-127- Prim.c Responsiones. 117

etiamfi caeteras quidem res nunquam intelligamus nifi tanquam exiilentes, non tamen inde fequi illas exi- ftere, fed tantummodo pofle exiftere, | quia non intel- ligimus neceffe efle ut aclualis exiftentia cum aliis

5 ipfarum proprietatibus conjunda fit; ex hoc autem quôd intelligamus exiftentiam adualem neceflario &. femper cum reliquis Dei attributis efle conjundam, fequi omnino Deum exiftere.

Deinde, ut altéra pars difficultatis tollatur, adver-

10 tendum eft illas ideas, quae non continent veras & im- mutabiles naturas, fed tantùm fiditias & ab intelledu comportas, abeodem intelledu non pcr abftradionem tantùm, fed per claram &. diftindam operationem di- vidi poffe, adeo ut illa, quae intelledus fie dividere

i5 non poteft, procul dubio ab ipfo non fuerint compo- fita. Ut, exempli caufâ, cùm cogito equum alatum, vel leonem adu exiftentem, vel triangulum quadrato in- fcriptum, facile intelligo me etiam ex adverfo poffe cogitare equum non alatum, leonem non exiftentem,

20 triangulum fine quadrato, & talia, nec | proinde illa 155 veras & immutabiles naturas habere. Si verô cogito triangulum, vel quadratum, (de leone aut equo hîc non loquor, quia eorum naturae nobis non funt plane perfpicuae), tune certe qusecunque in ideâ trianguli

25 contineri deprehendam, ut quôd ejus très anguli fint sequales duobus redis &c., de triangulo cum veritate affirmabo, & de quadrato qusecunque in ideâ|quadra'ti reperiam ; etfi enim poflim intelligere triangulum, abftrahendo ab eo quôd ejus très anguli fint sequales

3o duobus redis, non poffum tamen de eo id negare per 8 Après exiftere, iioti à la ligne {i" et 2,' e'dit.).

�� � ii8 OEuvREs DE Descartes. 1J7-123.

claram & diftindam operationem, hoc eft rcde intel- ligendo hoc quod dico. Prîeterea, fi confiderem trian- gulum quadrato infcriptum, non ut ea qiiœ pertinent ad lolum triangulum quadrato tribuam, vel triangulo ea qua; pertinent ad quadratum, fed ut ea tantùm 5 examincm quse ex utriufque conjundione exurgunt, non minus vera & immutabilis erit ejus natura, quàm folius quadrati vel trianguli ; atque ideo affirmare li- cebit quadratum non efle minus duplo trianguli illi

156 infcripti, I & fimilia, quse ad compofitae hujus figurœ 'o naturam pertinent.

Si verô confiderem in ideâ corporis fumme perfedi contineri exiftentiam, quia nempe major perfedio eft efTe in re & in intelledu, quàm tantùm elle in intel- ledu, non inde poflum concludere corpus illud kimme '5 perfedum exiftere, fed tantummodo potî'e exiftere; fatis enim animadverto ideam iftam ab ipfomet meo intelledu omnes corporeas perfediones limul jun- gente fuifte conflatam ; exiftentiamque ex aliis corpo- rels perfedionibus non exurgere, quia de illis seque 20 potcft negari atque aflirmari ; quinimo ex eo quod, ideam corporis | examinando, nullam in eo vim elî'e percipio, pcr quam feipfum producat five confervet, rede concludo exiftcntiam neceftariam, de quâ folâ hîc eft quseftio, non magis ad naturam corporis, quan- 25 tumvis fumme perfedi, pertinere, quàm ad naturam montis pertinet ut vallem non habeat, vel ad naturam trianguli ut angulos habeat majores duobus redis. Nunc autem fi quseramus, non de corpore, fed de re,

157 qua|liicunque tandem illa fit, qu?e habeat omnes eas 3o

1 1 Après pertinent, non à la ligne {i" et 2' édit.).

�� � I28-IJ9- Prim/E Responsiones. 1 19

perfediones quse fimul effe pofTunt, an exiftentia in- ter illas fit numeranda, prima quidem fronte dubita- bimus ; quia cùm mens noflra quae finira eft non foleat illas nifi feparatas conflderare, non flatim fortafle ad- 5 vertet quàm neceflario inter fe conjundse fint. Atqui, fi attente examinemus an enti fumme potenti compe- tat exiftentia, & qualis, poterimus clare & diftinde percipere primo illi faltem competere poflibilem exi- ftentiam, quemadmodum reliquis omnibus aliis rébus,

10 quarum dirtinda idea in nobis eft, etiam iis quse per figmentum intelledûs componuntur. Deinde, quia cogitare non poflumus ejus exiftentiam efife poffibi- lem, quin fimul etiam, ad immenfam ejus potentiam attendantes, agnofcamus illud propriâ fuà vi poffe

i5 exiflere, hinc concludemus ipfum rêvera exijftere, atque ab œterno extitiffe; eft enim lumine naturali notiffimum,id,quod proprià fuâ vi poteft cxiftere,fem- perexiftere. Atque ita intelligemus exiftentiam necef- fariam in ideà entis fumme potentis contineri, non 158

20 per figmentum intelledûs, fed quia pertinet ad veram & immutabilem naturam talis entis, ut exiftat : nec non etiam facile percipiemus illud ens fumme potens non polTe non habere in fe omnes alias perfediones quae in ideâ Dei contincntur, adeo ut illœ, abfque uUo

i5 figmento intelledûs & ex naturâ fuà, fimul jundae fint, atque in Deo exiftant.

Quœ fane omnia manifefta funt diligenter attcn-

1 5- hinc. . . ipfum] ac proinde {i" édit.), faute signalée a l'er- (/" édit.). — 18 Atque ita] ac rata. — 26 Après exiftant, non proinde {id.). — 19 entis] mentis à la ligne [i" et 2' édit.).

a. Voir t. III, p. 329, 1. 20, et p. 336, 1. 22.

�� � 120 Œuvres de Descartes. ng-iSo.

denti; nec differunt ab iis quae jam ante fcripferam, nifi tantùm in modo explicationis, quem de induftriâ mutavi, ut ingeniorum diverfitati fervirem. Neque hîc diffitebor hoc argumentum taie effe, ut qui non om- nium quae ad ejus probationem faciunt recordabun- 5 tur, facile illud pro fophifmate lint habituri, & ideo me initio nonnihil dubitaffe an illo uti deberem, ne forte iis, qui ipfum non caperent, occafionem darem de reliquis etiam diffidendi. Sed, quia duae tantùm funt vise per quas poffit probari Deum effe, una nempe per 'o efFedus, & altéra per ipfam ejus effentiam five natu- 459 ram, prioremque in Me | ditatione tertiâ pro viribus explanavi, I non credidi alteram effe poftea prseter- mittendam.

Quantum attinet ad diftindionem formalem, quam '5 dodiffimus Theologus affert ex Scoto ^, breviter dico illam non differre a modali, nec fe extendere nifi ad entia incompleta, quae a completis accurate diftinxi ; & fufficere quidem ut unum ab alio diilinde & feorfim concipiatur per abflraélionem intelledûs rem inadae- 20 quate concipientis, non autem ita diftinde & feorfim, ut unumquodque tanquam ens per fe & ab omni alio diverfum intelligamus, fed ad hoc omnino, requiri di- ftindionem realem ^. Ita, exempli caufâ, inter motum & figuram ejufdem corporis diftindio eft formalis, ^5 poffumque optime motum intelligere abfque figura, & figuram abfque motu, Oi: utrumque abftrahcndo a corpore : fed non poffum tamen complète intelligere motum abfque rc in quâ fit motus, nec figuram ciiam

a. Voir ci-avant, p. loo, 1. i8.

b. Cf. t. III, p. 474. 1. 9.

�� � "30-.32. SECUNDiE ObJECTIONES. 121

abfque re in quâ fit figura ; nec denique fingere motum efle in re, in quâ figura efle non poffit, vel figuram in re motûs incapa|ci. Nec eodem modo jufti- 160 tiam abfque jufto, vel mifericordiam abfque miferi- 5 corde, intelligo ; nec fingere licet illum eundem, qui eft juftus, non poffe elfe mifericordem. Atqui com- plète intelligo quid fit corpus, putando tantùm illud I efle sxtenfum, figuratum, mobile &c., deque illo ne- gando ea omnia quse ad mentis naturam pertinent ;

10 & vice verfâ intelligo mentem efle rem completam, qu3e dubitat, quae intelligit, qui3e vult &c., quamvis negem in eâ quicquam eflfe ex iis quse in corporis ideâ continentur. Quod omninô fieri non poflet, nifi inter mentem & corpus eflet diftindio realis.

i5 Hsec funt, Viri Clariffimi, quae ad araici veflri per- officiofas ingeniofiflimafque animadverfiones habui refpondenda, quibus fi nondum ipfi fatisfeci, rogo ut eorum quse vel defiderantur vel errata funt admoneat; quod fi ab ipfo per vos impetrem, in magni beneficii

2o partem ponam.

��Il OBJECTIONES SECUNDO'. i6i

Cùm authorem rerum omnium, V. C, adverfus novos gigantes ajjerendum, illiufqiie demonjîrandam exijientiam

1 2 effe omis {i" édit.). — i5-2o Haec. . . ponam manque (7" édit.).

a. Voir t. III, p. 283, 1. 6 et 1. 18-19.

Œuvres. II. 16

�� � 122 Œuvres de Descartes. i3î-i33.

adeo fœliciter aggrej[fus fueris, ut dcinceps probi fpe- rare queant nullum effe futurum, qui pojî tuarum Medi- tationum attentani leélioncm non fateatur ejfe numcn œternuin, a quo Jingula pcndeant, te monilum atque roga- tum voluimus, ut quibujdani locis inferius notatis tanîâ 5 luce affulgeas, nil ut Juperfit in opère tuo quod non cîare, fi fier i pote jl, demonjîretur. Cùm autem a pluribus annis tuufji animum ita continuis meditationibus exercueris, ut

162 quce reliquis dubia perobfcuraque vi\dentur, certijjima tibi Jint, caque forte claro mentis intuitu veluti prima prœci- lo puaque naturœ lumina percipias, ea foliim hic advertemus quibus operœ pretium ejl te clarius latiufque explicandis atque demonfrandis incumbere : quibus peraéïis, vix ejï qui poffit negare tuas rationes, quas ad majorem Dei glo- riam & omnium mortalium ingentem fruélum inchoajîi, i5 vim habere demonjîrationum.

I Imprimis, memineris te, non aélu quidem & rêvera, fed tantiim animi félione, corporum omnium phantafmata pro viribus rejeciffe, ut te folam rem cogitantem effe conclu- deres, ne pojlea forte concludi pojfe credas, te rêvera nil 20 ejje prœter mentem aut cogitationem, vel rem cogitantem ; quod circa duas primas Meditationes folum animadverti- mus, in quibus clare ojlendis, faltem te eJfe, qui cogitas, certum effe. Sed tanlifper hic fubfijlamus. Haélenus agnofcis te effe rem cogitantem; fed quidfit res illa cogitans 25 nefcis. Quid cnim fi fucrit corpus, quod variis motibus

i63 ^ occurfibus illud faciat \ quod vocamus cogitationem ? Licet enim exifiimes te corpus omne repulife, in ea de- cipi potuifii,qudd teipfum minime rejeccris,quifis corpus. Quomodo enim dcmonfiras corpus non po[fe cogitare? 3o 19 folam, sjc (/" et 2' édit.). Lire folum?

�� � I33-I35. Secundo Objectiones. iij

vel motus corporeos non effe ipfam cogiiationem? Scd ^ totum tui corporis fyjiema, qiiod rcjcciffe putas, vel ali- quœ partes illius, puta cerebri, poffunt concurrere adfor- mandos illos motus quos appellamus cogitationes. Sum, in- 5 quis, res cogitans ;fed qui fois num fis motus corporeus, aut corpus motum ?

Secundo, ex ided fummi cnlis, quam a te minime pro- duci poffe contcndis, audcs concludcrc necejfitatem cxi- fien\tiœ fummi entis, a quo folo pojjit ejfe illa idea, quœ

10 tuœ menti obverjatur^. At verô in nohis ipfis JuJJîciens reperimus fundamentum , cui foliim innixi prœdiclatn ideam formare pojjumus, licet cns fummum non exificret, aut illud exifiere nefciremus, & ncquidem de eo exificnte cogitaremus. Nunquid enim video me cogitantem gradum

1 5 aîiquem habere pcrfeélion^.s ? | Igitur & aliquos prœter me 164

habere fimilcm gradum, unde fundamentum habco cu-

jufiibet numeri cogitandi, atque adeo gradum perfeclionis

alteri & alteri gradui fuperextruendum ufque in infini-

tum. Quemadmodum etiam, fi unicus gradus lucis aut ca-

20 loris exifieret, novos femper gradus in infinitum ufque fin- gere & addere poffum : cur, fimili ratione, alicui gradui entis, quem in me percipio, non poffim addere quemlibet alium gradum, & ex omnibus addi pojfibilibus ideam entis perfeéli formare? Sed, inquis. effeélus nullum gradum

25 perfeclionis feu realitatis potefi habere, qui nonprœcefierit in caufâ. Veriim [prœterquam quôd videmus mufcas, & alla animalia, vel etiam plantas, produci a foie, pluviâ, & terra, in quibus non efi vita, quœ nobilior efi quolibet gradu mère corporco, unde fit ut effedus aliquam reali-

3o latem habeat a caufâ, quœ tamen non fit | in caufâ) illa a. Ci-avant, p. 45, 1. 17-18.

�� � 124 Œuvres de Descartes. i35-i36.

idea ml eji aliud quàm ens rationis, quod mente tua cogi- tante non ejî nobilius. Prœtcrea nifi doélos inter nutritus 165 effes, fed jolus in deferto'quopiam totâvitâ degijjes, unde fcis tibi illam ideam adfiituram ? quam ex prœconceptis animi meditatwnibus, libris, mutuis amicoî'um fcrmonibus \ &c., non a folâ tua mente aut a fummo ente exijîente, haujijîi. Itaque clarius probandum eJî, ijlam ideam tibi adejfe non pojje, Ji non exijiat fummum ens; quod ubi prœjîiteris, manus omnes damus<. Quod autem illa idea re- niât ab anticipatis notionibus, inde conjîare videtur, quàd 'o Canadenfes, Hurones, & reliqui fylveflres homines nul- lam prœ fe ferant hujufcemodi ideam; quam etiam effor- mare pojjis ex prœviâ rerum corporalium infpeclione, adeo ut nil idea tuaprœter mundum hune corporeum ré- férât, qui perfeéîionem omnimodam a te cogitabilcm com- '5 pleélatur ; ut nondum quidpiam concludas prœter Ens corporeum pcrfcélijjimum, nifi quidpiam aliud addas quod ad incorporeum feu fpirituale nos evehat. Vis addamus te angeli pojfe [quemadtnodum & entis perfedîijffimi) formare ideam; fed illa idea non efficietur in te ab angelo, quo 20 166 tamen es\ imperfeéïior . Sed nec ideam liabcs Dci, qucmad- modum nec numeri mfîniti, \ aut infinita.' linece: quam fi poffis habcrc, efi tamen numerus ille impojjibilis. Adde ideam illam unitatis & fimplicitatis uniu.s perfcélionis, quœ omnes alias compleélatur, ficri tantummodo ab opéra- 2 5 tione intellcclûs ratiocinantis, eo modo quo fiunt unilates univerfales, quœ non funt in re,fed tantum in intcllcclu, ut confiât ex unitate genericd, trafccndentali, &c.

Tertio, ciim nondum certus fis de illà Dci cxifientid, neque tamen te de ullâ re certum effc, vel clarc & difiinclc 3o 28 trafccndentali. sic [i" et s' cdit.).

�� � '36-.37- SeCUND^E ObJECTIONES. 12^

aliquid te cognofcere,poJJe dicas, niji prius certo & clare Deum noverh cxijîere, fequitur te nondum clare & di/Iinéle fcire quddjis res cogitans, cùm ex te illa cognitio pendeat a clarâ Dei exijîentis cognitione, quam nondum 5 probajii locis illis, ubi concludis te clare nojfe quàdfis. Adde Atheujji clare & dijlincle cognofcere trianguli très angulos œquales ejje duobus réélis; quamvis tantùm abfit ut fupponat exijlentiam Dei, quam plane negat, ex\eo quàd, fi exijleret, inquit, ejfet fummum ens, fum- 167

10 mumque bonum, hoc ejl injïnitum ; at infinitum in omni génère perfeclionis excludit quodlibct aliud, nempe quod- libet ens & bonum. imo & quodlibet non ens & malum, ciim tamen plura, entia, bona, non entia & mala, Jint ; cui objeélioni te fatis\facere debere judicamus, ne quid

'5 impiis fuperfit quod obtendant.

Quarto, Deum negas pojje mentiri aut decipere, cùm tamen non dejint Scholajliv qui illud affirment, ut Ga- briel, Ariminenfis^\ & alii, qui putant Deum abfolutâ potejîate mentiri, hoc ejl contra fuam mentem, & contra id

20 quod decrevit, aliquid hominibus Jignijîcare : ut ciim abfque conditione dixit Ninivitis per Prophetam, adhuc quadraginta dies & Ninive fubvertetur; & cùm alia multa dixit, quœ tamen minime contigerunt, quàd verba illa menti fuœ aut décréta fuo refpondere noluerit. Quàd

2 5 Ji Pharaonem induravit & obcœcavit, in Prophetas men-

5 Après fis, non à la lit^ue fis (2' édit.), faute. — 25 avant [i" et 2' édit.). — 18 Arminen- in] & ajouté {i édit.).

a. Sans doute Gabriel Biel, philosophe du xv« siècle, « le dernier sco- lastique ».

b. Grégoire d'Arimini ou de Riniini, théologien du mv* siècle. Voir Bayle, Dictionnaire historique et critique, an. Rimini (Grégoire de).

�� � 120 OEuvREs DF Descartes. i?7i?8.

dacii fpiritum immifil, undc hahes nos ab eo decipi non

168 pojfc? Nunquid Deus\fc poteji erga homines gererc, ut medicus circj iVgros\ & pùter circa Jîliolos, quos uterque tam fœpe decipiunl, idque fapienter & cum utilitate? Si enim Deus puram nabis ojlenderct vcriiaUm, quis eam 5 ocuhis, quœ mentis acies fujlinere valeal?

Quanquam non ejî neccjfariuin Dcum fingerc decepto- rem, ut in iis quœ te clare & dijlinde nojfc putas deci- piaris, ciim deccptionis ijjius caufa in te pojjit ejje, licet de eâ nequidem cogites. Quid enim, fi tua natura Jit ejuf- lo cemodi ut fcmper deci\piatur, vel faltem fcepe fœpiiis? Sed unde habes quod in iis, quœ clare & di/îincie putas te cognofcere, ccrtum fît te neque decipi, ncque pojfe decipi? Quoties enim qucmpiam experti fumus deceptum fuiffc in iis, quœ foie clarius fe fcire crcdebat ? Hoc igilur princi- i5 pium clarœ & dijîinclœ cognitionis ita clare & dijlinde débet cxplicari, ul nullus probœ mentis poJJit unquam de- cipi in iis, quœ fe clare & dijlinélc fcire crediderit; alio- qui nullum adhuc certitudinis gradum pênes homines, feu

169 apud te, \po(Jibilem ccrnimus. 20

QuiNTO,_^ nunquam aberrat voluntas aul peccat. cùm fequilur claram & dijlinélam mentis fuœ cognitionem, fc- que periculo cxponat, fi conccptum mtclleclûs feclctur minime clarum & dijlinclum, vide quid indc fequatur : nempe Turcam, aut alium qucmlibet, non folùm non pec- 25 care quàd non ampleclatur religionem Chrijlianam, fcd etiam peccarefi ampleclatur, quippe eu jus vcritatem ncque clare neque dijlinclc cognofcat. Imo fi hœc tua régula vera fit, nil fere licebit amplecli voluntati, ciim nil fere co(^nofcamus eâ clarilate & diflindione quant requiris ad 3o certitudincm nulli diibio obnoxiam. Vide igitur ul, ciim

�� � I38-I40. Secund.ï: Objectiones. 127

veritati cupias patrocinari, nimium probes,, & evertas, non œdifices.

I Sexto, ubi refpondes Theologo, videris aberrare in conclujione, quam ita proponis : quod clare & diftinâe 5 intelligimus pertinere ad alicujus rei veram & immu- tabilem naturam, &c., id de eâ re cum veritate affir- mari poteil; fed (poftquam fatis accurate in|ve(liga- no vimus quid fit Deus) clare &. diftinde intelligimus ad ejus naturam pertinere ut exiftat". Oporteret conclu-

10 dere : ergo (poftquam fatis accurate inveftigavimus quid fit Deus) cum veritate polTumus affirmare ad naturam Dei pertinere ut exiftat. Undc non fequitur Deum rêvera exijîere, fed tantùm exijlere debere, Jt illius natura fit pojfJibilis,feu non repugnet; hoc efi, non potefi concipi Dei

i5 natura feu efjentia abfquc cxifienliâ, adeo ut, fi fit, rêvera exifiat. Quod ad illud argumentum revocatur, quod alii hifce verbis affcrunt : fi non implicet Deum effe, cer- tum eft illum exiftere; at non implicat illum exiftere. Sed de minori laboratur, quœ efi : fed non implicat, de

20 quâ veritate adverfarii vcl fe dubitare ajunt, vel illam ne- gant. Prceterea, claufula illa tuœ rationis (ubi fatis clare & diftinde inveftigavimus quid fit Deus) fupponitur tan- quam vera, quod nondutn omnes credunt, cùm & ipfe fa- tearis te foliim inadœquate ens infmilum ait ingère. Idem-

a5 que plane dicendum de quolibet | illius attributo : ciim

enim quidquid efi\in Dco, fit prorfus infinitum, quis nifi I7i inadœquatiffime, ut ita loquamur, vel aliquantifper Dei quidpiam mente potefi allingere ? Quomodo igitur fatis clare & diftinde inveftigafti quid fit Deus ?

3o Septimo, nequidem verbulum de tnentis huîuanœ facis

a. Voir ci-avant, p. 1 1 5, 1. 22, à p. 1 16, 1. 3.

�� � 128 Œuvres de Descartes. 140-141.

immortaliîate, quam tamen maxime probare atquc de- monjîrare debueras adverfus illos homines immortaliîate indignas, quippe qui eam pernegant & forte oderunt. Sed necdum videris fatis probajfe dijîinclionem illius ab omni corpore, uti jam prima animadverjione diximus ; cui jam 5 addimus, non ex illâ dijîinclione a corpore fequi videri, illam ejje incorruptibilem feu immortalem ; quid enim,Jî illius natura duratione vitœ corporeœ limitata fit, & Deus tantumdem ei virium & exiflentice folummodo dederit, ut cum vitâ corporeâ definat ? 10

Hœcfunt ( Vir Clarifjime) quœ abs te defideramus il- lufîrari, ut tuarum fubtilifjimarum, &, ut exijîimarfius, i'Z verarum Meditationum leclio fingulis\ utiliffima fit. Quam- obrem fuerit operce pretium, fi ad tuarum folutionum calcem, quibufdam dcfînitionibus, pojîulatis & axioma- i5 tibus prœmiffis, rem totam more geometrico, in quo tan- topere verfatus es, concludas, ut unico | velut intuitu leéloris cujufcunque animum expleas, ac ipfo numine di- vine perfundas.

��RESPONSIO îo

AD SECUNDAS OBJECTIONES".

��Lcgi perlibenter animadverfiones,quas in exiguum meum de prima Philofophià fcriptum feciilis, & ve- ftram erga me benevolentiam fimulquc erga Deum

a. Voir t. III, p. 386, 1. 18 ; p. 293, 1. 2 ; p. 338, 1. 21.

�� � '4'-'42- Secund/E Responsiones. 129

pietatem ejufquc gloriae promovendae curam ex iis agnofco; nec poflum non gaudere, non modo quia meas rationes veflro examine dignas judicaftis, fed etiam quia nihil in ipfas proponitis, ad quod non mihi 5 videar fatis commode poiTe refpondere.

Imprimis, admonetis ut memincrim j jne, non aclu, & 173 rêvera, fed tantùvi animificlione, corporum phantafmata rejccijfe, ut me rem cogitantem effe concluderem, ne forte putem inde fequi me rêvera nihil effe prœter mentem".

ro Cujus rei fatis memorem me fuiffe, jam teftatus fum in fecundâ Meditatione his verbis : Fortafjis verà contingit ut hœc ipfa, quce fie fuppono nihil effe, quia mihi funl ignota, in rei tamen veritatc non dijferant ah eo me qucm novi; nefcio, de hac re jam non difputo^\ &c.; quihus

i5 cxprefle ledorcm monere j volui, me nondum ibi quse- rcre an mens a corporc efl'ct dillincla, fed examinare tantùm eas ejus propiietates, quarum certam ci; evi- dentem cognitionem habere pofTum. Et quia multas ibi animadverti, non queo fine diftindione admittcre

20 id quod poftea fubjUngitis, me tamen nefcire qui d fit res cogitans". Etfi enim fatear me nondum fciviiTe an illa res cogitans effet idem quod corpus, an quid diver- fum, non ideo fateor me illam non noviffe : quis enim ullam unquam rem ita novit, ut fciret nihil plane aliud

25 in eâ effe quàm id ipfum quod cognofcebat? Sed quô plura de aliquà re percipimus, | eô meliùs dicimur 174 illam noffe : ita magis novimus illos homines quibus diu conviximus, quàm ces quorum tantùm facicm

a. Voir ci-avant, p. 122, 1. 17-21.

b. Ci-avant, p. 27, 1. 24-27.

c. Page 122, 1. 25-20.

Œuvres. Il- 1/

�� � I jo OEuvRES DE Descartes. 142-14?.

vidimus, aut nomen audivimus, etfi etiam hi non plane dicantureiïe ignoti. Quo fenfu exiftimo me de- monftrafle mentem, une iis quae corpori tribui folent conlideratam, elle notiorem quàm corpus fine mente fpedatum, quod folum ibi intendebam. 5

Sed video quid innuatis, nempe cùm fex tantùm Meditationes de primâ Philoſophiâ ſcripſerim, mira- turos cffe ledores quôd nihil nifi iftud, quod jam jam dixi, in duabus primis concludatur, illafque idcirco nimis jejunas & luce publicâ indignas judicaturos. 10 Quibus tantùm refpondeo me non ve reri, ne qui re- liqua quœ fcripfi cum judicio legerint, occafionem habeant fufpicandi materiam mihi defuifle; valdè au- tcm rationi confentaneum vifum effe, ut ea, quœ fin- gularcm attentioncm defiderant, & feparatim ab aliis i5 funt confideranda, in fingulas Meditationes referrem. i% Cùm itaque nihil magis condu cat ad firmam rerum cognitionem affequendam, quàm ut prius de rébus omnibus prsefertim corporeis dubitare afluefcamus, etfi libros eâ de re complures ab Academicis &. Scep- 20 ticis fcriptos dudum vidilTem, illamque crambcmnon fine faftidio recoquerem, non potui tamen non inte- gram Meditationem ipfi dare : vellemque ut ledores non modo brève illud tempus,quod ad ipfam cvolven- dam requiritur, fed menfes aliquot, vel faltem heb- 25 domadas, in iis de quibus tradat confiderandis im- penderent, antequam ad reliqua progredercntur : ita enim haud dubie ex ipfis longe majorcm iVudum ca- pcrc polTcnt.

Dcinde, quia nullas antehac ideas eorum quae ad 3o mentem pertinent habuimus, nifi plane confufas &

�� � 143-145. Secund.î; Responsiones. I :) I

cum rerum fenfibilium ideis permixtas, hscque prima & prsecipua ratio fuit cur nuUa ex iis, quse de anima & Deo dicebantur, fatis clare potuerint intelligi, ma- gnum me operae pretium fadurum elle putavi, fi 5 docerem quo pado proprietates feu qualitates mentis a qualitatibus corporis fint dignofcendœ. Quamvis 176 enim jam ante didum fit a multis, ad res Metaphv- ficas intelligendas mentem a fenfibus efl'e abducen- dam, nemo tamen adhuc, quod fciam, quâ ratione id

lo fieri poffit, oftenderat : vera autem via, & meo judicio unica ad id prseftandum in fecundâ meâ Meditarione continetur, fed quce taliseftut non fit fatis ipfam femel perfpexifle : diu terenda eft & repetenda, ut totius vitae confuetudo res intelleduales cum corporeis con-

i5 fundendi contraria paucorum faltem dierum confue- tudine eafdem diftinguendi deleatur. Qua; caufa juftif- fima fuilTe mihi videtur,cur de nuUà aliâ re in fecundâ iftâ Meditationc tradarim.

Prœterea verô hîc quaeritis quomodo demonjlrem cor-

20 pus non po/Je cogitJî-e-' ? Sed ignofcite fi refpondeam nondum me locum dedifle huic quaeflioni, cùm de ipfà primùm egerim in fextà Meditatione his verbis : S^itis ejî quod poffim unam rem abfque altéra clare. & dijîinclc intelligcrc, ut certus Jim unam ab altéra ejje diverfam,

25 &c^\ Et paulo port : quamvis habeam corpus quod mihi valde arclc con junclum eJl, quia tamen ex unâ parte cla- m ram & difîinclam habeo ideam mei ipjius, quatcnus fum res cogilans. non cxtenfa; &\cxalià parle dijlinclam ideam

i8 tradarim i tradauerim (/"•' édit.). — 26 eit] fit [i" Jdit.).

a. Voir ci-avant, p. ij2, 1. 3o.

b. Page 78, 1. 4 et suivantes.

�� � iji Œuvres de Descartes. 145-146.

corporis, quaîenus ej} res extenfa, non cogitans, certum ejl me (hoc eft mente m) a corpore meo rêvera ejje dijîin- clum, & abfque illo pojje exijîere^. Quibus facile adjun- gitur : omne id quod potejî cogitare ejî mens, Jïve vocatur mens;fed ciim mens & corpus reahter dijiinguantur, nul- 5 lum corpus ejl mens; ergo nullum corpus potejl cogitare. Nec fane hîc video quid negare poffitis; anne fuffi- cere quôd unam rem abfque altéra clare intelligamus, ut agnofcamus illas realiter diftingui '■ Date ergo cer- tius aliquod fignum diftindionis realis; nam confido lo nullum dari pofTe. Quid enim dicetis ? An realiter illa diftingui, quorum utrumlibet abfque alio poteft exi- rtere ? Sed rurfus quseram unde cognofcatis unam rem abfque alià effe poffe ? Ut enim fit fignum dillinclionis, débet cognofci. Forte dicetis hoc haberi a fenfibus, '5 178 quia unam rem abfentc alià videtis, aut| tangitis, &.c. Sed fenfuum fides incertior eil quàm intelledûs; & multis modis fieri poted ut una & eadem res fub variis formis, aut pluribus in locis aut modis appareat,atque ita pro duabus fumatur. Et denique, fi recordemini 20 corum quae in fine fecundœ Meditationis de cerâ dicla funt, advertetis nequidem ipfacorpora proprie fenfu percipi,fed folo intelledu, adeo ut non aliud fit unam rem abfque alià fentire, quàm habere ideam unius rei, & intelligerc iftam ideam non eandem elfe cum 25 idcà alterius. Non autem hoc aliunde poteft intelligi

b-C) led . . . cogitare détaché de ( / " édit.). — 9 illas] illa {2'édil. ). ce parixixraphe et rattaché au \b Après cognofci, à la ligne suivant [i" édit.). — 7 hîc omis {i"édit.).

a. Page 78, 1. i3-2o.

b. Page 3o, 1. 8, et p. 3i, 1. 25

�� � 146-147- Secund^e Responsiones. I } }

quàm ex eo quèd una abfque altéra percipiatur ; nec poteft certo intelligi, nifi utriufque rei idea fit clara & diftinda : atque ita iftud fignum realis diftindionis ad meum débet reduci, ut fit certum. 5 Si qui autem negent fe habere diftindas ideas men- tis & corporis, nihil pofTum amplius quàm illos ro- gare, ut ad ea, quai in hac fecundâ Meditatione con- tinentur, fatis attendant ; & fciant opinionem quam habent, fi forte habent, quèd partes cerebri concur-

10 rant ad formandas cogitationes, non ortam effe ab i79 uilâ pofitivâ ratione, fed tantùm ex eo quèd nunquam experti fint fe corpore caruilfe, ac nonraro ab ipfo in operationibus fuis fuerint impediti; eodem modo ac fi quis, ex eo quèd ab infantiâ compedibus vindus

i5 femper fuilTet, exiftimaret illas compedes elle partem fui corporis, ipfifque fibi opus effe ad ambulandum.

Secundo, cùm dicitis in nobis ipjis fiifficicns reperiri fundamentum ad idcam Dci formandam", nihil a meâ opinione diverfum aflertis. Ipfe enim exprclTe dixi,ad

20 finem tertiae Meditationis, liane ideam mihi ejjc inna- tam^\ five non aliundc quàm a meipfo mihi advenire. Concedo ctiam ip/avi pojfe for\mari, licet ens fummum exijiere nefciremus, fed non Ji rêvera non cxi/leret '^ ; nam contra monui omnem vim argumenti in eo ejfe,

2 5 quàdjieri non pojfil ut faeultas ideam ijîaiii formandi in me fit, nifi a Deo fim créa tus .

Nec urget id quod dicitis de mufcis, plantis &c.

��e

5

��a. Ci-avant, p. i23, 1. 10-12.

b. Page 5i, 1. 6-14.

c. Page 123, 1. i2-i3.

d. Page 48, 1. 24.

e. Page i23, 1. 26-27.

�� � 180

��1 34 OEuvRES DE Descartes. 147-148-

ut probetis aliquem gradum perfeclionis efTe potle in efFeclu- qui non prœceffit in caufà. Certum enim eft, vel nullam effe perfeélionem in animalibus ratione carentibus, quœ non etiam fit in corporibus non animatis; vel, û quse fit, illam ipfis aliunde advenire, 5 nec lolem, & pluviam, & terram effe iplorum caufas adccquatas. Effetque a ratione valde alienum, fi quis, ex eo folo quôd non agnofcat caufam uUam, quse ad generationem mufcse concurrat habeatque tôt gradus perfeclionis quot habet mufca, cum intérim 10 non fit certus nullam effe praeter illas quas agnofcit, occafionem inde furaeret dubitandi de re, quae, ut paulo poil fufius dicam, ipfo naturali lumine mani- fefta eft.

Qùibus addo iftud de mufcis, cùm a rerum materia- 1 5 lium confideratione fit defumptum, non poffe venire in mentem iis qui, Meditationes nicas fequuti, cogita- tionem a rébus fenfibilibus avocabunt, ut oïdine phi- lofophcntur.

Non magis urget, quôd ideam Dei, qusc in nobis 20 eft, ens rationis appelletis '. Neque enim hoc eo fenfu verum eft,quo per ens rationis intelligitur id quod non 181 eft, fcd eo tantùm quo omnis operatio intelledûs ens rationis, hoc eft ens a ratione profedum ; atque etiam totus hic mundus ens rationis divinœ, hoc eft ens per 25 fimplicem aclum mentis divinai creatum, dici poteft. Jamquc fatis variis in locis inculcavi, me agere tantùm de pcilcclionc fivc realitatc idca," objeclivà, qua:, non minus quàm artificium objcclivum quod eft in ideâ machinic alicujus valde ingcniofe excogitata^, caufam 3o

a. Page 1:24, !. I .

�� � i48-'49- Secund.î: Responsiones. I j ^

exigit, in quâ rêvera contineatur illud omne quod in ipfâ continetur tantùm objective.

Nec fane video quid addi poffit,ut clarius appareat ideam iftam mihi adeffe non poiîe, nifi exiftat fummuni 5 ens, prseterquàm ex parte ledoris, ita fcilicet ut, ad ea qu3e jam fcripfi diligentiùs attendendo.liberet fe prae- judiciis, quibus forte lumen cjus naturale obruitur, & primis notionibus, quibus nihil evidentius aut vé- rins effe poteft, potius quàm opinionibus obfcuris d

lo falfis, fed longo ufu menti infixis, crcdere affuefcat. Quôd enim nihil fit in effcclu,quod Jion vcl funili vel eminentiori aliquo modo prœextilcrit in caufâ, prima no- 182 tio eft, quâ nulla clarior habetur; hœcque vulgaris, a nihilo nihil fit, ab eo non differt; quia fi concedatur

i5 aliquid effe in effedu,quod non fuerit in caufà, con-

ccdendum etiam eft hoc aliquid a nihilo factum elfe ;

nec patet cur nihil non poffît elle rei caufa, nifi ex eo

quèd in tali caufâ non effet idem quod in effedu.

Prima etiam notio eft, omncm rcalitatem five per-

20 fedionem^qucc tantùm cf ohjcélive in ideis, vel formaliler vel eminenter effe debere in carum caufs; &. huic foli innixa eft omnis opinio, quam de rerum extra mentem noftram pofitarum exiftentiâ unquam habuimus : unde enim fufpicati fuimus illas exiftere, nifi ex eo folo

25 quôd ipfarum ideac per fenfus ad mentem noftram pervenirent ?

Quèd autem aliqua idea fit in nobis entis fumme potentis & perfedi, ac etiam quôd hujus idea^ realitas objediva nec formaliter nec eminenter in nobis re-

3o periatur, clarum fiet iis qui fatis attendent, & diu mecum meditabun tur, Neque enim id, quod ab alte- 183

�� � ij6 Œuvres de Descartes. i49-»5o.

rius cogitatione tantùm pendet, polTum ipfi ofcitanti obtrudere.

Ex his autem manifeftiffime concluditur Deum exi- ftere. Sed pro iis quorum lumen naturaletam exiguum eft, ut non videant primam ef[e notionem, qudd omnis 5 perfeélio, quœ eft objeflive in ideâ, debeat effe realitcr in alîquâ ejus cattfâ, palpabilius adhuc idem demon- |ftravi, ex eo quôd mens, quae habet iftam ideam, a fe ipfâ effe non poffit ; nec proinde video quid amplius defideretur ut manus detis"". lo

Non etiam urget,qu6d forte ideam, quae mihi Deum reprsefentat, ex prœconceptis animi notionibus, libris, mu- tuis amicorum colloquiis &c., non a folâ meâ mente^, ac- ceperim. Eodem enim modo procedet argumentum, fi qu?eram de iis aliis, a quibus dicor illam accepiffe, an i5 ipfam habeant a fe, an ab alio, ac fi de me ipfo qusere- rem ; femperque illum,a quo primùm profluxit, Deum effe concludam.

Quod verô hîc admifcetis, eampoffe efformari exprœ- viâ rerum corporalium infpcclione "^ , non verifimilius 20 184 mihi vi'detur,quàm fi diceretis nullam nos audiendi habere facultatem, fed ex folâ colorum vifione in fo- norum notitiam devenire : plus enim analogie five paritatis fingi poteft inter colores & fonos, quàm in- ter res corporeas & Deum. Cùmque petitis ut quid 2b addam, quod ad ens incorporeum feu fpiritualc evehat'\

2 Après obtrudere, non à la en blanc [2' édit.). — 10 Après ligne {]" édit.), tnais intervalle detis, non à la ligne {1" édit.).

a. Voir ci-avant, p. 124, 1. 9.

b. /i.., 1.4-5.

c. Ib., 1. ia-i3.

d. Ib.,\. 17-18.

�� � i5o-i5i. Secundo Responsiones. ijj

nihil pofTum melius quàm vos ad fecundam meam Meditationem remittere, ut faltem aliquem ejus ufum effe advertatis. Quid enim hîc unà aut altéra periodo praeftare poffem, fi longiore ibi oratione,ad id unum 5 paratâ, & in quam non minus indujftriœ quàm in quic- quam aliud quod unquam fcriplerim mihi videor con- tuliffe, nihil efFeci ?

Nec obftat quod in eâ de mente humanâ tantùm egerim ; fatcor enim ultro & libenter ideam quam

lo habemus, exempli gratiâ, intelledûs divini, non dif- ferre ab illâ quam habemus nodri intelledûs, nifi tantùm ut idea numeri infiniti difFert ab ideâ quater- narii aut binarii ; atque idem effe de fingulis Dei attri- butis, quorum aliquod in nobis vefligium agnofcimus.

i5 I Sed praeterea in Deo intelligimus abfolutam im- iss menfitatem, fimplicitatem, unitatem omnia alia attri- buta compledentem , qua^ nullum plane exemplum habet, fed eft, ut ante dixi, tanquam nota artificis opcri fuo imprejja", ratione cujus agnofcimus nihil eorum

20 quae particulatim, ut in nobis ea percipimus, ita etiam in Deo propter defeclum intellectùs noftri confide- ramus,univoce illi & nobis convenire; atque etiam dignofcimus ex multis particularibus indefinitis, quo- rum ideas habemus, ut cognitionis indefinita, five in-

25 finitae, item potentiae, numeri, longitudinis &c., etiam înfinitorum, quaedam in ideâ Dei formaliter contineri, ut cognitionem & potentiam, alia tantùm eminenter, ut numerum & longitudinem ; quod fane non fieret,

14 Après agnofcimus, non à la ligne (2' édit.).

a. Voir ci-avant, p. 5i, 1. 16-7.

Œuvres. H. 18

�� � ij8 OEuvRES DE Descartes. i5i-.f.3.

fi idca ifta nihil aliud elïet in nobis quàm figmentum. Neque etiam tam conftantcr ab omnibus eodcm modo conciperctur. Eft enim notatu vaide dignum, quôd omncs Metaphyfici in Dci attributis (iis fcilicet qux per folam humanam rationem cognofci poffunt) 5

186 defcribendis unanimiter confentiant, adeo ut nulla fit res phyfica, nulla fenfibilis, nulla cujus ideam quam- maxime crafTam & palpabilem habeamus, de cujus naturâ non major opinionum diverfitas apud Philo- fophos reperiatur. lo

Nec fane poffent ulli homines in iflâ ideâ Dei recle concipiendâ aberrare, fi tantùm ad naturam entis fumme perfedi vellent attendere; fed qui aliqua alia fimul mifcent, ex hoc ipfo pugnantia loquuntur, & chimericam Dei ideam effingentes non immeritopoftea i5 negant illum Deum, qui pcr talem ideam reprœfen- tatur, exiftere. Ita hîc,ciim loquimini de ente corporeo perfeûij/îmo", fi nomen perfeclilfimi abfolute fumatis, ut fenfus fit rem corpoream efi!e ens in quo omnes perfediones reperiantur, pugnantia loquimini; quo- 20 niam ipfa natura corporis imperfcdioncs multas in- volvit, ut quôd corpus fit divifibile in partes, quôd unaquaeque ejus pars non fit alia, & fimiles ; eft enim per fe notum, majorem perfedionem elle non dividi

187 quàm dividi, &c. Si verô intelligatisduntaxatquod pcr- 25 fedif fimum eft in ratione corporis, hoc non eft Deus.

Quod additis de ideâ Angeli^^ qud fumus imperfeclio-

2f) Après &c., à la ligne {i" L\iil.\. — 26 Après Dcus, non à la ligne (ib.).

a. Ci-avant, p. laj. 1. 16-17.

b. Voir t. V, p. 157.

�� � i53-i54. Secundo Responsiones. 1^9

res, nempe non opiis efje ut ipfa ab Angelo in nobis ef- feùla Jït^^ facile concedo, quia ipfe in tertiâ Medita- tione jam dixi , illam ex ideis, quas habemus Dei & hominis, componi pojfe^. Neque hoc mihi uUo modo adverfatur. 5 Qui autem negant fe habere ideam Dei, fed vice illius efformant aliquod idolum &c., nomen negant, & rem conccdunt. Neque enim ego iflam ideam puto effe ejufdem naturse cum imaginibus rerum materia- lium in phantafiâ depidis, fed elfe id tantùm quod

to intelledu five apprehendente, five judicante, five ra- tiocinante percipimus ; Sl contendo ex hoc folo quôd attingam quomodolibet cogitatione five intelledlu per- fedionem aliquam quae fupra me eft, puta ex eo folo quôd advertam inter numerandum me non pofle ad

i5 maximum omnium numerorum devenire, atque inde agnofcam eife aliquid in ratione numerandi quod vires meas excedit, necefl'arioconcludi, nonquidem nume- I88 rum infinitum exiftcre, ut neque ctiam illian impUcare, ut dicitis,fed me iftam vim concipiendi majorem nu-

20 merum efle cogitabilcm quàm a me unquam poflit cogitari, non a meipfo, fed ab aliquo alio ente me perfediore accepiife.

Nec ad rem attinet, fi conceptus ifle numeri indefi- niti vocetur idea, vel non vocetur. Ut autem intelli-

25 gatur quodnam fit illud ens me perfedius, an fcilicet fit ipfe numerus infinitus realiter exiftens, an verô aliquid aliud, confideranda funt alia omnia quœ, praiter vim dandi mihi rftam ideam, in eodem a quo

a. Page 124, 1. 18-21.

b. Page 43, 1. 5-9.

c. Page 124, 1. 23.

�� � 140 OEuvREs DE Descartes. 154-155.

proficifcitur effe poffunt, & ita invenietur folus Deus. Dcnique, cùm Deus dicitur elTe incogitabilis, intel- ligitur de cogitatione ipfum adaequate comprehen- dente, non autem de illâ inadsequatâ, quae in nobis eft, & quse fufficit ad cognofcendum ipfum exiftere ; 5 parumque intereft quôd idea unitaîis omnium Dei pcr- feclionum eodem modo que univerfalia Porphyrii effor- mari dicatur"" : quamvis profeélo in hoc plurimum

189 differt, quôd peculiajrem quandam >& pofitivam per- fectionem in Deo defignet, unitas autem generica 10 nihil addat reale Tingulorum individuorum naturis.

Tertio, ubi di.xi nihil nos certo pojfefcire, nijî prius Deum exijhre cognofcamus, expreffis verbis teftatus fum me non loqui nifi de fcientiâ earum conclufionum, quarum memoria potejî recurrere, ciim non ampliùs atten- i5 dimus ad rationes ex quitus ipfas deduximus'^. Princi- piorum enim notitia non folet a dialeclicis fcientiâ appellari. Cùm autem advcrtimus nos effe res cogi- tantes, prima quœdam notio efl, quse ex nullo fyllo- gifmo^ concluditur; neque etiam cùm quis dicit, ego to cogito, ergo fum, five c.v//,?o, exiflentiam ex cogitatione per fyllogifmum deducit, fed tanquam rem per fe no- tam fimplici mentis intuitu agnofcit, ut patet ex eo qu6d,fi eam per fyllogifmum dcduceret,noviffe prius debuifTet iflam majorem, illud omne, quod cogitât, cjî iS fivc cxijîit ; atqui profcclo ipfam potius difcit, ex eo quôd apud fe experiatur, licri non polTc ut cogitet,

190 nifi exiftat. Ea enim eft natura noflrœ menjtis, ut

a. Page 124, I. 24-28.

b. Ib., 1. 29.

c. Page 69, I. 19-21 .

d. Voir t. V, p. 147.

�� � I.S5-I56. Secundo Responsfones. 141

générales propofitiones ex particularium cognitione efFormet.

Quod autem Atheus pojjit clare cognofcere trianguli très angulos œquales e[fe duobus reûis^, non nego ; fed 5 tantùm iftam ejus cognitionem non efTe veram fcien- tiam affirmo, quia nulla cognitio, qua? dubia reddi poteft, videtur fcientia appellanda; cùmque ille fup- ponatur effe atheus, non poteft effe certus fe non de- cipi in lis ipfis quae illi evidentiffima videntur, ut fatis

10 oftenfum eft ; & quamvis forte dubium iftud ipli non occurrat, poteft tamen occurrere, fi examinet, vel ab alio proponatur; nec unquam ab eo erit tutus, nifi prius Deum agnofcat.

I Nec refert quôd forte exiftimet fe habere dcmonftra-

i5 tiones ad probandum nullum Deum effe. Cùm enim nullo modo fint vera:, fempcr illi earum vitia oftendi pofiunt; & cùm hoc (iet, ab opinione dejicietur.

QjLiod fane non erit difficile, fi pro demonftrationi- bus fuis id tantùm afferat quod hîc adjeciftis, nempe

20 in/inilum in omni gencre perfeclionis excludere quodlibct aliud ens, &c. ^|Nam primo, fi qu.xratur unde fciat ex- clufionem iftam aliorum omnium entium pertinere ad naturam infiniti, nihil habebit quod cum ratione ref- pondeat, quia nec nomine injîniti folet aliquid intel-

25 ligi, quod exiftentiam rerum finitarum excludat, nec quicquam fcire poteft de naturâ ejus quod putat nihil efl'e, nuUamque idcirco habere naturam, nifi quod in

17 Après dejicietur, non à la ligne [inédit.). — 21 Après &c., à la ligne [i" e'dit.).

a. Voir p. i25, 1. 6.

b. Ib., 1. lo-ii.

��191

�� � 142 Œuvres de Descartes. ise-iSy.

folâ nominis fignificatione ab aliis receptâ continetur. Deindc, qiiid fieret infinitâ potentiâ iftius imaginarii infiniti, fi nihil unquam creare pofTet ? Ac denique, ex eo quôd in nobis nonnullam vim cogitandi adverta- mus, facile-concipimus in aliquo alio vim etiam cogi- 5 tandi eiïe pofle, iftamque majorem quàm in nobis : fed quamvis hanc augeri putemus in infinitum, non timebimus idcirco ne noftra minor fiât. Idemque eft de rcliquis omnibus, quae Deo tribuuntur, etiam de potentiâ, modo nullam in nobis nifi \ Dei voluntati «o fubdiiam fupponamus ; ac proinde ille plane infi- nitus abfque ullà rerum creatarum exclufione poteft intclligi. 192 (Qliarto, cùm nego Deum mentiri, vel e/fe decepto- rcm, puto me cum omnibus Metaphyficis &'Theologis, i5 qui unquam erunt aut fuerunt, confentire. Nec magis obftant qua; in contrarium attulillis, quàm fi negaffem Deum irafci, aliifve animi commotionibus efl'e obno- xium,& objiceretis locaScriptufcT in quibus ei humani affeélus tribuuntur. Omnibus enim eft nota diftindio ao inter modos loquendi de Deo ad vulgi fenfum accom- modâtes, & veritatem quidem aliquam, fed ut ad homines relatam, continentes, quibus Sacrse litterse uti folcnt, atque alios, magis nudam veritatem, nec ad homines relatam, exprimentes, quibus omnes inter ^5 philofophandum uti debent, & ego prœcipue in Medi- tationibus meis uti debui, cùm nequidcm ibi adhuc ullos homines mihi notos cffe fupponerem, neque

I Après continetur, à la ligne {/" édit.). — 20 Après tribuuntur, même remarque.

a. Page 125, 1. 16.

�� � 1 57-1 58. SeCUND^E ReSPONSIONES. I4)

ètiam meipfum ut conftantem mente & corpore, fed ut mentem folam, confiderarem. Unde perfpicuum eft me ibi de mendacio,quod verbis exprimitur,non fuiffe I locutum, fed de interna tantùm & formali ma- i93 5 litiâ, quse in deceptione continetur.

Quamvis itaque id quod affertur de Prophetâ, adhuc quadraginta aies & Ninive fubvertetur, nequidem ver- bale fuerit mendacium, fed tantùm comminatio, cujus eventus ex conditione pendebat ; & cùm dicitur Dcum

10 indurajje cor Pharaonis, vel quid fimile, non intelligen- dum fit ipfum id effeciffe pofitive, fed tantùm néga- tive, gratiam fcilicet efficacem Pharaoni ad fe conver- tendum non largiendo. Nolim tamen reprehcndere illos qui concedunt Deum per Prophetas verbale ali-

i5 quod mendacium (qualiafunt illa medicorum, quibus ajgrotos decipiunt ut ipfos curent, hoc eft in quo défit omnis malitia deceptionis) proferre poffe.

Quinimo etiam, quod majus eft, ab ipfo naturali inftindu, qui nobis a Deo tributus eft, interdum nos

20 realiter falli videmus, ut cùm hydropicus fitit ; tune enim impellitur pofitive ad potum a naturâ, quse ipfi ad confervationem corporis a Deo eft data, cùm ta- men haec natura illum fallat, quia potus eft ipfi noci- 194 turus ; fed quâ ratione id cum Dei bonitate vel vera-

25 citate non pugnet, in fextà Meditatione explicui.

In iis autem quse fie non poftunt explicari, nempe in maxime claris & accuratis noftris judiciis, quse, fi

2 Après confiderarem, à la la ligne {i" édit.). — iS-iy Au

ligne {i"édit. seule). — b Après lieu de parenthèses, virgules (/"

continetur, non à la ligne [i" édit,). — ij Après polie, non à

édit.]. — l'i Après largiendo, à la ligne {i" et 2' édit.).

�� � 144 Œuvres de Descartes. iss-iCo.

falfa effent, per nulla clariora, nec ope ullius altêrius naturalis facultatis, poffent emendari, plane affirmo nos falli non polie. Cùm enim Deus fit fummum ans, non potefl non elle etiam | fummum bonum & verum, atque idcirco répugnât, ut quid ab eo fit, quod pofitive 5 tcndat in falfum. Atqui, cùm nihil reale in nobis effe poflit, quod non ab ipfo fit datum (ut fimul cum ejus exirtentià demonftratum eft), realem autem habeamus facultiitem ad verum agnofcendum, illudque a falfo diftinguendum (ut patet vel ex hoc folo quôd nobis lo infint ideae falfi & veri), nifi hœc facultas in verum tenderet, faltem cîim ipfà recte utimur (hoc eft cùm nullis nifi clare&diftindeperceptis affentimur, nullus enim alius reclus ipfius ufus fingi poteftj, mérité Deus ejus dator pro deceptore haberetur. i5

195 I Atque ita videtis, pcflquam Deum exiftere cogni- lum eft, neceftc efle ut illum Hngamus efl'e dcccpto- rcm, fi ea, qua: clare l^- diftinclc percipimus, in dubium revocare velimus ; & quia deceptor fingi non poteft, illa omnino pro veris & certis eft'e admittenda. 20

Sed quia hîc adverto vos adhuc h;trere in dubiis quîe, a me in prima Meditationc propofita, fatis accu- rate in fequentibus putabam fuilfe lublata, exponam hic iterum fundamentum, cui omnis humana certitudo niti polTc mihi vidctur. 25

Imprimis, ftatim atque aliquid a nobis rede percipi putamus, fponte nobis perfua|demus illud elfe verum. Hccc autcm perfuafio f\ lam firma fit ut nuUam un- quam polFimus haberc caufam dubitandi de eo quod nobis ita perfuadcmus, nihil eft quod ulteriùs in- 3o quiramus ; habomus omnc quod cum rationc licct

�� � i6o-i6i. SECUNDiE ReSPONSIONES. 14^

optare. Quid enim ad nos, û forte quis fingat illud ipfum, de cujus veritate tam firmiter fumus perfuafi, Deo vel Angelo falfum apparere, atque ideo, abfolute loquendo, falfum effe ? Quid curamus iftam falfitatem 196

5 abfolutam, cùm illam nullo modo credamus, nec vel minimum fufpicemur? Supponimus enim perfuafio- nem lam firmam ut nullo modo tolli polTit ; quse proinde perfuafio idem plane eu quod perfediflima certitude.

10 Sed dubitari poteft an habeatur aliqua talis certi- tudo, five firma & immutabilis perfuafio.

Et quidem perfpicuum eft illam non haberi de iis quse vel minimum obfcure aut confufe percipimus : haec enim qualifcumque obfcuritas fatis eft caufse, ut

'5 de ipfis dubitemus. Non habetur etiam de iis quœ, quantumvis clare, folo fenfu percipiiintur, quia fa^pe notavimus in fenfu errorem poffe reperiri, ut cùm hy- dropicus fitit, vel cùm idericus nivem videtut flavam : non enim minus clare & diftinde illam fie videt,quàm

ao nos ut albam. Supereft itaque ut, fi quse habeatur, fit

tantùm de iis quae clare ab intelledu percipiuntur.

Ex his autem qusedam funt tam perfpicua, fimulque

tam fimplicia, ut nunquam pofilmus de iis cogitare,

quin vera effe credamus : ut quôd ego, dum cogito,

25 exiftam ; quôd ea, quai femel fada funt, infeda effe 197 non poffint, & talia, de quibus manifeftum eft hanc certitudinem haberi. Non poffumus enim de iis dubi- tare, nifi de ipfis cogitemus ; fed non poflumus de

1 Après optare, à la ligne (i" 11 Après perfuafio, à la ligne

édil. seule). — 9 Après certitudo, ( /"' édit.). — 27 Après haberi, 1!

non a la ligne {i" et 2° édit.). — la ligne (/-' édit.).

Œuvres, II. 19

�� � 146 OEuvRES DE Descartes. i6i-i6a.

iifdem cogitare, quin fimul credamus vera elle, ut affumptum eft ; ergo non poffumus de iis dubitare, quin fimul credamus vera elle, hoc eft, non poffumus unquam dubitare.

Nec obftat, quàdfcepejimus expcrli alios deceptos fuijfe 5 in iis quœ foie clarius Je fcire credcbant'^. Neque enim unquam advertimus, vel ab ullo adverti poteft, id con- tigiffe iis qui claritatem fuœ perceptionis a folo in- telledu petierunt, fed iis tantùm qui vel a fenfibus, vel a falfo aliquo prfejudicio, ipfam defumpferunt. 10

Nec obftat etiam, fi quis fingat illa Deo vel Angelo apparere effe falfa, quia evidentia noftrae perceptionis non permittet ut talia iingentem audiamus.

Alia funt, qua:; quidem etiam clarilïime ab intelledu noftro percipiuntur, jcùm ad rationes ex quibus pen- i5 198 det ipforum cognitio fatis attendimus, atque ideo tune temjporis non poffumus de iis dubitare ; fed quia ifta- rum rationum poffumus oblivifci, & intérim recordari conclufionum ex ipfis dedudarum, quaeritur an de his conclulionibus habeatur etiam firma &. immutabilis 20 perfuafio, quandiu recordamur ipfas ab evidentibus principiis fuiffe deduélas; hîcc enim recordatio fup- poni débet, ut dici poffint conclufiones. Et refpondeo haberi quidem ab iis qui Deum fie norunt ut intelli- gant ficri non poffe quin facultas intclligendi ab eo 25 ipfis data tendat in verum ; non autem haberi ab aliis. Hocque in fine quintœ Meditationis tam clare expli- catum eft'\ ut nihil hic addendum videatur.

4 uni.]iiam omis {2' éAit.) sans doute pur iihidvei-tauce.

A. Ci-avant, p. 126, 1. 14-1 ?. b. Paije 70, 1. i5.

�� � '62-'63. Secundo Responsiones. 147

QuiNTO, miror vos negare voluntatem fe exponere' periculo, Ji conceptum intelleclûs fecletur minime clarum & dijiinâum. Quid enim ipfam certam reddit, fi clare non perceptum fit id quod fedatur? Et quis unquam, 5 vel Philofophus, vel Theologus, vel tantùm homo ra- tione utens, non confefTusj eft, eô minori in errandi 199 periculo nos verfari, qu6 clarius aliquid intelligimus, antequam ipfi aflentiamur, atquc illos peccare qui caufà ignotà judicium ferunt ? Nullus autem concep-

10 tus dicitur obfcurus vel confufus, nifi quia in ipfo ali- quid continetur quod efl ignotum.

|Nec proinde id quod objicitis de fide ampleclcndâ^ majorem vim in me habet, quàm in alios omnes qui unquam rationem humanam excoluerunt, nullamque

i5 profedo habet in ullos. Etfi enim fides dicatur eflc de obfcuris, non tamen illud, propter quod ipfam ample- dimur, eft obfcurum, fed omni naturali luce iiluftrius. Q.uippc diftinguendum eft inter materiam five rem ipfam cui affentimur, & rationem formalem quc-e mo-

ao vet voluntatem ad aflentiendum. Nam in hac folà ratione perfpicuitatem requirimus. Et quantum ad materiam, nemo unquam negavit illam eft'e pofte obfcuram, imo ipfammet obfcuritatem ; cîim enim ju- dico obfcuritatem ex noftris conceptibus eft"e tollen-

25 dam, ut abfq[ue uUo errandi periculo ipfis aftentiri poffimus, I de hac ipfà obfcuritate clarum judicium 200 formo. Deinde notandum eft claritatem, five perfpi-

21 Apres requirimus, ci la ligue [i" édit. seules — 27 Après formo, tnênie remarque.

a. Page 126, 1. 21-24.

b. Ib.,l. 25-28.

�� � 148 Œuvres de Descartes. 163-164.

cuitatem, a quâ moveri poteft noftravoluntas ad aflen- tiendum, duplicem effe : aliam fcilicet a lumine natu- rali, & aliam a gratià divinà. Jam vero, etfi fides vulgo dicatur effe de obfcuris, hoc tamen intelligitur tan- tùm de re, five de materiâ circa quam verfatur, non 5 autem quôd ratio formalis, propter quam rébus fidei alTentimur, fit obfcura ; nam coitrà hcec ratio for- malis confiftit in lumine quodam interne, quo a Deo fupernaturaliterilluftrati confidimus ea, quse credenda proponuntur, ab ipfo eHe revelata, & fieri plane non 10 polTe ut ille mentiatur, quod omni naturœ lumine certius eft, & fsepe etiam, propter lumen gratiae, evi- dentius.

Nec fane Turc ?e aliive infidèles ex eo peccant, cùm non ampledunturreligionemChriftianam. quôd rébus »5 obfcuris, ut obfcurre funt, nolint allentiri, fed vel ex eo quôd divinœ gratia} interius illos moventi repu- 801 gnent, vel quôd, in aliis peccando, fe gratiâ reddant indignos. Atque audader dico infidelem qui, omni gratia fupernaturali deftitutus, & plane ignorans ea 20 quaî nos Chriftiani credimus a Deo effe revelata, ipfa tamen, quamvis fibi obfcura, falfis aliquibus ratioci- niis addudus amplederetur, non ideo fore fidelem, fed potius in eo peccaturum, quôd ratione fuà non re6le uteretur. Ncc puto ullum orthodoxum Thcolo- 25 gura aliter unquam de his fenfilfe. Ncc etiam ii,qui mea let^enl, putarc poterunt me iftud lumen fupernaturale non ngnoviffe, cùm valdc exprcfiis verbis in ipfa quartà Mcdiiatione, in quà caufam falfitatis invelligavi. dixc-

3 Après divinà, à la ligne (i" e'dit. seule). — 2D Après uteretur, même remarque.

�� � ir)4-i66. Secund.'E Responsiones. 149

rim : illud intima cogitationis nojîrce difponere ad volen- dum, nec tamen minuere libertaiem".

Cseterum velim ut hîc memineritis me, circaea quae licet amplecli voluntati, accuratiffime diftinxifle inter

5 ufum vitse & contemplationem veritatis. Nam, quod ad ufum vitse attinet, tantum abeft ut putem nullis nifi clare perfpedis efîe aflentiendum, quin è contra ne- quidem verifimilia puto efle femper expedanda, fed interdum è multis plane ignotis unum eligendum, nec

10 minus firmiter tenendum, poftquam eledum eft, quan- diu nuUae rationcs in contrarium haberi poflunt, quàm fi ob rationes valde perfpicuas fuiffet eledum, ut in Differtatione de Methodo pag. 26 explicui^ Ubi autem agitur tantùm de contemplatione veritatis, quis ne-

>5 gavit unquam ab obfcuris & non fatis diftinde per- fpedis afl'enfioncm effe cohibendam ?Qu6d autem de hac fola in Mcditationibus meis egerim, tum res ipfa indicat, tum etiam expreffis verbis ad fincm primaî declaravi, dicendo : me ibi plus œquo difidentiœ indiil-

20 gère non pojfe, quandoquidem non rébus agendis, fed cognofcendis ianliim mcumbebam'^.

Sexto, ubi rcprehenditis conclufionem fyllogifmi a me fadi, videmini ipfimet in eâ aberrare. Ad conclu- fionem enim quam vultis, major propofitio lie enun-

25 tiari debuilTet : quod clare intelligimus pertinerc ad ali- cujus rei naturam, id potejl cum veritate afîrmari ad ejus naturam pertinerc ; atque ita ni liil in ipfà, praeter inu- tilem tautologiam, contineretur. Major autem mea fuit

a. Voir p. 58, 1. 2-4,

b. Voir p. 24, 1. 18 et suiv., de cette édition.

c. Ci-avant, p. 22, 1. 19-22.

d. Page 127, 1. 3-12.

��202

��203

�� � i^o OEuvRES DE Descartes. 166-167.

talis : Quod clare intelligimus pertinere ad alicujus rei naluram, id potcjl de eâ re cum veritate affirmari. Hoc eft, fi elTe animal pertinet ad naturam hominis, poteft affirmari hominem eiïe animal ; fi habere très angulos eequales duobus redis pertinet ad naturam trianguli, 5 poteft affirmari triangulum habere très angulos jequa- les duobus redis ; fi exiftere pertinet ad naturam Dei, poteft affirmari Deum exiftere, &c. Minor verô haic fuit : Aiqiii perlinct ad naturam Dei, quàd exijîat. Ex quibus patet elle concludendum, ut conclufi : Ergo 'o pote/l de Dco cum veritate affirmari, quàd exijîat ; non autem ut vultis : Ergo cum veritate poffumus affirmare, ad naturam Dei pertinere ut exijîat.

Itaque ad utendum exceptione quam fubjungitis% neganda vobis fuifîet major, & dicendum : idquod ciare '5 intelligimux pertinere ad aiicujus rei naturam, non ideo pojfe de eâ re affirmari, nijî e/us rei natura Jit poffihilis, 204 Jive non \ répugne t. Sed videte, qucefo , quàm parum valeat hœc exceptio. Vel enim, ut vulgo omnes, per poffihile intelligitis illud omne quod non répugnât *o humano conceptui ; quo fenfu manifeftum eft Dei na- turam, prout ipfam defcripfi, eiTe poffibilem, quia nihil in ipfà fuppofui nifi quod | clare & diftindc per- ciperemus debere ad illam pertinere, adeo ut concep- tui rcpugnare non poffit. Vel certe fingitis aliquam ^5 aliam poffibilitatem ex parte ipfius objedi, quse, nill cum praicedente conveniat, nunquam ab humano intel- ledu cognofci poteft, ideoque non plus habet virium

I Apres talis, à la lii-iie ij"'u\iil.). a. Pai^c 127, 1. I ii-16.

�� � 167-168. SECUNDiE ReSPONSIONES. I C I

ad negandam Dei naturam five exiftentiam, quàm ad reliqua omnia, quae ab hominibus cognofcuntur, evertenda. Pari enim jure, quo negatur Dei naturam effe poffibilem, quamvis nulla impoflibilitas ex parte 5 conceptûs reperiatur, fed contra omnia, quae in ifto naturae divinae conceptu compledimur, ita inter fe connexa fint, ut implicare nobis videatur aliquid ex iis ad Deum non pertinere, poterit etiam negari poffi- bile effe ut très anguli trianjguli fint aequales duobus 205

10 redis, vel ut ille, qui adu cogitât, exiftat ; & longe me- liori jure negabitur ulla ex iis quae fenfibus ufurpamus vera effe, atque ita omnis humana cognitio, fed abfque ullà ratione, toUetur.

Quantum ad argumentum quod cum meo confertis,

i5 hoc fcilicet : Jî non implicet Dcum exijlere, certum ejî illum exijlere ; fed non iniplicat ; ergo'^ &.c. materialiter quidem eft verum, fed formaliter efl fophifma. In ma- jori enim verbum implicat refpicit conccptum caufae a quâ Deus effe poteft ; in | minori autem folum concep-

20 tum ipfius divinae exiftentiae & naturae. Ut patet ex eo

quôd, fi negetur major, ita erit probanda .fi Deus non-

dum exijîit, implicat ut exijlat, quia nulla dari potejl caufa

fufficiens ad illum producendum ; fed non implicat illum

exifiere, ut affumptum efl; ergo &c. Si verô negetur

25 minor, fie erit dicendum : illud non implicat, in cujus formait conceptu nihil efl quod involvat contradiclionem ; fed in formali conceptu divince exiflentiœ vel naturœ ni\hil 206 efl quod involvat contradiélionem ; ergo &c. Quae duo funt

21 Après probanda, à la ligne {i" édit. seule). — 24 Après &c., même remarque.

a. Page 127, 1. 17-18.

�� � I ^ 2 Œuvres de Descartes. 168-169.

valde diverfa. Nam fieri poteft ut nihil in aliquâ re intelligatur, quod impediat quominus ipfa poffit exi- ftere, interimque aliquid intelligatur ex parte caufœ, quod obftet quominus producatur.

Etfi autem Deum inadsequate tantùm, vel, fi placet, 5 inadœquatij[fime concipiamus, hoc non impedit quo- minus certum fit ejus naturam effe poffibilem, live non implicare ; nec etiam quominus vere affirmare poflimus, nos fatis clare ipfam inveftigafTe (quantum fcilicet fufficit ad hoc cognofcendum, atque etiam ad 10 coirnofcendum exiftentiam neceffariam ad eandem Dei naturam pertinere). Omnis enim implicantia five impoffibilitas in folo noftro conceptu, ideas fihi mutuo adverfantes maie conjungente, confiftit, nec in ullà re extra intelledum pofitâ effe poteft, quia hoc ipfo i5 quôd aliquid fit extra intelledum, manifeftum eft non implicare, fed effe poffibile. Oritur autem in noftris 207 conceptibus implicantia ex eo tantùm quôd fint ob- fcuri & confufi, nec uUa unquam in claris i^ diftinclis effe poteft ^ Ac proinde fatis eft quôd ea pauca, quœ 20 dq Deo percipimus, clare Si diftinde intelligamus, etfi nullo modo adiL'quate ; & quôd inter ca,nera adverta- mus neceffariam exiftentiam in hoc noftro ejus con- ceptu quantumvis inad?cquatocontineri,ut affirmcmus nos fatis clare inveftigaffe ejus naturam, aiquc ipfam 25 non implicare.

I Après diverfa, à la limite (/" même remarque. — 17 Après pof- édit. seule). — .8 ^l/-;-ès implicare, fibile {id.).

a. Page 127, 1. 27.

b. Voir t. V, p. 161.

c. Ibidem.

�� � lôg-iyo. SeCUND^E ReSPONSIONES. I^J-

Septimo, cur de immortalitate animœ nihil fcripfe- rim ^, jam dixi in Synopfi mearum Meditationum "^^ Qu6d ejus ab omni corpore diftindionem ' fatis pro- baverim, fupra oflendi. Quod vero additis, ex dijlhi- 5 élione animœ a corpore non fequi ejus iniinortalilatem, quia nihilojuinus dici potcjl illam a Deo lalix naturœ faclam ejfe, ut ejus duralio Jijuul cum duratione vitœ cor- porece finiatur'^, fateor a me refelli non poffe. Neque enim tantum mihi afTumo, ut quicquam de iis, quse a 10 libéra Dei voluntate dépendent, humanse rationis vi determinare aggrediar. Docet natu ralis cognitio men- 208 tem a corpore effe diverfam, ipfamque effe fubftan- tiam ; corpus autem humanum, quatenus a reliquis corporibus differt, ex folâ membrorum configura- is tione aliifque ejufmodi accidentibus conftarc ; ac de- nique mortem corporis a folà aliquâ divifionc aut figurae mutatione pendcrc. NuUumque habemus argu- mentum, nec exemplum, quod pcrfuadeat mortem, five annihilationem fubilantiœ, qualis efl mens, fequi 20 debere ex tam levi caufâ, qualis eil figurae mutatio, quœ nihil aliud efl quàm modus, & quidem non mo- dus mentis, fed corporis a mente realiter diftindi. Nec quidem etiam habemus ullum argumentum, vel exemplum, quod perfuadcat aliquam fubftantiam 25 poffe interire. Quod fufficit ut concludamus mentem,

4 Après oftendi, à la ligne {i" édit.). — 8 Après pcifc, même remarque.

a. Page 127, 1. 3o, à p. 128, 1. 1.

b. Page i3, 1. 25, à p. 14, 1. 17.

c. Page 128, 1. 4-5.

d. Ib., 1. 6-10.

Œuvres. II. 20

�� � i^ Œuvres de Descartes. '70-171.

quantum ex nalurali philolbphiù cognofci poteft, elle inimortalem.

Sed II de abfoluta Dei poteftate qu?eratur, an forte decreverit ut humauit animai iifdem temporibus elle delinant, quibus corpora quîe illis adjunxit deftruun- 5

209 tur, folius eft Dei refpondcre. 1 Cùmque jam iple nobis revelaverit id non futurum, nulla plane, vel minima, eft occafio dubitandi.

Supereft jam ut vobis gratias agam, quôd tam offi- ciofe il tam candide, non modo eorum qua.> ipfi fen- 10 Uftis, fed etiam eorum quœ ab obtreclatoribus aut Atheis dici pollent, monere me dignati fuis. E'tli enim I nulla videam, ex iis quœ propofuiftis, qu?e non jam ante in Meditationibus vel folviffem, vel exclufiffem (nam, quantum ad ea quœ de mufcis a foie produclis-,de '5 Canadenfilnus, de Ninivitis, de Tiircis & Jimilibus attu- liftis% non polfunt venire in mentem iis qui, viam a me monftratam fequuti, omnia quai a fenfibus acce- pere aliquandiu feponent, ut quid pura l^ incorrupta ratio didet advertant, ideoquc ipfa putabam jam fatis 20 a me fuifle exclufa), etfi, inquam, ita fit, judico tamen has veftras objecliones valde ad meum inftitutum profuturas. Vix enim ullos ledores expedo, qui tam accurate ad omnia quse fcripfi velint attendere, ut cùm ad finem pervenient, omnium prœcedentium re- 25 cordentur; & quicumque hoc non agent, facile in

2A0 I aliquas dubitationes incurrent, quibus poftea vel

5-6 deliruantur (i" édit.) cor- 8 Non à la ligne 'i"édit.). — rigé à l'enata. — 6 Apres rcl- 14 Mcditationibusj meditatione pondère, à la ligne [ i" édit.). — {i" édit. >. — 23 ullos] illos {ib.).

a. Ci-avant, p. 1 23, 1. 26 ; p. 124, 1. 11 ; p. 12 5, 1. 21 ; p. 126, 1. 25.

�� � I7I-I72- Secund^e Responsiones. 1^5

videbunt in hac meà refponfione efTe fatisfaftum, vel faltem ex eà occafionem fument veritatem ulterius examinandi.

Quantum denique ad confilium veflrum de meis 5 rationibus more geometrico proponendis, ut unico velut intuitu a leclore percipi pojfint^, operse pretium eft ut hîc exponam quatenus jam illud fequutus fim,cfe qua- tenus deinceps fequendum putem. Duas res in modo fcribendi geometrico diflinguo, ordinem fcilicet, &

10 rationem demonflrandi.

I Ordo in eo tantùm confiftit, quôd ea, quœ prima proponuntur,abfque ullà fequentium ope debeant co- gnofci, & reliqua deinde omnia ita difponi, ut ex prae- cedentibus folis demonflrentur. Atque protedo hune

j5 ordinem quàm accuratiffime in Meditationibus meis fequi conatus fum ; ejufque obfervatio fuit in caufà cur, de diflindione mentis a corpore, non in fecunda, fed demum in fextà Meditatione tradarim, atque alia multa volens & fciens omiferim, | quia plurium rerum 2U

20 explicationem requirebant.

Demonflrandi autcm ratio duplex eft, alia fcilicet peranalyfim, alia per fynthefim.

Analyfis veram viam oftendit per quam res metho- dice & tanquam a priori inventa eft, adeo ut, fi ledor

25 illam fequi velit atque ad omnia fatis attendere, rem non minus perfede intelliget fuamque reddet, quàm ft ipfemet illam invenifl'et. Nihil autem habet, quo ledorem minus attentum aut repugnantem ad cre-

19 plurium] plurimarum {/" édit.). — 27 Après invenlffet, àla ligne [i" édit.).

a. Page 128, 1." 16-18.

�� � 1^6 Œuvres de Descartes. i72-«74-

dendum impellat ; nam fi vel minimum quid ex iis quae proponit non advertatur, ejus conclufionum ne- ceffitas non apparet, faepeque mulra vix attingit, quia fatis attendenti perfpicua funt, quse tamen pr^ecipue funt advertenda. 5

Synthefis c contra per viam oppofitam & tanquam a pofteriori qusefitam (etfi faepe ipfa probatio fit in hac magis a priori quàm in illâ) clare quidem id quod conclufum eft demonftrat, utiturque longâ definitio- num, petitionum, axiomatum, theorematum, & pro lo

212 blematum ferie, ut fi quid ipfi ex confequentibus negetur, id in antecedentibus contineri flatim often- dat, ficque a ledore, quantumvis répugnante ac per- tinaci, aircnfioncm extorqueat ; fed non ut altéra fa- tisfacit, nec difcere cupientium animos explet, quia «5 modum quo res fuit inventa non docet.

Hac folà Geometrœ veteres in fcriptis fuis uti fole- bant, non quôd aliam plane ignorarent, fed, quantum judico, quia ipfam tanti faciebant, ut fibi folis tan- quam arcanum quid refervarent. 20

Ego verô folam Analyfim, qua; vera & optima via efl ad doccndum, in Meditationibus meis fum fequu- tus ; fed quantum ad Synthefim, quse procul dubio ea eft quam hîc a me requiritis, etfi in rébus Geometri- cis aptiflîme poft Analyfim ponatur, non tamen ad 25 has Metaphyficas tam commode poteft applicari.

H?ec enim differentia eft, quèd primai notiones, quse ad res Geometricas demonftrandas prœfupponuntur, cum fenfuum ufu convenientes, facile a quibullibet

213 admit tantur. Ideoque nulla eft ibi difticultas, nifi in 3o

26 Après applicari, non à la ligne {i" édit.).

�� � 174-175 Secund.'e Responsiones. 1^7

confequentiis rite deducendis ; quod a quibuflibet etiam minus attentis fieri poteft, modo tantùm prse- cedentium recordentur ; & propofitionum minuta di- flindio ad hoc efl parata, ut facile citari atque ita vel 5 nolentibus in memoriam reduci poffint.

Contra verô in his Metaphyficis de nullâ re magis laboratur,quàm de primis notionibus clare & diftinde percipiendis. Etfi enim ipfse ex naturâ fuâ non minus notae vel etiam notiores fint, quàm illa; qu?e a Geome-

ro tris confiderantur, quia tamen iis multa répugnant fenfuum prœjudicia quibus ab ineunte setate alTue- vimus, non nifi a valde attentis & meditantibus, mentemque a rébus corporeis, quantum fieri poteft, avocantibus , perfede cognofcuntur ; atque fi folse

i5 ponerentur, facile a contradicendi cupidis negari pofTent.

Quae ratio fuit cur Meditationes potius quàm, ut Philofophi, Difputationes, vel, ut Geometrœ, Theore- mata & Problemata, fcripferim : ut nempe hoc ipfo

20 teftarer nuUum mihi effe negotium, nifi cum iis qui 214 mecum rem attente confiderare ac meditari non re- cufabunt. Etenim, vel ex hoc ipfo quôd quis ad im- pugnandam veritatem fe accingit, quoniam avocat feipfum a rationibus quîe illam perfuadent confide-

25 randis, ut alias quœ dilTuadeant inveniat, minus red- ditur idoneus ad ipfam pcrcipiendam.

Forte" verô hic aliquis objiciet, nullas quidem ra-

18 Dilputationes ovtis (/"' i/lHL).

a. Toute cette fin, jusque p. 159,1.22, qui se trouve et dans la i" édition et dans la 2°, manque dans la iraduetion française ; celle-ci ne donne, à la place, qu'un court alinéa de six à sept lignes.

�� � 1^8 OEuvREs DE Descartes. 175-176.

tiones ad contradicendum efî'e quserendas, cùm fcitur veritatem fibi proponi ; fed quandiu de hoc dubitatur, mérité rationes omnes in utramque partem expendi, ut quœ firmiores fint cognofcatur ; atque me non aeq^uum poflulare, fi meas pro veris admitti velim, an- 5 tequam fuerint perfpedœ, aliafque ipfis répugnantes confiderari prohibeam.

Quod jure quidem diceretur, û quse ex iis, in qui- bus attentum & non repugnantem ledlorem defidero, talia effent, ut illum poffent avocare ab aliquibus 10 aliis confiderandis, in quibus vel minima effet fpes plus veritatis quàm in meis reperiendi. Sed cùm inter 215 illa I quse propono, fumma de omnibus dubitatio con- tineatur, nihilque magis commendem quàm ut fmgula diligentiflime circumfpiciantur, nihilque prorfus ad- i5 mittatur, nifi quod tam clare & diflinde fuerit per- fpedum, ut non poflimus ei non affentiri ; & è contra non alia fint, a quibus leclorum animos cupio avocare, quàm ea quse nunquam fatis examinarunt, nec ab ullâ firmâ ratione,fed a fenfibus folis,hauferunt; non puto 20 quemquam credere | poffe in majori fe errandi peri- culo futurum, fi ea quse ipfi propono fola confideret, quàm fi ab his mentem revocet, & ad alia, quse ipfis aliquo modo adverfantur, tenebrafque offundunt (hoc eft ad prrejudicia fenfuum), illam convertat. 25

Ideoque non modo meritô fingularem attentionem in ledoribus meis defidero, illumque fcribendi mo- dum prœ CcCteris clegi, que illam quammaxime con- ciliari poffe putavi, l^ ex quo mihi perfuadeo ledores

4 cognol'cMUT eri-ata (2' édit.); 2 édit.). — 22 ea] ibla {/'' édit.). cognokanluv iiiiparai'anl (/" et — (oIaodus ii"cdit.).

�� � 176-177. Secund.1^ Responsiones. 1^9

plus utilitatis elle percepturos quàm ipfimet fint ani- madverfuri, cùm e contra ex modo I fcribendi fynthe- 21» tico plura fibi videri foleant didiciffe, quàm rêvera didicerunt; fed etiam îequum elle exiftimo, ut illo-

5 rum, qui mecum meditari noluerint anticipatifque fuis opinionibus adhaerebunt, judicia quse de meis fe- rent prorfus recufem, & tanquam nullius momenti contemnam.

Sed quia novi quàm difficile fit futurum, etiam iis

10 qui attendent & veritatem leriô quœrent, totum cor- pus Meditationum mearum intueri, & fimul ipfarum fmgula membra dignofcere, qu?e duo fimul exiftimo elfe facienda, ut integer frudus ex iis capiatur; pauca quœdam fynthetico ililo hic fubjungam, a quibus, ut

i5 fpero, nonnihil juvabuntur ; modo tamen, li placet, advenant me, nec tam multa hic quàm in | Medita- tionibus compledi velle, quia multô prolixior quàm in ipfis efl'e deberem, nec etiam ea quœ compledar accurate elfe explicaturum, partim ut brevitati flu-

20 deam, & partim ne quis, hgec fufficere exiftimans, ip- fas Meditationes, ex quibus multô plus utilitatis per- cipi poffe mihi perfuadeo, negligentius examinet.

4 Après didicerunt, à la ligne i i"' édil.).

�� � RATIONES

��DEI EXISTENTIAM

d^ ANIM^ A CORPORE DISTINCTION EM

PROBANTES

MORK GEOMETRICO DISPOSIT/E

��217 DeFINITIONTS.

I. Cogilationis nomine compleclor illud omne quod fie in nobis eft, ut ejus immédiate confcii fimus. Ita omnes voluntatis, intelledûs, imaginationis & fen- fuum operationes funt cogitationes. Sed addidi /;//- lo médiate, ad excludenda ea quœ ex iis confequuntur,

ut motus voluntarius cogitationem quidem pro prin- cipio habet, fed ipfe tamen non eft eogitatio.

II. Idece nomine intelligo oujullibet cogitationis formam illam, per cujus immediatam perceptionem i5 ipfius ejufdem cogitationis confcius fum; adco ut nihil poffim verbis exprimere, intelligendo id quod dico, quin ex hoc ipfo certum fit, in me efiTe ideam ejus quod verbis illis fignificatur. Atque ita non folas imagines in phantafià depidas ideas voco; imo ipfas 20 hic nullo modo voco ideas, quatenus funt in phantafià

i-D Rationes. . . dirpofita; manque [i" édit.).

�� � i-9-iÇo. Secund>e Responsiones. l6l

[corporeâ, hoc ert in parte aliquà cerebri depidae, fed tantùm quatenus menitem ipfara in illam ccrcbri 2i8 partem converfam informant.

III. Pcr realita tein nbjeclivam idecc intelli^o enti-

5 tatem rei reprsfentatae pcr ideam, quatenus eft in ideà; eodemque modo dici poteft perfedio objectiva, vel artificium objedivum, &c. Nam quaecumquc per- cipimus tanquam in idearum objeclis, ea (unt in ipfis ideis objective.

lo IV. Eadem dicuntur efl'e formaliter in idearum ob- jedis, quando talia tunt in ipfi.s qualia illa percipi- mus; & emincnter, quando non quidem talia funi, fed tanta, ut talium vicem fupplere polfint.

V. Omnis res cui inefl'* immédiate, ut in fubjed.0, i5 five per quam c.xiflit aliquid quod percipmius. hoc eil

aliqua proprietas, fivc quaUtas, livc attributum, cujus realis idea in nobis eft, vocatur Suhjiantia. Neque enim ipfius fubftantia: prœcife fumptac aliam habemus ideam, quàm quôd fit res, in quà formaliter vel emi- 20 nenter exiftit illud aHquid quod percipimus, five quod eft objedive in aliquâ ex noflris ideis, quia naturali lumine notum eft, nuUum effe polTe | nihili reale at- 219 tributum.

VI. Subftantia. cui ineft immédiate cogitatio, vo- 25 catur Mens : loquor autem hic dc| mente potius quam

de anima, quoniam anima: nomen eft itquivocum, & fœpe pro re corporeâ ufurpatur.

VII. Subftantia, quce eft fubjedum immcdiatum ex- tenfionis localis, & accidentium quije cxtenfionem

3o praefupponunt, ut figurae, fitûs, motùs localis, cSfc.

a. Voir t. V, p. i StJ.

ŒUVRLS. II. 21

�� � 162 OEuvREs DE Descartes. iKo-iSi.

vocatur Corpus. An verô una & eadem fubllantia fit, quae vocatur Mens c^ Corpus, an dux> diverfœ, poftea erit inquirendum.

VIII. Subftantia, quam fumme perfedam effe intel- ligimus, & in quâ nihil plane concipimus quod ali- 5 quem defedum five perfedionis limitationem invol- vat, Deus vocatur.

IX. Cùm quid dicimus in alicujus rei naturâ, five conceptu, contineri, idem ell ac fi diceremus id de eâ

re verum elle, five de ipfà poffe affirmari. 10

X. Duce fubftanticE realiter diftingui dicuntur, cùm unaqua:quc ex ipfis abfque aliâ potelt exillere.

820 ||P0STULATA.

Peto, PRIMO, ut leclores advenant, quàm débiles fint rationes, ob quas fenfibus fuis hadenus crediderunt, i5 & quàm incerta fuit omnia judicia quaD illis fuper- ftruxerunt ; idque tam diu & tam fsepe apud fe revolvant, ut tandem confuetudinem acquirant non ampliùs ipfis nimiùm fidendi. Hoc enim necefle judico ad certitudinem rerum Metaphyficarum percipiendam. 20

Secundo, ut confiderent mentem propriam, cunc- taque ejus attributa, de quibus deprehendent fe du- bitare non poffe, quamvis omnia, quce a fenfibus fuis unquam acceperunt, falfa effe fupponant; nec prius illam confiderare defiftant, qucàm ipfam clare perci- 25 piendi & rébus omnibus corporeis cognitu faciliorem credendi ufum fibi compararint.

Tertio, ut propofitiones per fe notas, quas apud fc invenicnl, qualcs funt : Qiidd idem non yojfit cjfc

�� � i8i-i82. Secund.^^, Responsiones. i6j

fimul & I non ejfe; quàd nihil nequeat ejje caiifa efficicns 221 ullius rei, & fimiles, diligenter expendant, atque ita perfpicuitatem intelledûs fibi a naturà inditam, fed quam fenfuum vifa quammaxime turbare folent & 5 obfcurare, piiram atque ab ipfis liberatam exerceant. Hac I enim ratione fequentium Axiomatum veritas ipfis facile innotefcet.

Quarto, ut examinent ideas naturarum, in quibus multorum fimul attributorum complexio continetur,

10 qualis efl natura trianguli, natura quadrati, vel alte- rius figurse; itemquc natura Mentis, natura Corporis, & fupra omnes natura Dei, five entis fummc perfedi. Advertantque illa omnia, quai in iis contincri pcrci- pimus,vere de ipfis polfe affirmari. Ut, quia in naturà

i5 Trianguli continetur cjus très angulos œquales elle duobus redis, &. in naturà Corporis, five rei cxtenftu, continetur divifibilitas (nullam enim rem extcnfam tam exiguam concipimus, quin illam faltem cogita- tione dividere poflimus), verum c(1: dicerc omnis

20 Trianguli très angulos icqualcs elle duobus redis, & omne Corpus effc divifibile.

QuiNTO, ut diu multumque in najturâ entis fumme 222 perfedi contemplandà immorentur; c^ inter cîctera confiderent, in aliarum qiiidem omnium naturarum

25 ideis exiflentiam pofiîbilem, in Dei autem ideà non poflibilem tantùm, fed omninô necelfariam contineri. Ex hoc enim folo, & abfquc iillo difcurfu, cognofcent Deum exiftere ; eritque iplis non minus per fe notum,

i3-i4 Advertantque... atfir- second tirage, la page 222 corn- mari, manque (/"^^ c'dit.], ajouté viencc à l'alinéa Quinto. .. au second tirage. — 22 Dans un

�� � 164 OEUVRES DE Descartes. .82-184.

quàm numerum binarium efle parem, j vel ternarium imparcm, & fimilia. Nonnulla enim quibufdam per fe nota funt, quae ab aliis non nifi per difcurfum in- telliguntur.

Sexto, ut, perpendendo exempla omnia clarae & 5 diflinélse perceptionis, itemque obfcurse &. confufae, qu£e in Meditationibus meis recenfui, ea quse clare cognofcuntur ab obfcuris dillinguere affuefcant ; hoc enim facilius exemplis quàm regulis addifcitur, & puto me ibi omnia hujus rei exempla vel explicuifle, 10 vel faltem utcumque attigifle.

Septimo denique, ut, advertentes nuUam fe un- quam in iis quae clare perceperunt falfitatem de- 223 prehendifTe, nul|lamque e contra veritatem in obfcure tantùm comprehenfis nifi cafu reperifle, confiderent i5 eiïe a ratione plane alienum, propter fola fenfuum pr?ejudicia, vel propter hypothefes in quibus aliquid ignoti contineatur, ea, quae a puro intelled:u clare & diftinde percipiuntur, in dubium revocare. Ita enim facile fequentia Axiomata pro veris & indubitatis 20 admittent. Quanquam fane pleraque ex iis potuilTent melius cxplicari, iX; inflar Theorematum potius quàm Axiomatum proponi debuilfent, û accuratior elle vo- luiffem.

I Axiomata aS

SIVE

Communes Notiones.

1. Nulla rcs exiftit de quà non pollii quiuri quacnam fit caufa cur exiltat. Hoc enim de ipfo Dco quieri

�� � i84-i85. Secundo Responsiones. 165

poteft, non quôd indigeat ullâ caufâ ut exiflat, fed quia ipfa cjus natur^e immenfitas eft caufa five ratio, propter | quam nuUâ caufâ indiget ad exiftendum. 224

II. Tempus praefens a proxime praecedenti non 5 pendet, ideoque non minor caufa requiritur ad rem

confervandam,quàm ad ipfam primùm producendam.

III. Nulla res, nec ulla rei perfedio adu exiftens, poteft habere nihil, flve rem non exiftcntem, pro caufà fujE exiftentiac.

10 IV. Quidquid eft realitatis five perfedionis in ali- quâ re, eft formaliter vel eminenter in prima &. adœ- quatâ ejus caufâ.

V. Unde etiam fequitur, realitatem objedivam idearum noftrarum requirere caufam, in quâ eadem

i5 ipfa realitas, non tantùm objedive, fed formaliter vel emi|nenter, contineatur. Notandumque hoc axioma tam necelïariô elfe admittendum, ut ab ipfo uno omnium rerum, tam fenfibilium quâm infenfibilium, cognitio dependeat. Unde enim fcimus,exempli caufà,

20 cœlum exiftere ? An quia illud videmus ? At iftavifio mentem non attingit, nifi quatenus | idea eft : idea, 225 inquam, menti ipfi inhccrens, non autem imago in phantafiâ depida. Nec ob hanc ideam poflumus judi- care cœlum exiftere, nifi quia omnis idea caufam fuse 5 realitatis objedivae habere débet realiter exiftentem ; quam caufam judicamus efî'e ipfum cœlum, & fie de caetcris.

VI. Sunt diverfi gradus realitatis, five entitatis; nam fubftantia plus habet realitatis, quâm accidens

3o vel modus; & fubftantia infiniia, quâm finita. Ideoque etiam plus eft realitatis objedivae in ideâ fubftantiœ,

��2

�� � i66 Œuvres de Descartes. i85-i86.

quàm accidentis; & in ideâ fubftantice infinitc-e, quàm in ideâ finitse.

VII. Rei cogitantis voluntas fertur, voluntarie qui- dem & libère (hoc enim eft de elTentiâ voluntatis),fed nihilominus infallibilitcr, in bonum fibi clare cogni- 5 tum ; ideoque, fi norit aliquas peifcdiones quibus ca- reat, fibi ftatim ipfas dabit, fi fint in fuà poteftate.

VIII. Quod poteft efficerc id quod | majus efl; five difficilius, poteft etiam efficerc id quod minus.

IX. Majus eft creare vel confervare | fubftantiam, lo quàm attribula" five proprietates fubftantiœ ; non au- tem majus eft idem creare, quàm confervare, ut jam didum eft.

X. In omnis rei ideâ five conccptu continctur exi- ftentia, quia nihil pofiTumus concipere nifi fub ratione i5 e.xiftentis; nempe continctur exiftentia poflibilis five contingens in conceptu rei limitata^, fed necelîaria & perfeda in conceptu entis fumme perfcdi.

��Propositio 1.

dei existentia ex sola ejus nature consideration e 20

cognoscitur.

Dcmonjlratio.

Idem eft dicere aliquid in rei aiicujus naturâ five conceptu contineri, ac dicere idipfum de eâ re clTc vcrum (per def. 9). Alqui exiftentia neceflaria in zS

ly Prima.

a. Voir t. V, p. 154.

�� � iss-i.s;. SfîCLND.'L: Responsiones. 167

Dei conceptu continctur (pcr axio. 10). Ergo verum eft de Deo dicere, nccen'ariam exiftentiam in eo | effe, 227 five ipfum exiflere.

Atque hic eft fyllogifmus, de quo jam fupra | ad 5 objedionem fextam"; ejufque concluûo per fe nota effe poteft iis qui a prsejudiciis funt liberi, ut diélum eft poftulato quinto ; fed quia non facile eft ad tan- tara perfpicacitatem pervenire, aliis modis idem quae- remus.

10 Propositio II.

DEI EXISTENTIA EX EO SOLO QUOD EJUS IDEA SIT IN KOBIS, A POSTERIORI DEMONSTRATUR.

Demonjlratio.

Realitas objediva cujuflibet ex noftris ideis requi- i5 rit caufam, in quâ eadem ipfa realitas, non tantùm objedive, fed formaliter vel eminenter, contineatur (per ax. 5). Habemus autem ideam Dei (per def. 2 & 8), hujufquc ideœ realitas objediva nec formaliter nec eminenter in nobis continetur (per ax. 6), nec 20 in ullo alio prœterquàm in ipfo Deo poteft conti|neri 228 (per def. 8). Ergo h.nec idea Dei, quae in nobis eft, rcquirit Deum pro caulà, Deufque proinde exiftit (per ax. ^).|

2 eo] Deo il" cdil.). — 3 Après exifterc, non à la ligne ' i" et 2' Ciiil.].

a. Piu'ic 149, 1. 22.

�� � i68 OEuvRES DE Descartes. las-isg.

��Propositio III.

DE[ EXISTENTIA DEMONSTRATUR ETIAM EX E0 QUOD NOS IPSI HABENTES EJUS IDEAM EXISTAMUS.

Demonjiratio .

Si vim haberem me ipfum confervandi, tantu magis 5 haberem etiam vim mihi dandi perfeétiones quae mihi défunt (per ax. 8 & 9) ; illae enim funt tantùm attri- buta fubftantiae, ego autem fum fubftantia. Sed non habeo vim mihi dandi iftas perfediones ; alioqui enim jam ipfas haberem (per ax. 7}. Ergo non habeo vim 10 meipfum confervandi.

Deinde, non poiTum exiftere, quin conferver quan- diu exifto, five a me ipfo, fiquidem habeam iftam vim, 229 five ab alio ] qui illam habet (per ax. i & 2). Atqui exifto, & tamen non habeo vim meipfum confervandi, i5 ut jam jam probatum eft. Ergo ab alio confervor.

PrcCterea, ille a quo confervor, habet in fe forma- liter vel emincntcr id omne quod in me eft (per ax. 4). In me autem eft perceptio multarun^ perfedio- num qure mihi défunt, fimulque idese Dei j (per def. ao 2 &. 8j. Ergo eft etiam in illo, a quo confervor, ea- rumdem perfedionum perceptio.

Denique, ille idem non poteft habere perceptionem ullarum perfe6lionum quse ipfi defmt, five quas in fe non habeat formaliter vel eminenter (per ax. 7). Cùm jS enim habeat vim me confervandi, ut jam diélum eft, tanto magis haberet vim libi ipfas dandi, fi deeftTent,

16 Non à la lif^iic {2' édit.).

�� � 1 89-1 90. Sf.CUND.'E ReSPONSIONES. 169

(per ax. 8 & 9). Habct autem perceptionem earum omnium quas mihi deeffe, atque in folo Deo efle polie concipio, ut mox probatum eft. Ergo illas formaliter vel eminentcr in fc liabet, atque ita eft Deus.

��5 COROLLARIUM. 230

CREAVIT DEUS CŒLUM ET TERRAM, ET OMNIA QU/t IN Eis sunt; INSUPERQUE POTEST EFFICERE ID OMNE QUOD CLARE PERCIPIMUS, PROUT IDIPSUM PERCIPIMUS.

Demonjlratio.

lo Hsec omnia clare fequuntur ex praicedenti propofi- tione. In ipfà enim Deum exiftere ex eo probatum eft, quôd I debeat aliquis exiftere, in quo formalitervel emi- nenter fint omnes perfediones, quarum idea aliqua eft in nobis. Eft autem in nobis idea tantse alicujus poten-

i5 tire, ut ab illofolojin quo ipfa eft, cœlum & terra, de. creata Tint, & alia etiam omnia, quœ a me ut poffibilia intelliguntur, ab eodem fieri poffint. Ergo fimul cum Dei exiftcntià hœc etiam omnia de ipfo probata funt.

I Propositio IV. 231

20 MENS ET CORPUS REALITER DISTINGUUNTUR.

Demonjîratio .

Quidquid clare percipimus, a Deo fieri poteft, prout illud percipimus (per coroll. prœcedens). Sed clare

7 Eisj iLi.is [i" édit.). — 23 prœcedensj prœced. {Ibid.).

(Euvur.s. H. 33

�� � i^o OEuvRES DE Descartes. lyo-iot.

percipimus mentem, hoc eft, fubflantiam cogitan- tem, abfque corpore, hoc eft, abfque fubftantià aliquà extenfà (per poft. 2) ; & vice verfâ corpus abfque mente (ut facile omnes concedunt). Ergo, faltem per divinam potentiam, mens elle poteft fine corpore, & 5 corpus fine mente.

Jam verô fubftantiae, quse efife pofil'unt una abfque aliâ, realiter diftinguuntur (per | def. 10). Atqui mens & corpus funt fubftantiae (per def. 5, 6 & 7),qu3e una abfque aliâ efle pofl'unt (ut mox probatum eft). Ergo 10 mens & corpus realiter diftinguuntur. 232 I Notandumque me hîc ufum efi^e divinâ potentiâ pro medio, non quôd extraordinariâ aliquâ vi opus fit ad mentem a corpore feparandam, fed quia, cùm de folo Deo in prœcedentibus egerim, non aliud ha- '5 bui quo uti polTem. Nec refert a quâ potentiâ duce res feparentur, ut ipfas realiter diftindas efle cognof- camus.

�� � OBJECTIONES TERTI^^

��CUM RESPONSIONIBUS AUTHORIS.

��ODJECTIO PRIMA.

��233

��III diibiiim revncari poffunl.

��Satis con/Ial ex ii.s quœ dicla funt in lue Mcdilalione, ^d Meditationem 5 nullum ejje /.p'.Tv^piov, quo fomnia nojîra a vigilid & fen- dc Us quw

Jionc verâ dignofcanlur ; & propterea phantafmalci, quœ vigilantes &fentienles habemus, non cjfe aceidentia ohjeclis exlernis inhœrentia, neque argiimenio ejfc lalia objecla externa omnino exijîere. Idcoqiie fi fenfus nojîros fine aliâ 10 ratiocinatione fcqucimur, mérilo dubitahimus an aliquid 234 exijlal, neene. Verilatem crgo huju.s Meditalwnis agnof- cimus. Sed qiioniam de câdcm incerlttudine fenjlbilnun difpulavit Plato & alii antiquorum P/iilofoplioruni, & vulgo obfcrvatur difficultas dignofcendi vigiliam ab in- i5 fomniis, nolini excellentijjiinum authorcm novarum fpe- culationuni illa vetera publicare.

��Responsio.

��Duhitandi rutiones, quœ hic a Philofopho admit-

tuntur ut ver?e, non a me nifi tanquam verifimiles

20 fuere propofitœ; iifque ufus fum, non ut pro novis

venditarem, fed partim ut ledorum animos prœpara-

4 Ad Meditationem Primam omis (/ cdil. . a. Voir t. III, p. 36o, 1. ig.

�� � 172

��Œuvres de Descartes.

��193-194.

��236

��rem ad res intelleduales confiderandas, illafque a corporels diftinguendas, ad quod omnino necelTariae mihi videntur; partim ut ad ipfas in fequentibus Me- ditationibus refpondèrem ; & partim etiam ut often- derem quàm firmae fint veritates quas poûea propono, quandoquidem ab iflis Metaphyficis dubitationibus labefadari |non pofTunt. Itaque nuUam exearum re- cenfione laudem qusefivi; fed non puto me magis ipfas omittere potuifTe, quàm medicinse fcriptor morbi defcriptionem, cujus curandi methodum vult docere.

��10

��I OBJECTIO II.

��Ao Meditationem Secundam.

De naturd mentis huinana;.

��236

��Sum res cogitans ^ ; reéle. Nam ex eo quod cogito, five phantafma habeo, Jive vigilans, Jive fomnians, colligitur quod fum cogitans; idem enim Jïgnificant cogito & lum cogitans. Ex eo quod fum cogitans, fequitur. Ego fum, '5 quia id quod cogitât non ejl nihil. Scd ubi fubjungit, hoc efl, mens, animus, intelledus, ratio *", oritur dubitatio. Non enim videtur recla argumentatio, dicere : ego fum cogitans, er^o fum cogitatio ; nequc ego fum intelli- gens, ergo fum intelledus. Nam codem modo poffcm 20 I dicere : fum ambulans, ergo fum ambulatio. Sùmit ergo D. Cartejius idem ejje rem intelligcntem, & intelleclio- nem, quœ ejl acïus intelligentis, vel faltem idem eJJe rem intelligentem, & intellcclum, qui cjî potentia intelligentis. Omnes tamen Philo fophi diflinguunt fubjeclum a fuis 2 5 facultatibus & aclibus, hoc cfl, a fuis proprietatibus &

��a. Page 27, 1. i3.

b. Ib., 1. 13-14.

�� � i9«-i9'^- Objectiones Terti.î:. ijj

ejfentiis ; aliiid enim ejl ipfum ens, aliud ejl ejus eflentia ;

poteji ergo efjc ut res cogitans fit fubj eclum mentis, j ralio-

nis, vcl intelleclûs, ideoque corporeiim aliquid: cujus con-

trariiimfuinitur, non probatur ; cfi tavicn hœc illatio fiin-

5 damcntiim conclufionis, quam videtur vcllc D. C.fiabilirc.

Ibidem, novi me exiftere, quxro quis fim ego qucm

novi : certiffimum efl hujus fie prciecife fumpti noti-

tiam non pendere ab iis qucC cxiilere nondum novi".

Certijfimum efinotitiam hujus propofilionis, ego exiAo,

10 pendere ab liac, ego cogito, ni recle ipfc nos docuit. Sed unde nobis cfi notifia hujus, ego cogito ? Certe non ab alio quàm ab hoc, quod non pofi^umus conciperc aclum qucm\cumquc fine fubjcclofuo, veluti faltarefiine fiiltante, 237 f cire fine fciente, cogilare finie cogitante.

i5 Alque hinc videtur fequi, rem cogitanlcm efifc corpo- reum quid; fiubjeéla enim omnium acluum videntur inlel- ligi folummodo fub ralionc corporeâ, fire fiub mliouc mal cria.', ut ofiendil ipfe pofi in exemplo cerœ^, qua\ mu- lalis colore, durilie, figura, & cœleris aclihus, intelligilur

20 tamen femper eadem res, hoc efi eadem materia tôt mula- tionibus fubjecla. Non autem colligilur me cogitarc per aliam cogitaîionem ; quamvis enim aliquis cogitare potefi fe cogitafife [quœ cogitatio nihil aliud j efi quàm memi- uilJe), tamen omnino efi impofiibile cogitare fe cogitare,

a 5 fient nec fcire fe fcire. Effet enim intcrrogatio infiinita : nnde fcis te fcire, le fcire, te fcire?

Quoniam igilur nolitia hujus propofitionis, ego exifto, pendet a nolitia hujus, ego cogito; & nolitia hujus, ex eo quod non pofiumus feparare cogitationem a matcnd cogi-

a. Page 27, 1. 28, à p. 28, 1. 2.

b. Pane 3o, 1.8.

�� � 174 Œuvres de Descartes. 196-197.

238 tante, vidctur inferenduin potius Tem cogitantem ejfc j ma- terialem quàm immaterialem.

��Responsio.

Ubi dixi hoc ejï mens, aninius, intellcclus, ratio, &c., non intellexi per ifta nomina folas facultates, fed res 5 facultate cogitandi pneditas, ut per duo priera vulgo intelligitur ab omnibus, & per duo pofteriora fré- quenter; hocque tam exprefle, totque in locis expli- cui, ut nullus videatur fuifTe dubitandi locus.

Neque hîc efl: paritas inter ambulationem & cogita- 10 tionem : quia ambulatio fumi tantùm folet pro adione ipfà; cogitatio interdum pro aélione, interdum pro l'acultate, interdum pro re in quà eft facultas.

Nec dico idem efle rem intelligentem & intelledio- nem, nec quidem rem intelligentem & intelledum, fi i5 fumatur intelledus | pro facultate, fed tantùm quando fumitur pro re ipfà quœ intelligit. Fateor autem ultro me ad rem, five fubftantiani , quam volcbam exuere om- 239 nibus iis qu?e ad ipfam non pertijucnt, fignificandam, ufum fuiife verbis quammaxime potui abfiradis, ut 20 contra hic Philofophus utitur vocibus quammaxime concretis, ncmpc fubj'c cl i, matcriœ, & corporis, ad iftam rem cogitantem fignificandam, ne patiatur ipfam a corporc divelli.

Nec vercor ne cui videatur ille ejus modus plura 25 fimul conjungendi aptior ad veritatem inveniendam, quàm meus, quo fingula quammaxime polfum diftin- guo. Scd omittamus vcrba, loquamur de re.

�� � "97-'9s Ob,ii:(:tione.s Tertf^,. 17^

Poteji, inquit, cjjc ut rcs cogitaiis fit corporeum ali-

quid : cujus contrarium fumitur, non probatur. Imo

contrarium non affumpfi, nec uUo modo eo ufus fum

pro fundamento ; fed plane indeterminatum reliqui,

5 ufque ad fextam Meditationem in quà probatur.

Deinde re6le dicit nos non pojje concipere aclum ullum Jine fubjeàlo fuo^, ut cogitationem fine re cogitante, quia id quod cogitât non efl nihil. Sed abfque uUà ratione, & contra omnem loquendi ufum omnemque

10 logicam, addit, hinc videri fequi rem cogitantem e[fe corporeum quid : \ fuhjecla enim omnium acluum intcl- 240 liguniur quidem fub ratione | fubjîantiœ'^ (vel etiani, fi lubet, fub ratione materiœ, nempe Metaphyficae), non autem idcirco fub ratione corporum.

i5 Sed & logici & vulgo omnes dicerc folent fub- flantias, alias elle fpirituales, alias corporeas. Ncc aliud probavi exemplo cerae, nifi tantùm colorem, duritiem, figuram, non pertinere ad rationem for- malem ipfius cerae. Nec etiam de ratione formali

20 mentis, nec quidem de ratione formali corporis ibi egi.

Neque ad rem pertinet,quod hic Philofophus dicat unam cogitationem non polfc q^q fubjedum alterius cogitationis. Quis enim unquam, pra:ter iplum, hoc

25 finxit? Sed, ut rem ipfam paucis explicem, certum eO; cogitationem non polTe eife fine re cogitante, ncc omnino ullum adum, five ullum accidens, fine fub-

22 \\\c apri's Philolbphus [i" édil.]. — dicat] ait {ib.). SX. Page 173, 1. 2-4.

h. Ib., 1. I2-l3.

c. Ib., 1. i5-iS.

�� � 176 OEUVRES DE Descartes. igs-'gg-

ftantiâ cui infit. Cùm autem ipfam fubftantiam non immédiate per ipfam cognofcamus, fed perhoc tantùm quôd fit fubjedum quorundam aéluum, valde rationi

wi confentaneum eft, & ufus jubet, ut illas fubftantias, quas agnofcimus efle fubjecla plane diverforum ac- 5 tuum five accidentium, diverfis nominibus appelle- mus, atque ut poftca, utrum illa diverfa nomina ras diverfas vel unam & eandcm fignificent, examinemus. Sunt autem adus quidam, quos vocamus corporeos, ut magnitudino, figura, j motus, c*i; alia omnia qua: lo abfque locali extenfione cogitari non poiïunt : atque fubftantiam, cui illi infunt, vocamus corpus ; nec fingi poteft alia effe fubftantia qu?e fit fubjeclum figurée, alia quae fit fubjedum motûs localis &c., quia omnes illi aélus conveniunt fubunà communi ratione exten- iS fionis. Sunt deindealii actus,quos vocamus cogitativos, ut intclligere,velle,imaginari, fentire &c., qui omnes fub ratione communi cogitationis, five perceptionis, five confcientise, conveniunt; atque fubftantiam cui infunt, dicimus efl'e rem cogitantcm, five mentem, five 20 alio quovis nomine, modo ne ipfam cum fubftan- tia corporeâ confundamus, quoniam adus cogitativi nullam cum adibus corporels habent affinitatem, &

242 |cogitatio, qu^e eft ipfarum ratio communis, toto génère differt ab extenfione, quie eft ratio communis 25 aliorum. Poftquam verè duos diftindos conceptus iftarum duarum fubftantiarum formavimus, facile eft, ex didis in fextà Meditatione, cognofcere an una & eadem fint, an diverfœ.

I Après infit, à la liffiie (/" luéme remarque. — 26 Apres édit.). — 8 Apres examinemus, aliorum, même remarque.

�� � joo-joi. Objectiones Terti^e.

��\OBJECTIO III.

��^77

��Quid ergo eft,quod a meâcogitatione diftinguatur ? Quid, quod a me ipfo feparatum dici potefl" ?

Forte refpondebit aliquis huic quœjiioni : a meâ cogi- 5 tationc dijlinguor ipfe ego qui cogito ; & a me, non fepa- ralam quidem, fed diverfam ejjfe meam cogitationem, eo modo, quo {ut ante diclum cjï) dijîinguitur faltatio afal- tante. Quàd fi D. C. ojlendcrit idem ejfe eum qui intcl- ligit, & intclleélum, recidemus in moduni loqucndi Scho- lo lajlicum. Intelleéîus intelligit, vifus videt, voluntas vult, & per analogiam optimam, ambulatio, vel faltem facultas ambulandi, ambulabit. Quœ om\nia obfcura, impropria, 243 & perfpicuitate folitâ Domini Des Cartes indignijfwia.

Responsio.

i5 Non nego me, qui cogito, diftingui a meâ cogita- tione, ut rem a modo ; fed ubi quœro, quid ergo cjl quod a meâ cogitatione dijlinguatur , hoc intelligo de variis co- gitandi modis ibi recenfitis, non de meâ fubftantiâ; & ubi addo, quid, quod\a meipfo feparatum dici pojjit, figni-

2o fico tantùm illos omnes cogitandi modos mihi inefle; nec video quid hîc dubii vel obfcuritatis fingi poffit.

OBJECTIO IV.

Supereft igitur ut concedam, mené imaginari qui- dem quid fit hsec cera, fed folâ mente concipere"".

a. Page 29, 1. 3-4.

b. Page 3i, 1. 16-18. Descartes avait icr'npercipere.

Œuvres. II. 23

�� � 178 OEuvRFS DE Descartes. 301-202.

Diffcrenlia magna cfl inlcr imaginari, hoc ejï, ideain aliquain Jiabere, & vicnlc concipcre, hoc ejl, ratiocinando colligcre rem aliquam effe, vel rem aliquam exijlcrc. Scd

244 non cxpliciiit, nobis D. C. in qiio differunt. Veteres quoqiie Peripateiici docuerunt fatis clare non percipi 5 fubjiantiam fenfibus, fed colligi rationibus.

Qiiid jam dicimus, fi forte ratiocinatio nihil aliud fit qiiàm copulatio & concathenatio nominum Jive appellatio- num, per vcrbum hoc efl ? unde colligimus rationc nihil omnino de naturâ rcriim, fed de earum appellationibus, 10 nimirum iitriim copiilcmus rerum nomina fecunditm pacla [quœ arbitrio noflro fecimus circa ipfarum fignificationes) vel non. Si hoc fit, f eut effe potefi, ratiocinatio dépende- bit a nominibin, nomina ab imagmatione, & imagi\nalio forte, ficiit fentio, ab organoriun corporeorum motii, &fc i5 mens nihil aliud erit prœtcrquàm motus in partibus qui- biifdam corpôris organici.

Responsio.

Differentiam inter imaginationem & purae mentis conceptum hîc explicui, ut in exemple enumerans 20

245 I quaenam lint in cerâ quœ imaginamur, & qurenam quœ fola mente concipimus; fed & alibi explicui quo paclo unam i^L- eandem rem, puta pentagonum, aliter intelligamus, &. aliter imaginemur. Eli autem in ratio- cinatione copulatio, non nominum^, fed rerum nomi- jS nibus-lîgnilicatarum ; mirorque alicui contrarium ve- nire polie in mentem. Quis enim dubitat quin Gallus

7 Dicimus] diccimis (i" cciit. mieux). — 27 Apre.-; mcntcm, à la liijne (y" cJiL).

�� � 202-204. Objectiones Terti;E. 179

& Germanus eadem plane iifdem de rébus poffint ra- tiocinari, cùm tamen verba concipiant plane diverfa? Et nunquid Philofophus feipfum condemnat, cùm loquitur de padis quce arbitrio noftro fecimus circa

5 verborum fignificationes ? Si enim admittit aliquid verbis fignificari, quare non vult ratiocinationes no- ftras efle de hoc aliquid quod fignificatur, potiùs quàm de folis verbis ? Ac certe eodem jure quo con- cludit mentem elle motum, poflet etiam concludere

10 I terram efle cœlum, vel quidquid aliud ipfi placuerit.

I OBJECTIO V. 246

Qupedam ex his (fcdicet cogilationibus humanis) tan- Ad MnonAnoNEM

. . .. . . . Tkrtiam.

quam rerum imagines lunt, quibus Ions proprie con- dc oeo.

venit idese nomen, ut cùm homincm, vel Chimitram,

i5 vel Cœlum, vel Angelum, vel Deum cogito".

Cùm hominem cogito, agnofco idcam, fivc imaginem conjlitutaîn ex figura & colore, de quâ po/fum dubitare an fit hominis fiimilitiido, vel non. Similiter cùm cogito cœ- lum. Cùm Chimœram cogito, agnofco idcam, fiive imagi-

20 nem, de quâ pofi'um dubitare an fit fimilitudo alicujus animalis, non exifientis, fed quod exificre poffit, vel exti- terit alio tempore, vel non.

Cœterum cogitanti Angelum obverfatur animo ali- quando imago flammœ, aliquando puelli formofi alati, de

25 quâ certus mihi videor effe, quod non habet fimilitudinem Angeli; neqiie | ergo effe eam An\geli ideam. Sed credens 247

8 Ac manque {i" édit.). — 26 credens] lire credentes ? a. Pa?e ?^, 1. 3-6.

�� � i8o OEuvRES DE Descartes. 204-205.

ejfe creaturas aliquas Deo minijîrantes, invifibiles, & im- matenales, rei créditée vel fuppofitce nomen Imponimus Angelum, cùm tamen idea, fub quâ Angelum imaginor,

fit compofiia ex ideis rerum vijibilium.

Eodem modo ad nomen vcnerandum Dei, nullam Dei 5 habemus imaginem, Jîve ideam; ideoque prohibemur Dcutn

fub imagine adorare, ne illum, qui inconceptibilis ejî, vi- deamur nobis concipere.

Videtur ergo nullam efjc in nobis Dei ideam. Sed ficut cœcus natus, fœpius igni admotus, & fentiens fc calere, 10 agnofcit effe aliquid, a quo calefaélus ef, audienfque illud appellaj-i ignem, concludit ignem exijlere, nec tamen qualis fgurœ aut coloris ignis fit cognofcit , vel ullam om- nino ignis ideam, vel imaginem animo obverfantem liabct; itaquc Homo cognofcens debere efe caufim aliquam fua- i5 rum imaginum vel idcarum, & caufv illius aliam caufam 248 priorem, & fc continuo, deduci\tur tandem adfincm,fivc

fuppofitionem alicujus caufœ œternœ, quœ, quia nunqiiam cœpit effe, caufam fe habere priorem non pote/l ; neceffa- rio aliquid œternum exifere concludit. Nec tamen ideam 20 ullam habet, quam poffit dicere effe ideam œterni illius,

fed rem credi\tam vel agnitam nominat, five appcllal Deum.

Jam quoniam ex poftione hac, quàd habemus ideam Dei in anima nofrâ, procedit D. C. ad probationem hujus 25 Thcorematis, quàd Deus [id ef fumme potens, fapicns, mundi crealor) exifat, oportuit illam ideam Dei tnclius explicare, & non modo inde deducere ipfus cxifentiam,

fed ctiam mundi créât ionem.

14 Après habet, à la ligne {i" et s' édit.).

�� � 249

��2o5-2o6. Objectiones Tertl-e. i8i

Responsio.

Hîc nomine ideae vult tantùm intelligi imagines rerum materialium in phantafiâ corporeà depidas; quo poûto facile illi eft probare, nuUam Angeli nec 5 Dei propriam ideam effe poffe. Atqui ego paffim ubique, ac | prsecipue hoc ipfo in loco, oftendo me nomen ideae fumere pro omni eo quod immédiate a mente percipitur, adeo ut, cùm volo & timeo, quia fimul percipio me velle & timere, ipfa volitio &. timor

10 inter ideas a me numerentur. Ufufque fum hoc no- mine, quia jam tritum erat a Philofophis ad formas perceptionum mentis divinae fignificandas, quamvis nuUam in Deo phantafiam agnofcamus; & nulium ap- tius habebam. Satis autem puto me explicuilTe ideam

1 5 Dei pro iis qui ad meum j fenfum volunt attendere ; fed pro iis qui mea verba malunt aliter quàm ego intelli- gere, nunquam poffem fatis. Quod denique hîcadditur de mundi creatione, plane eft a quaeftione alienum.

OBJECTIO VI.

»o Alise verô [cogitationes] alias quafdam praeterea for- mas habent, ut cùm volo, cùm timeo, cùm affirmo, cùm nego, femper quidem aliquam rem ut fubjedum meae cogitationis apprehendo. Sed aliquid etiam am- pliùs quàm iftius rei fimilitudijnem cogitatione com- 250

25 pledor, & ex his aliae voluntates five affedus, alise autem judicia appellantur".

22 aliquam] aliam (/" et 2' édit.). a. Pijge 37, 1. 6-12.

�� � i82 OEUVRES DE Descartes. 206-107.

Cùiu quis vult, vel timet, habct qiiidem imagincm rci quam timet, & aélionis quam vult; fcd quid ampliùs vo- lens vel timens cogilatione compleélitur, non explicatur. Etji quidem timor fit cogitatio, non video quo modo po- te Jl e (Je alia, quam cogitatio rei quam quis timet. Quid 5 enim ejl timor irruentis leonis aliud, quàm idea irruentis leonis, & effeélus f^quem talis idea générât in corde) quo timens inducitur ad motum animalem illum,quem vocamus fugam ? Jam motus hicfugœ non ejî cogitatio; quare rema- net, non ejjc in timore\aliam cogitationem prœter illam qucc 'o confijlit in fimilitudinc rei. Idem dici pojfet de voluntate. Prœterea affîrmatio & negatio non funt fine voce & appellationibus, ita ut animantia bruta non pojjint affir- mare neque negare, ne cogitatione quidem, ideoque nequc judicare; attamen cogitatio fimilis pote fî ejje in homine '5 251 (§> be/îid. Nam, cùm affirmamus hominem\currere, ion habemus aliam cogitationem ab ed quam habet canis vi- dens currentem dominum fuum ; nihil igitur addit afirma- tiovel negatio cogita t ionibus Jîmplicibus, niji forte cogi- tationem qudd nomina, ex quibus conjîat affirmatio, fint 20 nomina ejifdem rei in affirmante; quod non eji complccli cogitatione plus quàm rei fimilitudinem, fcd candem fi- militudinem bis.

Responsio.

Per fe notum eft aliud efle videre leonem & fimul 2 5 illum timere, quàm tantùm illum videre ; item aliud cfle videre hominem currentem, quàm fihi ipfi affir-

2G-27 uliud ellci quôd aliud eft (/" édit.). — 27 fibi ipil manque il" édit.].

�� � 207-209. Objectiones Terti.e. 18^

mare fe illum videre, quod fit fine voce. Nihilque hîc animadverto quod egeat refponfione.

I OBJECTIO VIL

Supereft ut examinem, quâ ratione ideam iftam a 5 Deo accepi; neque enim illam fenfibus haufi; nec un- quam expedanti mihi advenit, ut folent rerum fenfi- bilium idese, cùm ipfae res externis fenifuum organis 252 occurrunt, vel occurrere vidcntur; nec etiam a me effida eft, nam nihil ab eâ detrahere, nihil illi fuper-

10 addere plane pofTum; ac proinde fuperefl ut mihi fit innata, quemadmodum etiam mihi eft innata idea meî ipfius".

Si non deîur Dei idea [nonaulein prohaliij- dari), quem- admodum non dari videtur, tota hœc collabitur difqui-

1 5 fitio. Prœterea idea meî ipjius mihi oritur [Ji corpus meum fpeélatur) ex vijione [Ji anima) nulla omnino animœ ejî idea, fed ratione colligimus cjfe aliquid internum corpori humano, quod ei motum impertit animalcm^ quo fentit & movetur; atque hoc qu idq u id ejl, fin eideàvocamus an im a m .

20 Responsio.

Si detur Dei idea (ut manifeftum eft illam dari), tota haec collabitur objedio. Cùmque additur non dari ani- mée j ideam, fed ratione colligi, idem eft ac fi dicere- tur non dari ejus imaginem in phantafiâ depidam. fed 25 dari tamen illud quod ego ideam vocavi.

i quod. . . voce, manque (/" cJil.). — 4 iltamj ipfam (i" édil.). — 7 ipfœ] iftai Desc.

a. Page 5i, 1. 6-14.

�� � 184 OEUVRES DE Descartes. sog-sio

��«63 I ODJECTIO VIII.

Aliam vcrô folis ideam, ex rationibus aftronomicis defumptam, hoc eft, ex notionibus quibuldam mihi innatis elicitam^.

Solis idea unica uno tempore videtur effe, Jlvefpecletur 5 oculisyjïve ratiocinatione intelligatur efje multoîies major quàm videtur. Nam hœc altéra non ejl idea folis,fed col- leûio per argumenta ideam folis multoîies fore majorem, fi multo propiiis fpeéïaretur.

Veriim diverfis temporibus diverfœ poffunt effe folis "o ideœ, ut fi uno tempore nudo oculo, alio tubo optico fpeéletur. Sed rationes Afironomiœ non reddiint ideam folis majorem, vel minorent; docent potiiis ideam fenfibi- lem fallacem effe.

Responsio. '5

Hîc quoque quod dicitur non effe idea folis, & ta- men defcribitur, eft idipfum quod ego ideam voco. |

254 I OBJECTIO IX.

Nam procul dubio illrc ide^e, quee fubftantiam mihi exhibent, majus aliquid funt, atque, ut ita loquar, plus 20 realitatis objedivse in fe continent, quàm illae qucc tantùm modos five accidentia repraefentant. Et rurfus illa per quam fummum aliquem Deum, îeternum, in-

5 Solis non à la ligne (1" et 2' ciiit.). a. Page 39, 1. 22-24.

�� � 2I0-J1I. Objectiones Terti-e. 185

finitum, omîiifcium, omnipotentem, rerumque om- nium, quse prseter ipfum funt, creatorem intelligo, plus profedo realitatis objedivae in fe habet, quàm illae per quas finitce fubflantise exhibentur^ 5 Notavifœpius ante, nequc Dei, neque animœ, dari ul- lam ideam; addo jam, ncque fubjlantix. Siib/tantia enim (ut quœ cjî matcria fubjeéla accidentibus & jnutaiw- nibus) folâ ratiocina lione evincitur, nec iamen concipi- tur, aut ideam ullam nobis exhibet. Hoc fi verum fit,

10 quomodo dici potejî ideas, quœ fubjîantias mihi exhibent, majus aliquid e[fe, & plus habere realitatis objeclivœ, quàm nias quœ mihi exhibent accidentia ? Prœterea con- fideret de\nuo D. C. quid velit dicere plus realitatis. An 255 realitas fufcipit magis & minus? Vel Jî putat unam rem

i5 aliâ magis ejje rem, confidcret quomodo hoc pojfit captui nojîro cum tantà \ pcrfpicuitate explicari, quanta exigitur in omni demonjlrationc, & quanta ipfe aliàs ufus ejî.

Responsio.

Notavi f?epius me nominare ideam, idipfum quod 20 ratione evincitur, ut & alia quœ quolibet modo perci- piuntur. Saiifque explicui quomodo realitas fufcipiat plus & minus : ita nempe ut fubftantia fit magis res quàm modus; atque fi dentur qualitates reaies, vel fubftantiae incompletîe, funt magis res quàm modi, 25 fcd minus quàm fubflantiae complets; ac denique, fi detur fubftantia infin'ta & independens, eft magis res quàm finita &dependens. Hsecque omnia per fe funt notiffima.

a. Page 40, 1. 12-20.

Œuvres. II. 24

�� � i86 OEuvRES DE Descartes.

��256 I OBJECTIO X.

Itaque fola reftat idea Dei, in quâ confiderandum eft, an aliquid fit quod a me ipfo non potuerit profi- cilci. Dei nomine intelligo fubftantiam quandam in- finitam, independentem, fumme intelligentem, fumme 5 potentem, & a quâ tum ego ipfe, tum aliud omne, fi quid aliud exftat, eft creatum. Quse fane omnia talia funt, ut que diligentius at|tendo, tantô minus a me folo profeda effe videantur; ideoque ex antedidis, Deum neceffario exiftere, eft concludendum^ «o

Conjiderans attributa Dei, ut Dei ideam inde habea- mus, & ut videamus an in illâ aliquid fit quod a nobis if fis non potuerit projicifci, invenio, ni fallor, neque a no- bis projicifci quce ad nomen Dei cogitamus, neque ejfe ne- cejjarium ut pi-oficifcantur aliunde quàm ab objeélis ex- '5 ternis. Nam Dei nomine intelligo fubftantiam, hoc efi intelligo Deum cxijîere [non per ideam, fed per ratioci- nationem). Infinitam [hoc ejl, quod non pojfium concipere,

257 neque \ imaginari terminas ejus, five partes extremas, quin adhuc pojjim imaginari ulteriores) ; ex quo fequitur ad 2° nomen infiniti non oriri ideam injînitatis divinœ, fed meorum ipfius finium, fivc limitum. Independentem, hoc eft, non concipio caufam ex quâ Deus onatur; ex quo patet me aliam ideam ad nomen independentis non ha- bcre, prœlcr memoriam mearum idcarum incipientium 2 5 diverfis lemporibus, ideoque dependenlium.

Quapropter dicere Deum e[je independentem, nihil

23 Apil's oiiatLir, ci la ligne (i" cl 2' éJH.). a. Page 45, 1. 9-18.

�� � 2 12-214- Objectiones Tertle. 187

aliud ejl quant dicere Deum ejje ex earum rerum numéro, quarum non imaginor originem. Sicut dicere Deum ejJc infinitum, idem ejï ac fi dicamus eum ejfe | in numéro earum rerum, quarum non concipimus fines. Et fie omnis 5 idea Dei excluditur; qualis enim efi idea fine origine & ter m in is?

Summe intelligentem. Quœro hic : per quant ideam D. C. intelligit intelleélionem Dei?

Summe potentem. Item per quant ideam intelligitur

10 potentia, quce efi rerum futurarum, hoc efi non exifien-

tium ? I Certe ego potentiam intelligo ex imagine, five 258

memoriâ aé}ionum prœteritarum, hoc modo colligens : fie

fecit, ergofic potuit facere; ergo exifiens idem fie poterit

ilerum facere, hoc efi, habet potentiam faciendi. Jam

i5 hœc omnia [uni ideœ quœ ortœ eJfe pojjunt ab objeélis externis.

Creatorem omnium quae exiant, Creationis imagi- nem quandam mihi ipfi fingere pojfum ex iis quœ vidi, velut hominem nafcenteni, five crefcentem velutex punûo

20 in figuram & magnitudinem quam nunc habet. Aliam ideam ad nomen creatoris nemo habet. Sed nonfufiîcitad probandam creationem, quôd imaginari pojjumus mundum creatum. Ideoque, etfi demonfiratum ejfet aliquid infini- tum, independens, fumme potens, &c. exifiere, non

a5 tamen fequitur exifiere creatorem. Nifi quis putet reéle inferri ex eo quôd exifiit aliquid quod nos credimus \creafie cœtera omnia, ideo mundum ab eo fui fie ali- quando creatum.

Prœterea, ubi dicit ideam Dei & ani\mœ nofirœ nobis 259

8 Après Dei, tton à la ligne exiflentium, à la ligne {ib.). — (/" et 2' édit.). — lo-u Après 2Z Après crtsitum, à la ligne (ib.).

�� � liiS OEuvREs DE Descartes. 214-315.

innatam ejfc, velim fcire fi animœ dormientium profundc fine infomnio cogitent. Si non, non habent eo tempore ideas ullas. Quare nulla idea efi innata; nam quod efi in- natum, femper adefi.

Responsio. 5

Nihil eorum quae Deo tribuimus, ab objedis exter- nis tanquam ab exemplari poteft efle profedum, quia nihil eft in Deo fimile iis quae funt in rébus externis, hoc efi corporeis : quidquid autem iis diffimile cogi- tamus, manifeflum eft non ab ipfis, fed a caufà iflius 10 diverfitatis in cogitatione noftrà proficifci.

Et qusero hîc quo pado ifte Philofophus intelleclio- nem Dei a rébus externis deducat. Quam autem ha- beam ejus ideam, facile explico, dicendo me per ideam intelligere id omne quod forma eft alicujus i5 perceptionis. Quis enim eft qui non percipiat fe ali- quid intelligere? ac proinde qui non habeat iftam for- 260 mam, five ideam intelledionis, quam | indefinite ex- tendendo, format ideam-' intelledionis divinae, & fie de cseteris ejus attributis ? 20

I Quoniam verô ufi fumus ideà Dei quae in nobis eft ad ejus exiftentiam demonftrandam, atque in hac ideà tam immenfa potentia continetur, ut intelligamus re- pugnare, fi Deus exiftat, aliquid aliud prœter ipfum exiftere, nifi quod ab ipfo fit creatum, plane fequitur, 25 ex eo quôd demonftrata fit ejus exiftentia, demonftra- tum etiam efle totum mundum, five res omnes a Deo diverfas, quœcunque exiftunt, ab ipfo effe creatas.

a. Voir t. III, p. 36i,l. 3.

�� � îi5-2i6. Objectiones Terti^. 189

Denique, cùm dicimus ideam aliquam nobis effe innatam, non intelligimus illam nobis femper obver- fari : fie enim nulla prorfus effet innata; fed tantùm nos habere in nobis ipfis facultatem illam eliciendi.

5 OBJECTIO XI.

Totaque vis argumenti in eo eft, quôd cognofcam fieri non poffe ut exiftam talis naturœ qualis fum, nempe ideam Dei ; in me habens, nifi rêvera Deus aei etiam exifterct, Deus, inquam, ille cujus idea in n-.e

10 eft-'.

Qiioniam crgo non cjî denion/lralinn nos ideam Dei habere, & Clirijliana rcligio nos obligat credere Dciim ejfe inconceptibilem, hoc cjl, ut ego opinor, cujus idea non habctur, fcquilur e\iJlentiam\Dei non ejje denwnjlratam,

1 5 inulto ininiis creationcni.

Responsio.

Cùm dicitur Deus inconceptibilis, intelligitur de conceptu adouquate illum comprehendente. Quo- modo autem idea Dei habeatur, ad naufeam ufque 20 repetitum eft; ac nihil omnino hic affeitur, quod dé- mon ftrationes meas convellat.

6 cognolcainj agnol'cam Desc. — 2o--i\ ac... convellat. manque { redit. K

a. Pai;c 5i, 1. 2g, à p. 52, I, 3

�� � 190

��Œuvres de Descartes.

��216-217.

��262

��I OBJECTIO XII.

��\s) Meditationem

QUARTAM.

De vero €■ falfo.

��10

��Atque ita certè intelligo errorem, quatenus error eft, non effe qiiid reale, fed tantummodo defeclum. Nec proinde ad errandum mihi opus elle aliquâ po- teftate ad hune finem a Deo tributâ.

Certum cfl ignorantiam tantummodo ejje defeclum, ne- que opus cjfe facultate aliquâ pofitivâ ad ignorandum; fed de er*-ore non ejî ita res manifefia. Videntur enini lapides & inanimala errare non pojfe, propter hoc folùm qudd non habeant facul\tatem ratiocinandi, neque imaginandi : proinde pronum ejl colligere, qudd ad errandum opus ft facultate ratiocinandi, velfaltem imaginandi, quœ facul- tates funt amhœ pofitivœ, tributœ omnibus & folis erràn- tibus,

Prœterea D. C. dicit fie : adverto illos (fcilicet meos i5 263 errores) a duabus | caufis fimul concurrentibus depen- dere, nempe a facultate cognofcendi quse in me eft, & a facultate eligendi, five ab arbitrii libertate^ Quod videtur prœcedentibus contradiclorium. Ubi notandum quoquc arbitrii libertatem affumi fne prabationc, contra 20 opinionem Calviniflarum.

��Responsio.

��Etfi ad errandum opus fit facultate ratiocinandi (vel potius judicandi, five affirmandi & negandi), quia nempe eft ejus defeclus, non ideo fequitur hune de-

��a. Page 54, 1. 24-28.

b. Page 56, 1. 11-14.

��25

�� � 2i7-2'8. Objectiones Terti^. ipi

fedum efle realem, ut neque cœcitatem efle realem, quamvis lapides non dicantur cœci, propter hoc fo- lum quôd non fint vifûs capaces. Miiorque me nuUam hadenus redam illationem in his objedionibus in- 5 venifle. Nihil autem de libertate hîc affumpfi, nifi quod omnes experimur in nobis; eftque lumine na- turali notiffimum, nec intelligo j quam ob caufam prœ- cedentibus contradidorium effe dicatur.

Etfi vero forte multi fint qui, cùm ad | praeordina- 264 10 tionem Dei refpiciunt, capere non polîunt quomodo cum ipfà conliftat noflra libertas, nemo tamen, cùm feipfum tantùm refpicit, non experitur unum & idem efle voluntarium & liberum. Neque hîc efl locus exa- minandi quaenam fit eà de re opinio aliorum.

i5 OBJECTIO XIII.

Exempli caufâ, cùm examinarem his diebus, an ali- quid in mundo exifteret, atque adverterem ex hoc ipfo quôd iliud examinarem, evidenter fequi me exiftere, non potui quidem non judicare quod tam clare intelli-

20 gebam verum elle, non quôd ab aliquâ vi externâ fue- rim ad id coadus, fed quia ex magnâ luce in intelledu magna confequuta efl propenfio in voluntate, atque ita tanto magis fponte & libère illud credidi, quanto minus fui ad iftud ipfum indifferens".

25 Vax hœc, magna lux in intelledu, meîaphorica ejl,

nec igitw argumeniativa . (Jyiufquifque autem qui dubita-

14 aliorum] Caluinillarum (T' édil.). a. Page 58, 1. 26, à p. 59, I. 4.

�� � 192 OEuvRES DE Descartes. îis-jîo

265 tione caret, talent lucem prœlendit, & | habet propenjîonem voluntatis ad affirmandum id de | quo non dubitat, non minorem quàm qui fevera fait . Potejî ergo lux hœc ejfe caufa quare quis objlinate opinionem aliquam defendat vel teneat,fed non quddfciat veram eam eJfe. 5

Prœterea non modo faire aliquid verum ejfe,fed & cre- dere vel ajfenfum prœbere, aliéna funt a voluntate; nam quœ validis argumentis probantur, vel ut credibilia nar- rantur, volentes nolentes credimus. Verujn ejî, quàd affir- mare & negare, propugnare & refellere propojîtiones, 10 funt aéîus voluntatis ; fed non ideo fequitur affenfum in- ternum dependere a voluntate.

Non itaque fatis démon flratur conclufio quœ fequitur : atquç in hoc liberi arbitrii non redo ufu privatio illa ineft quœ formam erroris conflituit^ i5

Responsio.

Nihil ad rem attinet qu?erere an vox, magna lux, fit

266 argumentativa,nec-ne, modo fit explicaiiva, ut| rêvera eft. Nemo enim nefcit per lucem in intelledu intelligi perfpicuitatem cognitionis, quam forte non habent 20 omnes qui putant fe habere; fed hoc non impedit quominus valde diverfa fit ab obfl;inatà opinione abfque evidenti perceptione conceptà.

|Cùm autem hîc dicitur nos rébus clare perfpedis volentes nolentes aflentiri, idem efl ac fi diceretur nos aS bonum clare cognitum volentes nolentes appetere : verbum enim, nolentes, in talibus non habet locum, quia implicat nos idem velle & noUe.

a. l'aide 60, 1. 6-7.

�� � Objectiones Terti^îî.

��19?

��OBJECTIO XIV.

��10

��Ut cùm, exempli caufâ, triangulum imaginor, etfi fortafle talis figura nullibi gentium extra cogitationem meam exiftat, nec unquam exftiterit, eft tamen pro- 5 fedo determinata quaedam ejus natura, five eflentia, five forma immutabilis & aeterna, quse a me non effida eft, nec a meâ mente dependet, ut patet ex eo quôd poffint demonftrari variae proprietates de ifto triangulo".

Si triangulum nullibi gentium cxijlat , non intelligo

quomodo naturam aliquam habeat; quod cnim nullibi ejl,

non ejl; neque crgo habet ejfe, feu naturam aliquam.

Triangulum in mente oritur ex triangulo vifo, vel ex vi-

fis fiéîo. Citm autem femel rem {unde putamus oriri

• 5 idcam trianguli) nomine trianguli appcllaverimus, quan- quam périt ipfum triangulum, nomcn manet. Eodem modo, Jt cogitât ione nojlrâ femel conccpcrimus angulo.s trianguli omnes Jimul œquari duobus redis, & nomen hoc allerum dederimus triangulo, habens très angulos aequales duo-

20 bus reélis, etji nullus angulus exijleret in mundq, tamen nomen maneret, & fempiterna erit veritas propojitionis ijîius : triangulum eft habens très angulos duobus redis œquales. Sed non erit fempiterna natura trianguli, fi forte omne triangulum périr et.

Vcra fimiliter in œternum erit propofitio, homo eft animal, propter nomina œterna ; fed pereunte génère liu- mano, non erit amplius natura humana.

8 poflînt] poflunt (/" édil.). — 20 Apres redis, à la ligne (/'• édit.).

��25

��Ad Meditatione - Qlintam.

De effeniid rervtr, materialium.

��8C7

��268

��a. Page 64, 1. 1 1-18.

(EuVRES. 11.

��ï5

�� � 194 Œuvres de Descartes. 221-22J

Unde confiât ejjentiam, quatenus dijîinguitur ab exi- ftenliâ, nihil aliud ejfe pr celer nominum copulationem per verbum, efl. Ideoque ejfentia abfque exijîentiâ cjî comnien- tum nojîrum. Et videtur cJfe ut imago hominis in animo ad homineni, ita eJfe ejfentiam ad exijîenliam; vel ut hœc 5 propojitio, Socrates eft homo, ad hanc, Socrates eft vel exiflit, ita Socratis ejfentia ad ejufdem exijîentiam. Jam, Socrates efl; homo, quando Socrates non exijîit, fignijîcat connexionevi nominum tantîim, & eû,\/îve effejiabetfub fe imaginent unilatis rei duobus nominibus nominalœ. 10

Responsio.

Nota efl omnibus effentise ab exiflentiâ diftindio ; & quse liîc de nominibus seternis, loco conceptuum five idearum ceternae veritatis, dicuntur, jam ante fue- runt fatis explofa r5

269 I OBJECTIO XV.

\b meditationem Cùm enim nullam plane facultatem mihi dederit )f nrum wlteria- Dcus ad Hoc [iitrum ideœ cmittanîiir a corporibus necne) ii.an exijientid. cognofccndum , fed contra magnam propenfionem ad

credendum illas a rébus corporeis emitti, non video 20 quâ ratione poffît intelligi ipfum non effe fallacem, fi aliunde quàm a rébus corporeis emitterentur; ac proinde res corporese exiflunt".

5 clic est à supprimer? — 7 ef- i\ila de la 1" cdit., siippriiiiées feniiii] //'rfcHcntiam ? — 18 Pa- dans la 2'. — 19 cognofcendum] reii/hcses inlrodiii/es dans l'er- agnolcenduiii. Desc.

a. P;ige 79, 1. 24, à p. 80, 1. 4.

�� � 222-224. Objectiones Tertle. 195

Communis efl opinio, non peccare medicos qui œgrotos

decipiunt ipforum falutis caufâ; nequc patres qui filios

fuos fallunt\ boni ipforum gratiâ; neque crimen deceptio-

nis conjïjiere in falfitate diéîorum,fed in injuria decipien-

5 tium. Viderit igitur D. C. an vera fit propofitio univer-

faliter fumpta, Deus nullo cafu poteft nos fallere ; narn

fi non fit vera ita univerf<iliter , non fcquitur con,clufio 270

illa, ergo res corporese exiftunt.

Responsio.

10 Ad meam conclufionem non requiritur, ut nullo cafu poffimus falli (admifi enim ultro nos fsepe falli), fed ut non fallamur, cùm ifte nofter error decipiendi voluntatem in Deo teftaretur, qualem in eo effe répu- gnât. Rurfufque hîc efl mala illatio.

l5 OBJECTIO ULTIMA.

Nunc enim adverto permagnum effe inter utrumque {hoc efl inler vigiliam & infomnium) difcrimen, in eo quôd nunquam infomnia cum reliquis omnibus adio- nibus vitse a memoriâ conjungantur^

ao Quœro utrumfit hoc certum, quôd quis,fomniansfe du-

bitare an fomniet necne, non poffit fomniare cohœrere

fuum fomnium cum ideis rerum longâ ferie prœterita-

rum. I Si potefi, ea quœ fomnianti videntur effe aéliones

vitœ fuœ anteaélce, poffunt cenferi pro veris, non minus

25 quàm fi vigilaret. Prœterea, quo\niam, ut ipfe affirmât, 271

a. Page 89, 1. 21-24.

�� � 196 OEuvRES DE Descartes. 224-225.

omnis fcientiœ certitiido & vent as ab unâ veri Dei co- gnitionependet, A theus vel. non potejî colligerefe vigilare ex memoriâ anteaclœ vitœ, vel potejl aliquis fcirefe vi- gilare /îne veri Dei cognitione.

Responsio. 5

Non poteil ibmnians ea quae fomniat cum ideis re- rum prseteritarum rêvera connedere, quamvis fom- niare poflit fe connedere. Quis enim negat dormien- tem falli pofle ? Atqui poflea experredus errorem fuum facile dignofcet. 10

Poteft verô Atheus colligere fe vigilare ex memoriâ anteadse vit£e ; fed non poteil fcire hoc fignum fuffi- cere ut certus fit fe non errare, nifi fciat fe a Deo non fallente efle creatum.

��"8 OBJECTIONES Q.UART^". ,5

Ad Virum Clariffimum Epiftola.

Noluijli, Vir ClariJJiJîie, gratis me beare : fummi bene-

ficii compenjationem exigis, & quidem gravem, dum eâ

tantùm lege ingeniojïffimi operis participem me fieri vo~ 20

luijli, ut fenfus de illo meos aperirem. Dura profeclo con-

ditw, quam res pulcherrimas nofcendi cupiditas extorfit,

9 Atqui] atque (z*^' ^t/i7.).

a. Voir t. III, p. 328, 1. 24 ; p. 3^4, 1. 2.

�� � 225-226. Objectiones Quarts. 197

& adverfus quant libentiffime reclamarem,Ji, ut a Prœ- tore datur exceptio, fi quid vi aut metu, ita novam pof- Jîm obtinere, fi quid fuadente voluptate fadum eft. Quid enim vis tibi? Meum de Authore judicium non

5 expeélas, cujus fummam ingenii vim eruditionemque Jin- 273 gularem quanti faciam jam pridem nojîi. Non ignoras etiam quàm molejîis occupationibus detinear, nec,Ji quid mihi tribuis aniplius quàm deceat, fequitur ut ego meœ tenuitatis confcius non Jim ; & îamen quod examinandum

• o prœbes, ciim ingenium non vulgare, tum plurimum ferenœ mentis dejiderat, ut a rerum omnium exteriorum Jlrepitu libéra fibi ipfi vacet, quod nonnifi attenta meditatione & defixo in feipfam obtutu Jieri pojfe fatis vides. Parendum nihilominus, fiquidem jubés; quidquid a me peccabitur,

i5 pênes te culpa erit, qui ab fcribendum cogis. Quanquam verà toium hoc opus Philofophia Jibi vindicare pojjit, quia tamen vir modejlijffimus ultro Je Theologorum tri- bunali fijiit, duplicem hîc agam perfonam : proponamque primiim quœ circa prœcipuas de naturâ Mentis nojirœ &

20 de Deo quœjliones a Philofophis opponi pojje mihi vide- buntur ; tum verà fcrupulos aperiam, quos in opère uni- verfo Theologus pojfet offendere.

De NATURA MENTIS HUMANT. 274

Hîc primum mirarifubit, Virum Clarijfimum idempro

25 totius fuœ Philofophiœ principio Jîatuijfe, quod Jîatuit

D. Augujlinus, acerrimi vir ingenii, nec in Theologicis

modo, fed etiam in Philofophicis rébus plane mirandus.

Lib. enim 2 de Libero arbitrio, cap. 3"", Alipius cum Euo-

a. Voir t. III, p. 358. 1. i5.

�� � 198 Œuvres de Descartes. 226-227.

dio difputans probaturufque Deum ejfe : Prius, inquit, abs te qu^ero ut de manifeftiflimis capiamus exordium, utrùm tu ipfe fis, an tu forte metuis ne hac in inter- rogatione fallaris, cùm utique, fi non effes, falli om- nino non | pofles? Quibus fiviilia funt Authon's nojîri 5 verba : fed eft deceptor nefcio quis fumme potens, fumme callidus, qui de induflriâ me femper fallit ; haud dubie ego etiam fum, fi me fallit'. Sed pergamus, &, quod potius ad rem fucit, videamus quo paclo ex hoc principio confici pojfit Mentent nojîram a corpore ejje 10 feparatam. 275 Dubitare pojfum an corpus habeam, | imd an ullum fit in rerum naturâ corpus ; nec tamen mihi licet dubitare quin fim, five exijlam, quandiu dubito, five cogita.

Ego igitur, qui dubito, & cogito, corpus non fum ; alio- i5 quin, de corpore dubitando, de me ipfo dubitarem.

Imd, etiamfi objîinatâ mente contendam, nullum effe omnino corpus, manct nihilominus pofitio : ego aliquid fum, non fum igitur corpus.

Acute fane, fed opponet aliquis quod etiam fibi ipfi au- 20 thor objicit : quod de corpore dubitem, vel corpus eJfe ne- gem, non efficitur nullum effe corpus. Fortaiïis ergo con- tingit, ut hsEC ipfa quse fuppono nihil elfe, quia mihi funt ignota, tamen in rei veritate non différant ab eo me quem novi. Nefcio, inquit, de hac re non difputo ; ^5 novi me exiftere ; quaero quis fim ego ille quem novi ; certiffimum efl hujus fie priiîcife fumpti notitiam non pendere ab iis quae exiflere nondum novi^.

20 Acute, non à la ligne ( / " ut 2' édit.). — 2 2 Fortallis, à la ligue {ib .),

a. Page 25, 1. 5-8.

b. Page 27, 1. 24, à p. 28, I. i.

�� � 228-329. ObJECTIONES QuARTiE. I99

I Verùm,cùmfateatur,perargumentum in Meîhodo pro- pq/îtum, rem eo tantum deduélam ejfe, ut quidquid corpo- reum ejî excluderet a naturâ mentis \Juœ, non in ordine 276 ad ipfam rei veritatem, fed dumtaxat in ordine ad

5 fuam perceptionem (adeo ut fenfus effet fe nihii plane cognofcere, quod ad effentiam fuam fciret pertinere, praeterquam quôd effet res cogitans"), patet ex hac ref- ponjïone, in iifdem adhuc tertninis difputationem hœrere, proinde integram rejîare quœjïionem quam fe foluturum

10 fpondet : quo paélo, ex eo quod nihii aliud ad effen- tiam fuam pertinere cognofcat, fequatur nihii etiam aliud reverà ad illam pertinere. Quod tamen ab illo prœjiitum eJfe totâ Meditatione 2, ut fatear tarditatem meam, deprehendere non potui. Sed, quantum conjicere

i5 pojjfum, hujus rei probationem aggreditur in Meditatione 6, eo quôd illam dependere judicarit a clarâ Dei notitiâ, quam Meditatione 2 fibi nondum compararat. Sic ergo rem ijlam probat :

Quoniam, inquit, fcio omnia quse clare & diftinde

20 intelligo, talia a Deo fieri poffe qualia illa intel- ligo, fatis eft quôd poffim unam rem abfque altéra clare & diftinde intelligere, ut certus fim unam ab altéra effe diverfam, quia potefi; faltem a Deo | feor- 277 fim poni; & non refert a quâ potentiâ id fiât, ut di-

25 verfa exiftimetur. | Quia ergo ex unâ parte claram & diflindam habeo ideam meî ipfius , quatenus fum tantùm res cogitans, non extenfa, & ex aliâ parte diftindam ideam corporis, quatenus eft tantùm res extenfa, non cogitans,- certlim eft me a corpore meo

a. Voir Prcefatio, p. 8, 1. 6-i i.

b. Ibidem, 1. i-2-i5.

�� � 20O Œuvres de Descartes. jîç-jSo.

rêvera effe diftindum, &. abfque illo poiTe exiftere".

Hic paulifper fubfijiendum ; in his enim paiicis vcrbis totius difficultatis cardo verfari niihi vidctur.

Ac primùm quidem, ut vera Jit illius fyllogifmi propo- Jitio, non de quâcunque, eliam clarâ & dijlinélâ, fed tan- 5 tummodo de adœquatâ rei cognitione, intelligi débet. Fate- tur enim V. C, in refponjione ad Theologum, fufficere dijlinéîionem formalem, nec requiri resdem, utunum ab alio diftinde & feorfim concipiatur per abftradionem intelledûs rem inadaequate concipientis ^ ; unde in eo- «o dem loco fubfumit :

Atqui complété intelligo quid fit corpus, putando tantùm illud effe extenfum, figuratum, mobile &c., deque illo negando ea omnia quse ad mentis naturam 878 pertinent : & vice verfâ intelligo mentem effe rem i5 completam,qUcE dubitat, quae intelligit,qu3e vult &c., quamvis negem in eâ quidquam effe ex iis qusc in cor- poris ideâ continentur. Ergo inter corpus & mentem eft diftindio realis".

Sed Ji quis hanc fumptioneni in dubiiim revocet, con- 20 tendatque inadœquatam tantiini effe tuî conceptioneni, dum ie concipis tanquam rem cogitantem,non extenfam,Jimili- terqiie ciim te concipis tanquam rem extenfam, non cogi- tantem, videndum quomodo id infupcrioribusprobatumfit. Non enim arbitror rem ijlam ita claram ejfc, ut tanquam 2 5 principium indemonjîrabile affumi dcbeat, non probari.

Et quidem, quod ad illius primant partent attinet, quàd fcilicct complète intelligas quid fit corpus, putando

a. Page 78, I. 2-8, et I. i5-20.

b. Paye 120, 1. 19-21.

c. Page 121 , I. 6-14.

�� � 23o-23i. OrJECTIONFS Ql'ART^. 20I

tantùm illud efle extenfum, figuratum, mobile t^c, deque illo negando ea omnia qua; ad mentis naturam pertinent, pariim ad rem facil. Qui cnim contenderct menlcm nojlram cjje corporcam, non idco cxifiimarcl S corpus omne menlem c[fe. Corpus crgo fe haberel ad men- tem,ficut genus adfpeciem. At genus potejî intelligi fine 279 fpecie, & de illo negando quidcjuid fpeciei proprium & pcculiare ejî;undc vulgo Logici ajunt, negatd fpecie, non negari genus : Jîc poffum intclligere Jiguram abfque eo

10 qudd intclligam ullaiu ex lis affecli^nibus quœ circula pro- priœfunt. Probanduni crgo fuperejl, mentem complète & adœquate pojjfe intelligi fine corpore.

Non aliud in toto opère idoneum video ad hanc proba- tionem argumentum, prœter illud quod initio propojituin

i5 ejî : poffum negare ullum effe corpus, ullam rem cx- tenfam, & tamen certum mihi eft me effe, quandiu hoc nego, feu cogito; fum ergo res cogitans, non cor- pus, & ad meî notitiam non pertinet corpus.

At ex eo conjîci tanliim video, aliquam meî notitiam

20 parari poffe abfque notitiâ corporis ; fed notitiam illam effe completam & adœquatam, lia ut certus fm me non falli, dum ab effentiâ mcâ corpus excludo, milii nondum plane perfpicuum ejl. Rem exemplo dcclarabo.

Certo noverit aliquis angulum in femicirculo recluw 28O

2 5 efe, & proinde triangulum ex illo angulo & diametro cir- culi reclangulum effe ; dubitet verd, necdum certo depre- henderit, imà fophifmate aliquo dehifus neget, quadratum bafs reclanguli cequalc effe quadratis laterum : cddem ratione quam vir clarijjimus proponit, vidctur fe in falfâ

3o fuâ perfuafione conjirmaturus : Ut enim, inquit, clare & diftinéle percipio triangulum illum effe redangulum.

Œuvres. II. 26

�� � 202 OEuVRES DE DeSCARTES. î3.-j33

dubito tamen utrum illius bafis quadratum sequale fit quadratis laterum ; non ergo ad illius effentiam per- tinet, quôd illius bafis quadratum aequale fit quadratis laterum.

Deindc, ctiamfi negavero quôd illius bajis quadratum 5 Jil œquale quadratis laterum, certus tamen remaneo quôd fit rcclan\gulus, & clara dijlinélaque remanet in meâ mente notitia, quôd unus ex illius angulis Jit reclus ; quo falvo, ne Deus quidcm cfficere pojfit ut non Jit reclangulus.

Non ergo id de quo dubito, immo quo fublato, ea mihi 'o remanet idea, ad illius ejfentiam pertinet.

281 I Prœterca, quoniam fcio omnia quae clare & diftinde intelligo, talia a Deo fieri pofTe qualia illa intelligo, fatis efl quôd poffim rem unam abfque altéra clare & diftinde intelligere, ut certus fim unam ab altéra qKq i5 diverfam, quia poteft a Deo feorlim poni. Ai clare & dijîincle intelligo hune triangulum ejfe reclangulum, abf- que eo quàd intelligam quadratum illius bafis œquale effe quadratis laterum; ergo faltem a Deo fieri potejî trian- gulus reclangulus, cujus bafis quadratum œquale non fit 20 quadratis laterum.

Non video quid lue refponderi pofit, nif illum liominem clare & di/lincle non percipere triangulum reclangulum. At undc liabeo me clariiis percipere naturam mentis meœ, quam illc percipiat naturam trianguli? JEque enim certus 25 ef ille triangulum in fcmicirculo Jiabcre unum angulum reclum, quœ cf nolio trianguli reclanguli, ac ego certus fum me cxifere, ex eo quàd cogitem.

Quemadmodum ergo ille in eo fallitur | quôd ad illius

282 trianguli naturam, j que m clare & difincle novit cffc ?)0 reclangulum, pertinere non arbitretur quàd illius bafs

�� � 233-2J4- ObJECTIONES QuART.t:. 20}

cjuadralum Jlt &c. ; ita cur in co forlajjc non fallor. ijuaJ admcî natiwam, quant ccrlc & dijlindc novi ejjfe rem cngt- tantcm, nihil aliud pcrtincrc arbitrer, quàm quàd fitn res cogitana? ciini ctianiforlc ad illani pertineat, quod fini res 5 extenfa.

El profeclo, inquiet aliquis, viirum non ejl. fi duni ex eo quod cogitcni, colligo me exijïerc, idea quoin de me hoc paclo cognito ejformo, nihil aliud animo mco reprcv- fentat quàm meipfum lanquam rem cogitantem, quippe

lo quœ ex folâ mcâ cogitât ionc defumpta fit; ut proinde ex illâ ideâ nulluvi argumentum dcfumi pojje videatur, nihil ampliu.s ad meî ejffentiam pertinere, quàm quod in cd conlinelur.

Accedit quàd hoc argumentum nimis prohare videtur,

1 5 & nos in eam Platonicam opinionem deduccre [quam tamen author refellit), nihil corporeum adnoftram ejffentiam per- tinere, ita ut homo fît folus animua, corpus verô non nifi rchiculum animi; unde\hominem defniunt animum uten- 283 tem corpore.

20 Quod Jî refpondeas, corpus non fimplicitcr a meî cjfen- tiâ excludi, fed tanlummodo quatenus prœcife fum res cogitans, me iuendum videtur ne quis hanc in fufpicioncm veniat, num forte notitia meî, quatenus fum res cogitans, non fit notitia alicujus entis complète & adœquate concept i,

25 fed tantiim inadœquate & cum quâdam abflracîione intel- leélûs.

Unde, ficut Geometrœ concipiunt lincam tanquam lon- gitudinem latitudinis expertem, & fuperfîcie7n tanquam longitudinem fimul & latitudinem ahfque profunditale,

3o etfî nu lia fît longitudo fine latitudine, nec latitudo fine profunditate : ita forfan aliquis duhitare pofjit, num res

�� � 204 Œuvres de Descartes 1Ï4-235.

omnis cogitans Jit etiam res extenfa, fed cui tamen prœter communes cum rébus aliis extenjis affecliones, ut ejfe fi- gurabile, mobile, &c., injït peculiaris cogitandi virtus. Undejîaî ut cum hac folâ virtute tanquam res cogitans, per abjiradionem intelleéîûs , apprehendi poj/it, licet 5

284 re vera rei cogitanti corporis affeéïiones conveniant : ficut quantitas cum folâ longitudine concipi potejl, licet omni quantitali reipfa conveniat Jimul cum longitudine latitudo & profunditas.

Difficultatem auget, quàd illa cogitandi vis corporels 10 organis affixa videatur, ciim in infantibus fopita, in amen- tibus extincla judicari poJ/it; quod impii animorum car- nifices potijfimum urgent.

Haclenus de reali mentis nojlrœ a corpore dijlinclione . Ciim rerd V. C. de?nonJîrandam fufceperit animorum im- i5 mortalitatem, mérita quœri pojjit an ex eâ fcparatione evidenter fequatur. In vulgaris enim Philofophiœ prin- cipiis id minime fequitur, ciim vulgo velint brutorum ani- mas ab illorum corporibus ejjc dijîinclas, quœ tamen cum il lis intereant. 20

Hue ufque refponjionem protraxeram, & in animo erat ojlendcre quomodo fecundum authoris nojlri principia, quœ ex ejus philofophandi ratione collegijje mihi videbar,

285 ex reali mentis a corpore dijlinclione, illius immortalitas facillime concludalur, ciim ad me perlata ejî nova Viri ï5 Clarijjimi lucubratiuncula'^, quœ ciim toti operi lucem mul- tam ajfert, tum in lue parte eadem prorfus adducit ad propojitam quœjlionem dijfolvendam quœ eram allaturus. Quod verd fpeclat ad brutorum animas, fatis infinuat

a. La Synopsis (ci-avr.nt p. i2-i(Jj. envoyée par Descartes à Mersenne, le ?i décembre 1640, cinquante jours après les Meditationes.

�� � 235-230. Objectiones QuART.t:. 205

aliis in locis nu liant lis inejfe, fed tant uni corpus modo quodam certo conjïguratuni, & variis organis ita confla- tum, ut operationes omnes in illo & per illud Jieri pojjint quas videmus. 5 Sed vereor ut hœc perfuajio in animis hominum fidem invenire pojjit, niji validij/imis rationibus comprobetur . Incredi bile enim prima fronte apparet, quomodo fieri pojjit fine ullius animœ minijîerio, ut lumen a lupi corpore reflexum in ovis oculos ienuij/ima nervorum opticorum

'o Jila moveai, & ex illâ motione ad cerebrum ufque periin- gente fpiritus animalis in nervos diffundalur eo paclo quo necejfe ejl ad hoc, ut ovis fugam arripiat.

Ununi hîc addam, quod de imagi nationis a cogitationc 286 Jive intelligentiâ dijlinclione, & illoruni majori certitudine

'5 quœ ratione comprehendimus, quàm quœ corporels fenji- bus obverfantur, Vir C. docet, fummoperc a me probari. Jamdudum enivi ab Augujîino, c. i5, de animse quanti- tate", didici, procul abjiciendos ejje qui fibi perfuadent miniis ejJe certa quœ intelligentiâ cernimus, quàm quœ his

20 corporels oculis femper cum pituitâ bellum gerentibus. Unde etiam ait, Solil., /. /, c. 4,fenfus Je in geometrico negotio quafi navim expertum ejJe. Nam cùm, inquit, ipfi me ad locum quô tendebam pervexerint, ubi eos di- mifi, & jam in folo pofitus cœpi cogitatione ifta vol-

25 vere, diu mihi veftigia titubarunt : quare citiùs mihi videtur in terra pofTe navigari, quàm geometriam fen- fibus percipi, quamvis primo difcentes aliquantum adjuvare videantur.

9 ovis' ejus (/"' el 2' l'iiil.). — 2<S videatur {ib.). a. Voir t. III, p. 35t), 1. i.

�� � 206 OEUVRES DE DeSCARTES. 237-238.

��|De Deo.

Prioris de exijîentiâ Dei demonjhationis, quam in Me- 287 ditatione 3 author explicat, duœ funt partes : prior\eJî, quàd Deus fu, fiquidem cjus idea in tne Jit ; pojlerior ejl, quàd ego habens talem ideam non pojjim ejfe nifi a Deo. 5

Circa priorem partent id unum mi/ii non probatur, quàd ciini VirC. ajferuiffet non nifi in judiciis falfitatem pro- prie reperiri, paulo pojî tamen admit ta t ideas, non for- maliter quidem, fed materialiter, falfas effe poffe"; quod ab ejus principiis dijjonum niihi vidctur. lo

Sed vereor ut in re obfcurijffimâ aniwi meifenfa fatis di lucide poj/ini cxplicare : rcs exeniplo clarior Jiet . Si, inquit, frigus fit tantùm privatio caloris, idea frigoris, quae illud mihi tanquam rem pofitivam repicclentar, materialiter falfa erit*". i5

Imàyfi frigus fit tantiini pnvatio, nulla potcril dari fri- goris idea, quœ illud mihi tanquam rem pofitivam reprœ- fentet, & judicium hic ab authorc cum idcd confunditur .

Quidcnim efi idea frigoris ? Frigus ipfum, quatenus efl objeélive in intellcclu. At fi frigus fit privatio, non pot efi 20 efi'e objeélive \ in intcllecîu per ideam, cujus effe objecli- 288 vum fit ens pofitivum . \ Ergo, fi frigus fit tantùm privatio, nunquam illius poterit effe idea pofitiva, & proindc nulla quœ materialiter f alfa fit.

Confirmatur eodem argumento qiio probat Vir C. ideam 2 5 entis infiniti non poffe non effe veram ; nam quamvis fingi

a. Pnge 4?, 1. 26-29.

b. Page 44, 1. 5-8."

�� � 238-539. Objectiones Qjîart.î:. 207

fojjit taie ens non exijlere, non tamen fingi potejl ejus ideam nihil reale mihi exhibere.

Ita plane de omni ideâ pojitivâ dici potejî. Nam, quam- vis fingi poffit frigiis, qiiod arbitror ideâ pofitivâ reprœ- 5 fentari, non .ejffe pofitivum, non tamen fingi potefi ideam pofitivam nihil reale & pofitivum mihi exhibere ; ciim idea pofitivâ non dicatur fecundum ejfe quod habet tanquam modus cogitandi, eo enim modo omnespofiitivce ejifentjfedab eJfe objeéîivo quod continet & menti nofirœ exhibet. Potefi

10 ergo illa idea non ejjefrigoris ideajed non potefi ejfe f alfa . Sed, inquies, eo ipfo falfa efi, quàd non efi frigoris' idea. Imà judicium tuum falfum,fi illam judicas efi'e fri- goris ideam : ipfa verô in te verifjima. Si\cut idea Dei ne 289 materialiter quidem falfa dici débet, quamvis illam quis

i5 pofjit transferre, ad rem quœ non fit Deus, ficut fecerunt idololatrœ.

I Denique, illa frigoris idea, quam dicis materialiter falfam effe, quid menti tuœ exhibet ? Privationem ? Ergo vera efi. Ens pofitivum? Ergo non efi frigoris idea. Et

20 prœterea, quœ caufa illius entis pofitiviobjeclivi, undefieri vis, ut materialiter falfa fit illa idea? Ego, inquis, qua- tenus a nihilo fum. Ergo effe objeélivum pofitivum ali- cujus ideœ a nihilo effe potefi, quod prœcipua C. Virifun- damenta convellit.

25 Sed pergamus ad pofieriorem demonfirationis partem, quâ quœritur, utrum ipfe habens ideam entis infiniti ab alio effe poffirn quàm ab ente infinito, & prsefertim

G-7 idea pofitivâ] idea; pofitivœ 8 modus] modi {ib.). — q con-

[i"édit.). — 7 dicatur] dicantur tinetl continent [ib.]. — exhibet]

[ib.]. — habet] fint [ib., 1" ti- exhibent [ib.). rage), habent (2' tirage). —

�� � 2o8 Œuvres de Descartes. 139-140.

utrum a me ipfo. Contenant Vir C. me a me ipfo ejfe non pojfe, eo qudd. fi mihi ipfe efle darem, darem etiam omnes perfeétiones quarum ideam in me effe animad- verto^. Sed reponk acutc Theologus : EfTe a fe non pofi- tive fumi débet, fed négative, ut fit idem quod non efiTe 5 290 ab alio". Nunc verô, inquit, fi aliquid a fe efl, id eft non ab alio, quomodo probem ifi:ud omnia com- plefti & effe infinitum ? Jam enim non audio, fi dicas : fi a fe eft, fibi facile omnia dediffet ; nec enim a fe efl, ut a caufâ, nec fibi ante praevius fuit, ut ante deli- 10 geret, quod effet poftmodum.

Ut hoc argumentum dijfolvat, contendit VirC. effe a fe, non négative, fed pofitive*^, debere fumi, etiam quan- tum ad Deum fpeélat ; ita ut Deus quodam modo idem prseftet refpedu fuî ipfius quod caufa efficiens refpedu 1 5 fui effed:ûs^ Quod fane durum mihi videtur, & falfum^.

Itaque partim cum Viro C. confentio, partim ab illo diffentio. Fateor enim non poJfe me a me ipfo effe nif pofitive, nego verd idem de .Deo dici debere. Imè ar- bitror manifeflam effe contradiclionem, qudd aliquid fit 20 a feipfo pojitive & tanquam a caufâ. Unde idem efficio quod author nofler, fed aliâ plane via, in hune fcilicet modum .

Ut a me ipfo efém, deberem a me ipfo effe pofitive, &

2 ipfe] ipfi (/" èdit.). — 3 omnes] & omnes (//».).

a. Page 48, 1. 1-6.

b. Ib., 1. 7-10.

c. Page 95, 1. 6-7.

d. Ib., !.9-i3.

e. Page 1 10, 1. 3o-3i.

r. Page 111,1. 5-7. Voir i. Ill, p. 337, 1. 17. g. Voir t. III, p. 33o, 1. i3.

�� � 240-I4'- ObJECTIONES QuARTiE. 2O9

tanquam a caufâ ; ergo Jîeri non potejî ut a me ipfojim.

Hujus fyllogifmi propojitionem probant Viri rationcs E91 ex eo defumptœ, quod, cùtn temporis partes a fc mutuo fejungi pojjint, ex eo quàd Jim, non fequatur me futu- 5 rum, nifi aliqua caufa me quafi rurfus efficiat fingulis momentis".

Quod verà ad fumptionem atttnet, illam arbitror adco claram ejje lumine naturali, ut vix probari pojffit niji nu- gatorie,notum probando per minus notum. Imo illius vcri-

10 tatem Author videtur agnovijje, ciim aperte inficiari au/us non ejl. Hœc enim, quœfo, verba penfcntur in rcfponjione ad Thcologum :

I Non dixi, inquit, impoffibile elle ut aliquid fit caufa efficiens fui ipfius ; etfi enim aperte id verum fit,

i5 quando reftringitur efficientis fignificatio ad illas cau- fas quae funt effeélibus tempore priores, vel quse ab ipfis funt diverfae, non tamen videtur in hac quaellione ita eile reilringenda, quia lumen naturale non didat ad rationem efficientis requin ut tempore prior fit fuo

20 effeélu*^.

Optime, quantum ad prius membrum; fed cur omijfum pojîerius, nec additum idem lumen naturale non diclare ad rationem efficientis requiri, ut diverfa \Jit a fuo effeclu, 292 niJi quia per lumen ipfum naturale idafferere non licebat?

2 5 Et fane ciim effeélus omnis a caufâ dependeat, a caufi ejfefuum accipiat, nonne clarum efî idem a feipfo depen-

I Après fim, lion à la ligne fequitur [i" édit.). — 11 enim] (/" et 2' édit.). — 4 fequatur] n. [abréfiation, i" et 2' édit.).

a. Page 49, 1. 3-5.

b. Voir t. III, p. 337, 1. 22.

c. Page 108, I. 7-16.

Œuvres. II. 2^

�� � 2IO OEuVRES DE DeSCARTES. ;4i-î42.

dere non pojfe, idem a feipfo fuum ejje accipere non poffe ?

Prœterea, caufa omnis ejl effeclûs caufa, & effeclus caufœ effecïus, & proinde inutiia cjl inter caufam & ef- feélum habitudo ; aï habitudo nonniji duorum eji.

Dcinde, concipi fine abfurditate non potejî rem aliquarn 5 accipere ejfe, & tamen illud idem ejfe habere, priufquam conceperimus illud jam accepijfe. At ijîud contingeret, fi notiones caufœ & effcclûs eidcm rei refpeclu fui ipfius tri- buercmus. Quœ ejl\enim notio caufœ? Daje ejfe. Quœ notio effeclûs ? A ccipere efje. Prior ejl aiitem naturâ caufœ i o notio, quàm notio effeéîûs.

Jam vero concipere non poffumus rem aliquarn fub nO" tione caufœ ut dantem effe, nifi illam concipiamus habere cffc; nemo cnim dat quod non habet. Ergo priiis rem con- 893 ciperemus halbere effe, quàm conciperemus illud eam accc- 1 5 piffe ; & tamen in eo qui accipit, prius ejî accipere quant habere.

Aliter ea ratio formari potefl : nemo dat quod non habet; ergo nemo potejl fbi darc effe, nifi qui jam illud effe habeat ; Ji autem jam habet, ut quid fbi illud darct? 20

Denique, ajfcrit lumine naturali notum eiïe, creatio- nem a confervatione folà ratione diftingui". At eodem lumine naturali notum efl, nil feipfum creare pojffe; ergo nec feipfum confervarc.

Veriim, fi a thef generali ad hypothefim de Deo fpe- 2 5 cialcm defccndamus, res adhuc meo judicio manifejlior erit, Deum a feipfo pofitive cjfc non poffe, fed lantiim négative, id eft non ab alio.

() Darc] dans [i" cl 2' cdit.). a. l'agc 49, 1. g-i I,

�� � 242-244. Objéctiones Quarts. 211

Ac primùm quidcm, ici paiet ex rationc quam affert V. C. ad probandutn, Jî corpus a fe fit, dcbcrc a fcipfo ejfc pofitive. Temporis enim, inquit, parles alise ab aliis non pendent; nec proinde, ex eo quôd illud corpus 5 fuppo|natur ad hoc iifque tempus a fe fuifle, id cft fine caufà, hoc fufjficit ut etiam in pofterum fit futurum, 294 nifi aliqua potentia in eo fit, ipfum continue vcluti reproducens.

At tanlum ahejî ut !kvc ratio in ente fumme perfcclo, 10 Jivc injinito, locum habere pojffit, quin potius contrarium ob contrarias caufas cvidenter deduci pojffit. In idcâ cnim cntis infiniti con^metur, quôd cjus duratio fil etiam infi- nita, fcilicet nullis claufa limitibus, ac proinde indiviji- bilis, permanens, totajîmul, & in quâ non niji per errorem i5 & intelleclûs nojîri imperfeélionem concipi pojfit prius & pojlcrius.

Unde manifejle jcquitur concipi non pojfe Eus injinituni

vel per monientuni exijlcre, quin funul concipialur & fcm-

per exlitijfe, & in œtcrnum exijicntiam habiturum [quod

20 Author ipfe alicubi docct)^\ ut proinde vanuvi fit qu.vrcre

cur in e[fe perfcverct.

Imo, ut fréquenter docet Augujlinus [quo nenio unquam pojl authorcs facros dignius & fublimius de Dca locutus efï), in Deo nullum cf vel fuifje vel futurum ejfcfedfcmper 25 cffe; ut hinc evidentius appareat, non nifi cum ahfurdilatc 295 quœri poffe, cur Deus in effe perfeveret, ciim luvc qua'jlio manifefe involvat prius & pojlerius, prœteritum & futu- rum, quœ ab Entis infiniti notione excludi dehent.

j Prœterea, Deus a fe effe pofitive cogitari non potejl,

a. Page 1 10, 1. 14-19.

b. Page 68, 1. 14-16.

�� � 212 OEuVRES DE DeSCARTES. 244-245.

quafi Jcipfum primo produxent : fuijjet enim antequam cjjet ; fed tantùm [ut fœpius déclarât AutJior), quia fc rcvera confervat.

At in ens injinitum confervatio non magis cadil quàm prima produélio. Quid enim, quœfo, confervatio nifi cou- 5 tinua quœdam rei reproducîio ? Undc confervatio omnis fupponit primam produclionem ; & propterea nomen ipfum eontinuationis,ficut & confervationis,potentialitatcm quan- dam involvit. Ens autem infinitum aclus efî purijjimus fine ullâ potentialitate. lo

Concludamus igitur, concipi non poffe Deiim cffc a fcipfo politive, ni/i pcr imper feclioncin nojlri intcllcclûs, Dcum injhr rerum crcatarum concipientis. Quod magis- adhuc conjlabit aliâ ratione.

Caiifa cfficiens rei alicujus non quœ\ritur, nifi ratione i5 exiflcntiœ, non verb ratione ejjcntiœ. Verbi gratiâ, fi triangiilum confpicio, caufain efficienlem quœram pcr qiiam faclum fit ut hic triangulus cxijleret ; fed caufam efficientem fine abfurditatc non quœram cur triangulus habeat très angulos œquales duobus reciis ; & id quœ- 20 renti non benc refponderctur per caufam cfficientem, fed id tantùm, quia ea efî natura trianguîi. Undc Mathema- lici, quia de fui objccli j cxijlentia non agunt, nihil dc- monjlrant pcr eficicntem & fincm. At non minus cjl de cffcntià entis infiniti quùd cxijîal, imù etiam, fi vclis, 25 quàd in effe perfeveret, quàm de effentiâ trianguli habcrc très angulos œquales duobus redis. Ergo, ficut quœrcnli cur triangulus très angulos œquales duobus réélis habeat, refpondcri non débet per caufam cjficicntcm, fed diccn- dum folummodo cam c[fe œternam & immutabilem trian- 3o ^7/// naturam : ita quœrenti cur Dcusfit, vcl in cffc pcr-

�� � 345-246. Objectiones Quart je. 215

feveret, nulla, vel in Deo vel extra Deum, caufa efficiens, vel quaji caufa efficiens {de re enim, non de nomine, dif- puto), I quœrenda ejl, fed id unumpro rationc afferendum, 297 quia ea cjl natura entisjumme perfeûi. 5 Unde ad id quod ait V. C..: diclare lumen naturse nullam rem exiflere de quâ non liceat petere cur exi- ftat, five in ejus caufam efficientem inquirere ; aut fi non habeat, cur illâ non indigeat, poflulare", refpon- deo petenti cur Deus exijîat, non per caufam efficientem

10 refpondendum ejfe^fed nihil aliud quàm quia Deus ejî,feu Ens injinitum. Et in ejus caufam efficientem inquirenti, refpondendum, caufa efficient i non indigere. Et rurfum percontanti cur illâ non indigeat, refpondendum, quia ens infini tum efî, cujus exiflentia efl fua effentia; j ea enim

i5 folummodo caufa efficienti indigere, in quibus exiflentiam aélualem ab cfjentià diflingucre lice t.

Quamobrem corruunt quœ verbis citatis fubjungit. Adeo, inquit, ut fi putarem nullam rem idem quodam- modo elTe poffe erga feipfam quod efl caufa efficiens

20 erga effeélum, tantum abeft ut inde concluderem aliquam efle caufam primam, | quin e contra ejus 293 ipfius, quœ vocaretur prima, caufam rurfus inquire- rem; & ita nunquam ad ullam omnium primam deve-

��nirem.

��2 5 Imd verô, fî putarem cujufcunque rei caufam efficien- tem, vel quafi efficientem, effe quœrendam, cujufcunque rei affignatœ caufam ab ea diverfam inquirerem, ciim evi-

21 contra] contrario {i" édit.),

a. Page io8, 1. t8-22.

b. Voir t. III, p. 3?7, 1.4-16.

c. Page 108, 1. 22, à p. 109, 1. 3.

�� � 2 14 OEUVRES DE Descartes. 246-247.

dentijfimum mihi Jit, nihil ullo modo erga feipfum ejfe pojfe, quod cji caufa efficiens erga cffeéliim.

Monendus vei-à mihi videtur, ut hœc attente diligen- terquc confideret, quia certo fcio vix ullum Thcologum reperiri poJfe, qui non eâ propofitione offendatur, quàd 5 Deus afeipfo Jit pofitive, & tanquam a caufâ.

LJnicus mihi rejïat fcrupulus, quomodo circulus ab eo non committatur, dum ait, non aliter nobis conftare, quje a nobis clare & diftinde percipiuntur, vera elTe, quàni quia Deus efl. 10

I Ai nobis conjlare non potejî Deum cjje^ niji quia id a nobis clare & evidenter percipitur ; ergo^ priufquam nobis 299 conjlet Deuvi ejje, nobis conjlare \ débet, verum eJjTe quod- cunque a nobis clare & evidenter percipitur.

Addo quod exciderat, falfum mihi videri, quod pro i5 certo affirmât V. C, nihil in fe, quatenus ell res cogi- tans, effe pofTe, cujus confcius non fit"". Per fe enim, quatenus ejl res cogitans, nihil aliud intelligit quàm men- tem fuam, quatenus a corpore dijlinéla ejl. At quis non videt, multa in mente eJfe poJfe, quorum mens confcia non 20 Jit? Mens injantis in matris utero habet vim cogitandi ; at ejus conjcia non ejl. Mitto innumera Jirnilia .

De lis Quyt: Theologos morari possunt.

Ut tœdiojum Jermonem aliquando abjolvam, libet hic brevitati conjulere, & res potius indicare, quàm de iis ac- 2 5 curatius dijputare.

Primum,vereor ne quojdam offendat liberior hœc Phi-

a. Pa^e 69, I. i5, etc.

b. Page 49, 1. 14-18.

�� � 2 17-H9- ObJECTIONES QuART^. 2 I ^

lofophandi ratio, quâ otnnia revocantur in dubium. Et fane Author ipfe fatetur in Methodo^, mediocribus \ ingc- niis hanc viam eJfe\periculofam ; fateor tamen hanc invi- 300 diam in Synopji^ mitigari. 5 ] erumtamen haud fcio an aliquâ prœfatiunculâ hœc

Meditatio prœmuniri debeat, quâ fignijîcetur de iis rébus ferio non dubitari, fed ut, iis aliquantifper fepojïtis quœ vel minimam &, hyperbolicam, ut Author ipfe vocat alio in loco", dubitandi occafionem relinquunt, aliquid

10 ita firmum & fîabile reperiri pofjit, ut de eo ne pervi-

cacifjimo quidem liceat vel tantilluni dubitare. ilnde etiam

fît, ut loco illorum verborum : quôd cùm Authorem

mese originis ignorarem, reponendum ccnferem : igno-

rare me fingerem.

i5 In Meditatione 4, de Vero & Falfo, tnultas ob caufas, quas longum effet recenfere, vehenienter optarcm, ut in ipfâ Meditatione vel in Synopfi duo fignifîcaret.

Primum efl,fe, dum caufam crroris inquirit, de illopo- tifjimum fatagere qui committitur in dijudicatione veri &

10 falfi, non autem de illo qui contingit in perfecutione boni & mali.

Ciim enim prius illud fufîciat ad Au\thoris infîitutum 301 & fcopum, & quœ hîc dicuntur de caufâ erroris, in gra- viffimas objeéliones incidant, fi etiam ad poflerius caput

25 fc cxtendant, prudentia, nifî fallor , exigit, & flagitat docendi ordo, cujus \ Author nofler amantiffimus efî, ut quœcunque ad rem non faciunt, & altercationibus anfam

a. Page i5, 1, ia-17, de cette édition

b. Ci-avant, p. 12 et 16.

c. Page 89, 1. ly.

d. Page 77, \. i5-i6.

�� � 2i6 Œuvres de Descartes. 249-150.

prœbere pojfunt, omittantur, ne, dum Icélor de fuperfluis inutiliter jurgatur, a necejfariorum perceptione retar- delur.

Alterum quod Authorem nojlrum indicare velim, cjl Je, dum afferit nulli nos rei ajfentiri debere, nifi quant 5 clare & dijlincîe noven'mus, de lis tantùm rébus agere, quœ ad difciplinas /pédant & fub intelligentiam cadunt, non verd de iis quœ adjîdem pertinent, & ad vitam agen- dam; itaque Je damnare opinantium temeritatem, non prudenter credentium perfuafionem. 10

Tria enim funt, ut fapienter monet B. Augujlinus, de utilit. credendi, c. i5^, velut finitima fibimet, in animis ho;ninum diftindione digniffima : intelligere, credere, opinari. 302 \Intelligit, qui certà ratione aliquid comprehendit. i5 Crédit, qui gravi aliquâ authoritate commotus verum efTe arbitratur etiam quod certâ ratione non com- prehendit. Opinatur, qui, quod nefciat, fe fcire exi- ilimat.

Opinari autem duas ob ras turpiffimum efl : quôd 20 edifcere non potefl, qui fibi jam fe fcire perfuafit, fi modo illud difci potefl; ; & par fe ipfa temeritas non bene affedi animi fignum efl;.

Quod intelligimus igitur, debemus rationi ; quod credimus, authoritati; quod opinamur, | errori. Hx^c 25 dida funt, ut intelligercmus nos, retentà fide illarum atiam rerum quas nondum comprehendimus, a teme- ritate opinantium vindicari.

Nam qui dicunt nihil efle credendum, nifi quod fcimus, id unum cavent nomen opinationis, quod 3o

a. Voir t. III, p. 359, 1- 3.

�� � a5o-23i. ObJECTIONES QXJARJiE. llj

fatendum eft turpe ac miferrimum. Sed fi quis dili- genter confideret plurimum intereffe, utrum fe fcire quis putet, an quod nefcire fe intelligit, credàt ali- quà authoritate commotus, profeclo erroris & inhu- 5 manitatis atque fuperbiic crimen vitabit.

Et paulo pojl, c. 12, fubjungit : \ Multa polTunt ar- 303 ferri, quibus oflendatur, nihil omninô humanœ focie- tatis incolumc rcmancre, fi nihil credere flatuerimus, quod non potucrimus tenere perceptum. Hue ufque

lo Augujî{inus).

Quanti momenti fit Virum C. Iiœc diflingucre, ne multi, hoc tempore ad impietatan proclives, illius vcrbis ad everjionem fidei abuti poj/inl, ipfe facile pro fuâ pru- dent iâ judicabit.

i5 Veriini, quod maxime Theologi.s ojfendiculo fore prœ-

video, cjî quod, fecundum Viri C dogmata, falva & inté- gra remanere non pojje videantur, quœ de facrofanclis al taris myjîeriis docet E ce le fia.

Fide enim credimus, ablaid ab Eucharijlico pane panis

20 fubftantiâ, fola illic acci\dentia remanere : ca autem funt exlenfio, figura, color, odor, fapor, aliœque fenfiles qua- litates.

Qualitates fenfiles nullas ejje piitat Vir C, fed tan- tummodo varias corpufculorum nobis adjacentium mo-

25 liones, quibus varias illas impreffioncs percipimus, quas deinde coloris, faporis, odoris nominibus appellamus . ReJiant\ergo figura, extenfio, mobililas. At negal Author 304 facultates illas abfque aliquà fubfiantiâ cui infini, pojfe

6 L'alinéa ne commence qu'après fubjungit {i"édit.), — 26 coloris] caloris {i" édit.).

Œuvres. II. iS

�� � 2i8 OEUVRES DE Descartes. ^.s.osj.

intelLigi, nec proindc eliam ahfque illâ exijlerc ; quod cliam repetit in refponfione ad Tlieologum^.

Nec agnofcit, inter illas affeûiones & fubjlantiam, di- Jlinclionem nifi formalem, qiiœ fufficere non videtur, ut qiiœ fie dijîinguuntur, a fe invieem etiam divinitiis fepa- 5 rentur.

Non dubito quin, quâ pietate eji Vir Clarijfimus, id attente diligenterque perpendat, & fummo fibi Jîudio judi- cet ineiimbendum, ne, citni Dei caufam advcrfus impios agere meditatur,fidei, illius authoritatefundatœ, & cujus \o bencficio immortalem illam vitani, qûam hominibus per- fuadendam fnfcepit, fe confecuturinn fpcrat, aliquâ m re periculuni creafe videatur.

��aû5 IIRESPONSIO

AD Q.UARTAS OBJECTIONES. iS

Non potuilTcm optarc magis perfpicacem, nec fimul magis officiofum fcripti mei examinatorem , quàm illum elle expcrior cujus animadverfioncs ad me mi- llfli : tam humaniter enim mecum agit, ut ipfum & mihi v?v: caufa: favere facile percipiam ; 0(: nihiiominus 20 tam accurate illa qua; oppugnat circumfpcxit, tamque intime pervidit, ut ipcrem etiam in reliquis nihil ejus aciem cffugifle; ac pra^terea tam acute illa urgct qusc judicavit efle minus probanda, ut non verear ne quis

a. l*ai;e 120, 1. 24. etc.

b. //>.", I. /5.

�� � =52-3i3. Quarts Responsiones. 219

exiftimet illum quicquam i^raticC caufâ diffimulalTe ; ideoque non tam moveor lis qu?s objecit, quàm gaudco qucd in pluribus non adverletur.

I Rcfponfio ad primam partem, de naturâ mentis humanœ.

��306

��Non hîc morabor in gratiis Viro Claiiffimo agendis, quôd me divi Auguftini authoritatc adjuvarit, ratio- nefque meas ita propofuerit, ut timere vidcrctur ne non fatis fortes aliis apparerent.

10 I Sed primùm dicam ubinam probare cœperim quo pad:o, ex eo quod nihil aliud ad mcam cjfentiain (hoc cft ad effcntiam folius mentis) pertiucrc cognofcam, prœ- terquam qiiddfim res cogitans,fequatur nihil eliam aliud rêvera ad illam pertinerc' : nempc ubi probavi Dcum

i5 exiftere, Deum fcilicet illum, qui poteil omnia quœ ego clare & diftinde ut poflibilia cognofco.

Etfi enim multa forte in me fint quîe nondum ad- verto (ut rêvera illo in loco fupponebam me nondum advertere mentcm habere vim corpus movendi, vel illi

20 effe fubflantialiter unitam), quia|tamen id quod ad- 307 verto, mihi fufficit ut cum hoc folo fubfiftam, certus fum me a Deo potuifle creari abfque aliis qucC non adverto, atque ideo ifla alia ad mentis eifentiam non pertinere.

25 Nihil enim eorum fine quibus res aliqua elfe poteft, mihi videtur in ejus eflentià comprehendi ; & quam- vis mens fit de effentiâ hominis, non tamen efl; proprie de effentiâ mentis, quôd humano corpori fit unita.

a. Page 199, 1. 10-12

�� � 220 Œuvres de Descartes. 253-254.

Dicendum etiiïm eft quo fenfu intelligam, dijîindio- nem realçm non inferri, ex eo quod una res abfque aliâ concipiatur per ahftraélionem intellecîûs rein inadœquate concipientiSjfed tantùm ex eo quod nnaquœque res abfque aliâ complète fîve ut res compléta ijitelligatur'^. 5

|Neque enim exiftirno adaequatam rei cognitionem hîc requiri, ut Vir C. affumit; fed in hoc differentia eft, quod, ut aliqua cognitio fit adœquata, debeant in eâ contineri omnes omnino proprietates qu?e funt in re cognitâ ; lv idcirco folus eft Deus qui novit le habere "o cognitiones rerum omnium adaequatas. 308 |Intelleclus autem creatus, etfi forte rêvera habeat rerum multarum, nunquam tamen poteft fcire fe ha- bere, nifi peciiliariter ipfi Deus revelet. Ad hoc enim ut habeat adiequatam alicujus rei cognitionem. requi- '^ ritur tantùm ut vis cognofcendi quie in ipfo eft ada;- quet iftam rem ; quod facile fieri potéft. Ut autem fciat fe illam habere, five Deum nihil amplius pofuift'e in ilh'i re, quàm id quod cognofcit, oportet ut fuà vi cognofcendi adiequet infinitam Dei potèftatcm^' ; quod 20 fieri plane répugnât.

Jam verô, ad cognofcendam diftinclionem realem inter duas res, non requiritur ut noftra de iis Cognitio fit adrequata, nifi poflimus fcire ipfam efife adœqua- tam ; fed nunquam pofTumus hoc fcire, ut mox didum ^5 eft; ergo non requiritur ut fit ada^quata.

Ilaquc ubi dixi, non fujficere quôd una res abfque aliâ

b Après intclligatur, non à la multarum, siipplcc- cognitiones lignei'j' Ci.iil.). — i3.1/nv5 rerum adivquatas (l. i / ci-dessus k

a. Page 200, 1. 6-19.

b. Voir t. V, p. i.^i.

�� � 254-256. QUART.4i: ReSPONSIONES. 221

intelligaiur per abjlraélionein intellccïûs rem inadœqiiate concipientis^, non | putavi inde poffe inferri, ad diftin- élionem realem requiri cognitionem adœquatain, fed tantùm cognitionem, quam nos ipfi per abftraclionem

5 jintellèélûs non reddercmus /7zaii<z'^Ma/a;;/. 309

Longe enim aliud ell, cognitionem aliquam efl'e

plane adaequatam, quod nunquarn certo fcire poflu-

mus an fit verum, nifi a Deo reveletur ; & aliud,

eoufque efle ad?equatam,ut a nobis per abftraclionem

lo intelledûs inadaequatam non reddi percipiamus.

Eodemque modo, cùm dixi rem intelligendam elTe complète, fenfus non erat intelledionem debere efTc adîtquatam, fed tantùm rem fatis debere intelligi, ut fcirem efle completam .

i5 Quod tam ex antecedentibus quàm ex fcquentibus putabam efl'e maniicftum : diftinxcram enim paulo ante entia incomplcla a complclis, dixeramque requiri ut unumqiiodque ex iis quae realiter diftinguuntur, lan- quam ens per fe & ab omni alio diverfum intell igatur^\

20 Poftea verô, eodem fenfu quo dixi ;«c complète intcl- ligere quid fit corpus, ftatim fubjunxi me etiam intelli- gere mentem ejje rem completam^ , fumendo fcilicct intel- ligere complète & intclligere efl^e rem completam, in unâ & eàdem fignificatione.

25 I Scd hîc mérité qua;ri potcft quidnam in|tclligam 310 per rem completam, ^ quomodo probem fuj/icere ad dijUnclionem realem, quod duœ res tanquam completœ una abfque aliâ inielligantur.

a. Page 200, 1. 6, etc.

b. Page 120, 1. 18 et 1. 22-23.

c. Page 121, 1. 6-7 et 1. lo.

�� � 222 CEUVRES DE DeSCARTES. îSÔ-sS;.

Itaque ad primum refpondeo, me per ran completavi nihil aliud intelligere, quàm fubftantiâm indutam iis formis five attributis, quse fufficiunt ut ex iis agnofcam ipfam effe fubftantiâm.

Neque enim fubftantias immédiate cognofcimus, ut 5 alibi notatum eft, fed tantùm ex eo quôd percipiamus quafdam formas five attributa, quse cùm alicui rei de- beant ineffe ut cxiftant, rem illam cui infunt vocamus Subjlantiam.

Si verô poftea eandem illam fubftantiâm fpoliare vel- lo lemus iis attributis ex quibus illam cognofcimus, om- ncm noftram de ipfà notitiam deftrueremus ; atquc ita verbaquidem aliquade ipfà polTemus proferre, fed non quorum fignificationem clare & diftinde perciperemus.

Non ignoro quafdam fubftantias vulgo vocari incom- \ 5 plcUis. Sed fi dicantur incomplets, quôd per fe fola) elfe non poflint, fateor mihi contradidorium videri, 311 ut fint fubftantiœ, hoc eft, rcslper fe fubfiftentes, c^ fimul incompletîe, hoc eft, per fe fubfiftere non va- lentes. Aliter autem dici poft'unt fubftantice incom- 20 pletx, ita fcilicet ut, | quatenus funt fubftantiœ, nihil quidem habeant incomplet!, fed tantùm quatenus re- fcruntur ad aliquam aliam fubftantiâm, cum quà unum per fe componuni.

Ita manus eft fubftantia incompleta, cùm refertur 25 ad totum corpus cujus eft pars ; fed eft fubftantia com- pléta, cùm fola fpedatur. Et codcm plane modo mens e<: corpus funt fubftanti;v; incompleta:, cùm referuntur ad hominem qucm componunt; fed, fola: fpedatcc, funt completiv. 3o

i3 ruHcniLis poirmnu«;, 2' c.iil. et à l'cirotn : polTimus.

�� � 237-258. QjJART/E ReSPONSIONES. 22 J

Quemadmodum enim effe extenfum, divifibile, fi- guratum &c., funt formse five attributa, ex quibus agnofco fubflantiam illam quse vocatur corpus ; ita effe intelligentem, volentem, dubitantem &c., funtformse,

5 ex quibus agnofco fubftantiam quae vocatur mens; nec minus intelligo fubftantiam cogitantem effe rem com- pletam, quàm fubftantiam extenfam.

I Nec ullo modo dici poteft id quod Vir C. fubjunxit, sia corpus forte fc habcre ad mentem,Jicut genus adfpeciem ^ ;

10 etfi enim genus poffit intelligi fine hac vel illâ diffe- rentiâ fpecificâ, non poteft tamen ullo modo fpccies fine génère cogitari.

Nam, exempli caufà, facile intelligimus figuram, nihil cogitando de circulo (quamvis ifta intelledio non

i5 fit diftincla, nifi ad fpecialem aliquam figuram refe- ratur, nec | de re compléta, nifi naturam corporis com- prehcndat) ; fed nullam circuli differentiam fpecificam intelligimus, quin fimul de figura cogitcmus.

Mens autem diftinde & complète, five quantum fuf-

20 ficit ut habeatur pro re compléta, percipi poteft, fine ullà ex iis formis five attributis, ex quibus agnofcimus corpus effe fubftantiam, ut puto me in fecundà Mcdita- tione fatis oftendifie ; corpufque intelligitur diftinde atque ut res compléta, fine iis quae pertinent admentcm .

2 5 Hic tamen urget Vir C. : etfialiqua meî notitiaparari pojjit ahfque nolitiâ corpo\ris, non ta?nen inde conjîci, no- 313 tiliarn illam cjfe completam & adœquatam, ita ut certus Jim me non falli, dum ab cjjentiâ meà corpus cxcludo^\

28 Après excludo, à la ligne (/" édit. seule).

a. Page 201, 1. 5-6.

b. Ibid., 1. 19-22.

�� � 2 24 Œuvres de Descartes. ass-aSg.

Remque déclarât exemplo trianguli femicirculo in- fcripti, quem poflumus clare & diftincle intelligere effe redangulum, quamvis ignoremus, vel etiam ne- gemus, illius bafis quadratum sequale effe quadratis laterum ; nec tamen inde licet inferre, dari pofîe 5 triangulum, cujus bafis quadratum aequale non fit qua- dratis laterum.

Sed quantum ad hoc exemplum, multis modis differt a re propofitâ.

Nam primo, quamvis forte triangulus fumi poffit in lo concreto pro fubllantià fîguram habentetriangularem, certe proprietas habendi quadratum bafis ?cquale | qua- dratis laterum, non eft fubftantia ; nec proinde unum- quodque ex his duobus pote(l intelligi ut res com- plota, quemadmodum intelliguntur Mens & Corpus ; i5 ncc quidem potell rt'.v ocari, eo fenfu quo âi\\\ fatis cjfc quàd pojjim unam rém (nempe rem completam) 314 abfque allerd intelligere, (S"c. % ut fit ma|nifefium ex verbis quse fequebantur : Prœterea invenio in me facul- tates, &c. . Neque enim iflas facultates dixi effe res, 20 fed ipfas accurate a rébus five fubltantiis dirtinxi.

Secundo, quamvis clare i.^ diilinde poffimus intel- ligere triangulum in femicirculo efi^e redangulum, abfque eo quôd advertamus cjus bafis quadratum a.^quale effe quadratis laterum, non tamen ita poffu- 2S mus clare intelligere triangulum in quo bafis quadra-

7 Après laterum, non à la 2' cditA. — 20 Après &.C., à la ligne [2' èdit. seule). — Après ligne i" édit. seule). — 2 1 Après propolità, non à la ligne [i" et d'ilXinxi, même remarjue.

a. Page ;8, 1. 40. L- Ibid., 1. 21.

�� � 259-260. Quarts Responsiones. 22^

tum fit sequale quadratis laterum, quin fimul adverta- mus effe redangulum. Atqui & mentem fine corpore, & corpus fine mente, clare & diftin(Ete percipimus. Tertio, quamvis conceptus trianguli femicirculo in- 5 fcripti talis haberi poflit, ut in eo sequalitas inter qua- dratum bafis & quadrata laterum non contineatur, non potefi: tamen haberi talis ut null^ proportio inter bafis quadratum & quadrata laterum ad hune trian- gulum pertinere intelligatur ; ac proinde, quamdiu

10 ignoratur qualis fit ifta proportio, nulla de eo poteft j negari, nifi | quam clare intelligamus ad ipfum non 3i5 pertinere ; quod de proportione aequalitatis nunquam poteft intelligi. Sed nihil plane in corporis conceptu includitur, quod pertineat ad mentem ; nihilque in

i5 conceptu mentis, quod pertineat ad corpus.

Itaque, quamvis dixerim,/ûtm effe quàd poiffim unam rem abfque altcrâ clare & dijlhicle inlelligere &c., non ideo poteft fubfumi : at clare & dijîincle intelligo hune triangulujn, &c.\ Primo, quia proportio inter quadra-

2o tum bafis & quadrata laterum non eft res compléta. Secundo, quia non clare intelligitur ifta proportio sequalitatis, nifi in triangulo reftangulo. Tertio, quia nequidem triangulus diftinde poteft intelligi, fi ne- getur proportio quse eft inter quadrata ejus laterum

i5 & bafis.

Sed jam dicendum eft quo paélo ex hoc folo quàd

3 Apres percipimus, non à la pleta, . . .redangulo, à la ligne

ligne ( -y édil.) . — 1 3 Après intcl- { i " édit. seule) . La 2' édit. laisse,

Vigi, à la ligne {2" et 2' ddit.). — comme à l'ordinaire, un petit

19, 20, 22, Après &.C., ...com- intervalleen blanc.

a. Page 202, 1. 16.

(Elvues. h. 29

�� � 2 20 Œuvres de Descartes. 260-261.

unam fubjlantiam abfque altéra clare & dijlinéîe intelli- gam, cer'lus fim unam ab aliâ excludi^

816 Nempe hsec ipfa efl noûo fubjîantiœ, \ quôd per fe, hoc eft abfque ope uUius altcrius fubftantia} poffit exiftere; nec ullus imquam qui duas fubflantias per 5 duos diverfos conceptus percepit, non judicavit illas elle realiter diflindas.

Ideoque, nifi certitudinem vulgari majorcm quse- fiviflem, contentus fuilTem oftendille, in fecundà | Me- àAX.-<\XionQy Mentem ut rem fubfiftentem intelligi, quam- 10 vis nihil plane illi tribuatur quod pertineat ad corpus, &L vice verfà etiam Corpus intelligi ut rem fubliften- tem, etfi nihil illi tribuatur quod pertineat ad mcntem. Nihilque amplius addidiflem ad demonrtrandum men- tem realiter a corpore diftingui : quia vulgo res omnes i5 codem modo fe habere judicamus in ordine ad ipfam vcritatem, quo fe habent in ordine ad noftram per- ceptionem. Sed, quia intcr hyperbolicas illas dubita- tiones, quas in prima Meditaiionc propofui, una co- nique proceffit ut de hoc iplo (nempe quôd res juxta 20 veritatem fint taies quai es ipfas pcrcipimusj certus elle non pofl'em, quandiii authorem meit^ originis igrio-

317 rare me | fupponcbam, idcirco omnia qua; de Dco & de veritate in tertià, quartà & quintà Meditatione fcripfi, confcruni ad conclufionem de reali mentis a corpore di- 25 llindione, quam demum in fextà Meditatione perfeci.

■1 Après cxcludi, nmi à la lifi)ie ligue 1 / édit. seule). — kj pri-

{■y cdit.\. — 7 Apres dillinctas. ma i -j' édil.. crrala). Aiipara-

à la ligne ti" édit. seule].-- varit . \iict.\ndi\ (/"' el 2' édil.. 17-iN Après perceptioncni, à la

a. Pape ;8, I. 4-0

�� � 25!-2r.2. QUART.T-, ReSPONSIONES. 227

Atqui, ait VirC, intelligo triangiilum femicircido infcriptum abfqiie eo qudd fciam cjus hajia quadratum œquale e[fe qitadratis laterum\ Imô, poteft quidem ille triangulus intelligi, etfi de proportionc qu?e eft inter

5 quadrata ejiis bafis & laterum non cogitemr; fcd non poteft intelligi ipfam de eo effe negandam. Contra verô de mente, non modo intelligijmus illam effe fine corpore, fed etiam omnia illa quee ad corpius perti- nent, de ipfâ poffe negari ; hsec enim eft natura fub-

10 ftantiarum, qiiôd fefe mutuô excliidant.

Neque mibi advcrfatur,quôd VirC. adjunxit, mirum non effe, fi, dum ex eo qudd cogitem colligo me cxifiere, idea quam hoc paclo efbrmo, me tantùm reprœfentet ut rem cogitantem ^\ Nam eodem modo, cùm naturam

i5 corporis | examine, nihil prorfus in eâ reperio quod 3i8 rcdoleat cogitationcm. NuUumque majus argumen- tum diftindionis inter duas res haberi poteft, quàm quôd in utramvis nos convertamus, nihil plane in ipfâ deprehendamus quod ab altéra non fit diverfum.

20 Non ctiam video quâ ratione hoc argumentum nimis probel". Nihil enim minus dici poteft, ad oftcndcndum unam rem realiter ab altéra diftingui, quàm quôd per divinam potentiam pofllt ab ipfà feparari. Satifquc di- ligenter cavere mihi vifus fum, ne quis ideo putaret

25 hominem ejfe folùm animum ulenlem corpore 'K Nam in

3 Après laterum, à la lii^nie dam, à la ligne (/"' édit. seule). (i" cdit. seule). — quidem omis — 25 Après corpore, à la ligue [i édit.). — 6 Après negan- (i' édit. seule).

a. Page 202, 1. 17. 1

b. Page 20?, 1. 6-9.

c. Ib., 1. 14.

d. Ib.,\. 18-19

�� � 2 28 OEuVRES DE DeSCARTES. a6î-263.

eâdem fextâ Meditatione, in quâ egi de diftinélione mentis a corpore, fimul etiam probavi lubftantialiter illi effe unitam ; ufufque fum rationibus, quibus non memini me ullas ad idem probandum fortiores alibi le^ilie. Atque, quemadmodum ille qui brachium ho- 5 minis dijceret elle lubftantiam realiter a reliquo ejus

31!) corpore diftindam, non ideo negaret illud idem | ad hominis integri naturam pertinere; nec qui dicit idem brachium ad hominis integri naturam pertinere, ideo dat occafionem rufpicandi non polTe illud per fe fub- lo lifterc ; ita nec mihi videor nimium probaffe, often- dendo nientem abfque corpore elFe polie, nec etiam ni mis parum, dicendo illam effe corpori fubftantia- liter unilam, quia unio illa fubftantialis non impedit quominus clarus & diftinclus lolius mentis tanquam i5 rei complota} conceptus habeatur. Ideoque multum dilTert a conceptu fuperficiei vel linec^e^quîe non ita ut res complctic poffunt intelligi, nili, prœter longitudi- nem & latitudinem, etiam profunditas iis tribuatur.

Nec denique, ex eo quôd vis cogitandi Jit m infjii- 20 tibu.s fopita, in amentibiis non quidem extincla^\ fed perturbata, putandum cft illam organis corporcis ita effe affixam, ut ablquc iis exiftcre non poffit. Ex eo cnim quôd expcriamur fa^pc ab iplis cam impcdiri, nullo modo fcquiiur ab iifdem produci; nequc hoc 25 ullà, vel minimâ, ralionc probari poteA.

320 Vcrumtamen non inficior ardam illam mentis cum

corpore conjunclionem, quam fenfibus affidue cxpe-

b Aprèx Icgiffe, à la li^iie '/' edil. seule).

■ a. Pa£;c 2o3, I. 27. b. l'ai^c i04, I. 10-12.

�� � 263-265. QUART^E ReSPONSIONES. 229

rimur, in caufâ effe cur realem ejus ab ipfo diftindio- nem j non fine attenta meditatione advertamus. Sed, meo judicio, qui fréquenter ea quae in fecundâ Me- ditatione dida funt apud fe revolvent, facile fibi per- 5 fuadebunt, mentem non diftingui a corpore per folam fîdionem, vel abftradionem intelledûs, fed ut rem diftindam cognofci, quia rêvera diflinda eft.

Nihil refpondeo ad illa quae de animae immortali- tate Vir C. hîc adjecif, quia mihi non adverfantur.

10 Sed quantum ad animas brutorum^', etfi earum confi- deratio non fit hujus loci, nec fine totius Phyficae tradatione plura de ipfis dicere pofiim quàm quae jam in differtationis de Methodo parte quintà explicui*^, ne tamen omninô nihil dicam, maxime notandum mihi

i5 videtur nullos motus fieri pofle, tam in brutorum corporibus quàm in noftris, nifi adfint | omnia plane 321 organa, five infl;rumenta, quorum ope iidem etiam in machina peragi poffent : adeo ut nequidem in nobis ipfis mens immédiate moveat membra externa, fed

20 dirigat tantùm fpiritus a corde per cerebrum in muf- culos fluentes, eofque ad certos motus determinet, cùm ex fe ifti fpiritus ad multas adiones diverfas aeque facile applicentur. Plurimi vero ex motibus qui in nobis fiunt, nullo pado a mente dépendent : taies

25 funt pulfus cordis, ciborum codio, nutritio, refpiratio j dormientium, atque etiam in vigilantibus ambulatio,

2 Api'ès advertamus, à la H- explicui, même remarque. — gne [i" édit. seule). — i3 Après 20 Après applicentur, idem.

a. Page 204, 1. i5.

b. Ib., 1. 29.

c. Disc, de la Méth., p. Sô-Sg de cette édition.

�� � 2J0 Œuvres de Descartes. 265-266.

cantio & fimilia, cùm fiunt animo non advertente. Cùmque illi qui ex alto decidunt, manus in terram praimiitunt ut caput tueantur, nullo fane confilio rationis id faciunt, fed tantùm quia vifio impendentis cafùs, ad cerebrum ufquc pertingens, fpiritus ani- 5 maies in nervos mittit, eo modo quo necefle eft ad hune motum, vel mente invita, & tanquam in machina, producendum. Cùmque hoc in nobis ipfis pro certo

322 I experiamur, quid eft quod tantopere miremur, fi lumen c liipi corporc in ovis oculos reflcxum'^ eandem habeat 10 vim ad motum fug.T in ipfà excitandum ?

Jam verô, fi velimus uti ratione ad dignofcendum an aliqui brutorum motus fimiles fint iis qui peragun- tur in nobis ope mentis, vel iis tantùm qui a folo fpi- rituum influxu & organorum difpolitione dépendent, i5 confiderandae funt differentiîequaiinteripfos reperiun- tur : nempe ill?e quas in parte quintâ DiiTertationis de Methodo explicui, non enim alias puto inveniri ; tunc- que facile apparebit, omnes brutorum acliones iis tantùm fmiiles efte quae fine ullà ope mentis a nobis 20 fiunt. Unde concludere cogemur nullum plane in ipfis principium motùs a nobis cognofci, pr?eter folam dif- pofitionem organorum, & continuum afflu|xum fpiri- tuum, qui a calore cordis fanguinem attenuantis pro- ducuntur. Simulque advertemus nihil nobis antehac 25 occafionem dediife aliud ipfis affingendi, nifi tantùm

3£3 quod illa duo prin|cipia motùs non diftinguentes, cùm prius, quod a folis fpiritibus & organis dcpendet, in

1 Apres advertente, à la Ufçue duccndiim, vicme remarque. — I i Ciiit. sctiU'i. — S Après pro- 21 Après luint, iiieiii.

a. Pai;c 20?, 1. 8-y.

�� � 266-267. QUARTiE ReSPONSIONES. 2JI

brutis, tanquam in nobis, effe videremus, aliud etiam quod in mente, five cogitatione, conûflit, ipfis ineffe inconfulte crederemus. Et fane quidquid ita nobis ab ineunte aetate perfuafimus, quantumvis poftea falfum 5 effe rationibus ollendatur, non tamen facile, nifi diu & fréquenter ad rationes iftas attendarnus, ab opinione noftrâ deletur.

Rejponjîo ad alteram partem, de Deo.

10 Hadenus argumenta Viri Cl. diffolvere, ejufque

impetum fuftinere conatus fum ; deinceps, ut ii qui

cum fortioribus pugnant, non direde ipfi me oppo-

nam, fed ab idu potius declinabo.

De tribus tantùm agit hac in parte, quœ facile pof- i5 funt admitti, prout ipfe illa intel|ligit; fed quce fcrip-

feram, alio fenfu intellexi, qui verus etiam mihi

videtur.

I Primum eft, quôd quœdam ideœ materialiter Jint 324

falfœ, hoc efl, ut ego interpretor, quôd taies fmt, ut 20 judicio materiam prsebeant erroris. Ille verô, ideas

formaliter fumptas confiderando, nullam in iis falfi-

tatem effe contendit.

Alterum eft, quôd Deus fit a fe pojitive, & tanquam a

caufd^; ubi tantùm intellexi rationem, propter quam 25 Deus non indiget ullâ caufâ efficiente ut exiftat, fun-

datam effe in re pofitivâ, nempe in ipfàmet Dei immen-

.3 Apres crederemus, à la ligne (/" édit. seule).

a. Page 206, 1. 8-g. b; Page 208, 1. i2-i3.

�� � 2)2 Œuvres de Descartes. 2G7-268.

fitate, quâ nihil magis pofitivum effe poteft. Ille vcro probat Deum a fe non produci, nec confcrvari, per pofitivum aliquem caufse efRcientis influxum; quod plane etiam affirmo.

Tertium denique eft, quàd nihil in menle nofirà effe 5 pojffit cujus non fimus confcii" ; quod de operationibus intellexi, & ille de potentiis negat.

Sed, ut fingula diligentius exequamur, ubi ait, Jî frigus fit tantiim frivatio, nullam pojffe dari ideam quœ illud tanquam rem pojîtivam reprœfentet^ ^ manifeftum 10 eft ipfum agere tantùm de ideâ formaliter fumptâ. 325 Nam, cùm ipfœ ideaî fint formœ quae|dam, nec ex mate- riâ ullâ componantur, quoties conlîderantur quatenus aliquid repraefentant, non | materialiler, (ed formaliter fumuntur ; fi verô fpedarentur, non prout hoc vel illud i5 repr3efentant, fed tantummodo prout funt operationes intelledûs, dici quidem poflet materialiter illas fumi, fed tune nullo modo veritatem vel falfitatem objedo- rum refpicerent. Nec ideo mihi videtur illas alio fenfu materialiter falfas dici pofTe, quàm eo quem jam ex- 20 plicui : nempe five frigus fit res pofitiva, fivc privatio, non aliam idcirco de ipfo habeo ideam, fed mancl in me eadem illa quam femper habui ; quamquc ipfam dico mihi prœbere materiam erroris, fi verum fit frigus effe privationem & non habere tantum realitatis quàm 25 calor; quia, utramque ideam caloris iS: frigoris confi- derando prout ambas a fenfibus accepi, non pofTum

II Apfès fumptâ, à la lif^ne {i" édil.^. — ig Après rclpicc- (I" édit. seule). — iG funt omis rcnt, à la ligne {1" édit. seule).

a. Page 214, I. 17.

b. Page 206, 1. 16-18.

�� � Ï68-269. QuARTiï: ReSPONSIONES. 2J)

advertere plus mihi realitatis per unam quàm per alte- ram exhiber! .

Nec fane judicium cum ideâ confudi^ ; nam in hac dixi rcperiri falfitatem viaterialem, in illo verô non 5 poteft elTe nifi |/b/-;/za//.v. 326

Cùm autem'ait Vir C. , idcam frigoris ejjefrigus ipfum prouL cjî nbjeclive in intelleclu^\ diftindione arbitrer opus cffe : hoc enim frepe contingit in ideis obfcuris & confufis. inter quas hit caloris 0^ frigoris funt

10 numeraiidœ, ut ad aliud quid rcferantur quàm ad id cujus rêvera idccc funt. lia, fi iVigus fit | tantùm priva- tio, frigoris idca non cil frigus ipfum, prout cft ob- jective in intcUcdu, fed aliud quid quod pcrperam pro iftâ privatione fumitur ; nempe cft fenfus quidam nul-

i5 lum habens eftc extra intcUedum.

Neque eft par ratio de ideâ Dci, faltem de illà quae cft clara e^' diftinda, quia dici non poteft ipfam referri ad aliquid cui non fit conformis. Quantum autem ad confufas Deorum ideas qua; ab idololatris effinguntur,

20 non video cur non etiam materialiter falfaa dici poffint, quatenus falils ipforum judiciis materiam praebent. Quanquam fane liku qu3C vel nullam vel perexiguam judicio dant occafionem erroris, non tam meritô ma- terialiter falfcE dici videntur, quàm quse | magnam : 327

25 unas autem majorem quàm altéras erroris occafionem priebere, facile eft exemplis declarare. Neque enim

b Après ioxmoWs, non à laligiie 18 Apres conformis, même re- {i" et 2 edit.). — 11 Ap/-ès l'unt, marque. — 21, 26, après prœ- à la ligne {i" édit . seule). — bent, ...declarare, idem.

a. Page 206, 1. 18.

b. Ib., 1. 19-20.

Œuvres. U. 3o

�� � 2 34 OEuvRES DE Descartes. 369-270.

tanta eft in confufis ideis ad arbitrium mentis effidis (quales funt ideae falforum Deorum), quanta eft in iis quœ a fenfibus confufœ adveniunt, ut iunt ideœ coloris & frigoris ; û quidem, ut dixi, verum fit illas nihil reale exhibere. Omnium autem maxima eft in ideis 5 quse ab appetitu fenfitivo oriuntur : ut idea litis in hydropico, nunquid rêvera ipii materiam prœbet er- roris, cùm dat occafionem judicandi potum (ibi efl'e profuturum, qui tamen fit nociturus ?

I At petit Vir Cl. quidnam mihi exhibeat illa frigoris 10 idea, quam dixi materialiter falfam effe : Si enim, in- quit, exhibet privationem, ergo vera eji; fi ens pofitivum, non efi ergo frigoris idea"". Rede, fed propter hoctan- tùm illam materialiter falfam appelle, quod, cùm fit obfcura & confufa, non poifim dijudicare an mihi i5 quid exhibeat quod extra fenfum meum fit pofitivum, 328 necne ; ideoque occafionem habeo judicandi \ efl'e quid pofitivum, quamvis forte lit tantùm privatio.

Nec proinde quaeri débet, quœ fit caufa illius cnlis pofitivi objcCÎivi, unde fieri ajo ut materialiter falfa fiit 20 illa idea^ \ quia non ajo illam fieri materialiter falfam ab aliquo ente pofitivo, fed a folâ obfcuritate, quiu tamen ens aliquod pofitivum habet pro fubjedo, nempe fenfum ipfum.

Et quidem ens iftud pofitivum in me eft, quatcnus 25 ego fum res vera ; obfcuritas verô, quœ fola mihi dat occafionem judicandi iftam ideam fcnfûs frigoris re-

5 Aprks exhibere, à la ligue (;" cdit. seule). — l'i Après idea, même remarque.

a. Page 207, 1. 19-20.

b. Ib., 1. 21-22.

�� � ^70-271. Quarts Responsiones. 2î<

prsefentare objedum aliquod extra me pofitum, quod vocetur frigus, non habet caufam realem, fed inde tantùm oritur, quôd natura mea non fit omni ex parte perféda. 5 Neque hoc uUâ ratione fundamenta mea convellit. Vererer autem ne forte, quia in | legendis Philofopho- rum libris nunquam valde multum temporis impendi, non fatis ipforum loquendi modum fcquutus fim, cùm dixi ideas, quse judicio materiam pr?ebcnt erroris, nia-

10 terialiler falfas efle, nifi apud primum | authorem qui 329 mihi jam incidit in manus, vocem materialiter in eâ- dem fignificatione fumptam invenirem : nempe apud Fr. Suarem, Metaphyficse difput. 9, fedione 2, nu- méro 4.

i5 Sed pergamus ad ea qua; V. C. omnium maxime re- prehendit, mihi autem minime omnium reprehenfione digna videntur, nempe ubi dixi, licere nohis cogilare Deum quodam modo idem prœflare rcfpeclu fui ipjius quod eau fa efficiens rcfpeclu fui effeelûs". Hoc enim ipfo

20 negavi illud quod Viro Cl. durum videtur & falfum, nempe quôd Deus fit caufa efficiens fui ipfius, quia, dicendo idem quodammodo prœjîare, oftendi me non exiftimare idem effe; & pr^emittendo verba, nobis om- nino licet cogitare, fignificavi me hsec tantùm propter

25 imperfedionem intelledûs humani fie explicare. Sed & in reliquo fcripto idem ubique confirmavi ; nam ftatim ab initio, ubi dixi, nullam rem exijîerc in cujus caufam efficicntcm non liceat inquirere, addidi, vel, fi

19, 25, Après effedûs, . . . explicare, à la ligne [i" e'dit. seule). a. Page 208, 1. 14-16.

�� � 2^6 Œuvres de Descartes. 171-27?.

non habcL cur illâ non indigcaî, pojîulaj'c \ quec vcrba

330 fatis indicant mej pu|taiïe aliquid cxiftcre quod caufà efficiente non indigeai. Qiiid autem taie effe potefl pi\Tter Deum ? Dixique paulô'poft, in Dco ejjc lanlani

& tam incxliaujlani potentiam, ni nulliu.s unqiiam ope 5 egueril ut cxijlcrel, neque etiam nunc egcat ut confer- vetin\ alqiic cidcofit quodammodo fui caufa ; ubi verbum, uî caufa. nullo modo de efficiente poteft intelligi, fed tantùm qiiôd inexhaufta Dei potentia fit caufa five ratio propter qiiam caufà non indiget. Cùmque illa 10 inexhaufta potentia, five eflentiœ immenfitas fit quam- maxime pofitiva, idcirco dixi rationem five caufam ob quam Deus non indiget caufà, elfe pofilivam. Quod idem dici non poftet de ullà re finitâ, quamvis in fuo génère fumme perfedà; fed fi diceretur elfe a fe, hoc i5 tantùm intelligi poflet négative, quoniam nulla ratio a pofitivà ejus naturà defumpta afterri polfet, propter quam intelligeremus ipfam caufà efficiente non in- digere.

331 Atque eodem modo, in omnibus aliis | locis, ita con- 20 tuli caufam formalem, five rationem ab effentiâ Dei petitam,. propter quam ipfe caufà non indiget ut exi- ftat, neque ut conferuetur, cum caufà efficiente, fine quà res finitie effe non pbflunt, ut ubique illam a caufà efficie.ite effe diverfam ex ipfis meis verbis cognofca- 25 tur. Nec ullibi dixi Deum fe confervare pcr pofitivum aliquem influjxum, ut res creatse ab ipfo confervantur,

3 Apres indigeat, à ta ligne feclà, . . .indigere, même re- {j" édit. seule). — 7, 10, i3, ly, marque. — 25-26 Apj-ès cognof- apri's cauÇa, ...indiget, ...per- catur, idem.

a. Page io8, 1. 19-22 ; puis page 109, 1. 3-6.

�� � 27^-274- QUART/R ReSPONSIONES. 2^7

fed tanlùm immcnfitatem potentia;, Tive eflentiae, prop- ter quam confcrvaiore non indigec, effe rem pojîtiva m. ItaquepofTum ultroadmittere qusecunque a ViroCl. afFeruntur ad prohandum Deum non eife caufam effi- 5 cientem fui ipfius, neque fe confervare per ullum in- fluxum pofitivum, five per fui reprodudionem conti- nuam ; quod folum ex ejus rationibus efficitur. Sed, ut fpero, etiam ille non negabit immenfitatem illam potentiai, proptcr quam Deus non indiget caufà ut

lo exiftat, efTe in ipfo rem pofitivam, nihilque ejufmodi quod {\l pofitivum intelligi | polfe in ullis aliis rébus, 332 proptcr quod caufà efficiente non egeant ad exiften- dum ; quod folum fignificare volui, cùm dixi nuUas res poffe intelligi efle a fe, nifi négative, praîter unum

i5 Deum. Nec quicquam amplius alTumere mihi opus

fuit, ad difficultatem quœ propolita erat diiïblvendam,

Sed, quia tam ferio hîc monet Vir Clar., vix ullum

Theologum reperiri poffe, qui non eâ propoftione offen-

datur, quùd Deus a fe ipfo fil pofitive, & tanquam a

20 caufà ^ paulo accuratius exponam quare ifte loquendi modus in hac quaeftione perutilis, atque etiam necef- farius, &. ab omni offenfionis fufpicione valde remotus, mihi videatur.

Scio LatinosTheologos non ufurparejnomen caufœ

25 in divinis, cùm agitur de proceffione perfonarum fa- crofandœ Trinitatis, illofque, ubi Grîeci indifFerenter aÎTiov & <^p/,^^ dixerunt, folo principii nomine ut maxime generali uti malle, ne cui fcilicet inde occa-

2 Après politivam, «07; à la ligne {2' édil.). — '] Apres efficitur, à

la ligne [i" édit. seule).

a. Page 214, 1. 4-6.

�� � 238 Œuvres de Descartes. ^74-275

333 fionem dent judicandi Filium efle minorem Pâtre. | Sed ubi nullum taie erroris periculum effe poteft, nec agi- tur de Deo ut trino, fcd tantùm ut uno, non video cur nomen caufœ fit tantopere fugiendum, praefertim cùm

in talem locum incidimus, ut illo uti perutile ac pro- 5 pemodum neceffarium efle videatur.

Nulla autem major hujus nominis utilitas effe po- teft, quàm fi Dei exiftentiœ demonftranda.^ inierviat; nullaque major neceffitas, quàm fi abfque eo perfpi- cue demonftrari non poffit. lo

Atqui confiderationem caufse efficientis efle pri- mum & pr?ecipuum médium, ne dicamunicum, quod habeamus ad exiftentiam Dei probandam, puto omni- bus efl^e manifeftum. lUud autem accurate perfequi non pofl'umus, nifi licentiam demus animo noftro in i5 rerum omnium, etiam ipfius Dei, caufas efficientes inquirendi : quo enim jure Deum inde exciperemus, priulquam illum exiftere fit probatum ? Qua^rendum igitur ert de unâquâque re, an fit a fc, vel ab alio : & quidem per hoc médium | exiftentia Dei concludi po- 20

334 teft, etfi non exprefife explicetur | quo modo intclli- gendum fit aliquid efife a fe. Quicunque enim folius luminis naturalis dudum fequuntur, fponte fibi for- mant hoc in loco conceptum quendam caufœ efficienti

& formali communem, ita fcilicet ut quod cft ab alio, 23 fit ab ipfo tanquam a caufà efficiente ; quod autem eft a fe, fit tanquam a caufà formali, hoc ell, quia talem habet eflentiam, ut caufà efficiente non egeat;

I Après Patre, à la ligne (r" — 18 Après probatum, wcrne édit. seule). — 14 Après mani- remarque. — 22 Après] a le, feftum, à la limite (;"' édit.). idem.

�� � 275-276. QuARTyE ReSPONSIONES. 2 39

ideoque iftud in Médit, meis non explicui, fed tan- quam per fe notum prsetermifi.

At cùm illi qui affueti funt judicare nihil effe poffe caiifam eflicientem fui ipfius, illamque a caufâ for- 5 mail accurate diftinguere, quaeri vident an aliquid fit a feipfo, facile fit ut, de folà efficiente proprie didâ cogitantes, non putent illud, a fe, debere intelligi tanquam a caufâ, fed tantummodo négative tanquam fine caufâ, ita fcilicet ut aliquid fit de quo non de-

10 bcamus inquirere cur exiftat. Quse interpretatio verbi a fe Çi admitteretur, nulla poffet ab effedibus I haberi 336 ratio ad exiftentiam Dei demonflrandam, ut rede in primis Objeftionibus ab ipfarum Authore probatum el\, ideoque nullo modo eft admittenda.

i5 Ut autem appofite ad ipfam refpondeatur, exiftimo neceffe effe oflendere inter caufam efficienUem proprie didam & nullain caufam efTe quid intermedium, ncmpe pofilivam rei efjentiani, ad quam caufae efficientis con- ceptus eodem modo poteft extendi , quo folemus in Geo-

20 metricis conceptum linese circularis quammaximae ad conceptum lineai red?e, vel conceptum polvgoni redilinei, cujus indefinitus fit numerus laterum, ad conceptum circuli extendere. Hocque non mihi videor uUà ratione melius explicare potuiffe, quàm cùm dixi,

25 caufœ efficientis fignifîcationem non effe in hac quœfîione rcflringendam ad illas caufas quœ funt effecïibus tempore

i Après pnetermifi, non à la tendere, à la ligne (i" éd. seule),

ligne {2' édit.). — 10 Apres exi- — Les mises à la ligne qui sui-

llat, à la ligne (/" édit. seule). vent. Jusqu'à Notandumque {ci-

— i4.Ap>-ès admittenda, non à la après, p. 242, l. 5) non compris,

ligne {2' édil.). — 23 Après ex- ne se trouvent pas dans la 2' édit.

�� � 240 OEuvRES DE Descartes. 276-277-

priores, vel quœ ab ipjïs funt diverfœ ; tum quia ejfet nu- galoria, cùm nemo nefciat idem necfeipfo prius nec afeipfo diverfum ejfe poJJ'e ; tum quia una ex his duabus conditio- ns» nibus ab ejus conceptu tolli poteji, & ni\hilominus intégra notio efficient is remanere^. 5

Nam, quôd non requiratur ut tempore fit prior, patet ex eo quôd non habeat rationem caufae, nifi quamdiu producit efFeélum, ut didum eft.

Ex eo verô quôd non poflit aliaconditio etiam tolli, débet tantùm inferri non elTe caufam efficientem pro- 10 prie didam, quod concedo : non autem nullo modo effe caufam pofitivam, qu^e per analogiam ad efficien- tem referri poffit, hocque tantùm in re propoûtà re- quiritur. Eodem enim lumine naturali quo percipio me mihi daturum fuif|fe omnes perfediones quarum idea i5 aliqua in me eft, fiquidem exiftentiam mihi dedifTcm, percipio etiam nihil fibi ipfi exiftentiam dare polTc modo illo, ad quem caufae efficientis propric dida: fignificatio reftringi folet, ita fcilicet ut idem, quaic- nus dat fibi efle, fit diverfum a fe ipfo, quatcnUvS ac- 20 cipit effe, quia contradidoria funt idem i!i: non idcMu five diverfum.

Ideoque, cùm qua^ritur an aliquid fibi ipfi Lxiften- 837 tiam dare poffit, non aliud | eft intelligendum, quàm fi quaereretur, an alicujus rei natura five clfcntia fit 25 talis, ut caufà efficiente non indigeat ad exiftcndum.

Cùmque fubfumitur,yz ^w/V/y// taie, illud fibi dalurum ejje omnes perfediones quarum idea aliqua in ipfo cjl, Jiquidem ipfas nondum habet^\ fenfus oft ficri non polfc

a. Page io8, 1. 7, etc. Cl. page 209, 1. 21-24.

b. Page 208, 1. 2-4.

�� � 277-278- Quarts Responsiones. 241

quin habeat aélu omnes perfeâ:iones quas cognofcii, quia lumine naturali percipimus illud cujus elTentia tam immenfa eft ut caufà efficiente non indigeat ad exiftendum, hac etiam non indigerc ad habcndas om- 5 nés perfediones quas cognofcit, propriamque effen- tiam dare ipfi eminenter illud omne quod polî'umus cogitare aliquibus aliis rébus a caufà efficiente dari pofle.

Atque haec verba,yz nondum habct. ïpfuin fibi effc da-

10 turum, juvant tantùm ad rem explicandam, quia co- dem lumine naturali percipimus illud jam non polTe habere vim & j voluntatem fibi dandi aliquid novi, fed ejus eflentiam talem efle ut habuerit ab aeterno illud omne, quod jam cogitare poilu mus ipfum lîbi daturum 338

i5 effe, fi nondum haberet.

Atqui nihilominus ifti omnes modi loqucndi, a caufœ efficientis analogiâ pctiti, perneceflarii funt ad lumen naturale ita dirigendum, ut ifta perfpicue ad- vertamus : eodem plane modo quo nonnulla de fphœrâ

20 & aliis tiguris curvilineis ex comparatione cum figuris redilineis apud Archimedem demonftrantur, qu?e vix aliter intelligi potuilTent. Et qucmudmodum illiufmodi demonflrationes non improbantur, etfi fphaera in illis inftar polyedri fit confideranda ; ita non puto me hoc

25 in loco pofle reprehendi, quôd analogiâ caufa; effi- cientis ufus fim ad ea quse ad caufam formalem, hoc eft ad ipfammet Dei effentiam pertinent, explicanda.

Nec ullum hac in parte erroris periculum timeri poteft, quoniam id unicum quod caufa; efficientis pro-

22 Apri's potuiirent,à la Uii-ue[i" Jdit. suulcineul). — 27 ellentiarn] exilleniiam i /" cdil.j.

Œuvres. II. 3i

�� � 242 OEuvREs DE Descartes. 278-279.

prium eft, atque ad formalem non poteft extendi, ma- nifeftam contradidionem involvit, ideoque a nemine credi polTet : nempe quôd aliquid fit a feipfo diverfum,

■^39 five î idem fimul & non idem.

Notandumque eft caufae dignitatem fie a nobis Deo 5 fuifle tributam, ut nulla efFedûs indignitas in ipfo inde fequeretur. Nam, quemjadmodum Theologi, cùm dicunt Patrem effe principimn Filii, non ideo conce- dunt Filium ef[c principiatum; ita, quamvis admiferim Deum dici quodammodo poiïe fui' caufam, nullibi ta- 10 men illum eodem modo fui effcclum nominavi, quia fcilicet efFeclus ad efficientem praecipue folet referri, & illâ effe ignobilior, quamvis faepe lit nobilior aliis caufis.

Cùm autem integram rei effentiam pro caufâ for- i5 mali \\\c fumo, Ariflotelis veftigia tantùm fequor : nam lib. 2 anal. poft. c. 11, caufâ materiali pra:ter- milfa, primam nominat aiTio-v xo ti r,v etvai, five, ut vulgo vertunt Latini philofophi, caufam formalem, illamque ad omnes omnium rerum effentias extendit, 20 quia nempe ibi non agit de caufis compofiti phyfici, ut neque ego etiam hîc, fed generalius de caufis ex quibus aliqua cognitio peti poffit.

340 Quôd verô fieri vix potuerit in re | propofitâ ut a caufœ nomme Deo tribuendo abflinerem, vel ex eo 25 poteft probari, quôd, cùm Vir Cl. alià via idem quod ego efficere conatus fit, non tamen id uilo modo prœ- ftiterit, faltem quantum mihi videtur. Nam, poftquam multisverbis oftendit Deum non elfe caufam efficien-

22 ego omis (;" (.Util.). — 2b Après videtur, à la ligne {i"^' édit. setilemeiil).

�� � 279-281- Quart,ï; Responsiones. 245

tem fui ipfius, quia requiritur ad rationem efficientis ut diverfa fit a fuo effecîu ; item non effe a fe pofitive, intelligendo per verbum pofitive | pofitivum caufse in- fluxum; itemque feipfum rêvera non confervare. fu- 5 mendo confervationem pro continua rei produclione, quae omnia lubens admitto ; rurfus probare contendit Deum non dici debere caufam efficientem fui ipfius, quia, inquit, caufa efîciens rei alicujus non quœritur, ni/i ratione exijlentiœ, neutiquam vej'à ?-atione ejfentiœ ; at non

10 minus eft de ejfentiâ entis infimti quàd exijlat, quam de_ effentiâ U'ianguli habere très angulos œquales duohus rcûis : ergo non magis per efficientem eji refpondendum, ciim quœritur cur Deus exijlat, quàm ciim quœritur cur très anguli trianguli fint œquales duobus réélis^. | Qui 341

i5 fyllogifmus facile in illum potefl retorqueri hoc pado : etfi non quseratur efficiens ratione eifentise, quîeri tamen potefl ratione exiftentise; at in Deo non ditlin- guitur effentia ab exiflentiâ ; ergo de Deo quaîri po- tefl efficiens.

20 Sed ut hœc duo fimul concilientur, dici débet, quserenti cur Deus exiftat, non quidem effe refpon- dendum per caufam efficientem proprie diclam, fed tantùm per ipfam rei effentiam, five caufam formalcm, quae propter hoc ipfum quôd in Deo cxiftentia non

2 5 diftinguatur ab elTentià, magnam habet analogiam cum

efficiente, ideoque quafi caufa efficiens vocari poteft.

Denique, addit in Dei caufam efficientem inquirenti

refpondcndum effe illum eâ non indi\gere ; & rurfuni per-

14 Après reftis, à la lif^iie (/" cdit. seulement). a. Page 212,1. i5, etc.

�� � 244 OEuvRES DE Descartes. 381-282.

conlanti ciir ilLi non indigeat, refpondenditm quia eus in- Jinitiun cjh ciijus cxijlentia ejî fiia ejfentia; ea enini tan- lummodo caiifâ cjjïcienli indigerc, in ijuibus cxijlentiam jcîualem ab eljcntiâ di/Iingiicre licet^. Ex quibus ait cor- ruere id quod dixeram, nempe,Jî pularem nullam rem 5

342 \idem quodammodo cjfc pojfe erga feipfam, quod eau fa cffî- ciens erga cjjcclum, nunquam me in eaufas rcrum inqui- rendo ad iillam omniuju primam deventurum^ . Quod ta- men ncccorruere, nec ullo modo concmi vel infirmari, mihi vidctur; & praecipua vis, non modo mese, fed & lo omnium omnino demonftrationum quae afferri poiTunt

ad exiftentiam Dei ab cfFeclibus probandam, ab eo dependet. Nullam autem Theologi fere omnes, nifl ab cfl'eclibus, afferri polîe contendunt.

Itaquc, tantum abeft ui demonflrationem de Deo '5 illuftret, cùm analogiam cauf?e efficientis illi erga feipfum tribui non permittit, quin potiusab illâintclli- gendâ Icdores avertit, prsecipue in fine ubi concludit : Jipularet in euju/que rei caufam cfficientem, vel quafi ejffî- cientem, cjfe inquircndum, fe cujufcunque rei caufam ab eâ 20 re divcrfam quœfilurum'^. Quomodo enim ii qui Deum nondum norunt, in caufam aliarum rerum efficicntem inquirerent, ut lioc paclo ad Dei cognitionem deveni- rent, nifi putarent cujufque rei caufam | efHcientcm

343 pofle inquiri ? , Et quomodo tandem in Deo ut caufà 25

4 Apres licci, li la lii^iie (/"' — 21, 2:1 Après quiurituruni, édil. seulement <. — 14 .l/.';vx cpn- .. .inquiri, ci la ligne {i"édiL tcndunt, lion à Li li^ne {2' édit.) seuleineiih.

a. l'aye 213,1.11-10.

b. Ibid., I. 18-24.

c. Ibid., I. 25-27.

�� � 28î-283. Quarts Kesponsiones. 245

prima finem quserendi facerent, û putarent cujufque rei caufam ab eâ re diverfam effe quserendam ?

Certe idem feciffe mihi videtur Vir Cl. hac in parte, ac fi, poflquam Archimedes, loquens de iis quae de 5 fphterâ per analogiam ad figuras reftilineas fphserae infcriptas demonftravit, dixiflet : fi putarem fphseram pro figura redilineâ vel quafi redilineâ infinitorum laterum fumi non pofle, nullam vim ifti demonftra- tioni tribuerem, quia, non de fphaerà ut figura curvi-

10 lineà, fed tantùm de ipfâ ut figura reclilineâ infinito- rum laterum, rede procedit; — fi, inquam, Vir Cl., nolens fph?eram ita nominari, & tamen Archimedis demonflrationem cupiens retinere, diceret : fi putarem id quod ibi concluditur de figura redilineâ infinito-

i5 rum laterum effe intelligendum, id ipfum de fphserâ non admitterem, quia mihi certum & compertum eft, fphjeram nuUo modo effe figuram redilineam. Quibus fane verbis non idem quod Archimedes efficeret, fed contra pror|fus ab ejus demonflratione refte intelli- 344

20 gendà feipfum aliofque avocaret.

Hsec verô paulo prolixius hic perfequutus fum quàm res forte poftulabat, ut oftendam fummae mihi curae effe cavere | ne vel minimum quid in meis fcriptis re- periatur, quod merito Theologi reprehendant^.

25 Denique, quod circulum non commiferim^, cùm dixi non aliter nobis conjîare, quœ clare & dijlinéle perd- piuntur vera ejje, quàm quia Deus eji; & nobis non con-

II Après procedit, à la ligne (/" édit. seulement). — 17 Après reftilineam, même remarque,

a. Page 214, 1. 4.

b. Ibid., 1. 7. — Voir aussi t. V, p. 148.

�� � 246 OEivREs DE Descartes. 2.S3-2S4.

Jîarc Deum e/Je, nifi quia id clarc percipitur ; jam fatis in refponfione ad lecundas Objediones, numéro j & 4, explicui", diflinguendo fcilicet id quod reipfa clare percipimus, ab eo quod recordamur nos antea clai'e percepiffe. Primùm enim, nobis confiât Deum exi- 5 ftere, quoniam ad rationes quœ id probant attendimus ; poftea verô, fufficit ut recordemur nos aliquam rem clare percepiffe, ut ipfam veram effe fimus certi ; quod non fufficeret, niû Deum effe & non fallere Iciremus. 345 Quôd autem nihil in mente, quate\nus ejî res cogilans, 10 ejje pojfit, cujus non fit confcia "", per fe notum mihi vi- detur, quia nihil in illâ fie fpedatà effe intelligimus, quod non fit cogitatio, vei a cogitatione dependens'^; aiioqui enim ad mentem, quatenus ell res cogitans, non pertineret ; nec ulla poteft in nobis effe cogitatio, 1 5 cujus eodem illo momento, quo in nobis ell, confcii non fimus. Quamobrem non dubito' quin mens, lla- tim atque infantis corpori infufaell, jincipiatcogitare, fimulque fibi fuae cogitationis confcia fit, etfi poftea ejus rei non recordetur, quia fpecies iflarum cogita- 20 tionum memoriai non inhœrent.

Sed notandum ell, aduum quidem, five operatio- num, nollrae mentis nos femper aélu confcios effe; facultatum, five potentiarum, non femper, nili potcn- tià; ita fcilicet ut, cùm ad utendum aliquà facultate 25 nos accingimus, llatim, fi facultas illa lit in mente,

3 Après percepille, à la ligne [i" édit, seulement). — 17 Après fimus, même remarque.

a. l'aL^e 140,1. 12, et p. 142, 1. 14.

b. Page 214, 1. i5. — Voir t. V, p. 149.

c. Tome V, p. 149.

d. Ibidem.

�� � 284-285. Quarts Responsiones. 247

fiamus ejus aélu confcii ; atque ideo negare poffimus eiïe in mente, fi ejus confcii fieri nequeamus.

\Ad ea quœ Theologos inorari poljunl'. 34(i

Oppofui me primis Viri Cl. rationibus, a fccundis

5 declinavi : jam iis quœ fequuntur plane affcntior, prîc- terquam altimse, de quâ fpero me non difliculter ef- feélurjm ut ipfe mihi aflentiatur.

Itaque, quôd ea quae in prima Mcditatione atquc etiam in reliquis coritinentur, ad omnium ingeniorum

10 captum non Tint accommodata^, plane concedo; idquc, ubicunque fefe obtulit occafio, teftatus fum, atque in pofterum teftabor. Et hsec unica fuit caufa cur eadem in DilTertatione de Methodo, quse gallice fcripta erat, non tradajrim, fed ad lias Meditationes, quas a folis

i5 ingeniofis & dodis legendas eiïe preemonui, referva- rim. Neque dici débet redius me fadurum fuilTc, fi abflinuiffem ab iis fcribendis a quibus legendis per- multidebeant|abftinere; tamneceffariaenimexillimo, 347 ut fine ipfis nihil unquam firmum & flabilc in philofo-

20 phiâ flatui poffe, mihi perfuadeam. Et quamvis ignis & feiTum ab imprudcntibus aut pueris fine pcriculo non tradentur. quia tamen utilia funt ad vitam, nemo eft qui putet idcirco ipfis eiïe carendum.

Quôd verô in quartâ Meditatione tantùm egerim de

\2 Apres Xt^&hor, à la ligne [i" 20 Après perfuadeam. idem. — édit. seulement). — i5-i6 Après l'i ipfis] ipli [i" édit.). refervarim, même remarque. —

a. Pages 214 a 218.

b. Page 214, 1. 27, à p. 21 5, 1. 14.

�� � 248 OEuvREs DE Descartes. 285-286.

errore qui committitur in dijudicatione veri & falji, non auteni de illo qui contingit in perfecutione boni & mali^ ; quôdque ea quœ adfidem pertinent atque ad vitam agen- dam femper exceperim, cùm afferui nulli nos rei ajfen- tiri dehere, nifi quam clare cognofcamus^" : totius fcripti 5 mei contextus oflendit ; & expreffe etiam in refpon- fione ad fecundas Objediones, numéro ^, explicui; nec-non & in Synopfi prsemonui  ; ut ita, quantum Viri Cl. judicio tribuam, & quàm accepta mihi fint ejus confilia, declarem. 10

Supereft facramentum Euchariftise, cum quo judicat Vir Cl. meas opiniones non convenire, quia, inquit, 348 Jtde cre dimus, ablatâ ab \ Eucharijîico pane panis fubjîan- tiâyfola illic accidentia renianere'^ ; putat autem, me nulla accidentia realia admittere, fed tantiim modos, qui abfque i5 aliquâ fubjîantiâ, cui injint, non pojfunt intelligi, nec pro- inde etiam abfque illâ exijlere^ .

Quam objedionem perfacile poflem eludere, di- cendo me nunquam hadenus accidentia realia negaffe ; nam, quamvis ipfis in Dioptricâ & Meteoris non ufus 20 fim ad ea de quibus agebam explicanda, dixi tamen ex- preffisverbis in Meteoris, p. 164^, me illa non negare. In his verô Meditationibus fuppofui quidem ipla non-

17 Après exirtere, non à la ligne {2' édit.). — 22 Après negare, à la ligne {i"édit. seulement).

a. Page 21 5, 1. 18-21.

b. Va^,c 216, 1. 5-6 et 1. 8-9.

c. Page 149, 1. 3-21.

d. Page i5, 1. 7-12. c. Page 217, 1. 19-20.

f. Page 217, 1. 23, à p. 218, 1. I.

g. Page 239, 1. 5, de cette édition.

�� � Î86-287. QuARTiE ReSPONSIONES. 249

dum a me cognofci, fed non idcirco nulla effe ; modus enim fcribendi analyticus, quem fequutus fum, id patitur ut quœdam interdum fupponantur quae non- dum fint fatis explorata, ut patuit in prima Medita- 5 tione, in quâ multa aflumpferam, quae deinde in fe- quentibus refutavi. Nec fane hic quicquam de naturâ accidentium volui llabilire, fed ea tantùm, quae de ipfis tanquam prima fronte apparuerunt, propofui. Ac de- nique, I ex eo quôd dixerim modos abfque aliquâ fub- 349

lo flantiâ cui infint non pofle intelligi, non débet inferri

me negalTe illos abfque ipfà per divinam potentiam

poni poiïe, quia plane affirmo & credo Deum multa

poffe efficere, quae nos intelligere non polTumus.

I Sed, ut hîc agam liberalius, non diffimulabo me

i5 mihi perfuadere, nihil plane aliud elle a quo fenfus noftri afficiantur praeter folam illam fuperficicm, quae eft terminus dimenfionum ejus corporis quod fentitur : in folâ enim fuperficie fit contadus; & nullum fen- fum affici nifi per contadum, non ego folus, fed fere

20 omnes philofophi cum ipfo Ariftotele^ affirmant. Ita ut, exempli caufâ, panis vel vinum non fentiatur, nifi quatenus ejus fuperficies, vel immédiate a fenfûs or- gano, vel mediante aëre aliifve corporibus, ut ego judico, vel, ut ajunt plerique Philofophi, mediantibus

25 fpeciebus intentionalibus, attingitur.

Notandum autem eft, iflam fuperficiem, non ex folâ corporum figura externâ quae digitis tradatur, efle a;ftiman|dam, fed confiderandos etiam effe omnes illos 350

G Après refutavi, à la ligne \i" édit. senlemenf).

a. Voir ci-aprcs, p. 25i. 1. 23.

Œuvres. II. 3a

�� � 2^o Œuvres de Descartes. 287-288.

exiguos meatus, qui inter pulvifculos farinée ex quibus panis conflatus eft, atque inter particulas fpiritûs, aquœ, aceti, & fœcum feu tartari, ex quorum mifturâ vinum confiât, itemque inter reliquorum corporum minutias reperiuntur. Nam fane particule iftse, cùm 5 diverfas habeant figuras & motus, nunquam tam apte jungi poffunt, quin multa inter ipfas fpatia relinquan- tur, qu3e vacua non funt, fed vel aëre vel aliâ materiâ repleta : ut ad oculum videmus in pane fpatia | ejuf- modi fatis magna, quse non modo aëre, fed etiam 10 aquâ, vel vino, aliifve liquoribus impleri poffunt. Cùmque panis maneat femper ipfe idem, quamvis aër, aliave materia ejus poris contenta mutetur, patet ifla ad ejus fubflantiam non pertinere ; ideoque ipfius fu- perficiem non eam effe quœ breviffimo ambitu inte- i5 grum cingit, fed eam quae fingulis ejus particulis eft immédiate circumpofita.

Notandum etiam eft, hanc fuperficiem non modo 351 totam moveri, cùm totus pajnis ex uno loco in alium transfertur, fed etiam moveri ex parte, cùm aliqua^ 20 panis particule ab aëre aliifve corporibus ejus poros ingredientibus agitantur : adeo ut, fi quœ corpora talis fint naturœ, ut vel aliquae, vel omnes eorum partes alfidue moveantur (quod de plerifque partibus panis & de omnibus vini verum exiftimo), intelligenda etiam 25 fit ipforum fuperficies in continuo quodam motu elle.

Notandum denique, per fuperficiem panis, aut vini, alteriufve corporis, non hîc intelligi partem uUam fubftantiœ nec quidem quantitatis ejufdem corporis, nec etiam partem corporum circumjacentium, fed tan- 3o

5 Après reperiuntur, à la ligne {i" édit. seulement).

�� � 288-29°. QUARTiE ReSPONSIONES. 2 ^ I

tummodo terminujji illum qui inedius ejje concipitur inter fingulas ejus parîiculas & corpora ipfas ambientia, qui\que nullam plane habet entitaîem, nifi modalem ^.

Jam verô, cùm in hoc folo termino contadus fiât,

5 & nihil nifi per contadum fentiatur, manifeftum eft, ex hoc uno quôd dicantur panis & vini fubftantiœ in alicujus alterius rei fubflantiam ita mutari, ut hsec nova fubftantia | fub eifdem plane terminis continea- 352 tur, fub quibus aliœ prius erant, five in eodem prsecife

10 loco exiftat in quo panis & vinum prius exiflebant, vel potius (quia eorum termini affidue moventur), in quo jam exiflerent fi adefTent, fequi necelTario novam illam fubfiantiam eodem plane modo fi^nfus omncs noflros afficere debere, quo panis & vinum illos affi-

i5 cerent, fi nulla tranfubfiantiatio fada effet.

Docet autem Ecclefia, in Concilio Tridentino, feff. i^, can. 2 & 4, conveî-fionem fier i totiusfub/lantiœ panis in fubflanliam corporis Chnfli Domini nojlri, manente dunlaxat fpecic panis. Ubi non video quidnam polBt

20 intelligi per fpeciem panis, prceter illam fuperficiem, quœ média eft inter fingulas ejus particulas & corpora ipfas ambientia.

Ut enim jam didum eft, in hac folà fuperficie fit contadus ; &, fatente ipfo Ariftotele, non modo fenfus

ï5 ille, qui fpecialiter tadus vocatur, fed & alii fenfus tadu fentiunt, lib. ) de anima, cap. \) : xai. Tà|aAAa,

22 Après ambientia, non à la ligne (2' e'dit.). — 27 Après yl-j^i-jt-yi même remarque.

a. Vuir t. III, p. 387, 1. o ; et t. IV, p. i63, 1. 24.

�� � 2p Œuvres de Descartes. sg».

353 Et nemoefl qui putet hîcperfpeciem|aliud intelligi, quàm prîEcife id quod requiritur ad fenfus afficiendos. Et nemo etiam eft, qui credat converfionem panis in Chrifli corpus, quin fimul putet hoc Chrifti corpus fub eâdem accurate fuperficie contineri, fub quâ contine- 5 retur panis, fi adeflet; etiamfi tamen ibi non fit tan- quam proprie in \oco,fedfacramentaliîer, & eâ exijlendi ratione, quam etjl verbis exprimera vix pojfumus, pojfibi- lem tamen ejfe DEO cogitatione perfidem illujhatdajfequi poffumus, & conftantijjime credere debcmus^. Quee omnia 'o tara commode ac tam rede per mea principia expli- cantur, ut non modo nihil hic haheam quod verear,

ne orthodoxis Theologis offendiculo fit futurum, fed contra potius magnam me ab ipfis gratiam initurum elTe confidam, quôd eas in Phyficà proponam opinio- i5 nés, qucT longe melius quàm yulgares cum Theologià confentiant. Nam fane nullibi unquam, faltem quod fciam, docuit Ecclefia fpecies panis & vini rémanentes in Sacramento Euchariftise effe accidentia qu3edam

354 realia^', Iquse, fublatâ fubftantiâ cui inhaerebant, mi- 20 raculofe fola fubfiftant.

Scd', cùm forte primi Theologi qui hanc quii:flio- nem Philofophico more explicare conati funt, tam

21 i4jyrè5 fublillant.] Omitto gulis obiedionibus hac in matc-

caitera,quiv hic rcquiri poli'ent, rià fieri Iblitis latisfaciant. | lin

donec fufiùs in i'ummà Philofo- des Réponses aux 4" Objections

phi;v,quam piii; manibus habco, dansLi ["édition. Ceque noiisini-

ea omnia cicmonllrem, exquibus primons, p. 25 2, l. 2 2, à p. 256,

folutiones deducantur, quœ fin- /. 8, ne se trouve que dans la 2*.

n. Voir t. IV, p. i65, 1. 7, et p. 346, 1. i5.

b. Tome III, p. 545, 1. i5.

c, Ibid., p. 340, I. 17 ; p. 349, 1, 4; p. 416, 1. 5; p. 449, 1. 12.

�� � 290-292- QUART.C ReSPONSIONES. 2ijj

firmiter fibi perfuajderent accidentia illa quse fenfus movent effe quid reale a fubftantiâ diverfum, ut ne adverterent quidem eâ de re pofle unquam diibitari, fine ullo examine ac fine juftâ ratione fuppofuerant 5 fpecies panis eife accidentia ejufmodi realia ; totique •"■ deinde in eo fuerunt, ut explicarent quomodo ipfa fine fubjedo effe poflint. Quâ in re tôt difficultates inve- nerunt, ut vel ex hoc uno (quemadmodum viatores, cùm forte ad falebras & loca nullo modo pervia deve-

10 nerunt) fe a vero itinere deflexiffe judicare debuiffent.

In primis enim non vidcntur fibi conftare, faltem ii

qui omnem fenfuum perceptionem per contadum fieri

concedunt, cùm in objedis aliquid aliud, quàm ipfo-

rum fuperficies varie difpofitas, ad movendos fenfus

1 5 requiri fupponunt : quia per fe notum eft ad contadum folam fuperficiem fufficerc. Si qui verô id non concé- dant, nihil eà de re afferre poffunt quod ullam habeat fpeciem veritatis.

Deinde non poteft humana mens cogitare acciden-

io tia panis effe realia & tamen abfque ejus fubftantiâ exiftere, quin fimul illa per modum fubflantiae conci- piat. Adeo ut implicare vidcatur, ut tota panis fub- ftantiâ mutetur, quemadmodum crédit Ecclefia, & intérim ut aliquid reale, quod prius erat in pane, re-

2 5 maneat; quia nihil reale poteft intelligi | remanere, nifi quod fubfiftat, &, quamvis verbo vocetur accidens, concipiatur tamen ut fubftantiâ. Ideoque in re idem eft ac fi diceretur totam quidem panis fubftantiam mutari, fed tamen illam ejus fubftantiœ partem, quae

10 Apri's debuillent, iioit à la li,^iic [i" et 2' édit.). — 18 Apres veritatis, même remurque.

�� � 2^4 OEUVRES DE Descartes. sg^-^gs.

vocatur accidens reale, remanere : quod, fi non in verbis, certe in conceptu contradiélionem involvit.

Atque hœc praecipua ratio efTe videtur ob quam nonnulli hac in parte ab Ecclefiâ Romanâ diflenferunt. Quis autem neget, ubi liberum efl, & nulla ratio, nec 5 Thcologica, nec quidem Philofophica, cogit nos ad aliquas opiniones ampledendas, quin illœ potiffimum fint eligendœ, quœ nullam aliis occafionem nec prœ- textum dare poflint a veritate fidei defledcndi ? Quôd autem opinio, quœ realia ponit accidentia, cum Théo- lo logicis rationibus non conveniat, puto hî'c fatis perf- picue oftendi ; quodque Philofophicis plane adver- fetur, fpero me in fummâ Philofophire, quam jam habeo in manibus, clare elî'e demonftraturum ; ibique quo pado color, fapor, gravitas, & reliqua omnia qute i5 fenfus movent, a folâ extimâ corporum fuperficie de- pendeant, oftendam.

Denique non poilunt accidentia realia fupponi, quin miraculo tranfubftantiationis, quod folum ex verbis confccrationis concludi potcfl, aliud novum, & quidem 20 incomprehenfibile, gratis | addatur, per quod acciden- tia ifta realia abfque panis lubftantià ita exiftant, ut ipfa intérim non fiant fubftantiiL^; quod non modo pugnat contra humanam rationem, fed etiam contra axioma Theologorum, qui dicuntverba ifla confccra- 25 tionis nihil efficere nifi fuum fignificatum, l<; quiu pcr rationem naturalem poffuntexplicari, miraculo nolunt adfcribi. Qux omnes difiicultatcs pcr mcam hujus rei ôxplicalioncm plane tolluniur : nam lantum abcll ut

Apres involvii. umi à la lii^iic [i" et 2' cdil.'\. — 17 Après ollen- vlam, niciih- reni^ir^juc.

�� � 293-294- QlART.^^ ReSPONSIONES, 2^^

juxta ipfam opus fit aliquo miraculo ad confervanda accidentiapoft fublatam fubilantiam, quin potius fine novo miraculo (per quod fcilicet dimenfiones muten- tur) toUi non poffint. Hocque aliquando contigiffe me- 5 moriai proditum eft, cùm, loco panis confecrati, caro vel puer in manibus facerdotis apparuit ; non enim id unquam per miraculi ceffationem, fed omnino per novum miraculum, accidilTe creditum eft.

PrcXtcrea nihil eft incomprehenfibile aut difficile in

10 eo quod Deus creator omnium poffit unam fubftantiam in aliam mutarc, quôdque haec pofterior fubftantia lub eàdem plane fuperficie remaneat, fub quâ priorconti- nebatur. Nec etiam quicquam rationi magis confen- bancum dici poteft, nec vulgo apud Philofophos ma-

i5 gis receptum, quàm non modo omnem fenfum, fed gencralitcr omnem corporis in corpus jadioncm, fieri per contaclum, huncque contaclum in folâ fuperficie efle pofte : unde fequitur evidenter, eandem fuperfi- cieni, quantumvis fubftantia quse fub eà eft mutetur,

20 eodem femper modo agere ac pati debere.

Quapropter, fi verum hîc fine invidiâ fcribere licet, aufim fperare venturum tempus aliquando, quo illa opinio qure ponit accidentia realia, ut a ratione aliéna, c^ incomprehenfibilis, & parum tuta in fide, a Theo-

25 logis explodetur, & mea in ejus locum ut certa & in- dubitata recipietur. Quod hic diffimulandum effe non putavi, ut, quantum in me eft, occurram illorum ca- lumniis, qui, quoniam aliis dofliores videri volunt, nihil aîgrius ferunt, quàm fi quid novi in fcientiis,

3o quod fibi prius cognitum fuift'e fingere non poflint,

8 Api-i's cil, lion à la ligne.

�� � 2)' 6 OEuvRES DE Descartes. 294-195

afFeratur. Et fcepe in illud eo acrius invehuntur, quo verius & majoris momenti eiïe putant ; quodquc ratio- nibus refutare non valent, Sacris Scripturis ac veri- tatibus fidei adverfari abfque ullâ ratione affirmant. Impii certe hac in parte quôd authoritatc Ecclcfist uti velint ad evertendam veritatem. Sed provoco ab iftis ad pios & orthodoxes Theologos, quorum me judiciis & cenfurse libentiflimc fubmitio.

��355 IIOBJECTIONES QLINT.t.

Exi.Mio VFRO Renato Cartesio p. Gasshndus s.-'

��10

��Vir Eximie,

Beavit me Merfennus nojîer, cùm luarujn illarum fii- blimium de prima Philofophià Mcdilationum participem fccit. Quippe argumenti prœjJantia, ingenii pcrfpicacia, i5 nilorque diélionis miri/ice placuit. Qiiarc & liibens gratu- lor, quàd animo adeo excelfo ac fœlici aggi-edcris fcieii- tiarum fmeis provehere, & res omnibus rctrd faxiilis 356 abjïrufijjimas emicleare. Id mi/ii fuit durum, \ quàd ii/e prceterea amicitiœ jure exegit, ut ad te perjcribcrem. fi 20 quis fortaj/is fcrupulus ingcreretur fupercjfetrc. Siqui- dem prœfcnji nihil aliud me, quam hcbetudincm teflalu- ruin. fi rationibus tuis non acquiejcerem; vcl polius, quàm' temerilatem, Ji tanlillum cliam in oppofuum, quaji rcpu-

a. Voir i 111, p. T'ù'i-'ifib, cclairchsemeni. et p. 384, 1 i5.

�� � 2:i5-297. ObJECTIONES QlUNT/E. 2^7

gnando, liifccrc aiiderem. Annui tamen viro amico, ratus aliundc te non tam meum, quàm illius, conjïlium œqui bonique confulturum ;\cùm eo nempc candore Jis, ut fa- cile putes nihil aliud me. quàm nudas tibi proponere 5 vieas dubitandi rationes voluijje. Tejlor fane abunde fore, fi nias vel ad calccjii ufque légère fufîinueris : nam, quùd te permovere debeant, ut vel de luis ratiociniis minimum dijffidas, vel ad rcfpondendum tempus deteras melioribus curis dejlinaluni, ipfe profcclo Author non fum. Quin-

lo etiam non audco, nifi cum rubore-, illas coram te propa- lare, qui cerlo fum certior nullam cffe earum, quœ non tibi pluries inter meditandum occurrerit, & quam tamen, certo confilio, vel contempferis, vel cenfueris 'diffimulan- 357 dam. Profero ergo, fcd eâ mente, ut prolatas duntaxat

i5 velim ; prolatas, inquam, non de rébus ipjis, quas demon- Jîrandas fufcipis, fed de methodo ac vi demonfirandi. Prc- feélo enim & ler-maximi Dei exijîcntiam, & animorum nofîrorum immortalitatem, profiteor ; ac hœreo duntaxat circa cnergiam illius ratiocinii, quo tu tam ijla, quàm

20 alia Metaphyfica cohcerentia, probas.

I In Meditationem I. De lis, quai in dubium revocari pofTunt.

Ac circa pr imam quidem Meditationem, non efl quàd multiim immorer : comprobo enim inflitutum, quo mentem 25 tuam exuere omni prœjudicio voluijli. Id unum non fatis_ percipio : quamobrem fatius non duxens, Jimplicitcr ac paucis verbis incerta habere quœ prœnoveras, ut ea deinde feligeres, qux vera deprehenderentur . quàm, habendo

ŒuvHKS II. 33

�� � 2^8 OEuvRES DE Descartes. 297-298.

358 omnia pro falfis, non tam vêtus exuere, quàm induere novum prœjudicium. Et vide, ut neceffe fuerit, quo tibi ipji faceres fidem, fingere Deum deceptorem, aut nefcio quem malum Geniuin delujorem ; cùm vifum fuijjet fuffi- cere, humanœ mentis caliginem, folamve naturœ imbecil- 5 lilatem, caujfari . Fingis prœterea te fomniare, ut m dubium omnia revoces, & quicquid rerum agitur, pro ludijicatwne diicas ; fed an propterea a te extorques, ut non vigilare te credas, & inccrta falfaque iiabcas, quœ coram te funt aut gerunlur ? Quicquid dixeris, ncmo 10 erit, qui perfuadcatur te ejfe perfuafum, nihil ejfe verum ex lis omnibus quce cognoveris ; ac tibi perpétua vel fen- fum, vel fomnium, vcl Deum, vel cacodœmonem impo-

J'itijfd- An non futurum fuijjet magis & philofophico can- dore & veritatis amorc dignum, res, ut fe habenl, & bond i5

Jide ac Jimpliciter enunciare, quàm, quod objiccre quif- piam pojfet, recurrcre ad machinam, captare prxjligias,

feélari ambages? Qiianquam, quia tibi ita ejî vifum, no- lim amplius contcndere.

��^^^ In Meditationem II. 20

De naturà Mentis humanjc; quôd ipfa fit notior,

quàm corpus.

Circa fecundam, video le adhuc in ludificatione per- Jlare, & nihilominus animadvertcre, faltem te eue, qui ludijicaris; alque idcirco ftatuere iilud pronunciatum : 25 Ego fum, Ego cxifto, quoties a te profertur, vel mente

>

7 quicquid 1 quidquid (i! ijjil.,.

�� � 298-Î99- Objectiones QuiNT^t:. 2^9

concipitur, effe verum^ Attaincn non video tihi opus fuijfe tante apparatu, quando aliundc certus cras, & vc- rum erat, te ejfe ; poterafque idem vel ex quâvis aliâ liij aélione eolligere, cùm luminc nalurali notiim fit, quic-

5 quidagit, ejfe.

Subdis, te non propterea fatis intelligere quid fis^\ Hoc autemferio accipitur, & ulird conceditnr ; id ipj uni- que opus ac labor. Nempe id ahfquc ambagibus totàque illâ fuppofitione videtur fuiffc requirenduni.

lo Meditari ris confequentcr, qualcm te efTe credideris,

ut, fubtradis dubiis, id folum remaneat, quod cer-

tum fit & inconcufTum'. Hoc veri) nemine \ non probante 3co

' faciès. Rem aggreffus, & cùm te pularis e[fe hominem.

quceris, quid fit homo ; & dimiffà confultd dcfmilionc

i3 vulgari, feligis ea, qusc prima frontc tibi occurrcbant, ut habere te vultum, manus, & CcCtera membra, qiicC nomine corporis defignabas ; itemque, te nutriri, in- cedere, fentire, cogitare, qua; refercbas ad animam^'. Hoc porro eflo, modo caveamus difinélionem liiam inler

20 animam & corpus. Dicis te tune non advcrtille quid elTet anima, fed imaginatum folùmaliquid inftarvcnti, ignis, vel cTetheris, quod craffioribus tui corporis par- tibus effet infufum "'. Ifudmemorabile cf. De corpore, non dubitaffe naturam ejus in co effe, ut fit quid

25 aptum figurari, circumfcribi, fpatiuni replere, & c.\

5 Après elle, i!0)i à la ligne (i» êdil.). — 9 Après rcquiicn- [i" édit.), intervalle en blanc âum, nicnie rcniai\]ue.

a. Page 25, 1. i i-i ?. h. Ibid., 1. 14.

c. Ibiii., 1. 21-24.

d. Page 25, 1. 2G et 1. ?i, à p. 2(3, 1. S. c. Page 26, 1. 8-1 1,

�� � 200 OEi'VREs DE Descartes. 209- ?ot.

eo omne aliud corpus excludere; tadu, vifu, auditu, odoratu. guflu percipi, 0^ pluribus modis moveri '. Potes vero hœc eliam hodie jttribucrc corporihus, dum- modo non omnibus oninia : Jiquideni vcntiis corpus cjl, & non pcrcipitur tamen vifu ; ncque cxcludas adjuncla alia : 5 nam ventus, ignis, & phi\ra viovent. Qitod Juhjicis autctti,

331 ncgafje te corpori vim feipjfum movendi, non apparct qui tueri jcim pojjis : quafi corpus ovine clje dcbeat fudple nalurâ immobile, omnifque ejus motus a principio incorpo- reo procedere ; & ncque aqua /lucre, neque animal ince- 10 dere,Jine incorporeo motore, ccnfcatur.

2. Exploras deinde, num, luppolitù adhuc decep- tione, affirmare poiïis elle in te aliquid e.\ iis,quae per- tinere cenfuifti ad naturam corporis. i!l', attcntiflimo examine faélo, dicis te nihil taie in le lepcrirc-. Hoc i5 jam loco non fpcclas te quafi liomineiii integrum, fed quafi interiorem occultioremve parlem, qualem cogi taras c/J'e animam. Quœfo le ergo, ô Anima, feu quocumque relis nomine cenferi : emendajline haclenus eam cogitationem, quâprius imaginabaris te c[Je quidpiam in/lar vcnti (imi- 20 lifve rei his membris infufa;? lYon fcci/li fane. Cur non poj/is igilur ejfe adhuc ventus, vel potius lenuijfimus fpi- riius, qui calorc cordis ex purijjimo fanguine, aliundeve, aut ab aliâ cauffâ exciteris. ferveris, & fuj'us per mcmbra

368 vitam illis tribuas, & cum oculo videas, cum aure i audiax, 2 5 cum cercbro cogites, cœtcraque, qucc vulgo tibi îri- buuntur, munia exfcquaris? Id Ji ila fil, cur non habeas eandem Jiguram, quam totum hoc cor\pus, uli acr ean-

a. I\ige 26, 1. 11-18.

l>. Ibid., 1. 20.

c. Page 26, I. 24. à p. 27, 1. 2.

�� � 3oi-3oi. Objectiones Quint^e. 261

dem quam vas continens ? Cur non cenfearis circuni- fcribi ab eodem atnbiente, quo corpus, aut a corporis epidermide? Cur non replere fpatium, Jlve parteis fpatii, quas craffuvi corpus feu partes ipjius non replent ? Qiiippe

5 corpus crajjum habet porulos, per quos ipfa diffundaris ; adeo ut, ubi partes tuœfuerint, partes illius non fuit : eo- dem modo, quo in vïno & aquâmiflis, ubi funt partes unius, non funt partes alterius, quantumcumque vifus difcernere nequeat. Cur non excludere corpus aliud ab eodem fpatio ?

1 ciim in quibufcunque fpatiolis fueris, partes corporis craf

fïoris effe fimul.nequeant. Cur non moveri pluribus mo-

tibus? Cùm tu enim plureis ipfis membris tribuas, quo •

modo id poffis, quin movearis ipfa? Certe neque moves

immota, cùm opus contentione fît; neque potes non mo-

i5 veri ad ipfius corporis motum. Si luvc igitur ita fint, cur \dicas in te nihil clTc corum, quœ ad naturam corporis 363 fpedant ?

■). Pergis, neque efle in te ex iis, quae animre tri- buuntur, nutriri, vel inccdere ". At primiim, potefî

ao aliquid effe corpus, nec tamen nutriri. Deinde, fï taie fis corpus, qualcm fpiritum diximus, cur, ciim craffiora illa membra crafjiore fubflantiâ nutriuntur, non poffis ipfa te- nuior tenuiore quoque nu\triri? Et nonne, illo corpore, cujus ece funt partes, adolefcenle, ipfa adolefcis? & dum

25 illud dcbilitatur, dcbilitaris quoque ipfa? Ad ince[fum

quod attinet, cùm membra inccdant per te, & in îocum nul-

lum concédant, nifi agcnte & ferenlc te, quomodo id fiât

fine tuo inccflu? Quandoquidcm, inquis, jam corpus

non habeo, hcec nihil funt, ni(i figmenta^\ Verùm,fcu

a. Page 27, 1. 2-3. h, Ibïd.,l. 3-5.

�� � 202 OEuVRES DE DeSCARTES. 3o5-?"3

nos bidis, feu ipfa deluderis, nihil nobis morandum. Sin loqueris ferio, probanduni ejl tibi, neque te habere ullum corpus quod informes, neque le effe ejufmodi, quod unh nutriri incedereque valeal.

Pergis adhuc, neque te fentire", At ipfa profedo es, ^

364 quœ vides colores, audis fonos, &c. Hoc, inquis, | non fit fine corpore. Credo equidem ; fed primum adefî tibi cor- pus, ipfaque es intra oculum, qui non videt fane abfque te ; ac votes deindc effe tenue corpus, quod per organum fenfûs opereris. Permulta, inquis, vifa fiim fentire in lo fomnis, quse me non fenliffe poftea animadverti. Enim- vero tametfifallaris, quàd non utcns oculo videaris fentire quod fine oculo non fentitur, non es tamen femper cxperta eandem falfitatein, neque non ufa es oculo, per quem fcn- feris, imaginefquc hauferis, quibus jam fine oculo uti i5 pofjis.

Deprehendis tandem te cogitare'\ Id verà abnuendum non ejl; fed probandum fuperefî tibi, vim cogitandi ita effe fupra naturam corpoream, ut neque fpiritus, neque aliud corpus agile, purum, tenue, ullâ difpofîtione para- 20 bile fit, quàd cogitationis efficiatur capax. Probandum fi- mul animas brutorum effe incorporeas, videlicet quœ cogi- tent, feu, prœter funéïiones fenfuum externorum, aliquid interne, non vigilando modo, fed fomniando etiam, cognof- cant. Probandum rurfus craffum hoc corpus ad cogitatio- 25

365 ncm luam j nihil pror fus conferre {ciim abfque illo tamen nunquam fueris, neque ab illo fe/uncla aliquid huc-ufquc

4 Après valeat, non à la ligne {1" et 2' édit.). — lô Apres pollis, même remarque.

a. I>ai;c 27, 1. 5-/. L>, Ibli.. 1. 7.

�� � 3o3-3o4. ObJECTIONES Ql'INT.i:. lÔ}

cogitaveris)^ ac te idcirco independenter ah eo cogitarc : adeo ut nequè impediri, neque turbari valeas a vaporibus Jive fumis tœtris crajjifque, qui tain maie cerebrum inter- dum afficiunt. 5 4. Concludis : Sum igitur prsecife Res cogitans, id eft Mens, five animus, intelledus, ratio". Heic ego agnofco me hallucinatum. Exijîimabam enim me alloqui animam humanam, feu internum illud principium, quo homo vivil, fentit, loco movetur, inlelligit; & alloqucbar

10 tamen folam mentem, quippe quœ non modo corpus exuit,

fed exuit quoque animam ipfam. Anne idfacis, vir eximie,

antiquorum illorum injlar, qui, ciim putarent animam

diffufam tolo corpore, principem tamen parlem to rr^t-

(xovizov habere fedem opinabantur in determinalâ parte

i5 corporis, ut in cerebro, aut in corde? Non quàd cenfcrcnt

animam quoque in eâ parte non reperiri, fed quàd crcdc-

rent animœ illeic exifîenti mentem veluti fuperaddi, coa- 366

dunarique, & unà cum illâpartem infonnare. El debebam

fane id commemini/fe ex difputatis in illâ tua Differiationc

20 de Methodo : vifus enim es in eâ velle munia luvc omnia, quœ animœ tam végétative quàm fenfitivœ tribuuntur, non dependere a rationali, pojfeque etiam exerceri, antequam illa adveniat, ut exercentur quoque in hrutis, in quibiis rationis niliil ejje contcndis. Sed nefcio quo paélo oblilus

25 id fueram, nifi quia dubius remanferam, illudnc princi- pium, quo tam nos quàm bruta vegelamur alque fenti- mus, non velles dici animam, fed animam propriè effe nofîram mentem : cùm tamen illud principium dicalur propriè animare, mens nihil aliud prœjlet, quàm ui cogi-

3o temus, quod tu quidem fieri ajjeris. Utcumquc id fue~ a. Page 27, 1. 13-14.

�� � 264 OEuvRES DE Descartes. 3o4.?o5.

rit, diçare jam Mens, atque ejîo Res cogitans prœcife. Subdis folam cogitaiionem non poffe divelli a te^ Hoc vero non eji cur tibi negetur, fi prœferlim fis fola Mens, & nolis tuam fubfiantiam a fubfiantiâ animœ plus quàm confideratione difiinéîam. Quanquam hœreo, an, cùm S

867 dicis non poffe cogitatiojnem divelli a te, intelligas te, quandiu | es, indcfinenter cogitare. Idfane conforme effato Philofophorum celebrium, qui immortalitatem tuamproba- turi afifumpfere tîperpetuo moveri,feu, ut ego quidem inter- pretor, cogitare perpétua ; vcriim ii non perfuadcbuntur, 10 qui non capient quo modo pojfis aut per foporem lethargi- cum, aut in utero etiam, cogitare. Quo îoco hœreo prx- terea, an exifiimes te in corpus illiufve partem, intra ute- rum, aut ab exortu, ejfe 'nfufam. Sed nolo molefiius id inquirere, neque cogitare, an reminifcaris quid in utero, i5 primifve ab exortu diebus, menfibus, aut annis, cogitaveris, neque,fiidfis refponfura, quamobrem oblita omnium fueris. Infinuo duntaxat, utmemineris, quàm ob/cura, quàm tenuis, quàm pêne nulla efi'e potuerit temporibus illis tua cogitatio.

Pergis, te non effe compagem membrorum, quse 20 corpus humanum appc :.ur ^' Id verd admitlendum cfi, quia fpeclans foliim ui res cogitans, & pars humani com- pofiti, ab hac exteric. j crajfwreque difiiuch. Non fum

86Î etiam, inquis, tenuis aliquis|aër iftis membris infufus, non ventus, non ignis. non vapor, non halitus, non 2^ quicquid mihi fingo. Suppofui enim illa nihil cffc ;

i Apri's praiài'ii, iioiut la ligne — m .[près co^'ii^wiu, non .» Li [i"el2'édit.). — iDcogitarc iiiol lipnc i' el :i- ddit.^. suspect. Faut' il lire : agitarc ?

a. Page 27, 1. H.

b. Ibid., 1. 18-19.

�� � 3o5-3o7. ObJECTIONES QuINT^. 26^

maneat pofitio^ Heicautem confijlc, à Mens, &pofitiones, feu potius fiéliones illœ, tandem facejjant . Non fum, in- quis, aër, aut aliquid taie : at Ji anima tota taie \ quid- piam ejl, quorfum tu, quœ cenferi potes pars animœ nobi-

5 lijfima, non cenfearis quoque ejjfe quafi flos, feu portio

fubtiliffima, puriffima, aéîuofiffimaque illius ? Fortaflis,

inquis, haec, quae fuppono nihil effe, funt aliquid, neque

diverfum ab eo me quem novi; nefcio tamen, nec de

hoc jam difputo ^. Sedfi nefcis,fi non difputas, cur te nihil

10 ejfe ifîorum affumis? Novi, inquis, me exiftere ; hujus autem rei notitia praecife non poteft pendere ab eo, quod non novi. Hoc efîo ; fed memineris te nondumfidem feciffe, quod non fis aé'r, non vapor, non alia.

^. Defcribis confequenter quid fit, quod imaginationem

i5 appellas. Dicis quippe, imaginari nihil efle aliud, quàm contemplari figuram imaginemve rei corporese'^; vide- licet, ut inferas te aliâ cogitationis fpecie, quàm., imagina- tione, \cognofcere naturam tuam.Attamen, cum tibipro tuo 369 arbitratu imaginationem definire liceat, quœfo te, fi cor -

jo poreajis, ut nondum probajîi oppofitum, cur non contem- plari te pofjis fub figura imagineve corporeâ ? El quœfo te, dum contemplaris, quidnam experiris tibi obverfari, prœter fubfîantiam quandam puram, perfpicuam, tenucm, infîar aurœ univerfum corpus vel cerebrum certc illiufve

2 3 partcm pervadentis, animantis, funcîiones tuas illeic ob- cuntis? Cognoico, inquis, nijhil eorum, quiu poirum imaginationis ope comprehendere, ad hanc, quam de

a. Page 27, I. 20-23. — Var. : « manei politio » (Disqtiisitio etc.}. h. Ibid., 1. 24-27.

c. IbU., 1. 28, à p, 28, 1. I.

d. Page 28. 1. 4-5

ŒuvKEs. H. 34

�� � 206 Œuvres de Descartes. 307-308.

me habeo, notitiam pertinere". Verùm, quomodo co- gnbfcas, nondicis; & cùm paulô ante Jiatuijjes ne/cire te adhuc ijlane ad te pertinerent, undenam, quœfo, id jam concludis ?

6. Pergis: Mentem effe ab iflis diligentiffime evocan- ^ dam, ut fuam ipfa naturam quàm diftincliflime perci- piat*^. Id recle moncs ; fed pojîquàm ipfa te diligentijjhne avocajli, renuncia, quœfo, quàm dijlincîc naturam tuam 370 perceperis. Nam dicere folùm te effe Rem | cogitantem, operationem mcmoras, quam omnes prius tenebamus ; fed 'o operantem fubjîantiam, qualis nempefit, quomodo cohœ- reat, quomodo ad agendum tam varia tam varie fefe comparet, ac hujufmodi cœtera prius ignorala nobis non déclaras.

Dicis, percipi intelleclu, quod imaginaiione (quam '5 idem cj]e Jlatuis cum fenfu communi) non poteft^ Sed, ô bona Mens, docerene potes plureis intus e[]e, & non uni- cani fimplicemve facultatem, quâ quidvis demutn cognof- camus ? Ciim ego Salem oculis apertis intucor. mani- fefla efî fenjio. Cùm deinde oculis clau/is Salem apud 20 me cagito, manifcfla efl interna cognitio. At quomodo tandem difcernere valeam, me fenfu communi, feu facul^ ta te imaginatrice, non verà mente, feu intelle du perci- pere Salem, adeo ut pofjim pro libitu, nunc intclleclionc, quœ non fit imagina tio, nunc imaginatione, quœ non fit ^5 mtellcclio, Solem comprehenderc ? Sane, fi cerebro tur-

5-6 evocandamj avocandam, 14 Apri'S déclaras, non à la limite besc. ; et cp. l. cV, avocasti. — [i" édit.), bLxuc \2' édit.).

a Page 28, 1. iS-j;.

H. Ibid,, 1. 17-19.

c. Page 34, \. \-?i. Ci p. 32, 1. 18-19.

�� �

-io8-3o9. ObJECTIONES QuiNTiE. 267

bato, & imaginatrice lœfâ, intelleûus conjîaret, qui fun- éliones proprias purajque obiret, tum pajifet in telledio tam 371 dici dijîingiii ab nnaginatione, quàm imaginatio afenjione externâ; at quia fecus cjje contingit, facile profeéîo non 5 ejî appojitum Jîatuere difcrimcn.

Dicere certe, ut tu facis, imaginationem tune e^e^ cùm rei corporeae contemplamur imagincm", vides, cùm non aliâ ratione contemplari corpora liceat, fore igi- tur corpora imaginatione foliim cognofcenda ; aut ita certe,

10 ut facultas alia cognofcens difcerni non valeat.

Dicis fieri adhuc non pofle, quin putes res eorpo- reas, quarum imagines eogitatione formantur, explo- ranturque fenfibus, diftindius agnofci, quàm iflud nefeio quid tuî, quod in imaginationem non cadit : ut

1 5 mirum fit res dubias e^ a te aliénas diftindius cognofci atque comprehendi. Sed priniùm, peroptime facis, ciim dicis, illud nefeio quid tuî : reve?-a enim nefcis quid fit, feu quœ natura ejus fit ; nec proindc potes certior fieri, idne hujufmodi fit, quod in imaginationem cadere non

20 poffit. Deinde omnis nofîra notitia videtur plane ducere originem a fenfibus ; | & quamvis tu neges, quiequid efl in intelledu, praejelTe debere in fenfu, videtur id effe 372 nihilominus verum, ciim nifi folâ incurfonc, /.axà Tieci- TTTco^tv, ut loquuntur, fat, perficiatur tamen analogiâ,

2 3 compofitione , divifione, ampliatione, extenuatione, aliifque fimilibus modis, quos commemorare nihil efî neceffe. Ni lui proinde mirum, fi ea, quœ per fe incurrunt & percellunt

3 Après difcrimen, non à la blanc {2' édit.). — 10 Après ligne [i" édit.), intervalle en valeat, mente remarque.

a Page 28, 1. 4-5. h Page 29, 1, 20-28.

�� � 268 Œuvres de Descartes. 309-310.

fenfum, imprejfwnem vehenientiorem in animo faciant, quàm qux animus, accepta folùm occajione, ex rébus in fenfum incidentibusfibi ipfafingit atque comprehendit. Et vocas lu quidcm dubias res corporeas ; fedfi vcnirti fateri vii, non minus certa es exifîere corpus, intra quod verfaris, 5 & ifîa omnia, quœ te circumfîant, quàm exifîere teipfim. Et ciim ipfa te tibi ipfîfolâ operatione, quœ cogitatio di- citur, manifefîas, quid hoc efi, refpeclu manifcjhtionis hujufmodi rerum ? Quippe non modo manifejîantur variis operationibus, fed & aliis prceterea multis evidentifjimis 10 accidentibus, magnitudine, figura, foliditate, colore, fapore &c., adeo ut, quamvis extra te fini, nihil mirum, fi ipfas 373 di\flinclius, quàm te, cognofcas comprehendafque . At quo- nam modo fier i potefl, ut rem alienam mclius quàm icip- fam intelligas ? Qiio nempe modo oculus videt cœtera, non i5 videt feipfum .

j 7. Sed, inquis, quid fum igitur ? Res cogitans. Quid ell hoc? Nempe dubitans, intelligens, affirmans, ne- gans, volens, nolens, imaginans quoque, & fentiens". Multa heic dicis, in quibus fingulis non hœreo : in hoc uno 20 hœreo, quod te rem fentientem dicis. Id nempe mirum, ciim jam an te afferueris oppofitum. An dicere forte vo- luifli, effe prœtcr te facultatem corpoream rcfidentem in oculo, aure, cœtcrifquc organis, quœ, fpccics rerum fenfi- lium excipienSjfcnfwnem ita inchoet, ut tu dcinde pci-ficias, 25 ipfique fis, quœ rêvera videas, audias, & cœlera fentias? Hac nempe de caufâ, ut puto, tam ipfam fcnfionem, quàm ctiam imaginationem, cogitationis fpeciem facis. Id porro

3 ipfa] lire ipfc. — 8 nianifcrtes {errata, j" édit.) : manifclbs a. Page 28, 1. 20-2Z.

�� � 3io-3it. Objectiones Quinte. 269

cjio : fedvîde tamen, an non quœ fenjio in brutis eji, cùm non fit tuœ ahfimilis, cogitatio quoque dici valeat, (îcque in ipjis etiam brutis mens Jït non dij/imilis îuî. 374

Ego, inquies, arcem in cerebro tenens, excipio quic-

•5 quid per fpiritus nervis tradudos renunciatur; ficque apud me peragitur fenfio, quse dicitur fieri toto cor- pore. E/lo : fedfunt in brutis nervi, funt fpiritus, ejî cere- bruvi, eJî in cerebro principium cognofcens, quod renun- ciata per fpiritus pari modo excipiat, fenjîoncmque pcrjiciat.

10 Dices illud principium in brutorum cerebro non eiïe aliud quàm Phanta|(iam, five facultatem imaginatri- cem. Ai lu ojlende te aliud in cerebro effe, quàm Phanta- fiam, imaginatricemve humanam . Quœrebam mox antè critérium, quo te probares aliam ; at non es, opinor, illud

i5 allatura. Afjeres fane operationcs longe prœjlantiores, quàm qUiV eliciuntur a brutis. -at quemadmodum, licet Homo fit pr œ fiant ifjimum animalium, non eximitur tamen ex ani- malium numéro, ita, quamvis tu cxinde proberis imagina- tricum five Phantafiarum prœflantifjima, non eximêre ta-

20 men ex numéro earum. Nam & qudd te mentem fpecialiter voces, nomen effe potefl dignioris, fed non diverfœ propte- rea, na\turœ. Sane, ut te effe diverfœ [hoc efî, ut contendis, 376 incorporer) naturœ probares, deberes quandam operatio- nem aliâ ratione exferere, quàm exferant bruta,ac nifi ex~

2 5 ira cerebrum,faltem independenter a cerebro : quod tamen nonfacis. Siquidcm illoperturbatoperturbaris ipfa, eodem oppreffo opprimeris, &fî quœ rcrum fpecies ex eo excidant, non rétines ipfa ullius vefligium. Fiunt omnia, inquis, in brutis impulfione c?ecâ fpirituum ca.'terorumque orga-

3 Apres tui, non à la ligne natricum lue] imaginari,cùm fis il" et 2' édit.). — 18-19 iniiigi- \Disquisitio), mauvaise leçon.

�� � 270 OEuvREs DE Descartes. :<m-3i3.

norum : co modo, quo in horologio machinàve aliâ pe- raguntur motus. Sed, utcunquc id verum fit circa funélio- nes cœteras, ut niilritionis, pulfationis arteriaruvi, & Jimi- leis,quœ ipfœ qiioque pari ra tione peraguntur in hoinine ; ajfcri?ie potejî rcl aclioncs fenfuum, vel quas pajjiones 5 animœ diciint, ex/cri in brutis cœco itnpetu, non cxferi verà in nobis? Emittil ojj'a in ociiluni canis fui fpecicm, qiiœ, in cerebrmn ufque trajecla, quibujdam quafi hamulis hœret aniinœ ; ipfaquc anima proinde, & cohœrens ipfi totum cor-

376 pus, quibujdain quafi catcnulis fuhtilijjimis rapitur ad 10 offam. Eviiltiteliam lapis intentatus fuî fpeciem, quœveclis injiar animant propellal, coipufque unà abigat,feu fugere cogat. Sed nonne hœc eadcm in homine Jiunt? Niji for- tajfis alius- cjî modus, quo fie ri ijia conçipis, quemque fi doceas, valdc obftringas. 1 5

Ego, inquis, libéra fum, clique in meâ poteftate, ut hominem x^que a fugâ & profequutionc avertam. Sed nempc facit idem m brulo cognofcens illud principium; & licct canis, nihil interdum minas iclufquc rcveritus, in offam confpedam profiliat , quàm facit homofœpcfimilia ! Latrat, 20 inquis, canis mero impetu, & non ex delcdu, ut loqui- tur homo. Sed & caujjœ homini funt, ut loqui cenfcatur ex impetu ; nam & quod tribuis deleclui, ex Jtiajore impetu ejl, & fuus quoque bruto efi delcclus, ubi major ejî itnpe- tus. Vidi certe canem fie lalratum fuum attemperantem 25 ad lituiim, ut omneis foni acuti, gravis, lenti, céleris mu- tationes imitarctur : quantumcumquc ilLv, pro lubitu & ex inopinato,aut crcbrefcerent, aut producerentur. Ratione,

377 inquis, carent bruta. Sed nimirum carent humanà,

I 5 Apri's obllringas, non à la ligne (/" cl 2' édit.]. — iG inquics !•' édit.).

�� � 3i3-3i4. ObJECTIONES QuINT^. 27 1

non fuâ ; adeo proinde ut non videantur a/oya, dicenda, nijî compai'ata ad nos, feu ad nojiram fpeciem, cùm alioquin lôyoc, feu Ratio tam videatur effe generalis, pcffeque illis attribui, quàm facultas cognofcens, fenfufve 5 internus. Dicis ea non ratiocinari. Verùm, cùm non ra- tiocinentur tam perfeéle, deque tôt rébus, ac homines, & ratiocinantur tamen, & nihil videtur difcriminis , nifi fecundùm magis & minus. Dicis ea non loqui. Scd, ciim non proférant voces humanas [fcilicct homines non funt),

10 proferunt tamen proprias, iifque, ut nos nojîris, pcrinde

utuntur. Poteft, inquis, etiam delirus plureis voces con-

texere ad aliquid fignificandum ; cùm nihilominus id

non poffit brutorum fapientiflimum. Sed vide, an fis

fatis œquus, qui voces humanas exigis in bruto, nec attendis

i5 ad proprias. Veriim hœc longioris funt difquifitionis.

8. Adfers deinde exemplum ceraj, ac circa illud plu- rima habes, ut fignifices aliud elle, quai vocant acci- dentia cerae, aliud ipfam ceram ejufve fuhftantiam; ac I opus effe folius mentis five intelledûs, non verô 378

20 fenfûs aut imagina tionis, ipfammet ceram ejufve fub- ftanliam diftinde percipere '■" At prima, illud ipfum ejl, quod omnes vulgo profitentur, abjhahi pojfe conccptum cerœ fubflantiœve ejus a conceptibus accidentium . An verô propterea ipfa fubfîantia feu natura cerœ difîincle

2$ concipilur? Concipvnus quidem prêter colorem, ftguram, liquabilitatem &c., ejfe aliquid, quod fit fubjeclum acci- dentium, mutationumque obfervatarum ; fed quidnam aul quale illud fit, nefcimus. Qiiippe latcl femper, & folùm. quafî conjiciendo, fubeffe debcre aliquid putatur.. Heine

3o miror qui dicas te, peraclâ illâ detraclionc formaruw

a. Page 3o, 1. 3, a p. -M, ) 28. (A. p. 3.|, 1. i-3

�� � 272 Œuvres de Descartes. 314-Î15.

quaji vejlium, perfeflius atque évident ius percipere quid cera fit. Nam percipis quidem ceram ejnfve fiibjîantiam debcre cjjfe aliquid prceter cjufmodi formas ; at quid illud fit, non percipis, nifi nos fallis. Ncqiie eniin id tibi reve- latur, ut revelari potef homo, eu jus priiis vefeis pi- 5 leumquc foliim confpcximus, dum if a illi detrahimus, ut

379 quis, dut qualis ft, nof\catur. Deinde, ciim putes id te quomodocujuq ne percipere, quomodo, quœfo, percipis ? An- non ut aliqutJ fufum extenfumque? Ncque enitn tanquani punclum concipis, tainetfi hujnfmodi ft, ut nunc latius, 10 niinc conlracUus cxlendatur. Et cùm hu/ufmodi extenfo infini ta nonft, habeatquc tcrmi\num, an non illud etiam concipis quadam rationc (igural::m ? Et ciini videaris tibi illud quaf videre, nonne illi prœterea nefcio quem, ta- melf confulum, colorcm afingis ? Habcs id certe, ut cor- i5 pulcntius, iia vifbiliiis, quàm merum inane. Quarc & tua intcllcclio imaginât io quœdam e/i. Si dicas te abfque ulld extenfonc, figura, colorcquc conciperc, die. bond fide : qualenam ergo?

Illud, quod habes de hominibus vilis, feu mente 20 perceptis, quorum tamen non nifi pileos, aut vefteis, con(picimus% non arguit mentem potius effcquàm imagi- nalricem, quœ dijudiccl, Certe & canis, in quo parem tibi mentem non admittis, fimili modo dijudicat, ciim non herum fuum. fed pileuvi foliim aut vefeis vide t. Quid, 2 5

380 qudd tametf lierus flet, fedeal, ! cubet, reclinetur, contra^- hatur, ejfundatur, agnofcit tamen femper herum, qui fub omnibus il lis for mis e/fe potef, cùm tamen non fub iinâ

II) Apres ergo, n<>n a la ligue 1 ' et -j' édit. 1. •1. l'aL'c 32, 1. 6-to,

�� � 3i5-3i6. ObJECTIONES QuINT^-. 27 J

potius quàm fub aliâ, fit eâdem proportione, quâ ccra ? Et cùm leporem currentem venatur, integrumquc & mor- tuum, ac pojiea cxcoriatuin difcerptumque in frujîa, videt, putas, non exijlimat eundcm femper leporem ejfe ? 5 Quod proinde dicis, perceptionem coloris, duritiei, & fimilium, efTe non vifionem, non tadionem, fed folius mentis infpedionem-'; ejîo : dummodo mens non diffé- rât ab imagina\trice reipfâ. Ciim verà addis, eam in- fpedionem efle poffe imperfedam & confufam, vel

10 perfedam & diftindam, prout minus vel magis ad illa, ex quibus conftat cera, attenditur *" ; id fane ar- guit, non infpeélionem mente faéîam illius nefcio cujus rei quœ eji prœter omneis formas, ejje claram dijiin- clamque cognitionem cerœ, fed infpeélionem per fcnfus

i5 faéîam omnium, quantum fîeri potejî, accidentium muta- tionumque, quarum cera efi capax. Ex his certe concipere & explicare poterimus, quid\ nomine cerœ intelligamus ; 381 al nudam illam vel potius occultatam fubjlantiam, neque ipf concipere, neque explicare aliis valemus.

20 9- Subdis confequenter : Quid autem dicam de hac ipfâ mente, five de meipfo ? Nihildum enim aliud ad- mitto in me effe prseter mentem. Quid, inquam, ego, qui hanc ceram videor tam diftinde percipere ? Nun- quid meipfum non tantùm multo verius, multo cer-

25 tius, fed etiam multo diftindius evidentiufque co- gnofco ? Nam, fi judico ceram exiftere, ex eo ipfo quôd hanc videam, quantè magis me? Fieri enim poteft, ut hoc quod video vere non fit cera. Fieri poteft, ut nequidem oculos habeam, quibus quic-

a. Page 3i, 1. 23-25.

b. /è.", 1. 25-28.

Œuvres. II. 35

�� � 274 OEuvRES DE Descartes. 315.317.

quam videam. Sed fieri plane non poteft, cùm vidcam, five (quod jam non diftinguo) cùm cogitem me videre, ut iple ego cogitans non aliquid fim. Simili ratione, fi judico I ceram efle, ex eo quôd hanc tangam, idem rurfus efficietur, me effe. Si ex eo quôd imaginer, 5 vel quàvis alià ex cauiTà, idem plane. Sed & hoc ipfum, quod de cerâ animadverto, ad reliqua omnia, 382 quou funt extra me pofita, licet applicare ^. Tôt tua funt verba, quœ ideo \ î'epono, ut aniinadvertas demon- Jlrare illa quidcm te dijîinéle cognofcere quod exijîas, ex 10 co quôd dijlinéle videas cognofcafve exijiere ceram illaque ejus accident ia, al non probare le propterea cognofcere quœ aul qualis Jis, nec dijîincle, nec indijîinéle; quod operœ pretiutn tamen fueral : nam, quôd exi/îas, non du- bitalur. Vide intérim, ut lieic non injîjfam, ut neque prius i5 inflili circa id, qudd, ciim nihil in te admittas prœter folam mentcm, atque idcirco oculos, manus, cœleraque organa corporea excludas, nihilominus loqueris de cerâ ejufque accidentibus, quœ videas, quœ tangas, &c. ; quœ pro- feélo neque videre Jine oculis, neque tangere Jînc manibus 20 {feu, ut tecum loquar, cogitare te videre & tangere) potes.

Pcrgis : Si magis diftinda vifa fit cerse perceptio, poftquàm mihi, non ex folo vifu vel tadu, fed pluri- bus ex caufis innotuit, quanto diftindius meipfum a 25 me nunc cognofci fatendum eft : quandoquidem nul lai rationes vel ad cerse, vel ad cujufpiam corporis per-

11) Troisième quiu {leco\i de la lig-tie (i" et 2' e'dit.). — 23 la DilqLiilitio,)] & qua- i/" et diilindaj di(tindè(/"(?^»7.); cor- 2 e'dit.), — 22 Après potes, non à rigé à /'errata de la 2' édit.

a. l^ngc 33, 1. i-io.

�� � 3i7-3i9. ObJECTIONES QuINT^E. 27^

ceptionem poffunt juvare, quin esedem omnes mentis mese j naturam probent^ ? ) Verùm, ut quœ de cerâ de- 383 diixijîi, probant tantùm perceptionem exijîentiœ mentis, non verd naturœ illius, ita non prohabunt amplius omnia 5 alia. Quàdjî velis prœterea deducere aliquid ex perceptâ cerce aliarumque reriimfub/îantiâ, infères folùm, quemad- modum fubjlantiain illam confufe foliim & ut ncfcio quid concipimus, ita menlem quoque concipi ; adeo ut vere re- pctere liceat quodejl a te diclum, illud nefcio quid tuî '^.

,o Concludis : Atque ecce tandem fponte fum reverfus eô que volebam. Nam, cùm mihi nunc notum fit ip- fam Mentem & corpora, non proprie a fenfibus vel ab imaginandi facultate, fed a folo intelleclu percipi, ncc ex eo percipi, quod tangatur aut videatur, aperte

i5 coc^nofco nihil facilius aut evidentius meâ mente potTe percipi ". Ita tu quidem ; at ego non video, undenam deducas, aut aperte cognofcas, aliud poffc percipi de tua Mente, quàvi quod exijîat. Unde 6^' quod fueral ipfo litulo Mcdilalionis promijjujii, fore ut per ipjain meiis humana

20 efficeretur corpore notior, non video qui prœjlitum fit.

Neque enim tuum injîitutum \ fuit, probare e[[e mentem 384 humanam, ejufve exiflentiam e/Je exiftentiâ corporis notio- rem,ciim faltem, anjitexijlatve, controvertalur a nemine; fed voluijîi haud-dubie facere illius naturam notiorem

2 5 naturâ corporeâ, & hoc tamen non prœfîitifli. De naturâ certc I corporeâ recenfuifîi ipfa, o Mens, quàm mulla

9 Après tuî, nuit à la ligne [i" el 2' edit'.).

a. Page 3'.\ 1. 19-26.

h. Page 29, 1- 2^-24.

c. Page 33, I. :^o, à p. 34, 1. 6. — Gassend a ajouté Mentem (1. 12), lisant ipfam i- sorpora, tandis que Descartes n'avait parlé que des corps : ipj'amel corpora.

�� � 276 Œuvres de Descartes. 319-320.

nofcamus, cxtenfwnem, figurant, occupationem fpatii, &c. De te vero ecquidnam tandem ? Non es compages cor- porea, non aér, non ventus, non res incedens, nonfcnticns, non alla. Hœc ut concedantur {quorum tamen quœdam tu quoque refellifii), non ea funt tamen, qucv cxpcûamus. 5 Scilicet negationes funt, & non po/iulatur quid non fis, fed quid tandem fis. Itaque refers nobis ad fummum te effe Rem cogitantem, id eft dubitantem, affirmantem, &c. Sed dicere primùm te effe Rem, efi nihil notum dicere. Hœc enim vox efi generalis, indifcreta, vaga, 10 & te non magis attinens, quàm quicquid in toto efi inundo, quàm quicquid non efi prorfus nihil. Tu es Res? id efi, nihil non es; feu, quod efi idem, aliquid 385 es. Sed la\pis etiam nihil non efi, feu aliquid efi, & mufca fimiliter, & cœtera omnia. Dcinde, quàd te cogitantcm i5 dicis, rem quidem notam dicis, fed tamen non prius igno- tam, nequc requifitam a te. Quis dubitel enim quin fis cogitans ? Quod nos latct, quod quœritur, intima tua fub- fiantia efi, cujus proprium efi cogitare. Quocirca, ut inquirerc, fie concludere oporteret, non quàd fis res cogi- 20 tans, fed qualis fis res,quœes cogitans. An-non, fi quxralur ex te Vini notitia fupra vulgarem, non fatis erit tibi dicere: Vinum efi res\ liquida, ex uvis exprejja, alba vcl rubra, dulcis, inebrians, &c. ; fed conabcre explorarc declarareque, utcumque intei'nam ejusfubfiantiam, prout 25 contexta obfervatur, ex fpiritu, phicgmate, tartaro, cœtc- rifquc partibus, hac aliâve quantitatc temperationeque inter fe commifiis? Pari ergo modo, ciim tui notitia fupra vulgarem, hoc efi haélenus habitam, quœratur, vides haud

7 quid] quis \^i" ëdit.), corrige en quid {voir errata), non corrigé (s' édit.).

�� � 320-321, Objectiones Quint^. 277

dubie non fa lis efjc, Ji nobia renuncies te effe rem cogi- tantem, dubilantem, intelligcnlem, &c. ; fed incumbere tibi, ut laborc \ quodam qiiafi chymico tcipfain ita exami- 386 nés, ut inteniam tuam fubjianliam & detegere & demon- 5 Jlrare nobis pojjis. Hoc certc fi prœjlileris, explorabi- mus ipjimel, fis-ne ipfo corpore notior, quod anatotnia, quod chymia, quod tôt aliœ artes, tôt fenfus, tôt expéri- menta, cujufmodi fit, multum manifefîant.

��In Méditation em III. 10 De Deo, quôd exiftat.

I . Circa tertiam, ex eo quôd agnoveris claram di/îin- cîamque notitiam illius propofitionis, Ego fum res cogi- tans, j caufim effe certitudinis, quam de illâ habes, in- fers te pofje flatuere generalem hanc Regulam : illud

i5 omne verum efl, quod valde clare & diflinde perci- pio ^. Cœteriim, licet haclenus Régula nulla melior in tantâ rerum caligine inveniri potuerit : ciim videamus tamen ingénia îam magna, quœ videntur debuiffe tam clare tamque diflincle plurima pcrcipere, cenfuiffe rerum

20 I veritatem vel in Deo vel in puteo effe abfconfam : an-non 387 fufpicari par efl Regulam forte effe fallacem ? Et certe, cùm tibi ignota Scepticorum argumenta non fnt, quid efl, quod poffimus verum inferre, tanquam clare & diflincle perceptum, nifi apparere id, quod cuique apparet ? Ego

2 5 faporem peponis gratum clare diflinclequc pcrcipio : ilaquc verum efl peponis faporem apparere mihi hujufce-

a. Page 35, 1. 14-15.

�� � 2-8 CEuvRES DE Descartes. 32i-:<;3.

modi. At ijudd proplcrcj verum Jil lalcm in ipfo pepone ejfe, quomodo mihi pcrfuadcam? cpii, puer cinn cffcm ac bcnc valcrem, Jcciis judicavi, nimiriim clarc dijlinclcquc aliiim in pepone faporem percipienx. Video & multis lio- minibus fecus videri ; video & multis animalihus, qucv 5 gujiu pollent, optimeguc valent. An ergo verum vero ré- pugnât? An potius, non ex co qudd aliquid clarc dijlin- clcquc percipitur, id fecundiim fe verum ejl, fed verum folummodo ejl, qudd clarc diftincîeque taie per\cipiatur? Idem pêne cjl dicendum de iis, quœ ad mentem fpe- \o clant. Jurajfcm alias non pojfe a minore quantitate ad

388 major cm tranfiri, niji tranfeundo per œqualem; non pojfc item duas Imcas, ad fcfc continuo magis acccdcntcis, Jî producerentur infinité, non tandem concurrerc. Ncmpc videbar mihi ijla adeo clare diflinclequc pcrcipere, ut pro i5 axiomatibus vcrijjimis mdubitalijfimijquc habcrem : & pojlea tamen fuçrc argumenta, quœ oppojitum fua/eriut, vcluli pcrccptum clarius dijlincliufquc. Nunc vcro rurfus ambigo, ciim ad Mathemalicarum Juppofitionum naturam altcndo. Quare & dici quidem potejl verum ejje me talcis 20 taleifque propojitiones agnofcerc, prout quantitalcni. li- neas, & Jimilia, hoc fe habere modo fuppono aut concipio:

at qudd illœ proptcrea verœ fecundum fe fnt, pronunciari tulà non potcf. Et quicquid fit de rébus Malhcmaticis, quœfo te, qudd ad cœteras, de quibusjam qiiœritur,Jpeclal, 25 cur-nam tôt tamque varice f un t inler homines opinioncs? Putal unujquifquc fc clarc difinclcquc cam percipcrc, quam défendit. Et ne dicas plerojquc aut hcurerc, aut

389 fngcrc, funt ecce, qui pro iis, quas | habent, opinionibus

etiam morlem oppctant, tametfi videant alios pro oppofitis 3o oppctcnlcis : nif vcro putas\tum demum a pcclorc imo

�� � 323-324. ObJECTIONES QuINT^. 279

veî'as voces non ejici. Et attingis quidem ipfc difficultatem, quèd prius multa ut jomnino certa ac manifefla ad- miferis, quce poftea^deprehenderis dubia'\ Verùm hoc loco neque folvis, neque Jïnnas Regulam ; fed occajionem 5 folùm captas dijjerendi de Ideis, quibus deludi potueris, ut reprœfcnlantibus quidpiam extra le, quod extra te tamen fortajjis nonfucrit, iterumque traéïas de Deo deceptore, a quo fa m potueris circa il las propoji lianes : duo & tria funt quinque, quadratum non habet plura latera quàm

10 quatuor *"; quo nempc ïnnuas expecîandam confirmatio- ne^i Rcgulœ, doncc Deum ejfe ojlenderis, qui non pojjit ejjc dcceptor. Quanquam, ut hoc prœmoneam, non tam ejî. tibi laborandum, ut confirmes hanc Regulam, ex quâ pro- clivc adeù ejl falfum pro vero admittere, quàm ut propo-

i5 nas Mclhodum, dirigcntem nos, ac docentem quando fal- lamur aul non fallamur, quoties exijlimamus nos clare dijiinélcque aliquid pcrcipere.

1. Dijlinguis confequenler Ideas [quas vis ejje cogi- laliones,proulfunl lanquam imagines) in innatas, adven-

20 titias, faditias. Et primi quidem generis Jîatuis, quèd

intclligas quid fit res, quid veritas, quid cogitatio ;

fecundi, quod flrepitum audias, folem videas, ignem

fentias; lertii, quôd Sirenas & Hippogryjphes fingas.

Ac fubdis polTe forte omneis efle adventitias, vel om-

25 neis innatas, vel omneis fadas, quatenus nondum ori- ginem illarum clare perfpexifti. Porrà, ne aliqua in- terea, donecperfpexeris,fallaciafubrepat, adnotare placet videri omneis Ideas ejfe adventitias, procedereve a rébus

a. Page 35,1. 16-18.

b. Page 36, 1. 2.

c. Page 37, 1. 29, à p. 38, 1. 10.

��390

�� � 28o Œuvres df; Descartes. ?s4-323.

extra ipfam mcntem exijîentihus, & cadcntibus in aliquem fenfuin. Videlicet mens faculîatem habel (vel ipfa potius facultas ejï) non pcrfpiciendi modo ipf<.is Idcas adventitias, feu quas ex rébus per fenfus trajecïas accipit, perfpiciendi,

inquam, nudas & dijlinclas, &omnino qualei.s in Je rccipit : 5 fed prœterea illas varie componcndi, dividendi, contra^

391 hendi, ampliandi, com\parandi, & id genus fimilia\

Heine tertium faltem Idearum genus dijlinclum non ejî a fecundo : nam Idea chimœrce alia non eji, quàm Idea capitis leonis, venlris caprœ, caudœ ferpentis, ex quibus lo mens unam componit,cùm illœfeorfim,JiveJingulœ,adven- titiœ Jint. Sic Idea Gigantis, hominifve injïar mentis aut mundi totius concepti, non alia eJî, quàm adventitia: Idea puta hominis magnitudinis vulgaris, quant mens ampliat pro libitu, tametji tantà confujiits, quanta ampliiis concipit '5 illam. Sic Idea Pyramidis, urbis, aut alterius rei nunquam vifœ, non \ alia ej\, quàm adventitia vifce antea Pyramidis, urbis, aut alterius rei, non nihildcformata, ac proinde con- fufâ aliquâ ratione multiplicata comparataque.

Quod fpeclat adfpecies, quasdicis innatas, cœ profeclù ao nullœ videntur, & quœcunque dicuntur talcs, videntur ori- ginem quoque habere adventitiam. Habeo, inquis, a meâ naturâ, quôd intelligam quid fit Res'\ Nonputo verà te velle loqui de ipfâ vi intelligendi, de quâ nec dubium, nec

392 quœjlio ejl ; fed potius de Idea Rei. Non loqueris etiam 2 5 de Idea alicujus Rei particularis : nam Sol, hic lapis, omnia fingularia, funt Res, quarum effe Idcas innatas non dicis. Loqueris crgo de Idcd Rei univerfc confidcratœ, &

a. La I" et la 2» édition ne mettent point à la ligne dans tout le cours de ce paragraphe 2.

b. Page ?8, 1. 1-4.

�� � 325-336. ObJECTIONES QuINT^. 28 1

prout cum ente fynonyma ejl, ac tam late quant illudpatet.

Quœfo te verd, hœc Idea qiiomodo ejje potejl in mente, nijî

Jiniul Jint tôt resjîngulares, illarumque gênera, ex quibus

mens abjîrahat formetque conceplum, qui nullius fingU'

J larium proprius Jît, & omnibus tamen conveniat ? Profcélo

fi Idea Rei innata ejl, innata quoque erit Idea animalis,

plantœ, lapidis, omnium univerfalium . Nihilque erit opus,

ut nos faligemus ad internofccndum plura Jingularia, quo

refeéîis variis difcriminibus, id folum retineamus, quod

10 videbitur omnibus commune, feu, quod idem ejî, generis Idea m .

Dicis I quoque te habere a tua naturâ, ut intelligas quid fit Veritas, y^«, ut ego interpretor, Ideam veritatis. Porrd,Ji veritas nihil aliud eJî, quàm conformitas judicii

1 5 cum re, de quâferturjudicium, veritas eji quœdam relatio, ac proinde nihil dijiinklum ab ipjîs re Ideâque ad fe rela- tis,fcu, quod idem ejl, ab ipfâ rei Idea : quippe quœ & fe & rem, qualis efl, reprœfentat . Quare & non alia efl veri- tatis Idea, quàm Idea rei, quatcnus rei conformis efl, feu

20 quatcnus ipfam reprœfentat cujufmodi ejl : adeo proinde, ut, f Idea rei non innata, fed adventitia fit, Idea quoque veritatis adventitia fit, non innata. Et citm id de quâlibet veritate fingulari intelligatur, intelligi etiam potefl uni- verfe de veritate, ciijus notio, feu Idea [ut jam diclum ejl

2 5 de idea rei) ex notionibus feu Ideis fïngularium eruitur.

Dicis rurfus te liabere a tuà naturà, ut intelligas

quid fit cogitatio [interpretor fempcr Ideam cogitatio-

nis). Veriim, ut mens ex Idea unius iirbisfingit Ideam

alterius, ita ex Idea unius aélionis, ut vifionis, vel gujla-

3o lionis, fingere potejl Ideam alterius, ipfius puta cogitatio- nis. Nçmpe analogia agnofcitur quœdam inter facultates

ŒuvRKs. II. 36

��393

�� � 282 Œuvres de Descartes. ue-itu.

cognofccnteis, unaque ad aherius notitiam facile deducit, Quanquam de Ideâ cogitationis laborandum non ejl, fed de

394 Ided poliiis j ipjius mcn\tis, atque adeo anirnce, qiiamfi in- natam dedcrimus, nihil erit incoinmodi admiltere quoque Ideam cogitationis innatam. Quare & exfpeclandum ejl, 5 donec probata res fuerit de ipfâ mente, feu anima.

3. Videris pojîea vertere in diibiiim non tantùni utrum Ideae aliqua.^ procédant ex rébus externis, fed etiam utrum omninô fint externat res aliquae. Vidcrif- que proinde inferre : quamvis fint in te Ideae rerum, 10 quae dicuntur externse, non tamen Ideas arguere, quôd res fint, quoniam non ab ipfis necelTario procédant, fed poiïint vel a te, vel modo alio nefcio quo efle. Hac puto de caufâ ante diccbas : te non pcrcepilTe prius ter- ram, cœlum, fidera, fed terrai, cœli, fiderum Ideas, a i5 quibus poffet effe delufio. Itaqiie,/i nondum credis ter- rain, cœlum, fidera, & cœtera ejj'e, cur, quœfo, Jiipra ter- rant ambulas, promovcfve corpus, ut refpecles Solem ? Cur ducis ad ignem, ul calorcm fentias? Cur ad mcnfam, aui cibujn, ut famcm cxfalics? Cur movcs linguam, ul laqua- 20 ris, aut manum. ut hœc ad nos fer i bas? Certe ijla quidem

395 aut dici, aut âxcogilari fubtililcr poffunt: at negolium nihil promovcnl. Et ciim rêvera non dubiles, quin res ijlœ extra te fini, againusfcriù ac bond fide, & ut res funt, ita loquamur. Sin, j fuppofilà exijlentiâ rerum externarum, 25 putas abunde dcmonjlralum non poffe. nos ex illis mutuari quas habemus ipfarum Ideas. jolrenda' tibi rationcs funt, non modù quas ipfc libi objicis, jed quiZ' pra.'lerea objici pojjfunf.

i\. Pour ce para};raplic 3. ks deux prciiiii.rcs cdiiions iic lioiiiKni au- cune division d'alincas.

�� � 338-329- Objectiones Quint.î:, 28 j

Scilicet ita accipis, quafi ideœ admittantur provenire ex rébus, quia ita videmur doéli a naturâ, & quia ex- perimur illas a nobis noftrâve voluntate non pen- dere". Verùm, ut nihil neque de ralionibus, neque de folii- 5 îionibus dicamus, opponendum quoque & folvendum erat inter ccetera, quamobrem in cœco nato nullajit idea coloris, aut in fur do vocis.- niji quia ijlœ res externœ non potue- runt ex Je immittere in infœlicis illius mcntern ullam fui fpeciem : quôd fores a nativitate conclufœ, obiccfque illis

10 trajiciendis fuerint perpetuo pofiîi .

Urges poflea exémplum Solis, cujus cùm dua^ fint idese, una haufta ex fenfibus, ut puta quâ parvus appa- ret ; altéra ex ra|tionibus Aflronomicis, quà ingens 396 effe concipitur : illa fimilior ac verior eft, quse non ex

i5 fenfibus duda eft, fed ex notionibus innatis elicita, vel quâcumque aliâ ratione cffeda'\ Eniinverà gcminj; illœ Solis idece fimiles funt, & verce, feu Soli conformes : fed una inagis, alia minus. Eodemmodo, quo duœ ejufdcm hominis idea', una emiffa ex decimo paffu, alia ex cente-

20 fîmo, aut millefimo, fimiles, & verce, feu conformes funl : fed illa magis, ijla minus, co quôd illa, quœ propior rcnit, deteritur minus, quœ longius, magis, ut explicaretur, fi liceret, paucis, neque tu ipfe fatis caperes.

Quôd autem mente folâ percipiamus vafîam illam idcam

25 folis, non ea propterea clicitur ex innatd quàdam îwtionc ;

fed ea, quœ per fenfum incurrit, quatenus expericntia pro-

bat & ratio illi innixa confirmât res dijlanleis apparere

minores feipfis vicinis, tantum ampliatur ipfd vi mentis,

10 Fuerint (/"■ e/ 2' édit.)\ îucTunt i Disqtiisitio Metiiphj-sica).

a. Page 38, 1. i3-i6. b Page 39, 1. i8-25.

�� � 284 Œuvres de Descartes. 229-330.

quantum confiât Soient a nobis difiare, excequarique dia- metrofuâ tôt illis terrenis feniidiametris .

Et capere vis hujufce ideœ nihil a naturâ cjfe infitum ?

397 Illam require ex cœco nato. Expcn'ere \primùm non ejfe in illius mente coloratam aut lucidam ; experiere deinde nequc 5 eJfe rotundam, nifi quis illum monuerit, ipfeque prius cor- pus rotundum manibus attreélaverit ; experiere denique non ejje tantam, nifi v,el ratione, vel authoritate motus prœaccepîam ampliaverit .

Quanquam, ut ifiud interjiciam, quœfo te: nos ipfii, qui 10 loties Soient confpeximus, qui toties apparentent ejus dia- metrum obfervavimus, qui toties de verâ ratiocinatifumus, quœfo tCy inquam, habemufne aliam, quant vulgarem ima- ginent Solis? Colligimus quidcm ratione e[fe Solem ma- jorem terra centum fexaginta & pluribus vicibus : at i5 pro\plerea ideamne tant vafii cotporis habemus? Amplia- mus liane fime fenfibus acceptant, quantum pojjumus ; con- tendimus mcntem, quantum poffumus. Al nihil tamen aliud, quàm icnebras nieras nobis facimus; & quoties liabere difiinclam de Sole cogitationem volutnus, oportet mens 20 redeat adfpcciem, quant inlercedenle oculo accepit. Suffî-

398 cil illi,fi non abnual, quin Sol reverâ [major fit, quin,fi oculus propius admoveatur, ampliorem ideam adepturafit ; & inlcrea tamen quantam obtinel, ad tantam attcndat.

4. Agno/cens deinde inœqualitatem & direrfitatem idea- 25 runi : Procul dubio, inquis, illse quae fubftantiam mihi exhibent, majus aliquid funt, atque, ut ita loquar, plus rcalitatis objeâiva; in fe continent, quàm illa^, quic lanuirn niodos live accidentia rcpntfentant. Et rurfus il la, pcr quam fummum aliqucm Deum, aeter- io num. intinilum, omnipotentem, rerum omnium, quse

�� � 330-331. ObJECTIONES QuiNTiE. 285

praeter ipfum funt, creatorem intelligo, plus profedo realitatis objedivae in fe habet, quàm illee per quas finitse fubftantise exhibentur". Incedis porrà lieic pajju grandi ; quare nonnihil Jijîenda es. Ac non hœrco qnidcin

5 circa id, quod vocas realitem objedivam. Saîù ejl, qiiàd, cùm.vulgo dicant res externas effe fubjeélive feu formalitcr in feipjis, objeélive autem feu idealiter in intel\lcclu, videaris tu nihil aliud velle, quàm dcbere ideam confor- mari rei, cujus cfî idea : adeo ut reprœfentativc nihil

10 contineat, quod ipfo faéîo non fit in ipfàmet re, &\ tanlo 399 plus reprœfentct realitatis, quanto res reprœfentata plus realitatis in feipfâ habucrit. Diflinguis certe flatim pdfl realitatem objeélivam a formali, quœ, ut inierprctor, fit ipfa idea, non ut reprœfentans, fcd ut entitas aliqua.

1 5 Cœtcriim confiât feu ideam, feu realitatem objeélivam ejus non effe menfurandam pênes totam realilatem formaient rei, feu quam res ipfa habet in fe ; fed pênes eam duntaxat partem, cujus intellcclus notitiatn accepil, feu, quod ejl idem, pênes notitiam, quam intellcclus habet de re. Sic

20 nempe effe in te dicetur idea perfecla ejus hominis, quem attente & fœpiiis & in omnem faciem circumfpcxeris; at illius, quem in tranfcurfu, quem femel, quem ex parte J'o" liim vider is, erit profeclb imper fecla. Quod fi non ipj'um Itominem, fed larvam faciei obduclam, & vcflcis corpus

2S undequaque contegenteis adjpexcris : aut dicendum ejl non effe in te illius ideam, aut fi efl aliqua, illam effe imper" fecliffim a m fu m me que con fufa m ^

Ex quo dico habcri quidem ideam dijlinclam germanam- que accidentium ; | atj'ubflanticefub iis latentis non niji con- 400

a. Page 40, 1. 12-20.

h. iVIéme remarque que pour le paragraphe lî (page 282. nu-ic a

�� � 286 OEuvRES DE Descartes. 331.333.

fufnm ficlamque ad fummum . Adeo\ ut, cùm dicis plus effe realiuitjs objeclivœ in ideà fubftantiae, quàm in ideâ accidentium,jpr/7;n'//« negandumjlt fuhjîantiœ ejfeveram ideam feu rcprcefcntalionern , atque idcirco ullam ipjius realiuilcin nhjeclivam ; ac deinde, ubi fuerit aliqua con- 5 cejj\i, ncgandum quoque Jit eam ejfe majorem, quàm fit in ideis accident ium, ciim quicquid realitatis hujufmodi habct, Ihiheal ex ideiy eorum accideniium, fub quibus vel quorum in lia}- concipi fubjîanliam Jupra diximus, déclarantes illam concipi lion pojfe, nifi ni extenfum, Jîguratiim, coloratum 10 aliqjtid.

Circa id, quod fubdis de Ideâ Dei, quœfo te, ciim tibi iwndum conjîet an Jit Deux, quomodo nojîi Deum reprœ- ftnlari perfuî ideam, fummum, cCternum, infinitum, omnipotentem, omnium creatorem ? Annon ex pr^vcon- i5 ccplà de Deo notitiâ, quatenus audiijh illa attributa de Deo eniinciari? Qiiippe fi nihil taie haclenus audiijfes, itanc defcriberes? Dices hoc jamfoliim afferri in exem- 401 pluin, abfque eo, qudd quidpiani adhuc definiatur. Eflo : l'fd ride ne pojîea id habeas quafi prœjudicatum. 20

Dicis effc in ideà Dei infiniti plus realitatis objedi- v;v, quàm in ideà rei finit^e^ Sed primo, cùm humanus inlcUeclus non Jït concipiendœ in/iuitatis capax, ideo nequc hahcl nequc rcfpicit ideam injinita' rei repra.'fentatricem. I Quarc & qui infinitum quid dicil, allribuit rei. quam 25 non capil, nomen quod non intclligil ; quoniam, ut res cxlcnditur ultra omncm illius captum, ita finis negalio exlen/ioni illi attributa, ab eo non intelligitur, cujus intel- ligentiafinc aliquo fempcr coé'rcelur.

Deinde, cùm maximœ quœquc perfccliones foleanl Deo 3o

a. Pnt;c 40, I. 10-20.

�� � 335-334. Ob.IECTIONES QuINT/E. 287

attrihiii, vidcntur cœ omnes defumptœ ex rcbus, quas viilgo miramur in nobis, cujufmodi funl diuturnitas , potcntia, fcienlia, boniias, beatitudo &c., quœ quantum pojfumus am- pliantes, pronunciamus Dcum œternum, oiwnipotcntem, 5 omnifcium, optimum, beatijjîmum, &c. Quœ idca porro hcec omnia reprœfenlat, non habet proplcrea plus reali- tatis objcclivœ, quàm habeant res finitce Jimul fumplœ, ex quarum ideïs idea illa compaéla ejî, ac deinde modo jam 402 diélo adauéla. Natn nequc qui dicit œternum, compleclilur

10 propterca mente lotam extcnjionem ejus durationis, quœ nunquam cœpit, & nunquam dejitura ejî ; neque qui omni- potentem, totam multitudinem effeclorum poJfibHiufn ; at- que ita de cœteris.

Pojîremd, ecquis dici potejl habere ideam de Deo ger-

i5 manam, feu quœ reprœfentet Dcum qualis ejl? Quj?n pufilla res c[j'et Deus, niji cjfet alius, haberetque alia, quàm nojîra hœc quanlillacumque! Annon cenfenda ejl ejje minor perfeclionum \ proporlio inter Deum & hominem, quhm inter elephantem & mtercutaneum ammalculum acari?

20 An ergo, Ji quis, ex ob/en\itis acari perfcclionibus,

ejformarel m /c ideam, quam -clcphantis diccret, germa-

namque aJfcYcrarcl, meplijjimus liaberetur, &/ibi plaudel,

Jî quis ex vijis hominis perfeclionibus ideam effonnet,

quam & Dci e/fe, & germanam ejfe contendal? Quœfo

25 etiam, pauculas ijlas, quas in nobis eJfe depreliendimus, quomodo in Deo agnofcimus eJfe? El ubi agnoverimu\. \^qualemnam licebit praptcrea ejus e[Jentiam imaginari? 403 EJI projeclo Deus fupra o/iinem captum infinitis inler- vallis ; (S» cum mens no/ira ad illius contemplationem com-

■2u Acaii (errata, de la i' édil. et Disquis. Met, i: ciiipararaiil in acari.

�� � 288 OEuvRES DE Descartes. 334-333.

paratur, non modo caligat, fed & nulla ejl. Quare nequc ejî, cur dicanius germanam iillam cjje l'deam, quœ Deum reprcefentet; abundeque ejî,ji, ex analogiâ harum rerum nojîratium, qiialemcumque & ad itfum nojlrum ehciamus formemiifque ideam, quœ captum humanum non fupcrct, 5 neque realitatem contineat, quam in rébus cœteris, cœle- rarumve rerutn occajione, non percipiamus .

5 . Ajjumis confequenter manifeftum efTe naturali lu- mine tantumdem ad minimum debere elle in caufà efficiente & totali, quantum in effedu eft '. Idque ut \o inféras, tantumdem | faltem efle debere realitatis for- malis in caufà idece, quantum objedivœ in ideâ eft'\ PaJJus nempe hîc etiam grandis, & in quo nonnihil conji- Jîcndum Jit.

Primo, vulgare illud diclum, nihil efle in effedu, quod 1 5 non fit in caufà, videtur debere potius de materià, quàm 404 de efficiente intelligi. Quip\pe effïciens externum eft, & diverfœ pleruinque naturœ ab effeclu. Et quamvis cffeclus dicatur habere realitatem ab efficiente, habet tamen, non quam effïciens habeat neceffario in Je, fed quaiu mutuari 20 aliunde poffit. Patet res perfpicue in effeclu artis. Nam. quamvis domus habeat tota?n fuam realitatem ab artifice, artifex tamen illam non a Je, fed aliunde acceptant tri- buit. Idem facit Sol, ciim materiam inferiorem varie com- mutât, variaque animalia procréât. Imô etiam parens, a 2 5 quo licet proies habeat materice aliquid, illud tamen non ut a principio efficiente, fed ut a materiali habet. Quod objicis, efTe effedûs debere vel formaliter vel eminen-

14 Après (it HOU à la ligue i /"' et 2' edit.].

a. Pape 40, 1. 22-24.

b. Page 41,1. 22-23.

�� � 335-336. Objection ES Quinte. 289

ter contineri in caulâ, nihil amplius arguit, quàm ef- feélum aliquando habere formam Jimilem formœ fuœ caufa\ aliquando dijfimilem & imperfeéîiorem quidem, adeo ut forma caufœ fupra illam emineat. Sed non

5 fequitur ut propterea vel cminens caufa det aliquid de

fuo ejje, vel quœ continet \formaliter, partiatur fuam

formam cum effeclu ; nam & quamvis id fieri vi\deatur *05

in generatione viventium, quœ efi ex femine, non dices

tamen, opinor, patrem , ciim générât filium, refecare

10 dareque il H rationalis animœ partcm. Uno ver ho, caufa efficiens non aliâ ratione continet effeclum, quàm quatenus illum ex certâ materiâ adumbrarc poteft ac perfîcerc.

Deinde circa illud, quod infers de realitate objedivà, exemplum ufurpo imaginis meœ, quœ fpeclari potefl, vel

i5 in fpeculo cui me objicio, vel in tabula quam piclor adornat. Ut enim ego ipfefum caufa imaginis in fpeculo, quatenus ex me emitto meî fpeciem in fpcculum, & piclor caufa imaginis, quœ cxhibetur in tabula : ita, cum 'idca vel imago meî fit in te vel quovis alio intelleclu, quœri

20 potejî, an ego ipfe fini caufa illius, quatenus emitto meî

fpeciem in oculum, & intcrcedcnte oculo in ipfum ufque

intellcclum ; an verà fit caufa quœpiam alia, quœ illam

quodam quafi penicillofîylove in intelleclu delirieet. Vide-

tur porrà non alia caufa prœter me effc rcquirenda; nam &

25 quamvis pojlea intelleclus meî \ ideam ampliare, minuere, 406 componere, aliâ ratione traclarc poffil, ipfe fum tamen caufa primaria totius realitalis, quam illa habet in fe.

7 et 24 : & [sic, r' el 2'c\iit.. p. 2C)(j, l. -jS... Quare ^c fu-

ainsi que Disqiiis. Met.i paraît tura p. So-j, l. 3-4\. .. — ■i\ ^

iuiidlc. (U'peiida)il ou trouve de 'hisquis. Ivlet.]] &c. [faute, i"

même ci -après : Certc 6c nili et u'édit.}.

(Kl VKi-i 11. 3/

�� � 290 Œuvres de Descartes. 336-3^8.

Et quod heic dicitur de me, idem intelli\gendum ejl de quolibet ohjeùlo externo.

Jam realitas il la ideœ dijlinguitur duplex per te ; & formalis quidem alia ejjfe non poteji, quàm tenuis illa fubjlantia, quce ex me effluxit, & in intelleclu recepta, 5 inque ideam conformata ejl. [Niji velis autem fpeciem ex objeélo procedentem effluxionem ejje fubjîantialem , fac quodcumque lubuerit, realitatem fempcr imminues.) Ob- jecliva autem nihil ejJe poteji prœter reprœfentationem feu Jimilitudinem mcî, quam gerit idea, aut certe prœter 10 fymmetriam, quâ partes ideœ ita difponuntur, ut me réfé- rant. Quocumque modo acceperis, nihil ejfe quidem reale videtur ; quoniam ejï fola relatio partium inter Je & ad me, vel modus realitalis formalis, quatenus hoc modo con- formata ejl. Sed nihil rcfert : dicatur, quia placet, rea- i5 litas objectiva.

Hoc pofito, vidcreris tu quidem debere comparare rca- 407 litatemfor\malem ideœ cum realitate mcâ formali feu cum meâ fubflantiâ, & realitatem objeclivam ideœ cum fym- metriâ partium mei feu delineatione & forma externâ ; 20 at placet tamen tibi comparare realitatem objcclivam ideœ cum realitate meâ formali.

Porrà quicquid fit de explicatione fuperioris axioma- tis, patet non modo effe in me tantumdem realitatis for- malis, quantum efl objeclivœ in mei idcâ,fed rea\litatem 25 etiam formalem ideœ nihil pêne effe, rcj'pcclu meœ for- malis, feu totius meœ fubjlantiœ. Quocirca & tibi concc- dendum effe tantumdem faltem elle debere realitatis formalis in caufà idex, quantum objediva} in ideà

2 Aprè.t cxtcrno, intu ,1 Li ligne j/Zhc'it.s" xidiuiiils, Jusqu'au para- it" el 2 édit. ). I)e même pmn- les graphe 6.

�� � 338-339- ObJECTIONES QuINT^. 29I

eft^, quando totum quicquid in ided cjl. niliil pêne eft comparatione ipjius caufœ.

6. Subfumis : fi in te fit idea, cujus realitas objediva fit tanta, ut nec eminenter nec formaliter illam con- 5 tinueris, atque adeô illius caufa efi"e non potueris, tum demum fequi neceffariô, exiftere aliquid prceter te in mundo : cùm feciis careas argumente, quo certus reddaris efife aliquid^'. Verùm ex jam dicîis tu caufa non es \ realitaiis idearum, fed ipfœmet res per 408 10 ideas reprœfentatœ, quatenus emittunt imagines fuî in te ut in fpeculum ; licet tu ex ipjis occajionem pojfis ali- quando fumer e chimœrarum depingendarum. Sed, feu ipfa fis caufa, feu non, an propterea incerta es, effe ali- quid prœter te in mundo ? Bona verba, quœfo ; nam opus i5 non efî, ut, quicquid de ideis fit, aigumenta ad id quœ- ramus.

Percurris deinceps ideas, qua' in te funt, ac, prœter ideam tuî, numeras ideas Dei, rerum corporearum inanimatarumque, angelorum, animalium , homi- 20 num : idque, ut, cùm de ideâ tuî difficultatem non effe dicas, inferas ideas hominum, animalium, angelo- rum, I componi poffe ex iis, quas habes tui, Dei, rerum corporalium, & ideas rerum corporalium po- tuiffe quoque a te proficifci ^ Hoc verà loco mirari 25 fubit, qui dicaris habere ideam tuî [& fœcundam adeo, ut ex illâ poffis tôt alias depromere)^ ac rem carere difficul-

if)-i6 Après quœramus, no7i à la li^ne. Aucun alinéa araiil le paragraphe 7 [1" et 2' ddit.].

a. Page 41, 1. 23-24.

b. Page 42, 1. 18-26.

c. Page 42, 1. 29, à p. 43, 1. 9.

�� � 292 Œuvres de Descartes. 339-340.

taie ; cùtn rêvera tamen aut ideam tuî nullam habeas, aut illam admodum confufam atque imperfeéîam, prout jam

409 obfervavimus in fuperiorem Medita\tionem. Et inferebas tu in illâ, nihil po/fe facilius atque evidentius a tepercipi, quàm te ipfam. Quid,Ji, ciim non habeas nec habere pof- 5 Jis tuî ideam, dicaris pojje quidvis aliud facilius atque evidentius quàm teipfam percipere?

Cogitanti certe mihi quorjum fieri pojfit, ut neque vifus

feipfum videat, neque intelleclus feipfum intelligat, illud in mentem fubiit, quàd nihil agat in feipfum : quippe nec 10 manus {aut in ipfâ digitus fummus) fe verberat, nec pes

Jîbi calcem impingit. Ciim aliundc verà, ad notitiam ali- cujus rei eliciendam, neceffe fit rem agere in ficultatem cognofcentem, immittere nempe in illam fui fpeciem, five

fui fpecie illam informare : perfpicuum videtur ipfam i5 facultatem, ciim extra fcipfam non fit, non poffe illam fui

fpeciem in feipfam tranfmittere, neque fui notitiam con- fequcnter elicere,five, quod idem cfl, percipere | feipfam. El quarc, puUis, oculus, ciim fe in feipfo non videat, videt tamen in fpcculo ? Nempe quia inter oculum fpeculumquc 20

410 eft inlerfiitium, & oculus ita agit infpeculum, immit\tens in illud fui fpeciem, ut fpeculum in ipfum reagat, pro- priam ejus fpeciem in illum remittens. Dato mihi porrà fpeculum, in quod ipfa perinde agas : fpondeo fore ut, eo refleéîente in teipfam tuî fpeciem, tum demum te, non 2 5 direélâ quidem, fed reflexâ tamen, cognitione percipias ; quoufque aulem non dederis, fpes non cfl, ut te ipfam nôris.

Poffem heic quoque infîflere : qui dicaris habere ideam Dei? ni f forte qualem, & quo modo jam diximus. Qui 3o Angelorum? de quibus, niji aliquid audiiffes, nefcio an

�� � Ho-hi. Objectiones QuiNTiE, 29)

unquam cogilajfes . Qui aniynalium, cœterarumque re-

rum ? quarum , fi in fenfus non incidijfcnt, pêne certus

Juin te nullas idcas fuijfe habituram : ut & nullam habes

innumcrarum rerum, quarum ad te neque adfpeclus, neque

5 fa?na pervenit. Sed his diniijfis, illud admitto, ideas diver-

Jarum rerum in mente exijîentei.s ita pojfe componi, ut

plures aliarum formes cooriantur, tametjî quas enumeras,

non videantur fufficere ad ijîam tantam diverjîtatem, imà

neque ad dijlinclam delerminatamque certœ cujufpiam

'o rei I ideam. *i^

Hœreo autemfolùm circa ideas rerum corporearum,

I qudd difficuUas non parvajit, quomodo ex folâ tuî ideà,

dum le pro inco^poreâ geris, teque ut talem conjideras,

eas deducere ex te po£îs'\ Nam, Ji folam fubjîantiam

i5 incorpoream nojli, quomodo Jîeri poteji, ut capias prœ-

terea fubjîantiam corpoream ? EJl-ne aliqua inter hanc

& illam analogia ? Dicis utramque convenire in eo, quàd

fît apta exijlere ; al ijîa convenientia non intelligitur,

niji prius res utraque, quœ convenit, intelligatur. Notio-

20 nem quippe communem facis, quce priufquam fonnetur,

oportet particularia intelligi. Profeéîo, Ji ex intelleélâ

Jubjtantiâ incorporeâ poteji intelleéîus Jormare ideam

Jubjlanliœ corporcœ, non ejl cur dubitemus quin cœcus,

vel qui a nativitate detentus Juerit in denfijjimis tenebris,

25 Jormare apud Je ideam & lucis & colorum pojjit. Dicis poJfe conjequenter haberi ideas extenûonis, figurse, mo- tus, aliorumque fenjibilium communium ; Jed Jacile ni- mirum dicis. Id mirum : cur non lucem, colorem, alia,Jaci-

22 Formare {2' édit., cl Disquis. Met.)] formam [faute, i"édit.),

a. Page 44, 1. 18-20.

b. Pajie 45, 1. 4.

�� � 294 OEuvRES DE Descartes, 341-342.

412 litate pari dcducas ? Verùm immorandum in ijîis non eji.

j. Concludis : Itaque fola reftat idea Dei, in quâ confiderandum eft, an aliquid fit, quod a meipfo non potuerit proficifci. Dei nomine intelligo fubftantiam quandam indefinitam, independentem, fumme intel- 5 ligentem, fumme potentem, & a quà lum ego ipfe, tum aliud | omne, fi quid aliud exilât, quodcumque exftat, eft creatum. Quœ fane omnia talia funt, ut, quo diligentius attendo, tanto minus a me folo pro- feda elfe pofTe vidcantur ; ideoque ex antedidis, 'o Deum necelfanô exiftere, eft concludendum '. Scilicet hue cjî, quo tcndebas. Ego verà, ut conclujionevi am- plcclor, ita non video qui fie coneludas. Dicis ifia, qu3e de Deo intelligis, hujufmodi effe, ut proficifci a te folo non potuerint : id nempc intendens, ut debuerint i5 ab ipfo Deo proficifci. Sed pritnitjn, nihil verius efi, quàm quod a te folo profeéla non fuerint, feu quàd illo- runi intelligentiam a te vel per te duntaxat non habue- ris ; funt enim profeéla habitaque a rébus, a parentibus,

413 a magifiris, a docloribus, a focietatc hominum, | in quâ jo es verfatus. Ai mens fola fum, inquies ; nihil admitto extra jne, ne aures quidem quibus audieriîn, neque homines me- cum colloquutos. Hœc dicere potes ; fed dieerefne, nifi auribus nos audires, ac nifi effcnt homines, a quibus verba accipcres? Loquamur ferid. & die bonâfide : Voees illas, ^5 quas de Deo cjjers, nonne habcs a foeietate hominum,

b indefinitam (/"^'c/ -j' édit.)] i5 intendens (/" édit., et Dis-

intinitam {Disqiiis. Met.). — qtiis. Met.)] intendes (2' édit.,

a exilât] exilkt {faille, 2' édit., errata : intendis). corrigée à t'errala : extat). —

a. Page 45, 1. 8-17.

�� � 342-344- ObJECTIONES QuINTvE. 2915

quibus convixifli? Et cùm ab illis voces habeas, nonne & notiones fubjeéîas defignatafque vocibus? Igitur non Jint a te folo, videntur tamen non propterea a Deo,fed aliunde ejje. Deinde, quid\nam in illis ejî. quod, accepta primiim a

5 rébus occajione, habere ex te ipfe deinceps non potueris ? Anne propterea aliquid capis, quod Jît fupra humanum captum ? Sane fi intelligeres Deum, cujufmodi ejl, effet cur a Deo te docîum putares ; hœc verà omnia, quœ Deo attribuisj nihil aliudfunt, quàm obfervatœ aliquœ in homi-

10 nibus aliifque rébus perfeûiones, quas mens humana valeat intelligere, colligere & amplificare, ut aliquoties diôlum jam ejl.

\Dicis : cùm ex te poffit efle idea fubftantiae, quia 4i4 fubftantia es, non polîe tamen ideam fubftantise infi-

i5 nitse, quia infinitus non es ". Verum nulla ejl propterea in te infinitœ fubftantiœ idea, nijî notuine tenus, & qua- tenus homines comprehendere [quod ejl rêvera non com- prehendere) injinitum diciinlur. Adeo ut nccejjfe proinde non fit, talem ideam a fubflantiâ infinitâ proficifci : ea

20 nempe fieri componendo ampliandoque potefl, quemad- modujnjam diélum ejl. Nifi, ciim prifci Philofophi ex com- prehenfo hoc vifibili f patio, hoc unico mundo, his paucis principiis, ipforum ideasfc infc habucrunt, ut illas am- p liantes ideas efformaverint infini ti univeifi, infini torum

25 mundorum, infinitorum principiorum : diélurusfis illos non efformaffe faleis ideas \ ex vi fuœ mentis, fed eas procefjijje in mentem ex infinito univerfo, infinitis mundis, infmitis principiis. Quod défendis autem, te percipere infinitum per veram \<ie3.m^.,fane, fi illa effet vera, reprœfentaret

a. Page 45, 1. 19-21.

b. Ib., 1. 23-24.

�� � 296 Œuvres de Descartes. 34a-h^-

infinitum cujufmodi ejî, ac proinde perciperes quoi ejl in

415 ipfo prœcipuujn, & \ de quo nunc agitur, videlicet infinila- îem. Verùm cogitatio tuafemper ierminaturadfinituni ali- qu{d,folùmque infinitum dicis, quia non percipis quod eJî ultra tuam perceptionem, ut proinde non maie cenfearis 5 percipcre injînitum per negationem Jiniti. Neque fufficit dicere percipere te plus realitatis in infinitâ fubflantiâ quàm infinitâ". Oporteret enim te percipere realitatetn in-

Jînitam, quod tamen non facis. Quinetiam rêvera non plus percipis, quoniam Jînitam foliirn amplias,ac deinde imagi- 10 naris effe amplius realitatis in eo quod dilatatum ejl, quàm in eodem, dum ejl contraélum. Nijivelis quoque Philofophos illos plus percepi[le realitatis, quœ rêvera ejfet, ciim plureis mundos conciperent, quàm dum unicum in mente haberent. Ex quo obiter adnoto caujfam, cur mens nojlra tantb magis 1 5 confundatur, quanta aliquamfpeciem fivc Ideatn magis am- pliat, ex eo ejje videri, quod hujufmodi fpeciem a fuo Jitu dijirahit, dijlinélionem partium illiadimit,ac ila totam atte-

416 nuat, ut ta}i\dem evanidaJîat.\Ne memorem mentemperinde confundi ob caufam oppofitam, cùm nimis contrahit Idcam. 20

Dicis, non obftare quôd non comprehendas infini- lum aut omnia quee in illo funt, fed fufficere ut pauca qujedam intelligas, quo veram & maxime claram di- ftindamque ideam habere dicaris. Imo verà non habes veram ideam injiniti, fed Jiniti foliim,fi non comprehendas 25

4 dicis [i" édit. et Disqiiis. 21 comprehendas {1" et 2' édit.)]

Met.)] dicit, à tort {2' édi t.). — appréhendas {Disqitis. Met.),

20 oh {j" et 2' édit.)] ad {Distjitis. leçon fautive {voir ci -dessous,

Met.), corrigé à l'errata : ob. — /. 2S : comprehendas).

a. Page 45, 1. 26-27.

b. Page 46, 1. 18-28.

�� � 345-346. Objectiones QyiNT^E. 297

infînitum, fed finitum dumtaxat. Die i pôles ad fummum eognofeere partem infiniti, at non propterea ipfum infî- nitum : ut ille qui, nunqiiam egrejfus fpeeuin fubterra- neam, diei quidem potejî eognofeere partem mundi, at non 5 propterea ipfum mundum ; adeo ut propterea ineptus eva- furus fit, fi tam angujïœ partis ideam eenfeat ejfe ideam veram germanamque lotius ?nundi. At, inquis, de ratione infiniti efl, ut a te, qui finitus es, non comprehenda- tur". Credo equidem; at non eji de ratione verœ ideœ rei

10 injînitœ, ut illius tantiim partem minimam, Jive potius nullam ob nullam eum toto proportionem, reprœfentet. Sufficere ais, ut pauca haec a te clajre percepta intel- 417 ligas. Sed nempe, ut fufficit vider e extremum eapillum ejus hominis, eujus vis habere germanam Ideam. Annon

i5 ejjet meî egregia effigies , Ji pielor unum jnei eapillum ejufve extremum duntaxal depinge\ret? At minor, non dico longe, aut longiffime,fed infinité etiam, ejl proportio eorum omnium quœ de infinito feu de Deo cognofcimus, quàm unius mei capilli apicifve ejus ad meipfum totum.

20 Uno verbo, hœc de Deo nihil probant, quod non probent etiam de infinitis illis mundis ; ac tantà magis, quanta illi potuerunt elarius ex hoc uno clare perfpeelo intelligi, quàm Deus vel ens infinitum ex tuâfubfîantid, quœ cujuf- modi fit, nondum tibi confiât.

45 8. Argumentaris aliunde fie : Quâ enim ratione in- telligerem me dubitare, me cupere, hoc eft aliquid mihi deeffe, & me non elle omninô perfeclum, fi nulla idca entis perfedioris in me effet, ex cujus compara- tione defeélus meos agnofcerem ^ ? Veriim, fi de re ali-

a. Page 46, 1. 21-2 3.

b. Page 45, 1. 3o, à p. 46, 1. 4.

ŒnVRRs. II. 38

�� � 298 OEuvRES DE Descartes. 346-347.

quâ dubitas, Ji aliquani cupis, fi agnofcis quidpiam tibi

  • 18 dceffe, quid mirum, cùm non nôris om\nia, cùm non fis

omnia, cùm non habeas omnia ? Agnofcis te non efle proinde omnino perfedum ? Et hoc profeélo verum ejî, dicique citra invidiam potejî. Ergo intelligis efle aliquid 5 te perfe6lius ? Quidni? tametjî quicquid cupis, non Jit femper te, quâcumque ratione, perfeclius. Quippe, cùm panem dejideras, non eJî panis te vel corpore tuo unde- quaque perfeélior ; fed perfeéîior folùm eâ inanitate, | quœ injlomacho tuo ejl. Quomodo ergo colligas ejfe aliquid te 10 perfeclius ? Nempe quatenus vides univerftatem rerum, quœ & te, & panem, & cœtera compleclitur : adeo ut, cùm fngulœ partes univerfi aliquid perfeclionis habcant, & aliœ aliis inferviant, advenireque valeant, facile fit intel- ligere plus perfeclionis effe in toto, quàm in parte; ac i5 proinde te, cùm fis folùm pars, debere agnofccre quidpiam te perfeclius. Hoc igitur modo eJfe potefi in te idea enti^ perfeélioris, ex cujus comparatione defeélus agnofcas. Ut prœteream pojfe quoque parteis alias perfecliores efje, te 419 cupere quod illœ habent, & ex iifdem \ tecum comparatis 20 poffe tuos defeélus agnofci. Quippe cognofcere potuifii hominem, qui foret fanior, robufiior, pulcrior, doclior, moderatior, ac proinde perfeélior ; neque fuit tibi difficile concipere illius ideam, & ex illius comparatione intelligerc non effc in te gradum fanitatis, roboris, aliarumque pcr- z^ fe<fîionum, quœ in illo forent.

Objicis tibi po/l-modum : Sed forte majus aliquid fum, quàm ipfa intelligam, omncfque illse perfecliones, quas Deo tribuo, potentià quàdam in me funt, etiamfi nondum ad adum reducantur, ut fieri potefl:, fi mea 3o

28 ipfa {2' édit. et Disquis. Met.)] ipfe (/" édit. et Desc).

�� � ?47-349- ObJECTIONES QuINT^E. 299

cognitio magis magifque augeatur in infinitum^ Ref- pondes autem : Ut verum fit meam cognitio|nem gra- datim augeri, & multa effe in me potentiâ, quae adu nondum funt, iiihil tamen horum ad ideam Dei per- 5 tinet, in quâ nihil efl; potentiale : namque hoc ipfum, gradatim augeri, certiflimum eft imperfedionis argu- mentum. Porrà vérum quidem ejî illa, quœ in ideâ per- cipis, ejje aûu in ipfâ ideâ; at non funt tamen propterea aéîu in ipfâmet re, cujus eji idea. Architeclus quippefibi

10 Jingit ideam domûs, quœ \ idea aélu confiât ex defignatis 420 parietibus, tabulatis, teelis, feneflris &c., & tamen domus illa ipfiufque partes nondwn adu funt, fed potentiâ tantiim. Sic illa Philofophorum idea continetaclu infinitos mundos ; at non dices propterea illos infini tos aélu effe. Quare, fïve

i5 quid in te fit, fine non fît potentiâ, fatis efl, quàd idea vel cognitio tua gradatim augeri ampliarive pofjit ; neque propterea inferri débet, quod per eam reprœfentatur cognofciturve, aûu effe. Quod agnofcis deinde, cognitio- nem tuam nunquam fore infinitam ""j ultro accipitur ;

20 fed nempe agnofcere debes neque fore in te unquam veram germanamque Dei ideam, de quo femper amplius {inià infinité) cognofccndum reflet, quàm de liomine, cujus vi- der is extremum duntaxat capillum. Certe & nifî hominem illum totum videris, vidifli tamen alium, ex cujus compa-

25 ralione aliquam facere de illo conje\cluram valeas ; at ali- quid fimile Deo illiufque immenfitali nunquam efl datum cognofcere.

Dicis te judicare Deum adu infinitum, ] ut nihil per- 421

a. Page 46, 1. 29, à p. 47. 1. 4.

b. Page 47, 1. 9-14.

c. ïb., 1. 16-17.

�� � joo OEuvRES DE Descartes. 349-350.

fedioni ejus addi valcat-'. Scd judicas nempe quoi igno- ras, & ex prœfumptione folùm judicas, ut judicahant Phi- lof ophi infiniios mundos, infinita principia, ac infini tum univcrfum, cujus ivimenfitati nihil addi pojjet. Quodfub- Jicis-: eiïe objedivum iderc non pendere abeffe poten- 5 tiali, fed ab acluali, vide qui pojfit ejje verum,Jî verwn fit, quod jain diximus de ideâ Architecli & antiquorum Philofop/wrum ; acprœfertim, ubi memineris hujufcemodi ideas conflatas effe ex aliis, quas intelleclus prœhabueril ab exijlentibus aclu caiifis. 10

9. Quœris deinceps, an jam habens idcam entis te perfedioris, effe ipfapoiïes, li taie ens nullum exifte- ret ? Et refpondes : Nempe a quo eiTem ? a me fcilicet r vel a parentibus ? vel ab aliis quibuflibet Deo minus perfeclis*^ ? Probas confcquentcr, te non ei^Q a te \ fed i5 hoc niJnl nccejfc. Rationein cliam reddis, cur non femper fucris'^ ; fed id quoque fuperfluuni, nifi quatenus vis fimul inferre habere te caufain tui non produclricem modo, fed 422 & confervatricem. Nempe, ex eo | quôd tempus vitœ tuœ plureis parteis habet, infers te creari debere in parti- 20 bus fmgulis, ob mujtuam iilarum a fe independen- tiam. Sed vide qui id intelligi poffit. Nam funt nonnulli quidem effeclus, qui ut perfeverent, neque momento quo- libet deficiant, indigent prœfentiâ continudque efficientid caufœ,per quam primiim efje cœperunt : cujufmodi efî folis 25 lux (quanquam hujufmodi effeclus non tam iidem reipfâ funt, quàm xquivalenter, ut de fluminis aqud dicitur). At

a. Pasjc 47, 1. 10-2(1.

h. Ib., 1. 2(1-2'^.

c. Patîc 48, 1. 1-^.

il. Ib\ 1. 7-24.

e. //>., 1. 2 5 Cl Si].

�� � 350-351. ObJECTIONES QuINT.E. JOI

videmus alios, qui perfeverent, non modo eâ caufâ, quam agnofcunt, non amplius agente, fed, fi velis, etiam cor- ruptâ reduélâque in nihilum : hujus generis funt tôt res genitœ faéîœque, ut recenfere pigeât, fufficitque te ejfe 5 unam ex illis, quœcunque tandem tuî caufa fit. At partes tui temporis non dépendent alise ab aliis. Heic infiari pojjet, quœnam fit excogitabilis res, cujus partes fint a fe inviceîH infeparabilcs magis ? inter cujus parteis fit inviolabilior ferics & connexio? cujus quœ funt partes

lo pofieriores , pofjint minus averti, magis cohœrerc, magis delpendere a prioribus ? Sed ne hœc urgeamus, quid prop- 423 terea facit hœc feu depcndentia feu independentia par- tium temporis, quœ extcrnœ funt, fuccejffivœ funt, aclivœ non funt, ad tuî producîioncm reproduclionemve ? Pro-

i5 feclà nihil magis, quam fluxus ac pertranfitio partium aquœ, ad producîioncm rcprodu\clioncmve alicujus rupis, quam fuvius prœterfluit. At, ex eo quôd paulô ante fueris, non feqiiitur te nunc eiïe debere. Credo fane : veriim non ex eo quàd caufa requiratur, quœ te de novo

20 creet, fed quàd non teneatur abcffc caufa, quœ te pofifit deftruere, vel tu non debeas in te habere imbccillitatcm, quâ tandem deficias.

Dicis proinde efle manifeflum naturali lumine, con- fervationem a creatione non-nifi ratione difterre-'. Sed

25 quomodo efi manifefium, nifi forte in ipfâ luce, effcélibufve fimilibus? Subdis non efle in te vim, per quam paulo poft fis futura, quôd confcia illius non fis, cùm fis tamen res cogitans ^\ Veriim efi in te aliqua vis, quâ pofiis cxifiimare te quoque paulo pofi futuram : non tamen neccf

a. Page 49, 1. 9-10.

b. Jb., 1. 12-18.

�� � ^02 OEUVRES DE Descartes. 351-352.

424 farid \ aul indiibie, quia illa tua vis feu naturalis conjliîu- tio, quœcumque ca fil, eb non extenditur, ut omneni caufani corrumpentem, feu internam^feu externam, arceat. Quare & futur a es, quod vim habeas, non quœ te de nova produ- cat, fedquœ, ut perfeveres, prœfiare fufficiat, nifi corrum- ^ pens caufa fupcrvenial. Quod autem colligis, dependere te ab aliquo ente diverfo a te^, bene colligis, non tamen quafi de novo ab eo producaris,fed quafi producla ab ipfo olini fueris. Pergis taie ens non efle parentes aliafve caii|fas quaflibet. Sed quarc parentes nonfint, a quibus ri- 10 deris adeo manifefie unà cum corpore producla ? ne aliquid dicam de Sole cœterifque caufis concurrentibus. At ego, inquis, fum res cogitans, ideamque Dei in me habens. Veriim nonne parentes tui mentefve illorum fuere quoque res cogitantes habentefque ideam Dci ? Ut propterca hcic i5 urgeri non debeat effatum illud, de quo jam an t e :\:a.ntum- dem ad minimum efle debere in caulîa, quantum in efTedu^\ Si fit alia, inquis, prieter Deum caufa, quaeri 425 potcft, an fit a fe, vel ab alià ? j Nam fi a fe, erit Deus ; fi ab alià, toties quîeretur, donec ad illam perveniatur, 20 quœ fit a fe, & fit Deus, cùm in infinitum progredi non liceat'. Verùm, (i caufa fuere parentes, ea potuit cffe, non a fe, fed ab alià; illaque rurfus ab aliâ, atque ita in infinitum. Neque abfurdiim probaveris progreffum i/lum infinitum, nifi fimul probes cœpiffe aliquando mundum, ac zS ideà fuifj'e parentem primum, cuj'us parens non fucrit. Infinitus certe progreffus videtur duntaxat abfurdus in caufis ita inter fe conncxis fubordinatifquc, ut inferior

a. Page 45, 1. ii)-20. 11. Pai^c 49, 1. 24-25. c. Page 40, ). 29, à p. ?o, I. 10.

�� � 352-354. Objectiones Quint^. joj

agere fine fuperiore rnovente nonpo£ït : ut, dum lapis qiiid- piam impellit, impulfus a baculo, quetn impellit m anus ; vel cùm infimus annulus catenœ pondus trahit, traclus ipfe a fuperiore, & ijie ah alio ; fc enim per\veniendum ejî ad 5 ununi movens, quod primum moveat. At in caufis ita ordi- natis, ut, priore defruclâ, ea quœ ab illâ pendel, fuperfit poffitquc agere, non videtur effe perinde abfurdum. Heine, citni dicis : fatis apertum , progreffum heic infinitum non dari", vide an fuerit adeà apertum Arijîoteli, qui

10 perfuafus tantopere fuit nullum fuiffe parentem primum. ^26 Pergis : nec plureis caufas partialeis ad te efficien- dum conveniiïe, ex quibus ideas variarum perfedio- num Deo attributarum acceperis ; cùm illœ reperiri non poffint, nifi in uno ac folo Deo, cujus unitas feu

i5 fimplicitas cft praecipua pcrfedio'\ Verumtamcn, feu una,feu plures tuî caufœ fuerint, non ejï propterea neceffe, ut illœ in te imprejferint fuarum perfeélionum ideas, quas adunare potueris. Interea verd occajïonem facis quœrendi a te, cur, nif plures tuîcaufœ,faltem res plures effe potuerint,

20 quarum perfecliones mirata, beatam illam rem duxeris, in quâ exijîerent omnesfmul. Nojli ut Pandoram Poetœ def cribant. Quidni tu, mirata in hoininibus variis eminentem quandam fcientia?n, fapientiam, jufitiam, conjlantiam, potentiam, fanitatem, pulchritudinem, beatitudinem, diu-

2 5 turnitatem, & alia, componere hœc oninia non potuijîi, & fifpiciendum exijlimare,fi quis omnia fimul haberet ? Cur non deinceps omneis per\feéliones variis gradibus adau-

I agere] agens (inédit.), cor- éiHt.). — 2? non {i" et 2" ddit.), rigé à l'errata, non corrigé {2' omis (Disqtiis. Mel.K

a. Page 5o, 1. 7-8.

b. Ib.,\. II, etc.

�� � jO/\ OEuvRES DE Descartes. 354-355.

427 gère, donec ille magis viderctur fufpicien\diis, fi ejusfcien- tiœ, potentiœ, durationi & cœteris nihil deejfet, addive pojfet, ficque foret ovinifcius, omnipotens, œternus, & cœ- tera omnia ? Et cùm videres taies perfeéliones in huma- nam naturam cadere non pojjfe, car non potuifii exi/limare 5 beatatn fore illam naturam, fi oui ifia competerent? Cur non dignimi putare invefiigatione^ talifne effet aliqua, an-non ? Cur non argumentas quibufdam induci, ut con- fenianeum magis videretur effe, quàm non ejfe ? Cur non confequenter ipfi adimere corporeitatem, limitationem, & 10 cœtera omnia, quœ imperfeélioncm quandam connotarent?

ha profeéld proccfiiffe plurimi videntur ; ciim, exi/îentibus tamen variis ratiocinationis modis gradibufque, aliqui cor- poreum rcliquerint Deum, aliqui membra humana haben- tem, aliqui non unu?n,fed îuultiplicem, & quœ funt alia i5 nimis vulgaria. Circa illud, de perfedione unitatis, nihil répugnât omncis perfeéliones Deo attributas concipere ut intime juncîas & infeparabileis ; tamctfi idea, quam habes

428 illarum, non ab ipfo \ fueril in te pofita, fed a te haufia

ex rébus perfpeclis, ampliataque, ut diclum efi. Sic certe 20 depingunt non modo Pandoram, omnibus donis perfeclio- nibuf\que ornatam deam, fed perfeclam etiam Rempu- blicam, perfeéluni Oralorem, Se. Denique, ex eo quôd exiftas, entifquc perfedilîimi idcam in te habeas, concludis, demonllrari evidentiflime exiftere Deum. 25 At, ciim conclufio vera fil, Deum nempe exiftere, iion apparet tamen ex diclis, eam effe a le evidentiffime dc- monfiratam.

10. Supcreft, inquis, ut examincm, quâ ratione idcam iftam a Deo accepi : neque enim illam a fenfibus haufi ; 3o ncc etiam a me effida e(l (nam nihil ab illà detrahere,

�� � 335-356. Ob.IECTIONES QuINT/K. ^O^

nihil illi fuperaddere phine polTum"- ; ac proinde fu- pereft, ut mihi lit innata, quemadmodum eiiam mihi efl innata idea meî ipfius'. Enimvero, iit illam pai-tim haiirire a fenfibus, pcirtim ejffîngere potuen's. aliquotie.s 5 jam dicliim cjh Quod autcm dicis te nihil poiTe illi ad- dere, aut detrahere, cogita ul initio non œque perfcclam habucris. Cogita ut pojfint ejje homincs, vel Angcli. aut aliœ I naturœ te dotliores, a quibus aliqua moneri de Deo 429 ralea.y. quœ nonduni novijîi. Cogita po[fe faltcni Dcum te

lo fie erudire, eâquc claritate. fwe in hae ritâ, Jive in a lia perficerc, ut reputari ni/iiluni. quicquid de illo jam no/li. pojfit. Quicquid denium fit. cogita, ut ex perfeelionibus l'cruin crcalarum Jieri afcenfus valeat ad eognitionem pe?-fcélinnuni Dei, (!"'• ul ilLv omne.s non uno niomenlto

iS nofcunlur. pojfuntque & plurex & plures in dies detegi, ita poffe idcam Dei non uno moinento haberi perfeelani, fcd magis viagifque in dies perfeeliorcni . Pergis : Et lane non miriim efl Deum in creando, ideam illam mihi indidille, m clfet tanqiiam nota artificis operi

20 fuo impreHa. Nec opiis cil. ut nota illa fit aliqua res ab opère ipfo diverfa: fcd ex hoc uno quod Deus me creavit, valde credibilc cft me quodammodo ad ima^inem & fimilitudinem ejus fadum elle; illam- quc limilitudinem, in quà idea Dei continetur. a me

2 5 percipi per eandem facultatem, quâ ego ipfe a me per- cipior : h. e.. dum meipfum intelligo, non modo intcl- ligo me elle rem incompletam li- abîaliodependcniem. /,:io remque ad majora iive meliora indemnité afpirantem. led limul etiam intelligo illiim. a quo pendeo, majora

3o ifta omnia, non indelinilc iS.' potentià tantùm, fcd re-

a. Page 5i, 1. 6-\:\.

(FUVRES. II. 3q

�� � jo6 OEuvRES DE Descartes. 336-357.

ipfà infinité, in fe habere, atque ita Deum el^e^ Ac lu fpeciofc quidcm hœc omnù, ipfcquc tion c[Jc vera non objicio : fcd qiuvjîcriin Uimcn undenani probentiir? Ut anledicla cnim prœteream : Si idea Dei eft in te, ut nota artificis operi imprefTa, quifnam e/I rnodiis impref- 5 Jionis? Qiiœnàm e/l forma ijîius nolcc? Qiionam modo illam difcei-nis? Si non eft aliud ab opère five a reipfà, lu ipfa ergo es idea? Tu ipfa niliil aliud es, quàm cogila- lionis\modus? Tu ipfa es & nota imprejfa & fubjeclum imprefjionis? Credibile eft, inquis, te fadam ad imagi- 10 nem & limilitudinem Dei. Credibile fane religiofdjîde ; at ralione naturali, qui liceat intelligere, ni fi Deum facias hominiformem? El in quonam confijhre potejî hœc fimili- ludo? An tu,ciim fis pulvis & cinis,prœfumere te fimilem potes a:lernœ illi, incorporer, immenfi'. perfeclijfinuv. i5 431 glorio/îj/inuv, j o" quod capul ejï, iurifibilijjima.\ incom- prchcnfibili[Jimœque nalurœ? An illam de facie novifli, ut te cum ipfà comparans, affcvcrarc conformem poffis ? Credibile dicis, ex eo qiiôd creavit. Sed ex eo polius incredibile cjî. Siquidem opus operanli fimile non eji, nifi 20 ciim ab eo gênera tur per communicationem naturœ. Al tu hoc modo genita a Deo non es : neque enim es ejus proies, nalurœre ejus par liceps; fed creala folùm es, hoc cfî ab eo fada fecundum ideam : adco ut non poffis te dicere illi magis fimilcm, quàm fit domus fabro murario. Atque id 25 quidem, fuppoftà lui, quam nondum probajîi, a Deo creatione. Percipis, inquis, fimilitudincm, dum intel- lit;is te rem incompletam. dependcntem. i^c ad majora

24 fada] ficla, corrigé (/" cciit., errata), non corrigé [2' édil.K .1. I'at;c 5i . I. I 3-2g.

�� � 357?59- Ob.IECTI0NES QjJINTyE. )OJ

melioraque afpirantem . Sed quare non hoc potius fit dij/îmilitudinïs argiimentum , cùm Deus ex oppojito fit complclijfimm, independentifiîmus, fihi Jufficientijfimus , qiiippc maximus optimufque ? Ut prœteream , cùm te

5 dcpendcntem intelligis, non propterea fiatim intelligerc le id, a quo dépendes, ejfc aliud, quàm parentes; vel fi 432 aliud intelligis, non fuhefi'e caufam, cur te ipfii fiimilem putes. Ut prœteream qiioqiic miriim ejfe, cur non cœtcri /wminu?}i,five mentium, idem quod tu mtelligant; ac prcv-

10 fertim, cùm non fil ratio, cur non crcdatiir Deum illis, perinde ac tibi, imprefiiffe ideam fui. Profeclà vel hoc unum arguil, non effe ideam a Dco imprejfam ; quando- quidcm, fi ita effet, & omnibus, & fimul una cademquc, imprcffa effet, hominefque omnes conciperent Deum fi-

i5 mili forma ac fpecie, eadem illi tribuerent, eadem plane de eo fentirent; cùm oppofitum tamen noliffimum fit . Sed de his tamen mu lia jam nimis.

In Meditationem IV, 433

De Vero, 0^ Falfo.

20 I. Circa quartam'\ recenfes iniiio quœ putas in fupe—

rioribus demonfirata, quibufque faclam viam prœfumis ad progrcdiendum ulterius. Ipfe, ne remoram injiciam, non iufi/lam continua dcbuiffc te illa firmius demonfirarc : abunde crit, fi memincris quid conceffum fuerit, quid non,

25 ne res trahatur in prœjudicium.

iS \Y un \i" ddil.i. — 25 Après prœjudicium, non à la ligne

[i" et -2' ddit.).

a. Ci-avani, p. 52.

�� � jo8 Œuvres de Descartes. 359-360

Ratiocinaris confequenter non pofle Deum fallere te ', & ut facultatem fallacem errorive obnoxiam, quam ab ipfo habes, excufes, conjicis culpam in nihilum, cujus tibi ideam quandam obverfari dicis, ex quo te ais parti- cipare, inter quod & Deum te médium ajfuj}iis^\ Ac 5 pulchra quidem ratiocinatio ; fed ut prœteream explicari non pojfe, quomodo habeatur aut qualis fit nihili idea, quomodo participemus ex nihilo, & alla, obfervo folum ex dijiinûione hac non tolli, quin Deus potuerit dare 434 homini facultatem judi\candi erroris immunem. Nam, 10 quamvis non dedifet injïnitani, ejiifmodi tamen dare polc- rat, quœ errori non affentiretur, adeà ut, quœ nojjet qui- dem, ea clare perciperet ; quœ non noffet, non pronuncia- rct effe hujufmodi, potius quàm alla.

Id tibi objiciens, non mirandum cenfes, fi aliqua a i5 Deo fiant, quorum rationem non intelligas. Et id quidem reéle ; fed miranduin tamen, effe in te ideam veram, quœ reprœf ente t Deum omnifcium, omnipotentcm, omnind bonum, & videre le nihilominus aliqua ejus opéra non om- nind abfoluta : adco ut, ciim \faltem potuerit perfecliora 20 conderc, ncque tamen condiderit, argumenîo effe videa- tur, quàd aut nefcierit, aut non potuerit, aut noluerit. Ac fa Item in eo impcrfeclus fuerit, quàd, fi fciens & potens noluerit, pojîliabuerit perfeclionem imperfeélioni .

Quôd autem a Phyficà confideratione rejicis ufum 25 caufarum finalium, alià fortaffis occafione potuiffes reéle

14 Après aliii, non à la ligne { i" el 2' c'dit.).

H. l'iipc 53, I. 23-24.

b. Page 54, 1. 12-17, et I. 21-22.

c. l'agc 5 5, 1. 14-16.

d. Ibid., 1. 23-25.

�� � 36o-n6i. Objectiones QyiNT.t:. 309

facere ; at de Deo cùm agitur, verendum profeéld ne prœ- cipuiim argumentuin rejicias, quo divina fapientia, pro- vi\dentia, potentia, atqiie adeô exijlentia luviine naturœ 435 Jîabiliri potcjl. Quippe, ut mundum univerfum, ut cœlum 5 & alias cjiis prcecipuas paries prœteream, undenavi aut quomodo melius argumenlari valeas, quàm ex ufu partium in plantis, in animalibus, in honiinibus, in teipfa (aut cor- pore luo) quœ Jimililudineni Dei geris\^ Vidcmus profeclo niagnos quofqiie viros ex fpeculatione anatomicd corporis 10 humani non ajfurgere mode ad Dci notitiam, fed hymnuni quoque ipji canere, qudd onines partes ita conformaverit, collocaveritque ad ufus, ut fit omninà propler folertiam atquc providentiain incomparabilem commendandus. Dices Phyjicas ejje caufas hujufmodi formœ ac Jîîûs, i3 quœ invejligari debcant, ineptofque ejjfe, qui ad finem, potius quàm | ad agens aut materiam recurrant. Sed, ciini nemo mortalium poj/ît inlelligere necdum explicare, quod agens formel collocetquc, eo quo obfervamus modo, val- vulas nias, quœ ad va forum orifîcia in fnubus cordis con- 20 Jlitutœfunt; cujus conditionis, \aut unde mutuetur mate- 436 riam, ex quâ il las élaborât ; quomodo fefe ad agendum applicet ; quibus utatur organis, aut quomodo illa ufurpet; quid opus illi, ut eâ temperie, confijientiâ, cohœrentid, flexilitate, tnagnitudine, fgurâ, fitu illas perficiat : ciim, 2 5 inquam, nemo Phyjïcorum hœc & alia perfpicere decla- rarcque valeat, quid ejl cur non faltem miretur prœflan- liffimum illum ufum & ineffabilem providentiam , quœ tam appofite ad illum taleis valvulas concinnavit? Cur non laudetur, fi exinde primam quandam caufam necef- 3o farid admittendam agnofcat, quœ ifia cœteraque omnia 7 teiplà [Disquis. Met. et errata 1" édit.)] teipfo {i" et 2' édit.).

�� � jio OEuvRES DE Descartes. 36.-36?.

fapientiffime & ad fuos fines confonanlijjime difpofuei'it ? Dicis temeritatem elTe inveftigarc fines Dei". Sed, cùm id pojjït ejje verum, fi intelligantur fiines quos ipfe Deus occultas voluit aut invefiigari prohibuit, non profeéld tamen, fi illi quos quafi in propalulo pofuit, qiiiquc non 5 mullo laborc innotejciint, ac funt aliundc hujiifinodi iil laus magna ad ipfuni Dcnm, tanquam authorcm, rcfc- ralur.

'»37 Dices forte ideam Dei, qiiœ efi in unoquoque, fuffi-

cere ad hahendinn veram germanamque de Deo cjufque lo providentiâ notitiam : abfque co qiiàd aut ad fines rerum, aut ad aliud quid omninà refpiciat. Veriim non funt omnes câ fœlicitate, quâ tu, ut ideam illam tam perfeôlam a nati- vitatc obtine'ant, vcl tantâ claritate objeclani contueantur. Quamobrcm, quibus Deus non dedit tantam hanc perfpi- i5 caciam, invidendum non cfi, qubd ex infpeélione operum cognofcere glorificareque opificem pojfinl. Ne memorem id non obfiare, quominus ideâ illâ uti liceat, quœ etiam videtur omninà ex cognitione rerum ita pcrfici, ut tu, fi verum dicere relis, huic cognitioni non prorfus parum, ne 20 omnia pêne dicam, debeas. Quafo te enim, quoufque tan- dem progreffuram te fuiffe putas, fi ex quo es infufa in corpus, manfiffes hue ufque in eo claufis oculis, obturatis auribus, & nullo denique fenfu externo hanc rerum univer- fitatem & quicquid extra efi percepiffes ; totaque interea, 25

438 meditando apud te, volvendoque & rerolvendo cogitatio- nes, œvum trivi/fes ? Die, boni fide, & defcribe, quam ideam tui Deique te exifiimas fuiffe habituram ?

•2. Solutionem deinde ajfcrs, quôd creatura, vifa im- perfeda, coniiderari debeat, non ut totum quid, fed 3o

a. Page 55, 1. 25-26.

�� � ?6-3r,4. Objectiones Q[jinta;. 311

tanquam univerli pars, quà latione perlecla erir . Et laudanda fane dijîinclio ; fed hic non agimux de im- perfecîionc partis, ni pars cjl & cum integritale tolius confertur, fcd ut in fe totiim quid ejî munufque fpeciale 5 exercet. Qiiodcùm ad iiniverfum rctuleris, difficullasfem- per re/lahil, annon rêvera univerfum fiituriim fuijjet per- feclius,Jiomnes ejus partes perfeela' ex/liti^ent, quàm nunc Jint, partibus plerifque imperfcelis exfijlcntibus. Sic enim illa Refpublica ejî fulura perfecïior, in quà cives otnnes

10 boni fuerinl, quàm alia, in quà plerique aut aliqui tnali.

Quare & ciim pojîmodum dicis : majorem quodam-

modo effe univedîtatis rerum perf'edionem , quod

partes aliquse illius fint errori obnoxise, quàm li om-

nes fimiles eirent ^\ perinde ejl ac fi dicas majorem \ quo- 439

i5 dammodo ejje Reipublicœ perfeclionem, quàd aliqui cives mali fint, quàm quàd omnes boni. Ex quo fit ut, quemad- modumvidetur plane e[fe debere pro optimi principis veto, liabere omnes cives bonos, ita videatur ejJe debuijje pro infiiluto Aut/wris univer/i, partes ejus omnes creari

20 eljeque erroris immunes. Et quamvis poj/is dicerc perfe- clionem earum quœ Junt immunes, apparerc majorem ex oppo/ilione earum quœ [uni obnoxiœ, illud tamen e/l pcr accidens folùm : quem admodum rirtus bonorum, quamvis eluceat quodammodo ex oppofilione eorum qui vitiofi funt,

25 eluccl foliim ex accident i. Adco ut, quemadmodum dcfide- randum non c/L ut aliqui cives mali fini, quô boni fiant illu/lriores, ila ncque videatur fuiffe committendum, ut

iq univerli [iJisqtiis. Met.)' un'wQri'o, corrii^-é en univerle [i"i'Jil., cr)-ala), non coi-rii^c (-y édit.).

i. l'aijc 55, 1. M>, a p. 36, 1. 2.

b. Pai^c 61.1. uû 2S.

�� � JI2 Œuvres de Descartes, 364-36.S.

aliquœ univerji partes forent errori obnoxice, quo clare- rent magis qiiœ forent immunes.

Dicis: non habere te jus conquerendi, quôd Deus te eam in mundo fuftinere perfonam voluerit, quse non effet omnium prsecipua & maxime perfeda^ Sed hoc 5

440 non I toi lit dubium, cur fatis illi non fuerit fujlinendam dare perfonam, quœ ex perfedis minima ejjet, & non etiam tibi dare imper feclam. Nam & quamvis principi vitio non vertatur, quôd non omnes cives ad fublimia mu- nera vocet,fedaliquos habeat in mediis, aliquos in infimis, 10 verteretur tamcn, fi non aliquos mode dejîinaret operibus viliffimis,fed aliquos etiam dejîinaret pravis.

Dicis : te non poffe rationem afferre, quà probes Deum tibi* majorem cognofcendi facultatem, quàm dederit, dare debuiffe ; atque quamtumvis peritum i5 artificem effe intelligas, non ideô tamen putare te illum in fingulis operibus omnes perfediones ponere debuiffe, quas in aliquibus potell ponere ^\ Veriim vigetfemper quodmodà dicebam; vidcfque non tam \ dijji- cultatem effe, cur Deus tibi facultatem cognofcendi ma- 20 jorem non dederit, quàm cur dederit crrantem ; neque controverti cur artifex fiimmus perfediones omnes dare nolit omnibus operibus. fed cur etiam aliquibus tribuere relit inipcrfccliones .

441 Dicis : tametli non valeas ab erroribus abftincre 25 o\ evidenti perceptione rerum, poffe tamen ex infti- tulo. quo firmiter tibi proponas nulli rei affentiri, quam evidcnter non perceperis. Sed, ulcumquc pofjis

«. Page ôi, 1. 2?-26. 11. Page 56, 1. 2 1-26. c. Page 61, I. 27, à p. 62, 1. 2.

�� � 365-366. ObJECTIONES QuINT^. jlj

ed femper altentione e[je, nonne J'emper ejl imperfeSlio, ea, quœ dijudicare ejl opus, non percipere evidenter, ac errandi periculo ejfe perpétua obnoxium ?

Dicis : errorem ineffe in ipfà operatione, quatenus ' 5 a te procedit &. privatio qucedam eft, non in facultate quam a Deo accepifti, neque etiam ab operatione, quatenus ab illo dependet '. Sed, non fit error in facul- tate a Deo accepta proximc, eft tamen remote, quatenus cum eâ imperfetlione creata ejl, ut errare pof[it. Quare

10 non eft quidem, ut ais, quôd conquerare de Deo, qui rêvera tibi nihil debuit, cS.: tamen illa bona tribuit, ob quae debes illi gratias agere *"; fed ejl femper quôd ad- miremur, cur perfeéliora non dederit, f fcivit quidem, fi poluit, fi livore duéîus non fuit.

i5 \Addis : neque effe cur conquerare, quôd tecum concurrat ad errandi adum : cùm adus omnes lint 442 veri & boni, quatenus a Deo dépendent, majorque quodammodo perfedio in te fit, elicere illos poffe, quàm non poiTe; ôi. privatio, in quâ folà falfitatis &

20 culpae eft ratio formalis, concurfu Dei nullo indigeat, quia neque fit res, neque ad eum relatai Veriim, cùm fil illa fubtilis dijlinélio, non tamen plane fat isfaci t. Si- quidem non concurrat Deux ad privationem quœ ejl in aclu falfilafque & error ejl, concurrit tamen ad aclum ;

25 ad quem jï non concurrerct, privatio non effet. Et aliunde ipfe ejl Author potentiœ quœ fallitur aut errât, atque adcà, ut ita dicam, impotentis potentiœ. Sicque defeclus,

10 ais (/" édit. et Disquis. .Met.)]., mas, faute (2' édiL).

a. Page 60, 1. 7-10.

b. Ibid., 1. I i-ii).

c. Ibid., 1. 2G, à p. 61, 1. 2.

Œl'VRES. II. 40

�� � qui cjî in aclu, non tain ad il la m, quœ impotens eji, quam ad Authorem, qui impotentem fecit, nec potentem potcn- tioremve, ciim pojfet, voluit facere, videtur ejfe referen- dus. Certe, ut fabro non vertitur vitio, quàd aperiendo fcriniolo prœgrandeni clavim non elaboret, fed quàd, pusillam fabricatus, formam aperiendo aut inhabileni aut difficilem tribiiat : ita non ejî quidem culpa in Deo, quàd,

^*3 facultatem judicatricern tribuens homuncioni, non tan- tam illi dedei’it, quantam rébus rel omnibus vel pluri- mis vel maximis fuffecluram arbitraretur ; fed permiruni 10 eJî, cur ad pauca illa, quœ dijudicari ab homme voluit, iîiiparem, implicitam incertamque tribuerit.

j. Requiris proinde queenam fit in te falfitatis vel erroris caufa". Ac primiim quidem hîc non difputo, cur intelledum voces folam facultatem nofcendi ideas,/ez/ i5 res ipfas fimpliciter & abfque ullâ affirma tione aut nega- tionc apprehendendi, voluntatem verà ac liberum arhi- trium voces facultatem judicandi, cujus Jit affirmarc aut negare, ajfentiri aut dijfentire. Propono foliim : quarc voluntas libertafvc arbitrii limitibus nullis circumfcri- 20 batur pcr te, circumfcribatur intelleélus? Sane cniin ri- dentur hœ duœ facultates œque late patere, & non intel- leclus faltem miniis quam voluntas, cùm in nullam ran voluntas feratur, quam intelleclus non prœviderit.

Dixi non faltem minus; quippc videtur intelleclus 25

444 ctiam latius quam voluntas patere. Siquidem non modo voluntas, five arbitrium, judicium, & conjequenter ele- clio, projequutio, fuga, de nullâ re ejl, quam non appre- lienderimus, feu cujus idea perccpta & propofita ab inlel- Icclu non fuerit ; fed ctiam multa obfcurc intelligimu.s, de io

a. l’a^c 5.S. 1. 20. 367-368. ObJECTIONES QuINT^E. } I )

quitus nullum judicium, profequutio , aut fuga cjî. Et facultas judicandi ita fœpe ejî anceps, ut, paribus ratio- num momen lis, nullifve exijîentibus, nullum fequatur ju- dicium, ciim intelleûus intérim appréhendai ea quœ rcma-

5 nent injudicata.

Quod porrà dicis : te polfe femper majora majoraque intelligere, ac nominalim facultatem ipfam intel- ledûs, cujus ideam etiam infinitam formare valeas, hoc ipfum arguit intelleclum non ejfe magis limitatum

ro quàm volunlalcm, quando fefc cxtendere ad ufquc ob-

jedum infinilum potejî. Qudd verà agnofcis voluntatem

tuam exaequari voluntati divinee, non extenlive qui-

dem, fed formaliter, vide quorfum idem non pojfit de

intelleélu quoque dici, ubi formalem intclleclûs non fecus

i5 atque voluntalis nolionem dcfiniveris. Sed, paucis, die no- '^'>^ bis, ad quidfe voluntas cxtendere pojfit, quod intelleclum effugiat? Non videlur proinde error ex eo nalci, ut ajferis, quôd voluntas latius quàm intelledus pateat, & fefe ad illa judicanda extendat, quœ intelledus non

20 pei'clph", fed ex eo qudd, ciim œque late pateant, intcl- leclûs aliquid percipit non bene, & voluntas judicat non bene.

Quarc neque eji cur voluntatem ultra fines intel- leélûs promoveas, ciim neque judicet de rébus quas in-

25 telleclus non percipit, & prave foliim judicet quod intel- leclus pj-ave percipiat .

26 Non à la ligne '[C' et 2' autres alitiéas, Jusqu'à. • Demquc édit.). De même pour tous les ergo... \p. 3ij, t. 6).

a. Page 57, 1. 1-6.

b. Cf. p. 57,1. ri-2i.

c. Page 58, 1. 21-23.

�� � p6 Œuvres de Descartes. 368-370.

Quod exemplum de te ipfâ^ adfers circa ratiocinium a te faclum de rerum j exijïenîiâ, procedit quidem reclc, quantum ad judicium de tuî exijîentiâ fpeclat ; fed quan- tum fpeélat ad alia, videtur non rede ajjumptum : cùm quicquid dicas, vel potius ludas, rêvera non dubites, fed 5 omnino judices ejfe aliquid prœter te, & a te dijîinéîum ; quippe aliquid prœter te, & a te dijîinclum prœintelli- gens. Quod fupponis, nullam rationem occurrere, quce 446 unum perfuadeat magis quàm | ?diud^\ fupponere potes ;

at Jimul debes fupponere, nullum fequuturum judicium, 1,0 fed voluntatem femper fore indifferentem, neque Je ad judicandum determinaturam, quoufque intelleélui major aliqua verijimilitudo ex unâ parte quàm ex alia occur- rerit.

Quod proinde dicis : hanc indifFerentiam ita extendi 1 5 ad ea, quse non fatis perfpicue cognofcuntur, ut quan- tumvis probabiles conjedurae te in unam partem tra- hant, fola cognitio, quôd fint conjedurae, te impel- lere ad contrariam aflenfionem poffif^, id nullo modo videtur verum. Quippe cognitio illa, quàd Jînt foliim con- 20 jeclurœ, faciet quidem ut judicium de eâ parte, in quam te trahunt, cum aliqua formidine & hœjitatione feras ;Jed numquam faciet, ut judicium feras de parte contraria, nifi pojlquàm occurrerint conjeéîurœ non mode œque pro- babiles, veriim etiam probabiliores . 2 5

Quod fubdis : te id fuiffe expertam his diebus, cùm falfa eue fuppo|fuifti, quai maxime vera efle credide-

I te iplà [errata, 1" édit.)] re ipfà [i" et a' édit. et Disqtiis. Met.).

a. Page 58, 1. 26.

b. Page 59, 1. 10-12.

c. IbiJ.. 1. i5-2?.

�� � 37o-?7'- Objectiones Quint^. JIJ

ras, mémento id tibi non fuijfe concejfum. Neque enim rêvera Jenfijje aut perfuafijje tibi potes, non vidijfe te fo\lem, îerram, homines, alia, non audiijj'efonos, non am- 447 bulajje, non comedijje, nonfcripfijjfe, non loquuiam fuijje 5 {ufam fcilicet corpore organifve ejus), non alia.

Denique ergo forma erroris non tam videtur conji- ftere in non redo ufu liberi arbitrii ,y/cw/a//'^m, quavi in dijjonantïâ judicii a re judicatâ, & ex eo quidem ortâ, quàd intelleclus illam rem, fecus quàmfefe habeat, apprê- ta hcndat. Quare & non tam videtur ejfc culpa arbitrii, quàd non recle judicet, quant intelleclus, quàd non reûe demonjîret. Quippe ea videtur arbitrii ab intellecïu de- pcndentia, ut, Ji intelleclus quidem aliquid clare percipidt videaturve percipere, arbitrium ferai judicium ratum i5 atque determinatum, feu id reipfâ ver um fit, feu verum e[j'e exijîimelur ; fin autem obfcure, tum arbitrium fcrat judicium dubium ac formidolofum, & pro tempore tamen lubilum verius quàm oppofitum, feu in re ipfâ verilas, feu falfitas fubfit. Ex quo fit ut non tam cavere poffimus 20 ne erremus, quàm ne in errore pcrfeveremus, expenda-

mufquc propria judicia, non tam vim facienles arbitrio, 448 quàm applicantes intelleclum ad cla\riorem notitiam, quam judicium fempcr fecuturum fit.

4. Concludis fruélum exaggerando, quem ex hac Me- 25 ditatione potes confequi, ac prœfcribis quid lit agendum, ut aflequaris veritatem : nempe ailequuturum te dicis, Il tantùm ad omnia quce perfede intelligis fatis at- lendas, atque illa a reliquis, quai confulius c<; obfcu- rius apprehendis, fecernas".

��a. Pa^c 5q, 1. 23-27.

b. Ibid., \. 28, etc.

c. l'agc 02, 1. 2i-25i

�� � ^i8 OEuvREs DE Descartes. :>7':^:=-

Hoc porro non mode éjl vcrum, fed etiam hujufniodi, ut tota prœcedens Méditât io, fine quâpotuit intelligi, vi- deatur fuijje fupervacanea. Attende tamcn, eximie Vir, difficultatem non vider i an, ut non fallaniur, debeamus clarc atque dijîinéîe intelligerc aliquid, fed quâ arte aut 5 methodo difccrnere liceat, ita nos habere claram dijîin- elcinique intelligentiam ut ea vera fit, nec fieri poffil ut fallaniur. Quippe initio objecimus, nos non rardfalli, la- me tfi nobis videamur aliquid adeà clarc di/lincleque cogno- 449 fcere, ut nihil pofiit clarius & difiinclius. Tu quoque id lo libi ipfe objecifii, & expeélamus tamen adhuc ifiam artem, feu metlwdum, cui prœcipue fit incumbendum.

In Meditationem V.

De eflentiâ rerum materialîum ; & iterùm de Deo,

quôd exiftat. i5

I. Circa quintam, dicis primum le di /Unifie imaginari quantitatcm, hoc eft extenfionem in longum, latum & protundum; itemque numerum, figuram, fitum, mo- tum, durationem". Ex lus omnibus, quorum te ideas ha- berc dicis, feligis figuram, & ex figuris Iriangulum, de 20 quo hœc habes : etfi fortaffis talis ligura nullibi gcn- tium extra cogitationem meam exiftat, nec unquam extiterit, eft tamcn profedo determinata qu^edam ejus natura, C[ux a me non effida eft, nec a mente meà dcpendet, ut patet ex eo quôd demonftrari pof- 25

i3 Après V] Quie eil ajoute {Disqtiis. Met.]. a. Page 63, 1. 16-21.

�� � ?72-^73. Objectiones QuintvE. J19

lint variée proprietates de ifto triangulo, nempe quôd ejiis très anguli lint ccquales duobus rectis, quôd maximo ejus angulo maximum latus fubtendatur, & fimiles, quas, velim nolim, | clare nunc agnofco, 450 5 etiamfi de ils nullo modo ante cogitaverim, cùm trianguliim imaginatus fum, nec proinde a me fue- rint effida;". Et tantum habes de elJentiâ rerum materia- lium ; nain cjjuœ paiicula fubjicis, codem pertinent. Ac hœrerc quidem hic nolo ; infmuo folum diirum videri

10 jlaluerc aliquam naturam immutabilem & seternam, prœter Deum terniaximum .

Dices te proferre nihil aliud, quàm quod in fcholis effe- riinl, naturas feu cjfentias rerum ejfe œternas,Jierique de ipjis propofitiones fcmpiternœ veritatis. Sed hoc duruin

i3 perinde ejl, & capi aliunde non polcjî effe naturam huma- nain, ciim nullus ejl homo, aul dici rofam ejje jlorem, cùm ne rofa quidem ejl.

Dicunl aliud eJfe loqui de e[Jentià, aliud de cxijlenlid rerum, & non eJfe quidem ab œterno exijîentiam rerum,

20 fcd cjfe lamen e/fenliam. Veriim, ciim prœcipuum, quod ejl in rébus, fit effeniia, ecquidnam magni Deus facit, quando producit exijlcnliam ? Videlicet non amplius facit, quàm dum fartor vcjlc induit hoviinem. Quanquam qui 451 défendent effenliam hominis, quœ eft in Platone, effe œter-

25 nam & independentem a Deo ? Ut univerfalis ejl, inquient ? At in Platone nihil ejl, nifi fingulare . Et folet quidem in- telleclus ex vifs Platonis, Socratis, ac cœterorum hominum conjimilibus naturis abjlrahere quendam conceptum com- munem, in quo omnes conveniant, & qui proinde cenferi

3o poj/it univerj'alis natura effentiave hominis, quatenus omni

.l. P;l,m.' (14, 1, I 2-24.

�� � po OEuvRES DE Descartes. •^74--^7-^-

\/iomini inlelligiîur convenire; aï univerfalem fuijfe, ante- quam Plato & cœteri ejjfent & intelleclus abjlraherei, ex- plicari fane non potejî.

Dices : numquid, homine etiam non exi fiente, atque idcirco ah œterno, vera propojitio hœc ejî, homo e(l 5 animal ? Sed videtur plane non ejjfe, nifi eo fenfii qiidd. quandocumque fuerit homo, futurus fit animal. Certc enim, licet difcrimen videatur inter duas illas propofi- tiones :\iom.o eft, & homo eft animal, quàd priore exi- Jlentia diferte magis fignijïcetur, & pojleriore ejfcntia. lo

452 attamen neque ah il la ejjentia exclu\ditur, neque ah ijlâ exijlentia; fed ciim dicitur: homo eft, intelligitur homo animal; & ciim dicitur : homo eft animal, intelligitur homo dum exiftit. Prœterea autem, ciim hœc propofi-

tio : homo eft animal, non fit major is necefijitatis quàni iS ijla : Plato eft homo, fore igitur etiam ijlam fempiternœ veritatis, & fingularem cjfentiam Platonis non fore minus independentem a Deo, quàm univerfalem hominis; & alla fimilia, quœ profequi piget. Et addo tamen, cùm dicitur hominem ejje talis naturœ, ut eJjfc non pofiit quin fit ani- 20 mal, non eJjfe propterea imaginajidum, talem naturam cffe aliquid aut alicubi prœter intelleélum ; fed fenfum folum- modo effe, ad hoc | ut aliquid fit homo, deberc ipfum fi- mile effe cœteris iis rébus, quibus propter fimilitudinem mutuam eadem hominis denominatio tributa efi ; fimilitu- 2 5 dinem, inquam, naturarum fingularium, ex quâ intel- leclus accepit anfam efformandi conceptum feu ideam for- mamve naturœ communis, a quâ diffidere non dcbcat quicquid homo futurum efi.

453 I Hinc eadem de tuo triangulo illiufve naturâ dico. 3o Nam Iriangulus quidem mentalis efi relut i régula, quâ

�� � 375-376. ObJECTIONES QuiNTiE. 3 2 I

explores an aliquid mereatur dici triangulum ; at non eji propterea dicendum, talem triangulum ejfe reale quid veramque naturam prœler intelleéîum, qui folus, vifis triangulis mater lalibus, illam, perinde ac dicîum eji de

5 naturâ humanâ, formavit & communem fecit.

Unde neque eji exijîimandum, proprietates demonjîra- tas de triangulis materialibus , idcirco ipfxs convenire, quôd nias mutuentur ab ideali triangulo ; cùm ipji potius in fe habeant, & idealis non habeat, niji quatenus inlel-

10 leSlus ex ipfis infpeàlis eafdem illi tribuit, redditurus po-

Jlea inter demonjirandum. Eodem modo, quo proprietates

naturœ humanœ nonfunt in Platone & Socrdte, quafi ipfi

nias a naturâ univerfali acceperint, ciim potius natura

j univerfalis ideo habeat, quôd intelleélus ipJi eas tribuit,

i5 pojiquàm in Platone, Socrate & cœteris animadvertit, red- diturus mis deinceps, ciim \ ratiocinatione opus fuerit . 454

Notum eji enim intelleclum ex vifis Platone, Socrate & aliis, omnibus rationalibus, collegijje hanc univerjalem propojitionem : omnis homo efl rationalis ; ac deinde,

20 cùm vult probare Platonem rationalem ejje, illam pro principio in Jyllogijmum induere. Et dicis, tu quidem, ô Mens : habere te trianguli ideam, habituramque illam fuiffe, tametfi nuUam unquam in corporibus triangu- larem figuram vidiffes, quemadmodum habes aliarum

25 figurarum complurium, quae tibi in fenfus nunquam incurrerunt ^

Verùm,ji, utjupra dicebam, jlc juijjes haéîenus orbata omnibus jenjuum junàîionibus, ut nunquam neque vidijfes,

21 induere [i" et 2' édit.)] inducere {Disqiiis. Met.).

a. Page 64, 1. 25, à p. 65, 1. 2.

Œuvres. II. 41

�� � lO

��p2 Œuvres de Descartes. 376-377.

neque tetigijfes varias fuperficies five extrema corporum, putas ideam trianguli alteriufve figiirœ habere aut effor- mare in te potuiffes? Habes jam complures in te, quse in te illapfse per fenfus non fint". Sed nimirum facile habes, quia ex iis, quœ illapfœ funt, ipfas effingis, formaf- que varias, niodis fuperius expofitis.

455 I Dicendum hîc prœterea foret de f alfa il la | trianguli naturâ, quœ fuppomtur conflare ex lineis, quœ latitudine careant, continere aream, quœ prof unditate, terminari ad triapunéla, quœ omnibus part ibus. Attamen nimium eva- garemur.

2. Aggrederis confequenter devionflrare Dei exijîen- tiam, vifque afgumenti efi in illis verbis : Attendenti fit manifeftum, non magis pofle .exiftentiam ab effentiâ Dei feparari, quàm ab efîentiâ trianguli magnitudi- '5 nem trium ejus angulorum squalium duobus redis, live ab ideà montis ideam vallis : adeo ut non magis repugnet Deum cogitari (hoc eft ens fumme per- fedum) cui défit exiftentia (hoc eft, cui défit aliqua perfedio), quàm cogitare montem, cui défit vallis^'. 20 Enimverh adtendendum efî, videri tuam hujufmodi com- parât ionem non fatisjujlam .

Nam rite quidem comparas effentiam cum effentiâ : veriim non comparas deinde aut exiflentiam cum exifien- tiâ, aut proprietatem cum proprietate , fed exiflentiam ^5

456 cum proprie\tate. Hinc vel dicendum fuiffe videtur, non

5 habes] habet (2' édit.), cor- 2' édit.),faute corrigée [errata, rigé à l'errata. — ipfas] ipfa 2' édit.). (/" édit.). — 8 quse] qua {/■■' et

a. Page 64, 1. 28-3o.

b. Page 66, 1. 7-14.

�� � 377-379- ObJECTIONES QuiNTiE. J2}

pojife inagis fepai-ari omnipotentiam, v. c, a Dei e/fenliâ, quàm ab ejfentiâ trianguli illam magnitudinis angulorum œqualitatem ; vel certe, non pojfe viagis feparari Dei exi- Jlentiani ab ejus ejfentiâ, quàm ab ejfentiâ trianguli ej us

5 exijîentiam. Sic enim bcne \proceJfiJfet utravis comparatio, & non niodà prior Juijfet concejfa, veriini etiam pojlerior , quanquam non propterea evicijfes Deuni necejfariàexijîere, quia neque triangulus necejfarià exijîit, tametfi illius ejfentiâ exijîentiaque Jeparari reipjâ non valeant, quan-

10 tumcumque mente Jeparentur Jive Jeorfim cogitentur, ut cogitari etiam ejfentiâ exijîentiaque divinapojfunt.

Deinde adtendendum ejl te collocare exijîentiam inter divinas perjeéliones, & non collocare tamen inter perfe- éîiones trianguli aut montis, ciim perinde tamen, & Juo

i5 cujujque modo, peijeclio dicivaleat. Sed nimirum, neque in Deo, neque in ullâ aliâ re exijîentia perfeélio ejî, Jed id, \Jine quo non Junl perfecliones. 457

Siquidem id, quod non exijîit, neque perfecîionem neque imperjeclionem habet; & quod exijîit plurejque perfe-

2o éliones habet, non habet exijîentiam ut perjeéîionem Jin- gularem unamque ex eo numéro, Jed ut illud, quo tant ipjum quàm perjecîiones exijîentes funt, & Jine quo nec ipfujn habere, nec perjecîiones haberi dicuntur. H inc ne- que exijîentia perjecîionum injîar exijîerc in re dicitur,

25 neque, Ji res careat exijîentia, tam imperfe\éîa (Jive pri- vata perfeclione) dicitur quàm nul la.

Quamobrem, ut enumerando perjecîiones trianguli non recenjes exijîentiam, neque proindc concluais exijlere triangulum : ila, enumerando perfecliones Dei, non de-

3o buijîi in illis ponere exijîentiam. ut concluderes Deum exijlere, niji pnncipium petcre vcUes.

�� � j2/\ OEuvRES DE Descartes. 379-380.

Dicis : in aliis omnibus rébus diftingui exiftentiam ab efTentiâ, nonverô in Deo. Sed quomodo, quœfo, exi- 458 Jîentia Platonis & ejfentia Platonis dijîinguuntur \ inter Je, niji cogitatione duntaxat ? Fac enim Platonem non am- plius exijîere : ubinam erit ejus ejfentia ? Nonne porrà in 5 Deo pari modo ejfentia & exijîentia cogitatione dijîin- guuntur ?

Objicis tibi ipje : Forte, ut cogitando montem cum valle, aut equum alatum, non fequitur propterea aut montem, aut talem equum exiftere; ita ex eo quôd 10 cogites Deum ut exiftentem, non fequi illum exiftere : ac tum latere Jophijma arguis. Verùm non Juit difficile Jolvere Jophijma, quod ipJe finxijîi^ ajjumendo prœfertim id quod tam manijejîe répugnât, Deum exijlentem non exijiere, neque perinde ajfumendo Jiominem aut equum. i5

At Jî accepijfcs, ut montem cum valle & j equum cum alis, ita Deum cum fcientiâ, potentiâ attributijve aliis, tum difficultas procejfijfet, explicandumque tibi incubuij- Jet, qui Jîeri pojfit, ut mons declivis, aut equus alatus co- gitari valeat, abjque eo quôd exijîat; Deusjciens & potens 20 cogitari, abjque eo quôd exijîat, non valeat. «9 I Dicis : liberum non effe cogitare Deum abfque exi- ftentià, h. e. ens fumme perfedum abfque fummâ perfedione, ut liberum eft equum cum alis vel fine alis imaginari*". Sed nihil addcndum, nijî quôd, ut libe- aS rum ejî cogitare equum non habentem alas, non cogitatâ exijlentid, qucejî advenerit, perjeéîio, per te, in eojuerit: ita liberum ejl cogitare Deum habentem Jcientiam, poten- tiam & perjecliones cœteras, non cogitatâ exijîentia, quam

a. Pa.m.' 66, 1. i5-20.

b. Page 67, 1. 6-9.

�� � 38o-38i. ObJECTIONES QuINT/E. J2Ç

fi hahuerit, tum conjummatœ fit perfeéîionis . Quare, ut ex eo qudd equus, cogitatus perfeéîionem alarum habens, non propterea colligitur habere exijîentiam, perfeélio- num, per te, prcecipuam : ita neque ex eo qudd Deus cogi- 5 tatur habens fcientiam perfeéîionefque cœteras, colligitur propterea ejus exijientia, fed ea demiim probanda ejl. Et quamvis dicas : tam exiflentiam quàm perfediones cae- teras in ideâ entis fumme perfedi comprehendi% id dicis, quod probandum ejï, & conclujionem pro principio lo ajfumis. Nam etiani alioquin j dicerem in ideâ Pegaji per- feéli contineri, non tantiim perfeéîionem \ illam, qudd ha- 460 beat alas, fed etiam illam, qudd exi/îat. Ut enim Deus cogitatur perfeélus in omni génère perfeélionis, ita Pega- fus cogitatur perfeélus in fuo génère ; nihilque hîc poffe 1 5 injlari videtur, quod, proport ionefervatâ, ufurpari utrim- que non valeat.

Dicis. ut cogitando triangulum non eft necefle cogi- tare quôd treis angulos habeat pareis duobus redis, licet id minus verum non fit, ut attendenti poftea pa- 2o tet ; ita poffe quidem cogitari alias Dei perfediones, non cogitatâ exiftentiâ, fed illam non effe propterea minus veram, cùm attenditur perfedionem effe^. At- tamen vides quid dici poffit. Nempe, ut illa proprie tas attenditur pojlea effe in triangulo, quia demonjlratione 25 probatur : ita, ut exijientia attendatur effe in Deo, de- monjlratione probandam effe. Secus profeélo quidlibet in quolibet effe facile evincam.

Dicis :tQ attribuentem Deo omnes perfediones, non perinde facere, ac fi putes omnes quadrilateras figu-

a. Cf. p. 67, 1. 10-26.

b. Ibid., 1. 27-31.

�� � 326 OEuvRES DE Descartes. 381-382.

ras circule infcribi : quoniam, ut heic falleris, quia deprehendis poftea rhombum non infcribi, non ita

461 illic i falleris, quia poflea exiftentiam Deo conyenire deprehendis". Sed perinde prorfusfacere videris ; aut, Ji non facis, necejfe ejî ut ojîendas Deo non repugnare exi- 5 Jlentiam, quemadmodum ojîenditur | repugnare rhombo circulo infcribi. Cœtera prœtereo, quœvel non explicas, vel non probas, vel ex jam allatis folvuntur, ut : nihil pofle excogitari, ad cujus eiïentiam exiflentia pertineat, praeter folum Deum ; non polTe duos, aut plureis 10 ejufmodi Deos intelligi ; talem Deum ab seterno exfti- tifle, & in eeternum effe manfurum ; percipere te multa alia in Deo, quibus nihil poffit detrahi, nec mutari. Oportere ijîa propiùs infpici, ac diligentiiis invejiigari,

ut detegantur, certaque habeantur, &c. i5

j. Déclaras pojlremd omnis fcientiae certitudinem & veritatem ab unâ veri Dei cognitione ita pendere, ut, hac non habita, nulla certitudo aut fcientia vera ha- beri poffit^ Exempluni adfers : cùm enim, inquis, natU' ram trianguli confidero, evidentiffime quidem mihi, 20 uipute Geomctriae principiis imbuto, apparet ejus très angulos œqualeis effe duobus redis; nec poffum non

462 credere id verum effe, quandiu | ad ejus demonftratio- nem attendo. Sed ftatim atque mentis aciem ab illâ deflexi, quantumvis adhuc recorder me illam clarif- 25 fime perfpexiffe, facile tamen poteft accidere, ut du-

14 Oportere, /a»/t' probable, effe (2' édit. et Disquis. Met.)] pour oporteret. — 23 id verum verum elle id (/" édit.).

a. Page 67, 1. 10-17.

b. Page 68, I. n-i8. <-, Page 69, I, 12-14.

�� � 382-Ï84. Objectiones QuiNTiî-:. J27

bitem an fit vera, fiquidem Deum ignorem. Poffem enim mihi perfuadere, me talem a naturâ fadum effe, ut interdum in iis fallar, quae me puto quàm eviden- tiffime percipere : cùm praefertim meminerim me

5 multa pro veris & certis habuiffe, quse poftmodum, aliis rationibus addudus, falfa effe | judicavi. Poft- quàm verô percepi Deum efle, quia fimul intellexi ccc- tera omnia ab eo pendere, illumque non effe fallacem, atque inde coUegi illa omnia, quse clare & diftincle

10 percipio, neceffario effe vera : etiamll non attendam amplius ad rationes, propter quas iftud verum effe judicavi : modo tamen recorder me clare & diftinde percepiffe, nulla ratio contraria afferri poteft, quae me ad dubitandum impellat ; fed veram & certam de hoc

i5 habeo fcientiam. Neque de hoc tantùm ; fed & de reliquis omnibus, quae memini me aliquando demon- ftraffe, ut de Geometricis, & fimilibus^

Ad ijla porro, Vir eximie, cùm admittam te ferio loqui, 463 nihil aliud licet dicere, nifi quod videris œgre a quoquam

20 fidem impetraturus, te, ante id tempus quo fuperiora de Deo es ratiocinatus, minus fuijfe certum illanim Geotne- tricarum demonjîrationum, quàm pojîmodum fueris. Pro- feéîo enim eœ démon jîrationes ejus evidentiœ ac certitu- dinis videntur, ut per Je ajffenfum extorqueant, & femel

25 perceptœ intelleélum amplius hœrere non Jinant ; adeo ut etiam pravo illi Genio tatn facile fit laqueum manda- turus, ac dum {tametfi Deo nondum cognito) lam animofe affeverafi non poffe tibi imponi circa il lam propofitio- nem illationemve : ego cogito, itaque exifto. Quinetiam

3o quantumvis fit verum, uli nihil j verius, Deum exiflere, a. Page 69, 1. 25, à p. 70, 1. 20.

�� � p8 Œuvres de Descartes. 384-385.

ejfe illum omnium Authorem, non ejfe fallacem, quia tamen hœc ejfe videntur minus evidentia, quàm demonjîra- tiones illœ Geometricœ, vel eo argumento quàd Dei exi- jîentiam, rerum creationem, & alia de Deo multi contro- vertant, has demonjirationes nemo injîcietur, ecquis eft, 5

464 quem perfuadeas ijlas ab illis evidentiam\ certitudinemque mutuari? Et quis capiat Diagoram, Theodorum, aut Ji qui Jimiles funt athei, certos omnino reddi non pojfe hu- jufmodi demonflrationum? Et quotufquifque credentium

eji, quem Jî rogaris, cur cerlus Jit in triangulo quadra- lo tum bafeos œquale ejfe quadratis crurum, refponfurus fit : quia fcio Deum ejfe, & Deum non poJfe fallere, & ipfum ejfe tam hujus rei quàm aliorum omnium Authorem? & non rejpondeat potius : quoniam illud Jcio, ac perjuadeor indubitatâ demonjîratione? Quanta magis id refponde- i5 rent Pythagoras, Plato, Archimedes, Euclides, cœteri Mathematici, quorum nemo ejfe videtur qui de Deo co- gitet, ut demonjirationum certijfimus fiatl Quanquam, quia forte non de aliis, Jed de teipfo folo fpondebis, id- que aliunde pium eJi, non ejî profeélo quare contendam. 20

465 In Meditationem VI.

De rerum materialium exiflentiâ,

& reali mentis a corpore

diftindione.

I. Circa fextam, id non moror quod initio dicis : Res 25 materiales, ut funt objedum purae Mathefeos, poiTe

10 Après triangulo] redangulo ajouté {Disquis. Met.).

�� � 385-386. ObJECTIONES QuiNTiE. JIÇ

exiflere^; cùm tamen res mater iales Jint objeéïum mixtœ, non purœ, maîhefeos ; & objeéïum purœ mathefeos, ut punéîum, linea, fuperficies, conjiantiaque ex us indiviji- bilia, indivifibiliterque fe habentia, exijîere reipfâ non 5 pojjint. In eofolùm hœreo, quàd heic iterum imaginatio- nem ab intelledione dijîinguis. Quippe, 6 Mens, hœ duœ videntur unius ejufdemque facultatis aéliones, ut fupra injinuavimus ; &, Ji quidjit difcriminis, idnon vide- tur amplius ejjfe, quàm fecundùm magis & minus; & vide

lo ut illa inde jam probentur.

Dixijîi fupra : imaginari nihil efle aliud, quàm con- templari figuram imaginemve | rei corporeae. Heic <66 verà non abnuis intelligere efle contemplari Trigo- num, Pentagonum, Chiliogonum, Myriogonum, &

,5 hujufmodi cœ\tera, quœ figurœ funt rerum corporearum. Et difcrimen quidem jam Jîatuis, quàd imaginatio fit cum quàdam applicatione facultatis cognofcitivae ad corpus, intelledio verô talem applicationem feu con- tentionem non exigat. Adeo ut, cùm fimpliciter & fine

2o labore percipis Trigonum ut figuram conllantem tri- bus angulis, id intelligere te dicas. Et cùm non fine aliquâtuî contentione figuram quafi praefentem habes, infpicis, exploras, diftindeque & figillatim agnofcis, difcernifque treis angulos, id te dicas imaginari. Ac

2 5 proinde, cùm percipias quidem abfque labore Chilio- gonum efle figuram mille angulorum, neque tamen, applicando & contendendo teipfam, difcernere poflis,

x^CMxWogonum [i" et 2' édit.)] riagonum {Disquis. Met.). De Chiliagonum {Dis>jnis. Met.). — même ci-après, p. 33o, l. 3, &c. Miriofionum (/"•' el ::' édit.)] Mi-

■1. Page 71,1. 14-15.

ŒuvuEs. II. 42

�� � } }o Œuvres de Descartes. 386-387.

& quafi praefenteis habere, figillatimque difcernere omneis illius angulos; fed te perinde confufe habeas, ac circa Myriogonum, aut quamcumque aliam hujuf- cemodi figurarum ; idcircô cenfeas, refpedu Chilio- goni aut Myriogoni, Intelleélionem effe, non Ima- 5 ginationem.

467 I Veruntamen nihil fane objîat quin, ut ad Trigonum, fie ad Chiliogonum, quemadmodum intelleélionem, ita imaginationem extendas. Nam & nonnihil contendis, ut

figurant illam tam multorum angulorum aliquo modo 10 imagineris, lieet multitudo illa angulorum tanta fit, ut ipfam difiinéïe capere non pojjis ; & aliunde per\cipis quidem voce Chiliogoni fignificari figuram mille angu- lorum, fed hœc efi tanliim vis nominis ; nam non prop- terea in eâ figura intelligis magis mille angulos, quàm i5 imaginaris.

Attendendum verà ut amitlatur difiinclio & acquiratur confufio per gradus. Tetragonum enim, confufiiis quàm Trigonum, percipies imagmaberifve aut intelliges, fed difiinélius quàm Pentagonum ; tum hoc confufius Tetra- 20 gono, Hexagono difiinélius, atque ita confequenter, donec non habeas quiddiferte tibi proponas; &, quia jam diferte capere non poffis, contendere teipfam ut pluritnum né- gliges-

Quamobrem, fi velis quidem imaginationem fimul & 2 5

468 intelleclionem | vocare, quandiu figuram difiincle & cum fenfibili quddam contentione cognofcis ; inlclleclionem

verà foliim, dum confufe foliim & cum nullâ aut perexi-

22 diferte, sic {1" el 2' édit,). Lire dillinde ? ou difcrete? a. Cf. p. 72 et 7.1.

�� � 387-388. Objectiones Quint.*:. }jl

guâ contentione fpecularis, licebit profeélo. At non erit vropterea, cur plufquàm unum genus internœ cognitionis adjîruas, cui accidentarium folummodo fit, ut, fecundùm îîiagis & minus, difiinéîe vel confufe, intente vel remijfe,

5 figurant quampiam intuearis . Et certe, ciim Heptago- num, Oéîagonum, cœterafque porro figuras ad Chiliogo- num aut Myriogonum ufque percurrere volucrimus, | & ad majorent minoremque difiinclionem vel remijjionem fent- per continuoque adtenderimus, dicerene potenmus, ubi-

10 nam,feu in quâ figura, imaginalio definat, intelleélio-fola rema'neat? Nifi potiiis non apparebit [cries tenorque uniuf- modi cognitionis, cujus continua infenfibiliterque decref- cat difiinélio & contentio, crefcat confufio & remifiio. Alias certe confidera, ut intelleclionetn déprimas, imagi-

i5 nationent exfolias. Qiiid enijti aliud, quàm illi ludibrium, 469 ifii commendationem quceris, dum illi negligentiam & con- fufionem tribuis, huic vero diligentiam <& perfpicuitatem adfcribis ?

AJferis pofiea : vim imaginandi, prout a vi intelli-

2o gendi diflinguitur, ad tuî effentiam non requiri^ Quomodo id vero, fi una eademque vis fit, cujus fundio- nes différant fecundiim magis & minus duntaxat?

Subjicis : mentem, imaginando, fefe convertere ad corpus, intelligendo, ad feipfam ideamve quam habet

25 in fe*", Quid ita vero, fit non potefi mens fefe ad feipfam ideamve uUani convertere, quin fimul fefe convertat ad aliquid corporeum, ideâve corporeâ reprœfentatum ? Nam Trigonum quidem, Pentagonum, Chiliogonum, Myrio- gonum, cœterœque figurœ earumve ideœ corporeœ omnino

a. Page 73, 1. 5-7. b Ibid.,\. i5-i8.

�� � JJ2 Œuvres de Descartes. 388-390.

funt ; neque potejî mens ad illas, | nifi ut corporeas corpo- rearumve injlar, intelligendo attendere. Quod fpeéïat ad ideas rerum immaterialium creditarum, ut Dei, Angeli, animes humanœ feu mentis, confiai etiam quafcumque 410 habemus de ipfis ideas, ejfe vel corporeas, \ vel quafi cor- 5 poreas, ex forma fcilicet humanâ & ex rébus aliàs tenuif- fimis, fimplicijfjimis, infenfibilijjimis, cujufmodi funt aër œtherve, defumptas, ut fupra quoque attigimus. Quod autem dicis conjicere te probabiliter folùm aliquod corpus exiftere*, quia non potes dicere ferio, idcirco 10 morandum non efi.

2. Difputas deinceps^ de Senfu, ac prœclare primum enumerationem infiituis eorum, quœ per fenfus innotue- rant & crédita vera a te fuerant, folâ judice ac duce na- turâ. Refers fubinde expérimenta'^ ^ quœ habitam fenjibus i5 fidem ita labefaélaverint, ut eô te adegerint, que te rccep- tam vidimus circa Meditationem primam.

Hoc poîTO loco mens mihi non efi de veritate fenfuum intendere litem. Tametfi enim fallacia falfitafve fit, non in fenfu, qui mère paffive fe habet, refertque foliim ea 20 quœ apparent, quœque talia ex fuis caufis apparere necef- fum efi., fed in judicio, five in mente, quœ circumfpecle fatis non agit, neque advertit ea quœ proculfunt, ex hifce 471 \aliifve caufis apparere confufiora mi\noraquc feipfis, dum pr ope funt, & ita de cœteris : attamen, ubicumque fallacia 25 fit, negandum non efi quin aliquafit. Soliimque difficul- tas efi, ficne femper fit, ut nunquam de rei cujufpiam fen- fibus perceptœ veritate confiare poffit.

a. Pape 73, 1. 23.

b. Page 74, 1. I, à p. 76, 1. 20.

c. Page 76, 1. 21, à p. 78, 1. I.

�� � 390-391. ObJECTIONES QlJfNT^. 35 J

Sane vero nihil eji necejfe exempta obvia conquirere . Dico folùm adea, quœ profers Jive potiùs ohjicis, conjîare omninà videri, cùm turrim & prope fpeéîamus & contin- gimus, certos nos ejje quàd Jit quadrata, qui, remotiores, 5 habueramus anfam judicandi rotundam, vel certe dubi- tandi, quadratane an rotunda an alterius figurœ ejfet.

Sic fenfus il le doloris^, qui apparet adhuc ejJe in pede aut manu, pojîquàm ea membra refcijfa funt, fallere ali- quando potejl, in iis fcilicet quibus funt refciffa, idque ob

10 fpiritus fenforios affuetos in ipfa déferre inque ipfis fen- fum exprimere ; attamen qui integri funt, tam certifuntfe in pede aut manu, quam compungi vident, doloremfen]tire, 472 ut dubitare non valeant.

Sic, ciim vigilemus fomniemufque per vices, donec vi-

i5 vimus, fallacia quidem per fomnium ejl, quàd ea videri coram appareant, quœ coram non funt ; attamen necfem- per fomniamus, nec, dum rêvera vigi\lamus, dubitare pof- fumus vigilemufne an fomniemus potius.

Sic, cum cogitare pofjimus nos effe naturœ fallaciis

20 obnoxiœ, etiam in rébus veriffimis vifs, nihilominus cogi- tamus etiam nos effe a naturâ veritatis capaces. Et ut ali- quando fallimur, ut non deteéîo fophifmate, vel baculo média ex parte in aquam immerfo ; ita aliquando intelli- gimus verum, ut in Geomctricd demonjïratione, aut in

25 baculo ex aquâ educlo, adeo ut de neutrius veritate dubi- tare plane pojjimus . Et ut dubitare de cœteris liceat,faltem de eo dubitare non licet, quàd res taies appareant; nec potefi non effe veriffimum taleis apparere.

28 Après apparere, non à la ligne (/" et 2' édit.). a. Page 77, 1. 1-7.

�� � JJ4 Œuvres de Descartes. 391-39».

Qudd autem ratio multa dïJJ'uadeaî, ad quœ nos natura impellit, non iollit hocfaliem veritatem ejus quoi apparet, 473 Toû cpatvofxévou. | Tametjï nihil ejî necejfe heic difquirere, ratio-ne fenfûs impulfui repugneî, eo duntaxat modo, que dextera manus prolabentem lœvam prœ lajfitudine fujien- 5 tat, an vero quodam alio.

y Accedis confequenter ad injîitutum, fed levi quaji velitatione. Pergis enim : Nunc autem, poflquàm inci- pio meipfum, meaeque authorem originis melius noffe, non quidem omnia, quse habere videor a fenfibus, 10 puto effe temere admittenda, fed neque etiam | omnia in dubium revocanda. Bene hoc habet, quanquam & antea idem haud dubie puiaveras .

Sequitur : Et primo, quoniam fcio omnia quse clare & diftinde intelligo, talia a Deo fieri poffe, qualia illa i5 intelligo, fatis eft quôd poffim unam rem abfque al- téra clare & diftinde intelligere, ut certus fim unam ab altéra effe diverfam, quia poteft faltem a Deo feor- fim poni ; & non refert a quâ potentiâ id fiât, ut di- verfa exillimetur. Ad hoc nihil aliud dicendum ejl, quàm 20 probare te clarum ex obfcuro, ne caujjer ejjfe obfcuritatem vi'i in illatione aliquam. Ac non hœreo quidem in eo,\quod probare prius oportuerit, exijîere Deum, & ad quœ poten- tiâ ejus Je extendat, ad ojîendendum facere eum pojfe quicquid tu potes intelligere. Quœfierim Joliim, nonne 2 5 tu clare dijlinélcque intelligis in triangulo proprietatem illam, quôd majora latera majoribus angulis fubten-

23 oportuerit [errata i" édit.)] oporteat {i" el 2' edit., et Dis- quis. Met.].

a. Page 77, 1. 28, à p. 78, 1. I.

b. Page 78, I. 2-8.

�� � 392-393. Objectiones Quinte. j j ^

dsintur,feparatim ah aliâ, quâ très flmul anguli haben- tur pares duobus redis ? Et admiitifne propterea Deum ita pojfe illam proprietatem ab hac feparare & feorjim ponere, ut triangulus ifiam, & non illam, habeat, vel ijîa 5 quoquc prœterea fit feorfim a triangulo?

Sed, ne te heic remorer, quod hœc feparatio paruai ad rem facïat,fubjicù : Ac proinde ex hoc ipfo, quôd fciam me exiflere, j quôdque intérim nihil plane aliud ad naturam fiveeflentiam meam pertinereanimadvertam,

10 prseter hoc folum, quôd fim res cogitans, rede con-

cludo meam eflentiam in hoc uno confiftere, quôd

fim res cogitans. Heic remoi'arer ; fed vel repeterejuf-

Jicit quœ circa Meditationem fecundam dicla funt, vel

cxfpeéiandum quid inferre velis.

,5 \ Pojlremd enim : Et quamvis, inquis , fortaffe (vel vih potius, ut poflmodum dicam, pro certo) habeam cor- pus, quod mihi valde arde conjundum eft, quia ta- men ex unâ parte claram & diftindam habeo ideam meî ipfius, quatenus fum tantùm res cogitans, non

20 extenfa, & ex alià parte diftindam ideam corporis, quatenus eft tantùm res extenfa, non cogitans ; cer- tum eft me a corpore meo reverà effe diftindam, &. abfque illo pofle exiftere .

Videlicet hue properabas ? Ergo, quia cardo difficul-

25 tatis heic potif/îmum vertitur, confijîendum nonnihil efl, ut pateat qui illujn fabilias. Agiiur heic primiim de di- ftindione inter te & corpus. Quod porro corpus intelli-

5 Après triangulo, non à la ligne {i" et 2' édit.). — \o et 12 fim] fum {i" édit.).

a. Page 78, 1. 8-12.

b. Ibid., 1. i3-20.

�� � jj6 Œuvres de Descartes. 393-595.

gis? Nempe hoc craJJ'um ex membris conjlans, de quo

funt haud dubie hœc verba : habeo mihi conjundum,

&, certum eft me a corpore meo effe diftindam &c.

Atqui, ô Mens, de hoc corpore non ejl difficultas. Effet quidem, Ji objicerem cum plerifque Philofophis te effe 5 hxz\iyz\a.v^\perfeéîionem, aéîum, formam, fpeciem, & ut vulgari modo loquar, modum corporis. Quippe illi non 476 I magis te ab ijîo corpore dijîinélam feparabilemque agnof- cunt, quant figurant modumve aliunt ; idque,feu fis anima tota, feu fis prœterea etiam vouç ôuvajxei^ voùç 7i;a.9r,Ti/.oç, jo intelledus poffibilis,feu paffibilis, ut loquuntur. Sed agere placet tecum liberalius, te nimirum confiderando ut voûv 7coir,Ti/,dv, intelleéJum agentem, into & / wpiaxov, yèpara- bilem, tametfi aliâ, quâ illi, ratione.

Cùm illi enim ifium fiatuerent omnibus hominibus {nifi i5 potius rébus) communem, prœfiantemque intelleélui poffi- bili, ut intelligat, eâdem pj-orjus ratione ac neceffitate, quâ lux oculo, ut videat {unde folari lumini comparare foliti erant, fpeélareque proinde ipfum, ut advenienîem extrinfecus), ipfe te potius confidero [nam & tu quoque id 20 bene vis) ut intelleélum quendam fpecialem, qui domineris in corpore.

Repeto aulent difficultatem non effe, fi/ne feparabilis, annon, ab hoc corpore {unde & paulà ante innuebam non fuiffe neceffarium recurrere ad Dei potentiam, quâ illa 25 fint feparabilia, quœ feparatim intelligis),fedde corpore, 471 I quod ipfantet fis : quafi poffis ipfa effe tenue corpus, intra craffum iflud diffujum, aut in ejus parte fedem obtinens. I Ccsteriim nondum fecifii fidem, effe te aliquid pure in-

8 diftindum {i" édit., faute ajouté {Disquis. Met.), omis (i" corrigée à l errata). — i5 iftum et 2' édit.).

�� � 395-396. Objectiones QyiNTyf:. jjj

corporeum. Et cùm in fecundâ Meditatione enunciajfes te elle non ventum, non ignem, non vaporem, non hali- tum, admonita profecîo es, id fine probaîionc fuijfe enunciatum. 5 Dicebas te de iftis rébus illeic loci non difputare ^ ; aï deinceps non difputajîi, neque ullâ ratione probajîi non ejfe te corpus hujufcemodi. Spes erat, ut heic id prcejîares ; &,Ji quid tamen difputas, fi quid probas, difputas & pro- bas te non ejje crajjfum corpus hoc, de quo, ut jam dixi,

10 non efi difficultas.

4. At, inquis, habeo ex unâ parte claram & diftin- dam ideam meî ipfius, quatenus fum tantùm res cogi- tans, non extenfa, & ex aliâ parte diftindam ideam corporis, quatenus eft tantùm res extenfa, non cogi-

i5 tans. Enimverà, quod fpeclat primiim ad ideam corporis, non videtur multum de eâ laborandum. Nam,fi id quidcm pronunciares de ided corpo\ris univerfc, repetendum ejfet, 478 quod objecimus, probandum ejJe tibi, repugnare naturœ corporeœ ut fit cogitationis capax. Sicque principium pete-

20 retur, ciim quœfiio de te infiituta fit, an tenue nempe corpi^s non fis, quafi cogitare corpori repugnet.

Veriim, quia id pronuncias & agis cer\te foliim de crajfo ifio corpore, a quo te eJfe difiinclam & feparabilem con- tendis, ideo non tam inficior, quin habeas ipfius ideam,

25 quàm te habere pojfe inficior, fi inextenfa quidem res fis. Quœfo te enim, quomodo exifiimes in te,fubjeéîo inextenfo, recipi poffe fpeciem idcamve corporis, quod extenfum efi ? Seu enim talis fpecies procedit ex corpore, illa haud dubie corporea efi, habetque partes extra partes, atque adeo ex-

a. Page 27, 1. 21.

b. Ibid., 1. 27.

Œuvres. II. 43

�� � j^S OEuvRES DE Descartes. 396-397.

tenfa ejî. Seu aliunde imprejfa eji, quia necejfarium fejn- per eft, ut reprcefentet corpus extenfum, oportet adhuc ut habeat partes, & perinde extenfajit. Alioquin certe,fipar- tibus careat, quomodo partes reprœfentabit ? Si extenjione, quomodo retn extenfam? Si figura, quomodo rem figura- 5

479 tam ? Si I pofitione, quomodo rem habentem fuperiores, inferiores, dextras, finifiras, obliquas partes ? Si varie- tate, quojnodo colores varias &c. ? Non ergo videtur idea extenfione prorfus carere ; nifi vero careat, quonam modo

tu, fi inextenfa fueris, illifubjicieris ? Quomodo illam tibi 10 aptabis ? Quomodo ufurpabis ? Quomodo fenfim oblite- rari evanefcereque tandem experieris ?

Deinde, quod fpeélat ad ideam tui, nihil efi addendum ad ea quœ jam dicîa funt, ac in Meditationem prœfertim fecundam. Exinde enim evincitur, tantiim abejfe ut\ ideam i5 tuî claram difiinclamque habeas, quin penitus nulLvn habere videaris. Quippe quia, tametfi agnofcas cogitare te, nefcias tamen qualis res fis, quœ cogitas; adeo ut, ciim fola hœc operatio nota fit, lateat te tamen quod efi prœci- puum, fubfiantia nempe, quœ operatur. Unde fuccurrit 20 comparatio, quâ dici potes fimilis cœco, qui, calorem fen- tiens, admonitufque eum efie a Joie, putet Je habere cla- ram & difiinclam ideam Jolis, quatenus, fi ex eo quœratur

480 quidjit Jol, reJpon\dere pojfit : efi res calejaciens.

Sed, inquies, heic addo, non tantiim quàdfim res cogi- 25 ta.ns,Jed etiam, quod tes non extenfa. Verumtamen, ut taceam fine probatione id dici, ciim in quœfiione tamen fit, quœjo primiim : idcircone ideam tuî claram & difiinûam habes? Dicis te non extenjam : dicis quid non fis, non verà quid fis. An ad liabendum claram difiinéïamque, Jeu, 3o

24 Après calefaciens, non à la ligne {i" et s' édit.).

�� �

-!97-398. Objectiones Quint^. 339

qiiod idem ejî, veram germanamqiie alicujus rei ideam, non ejl necejfe ipfammet rem pofitive, &, ut ita dicam, affirmate nojJ'e,fufficitque nojfe, quàd illa non fit alia quœ- piam res ? Ergone clara dijîinélaque erit Bucephali idea, 5 Ji quis faltem norit de Bucephalo, quod mufca non fit? Sed, ne hoc urgeam, requiro potius : tu igitur res non extenfa es, annon es diffufa per corpus ? Nefcio quid | ref- ponfurafs; nam, licetegoab initio te agnoverim in cere- brofoliim, id tamen conjiciendo potius quam plane affe-

10 quendo opinionem tuam. Conjecluram duxi ex iis verbis, quœ poftea fequuntur, dum ais te non ab omnibus cor- poris partibus affici, fed tantiimmodo a cerebro, vel I etiam ab unâ tantùm exiguâ ejus parte \ Veriim certus 48i plane non fui, an ejfes propterea tantiim in cerebro parteve

1 5 illius, ciim poffis effe in corpore toto, & in unâfoliim parte affici : ut vulgo fatemur animam diffufam toto corpore, & in oculo tamen duntaxat videre.

Dubium fimiliter moverunt verba illa fequentia, & quamvis toti corpori tota mens unita eiïe videatur,

2o &c. . Quippe illcic loci non afferis quidem te effe uni- tam toti corpori ; fed te effe tamen unitam non negas. Utcumque fit, ejlo primiim, fi placet, diffufa toto cor- pore. Sive idem cum anima fis, five quid diverfum , quœfo te, inextenfa es, quœ es a capite ad calcem protenja ? quœ

25 coœquaris corpori? quœ tôt illius partibus correfpondcn- teis parteis habes? An dices te ideo effe inextenfam, quàd tota in toto fis, & tota in quâlibet parte ? Quœfo te, fi

5 Apres fit, non à la ligne {i" ■ et Disquis. Met.)] dixi [2' édit.) et 2' édit.). — 10 duxi (/" édit. — 26 dicesj dicis ',2' édit.).

a. Page 86,1. i6-i8.

b. Ibid., 1. 4-5.

�� � J40 OEuvREs DE Descartes. 398-400.

dicas, quomodo idcapis? Itane potejî iinum quid ejfefimul

totum in pluribus locis? Fides nos id doceat de facro my-

Jîerio; de te, ut de re naturali, difputatur hetc, & ex lu-

482 mine quidem natu\rali. Licetne intelligere\plura ejfe loca,

& non eJfe plura locata? Et nunquid centum funt plura 5 uno ? Et nunquid, Ji res aliqua tota ejî in uno loco, poterit eJfe in aliis, nifi ipja fit extra Je, uti locus ejl extra loca? Dicito quod voles : faltem & obfcurum & incertum erit, Jîfne in quâlibet parte tota, & non potius in fingulis par- tibus per fingulas tuî parteis. Et ciim fit longe evidentius 10 nihil pofe totum fimul effe in pluribus locis, etiam eviden- tius evadet non ejfe te totam in fingulis partibus,fed totam duntaxat in toto, atque adeo per tuî parteis diffufam per totum, ficquc habere extenfonem.

EJîo deinde in cerebro foliim, aut in exiguâ foliim ejus i5 parte. Cernis idem plane incommodi effe; quoniam, quan- tulacumque fit il la pars, extenfa tamcn ejl, (S* tu illi coex- tenderis, atque idcirco extenderis, particulafque particulis illius refpondenteis habes. An dices te cerebri partem pro punélo accipere? Incredibile fane ; fed ejlo punéîum. Si ao illud quidem Phyficum fit, eadem remanet di^cultas,quia taie punélum extenfum ef, neque partibus prorfus caret.

483 Si\ Mathematicum, nojîi primiim id nif imaginatione non dari. Sed detur, vel fngatur potius dari in cerebro Ma- thematicum punélum, cui tu adjungaris, & in quo exi- aS jlas : vide quam futura fit inutilis fiéîio. Nam, ut \ fn- gatur, fie jîngi débet, ut fis in concurju nervorum per quos omnes partes informatce anima îranfmittunt in cere- brum ideas feu fpecies rerum fenfibus perceptarum. At primiim, nervi omnes in punélum non coéunt, feu quia, 3o cerebro continuato infpinalem medullam, multi nervi toto

�� � 400-401. Objectiones Quint^. J4^

dorfo in eam abeunt : feu quia qui tendunt in médium caput, non in eundem cerebri locum dcjïnerc deprehen- dunlur. Sed demus concui-rere omneis ; nihilominus con- curfus illorum in mathematico punélo ejje ncquit, quia 5 videlicet corpora, non mathematicœ lincœ funt, ut cnire pojjint in mathematicum punélum. Et ut demus coire, fpiritus per illos traduéli cxire e nervis autfubire nervos nonpoterunt, utpote ciivi corpora Jint, & corpus eJJe in non loco, feu Iranfïrc pcr non locum, cujufmodi ejï punélum lo ma\thenialicum, non pofjit. Et quamvis demus effc, & tran- 484 fîre poffe, attamen tu, in punclo exifîens, in quo non funt plagœ dextra, finijlra, fuperior, inferior, aut alia, diju- dicare non potes unde adveniant, aut quid renuncient. Idem autem dico de iis, quos tu debeas ad fentiendum i5 renunciandumve, & ad movendum tranfmittere. Ut prœ- teream capi non po/fe, quomodo tu motum illis imprimas, fi ipfa in punélo fis, ni/i ipfa corpus fis, feu nifi corpus habeas, | quo illos contingas, fimulque propellas. Nam,fi dicas illos per fe moveri, ac te folummodo diriger e ipfo- 2o rum motum, mémento te alicubi negalTe moveri corpus per fe ", ut proinde inferri pofjit te effe motus illius cau- fam. Ac deinde explica nobis, quomodo talis direélio fine aliquâ tuî contentione alque adeo motione effe valeat ? Quo- modo content io in rem aliquam, & motio illius, fine con- 25 taélu mutuo moventis & mobilis? Quomodo contaclus f ne corpore, qucindo (iit lumine naturali efl adeo per fpicuuni)

Tangerc nec tangi fine corpore nuUa poteft res"" ?

i3 Apres renuncient, ;;o;z à la Tant;crc cl après rcs, non à la ligue {i" et 2' édit.). — 27 Arant ligne (/" cl z' edii ).

a. Page 26, 1. 18-19.

b. Lucrèce, De natura rerum, I, ?o5 :

Tangerc enim et tangi, nisi corpus, nulla potest res.

�� � j/\2 OEuvRES DE Descartes. 401-40J

485 j Quanquavi qiiid in his immoror, cùm tibi ipjî incum- bat probare, ejfe te rem inextenfam atque idcirco incorpo- ream ? Neque verd, quantum opinor, argumentum ex eo duces, quôd homo conjlare vulgo dicitur ex corpore & animo ; quaji, cùm una pars corpus dicatur, alia non corpus dici debeat. Si enimfaceres, ita dijlinguendi occa- Jîonem dares : conjlare hominem ex duplici corpore, crajfo fcilicel, & fubtili; adeà ut, ciim illud retineat commune

nomen corporis, ijîi nomen animœ detur. Ut prœteream idem de aliis animalibus diéîum iri, quibus tu mentem 10 tibi ipJî parem non concejferis : beatis illis fane, fi vel animam, te authore, habeant. Heine igitur, quando con- cludis, certum effe te a corjpore tuo reverâ efle di- ftinélam, vides concejfuin id quidem iri, fed non concef- fum iri propterea, ejje te incorpoream, & non potins i5 fpeciem tenuij[fimi corporis a crajfiore ijîo dijiinéîi.

Addis & te proinde pofTe abfque illo exiftere. Ve- riim, ubi concejfumfuerit te perinde pojfe abfque craffo

486 ifîo corpore exifîere, ac exifiit vapor odoratus, \ dum e pomo exiliens in auras difpergitur, quidnam exinde lu- 20 crata eris ? Certe aliquid amplius, quàm quod Philofophi memorati'^ volunt, qui perire te penitus in ipfâ morte opinantur : inflar figuras fcilicet, quœ ex fuperficiei im- mutatione ita evanefcit, ut deinceps nulla, feu nihil plane fit. Siquidem, cùm fueris prceterea corporea quœdam feu 2 5

tenuis fubfiantia, non diceris ipfa in morte penitus evanef- cere, abireve plane in nihilu7n,fed per tuî parteis dijfi-

16 Après diftindi, non à la ligne (/" et 2' cdit.).

a. Page 78, 1. 19-20.

b. Jbid., 1. 20.

c. Page ?28, 1. 7.

�� � 402-403. ObJECTIONES QuiNTyE. J4}

patas fiibfijiere, quantumciimque ob dijiraélionem cogita- tura amplius non Jîs, & neque res cogitans, neque mens, neque anima Jîs dicenda. Quœ îamen omnia femper obji- cio, non ut de conclujione a te intenta dubitans, fed ut de 5 vi demonjîrationis a te expojîtœ diffîdens .

(. Interfpergis confequcnter nonnulla eodem pertinen- tia, quibus omnibus non ejl injijîendum. Id noto, quod ais docere naturam per fenfum doloris, famis, fitis &c., I te non adeffe corpori, ut nauta adefl navigio, fed

10 effe te illi ardiffime conjundam, & quafi permiftam, I adeo ut unum quid cum illo componas. Alioquin ^87 enim, inquis, cùm corpus laeditur, ego, qui nihil aliud fum quàm res cogitans, non fentirem idcirco dolo- rem, fed puro intelledu Lnefioncm iftam perciperem,

i5 ut nauta vifu percipit, fi quid in nave frangatur. Et cùm corpus cibo vel potu indiget, hoc ipfum cxprefle intelligerem, non confufos famis & fitis fenfus habe- rem. Nam certe ifti fenfus fitis & famis^, doloris &c., nihil aliud funt, quàm confufi quidam modi ab unione

20 & quafi permiftione mentis cum corpore exorti ^

Ac bene quidcmfe ijïa habcnl ; fed explicandum fuper- eft, quonam modo ijja conjunélio & quafi permillio aut confufio competcrc tibi, fi fis incorporea, incxtenfa & in- divifbilis, poffil. Si puncïo enim grandioi' non es, quo-

25 modo conjungens toti corpori, quod efî magnitudinis tantœ? Qiiomodo faltem cerebro, aut exiguœ illius parti, quœ {ul dicluui efi'< quanlulacumque fit, magnitudinem Iamen feu exlenfonem habet? Si partdnis oinnino cares,

20 Après exorti, non à la ligne (r^ el 2' édit.). a. Pjge Si, 1. 1-14.

�� � 544 Œuvres de Descartes. 403-405.

quomodo mifceris, aut qiiaji niifceris, partis hujus parti-

488 culis? I neque enim efi mijlio fine partihm cominifcibili- bus utrinque. Et, fi difcreta plane es, quomodo confun- deris, unumque componis cum ipfâ materiâ? Et, cùm compofitio, con\junclio feu unio inter partcis aliquas fit,. 5 nonne débet effe proportio inter parteis hujufmodi? Quœ- nam verà corpureœ cum incorporeâ intelligi potefi? Capimufne quomodo lapis & aer ita compingantur, v. c.

in pumice, ut germana inde fiât compofitio ? Et major tamen efi proportio inter lapidem & aèrem,qui ipfe quoque 10 corpus efi, quam inter corpus & animam, mentemve plane incorpoream. Et nonne débet unio per contaéîum intimum fieri? Quomodo id verà, ut ante dicebam, fine corpore? Quomodo quod corporeum efi, apprehendet quod incorpo- reum, ut fibi junélum teneat, aut quomodo incorporeum i5 apprehendet corporeum, ut fibi devinéîum reciproce ha- beat,fi nihil prorfus in illo fit, neque quo apprehendatur, neque quo appréhendât ?

Heine, quia te fateris fentire dolorem, quœfo te, quo-

489 I modo te putes, fi incorporeâ & inextenfa fis, fenfûs doloris 20 effe capacem "/ Quippe doloris affeélio non nifi ex quâdam partium difiraélione intelligitur, ciim quidpiam interji- citur, quod continuitatis folutionem faciat . Videlicet fiatus doloris efi quidam fiatus prœter naturam ; quomodo verà potefi prœter naturam effe, afficive, quod, per naturam, 25 uniufmodi, fimplex, indivifibile, intranfmutabileque efi? Et, ciim dolor aut alteratio, aut non \fine alteratione fit, quomodo potefi id alterari, quod, cùm fit punélo imparti- bilius, non potefi fieri alterum, defincreve effe cujufmodi efi, quin in nihilum redigatur? Addo &, cùm dolor ex 3o

18 Après appréhendât, non à la ligue {1" et 2' édit.).

�� � 4o5-4o6. Objection ES Quint^e. J45

pede, ex brachio, partibufve aliis fimul advenu, nonne oportet in te'ejfe parteis vai'ias, in quibus illum varie ex- cipias, ne confuje & quaji iinius duntaxat partis dolorem fentias ? Sed uno verbo, generalis femper difficultas nianet, 5 quomodo corporeum cum incorporeo conimunicare valeat, quant proporlioneni Jiatuere alterius cum altero liceat.

|6. Cœtera prœtereo, quœ fufe & eleganter profeque- 490 ris, ut ojîendas cjje aliquid prœter te ac Deuni. Deducis enim ejfe tuum corpus facultatefque corporeas ; itemque

10 alia corpora, quœ in tuosfenfus ac teipfam immittant fui fpecies, efficiantque voluptaiis & doloris pajjiones, unde funt in te profequutio & fuga.

Ex quibus hune tandem fruélum colligis, ut, cùm omnes fenfus circa ea, quae ad corporis commodum

i5 fpedant, multo frequentius verum indicent quàm fal- fum% idcirco inféras te amplius vereri non debere, ne eafalfafint, quae tibi quotidie a fenlibus exhibentur^. Idetn confequenter dicis de infomniis, quœ, quia non perinde cum reliquis omnibus aélionibus vitae a me-

ao moriâ j conjunguntur, ut ea quae vigilanti occurrunt, ideo Jîatuis tibi res veras, non in fomnis, fed vigilanti, occurrcre ^'. Et, ex co, inquis, quôd Deus non fit fallax, fequilur omnino in talibus te non falli. Quod, ut ad- modum pie dicis, ita, citm pojlremd concludis : efle huma-

2 5 nam vitam erro ribus obnoxiam, nolliieque naiurœ infir- 491 miiatcm elVe agnofcendam,/àcù^7-o/t?c*7o quàm optitue".

a. Piif^c 8(), 1. I i-i î.

b. Ihi.i., L 17-1 S.

c. Jbùi., 1. 23-i5.

d. Page Qo, 1. 6. i'. Ibid., 1. 10-12. {. Jbid., 1. 14-16.

ŒuvRns. II. 44

�� � }4^ OEuvREs DE Descartes. 406-407.

Hœcfunt, Vir cximie, quœ mihi circa Mcdilationes tuas adnotanda occurreriint. Repeto non cjje cw ipfc ea cures, quàd meum judicium tanti non fit, ut haberi debeat apud te tantilli momenti. Ut enim, cùm aliquis cibus palato meo fuavis ejî, quem difplicere aliis video, non defendo 5 gujîatum meuîn ejfe alieno perfediorem ; ita, cùm menti placet opinio, quœ non arridet cœteris, longe abfum ut tuear me in veriorern incidijfe. Idpotius puto vere diéîum, fuo quemque fenfu abundare; ac tam prope iniquum habeo, velle ut omnes eâdemfententiâ, quàm ut omnes eodem Jint 10 gujiu. Quod dico, ut exijîimes tibi, per me, liberum ejje, hœc, quœ cenfui, omnia flocci-facere, nulloque plane loco habere. Abunde erit, /î pronum meum erga te affecîum agnofcas, & non ducas pro nihilo venerationem tuœ vir- îutis. Poteji forte aliquid eJfe inconfderatius prolatum, ut i5 492 inter\diffen\tiendum proclivius niliil ejl. Id fi occurrat, plane devoveo ; tu duc lituram, & fie habe, nihil mihi fuijfe antiquius, quàm ut demererer & fartam teélamque tuerer amicitiam tuam. Vale. Scribebam Parifis, Pojlridie Eidus Majas, an.fal. 1641. 20

�� � IRESPONSIO AUTHORIS 493

AD QUINTAS OBJECTIONES".

Vir prseftantifiîme,

Tarn eleganti & accuratâ differtatione Meditationes

5 meas impugnafti, quaeque ad earum veritatem illu- ftrandam adeo profutura elTe mihi videtur, ut multum me tibi debere exiftimem, quôd ipfam perfcripferis, multumque etiam R. P. Mercenno, quôd te ad fcri- bendum incitant. Quippe optime novit vir ille rerum

10 omnium ftudiofiffimus indagator, & eorum prsecipue Iquae fpedant ad gloriam Dei promotor indefeflus, 494 nullâ via melius | cognofci poiïe an mese rationes pro veris demonflrationibus habendae fint, quàm fi ali- quot ex iis, qui dodrinà & ingenio reiiquos antece-

i5 dunt, ipfas examinarent ac totis viribus impugnarent, ut deinde fieret periculum an ego fatis commode ad omnia quse ab iis propofita effent refponderem '\ Id- circo quamplurimos ad hoc provocavit, a nonnullis impetravit, & gaudeo quôd etiam a te, Quamvis enim

20 non tam Philofophicis rationibus ufus fueris ad opi- niones meas refutandas, quàm oratoriis quibufdam artibus ad illas eludendas, hoc tamen ipfum ideo mihi gratum eft, quôd inde conjiciam non facile in me rationes afferri potuiiïe diverfas ab iis quse in prx-

a. Voir t. III, p. 384, 1. 2 ; p. 386, 1. i8, et p, 388, 1. 25.

b. Voir t. III, p. 416, 1. 20.

�� � J48 OEuvRES DE Descartes. 408-409.

cedentibus aliorum objedionibus quas legifti conti- nentur. Neque enim, fi quae ell'ent, ingenium & dili- gentiam tuam effugiflent, & judico te hîc non aliud habuifTe inftitutum, quàm ut eorum me admoneres, quibus meae rationes, ab iis quorum ingénia fenfibus 5

495 ita immerfa funt ut a Metaphyficis cogitajtionibus prorfus abhorreant, eludi poflent, atque ita mihi dares occafionem iis occurrendi. Quamobrem ego hîc, non tanquam tibi Philolopho acutiflimo, fed tanquam ali- cui ex hominibus iftis carneis refpondebo. »o

I De iis quœ

IN Meditationem primam

objecta funt.

Ais te comprobarc injliîutuin quo menîem prœjudiciis exuere conatus fum, utpote quod nemo fingere poteft i5 efle improbandum ; fed velles ut fimpliciter ac paucis verbis", hoc eft, perfunclorie tantùm id effeciflem. Quafi fcilicet tam facile fit omnibus fe erroribus libe- rare, quibus ab infantiâ imbuti fumus ? & quafi nimis accurate id fieri poffit, quod nemo negat efle facien- jo dum ? Sed nempe indicare voluifli plerofque homines fateri quidem verbo tenus prœjudicia efle vitanda, fed tamen nunquam illa vitare, quia nuUum ftudium aut laborem in hoc impendunt, nuUaque ex iis quse femel ut vera admifcrunt pro prsejudiciis habenda ^5

496 efle arbitrantur. Tu certe hîc illorum perfonam egre- gie agis, &. nihil eorum quae ab ipfis dici poflent omit-

a. Page 35;, 1. ii-2j.

�� � 409-410. QuiNTiE ReSPONSIONES. 349

tis ; fed intérim nihil afFers quod Philofophum redo-

lere videatur. Ubi ehim ais opus non effe Deum

Jîngere deceptorem, neque nos fomniare^ ^ nec talia,

Philofophus putaflet fibi addendam eiïe rationem cur

5 illa non poffint in dubium revocari ; vel, fi nullam ha-

buiffet, ut reverâ nuUa eft, id non j dixiffet. Neque

. addidiflet /«^cere hoc in loco humanœ mentis caligi-

nem, aut naturœ nojlrœ imbecillitatem caufari^ . Nihil

enim prodeft ad errores noftros emendandos, quôd

10 dicatur nos errare, quia noftra mens caligat vel na- tura eft imbecilla ; idem enim eft ac fi tantùm dice- retur nos errare, quia fumus erroribus obnoxii ; & manifefte utilius eft attendere, ut feci, ad omnia in quibus contingere poteft ut erremus, ne ipfis temere

i5 aflentiamur. Non etiam dixiffet Philofophus, me, ha- bendo dubia omnia -pro f al fis, non tam vêtus exuere quàm induere novum prcejudicium'^; vel prius probare cona- tus fuiffet ex tali fuppofitione oriri ) periculum alicu- 497 jus deceptionis. Sed tu è contra paulo poft affirmas me

ao non poffe a me extorquere, ut illa pro incertis faljifquc habeam quœ falfa fuppofui'^^ hoc eft, ut novum illud induam prsejudicium quod ne induerem verebaris. Nec magis miraretur Philofophus iftiufmodi fuppofi- tionem, quàm quôd aliquando, ut baculum qui cur-

25 vus eft redum reddamus, illum in contrariam par- tem recurvemus. Novit enim fsepe falfa pro veris utiliter fie affumi ad veritatem illuftrandam : ut cùm

��a. Page 258, 1. 3 et 6.

b. Ibid., 1. 4-5.

c. Page 257, 1. 28, à p. 258, 1. 2.

d. Page 258, 1. 8-10.

�� � ji^o Œuvres de Descartes. 4'o-4ii.

Aftronomi vîquatorem, Zodiacum, aliofque circulos in cœlo imaginantur, cùm Geometrse novas lineas datis figuris adjungunt, & faepe Philofophi mul|tis in locis. Qui autem hoc vocat, recurrere ad machinam, captare prœjligias, feàlari ambages, aitque Philofophico 5 candore ac veritatis amore ejje indignum^, non certe ipfe Philofophico candore nec uUâ ratione, fed Rhetorico tantùm fuco, uti fe velle teftatur.

498 \ De lis quce

IN SECUNDAM MeDITATIONEM lO

objeélafunt^.

I . Pergis hîc Rhetoricam fimulationem loco ratio- nis ufurpare ; fingis enim me ludificari, ubi feriô ago; & feriô accipis, tanquam vere didum & affirmatum, quod tantùm interrogando & ex vuigari aliorum fen- i5 tentià propofui, ut de eo ulterius inquirerem. Quod enim dixi, omnia fenfuum tejîimonia pro inccrtis, imo etiam pro falfis, ejJe hahenda^^ omnino ferium ell, & ad meas Meditationes intelligendas adeo neceffarium, ut quifquis illud admittere non vult, aut non potefl, nihil 20 in ipfas refponfionc dignum objiciendi fit capax. Sed advertenda eft diflindio, variis in locis a me incul- cata, inter adiones vitîe & inquifitionem veritatis*^ .

1 1 Après funt] numéro primo ajouté [i" édit.).

a. Page 258, 1. 14-18.

b. Ibid., 1. 20.

c. Page 24, 1. 14.

d. Voir t. III, p. 398,1. 9.

�� � 4' 1-412. Quinte Responsiones. 351

cùm enim de regendâ vitâ quaeftio eft, ineptum fane efTet fenfibus non credere, planeque ridendi | fuerunt illi Sceptici qui res humanas eô ufque negligebant, ut, ne fe in praecipitia conjicerent, ab amicis deberent

5 affervari ; atjque idcirco alicubi admonui, ncmincm 499

faîiœ mentis de talibus ferià dubitare. Cùm autem,

quidnam certiffime ab humano ingenio cognofci pof-

fit, inquiritur, plane a ratione alienum eft, eadem

noUe ut dubia, imo etiam ut falfa, feriô rejicere, ad

10 animadvertendum alia qusedam, quae fie rejici non pof- funt, hoc ipfo effe certiora, nobifque reverâ notiora.

Quod autem dixi, me nondum fatis intelligere quis fit ille qui cogitât, non bonâ fide ut feriô didum acci- pis, cùm id ipfum explicuerim ; nec etiam quod dixe-

i5 rim, me non dubitafle de eo in quo natura corporis confiftebat, nullamque vim feipfum movendi illi tri- buifle, meque imaginatum eiïe animam inftar venti, vel ignis, & talia, quse ibi tantùm ex vulgi opinione retuli, ut fuis locis falfa effe oftenderem.

20 Quâ autem fide ais nutriri, incedere, fentire &c., a me referri ad animam, ut ftatim fubjungas : ejîo, modo caveamus dijîinéîionem tuam inter animam & corpus^? Ego enim paulo poft expreffis verbis nutritionem re- tuli ad folum corpus, incefTum verô & fenfum maximâ

25 ex parte refero etiam | ad corpus, nihilque quod ad 500 illos pertineat animse tribuo, praeter id folum quod eft cogitatio.

II La i" et la 2' édition n'ont point d'alinéa jusqu'au para- graphe 2.

a. Page i6, 1. 2-3.

b. Page 25o, 1. 17-20.

�� � j^2 Œuvres de Descartes. 411-414.

Quam I deinde habes rationem ut dicas non opus fuijjfe tanto apparatu ad probandum me exijlere} Certe ego ex his ipfifmet tuis verbis optimam mihi videor habere rationem judicandi, nondum me ibi fatis ma- gno apparatu ufum fuiffe, quandoquidem efficere 5 nondum potui ut rem rede intelligas. Cùm enim ais me idem potuijfe ex quâvis aliâ meâ aéîione colligere^, multum a vero aberras, quia nullius meae adionis omnino certus fum (nempe certitudine illâ Metaphy- licâ, de quâ folâ hîc quaellio eft), praeterquàm folius 10 cogitationis. Nec licet inferre, exempli caufâ : ego ambulo, ergo fum, nifi quatenus ambulandi confcien- tia cogitatio eft, de quâ folâ hsec illatio eft certa, non de motu corporis, qui aliquando nuUus eft in fomnis, cùm tamen etiam mihi videor ambulare ; adeo ut ex i5 hoc quôd putem me ambulare, optime inferam exi- ftentiam mentis quse hoc putat, non autem corporis quod ambulet. Atque idem eft de caeteris. 501 \i. Incipis deinde non injucundâ profopopeiâ me, non amplius ut hominem integrum, fed ut animam 20 feparatam , interrogare " ; quo me videris admonere hafce objediones, non a mente fubtilis Philofophi, fed a folâ carne, fadas fuifle. Quaefo te igitur, ô caro, feu quocunque velis nomine | cenferi, habefne tam parum cum mente confortii, ut advertere non potue- 25 ris quandonam emendavi illam vulgi imaginationem, per quam fingitur id quod cogitât, efle inftar venti fimilifve corporis ? Fmendavi enim illam profedo,

a. l'âge 2^9, 1. i-iî.

b. Ibid., 1. 3-4.

c. Page 260, 1. 18.

�� � 4i4-4'5. QuiNTiE ReSPONSIONES. J^}

cùm oftendi fupponi poffe, nuUum ventum nec aliud corpus in mundo effe, ac nihilominus illa omnia, ex quibus me ut rem cogitantem agnofco, remanere. Ac proinde quaecunque poftea interrogas, cur non pojffim 5 igitur effe adhuc ventus, cur non replere fpatium, cur non moveri pluribus motibus^, & talia, tam inania funt, ut refponfione non egeant.

j . Nec magis urgent quse fubjungis : Jî Jim tenue quoddam corpus, cur non pojffim nutriri^, & reliqua.

10 Nego enim | me effe corpus. Atque, ut femel abfol- soi vam, quia fere femper eodem ftilo uteris, nec meas rationes impugnas, fed ipfas, tanquam fi nuUae effent, diffimulando, vel imperfedas tantùm & truncatas re- ferendo, colligis varias difficultates, quae vulgo ab

iS imperitis in meas concluûones, aliafve iis affines, aut etiam diffimiles, moveri folent, quaeque vel ad rem non pertinent, vel jam a me fuis locis fublatae funt aut folutae, non operae pretium eft ut ad fingula quae interrogas refpondeam ; centies enim eadem | quae

20 jam ante fcripû effent repetenda. Sed breviter tantùm de iis agam quae ledores non plane ineptos morari poffe videbuntur. Et quantum ad illos qui non tam ad vim rationum, quàm ad verborum multitudinem attendunt, eorum approbationem tanti non facio ut,

a5 ejus promerendae gratiâ, verbofior fieri velim.

Primùm itaque hîc notabo, tibi non credi, cùm ais mentem àdolefcere ac debilitari cum corpore'^, nullâque

25 Après velim, non à la ligne (i"et 2' édit.).

a. Page 260, 1. 21, et p. 261, 1. i et i-i 2.

b. Page 261, 1. 19-20.

c. Ibid., 1. 23-a5.

Œuvres. II. 43

�� � 603

��J^4 OEuvRES DE Descartes. 4t5-4'6.

ratione id probas; nam, ex eo quôd non tam perfede agat in corpore infantis quàm adulti, ac faejpe a vino aliifque rébus corporels ejus adiones poffint impediri, fequitur tantùm illam, quandiu corpori eft adjunda, ipfo uti ut inftrumento ad eas operationes, quibus ut 5 plurimum occupatur, non autem perfediorem vel im- perfediorem reddi a corpore * : nec melius hoc inde infers, quàm fi, ex eo quôd artifex non rede operetur quoties malo utitur inftrumento, inferres ipfum artis fuae peritiam ab inftrumenti bonitate nancifci. lo

Notandum etiam te plane non viderl intelligere, ô caro, quidnam fit ratione uti, quandoquidem, ut probes fenfuum fidem mlhl non debere effe fufpedam, dicls, etji aliquando non utens oculo vifus Jïm ea fentire quœjîne oculo non fenîiuntur, me \ tamen non ejfe femper i5 expertum eandem falfitatem^ : tanquam fi non fufficiât ad dubitandum, quôd errorem aliquando deprehende- rimus; & tanquam fi fieri poifet ut femper, quoties fallimur, adverteremus nos falli, cùm e contra in hoc ipfo error confiftat, quôd a nobis fub fpecie erroris 20 non advertatur, 604 De|nique quia faepe a me petis rationes, cùm ipfa, ô caro, nullas habes, & tibi probandi onus incumbit, advertendum eft ad rede philofophandum non opus effe ut ea omnia quae non admittimus, quia ignoramus aS an ûnt vera, probemus falfa effe; fed tantummodo effe fummopere cavendum ne quid ut verum admit- tamus, quod non poffimus probare verum effe. Ita,

2 1 Après advertatur, non à la ligne (/" et 2' édit.).

a. Voir t. III, p. 400, 1. i.

b. Page 263, 1. 12-14.

�� � 416.417- Quinte Responsiones. 3 ç ç

cùm deprehendo me effe fubftantiam cogitantem, for- moque clarum & diftindum iftius fubftantiae cogi- tantis conceptum, in quo nihil eorum quae ad con- ceptura fubftantiae corporeae pertinent, continetur, 5 hoc plane fufficit ut affirmem me, quatenus me ipfum novi, nihil aliud efle quàm rem cogitantem, quod folum in 2. Meditatione, de quâ jam agitur, affir- mavi. Nec debui admittere iftam fubftantiam cogi- tantem efle quoddam corpus agile, purum, tenue

10 &c., quandoquidem nullam habui rationem quae id mihi perfuaderet; tu, û quam habes, tuum eft ipfam docere, non autem exigere a me ut probem | id falfum efl!e quod non aliam ob cau|fam admittere recufavi, 505 quàm quia mihi erat ignotum. Idem enim facis ac û

i5 dicenti me jam in Hollandiâ verfari, negares efle cre- dendum, nifi probarem me non efle etiam in China, nec in uUâ aliâ mundi parte, quia forte fieri poteft ut idem corpus per divinam potentiam duohus in locis diverfis exiftat. Cùm verô addis, mihi etiam proban-

20 dum animas brutorum ejje incorporeas, & crafjum cor- pus nihil c on ferre ad cogitationes^, teftaris te non modo ignorare cujus fmt partes probandi, fed etiam quid a quoque fit probandum ; nam ego neque animas bru- torum puto effe incorporeas, nec craflum corpus

25 nihil conferre ad cogitationem, fed tantùm iftarum rerum confiderationem nullo modo efle hujus loci.

4. Quaeris hîc ^ obfcuritatem ex cequivocatione vo- cis anima, fed quam ego tam accurate fuftuli fuis locis, ut hîc pigeât repetere. Itaque dicam tantùm

a. Page 261, 1. 21 et 25.

b. Page 263, 1. 7.

�� � j^6 Œuvres de Descartes. 4'7-4«8.

nomina rébus ut plurimum impofita fuifle ab imperi- tis, ideoque non femper fatis apte rébus refpondere ;

606 no|ftnim autem non efle illa mutare, poftquam ufu recepta funt, fed tantùm licere ipforum fignifica- tiones emendare, cùm advertimus illas ab aliis non 5 rede intelligi. Sic, quia forte primi homines non diftinxe|runt in nobis illud principium quo nutrimur, crefcimus, & reliqua omnia nobifcum brutis commu- nia fine uUâ cogitatione peragimus, ab eo quo cogi- tamus, utrumque unico animce nomine appellarunt; to ac deinde animadvertentes cogitationem a nutritione efle diftindam, id quod cogitât vocarunt mentem, hancque animae praecipuam partem efle crediderunt. Ego vero, animadvertens principium quo nutrimur toto génère diftingui ab eo quo cogitamus, dixi i5 animce nomen, cùm pro utroque fumitur. efle aequi- vocum ; atque ut fpecialiter fumatur pro aûu primo five prœcipuâ hominis forma, intelligendum tantùm efle de principio quo cogitamus, hocque nomine men- tis ut plurimum appellavi ad vitandam sequivocatio- lo nem ; mentem enim non ut animse partem, fed ut totam

607 illam animam | quse cogitât confidero.

Hœres verô, inquis, an ergo exijiimem animam fem- per cogitare^. Sed quidni femper cogitaret, cùm fit fub- fl;antia cogitans ? & quid miri quôd non recordemur i5 cogitationum quas habuit in matris utero, vel in lethar- gico &c., cùm nequidem recordemur plurimarum, quas tamen fcimus nos habuiffe, dum eflemus adulti,

I rebus omis (2'édit.). — 22 Après confidero, non à la ligne (/" et 2'édit.).

a. Page 264, 1. 5-7. ,

�� � 418-430. QjJINT^E ReSPONSIONES. J57

fani, & vigilantes. Ad recordationem enim cogitatio- num quas mens habuit, quandiu corpori eftconjunfta, requiritur ut qusedam | ipfarum veftigia in cerebro im- preffafint, ad quse fe convertendo, five fe applicando,

5 recordatur : quid autem miri, û cerebrum infantis vel lethargici veftigiis iftis recipiendis fit ineptum^ ?

Denique, ubi à.\x\, forfan Jieri paj^e, ut id quod non- dum novi (nempe raeum corpus) non fit diverfum ab eo me quem novi (nempe a meâ mente), nefcio, de hac re

«0 non difputo, &c. ; objicis : Ji nefcis, fi non difputas, cur te nihil ejfe ifiorum affumis^} Ubi falfum eft me quic- quam aflumpfiffe quod nefcirem; nam plane e con- tra, quia nefciebam | efletne corpus idem quod mens 608 necne, nihil eâ de re affumpfi, fed folam mentem con-

i5 fideravi, donec poftea, in 6. Meditatione, illam rea- liter a corpore diftingui, non affumpfi, fed demon- ftravi. Tu verô, ô caro, in hoc plurimum peccas, quôd, cùm nuUam vel minimam habeas rationem ad probandum mentem a corpore non diftingui, nihilo-

2o minus tamen id afifumis.

5, Quae de imaginatione fcripfi*=, fatis clara funt attendenti; fed nihil miri, fi forte iis qui non medi- tantur fint perobfcura. Moneo autem ipfos, ea quae ad hanc quam de me habeo notitiam non pertinere affir-

2 5 mavi, non pugnare cum iis quae dixeram antea me nefcire an ad me pertinerent ; quia | plane aliud eft, pertinere ad me ipfum quàm pertinere ad eam quam de me habeo notitiam ^.

a. Voir t. III, p. 400, 1. 8.

b. Page 265, I. 9-10.

c. Ihid., 1. 14.

d. Voir t. Ili, p. 400, 1. 34.

�� � j^8 OEuvRES DE Descartes. 450-421.

6. Quaecunque hîc habes^, ô caro optima, non tam mihi videntur effe objediones, quàm obmurmu- rationes qusedam nullâ refponfione indigentes.

509 7. Hîc etiam multa obmurmuras, | fed quse, non magis quàm prsecedentia, egent refponfione. Nam, 5 quae de brutis inquiris, non funt hujus loci, quia mens meditabunda apud fe ipfam poteft experiri fe cogitare, non autem an bruta etiam cogitent necne ; led hoc poflea ex eorum operationibus a pofteriori tantùm invelligat. Nec haereo in iis quae me inepte ro loquentem introducis abnegandis, quia mihi fatis eft femel monuiiïe, te non omnia mea fideliter referre. Ssepe verô attuli critérium, quo dignofcitur mentem aliam effe a corpore : nempe quôd tota mentis na- tura confiflat in eo quôd cogitet, tota autem natura i5 corporis in eo quôd fit res extenfa, nihilque pror- fus commune fit inter cogitationem & extenfionem. Oftendi etiam faepe difl;inde, mentem pofiTe indepen- denter a cerebro operari ; nam fane nullus cerebri ufus elfe potefl; ad pure intelligendum, fed tantùm ad 20 imaginandum vel fentiendum. Et quamvis, forti acce- dente imaginatione vel fenfu j (ut fit cùm cerebrum perturbatur), non facile mens aliis rébus intelligendis

510 va|cet, experimur tamen, cùm imaginatio ell minus fortis, nos faepe aliquid ab ipfâ plane diverfum intel- 25 ligere : ut, cùm inter dormiendum advertimus nos fomniare, opus quidem eft imaginationis quôd fom-

21-22 accedente {errata 2' édit. et Disquis. Met.)] accidente (/" et 2' édit.).

a. Page 266, 1. 5.

b. Page 268,1. 17.

�� � 4» '-42 2. QyiNTyE Responsiones. J59

niemus, fed quôd nos fomniare advertamus, opus eft folius intelleélûs.

8. Hîc% ut fsepe alibi, tantùm oftendis te non fa- tis intelligere illa qu3e conaris reprehendere. Neque 5 enim abftraxi conceptum ceree ab ejus accidentium conceptu ; fed potiùs indicare volui quo pado ejus fubflantia per accidentia manifefletur, & quomodo ejus perceptio reflexa & diftinda, qualem nullam, ô caro, videris unquam habuiffe, différât a vulgari &

10 confufâ. Nec video quonam fretus argumento pro certo affirmes canem fimili modo atque nos dijudi- care, nifi quia, cùm videas illum etiam carne con- flare, eadem omnia quse in te funt, putas efle etiam in illo ; fed ego, qui nullam in eo mentem animad-

i5 verto, nihil fimile iis quae in mente cognofco, in ipfo reor inveniri.

I9. Miror te hîc '^ fateri, omnia illa quae in cerâ 511 confidero, demonjîrare quidem me dijîinéîe cognofcere quôd exijlam, non autem quîs aut qualis Jim^ , cùm unum

20 fine alio non demonftretur. Nec video quid amplius |eâ de re expedes, nifi ut dicatur cujus coloris, odo- ris & faporis fit mens humana, vel ex quo fale, ful- phure & mercurio fit conflata; vis enim ut ipfam, inftar vini, labore quodam Chytnico" examinemus.

25 Quod te profedo dignum eft, ô caro, & iis omnibus

24 Après examinemus, à la ligne {i" édit. seulement).

a. Page 271, 1. 16.

b. Voir t. V, p. i5i.

c. Page 273, 1. 20, à p. 274, 1. 8.

d. Page 274, 1. 9-1 3.

e. Page 277, 1. 3.

�� � 560 Œuvres de Descartes. 4aa-4î3.

qui, cùm nihil nifi admodum confufe concipiant, quid de quâque re queerendum fit ignorant ; fed quantum ad me, nihil unquam aliud requiri putavi ad manife- ftandam fubflantiam, praeter varia ejus attributa, adeo ut, quo plura alicujus fubllantise attributa cognofca- 5 mus, eo perfedius ejus naturam intelligamus. Atque, ut multa diverfa attributa in cerâ diftinguere poffu- mus, unum quôd fit alba, aliud quôd fit dura, aliud 512 quôd ex dura fiât liquida &c. ; | ita etiam in mente to- tidem funt, unum quôd habeat vim cognofcendi albe- 10 dinem cerse, aliud quôd habeat vim cognofcendi ejus duritiem, aliud quôd mutationem duritiei five lique- fadionem &c. ; poteft enim quis noffe duritiem, qui non ideô novit albedinem, nempe qui csecus natus eft ; & ita de caeteris. Unde clare colligitur nullius i5 rei tôt attributa cognofci, quàm noftrae mentis, quia, quotcunque cognofcuntur in quâlibet aliâ re, tôt etiam numerari pofTunt in mente, ex eo quôd illa cognofcat ; atque ideo ejus natura omnium | eft no- tiffima. Denique hîc obiter reprehendis^ quôd, cùm 20 nihil in me ejfe admiferim prœter mentem, nihilominus loquar de cerâ quant videam, quant tangam, quod fine oculis & manibus fieri non potefi. Sed notare debuifti me accurate monuiffe, non ibi agi de vifu & tadu, quae fiunt ope organorum, fed de folâ cogitatione 25 videndi & tangendi, ad quam organa ifta non requiri quotidie in fomnis experimur. Nec fane hoc non notafti, fed tantùm monere voluifti quàm abfurdae

9 Après &c., à la ligne (/" édit. seulement). a. Page 274, 1. 16-22.

�� � 423-4J4. QuiNTiE ReSPONSIONES. j6i

faepe atque injujftse cavillationes ab iis qui non tam 5i3 aliquid intelligere quàm impugnare fatagunt, exco- gitentur.

De iis quœ

5 IN TERTIAM MeDITATIONEM

objeéîa funt^.

I . Euge : hîc tandem aliquam contra me afFers ra- tionem, quod nullibi prius te fecifle animadverti. Ut enim probes non ejje régulant certam, quàdea quœ valde

lo clare & dijîinéle percipimus Jint vera^, dicis ingénia permagna, quae videntur debuiffe plurima clare & diftinde percipere, cenfuifle nihilominus rerum veri- tatem vel in Deo vel in puteo effe abfconfam . In quo I fateor te rede ab authoritate argumentari ; fed me-

i5 miniffe debuifles, ô caro, te hîc affari mentem a rébus corporeis fie abdudam, ut nequidem fciat ullos un- quam homines ante fe cxtitiffe, nec proinde ipforum authoritate moveatur. Quod deinde affers de Scepti- cis, locus eft communis non malus, fed nihil probans,

20 ut neque quôd quidam pro falfis opinionibus mortem oppetant", quia probari | nunquam poteft illos clare ma & diftinde percipere id quod pertinaciter affirmant. Quod denique addis, non tam de veritate regulae effe laborandum, quàm de Methodo ad dignofcendura an

25 fallamur necne, cùm exiftimamus nos aliquid clare percipere, non inficior; fed hoc ipfum accurate a me

a. Pnge 277, 1. 9.

b. Ibta., 1. 14-16.

c. Voir t. III, p. 401, 1. 19.

(EUVRES. II. 46

�� � j62 Œuvres de Descartes. 424-415.

prsellitum fuiffe contendo fuis in locis, ubi primùm abftuli omnia prœjiidicia, & poflea enumeravi omnes prsecipuas ideas, ac diftinxi claras ab obfcuris aut confufis.

2, Miror verô ratiocinium quo probare vis omnes 5 noftras ideas effe adventitias, nullafque a nobis fadas, quia, inquis, mens facultatem habet non tantùm perci- piendi ipfas ideas adventitias, fed prceterea illas varie com- ponendi, dividendi, contrahendi, ampliandi, comparandi, & id genus Jïmilia^ : unde concludis ideas Chimaerarum, 10 quas mens facit componendo, dividende &c., non efTej ab ipfâ fadas, fed adventitias. Quo pado etiam pofles probare nec figna ulla fada fuiile a Praxitèle, 515 quoniam a fe non habuit marmor ex quo illa ex|cul- peret, nec te has objediones feciife, quia ex verbis non 1 5 a te inventis, fed ab aliis mutuatis, ipfas compofuifti. At carte nec forma chimaerse in partibus caprœ aut leonis, nec forma tuarura objedionum in fmgulis ver- bis quibus ufus es, fed in folâ compofitione, confiftit.

Mirabile etiam efl quôd ideam Rei non poffe efle in 20 mente fuftineas, nifi fimul fini idece animalis, plantce, lapidis, omniumque univerfalium^ . Tanquam fi, ut agnofcam me effe rem cogitant em, debeam agnofcere animalia & plantas, quoniam dcbco Rem, fivc quid fit Rcs, agnofcere ^ Nec verius hic de veritate agis. Ac 2$ denique, cùm ea tantùm de quibus nihil affirmavi impugnes, non nifi in ventos pra:liaris,

19 Après conlillit, non à la ligne (/" et :." cdit.)-

a Page 280, 1. 2-7.

b. Ci-avant, p. 281, I. 3-7.

c. Voir t. III, p. 403, 1. I.

�� � 415-426. QuiNTiE ReSPONSIONES. }6j

). Hîc^ ut convellas rationes ob quas de rerum materialium exiftentiâ cenfui effe dubitandum, quae- ris cur ergofupra terrant ambulem &c. ^. In quo mani- fefte principium petitur : affumis enim id quod effet 5 probandum, nempe tam certum effe me fupra terrain ambulare, ut de eo non poffit dubitari.

Et cùm rationibus, quas mihi objeci & refu|tavi, 5i6 unam vis addere, quamobrem in cœco nato nullajît idea coloris, aut in fur\do vocis"^ plane oftendis te nullam

lo habere uUius momenti. Qui enim fois nullam effe ideam colorum in caeco nato ? cùm interdum in nobis, etfi claudamus oculos, nihilominus fenfus lucis & colorum excitentur. Et, quamvis quod ais concedatur, nunquid eodem jure dici poteft ab eo qui negat exi-

i5 ftentiam rerum materialium, caecum natum non ha- bere ideas colorum, quia ejus mens facultate illas formandi efl deftituta, quo a te dicitur ipfum eafdem non habere, quia oculis efl privatus ?

Quse fubjungis de duabus ideis folis*^, nihil pro-

20 bant; fed, cùm ambas pro unâ accipis, quoniam ad unum folem referuntur, idem efl ac fi diceres verum & falfum non difïerre, cùm de eodem fubjedo affir- mantur. Et cùm illam, quam ex rationibus aflrono- micis coUigimus, negas effe ideam, nomen ideae ad

4 petitur (2' édit. et Disquis. 2' édit.). — 18 Après privatus. Met.)] petis [i"édit.). — 6 Après même remarque. dubitari, non à la ligne [i" et

a. Ci-avant, p. 281, 1. 12.

b. Page 282,1, 17, etc. c Page 283, 1. 6-7.

d. Ibid., 1. II, etc.

�� � j64 Œuvres de Descartes. 4ï6-4a7-

folas imagines in phantafiâ depidas, contra id quod expreffe aflumpfi, reftringis.

4. Idem hîc^ facis, cùm negas fubftantiae effe ve-

517 ram ideam, quia nempej fubftantia non imaginatione, fed folo intelledu percipitur. Atqui dudum ego pro- 5 teftatus fum, ô caro, nihil mihi negotii efle cum illis qui folâ fuâ imaginatione, non autem intelledu, uti volunt.

Ubi verô ais fub/îantiœ ideam nihil habere realitatis, quod non habeat ex ideis eorum accidentium, fub quibus 10 \vel quorum injîar concipitur^ , probas te rêvera nuUam habere diftindam, quia nunquam fubftantia inftar accidentium concipi poteft, nec fuam realitatem ab iis mutuari ; fed contra vulgo a Phiiofophis acciden- tia fubftantiarum inftar concipiuntur, nempe quoties i5 realia efle dicuntur. NuUa enim accidentibus reali- tas (hoc eft nuUa entitas plufquam modalis) tribui poteft, quae non ab ideâ fubftantiae defumatur.

Porro ubi ais ideam Dei haberi tantùm ex eo quod audiverimus quœdam aiîribuîa de Deo enuntiari'^, vellem 20 adderes undenam ergo primi homines, a quibus ifta audivimus, eandem Dei ideam habuerint. Si enim a fe ipfis, cur non etiam eandem a nobis habere poflTu- mus ? Si verô a Deo révélante, ergo Deus exiftit.

618 I Cùm autem addis, eum qui infinitum quid dicit, a 5 attribuere rei, quam non capit, nofnen quod non intel-

8 Après volunt, non à la ligne (/" et a' édit.). — 18 Après defta- matur, même remarque.

a. Page 384, 1. 25.

b. Page 286, 1. 7-9.

c. Ibid., 1. 16-17.

�� � 4»7-4»8. QuiNTiE ReSPONSIONES. 365

ligit^, non diftinguis intelledionem module ingenii noftri conformem, qualem de infinito nos habere unufquifque apud fe fatis experitur, a conceptu rerum adaequato, qualem nemo habet, non modo de infinito, 5 fed nec forte etiam de ullâ aliâ re quantumvis parvâ. Nec verum eft intelligi infinitum per finis five limi- tationis negationem , cùm e contra omnis limitatio negationem infiniti contineat.

) Nec verum etiam eft ideam, omnes illas perfeéliones

10 quas Deo tribuimus reprœfentantem, non habere plus realitatis objeéîivœ quàm habeant res finitœ '^. Fateris enim ipfemet iftas perfediones ab intelledu noftro ampliari ut Deo tribuantur. An ergo exiftimas illa quae fie ampliata funt, non ideo majora effe non am-

'•5 pliatis ? Et unde effe poteft facultas omnes perfedio- nes creatas ampliandi, hoc eft aliquid ipfis majus five amplius concîpiendi, nifi ex eo quôd idearei majoris, nempe Dei, fit in nobis ? Nec denique verum eft, per- pujillum fore \ Deum,Ji non fit major quàm a nobis intel- ^^

ao ligaîur; intelligitur enim effe infinitus, atque infinito nihil majus effe poteft. Atqui confundis intelledio- nem cum imaginatione, fingifque nos Deum imaginari inftar hominis alicujus permagni, tanquam fi quis nunquam vifum elephantem imaginaretur effe inftar

«5 animalculi acari quammaximi ; quod tecum fiateor effe ineptiffimum.

8 Après contineat, non à la ligne (/" et 2' édit.).

a. Page 286, p. 25-26.

b. Voir t. III, p. 403, 1. 17.

c. Ci-avant, p. 287, 1. 5-7.

�� � ^66 Œuvres de Descartes. 4a8.4»9-

^. Multa hîc" dicis ut mihi videaris contradicere ; nec tamen ullo modo contradicis, cùm plane idem quod ego concludas. Sed tamen multa hinc inde per- mifces, a quibus valde diiïentio, ut quôd axioma, nihil ejî in ejfecîu quod non prœextiterit in caufâ^, de caufà 5 materiali potius quàm de efficiente fit intelligendum ; nunquam enim perfedio formae | in caufâ materiali, fed in folâ efficiente, praeexiftere poteft intelligi. Et, quddformalisrealiîas ideœ fit fubjiantia'^ , &talia.

6. Si quid haberes ad exiftentiam rerum materia- lo lium probandam, procul dubio hîc'^ attulifles. Sed 520 cùm tan|tùm interroges, an ergo mea mens incerta fit ejje aliquid prœter fe in mundo^, & fingas non opus effe ut argumenta ad id quaeras, atque ita provoces tan- tùm ad pr8ejudicatas opiniones, multo clarius oftendis is nullam te ejus quod affirmas dare pofTe rationem, quàm fi omnino tacuiiTes.

Qusecumque verô hîc difputas de ideis ', non egent refponfione, quia tu nomen ideae ad folas imagines in phantafiâ depidas reftringis, ego verô ad id omne ao quod cogitatur, extendo.

Sed obiter quserere libet, quo argumento probes, nihil agere in fe ipfum s. Nempe non foies uti argu-

17 Après tacuiiTes, non à la ligne {/" et 2' édit.). — 21 Après extendo, même remarque.

a. Page 388, 1. 8.

b. Ibid., 1. i5-i6.

c. Page 290, 1. 17-19.

d. Page 291, 1. 3.

e. Ibid., 1. 13-14.

f. Ibid., 1. 17.

g. Page 292, 1. 10.

�� � 4Ï9-4ÎO. QyiNTiE Responsiones. j6y

mentis. Hoc autem probafti exemple digiti, qui fe ipfum non verberat,& oculi qui fe in feipfo non videt, fed in fpeculo. Quibus facile eft refpondere, non elfe oculum qui fpeculum videt magis quàm feipfum, fed 5 mentem quae fola, & fpeculum, & oculum, & feipfam quoque, agnofcit. Atque etiam dari poflunt alia exem- pla in rébus corporels ; ut cùm turbo fe in gyrum ver- tit, nunquid ifta converfio adio eft quam in fe ipfum exercet"?

«« Denique notandum eft, me non affirmafle ideas \ re- rum materialium \ ex mente deduci^, ut non fatis bonâ 52i fide hîc fingis. ExprefTè enim poftea oftendi, ipfas a corporibus faepe advenire, ac per hoc corporum exi- ftentiam probari. Hîc vero tantùm expofui, nullam in

«5 iis tantam realitatem inveniri, ut, ex eo quôd nihil lit in effedu quod non formaliter vel eminenter praeexti- terit in caufà, concludi debeat illas a folâ mente non potuiffe proficifci, quod nullo modo impugnas,

7. Hic*^ nulla habes quae non jam ante dixeris, & a

ao me fuerint explofa. Unum monebo de ideâ infiniti, quam ais non pojfe ejfe veram, niji comprehendam infini- tum, diciquepojje adfummum me cognofcere partem infi- niti, & quidem partem minimam, quœ non melius infini- tum refert,quàm exigui capilli effigies hominem integrum

aS reprœfentat^. Moneo, inquam, e contra plane repu-

6 agnofcit (2'édit. et Disquis. 9 Après exercet, non à la ligne Met)] cognofcit (/" édit.). — {i" et 2' édit.).

a. Voir t. III, p. 404, 1. 14.

b. Ci-avant, p. 293, 1. ii, etc. Voir aussi t. III, p. 404, 1. 19.

c. Page 294, 1. 2.

d. Page 296, 1. 24, et p. 297, 1. r, 10, 16.

�� � 368 Œuvres de Descartes. 430.431.

g^are, fi quid comprehendam , ut id quod compre- hendo fit infinitum; idea enim infiniti, ut fit vera, nullo modo débet comprehendi,quoniam ipfa incom- prehenûbilitas in ratione formali infiniti continetur.

6M Et nihilominùs eft manifeftum, ideam quam | habemus 5 infiniti, non repraefentare tantùm aliquam ejus par- tem, fed rêvera totum infinitum, eo modo quo débet repraefentari per humanam ideam, etfi procul dubio alia multo perfedior, hoc eft accuratior & dijftindior, haberi poflit a Deo, aliâve naturâ intelligente, quae 10 fit humanâ perfedior. Eâdem ratione quâ non dubi- tamus quin Geometriae imperitus totius trianguli ideam habeat, cùm figuram efife tribus lineis compre- henfam intelligit, etfi a Geometris alia multa de eo- dem triangulo cognofci poffint atque in ejus ideâ ani- i5 madverti, quae ab illo ignorantur. Ut enim fufficit intelligere figuram tribus lineis contentam, ad haben- dam ideam totius trianguli ; fie quoque fufficit intelli- gere rem nullis limitibus comprehenfam, ut vera & intégra idea totius infiniti habeatur^ 10

8. Eundemhîc repetis errorem, cùm veram ideam Dei haberi negas. Etfi enim omnia quae in Deo funt non cognofcamus, omnia ea nihilominùs funt vera, quae in eo effe cognofcimus. Quae vero intermifces, ut

6SS pa\nem non ejfe eo, qui panem de/îderat, perfeéliorem •= ; 25 ex eo quod percipiam aliquid eJfe aélu in ideâ. non idea ejjfeaélu in re cujus eft. idea ^ ; me judicare id quod ignoro^^

a. Voir t. III, p. 403, 1. 22.

b. Ci-avant, p. 297, 1. 25.

c. Page 29g, 1. 8.

d. Page 299, 1. 7. t. Page 3oo, 1. i.

�� � 43i-4?2. Quinte Responsiones. 369

& talia, teflantur tantùm te, ô caro, multa temere velle impugnare, quorum fenfum non affequeris. Neque enim ex eo quoi quis panem dejideret, infertur panem ejje ipfo perfeéliorem, fed tantùm illum qui pane eget, 5 effe imperfediorem fe ipfo, cùm non eget. Et exeo quàd aliquid fit in ideâ, non infero idem éjfe in rerum naturâ, nifi cùm nulla alia iftius ideae caujfa reddi poteft, prse- ter rem quam reprsefentat adu exiftentem ; quod non de pluribus mundis, nec de ullâ aliâ re, prseterquam 10 de folo Deo, verum effe demonftravi. Nec judico id quod ignoro; rationes enim attuli cur id judicarem, & quidem tam firmas ut nullam ex ipfis vel minimum impugnare potueris.

9. Cùm negas" nos continua caufœ primœ influxu in- i5 digère, ut conferveinur, negas rem quam Metaphylici omnes ut manifeftam affirmant, fed de quâ fsepe illi- terati non cogitant, quia tan|tùm ad c^.\x(^s fecundiim 524 fieri, non Siutem fecundiim eJJe, attendunt. Sic Archi- tedus eft caufa domûs & pater fiVn fecunditm /îeri tan- 20 tùm, ideoque, cùm opus abfolutum efl, poteft abfque iftiufmodi caufâ remanere; fed fol eft caufa lucis ab ipfo procedentis, & Deus eft caufa rerum creatarum, non modo fecundiitu Jieri, fed et'iam fecundiim eJJe, ideo- que débet femper eodem modo influere in effedum, 2 5 ut eundem confervet.

Hocque apertè demonftratur ex eo quod explicui de partium temporis independentiâ, quodque fruftra conaris eludere, proponendo necejfitatem confecutionis

25 Après confervet, non à la ligne (/" et 2' édit,).

a. Page 3oo, 1. 1 1.

b. Voir t. III, p. 4o5,l. 3.

ŒuvRKS. IL 47

�� � }yo OEuvREs DE Descartes. 432-433.

(juce ejî inter partes lemporis in abftrado confiderati ; de quo hîc non eft quseftio, fed de tempore, feu dura- tione rei durantis, cujus non negas fin|gula raomenta poHe a vicinis feparari, hoc eft rem durantem fingulis momentis definere efl'e. ' 5

• Cùmque ais, vim ejje in nobis, qiiœ ut perfeveremus prœjiare fufficiat. niji corrumpens caufa fuperveniat^, non advertis te creatur?e tribuere perfedionem crea- toris, quôd nempe independenter ab alio in elle per- 525 feveret, ac creatori imperfedionem creaiturse, quôd 10 nempe per pofitivam adionem tendere debeat in non ens, û quando velit efficere ut effe definamus.

Qiiod deinde addis de progrejju in infinitum, nempe non abfurdum effe illum dari", a te ipfo poftea infirma- tur. Faferis enim abfurdum ejffe in caufis ita inter fe i5 connexis ut inferior Jine fuperiore agere non pojjif^ \ de talibus enim tantùm hîc quîeftio eft, nempe de cau- fis in eJffe, non de caufis in fieri, ut funt parentes ". Nec proinde Ariftotelis authoritas hic mihi adverfa- tur; ut neque etiam id quod ais de Pandorà : fateris 20 enim omnes perfediones quas in hominibus animad- verto, variis gradibus pofTe a me adaugeri, adeo ut poftea videam taies efle, ut in humanam naturam cadere non poffint : quod omnino mihi fufficit ad Dei exiftentiam demonftrandam. Eft enim illa ipfa vis 25

5 Apres effe, non à la ligne [i" et a' édit.). — 1 2 Après definamus, même remarque.

a. Page 3or, 1. 6, etc.

b. Page 3o2, I. 4-6.

c. Ibid., 1. 24.

d. Ibid., 1. 27, à p. 3o3, 1. i. c. Voir t. III, p. 406, 1. 20.

�� � 433-434. Quinte: Responsiones. ^71

perfediones omnes humanas eoufque ampliandi, ut plufquam humanae cffe cognofcantur, quam urgeo c*^ contendo non futuram Tuiffe in nobis, ni(i a Deo fadi eflemus^ Atqui, | quôd tibi non appareat me iflud 5 evidentiflime demonflralle, nequaquam miror, quia non iiadenus animadverti te ullam ex meis rationibus rede percepifTe.

I 10. Cùm reprehendis id quid dixi, nihil ideœ Dei addi, nihilqiie ab eâ detrahi pojfe , non videris atten-

10 difl'e ad id quod vulgô aiunt Philofophi, eflentias re- rum elî'e indivifibiles. Idea enim repraefentat rei effen- tiam, cui û quid addatur, aut detrahatur, protinus fit alterius rei idea : fie Pandora, fie falfi omnes Dii ab iis, qui verum Dcum non reéle concipiunt, effinguntur.

i5 At poftquàm femel concepta eft ideaveri Dei, quam- vis novae detegi pofiint in ipfo perfediones quœ non- dum fuerant animadverfre, non ideo tamen augctur ejus idea, fed tantùm diftindior redditur & exprefiior, quia omnes in eàdem illà, quae prius habebatur, de-

20 buerunt eontineri, quandoquidem fupponitur fuifiTc vera. Ut neque augetur idea trianguli, cùm vari?e in eo proprictates, qua) prius fuerunt ignoratde, adver- tuntur. Neque enim, ut fcias, idea Dei forma Iw a nohis fiiccc[fivc ex fcrfcclionibus creaturarum amplialix^. fed

25 tota fimul ex hoc quôd ens infinitum omnifque amplia- tionis incapax mente attingamus.

•>G incapaccm (/"' édit.). — Après attingamus, uoii à la //.ç-hc' [i et 2' édit.).

a. Voir 1. III, p. 403, I, 27.

b. Pn-o 3o5. I. 5.

c. IbiJ.. 1. 12.

��526

�� � ^72 Œuvres de Descartes. 434-435.

527 Cùm autem petis iindenam probem ideam Dei \ cjfe in nohis tanquam notant artificis operi imprejfam, & guis fit mo\dus imprejfwnis, quœve forma ijlius notœ, idem eil ac fi aliquâ in tabellâ tantùm artificii deprehen- dens ut ipfam a folo Apelle pingi potuiffe judicarem, 5 diceremque inimitabile iftud artificium elle veluti quandam notam, quam Apelles tabellis omnibus luis impreflit ut ab aliis dignofcantur, tu verô quîe- reres : quae forma iflius notae, quifve modus impref- fionis? Certe rifu potius quàm refponfione dignus 10 videreris.

Quid, cùm pergis -.f non ejl aliud ab opère, tu ipfa ergo es idea, tu ipfa niliil aliud es quàm cogitationis mo- dus, tu ipfa es & nota impreffa, &fubjeàlum imprefionis^ ? Nunquid aeque acutum eft ac fi dixiflem artificium i5 illud, quo Apellis tabellse ab aliis dignofcuntur, non eiïe quid diverfum ab ipfis tabellis, urgeres : ergo ta- bellas iftas nihil aliud elfe quàm artificium, nec ex ullà matcriâ conftare; ergo ipfas elle tantùm modum pingendi &c. ? 20

Quid, cùm ut neges nos ad imaginent Dei faéîos cffe, dicis, ergo Deum effe hominiformem'^, & ea colligis in

528 quibus I humana natura differt a divinâ ? efne in eo acutior quàm fi, ut negares quafdam Apellis tabellas ad fimilitudinem Alexandri fadas fuiffe, diceres ergo 25 Alexandrum fuiffe inftar tabellae, tabellas autem ex ligno & pigmentis compofitas eife, non ex oflibus &

II Après videreris, non à la ligne {i" et 2* édit.).

a. Page 3o6, 1. 3-6.

b. Ibid., 1. 7-10.

c. Ibid., 1. lo-i?.

�� � 435-436. QuiNTiE ReSPONSIONES. JJJ

carne, ut Alexander ? Nempe non efl: de | ratione ima- ginis, ut in omnibus eadem fit cum re cujus eft imago, fed tantùm ut illam in aliquibus imitetur; & perfpi- cuum eft perfediffimam illam vim cogitandi, quam in 5 Deo efle intelligimus, per illam minus perfedam, quae in nobis eft, repraefentari.

Cùm verô mavis conferre Dei creationem cum fabri operatione, quàm cum generatione parentis^ fine ullâ ratione id facis. Etfi enim illi très agendi modi toto

10 génère diverfi fint, propius tamen eft a produdione naturali ad divinam quàm ab artificiali argumentari. Sed nec tantam fimilitudinem efte dixi inter nos & Deum, quanta eft inter filios & parentes; nec etiam femper nulla eft fimilitudo inter opus | fabri & ipfum 529

i5 fabrum, ut patet cùm ftatuarius fibi fimile fignum exculpfit.

Quàm malâ autem fide refers mea verba, cùm fingis me dixifte a me percipi fimilitudinem in eo quàd fim res incompleta & dependens^, cùm e contra ifta in diffimili-

20 tudinis argumentum attulerim, ne putaretur me velle homines Deo aequare. Dixi enim, me non modo perci- pere me in iftis Deo effe inferiorem, & intérim ad ma- jora afpirantem, fed etiam majora ifta in Deo efte, quibus majoribus aliquid fimile in me fit, cùm ad ipfa

25 aufim afpirare *=.

I Après Alexander, à la ligne à la ligne {1" édit. seulement),

[i" édit. seulement). — 6 Après rt- — 16 Après exculpfit, non à la

prœfentari, non à la ligne [i" et 2' ligne [i" et 2' édit.). — 2 5 Après

édit.). — 1 1 Après argumentari, afpirare, même remarque.

a. Page 3o6, 1. 20.

b. Ibid., 1. 27.

c. Page 5i, 1. 24, etc.

�� � 530

��)74 Œuvres de Descartes. 4^6-437.

Denique, cùm mirum efle ais ciir non cccteri homi- num idem quod ego de Deo intelligont, cùm in illis, œquc ac in me, | imprefferit ideam fiiî^, idem eft ac (i mirareris quôd, cùm omnes norint ideam triangiili, non tamen omnes aeque multa in ipfâ animadvertant, & forte non- 5 nulli falfa qusedam de ipfâ ratiocinentur.

\De lis quœ

IN Meditationem quartam objeéla funt.

I. Quamnam nihili ideam habeamus, cl- quomodo ,0 de 7zone«/eparticipemus,fatis expliciii,vocando illam negativam, & dicendo nihil hoc aliud fignificare quàm nos non efle fummum ens, & nobis deeffe quamplu- rima. Sed tu nodos ubiquc in fcirpo qiuuris.

Et cùm ais me vidcre aliqua Dci opéra non omnino i5 abfoluta", plane affingis id quod nullibi fcripfi nec ccn- fui, fed tantùm, fi quaîdam fpedarcntur, non prout habent in mundo rationem partis, fed ut totum quid, tune videri polie imperfeda.

Quœcunque deinde affers pro caufà fînali^', ad effi- 20 cientem funt referenda; ita ex ufu partium in plantis, in animalibus &c., effedorem Deum mirari, & ex in- fpcclione operum cognofcere ac glorificarc opificem,

14 Après quœris, non à la ligne (/" et 2' édit.). — 19 Après im- perfe(5\a, inênie remarque.

a. Page 307, 1. 8-1 1. — Voir aussi t. III, p. 407, 1. ^3.

b. Page 3o8, 1. 3.

c. Ibid., 1. IQ. ci. ibid., 1. 35.

�� � 437-438. Quinte Responsiones. 57^

par eft, non autem quo fine quidque fecerit divinare. Ac quamvis in Ethicis, ubi | fsepe conjeduris uti licet, aliquando fit pium confiderare quem finem con'jicere 531 poffimus Deum fibi in regendo univerfo propofuiffe,

5 certe in Phyficis, ubi omnia firmiffimis rationibus riiti debent, eft ineptum. Nec fingi poteft aliquos Dei fines, magis quàm alios, in propatulo elle; omnes enim in imperfcrutabili ejus fapienti?e abyflb funt eodem modo reconditi. Nec etiam fingere debes neminem

10 mortalium caufas alias poffe intelligere ; nuUa enim non eft cognitu multô faciliorquàm Dei finis^; & eas ipfas quas in exemplum difficultatis proponis, non nemo exiflimat fe novifTe.

Denique, quia hîc tam ingénue interrogas, quas pu-

i5 tem mentcm meam habituramfiii[fe Dci & fiiî ideas, Jï, ex quo infufa cjl in corpus, manfijfct hue ufquc in co claujis oculis, & abfquc ullo aliorum fenfuuin ufu *", ingénue & candide refpondeo me non dubitarc (modo ipfam in cogitando non impeditam a corpore, ut neque etiam

20 adjutam, fupponamus), quineafdcm, quas nunc habet, Dei & fui ideas fuilTet habitura, nifi tantùm quôd multo puriores l<; clariores habuilTet. Senfus enim ipfam in multis impcdiunt, ac in nullis ad illas| perci- 532 piendias juvant; & nihil obftat quominus omnes ho-

25 mines eafdem fe habere a:que animadvcrtant, quàm quia in rerum corporearum imaginibus percipicndis nimium occupantur.

9 reconditiv (/" édit.). — i? Après noviifc, noii à la ligne (/"' et 2' édit.).

a. Voir t. III, p. 408, 1. i3.

b. Ci-avant, p. 3io. 1. 21-28.

�� � ^7^ Œuvres de Descartes. 439-44°-

I 2. Hîc ubique maie affumis pro pofitivâ imper- fedione, quod fimus erroribus obnoxii, cùm tamen fit tantùm (prsefertim refpeâ:u Dei) majoris perfedionis in creaturis negatio. Nec rede quadrat comparatio civium Reipublicse cum partibus univerfi : civium enim 5 malitia, cùm refertur ad Rempublicam, eft aliquid pofitivum; non autem quôd homo fit errori obnoxius, five quôd non habeat omnes perfediones, cùm refer- tur ad bonum univerfi. Sed melius inflitui poteft com- paratio inter eum qui vellet totum humanum corpus 10 oculis tegi, ut elegantior appareret, quia nulla ejus pars oculo pulchrior videtur, & eum qui putat nuUas creaturas in mundo errori obnoxias, hoc eft non plane perfedas, eife debuiiïe.

Planeque falfum eft quod fupponis, Deum nos dejîi- i5 nare operibus pravis, nobifque tribuere imperfeéîiones ^, 633 i'k talia. Ut etiam plane falfum eft, Deum ad illapauca, quce dijudicari ab homine voluit, imparcm, implicitam, incertamque facultatem judicatricem ci tribuijje'^.

y Vis ut \\\c paucis dicam ad quid fe voluntas pojjit 20 extendcre, quod intelleéîum cffugiaf-K Nempe ad id omne in quo contingit nos errare. Ita cùm judicas mcntcm efte tenue quoddam corpus, intelligere qui- dcm potes, ipfam effe mcniem, hoc eft, rem | cogi- tantcm, itcmque tenue corpus cffe rem exicnfam ; 25 unam aulem & candcm elfe rem quœ cogitet t.^ qua)

\j^ Apres debuilTe, non à la ligne [i" et 2' c'dil.).

a. Page 3 10, 1. 29, cl p. !< 1 1 , 1. 1 1 , etc.

b. Page 3 12, 1. II.

c. Page 3i4, 1. 11-12.

d. Page 3i5, i. i5.

�� � 10

��440-44'. QuiNTiE ReSPONSIONES. )']']

fit extenfa, profedo non intelligis, fed tantummodo vis credere, quia jam ante credidifti, nec libenter de fententiâ decedis. Ita cùm pomum, quod forte vene- natum eft, judicas tibi in alimentum convenire, intel- ligis quidem ejus odorem, colorem, & talia giata eife, non autem ideo ipfum pomum tibi effe utile in alimentum; fed quia ita vis, ita judicas. Atque fie fateor quidem nihil nos velle de quo non aliquid ali- quo modo intelligamus ; fed nego nos aeque intelli- gere ac velle ; polfumus enim de eâdcm re velle per- mul|ta, & perpauca tantùm cognofcere. Cùm autem 534 prave judicamus, non ideo prave volumus, fed forte pravum quid ; nec quidquam prave intelligimus, fed tantùm dicimur prave intelligere, quando judicamus

'5 nos aliquid amplius intelligere quàm rêvera intelli- gamus.

Quce pollea de indifferentiâ voluntatis negas% etfi per fe manifefta fint, nolo tamen coram te probanda fufcipere. Talia enim funt ut ipfa quilibet apud fe

20 debeat experiri, potius quàm rationibus perfuaderi; tuque, ô caro, ad ea quae mens intra fe agit, non vide- ris attendere. Ne fis igitur libéra, fi non lubet ; ego certe meâ libertate gaudebo, cùm & illam apud me experiar, & a te nullà ( ratione, fed nudis tantùm ne-

25 gationibus, impugnetur. Majoremque forte apud alios mercborfidem, quia id affirmo quod expertus fum, & quilibet apud fe poterit experiri, quàm tu, quse idem negas ob id tantùm, quôd forte non experta fis.

1 5- 1 6 Apres intelligamus, non à la ligne (/" et 2' êdit.) . — 28 Après fis, même remarque.

a. Page 3i6, 1. i5.

Œuvres. II. 48

�� � jy8 Œuvres de Descartes. 44>-44î-

Quanquam etiam evinci poffit ex tuis verbis, te id ipfum effe expertam. Negando enim nos cavere pojfe

535 ne erremus, quia non vis voluntatem in| quicquam ferri ad quod non determinetur ab intelledu, fimul con- cedis cavere nos pojfe ne in errore perfeveremus^ \ quod 5 omnino fieri naquit abfque illâ voluntatis libertate,

fe ipfam fine determinationé intelledûs in unam aut alteram partem movendi , quam negabas. Nam, fi femel intelledûs determinavit voluntatem ad falfum aliquod judicium proferendum, quaero a te : cùm pri- lo mùm ipfa incipit cavere ne in errore perfeveret, a quonam ad id determinatur ? Si a fe ipfâ, ergo poteft ad aliquid ferri, ad quod ab intelledu non impellitur, quod tamen negabas, & de quo folo controverfia eft. Si verô ab intelledu, ergo ipfa non cavet ; fed tan- i5 tummodo, ficut prius ferebatur in falfum quod ipfi ab intelledu proponebatur, ita jam cafu contingit ut feratur in verura, quia intelledûs ei verum proponit. Sed prseterea vellem foire quam naturam falfi conci- pias, & quo pado putes illud effe poffe objedum| in- 20 telledûs. Ego enim, qui per falfum nihil aliud intel- ligo quàm veri privationem, plane repugnare mihi

536 perfuadeo, ut in|telledus falfum fub rationc veri ap- préhendât; quod tamen effet neceffe, fi determinarel unquam voluntatem ad falfum ampledendum. 25

4. Quantum ad frudum harum Meditationum % fatis prsemonui, in pra:fatiunculà quam te legiffe exi- (limo, non magnum illum futurum pro iis qui, ratio-

a. Page 317, p. 19-20.

b. Voir t. III, p. 408, 1. 22.

c. Ci-avant, p. 317, 1. 24.

�� � 442-443. Quinte Responsiones. 379

nuni mearum fcriem & nexum comprehcndere non curan- tes, injîngulas tantùm earum paries difpuiare Jludehunt^. Et quantum ad Methodum quà poffimus ea dignofcere, quœ rêvera clare percipiuntur, ab iis quae clarc per- 5 cipi tantùm putantur, etfi credam ipfam a me fatis accurate traditam efle, ut jam didum eft, nequa- quam tamen confîdo illos, qui de prrejudiciis exuendis tam parum laborant, ut querantur quèd non fimpli- citer ac paucis verbis'^ de ipfis fim loquutus, eam facile '0 effe percepturos.

Il De iis quœ 537

m QUINTAM MeDITATIONEM

objecîa funt.

I. Quia hîc, relatis pauculis meis verbis, addis me i5 ea tanliim haberc de quœflione propofitâ'-^ cogor mo- nere te non fatis ad cohecrentiam eorum quec fcripfi attendiife. Talem enim illam puto, ut ad cujufque rei probationem conférant omnia quae ipfam prrecedunt, & maxima pars eorum quai fequuntur : adeo ut bonâ 20 fide non poffis referre quantum de aliquâ quccftione habeam, nifi etiam totum id, quod de reliquis fcripfi, recenfeas.

9 de ipfis, omis {i" édit.). — recenfeas, uon à la ligne [i" et 12 quintam] fextam, /Iiî/Ze non 2' édit.). corrigée [i" édit.). — 22 Après

a. Page 9, 1. 28, etc.

b. Voir t. m, p. 402, 1. 4.

c. Page 257, 1. 26-27.

d. Page 319, 1. 7.

�� � ^8o OEuVRES DE DeSCARTES. 443-444-

Quod Ycrè ais tibi duriim vider i, jLituere aliqiiid im- mulabilc & œlei-num prœlcr Dciim , merito fie viderc- tur, fi de re exifleiite quœflio elTet, vcl tantùm, fi quid ita immutahilc ftatuerem, ut cjus immutabilitas a Dco non pcndcret. Sed, quemadmodum Poëtœ fin- 5 giint a love quidem fata fuilTe condita, fcd poftquàm condita fuere, ipfum fe iis fervandis obftrinxiffe ; ita ego non puto elïentias rerum, mathematicafque illas 538 veritates quïc de ipfis j cognofei pofiunt, etïe indcpen- dcntcs a Deo; fed puto nihilomintis, quia Dcus fie lo voluit, quia fie difpofuit, ipfas efl'c immutabiles j & rcternas. Quod feu durum, feu molle effe velis, fuffieit mihi quôd fit verum.

Oiia:? deinde contra Dialeclicorum univerfalia ba- bas, me non tangunt, utpote qui ipfa, non ut illi, i5 intelligam. Sed quantum ad efiicntias quai elare iS: dillincle eognofcuntur, qualis efl ea trianguli altc- riufve cujufvis figurœ Geometricae, faeilè eogam te ut fatearis illarum ideas, qua; in nobis funt, a fin- gularibus non clTc dcfumptas ; hîc enim illas falfas 20 dicis, quia fcilicet cum pra^eonceptâ tuâ de naturâ rerum opinione non conveniunt.

Et paulo poft ais objeclum purœ Mathefcos, ut piin- élum, lineam, fupcrjïcicm, conjîantiacjue ex iis indivifi- bilia, indivifibiliterque fe habentia, exijjere reipfâ non 23 polfe" ; unde fequitur nullum triangulum, nihilque omnino ex iis quœ ad ipfius aliarumve figurarum

22 Après conveniunt, tion à la ligue {i" cdil. seulement).

a. Page 319, 1. 9-11.

b. Voir t. III, p. 406, 1. i5.

c. Voir Object. à ta 6* Médit., p. 329, 1. 2-5.

�� � 444-445. QyiNTiE ReSPONSIONES. ^Si

Geometricarum effentias pertinere intelliguntur, un- quam extitifle, ac proinde iftas effentias non effe | ab 539 ullis rébus exiflentibus defumptas, At, inquis, funt falfaé. Opinione tuâ fcilicet, quia naturam rerum 5 talem effe fupponis, ut ese non fint ipfi conformes. Sed, nifi omnem Geometriam falfam quoque effe con- tendas, negare non potes quin de ipfis multse veri- tates demonftrentur, quae, cùm esedem femper fint, merito dicuntur immutabiles & seternse. Quôd au-

10 tem forte non j fint conformes ei rerum naturœ quam tu fupponis, ut nec etiam illi quam Democritus & Epicurus ex atomis effinxerunt, efl tancùm ipfis deno- minatio extrinfeca quae nihil mutât; & nihilominus haud dubie funt conformes verae illi rerum naturje

i5 qure a vero Deo condita efl. Non quôd fint in mundo fubftantiœ longitudinem habentes fine latitudine, aut latitudinem fine profunditate ; fed quia figurse Geo- metricae non confiderantur ut fubftantiae, fed ut ter- mini fub quibus fubflantia continetur.

20 Intérim autem non concedo ideas ijlarum figurarum nobis unquam per fen/us fuijfe illapfas^, ut vulgo omnes fibi Iperfuadent. Etfi enim haud dubie dari poffmt in 540 mundo, quales a Geometris confiderantur, nego ta- men ullas dari circa nos, nifi forte tam minutas, ut

25 nullo modo fenfus noftros attingant. Nam compo- nuntur ut plurimum ex lineis redis ; at nequidem unquam ulla pars linese, quae rêvera reda effet, fenfus noftros movit, quippe cùm illas, quae maxime redae

9 Après aeternœ, à la ligne coniinctur, tion à la ligne {i" et {i" édit. seulement). — 19 Après 2' édit.). — 20 iftorum (/" édit.).

a. Page 332, 1. 2-6.

�� � j82 OEuvREs DR Descartes. 44'>-i46.

nobis vifse funt, pulicario perfpicillo examinamus, plane irregulares & undulatim ubique incurvas elle deprehendimus. Ac proinde, cùm primùm olim in infantiâ figuram triangularem in chartà depidam afpeximus, non potuit illa figura nos doceie quo 5 pado verus triangulus, ut a Geometris confideratur, I effet concipiendus, quia non aliter in eâ contine- batur quàm valut in rudi ligno Mercurius. Sed quia jam ante in nobis erat idea veri trianguli *", & facilius a mente noftrâ. quàm magis compolita figura pidi lo trianguli, concipi poterat, idcirco, vifâ iflâ figura compofitâ, non illam ipfam, fed potius verum trian- 541 gulum apprehendimus. |Eodem plane modo quo, dum refpicimus in chartam, in quâ lineolse atramcnto ita dudae funt ut faciem hominis repraefentent, non tam i5 excitatur in nobis idea iftarum lineolarum, quàm ho- minis : quod omnino non contingeret, nifi faciès humana nobis aliunde nota fuiffet, atque effemus magis affueti de illà quàm de lineolis iftis cogilare, quippe quas faepe etiam, cùm aliquantulum a nobis 20 remotœ funt, ab invicem diftinguere nequimus. Ita fane triangulum Geometricum, ex eo qui in chartà pidus eft, agnofcere non poffemus, nifi aliunde mens noflra ejus ideam habuiffet.

2. Hic non video cujus generis rerum velis effe 25 exiftentiam, nec quare non œque proprietas atque omnipotentia dici poffit, fumendo fcilicet nomen

j3 Après apprehendimus, à la ligne {i" cdil. seulemenl).

a. Voir t. V, p. i6i.

b. Voir t. III, p. 409, 1.7.

c. Page 32 2, I. 12.

�� � 446-447- QUINT.-E ReSPONSIONES. ^8^

proprietatis pro quolibet attributo, five pro omni eo quod de re potefl prsedicari, ut hîc omnino fumi débet. Quim etiam exiftentia neceflaria efl rêvera in Deo proprietas ftrijdiffimo modo fumpta, quia illi 5 foli competit, & in eo lolo eiTentise partem facit ^. Nec I proinde exiftentia trianguli cum exiflentià Dei 542 débet conferri, quia manifelle aliam habet relatio- nem ad effentiam in Deo quàm in triangulo.

Nec magis efl petitio principii ^, qudd exijjentia inter

lo ea, quœ ad ejfentiam Dei pertinent, nutneretiir, quàm qu6d aequalitas trium angulorum cum duobus redis inter trianguli proprietates recenfeatur.

Nec verum eft ejfentiam & exiflentiam in Deo, quem- admodum in triangulo, unam ahftjue aliâ pojfe cogi-

i5 /a/i'^, quia Deus ell ûium ciTe, non autem trian- gulus. Nec tamen inficior quin exiftentia polfibilis fit perfedio in ideâ trianguli, ut exiftentia neceft'aria eft perfedio in ideâ Dei ; efficit enim illam prseftantiorem quàm fini idese illarum Chimœrarum, quarum exi-

20 ftentia nulla efl'e pofle fupponitur. Nec proinde vel minimum ullâ in re argumenti mei vires infregifti, haerefque femper delufus illo fophifmate, quod ais tam facile a me folvi potuiffe'^.

Ad ea autem quae fubjungis, jam alibi fatis ref-

25 pondi..Et plane falleris, cùm ais non demonjlrari exi-

8 Après triangulo, ito)t à la icccnfeatur, même remarque. — ligne {iel 2'édil.}. — 12 Après 23 Après potuiffe [Ui.).

a. Voir t. III, p. 416, 1. 25.

b. Page 32?, 1. 3i.

c. Page ?24, 1. I.

d. Voir t. 111, p. 410, 1. 14.

e. Page 324, 1. i2-i3.

�� � j84 Œuvres de Descartes. 447-448-

543 Jîenîiam de Deo, ut demonjîratur | de iriangulo quàd ejus très anguli Jint œquales duobus réélis^ : utriufque enim eft par ratio, nifi quôd demonftratio probans in Deo exiftentiam fit altéra | multo fimplicior & clarior. Caetera denique praetereo, quia, dum ais me nihil 5 explicare^, nihil ipfe explicas & nihil probas, nifi tan- tùm te probare nihil poiTe.

j . Contra ea quse hîc habes de Diagorâ, Theodoro, Pythagorâ aliifque •=, oppono Scepticos, qui de ipfis Geometricis demonftrationibus dubitabant ; &. affirmo 10 ipfos id faduros non fuiffe, fi Deum, ut par eft, co- gnoviftent. Nec rede probatur unam rem aliâ efle notiorem, ex eo quod pluribus vera videatur, fed tantum ex eo quôd illis, qui utramque, ut par eft, cognofcunt, appareat efle cognitu prior, evidentior i5 & certior.

544 \De lis quœ

In 6. Meditationem objeélafunt.

I. De eo quod neges rcs materiales, ut funt objcclum 20 purœ Mathefeos, exijlere^^ jam ante egi.

Falfum autem eft intelledionem Chiliogoni efle confufam ; diftindiffimè enim & clariflimc multa de

21 Aprks egi, non à la ligne (/" et 2' édit.).

a. Page 325, 1. 23-27.

b. Page 32Ô, 1. 7.

c. Page 328, 1. 7, etc.

d. Voir t. III, p. 410, 1. 18.

e. Page 328, 1. 25.

�� � 448-44-) Quinte Pesponsiones. 38^

eo poffunt demonflrari, quod certe non ficret, fi non nifi confufe, vel, ut ais, nomine îenus^ perciperetur. Sed rêvera illud totum fimul clare intelligimus, etfi non poflimus totum fimul imaginari ; ex quo patet 5 vires j intelligendi & imaginandi non differre tan- tùm fecundùm magis & minus, fed ut duos modos operandi plane diverfos. Qiiippe in intelledione mens fe folâ utitur, in imaginatione verô formam corpo- ream contemplatur. Ac quamvis figura Geometricœ

10 fmt omnino corporea.\ ri'^n tamen idcirco ide?e illai, per quas intelliguntur, quando fub imaginationem non cadunt, corporece funt putanda?.

kc denique te folà dignum cil, ô caro, exiftimare b45 ideas Dei, Angeli, & mentis humancv ejjc corporcas, vel

i5 quaji coiyorcas, ex forma fcilicet humanâ, & ex rébus aliis tenuijfimis.fim-plicijfimis, infciifibilijjimis, cujufmodi funt aèr celherve, dcfumptas^\ Quifquis enim Deum aut mentem ita libi repncfentat, rem non imaginabi- lem conatur imaginari, & nihil nifi corpoream ideam

20 effingit, cui nomen Dei vel mentis falfo tribuit. Nam in verâ mentis ideà fola cogitatio cum ejus attributis, quorum nulla corporea funt, continctur.

2. Hîc^ manifefte oftendis te prsejudiciis tantùm niti, nunquamque illa exuere, cùm velis nos in iis,

25 in quibus falfitatem nunquam detcximus, nullam fal- fitatem fufpicari; atque ideo, cùm turrim & propefpe- âamus & contingimus, certos nos ejje quàd fit quadrat.r\

12 Apii's putandiv, non à la ligne ( ;"' cl 2' Jdit.).

a. Page ?3o, 1. 14.

b. Page 332, 1. 3-8.

c. IbiJ., 1. 12.

d. Page 333, 1. 3-4.

ŒUVRKS. II. 49

�� � 546

��3 86 OEuvRES DE Descartes. 449-4^>-

Il quadrata apparcat ; &. cùm rêvera vigilamus, duhi- icire nos non polfc vigilemufne an fomnic\rnu.s^, & talia. Niillam enim habes rationcm exiftimandi omnia, in qiiibus error elTc poteft, jam olim a te fuilTe animad- verfa; c^ facile probari polTet, te in iis intcrdum falli 5 quae | certa eO'e fie admittis. Cùm autem cô redis, ut faltem dubit .re non liceat quin rcs taies appareant qiiales apparent^, ad viam redis, hocque ipfum in fecundà Meditatione aflcrui. Sed hîc de veritate rerum extra nos pofitarum quccftio erat, de quâ nihil veri attulifli. lo

3. Non hîc ha^reo in iis quce taediofe ûepe repe- tiifli "^ : me quœdam non probajfe, quœ tamen demon- ftravi ; me egiffe de crajjo tantùm corpore, cùm tamen egi de quolibet, etiam quàm maxime fubtili; c^ talia. Qiiid enim iftiufmodi affirmationibus nullà ratione i5 fulcitis opponi débet aliud quàm negatio ? Sed obitor tamen vellem fcire quo argumento probes, me potius de craflb corporc quàm de fubtili egilfe^'. Nempe quia dixi : habco inihi conjunclutn, & cerlum ejl me ci cor-pore mco elfe dijlinclam. Qlku verba non video cur non rcque 20 fubtili ac cralfo corpori conveniant, nec puto pneler te quemquam videre. Canerùm in 2 Meditatione lidem feci% mentem intelligi polfe ut lubllantiam exillen- tem, etfi nihil intelligamus exiftere quod fit ventus, vel 547 |ignis, vel vapor, vel halitus, vel quodvisj aliud corpus 23 quantumvis fubiilc iX: tenue. An verù in rei veritate

<S hocque' hoc enim (/"' edil.).

a. Pai,'c 333, I. 17-iS.

b. Jbid , 1. 26-2S.

c. Page 334, 1.21.

d. Page 336, 1. 1-3.

e. Ibid., 1. 29.

�� � 451-432. Quinte Responsiones. 387

ab omni corpore effet diverfa, dixi me ibi non difpu- tare ; hîc autem de eo ipfo difputavi & demonflravi. Tu verô, quseftionem de eo quod potefl intelligi cum qusellione de eo quod rêvera efl: confundendo, nihil 5 horum te intellexiffe tcilaris.

4. Hic quaeris quomodo exijh?nem in me,fubjeélo inex- tenfo, recipi pojje fpeciem idcainve corporis, quod exten- fum ejl"". Refpondeo nuUam Tpeciem corpoream in mente recipi, fed puram intelledionem tam rei cor-

10 porese quàm incorporese fieri abfque ullà fpecie cor- poreâ. Ad imaginationem verô, quae non nifi de rébus corporeis effe potefl, opus quidem effe fpecie quîe fit verum corpus, & ad quam mens fe applicet, fed non quae in mente recipiatur.

i5 Quod ais de ideâ Jolis, quam ex folo ejus calore cœcus elicil^\ facile refutatur. Potefl enim cx-cus ille claram & diftindam habere ideam folis ut rei calefacientis, etfi non habeat ejufdem ut rei illuminantis. Nec rede me illi cseco comparas : primo, quia I cognitio rei 548

20 cogitantis multo latius patet quàm rei calefacientis, imô etiam latius quàm quicquid de ullâ alià re co- gnofcimus, ut fuo loco oflenfum efl; ac deinde, quia nulli poffunt arguere ideam illam folis, quam format caecus, non omnia qu?e | de foie percipi poffunt con-

25 tinere, nifi qui, vifu praediti, ejus lumen & figuram infuper agnofcunt. Tu verô, non modo nihil amplius, fed nequidem id ipfum quod ego, de mente cognofcis;

ilî mens, ajouté {2' édit., 14 Après recipiatur, non à la errata), omis auparavant. — ligne [i" ut 2' édit.).

a. l\\-c 337, 1. 20-27. h. l*agc 3;'>S, 1. 20.

�� � ^88 OEuvREs DE Descartes. 45î.

adeo ut hac in parte tu potius cœcus, ego ad fummum lufciofus cum totâ humanà gente dici poffim.

Neque verô addidi mentem non cjfc extenfam , ut quid ipfa effet explicarem, fed tantùm ut monercm illos errare qui putant effe extenfam. Eodem modo 5 quo, fi qui affirmarent Bucephalum ejje Muficam, id non fruftra de ipfo ab aliis negaretur. Et fane in iis quae hîc fubjungis ut probes mentem effe extenfam, quia fcilicet corpore utitur quod eft extenfum, non melius ratiocinari mihi videris quam fi ex eo quod 10 Bucephalus hinniat vel mugiat, & ita edat fonos qui 6^9 referri polîunt ad [Muficam, concluderes de Buce- phalo, quôd fit Mufica. Etfi enim mens fit unita

2 Après poflhn, non à la ligne (/"' et 2' éditX

a. Page 338, 1. 28.

b. Voir t. III, p. 411, 1. 16.

c. Revins, dans un pamphlet contre Descartes et contre Heereboord, disciple de Descartes, Statera Pbilofopbiœ Cartefianœ, en i65o, tait les réHexions suivantes sur ce passage: « Eruditilfimus Gall"endus,del"cripiio- >■ nom quandani animie apud Cartelium exaniinans, in eo videlicet quôd » cani diceret rem non extenfam : qua'fo, inquit, primitm, idcircone ideam >> tui claram €■ dijlbulam habes ? Dicis te non extenfam. Dicis quid non « fis, non verô quid fis. Kt pofi nonnulla : Krgone elara difiinâaque erit » Rueephali idea, fi qiiis faltem norit de Bitcephalo, quod Mva(:.\ non fit ? >■ Haec cùm ita l'cripta elleni à Gallendo, «S: à Cartelii utroque typographe » ita exprclTa (Parilicnli pag. 480, Amllelodamenli pag." 397), tamen Lyn- » ccus noiler Cartclius pro Mvsca iegit Mvsic.wt. Et ridiculam expoli- » tionem addidit. Ita cnini rel'pondet (piioris edit. p. 548, poUerioris 452). » Neque vero addidi, mentem non effe extenfam, ut quid ipfa ejfet cxpli- » carem, fed tanliim ut moncrein, ///os critve qui putant effe extenfam. >' Eodem modo quo, fi qui affirmarent liueepl-ilum eJJe Mv^irwi, id non " frufira de ipfo ab aliis negaretrr. lit fane in iis qiiœ hie fubjungis, ut «probes mentem effe extenfam, quia fcilieet eorpore utitur, quod efi » extenfum, non melius ratiocinari mihi videris, quant fi ex eo quod » Bucephalus hinniat vel mugiat, S- ita edat fonos qui referri poffunt ad » MvsicAM, concluderes de Bucephalo, quod fit Mvsica. Habemus crra- » tum quod dixinius juculare, in eo qui le extra onine errandi periculum

�� � 452-4?3- Quint.î: Respqnsiones. ^89

toti corpori, non inde fequitur ipfam efle extenfam per corpus, quia non eu de ratione iplius, ut fit extenfa, fed tantùm ut cogitet. Nec intclligit exten- fionem per fpeciem extenfam in fe exiftentem, quam-

5 vis eandem imaginetur convertendo fe ad fpeciem corpoream quae eft extenfa, ut jam dicluni eft. Nec denique necelTe eft ut ipfa fit corpus, etû habeat vim movendi corpus.

5. Quae hîc habes de unione mentis cumlcorpore",

10 fimilia funt praecedentibus. Nihil uUibi in meas ra-

ponit. Nune audiamus pervicaciam inauditam. Quum ciiini ab aJvci- fario, Difquifitionis in fiiain Meiaphylicani pag. 3o5, de hoc laplii 1110- dclle admonitus cll'et, hil'ce vcrhis : video te {feu fpoute, feu cnore leclionis tie/ciu) comparaie Bucephalum cum Mvsic.\. quem ego d- ex feiifu commuiii, & ex leâione Typographi, comparavi cum Mvsc 1 ,• quid fccit: An quod peccatum crat coircxii ? An quicquam nuiiavii.- Imo in Gallicâ verlione & Mvscam in veibis- Gallendi, \ Mvsicam in luis, ut erant, reliquit, quamvis vaHius intcr hxc duo vocabula in illà linguâ lit divoniuni quàm in Ronianà. Legantur vcrba GaUcndi. p. 5j3 : Et celuy la auroit il vue Idée claire £■ dijiincle de Buccphal, qui cmi- iwijlroit du moins qu'il n'ejl pas vue Moyche? Subjiciaiur rcfponluiii Cartclii, p. 389 : Or ie n'ay pas adjoutc, £c. Tout de mefmc que, s'il fc trouuoit quelques vus qui voulujfent dire que liucephal ejï vue M\sii^i 1:, £-c. Kt mox : il me femble que vous ne raifoune\ pas mieux, que Ji de ce que liucephal liannit (nuigitum omilii intorprcs, quum vidcici cum cquo non convenire ; lod reliqua, ut invcnii, poluit ; addil enim' £'ainfi poujfc des fons qui peuucnt e/lre rapyorte^ à la MvskjVF, vous tirie^ cette cnn- fequence que Bucephal cjl donc vue Mv^iqih. Quis non hic cxclamct : o cor Zcnonis 1 6 jccur Cratctis ! Cartclium tc.v Tcavî-;9T/îu,ova non vidillc, ut in S. litcris culcx camcio, in prophanis mufca elephanti opponiiur, iia Galiondum mufcam lîucephalo oppoiuilUc ! et ita à communi l'ciiiu fc dcrclictum hic ollendiile. ut pro mulcà legerct mulicam! imo ne fine ratione infanire vidcrctiir, oiiam rationcm commcntum elle qua hoc dclirium iliullraret I graphicum l'anc nugaturem ! i Fabula fuppofilam narrât pro virgine cervam. « At nunc pro A/r.sc.i ,\/i'i:/c.i fuppo/ita ejf. ■• Scd de his hack'nus. ■■

Rkvh s, Statcra Phil. Cartefiance, p. 231-234.) a. Page 343, 1. 21.

�� � jc)o Œuvres de Descartes. 453-454.

tiones.objicis, fed tantùm dubia proponis, quœ tibi ex meis conclufionibus fequi videntur, etfi rêvera ex eo tantùm oriantur, quôd ea, quse ex naturà fuà fub imaginationem non cadunt, ad ejus tamen examen velis revocare. Ita hîc ubi mentis & corporis permi- 5 rtionem cum permiftione duorum corporum vis com- parare, fufficit ut refpondeam nuUam inter talia infli- tui debere comparationcm, quia funt toto génère diverfa, partefque in mente non effe imaginandas, ex 550 co quôd ipfa partes in corpore intelligat. L'nde enim 10 habes id omne quod mens intelligit, in ipfà elle de- bere ? Profedo 11 hoc effet, cùm magnitudinem orbis terrarum intelligit. illam ctiam in fe haberet, atque ita non modo elTet extenfa, fed etiam extenfione major orbe terrarum. i5

6. Hic^ nullà in re mihi contradicis, & fatis multa nihilominus dicis, ut nempe ledor inde cognofcat ex proli,\itate verborum, rationum tuarum multitudinem non effe airtimandam.

Haclenus verô mens cum carne differuit, atque, ut 20 par erat, in multis ab ipfà diffenfit; fed jam in con- clufione verum Gaffendum agnofco, illumque ut prse- (lantiffimum Philofophum fufpicio, ut virum candore animi atque integritate vita: celcbrem ampledor, j lîv: ejus femper amicitiam quibufcunque potero obfe- 25 quiis demereri conabor. Itaque rogo ne illi grave fit, quôd libertate Philofophicà ufus fuerim in ejus ob- jedionibus refutandis, ut mihi profedo pergratum fuit quicquid in ipfis continetur; ^^ inter cretera gavi-

a. l'aj-c 345, I. -.

�� � 454- Quinte: Kesponsiones. tçi

fus fum, quôd | a viro tanti nominis, in Differtationc ssi tam longâ & tam accurate confcriptâ, nuUa ratio allata fit quse meas rationcs oppugnaret, nullaqiic etiam in meas conclufiones, ad quam mihi non per- 5 facile fuerit refpondere".

��ADDITION

AUX ^"'" OBJECTIONS ET RÉPONSES,

Les Objections de Gassend et les Réponses de Descartes t'uicm publiées dès la première ddiiion des Méditations, à Paris, chez Soly (achevé d'im- primer le 28 août 1641). Gassend répliqua dans de longues [nstanccx, qui furent achevées le i5 mars 1642. Il ne se décida pas cependant à les imprimer aussitôt, se contentant de les faire circuler dans un petit cercle d'amis. Descartes le sut, et s'en plaignit en Hollande : la plainte devint publique, dans un passage de son Epitre au P. Dinet, imprimée à Amsterdam, en 1642, avec la seconde édition des Méditatinns. D'aune part, un ami de Gassend, Sorbièrc, obtint enfin de celui-ci le manuscrit des Instances, et les fit imprimer à Amsterdam. Il réimprima en même temps les premières Objections de Gassend et les Réponses de Descarics. Seulement, au lieu de donner tout d'une suite les Objections comme une seule et même lettre, et ensuite, de la même manière, les Réponses, il donna séparément les différentes parties, en suivant les numéros indiqués, et put ainsi intercaler ù leur place les Instances, selon qu'elles se rappor- taient à telle ou telle Objection et Réponse. Ainsi chaque Objection se trouve détachée des autres et suivie immédiatemein de la Réponse: après celle-ci vient aussitôt l'Instance, ou les Instances. De là le titre nouveau de l'ou- vrage : Pétri Gassendi DISQVISITIO METAPHYSICA. Seti DVBITA- TIONES ET INSTANTLI^ -.adversus Renati C\v.tf.si\ Metaphysicani, et Responsa. (Amsterodami, apud lohanncm Blacv, CID ID G XLIV.i Les Dubitationes désignent les Objectiones de 1641. En outre cet ouvrut^c contient un Index très complet, qui donne le sommaire, non seulement de chaque Instance, mais aussi de chaque Réponse et de chaque Objection. Nous reproduisons ici, à titre de documents, d'abord deux pièces, qui sont en tète de cet ouvrage, à savoir une lettre d'envoi de Gassend à Sor- bière, et un avis de l'Imprimeur au Lecteur, puis tout au long VIndcx. qui vient aussitôt après, enfin quelques passages de la première /nstaiiee, a cause de l'intérêt qu'ils présentent pour l'historique de celte puMiciUi.in.

a. Voir t. III, p. 416, 1. 10.

�� � j()2 OEuvRES DE Descartes.

I

« Samveli Sorberio " p. Gassendvs

» s . »

« Facio tandem faiis, Sorberi : niitto fcilicet qucm jamdudum cfflagi- > talli codicem mearum adverfus Cartelii Metaphylicam Inrtaiitiaium. » Nilî priùs feci, caulfam ad te fcripfit praeclarus ille juvcnis tuiquc >> amans Thomas Martellus, qui cil confcius illum abiilVe, exulalleque » procul a me, & vix nunc per varias ambages rediilVe in meas manus. » Nempe amici varié habuerunt invicemque, ac etiam longé extra urbem " communicàrunt; neque te id iatuit, qui fignificafti dixilVe tibi Carteliuni " le, cùm ell publiée conquellus de Icriptis adverlum le libris, qui non in )• lucem emitterentur, l'ed privatim lectitarentur", meum fubnotarc pra;- " lertim voluill'e. Quùd tu verô ipfum non legendi modo, fed & cvulgandi i> licentiam depol'cis, ut tibi lanè, qui lie me amas, qui lie depolcis, vide- » bitur, tametll res mihi non videtur tanti. Quippe opus quidem con- " l'cripli, ut amicis gratiricarer, cùm non ferrent virum eo folùm fine » habere voluille ex mealiirque privatas cenluras, ut jadare publiée pollet » non carere le advcrfariis, qui reverà habuerat nuUos (me faltem non » habuerat). Scd cùm iplis lamen amicis faiisfecilTe vifus fim, mihi ipfe » non l'atisl'eci. Cùm illi enim cenluerint, ut, quemadmodum priùs fue- 1) ramcontextùs fericm infequrnus, & Cartelius l'uas Refponliones lingulis -■ Epiltolic meae articulis accommodàrat, lie ordine eodem inrtarem in Ref- " ponliones lingulas; mihi tamen ipli opus videbatur elle futurum longe Il concinnius, li, propolito cauil'x llaiu, quce dicenda haberem omnia •■ Ipeciali quàdam cohxrentequc dilporuione contexerentur. Et exceperc " illi quidem, id demùm praellandum, li forte Cartelius quidpiam dein- '. ceps reponeret, quod novam nianum foUicitaret ; fed intérim tamen ell " quumobrem verear, ne, quà res ell compagine, fi edendam cenfueris, " non lit fatis leclu futura jucunda. Tu tamen, ubi res legendo fuerit •' perfpcclior, id videris; nili quod fum author, ut, fi velle pergas, quot- " quot l'uerant articuli in meà Kpillolà dillincli, drllinguantur jam, atque " infcribantur Dubitationcs totidcm, ac Tituli fiant, qui & txdium lèvent, ■• i*^ argumentis appolitis, quid in unaquaque contineatur, doceant. Nam ■ tameiii Hpillola (alio fine fcripta, quàm ut fundamcntum difputationis •' llerneretur) non lie digella fuerit, ut quilibet aniculus fpecialis quidam " objeclio feu Dubitaiio fierct (aliàs liquidem unamquamque fuà con- n clulionc fuifque probationibus lanquam numcris ablolviifem), nihilo- .« minus, quia lie res tulit, & Cartelius me privatim monentem traduxit " in publicum jurgium, enitendum ell, quantum licet. ne res indecorè

a. Lettre au /'. Dinet, imprimée ci-aprcs, à la suite des j""- Objections, en it)42. Voir p. 206 de l'édition frinceps.

�� � Qi'iNT^ Responsiones. }<)}

procédât. Certè & quamvis urgcam nunc niulta circa Meditationem primam, non ideù tamen dillinguendas plureis Dubitationes cenfeo, quando initio circa ipfam non-nili caput unicum fuit; idque cùm vis dicere plura circa cxtcras cogitarem, qui fenfim tamen abreptus fum ad commemorandum lam multa. Satis erit articules Inflantix facere dil- cretos, fummulis feu ad marginem feu ad frontem appolitis; cùm & pofilt idem circa cxtcras ac etiam circa Proefationem five Occafionem fcribendi praeftari. Nimirum ex hac difcretione appofitioneque lux clt affulfura, ac arx-mllfo potKlimiim Elencho, five indice, quem li leclores percurrcrint, pudint ut fummam opcris noiTe, lie deligere, lî quid forte fit, quod cognofcere potiflimùni velint. Vale, & amicos optimos faluta. Parilîis, V. Eid. lun. M.IDC.XLIII. »

��II

TYPOGRAPHVS

CaNDIDO & ERUDITO LECTORI.

« Venit in manus noftras, leiflor candide, fummi viri Pétri GalTendi » Difqui/itio Metaphyfica, cujus editionem, tum ob fubje<5tam materiam, tum ob Aucloris ncc non Cartelii in quem fcripta eft famam, fummè fuilfe expetitam fcio. Obftitit tamen toium fermé biennium viri optimi modeftia, qui, aliunde clarus poftgenitis futurus, infuper habuit alter- cationis funem trahere, apud amicos tantiim interioris notx, quibus folis codicem fuum manufcriptum communicàrat, oftendens quàm fa- cili negotio diluere polTet adverfarii ratiocinia & acerbiora diiîla ridere. Sed tandem viclus amici, ad quem milit codicem fuum, importuna ertlagitatione, quippe qui nullum precibus rinem faciebat, libertatem ipfe fecit evulgandi. Spero, nec vana fides, magno eruditorum omnium plaufu opus iftud exceptum iri, utpote quo nullum in ifto fcriptioiiis génère potullfet accuratiùs fcribi. Quàm diligenter enim doilifTimus ille vir omnia rimatur adverfarii dida! Quanta folertià cuniculos detegit ! Quanto acumine intricata folviti Quàm validé fpicula in adverfarium retorquet I Quàm firma velligia in lubrico & priEcipiti loco ponit ! Quanto judicio rem difticilem iradatl Quàm dode dill'erit ! Quàm mo- dcllè de fe ipfo loquitur! Quàm lenis in adverfarium, prœ caeteris maie habentem virum, quem prœ caeteris fufpicere & revereri debebat ! Quan- tus nitor, quanta fermonis elegantia ! Intererat fané bonae mentis ftu- dioforum, ne tôt numeris abfolutus liber diutiùs premeretur, & natus in publica commoda privatis tantùm paucorum ulîbus inferviret. 'AYaOr, •fif éf!ç TJoc pioToïm. Quaeftio gravis eft, digna procul dubio in quam ingenua & excelfa ingénia vires fuas exerceant. Qui contendunt viri funt omni exceptione majores. Unum doleo, GafTendum non fuifTe fatis

Œuvars. H. 5o

�� � J94 OEiivRKS DE Descartes.

» notiim Cntclio:unde vir bonus, ing«;niol'us,& cujus praeclaris conatibiis -> nemo non debei favere, cùni ex indole cœtcroruni philofophantium » Gall'endi indolem xllimaret, lecus accepit vcrbuluni uniim iSc altcrum « atque ab illo fuerat bénigne prolatum; prehendens autem isoçv-v/ Ix^j-r,'/, >• fad.um eft ut paulatim vchenientifliniè anime commovcreuir, & fui » oblitus, rationis quoque oblivifcereiur, ad quam lamen erai in primis )■ atieodenduni. Sed tu vidcb s, ledoi' candide, & judicabis. Non ell quùd .■ le diuiiiis murer. Haec cnini in veltibulo pra;mittere volui. ut te rega- in rem gratam habere operam noilram qualemcunque, & milii extorquere » ab auclore nollro, quà valebis apud iilum gratià, Exercitationum Phi- II lofophicarum opus, quod ajunt inimenfà (ruge referium; cujus l'pes K ante aliquot annos literatis eft fac^a. Yale. E Typographeio nollro. ■)

��III

DVBITATIONVM & INSTANTIARVM INDEX

SCRIBENDI OCCASIO (p. 256, 1. lo) ' Pag. I

Responsio (p. 347) 2

Instantia.

1 . Inftandi neceffitas 3

2. Non agi heic de rerum Veritate, fed de ratiociniorum vi 4

3. Si Demonftrationes tuerunt, niliil fuilTe necelVe implorare Sor- bonae decretum 6

4. Non vituperandos, qui jadatas Demonllrationes non lufpi- ciunt. aliifque viis ad Dci animœque naturam alVurgunt 8

5. Demonllrationum vim non ex fui jadatione neque ex aliorum ignoratione aeftimandam effe 10

In Meditationem I, quiV ell, De iis, qiuv in dubiinn l'crocari pojfimt.

Dlbitatio Vnica.

De Methodo, quâ omnis cognitio, feu vera, feu falfa, etiam ad-

hibiiis machinis, jubetur cxtrudi (p. 25;, 1. 23) 11

Responsio (p. 348. 1. 14) '2

a. La pagination entre parenthèses est celle de la présente édition, l.cs autres numéros renvoient aux pages de la Disqttisilio inédit. 1644).

�� � Quint/p: Responsiones. jç^

��Instantia.

1. r^hilofophum clic non jactatorcni, Icd Ihidioluin rapicniia; i3

2. Falfù fuppoiii oninia prœjudicia polie cxui, ac deinccps ceriil- lima cvidentiliîmaque principia h abc ri 14

3. Iiemque omnia prœjiidicia iia haberi aiiquandiu diibia ac falfa, ut dcinceps prava conructiido non deiorqueat ampliùs mcnteni a rcflù reruni percepiionc i()

4. In piirgandà ab opinionibus mente habendum delcduni, m in purgandis liunioribiis ; nenipc ut non omncs etiani laudabilcs ej^eraniur 18

5. Elle quidem omncm fenfuni failaceni ; at non omnem l'enfio- ncm faH'am ; nequccum qui vigilat, non ceriioreni elle quod vigilei, quiini quod dormiat 20

6. Immcriiô haberi Deum quali dcccptoreni,ut dubium l'acianius, an-non forte in iis, qure evideniiflîma ac certiflima nobis videniur, dccipiannir 21

7. Mentem pcrperam in l'allitaicm conjici, cà l'pe ut t'aciiiùs ad veriiaieni allur^ai 2j

8. Injuria recurri ad nialum Genium, ut perfuadeanuir nos de- cipi, duni elle caeluni, nos habere manus, cxtcraque exillimanuis,

aut plulqunni pro infomniis habcnuis 23

9. Non concludi légitimé propolitam Mcthodum legitiniam elle. 26

In iMrnn aii(;Ni m II, quii: cit,

Du Ncilitra Mentis liuiuaiuv :

Quod ipfa fil iiolior, qiiàm (laypus.

Dl'BlTATIO I.

De Inutilitate fuperioris apparatils, ut quis inl'erat, Je cffc, quia cogilal. & ex illo quali prin'cipio omnia certô deducat. ac Ipccialiier fe non elle corpus (p. 258, 1. 23) 26

Rksponsio (p. 35o, 1. 12) 27

Instantia.

1. Fuilfe omnia honà fide objeda etiam circa Luditicationcm .... 28

2. Scepticos abs re luggillari, qui mcliùs & a>ftiones vitœ iS: ri oaivo[A£va reliquerunt, ac foliim de rébus revcià oblcuris incertilque coniroverfiam fecerunt ?o

3. L't quis inquirat, Qtiid ipfe/it ? non elle necellarium ut ticlione

& opcrolà molitione effe fe feu exiillere probet 32

4. Qux" fuinma ac feries illius refiduarumque Meditationum 34

�� � J96

��OEuvREs DE Descartes.

��5. Frullrà del'udari in llabiliendo, tanquam inconculfum princi- piiini, illud Ego Juin, ac illi prxlertini qui fpoliaius fit omni prx- iudiv.io 36

6. Vanitas apparaiùs ad illam coiifcquuiionem: £"^o tt»g'/7o, i^/'/wr exftjlo 38

-. Ex hoc coniiiiuto principio cxtera, qux' nolcumur oninia, connexionc nccelfarià deduci, falfum 3o

DlBITATlO II.

De non demonltratà anima incorporeà, ex co quod quifpiam dcccptus, & tamen advertens, affirmât fe nihil corporeum in fe repcrirc, & ne quidpiam quideni, quod lit quali fpiritus, ventus, aui aiiud corpus tenue (p. 260, 1. 12) 41

Responsio (p. 352, 1. 19) 43

Instantia.

1. Eum, qui le nihil corporeum, fed puram elle Mentem dicii, llomachari immeritô, li quis cum ipfo agcns ailoquatur ut folam mentem 42

2. Non probari Animam non elle corpus tenue, li nihil aliud, quàm l'upponatur nullum plané elVe corpus in mundo. Et varia quidcm, fed vana effugia 44

3. Demonftraiionem non elle, li quis, ut probei non habere le aliquid, quod ad corporis naturam pertincat, nihil aliud afferat, qnàni le a malo Genio delufum, attendere tamen, & nihil taie polTe ailirmare 46

DUBITATIO III.

De non demonftratà Anima incorporeà, ex eo quùd idem affirmet fe, pari modo delufum, non deprehendere quùd nutriatur, incedat, fentiat, ac deprehendat intérim fefe cogitare (p. 261, 1. 18) 47

Responsio (p. 353, 1.8) 48

Instantia.

1. Nihil-nc 'rnpugnatum, ac propofitum, quod fuerit refponlîone dignuni 5o

2. lUum non dcmonllrare, fed qua-'litum petere, qui, probaturus Animam non adolefcere, debilitari, aut turbari cum corpore, nihil aliud dicat, quàm uti Animam corpare tanquam inllrumcnto 5i

3. Pollulari jure Denionllrationes ab eo qui fe demonllrare glo- riatur ; iS: maie remitti probandum in Meditaiionem VI, quod illeic fupponitur in illà probatum, ubi tamen probatum non cft 52

�� � Quinte "Responsiones. ^97

4. lllum, qui dicit non habere fe rationcin, quare Animam dicat corpus tenue, non idcircô demonftrare, quôd anima corpus tenue

non fit 54

5. Non ex eo quod cogitationis & corporeitatis diftincli conceptus funt, probari res elfe reipfà diftinilas ; ac non debuilTe diffimulari, quod obje^lum fuerat de Brutorum ratiocinio deque cerebri ad ratiocinandum nccefTitate 56

DlBITATIO IV.

De non probatà confequutione illà ; Sum igitur prœcifè res cogi-

tans. id ejl Mens, Animux. intelleâus, ratio (p. 263, 1.5) Sy

Responsio (p. 355, 1. 27) 59

Insiantia.

1. De ufurpatione vocum Animae ac Mentis; deque cogitatione in utero, & per Lethargum 60

2. Refponfionem de ineptitudine cerebri in infante aut lethargico

ad reruni ve(tigia recipienda, nullam elTc 61

3. Iterùm non praeftari heic,quod in Meditatione fextâ fupponitur praeftitum, ac vitiofam elTe confequutionem : Cognofco me prcecijè tatitùm rem cogitantem, ergàfum tantùm res cogitans 62

DUBITATIO V.

De non probatâ Intelleif>ûs & Imaginationis diftindione, quafi

Intelledio fine imaginatione fit (p. 265, 1. 14) 64

Responsio 'p. SSj, I. 21) 66

Instantia.

1. Eurn, qui cognofcit aliquid fui, non proptereà fe cognofcere totum. Et qui dicit fe nihii agnofcere in fe, quod in imaginationem cadat, non eum proptereà fuam naturam diftinftiiïimè percipere. . . . 66

2. Declinatam fuilTe difficultatem de corporeâ imagine, fine quà mens intelligere non polUt 67

3. Declinatam quoque illam de criterio, quo difcernatur, quando- nam imaginatione, qux intelledio non fit, aut intelleilionc, qua; non

fit imaginatio, quidpiam concipiamus 69

DlBITATIO VI.

De Mente Brutis vifà afferendà, fi Mens fit res fentions, imagi-

nans, &c (p. 268, I. 17) 71

Responsio (p. 358, 1. 4) "3

�� � 398

��OEuvRES DE Descartes.

��Instantia.

��1. Difficuhatcm de Bruiorum ratiocinaiionc dcclinatam immeriiô l'uillc 73

2. Elle non critérium, (cd peiitionem principii circa diilinclioncni Mentis &' corporis, quùd illa dicatur Res cogitans, iftud extenfa ; t'ai lu m que elle, quùd tota illius natura in cogitatione, hujus m cxteiifione conlillat 74

3. Iterùm longe abelîe, ut qui pcrfpedum habet nientem cogitare, totam proptercà feu intimam mentis naturam perfpeclam iiabeat. ... 77

4. Non t'uilVe probatum intelligere mentem independenter a cere- bro, etiam cùm inter fomniandum le Ibmniare advenit 79

DUBITATIO VII.

De exemple Cera; : quôd, dctraclis mente omnibus illius acciden- tibus, non proptereà intima illius natura clare diftinctequc & intel- Icc^u quidem abfque imaginatione nofcatur (p. 271 , 1. 16) 81

Respossio (p. 359, 1.3) 82

Instantia.

1. Nihil non fuilTe jure objeclum ex ipfâ verborum commemo- raiione 83

2. Dillimulatas intérim difliculiates prcecipuas de fubllantià ccra' mancnte occulta, ac l'ubllantià Mentis limiliter, quantumcumque cognitis detraclifque nonnullis accidentibus fpeclentur 84

DUBlTATIO VIII.

De Natura mentis non declaratà ; tantùm abell ut probatum lit.

cam effe notiorem quàm corpus (p. 273, 1. 20) 86

Rf.sponsio (p. 359, 1. 17) 89

Instantia.

1. DifTicuitates prxcipuas dilTimulatas fuiffe 89

2. Quicquid de rébus cognofcimus, non elfe intimam illarum na- turam ; quam voluit Deus latere nos, ut cjus notifia non perinde nobis ac accidcntium necellaria 90

3. Etfugium effe lepidum, tôt proprietates mentis agnol'ci, quot res lingulares polTunt ab eà cognofci ; ut indc arguatur pleniorem illius quant ullius alterius rei liaberi notitiam 92

4. Tota Sccunda .Meditatio in Syllogifmum cogitur, ut ratiocina- tionis imbccillitas magis pateat ; ac varia noiantur circa id quôd Meus diciuir cj/'e noiior quàm corpus . . 94

�� � QuiNT^E Resfonsiones. J99

In Meditationem III, quae eft De Deo, quod exijlat.

DUBITATIO I.

De habenda Régula, non quà flatuatur id ejfe verum, quod clare dijiinâeque percipimus ; fed quà cognofcamus nos ita clare & dijiinâe percipere, ut non falhmur (p. 277, I. 1 1) 93

Responsio (p. 36 1, 1. 7) 97

Instantia.

1. De connexione Meditationum, & quae pugnantia confequantur ex Régula heic fuppofità, & non habita, qute fupponitur fuiura, de Deo notitiâ 98

2. Declinatam fuiffe diffîmulatamque difficultatem prscipuam, quîB fuit adverfus Regulam applicationemve illius obje>fta 100

3. Defiderari adhuc Regulam, five Methodum, quà putantes nos aliquid clare dillinileque percipcre, ccrti fimus omnia elle circum- l'pecla, ut nihil poiïit luboriri, unde erralfe deprehendamur loj

DUBITATIO II.

De adventiiià omnium Idearum origine, etiam Chima:rarum,

etiani Rei, Veritatis, cogitationis (p. 279, 1. 18) io3

Rksi'onsio (p. 362, 1.5] io5

Instantia.

1. Declinatas fullFe difficultates prascipuas, quibus efficitur non clic idcas, nifi advcntitias ; & quo artificio alla: ides in excmpkim alTumptx, alii' pra-icrmillae io5

2. Declinatum fpecialiter quod obje^^um fuerat circa Ideam Rei non formatam, nili ex perfpeflis fmgularibus, pra;habitifque illorum ideis : & eum, qui poltquàm atfedavit exuere omnia prœjudicia, deprehendit in le aliquas idcas, dicere non polïe eas elTe innatas 107

DuBlTATIO III.

De adventitiâ Idearum origine, ex ils quae casco & furdo défunt comprobatâ ; & de Ideà unicà Solis, qui> fenfu habita ratione ampliaiur fp. 282, 1. 7) io9

Ricsi'ONSic) fp. ;^fi3, 1. I ) , ,0

Instantia.

I. Objectionem faflam de casco & furdo elTe infolutam. Neque ex quibufdam iblùm propofitis id quod intendifur légitime concludi... m

�� � 400 OEuvRES DE Descartes.

2. Diflkultatcm pnccipuani de Ideà Solis diliimulaiani. Ideani propriî; imaginem elle. Alic|iui pcr veram ideam pcrcipi, aliqua vi confequutionis 1 13

DUBITATIO IV.

De Ideâ rubltaniiiv non proprià, & per accidentia, ac inltar iplo- runi. Dcque idcà Dei dcfumptâ ex rcbus eaiumvc perfedionibus ip. 284, I. 23i ii5

Rkscossio (p. 364, I. 3^ 118

Instantia.

I. Vidiri iniellcclioncm non polïe ab imaginationc fcjungi ; &• candem clic livc obverfari in utràque imaginem 119

". FaU'um videri fubUantiam, non imaginaiione, fed intelledu folo percipi ; iS: v]uam habcmus illiiis idcani, non pendere ab lis quas habemus accidciuiiim 121

3. Quà rationc vidcantur primi iiomines Dei Ideam iiabere potiiille, Il non habuciunt ingeniiam : <S: ut ratiocineiur, qui habere

4c ingvuitam putat 1 23

4. Dei, cùm intinitus lit, non liabcri veiam ideam. Infinitum ncgatione foià cognofci. Unde lit ideœ ampiiatio. Injuria negari tore pcrpulillum Dcum. li major non lit, quam a nobis intcUi- gatur 126

Dmbitatio V.

De illo elîato, nihil cjl in effeâu, qttod non fit in caujfà, inielli- gcndo de caull'à materiali. Va quatenus verum elle pollit, tanlum faltem cjfe dcberc realitalis formalis in cauffd ideœ, quantum objcclivœ in ideà ej\ i p. 288, 1.8) 1 28

RKsroNsio (p. 360, I. i) 1 3o

Instantia.

1. Haud juic rclinqui rcgiam viam. quà Dei cxlillcntia probatur ex etIecJibus in univcrfu manilcllis, ut per vocatam objedivam idex realitaiem probetur. Rcalitatis vocem impropriè ulurpari 1 3o

2. Videri Ideam cum lu;i realitate objectiva lefe habere ut Hguram ccrx' imprellam cum luà ligilli repra.'1'eniaiione; adeo ut, qucmad- modum figura rcprwfentaiiva elt ligillum rcpra-fentabile, lie idea habeat rcaliiaicm objcclivam, (eu repraerentaiionem caulVa-, ipfa cauHa realiiaiem formalem, feu rcpra-lentabilitatem i32

3. Dinimulatas difficultates luille : & quatenus verum aut non vcruin lit prxexliflere cffci:lum in cauin'i, ut de objccliva ideœ rea- litate concludaïur 134

�� � QuiNT.K Responsiones. 401

��DfBITATIO VI.

De non habente ex fe fuî ipfius ideam mente (quae non videatur pode feipfam magis intelligere, quàm oculus feipfum videre), & neque Dei, neque Angelorum, neque corporearum potifïïmùm rerum (p. 291, 1. 3) 137

Responsio (p. 366, 1. lo) 1 39

Instantia.

1. Non inepiiendum. Difficultates dcclinatas fuille. Omncm ideam e(Te imaginem : quare in intcllcdu, non minus quàm in imaginatrice, imaginem elle 140

2. Probatum non fuilTe, idem non agere in feipfum, fuggillari immeritô, & retorqueri in dodorem culpani. In circumdudionc turbinis non agere idem in feipfum 141

3. Nihil confiftum fuilfe, cùm objei^um eft, didam elle mentem poffe deducere ex fe ideas rerum corporearum ; neque refponfum fuiffe ad difficultatem, quœ propofita fuerat eâ de re 142

DUBITATIO VII.

De Capiiali Demonftraiione pro Dei exftjientiâ ex prxcedente apparatu ; ad cujus imitationem conficiatur exliHcre rcipfà intinitos Mundos, quorum liabita ell idea ab antiquis Phiiorophis (p. 294, 1. 2) 144

Responsio (p. 367, 1. 19) 147

Instantia.

1. Capitalis iila Demonftratio proponitur forma Syllogifticâ ; ejufque imbeciilitas univerfe primùm ac varie monftratur 147

2. Monllratur deinde fpeciatim ac varie in Majore Profyllogifmi propofitione 149

3. Similiterque in Minore five Affumptione i5i

4. Ac rurfùs in Sub-alTumptione ; ubi & de Confequutione pro exiftentià infinitorum Mundorum 1 53

5. Falfum, quam habemus ideam Entis infiniii, repraefentare reverà, non partem, fed totum infinitum. El qui différât idea,. quam Deus habet fuî, ab eâ, quam homo habet de Deo 1 56

DuBITATIO VIII.

De fubfidiariâ Demonrtratione, ex eo quôd, qui fibi deefle fentit aiiquid, inferre debeat dari Ens, quod fit infinité perfciflius (p. 297, 1.25) 1 58

Responsio (p. 368, 1. 21) 160

Œuvres. II. 5« 

�� � 402 OEuVRES DE DeSCARTES.

��Instantia.

1. DifTimulaiam difficultatem luilTe circa illam confequutionem :

Si unum alio perfeâius ejï, igitiir illud ejl infinitum 1 6 1

2. Comniitti femper Paralogifmos, quibus ex e(Te aiSluali ideaE colligitur elTe acluale rei ; ex finitudine cognitionis, quoe portlt adhuc crefcere, infinitudo cogniti ; ex eo quôd aliquid in ideâ eft, exfi- ftentia illius ut cauffae 162

DUBITATIO IX.

De aliâ fubfidiàriâ Demonftratione, ex eo quôd aliquid fieri aut exfiftere non poffet, fi Ens infinitum non exfifteret ; quôdque partes temporis fint inter le indépendantes (p. 3oo, 1. 1 1) i65

Responsio (p. 369, 1. 14) 168

Instantia.

1. Non fuilTe demonftratum in antecedentibus elle Deum crea- torem ; ut neque elle Deum caullam rerum, eo modo quo Sol lucis caulTa eft 169

2. Remanere Paralogifmum ex alïumptà Temporis conditione

feu naturà alià quàm lit 1 70

3. Varie peccare demonftrationem, ex independentià partium temporis inter fe dedudam 1/3

4. Non agi hcic de veritate Rci iplius, fed de vi Ratiocinii, adverl'us quam quae objecta prxfenim fuerant, aut infoluta funt aut intada.. . 176

5. Prave detortum quod objedum fuerat de progreiru inrinito in caulTis elfentialiter & accidentaliter fubordinatis 177

6. Non ex eo quôd perfeiftio aliqua mente ampliatur, illam am- pliatam reipfà dari 178

DuBITATIO X.

De modo imprelTionis ideae Dei in mente, ut notas impreirae ab

Artifice, cujus fimilitudinem mens gerit (p. 304, I. 28) 179

Responsio (p. 371, 1. 8) 181

Instantia.

1. Quae conclufa ad calcem Meditationis III Syllogifticà forma exhibentur, ut quid virium habeant uno profpeflu pateat 182

2. Falfum, ideis, quas de rébus habemus, nihil polfe addi aut adimi |85

3. Falfum, niliil addi pod'e ideœ, quam de Deo femel habemus. Quo l'enfu rerum clfcntiic lint indivifibilcs, ctiam divina : & de divinis attributis 187

�� � QuiNT.'R Responsiones, 40 j

4. Declaratur varie, ut habita femcl de Deo idca amplictur 189

5. Diflicultatem lepidc clufam, quafl agatur de ideà, quœ fit non fimilitudo ariiticis, Ced nota peritiae illius 102

6. Debcre in imagine, non omnimodam quidem, fcd faltem tamcn •iliquani elle (imilitudinem cum eo cujus eft imago 193

7. Frictcxtu comparationis Trianguli non appolita:, declinaiani difficultatcm de iis, qui ideam Dei vel nuliani habent, vel candem

non hnbcnt ig5

��In Meditationém IV, qua; eft, De fcro d-'- fil I/o.

DlBlTATIO I.

De creatâ a Deo tacultate judicandi erroris non immuni ; dcque rejcclù a Phyficâ caullarum tinalium conlideratione (p. '?o-, 1. 20'. iqiS KicspoNSio (p. 3-4, 1. 10) 200

Instantia.

1. Difficultatem pro more diffimulatam circa creationem faculiatis crrori obnoxiœ. Id llatui tanquam principium, quud infcrius pro- bandum lit ; ac l'upponi demonllratum, quod demonQratiim non

fuit 201

2. Nccellariam' maxime finium conliderationem in Phyficà, ui Dcus tum Reclor, tum Author l'niverfi agnofcatur 2o3

3. Non elVc incompertos hominibus omneis fineis Dei ; idque vel

ex variarum partium corporis humani tinibus conftare 2o5

4. Inexplicabileis elle dilficuliates propofuas de caufTà efficiente valvularum cordis.cùm tamen finis live ufus videatur perfpcfliirmius. 20O

5. Falfum, li quis ab utero abfquc omni lenfuum ufu mancrei, habiturum eafdem (ac etiam puriores) rcrum ideas, quàm habeat ul'us fenfibus 20S

DUBITATIO II.

De judicandi facultate errori obnoxiâ homini tributà a Deo, qui

tamen immunem iribuere ilii potuerit (p. 3io, 1. 29) 209

Rksponsio (p. 376, 1. i) 2J i

Instantia.

I. Diflicultatem declinatam fuiffe. Comparationem Mundi cum Repubiicâ, in quâ pra;flet neminem elTe civem malum, faille appoii- tam; non iicm illam cum liominc, cujus nuUa pars oculus non ht. , 212

�� � 404 Œuvres de Descartes.

2. Diffieultatem iterùm diflimulatam adverfus imbecillitaiem Ra- tiocinii, quo facultas judicandi, quae eft in homine, concluditur elfe pcrfefta 2 1 3

DUBITATIO III.

De caufTà erroris vel falfitatis : fit-ne ex eo, quôd voluntas aut

judicandi facultas latiùs pateat, quàm intelicLlus (p. 3i4, 1. i3) 21 5

Responsio (p. 376, i. 20) 217

iNSTAKTrA.

1. Vitandx confufionis gratiâ debere intelle£lum & voluntatem lia diftingui, ut quicquid cognitionis & judicii eft, ad Intelic\;lum perti- neat ; quicquid appetitionis eleitionifque, ad Voluntatem 218

2. ProgrelVus IntelleiSlûs a prima operatione in fccundam, & ab hac in tertiam, eamque multiplicem, abfque uUâ ai^ionum volun- tatis intermiftione 219

3. Omnem actionem voluntatis fupponere intelleflûs de re expe- tendâ aut non expetendâ judicium ; etiam cùm ipfi intelledui impe-

rat, ut dijiidicet aliquid 220

4. Non patere latiùs voluntatem quàm intelleftum (imô nec tam latè), & objectus-ne merito propriœ fententiae amor fuerit 222

5. Non nafci errores ex eo, quôd voluntas, aut etiam judicium, latiùs pateat, quàm intelleétus aut fimplex apprehenfio 224

6. Inditferentiam intelleiilùs videri radicem indifferentiœ volun- tatis, in quà eft libertas, & hanc ab illo determinari ; ac non tam libertatem quàm libentiam e(Te, cùm voluntas haeret, fummo bono clare perfpc(5\o 226

7. Ut voluntas corrigatur, corrigendum priùs intelleflûs judicium ex correclà apprehenfione rerum ; & voluntatem non imperare in- telleclui, nifi ipfomet prxlucente 228

8. Quatenus falfitas in rébus fit, cùm non fit proprie, nifi in intellcclu 2 3o

DUBITATIO IV.

De dcfideratà adhuc Methodo, quâ agnofcamus nos ita clare diftiniSlequc aliquid percipere, ut periculum ne erremus non fubfit ip. 317, 1. 24) 23 1

Responsio (p. 378, 1. 26) 232

Instantia.

I. Ut agnofci polTet, an promiffa Methodus foret tradita, fuiffe prtEcipuas Meditationum particulas figillatim expendendas 232

�� � QuiNTiE ReSPONSIONES. 405

2. Circulum commill'um, probando elle Deum, ipfumque vera- cem, quia clara dilHncilaque eft ejus notitia ; & notitiam Dei elfe clarani dillinrtamque, quia Dcus cil, ipfeque verax. Delideratam denique Methodum adhuc defiderari 233

��In Meditationem V, quœ eft,

De e[[entiâ rerum Malcrialium ; £■ iterùm de Deo,

quud exjîjlat.

DUBITATIO I.

De cognità ex folà quantitate, figura, &c. rerum Materialium eireniiâ ; dcquc aitributà ideis ac Univerfalibus xtcrnâ immutabi- lique naturâ (p. 3i8, 1. 16) 236

Responsio (p. 379, I. 14) 238

Instantia.

1. Vilam haud inimeritô fuilTe tractationcm de effentiâ rerum materialium admodùm jejunam 240

2. Naturas rerum xternas ac reaicis nullas effe, & quas ut ideas habemus in mente, ab iplà mente ex infpeilis rcbus iingula; ibus fieri. 242

3. Fall'um, ideas figurarum Gcometricarum non elle hauftas a l'enlibus, ac dari in mundo taleis polie, quales a Geometris conlidc- rantur, h. e. indivifibileis 344

4. Fall'um, expcriri puerum habcre le trianguli ideam, priul'quam triangulum aliamve figuram, ex cujus analogiâ raiiocinetur, viderit. 24?

5. Animalis,aut alterius rei,qu£ fenfu percepta non fuerit, nullam

elle in mente ideam, expericntià ipfà convinci 246

DUBITATIÛ II.

De probaiâ Dei exliftentiâ ex eo quôd Ens fumme perfeiîlum exfi- flentiam lie exigat, ut triangulus asqualitatem trium angulorum cum duobus re(ïlis (p. 322, 1. 12.) 247

Responsio (p. 382, 1. 25) 25o

Instantia.

1. Exfiftentiam non elle proprieiatem, nequc elle ullius determi- naii gcneris rerum 25 i

2. Paralogilmum faille, ac pcrfevcrare, ob niutatam fuppofuio- nem ex itatu ideali in ilatum realem 252

3. Non aliâ ratione fuille. probatum Deum exlillere, quàm quia Deus exlillit 254

�� � 4o6

��OEuvRES DE Descartes.

��DUBITATIO III.

��De certitudine ac veritate omnis cognitionis, quatenus afferitur pendere a clarâ evidenteque notitiâ, quôd Deus fit, & quôd fit verax (p. 326, 1. i6) 256

Responsio (p. 384, I. 8) 258

Instantu.

1. Scepiicos non difputaffe adverfus apparentia(in quibus habuere propofitiones Geometricas), fed adverfus hypothefeis & arrogantiam dogmaticorum 258

2. Res divinas elïe magis necelTarias, ai non magis notas, quàm Geometricas; neque proinde harum evidentiam ab illarum evidentiâ pendere 259

��In Meditationem VI, qufe eft,

De rerum Materialium exjîjîentiâ, & reali Mentis

a corpore dijlinâione

DuBlTATlO I.

De Diftinftione Intelleflionis & Imaginationis (p. 328, 1. 25) 261

Responsio (p. 384, 1. 20) 263

Instantu.

1. Difficultates difTimulatas. Falfum effe, Chiliagonum clarc di- rtinfteque fine imaginatione intelligi, & Trigonum non clarius dirtinftiufque intelligi cum imaginatione 264

2. Nullam intellcctionem fine imagine corporeâ elfe. Difficulta- tcm diirimulatam. Intelligi etiam Deum, Angelum, Mentem fub aliquâ fpccie corporeâ 266

Dubitatio II.

De fenfu non femper fallente (p. 332, 1. 12) 268

Responsio (p. 385, 1. 33) 269

Instantia.

1. Quis a praejudiciis cavere pra;fertim dicendus 270

2. Etfi fallamur aliquando, dum turrim cminùs fpeélatam judi- camus teretem, polTe tamen non falli nos, dum eam cominùs ex- ploramus 271

�� � QyiNTiE Responsiones. 407

DUBITATIO III.

De capitali demonftratione pro mentis exfijientià Jeparatim a cor- pore, ex eo quôd ipfa fit res cogitans & corpus res extenfa (p. 334,

1-7) 273

Responsio (p. 386, 1. 11) 275

Instantia.

1. Sponte revelari difTimulatum t'aralogifmum de feparatione re- rum ex feparatione conceptuum. Falfo alfumi ut demonilratum, pofle Deum quicquid a quoquam clare diftincteque intelligitur 2-5

2. Vere objei^um fuilTe demonftrationis verba intelligi de corpore craffo & ex membris conftante, non de corpore tenui aut quolibet. . 277

3. Etfi ex II Meditatione colligatur Mentem concipi ut fubftan- tiam, feu rem exAftentem per fe, non colligi tamen ej^e proptcrea fubftantiam, five rem per fe exfiftentem 279

4. Demonftratio perturbate propofita reducitur in fyllogiHicam forniam 281

5. Vitlofus demonftrandi modus, ex eo quod quis dicit fe in feipfo experiri. Paralogifmum haie repeti, qui fuit inculcatus in Medita- tione II, de feparabilitate rerum ex feparabilitate conceptuum 282

6. Ex Refponfis ad alios, colligi quid ad objedum de duabus trianguli proprietatibus, qua; concipi quidcm, fed exfiltere tamen feparatim non pofTini, refponderi potuerit 284

7. Quœftionem maie inllitutam. Non qua-ri, an duce compléta: fubjlantiœ ftnt feparabiles ; fed an duo qucedam Jeparatim intelleâa fint duœ complétée Jubjiantiœ 286

8. Fruftra recurri ad diftindionem adœquatx & înadœquatx- co- gnitionis, cùm nulla adxquaia fit, aut cognofci ada-quaia poflit 287

9. Quœftionem elTe de fpeciali cogitatione & extenfione ; ac pro- batum adhuc non effe, repugnarc rei extenfa.' corporexve, ut cogitct. 289

10. Licet elle extenfio fine cogitatione, & cogitatio fine extenfione poffit, nondum tamen effe probatum non polfe fimul utrumque elfe in eodeni tenui corpore, qualc elfe poffit anima, idque etiam ex retortis exemplis 291

11. Ex praïcifione conceptuum propofiià tam inferri mentem elle corpoream, imo confici potius infeparabilem.quàm feparabilemelfe. 293

DuBlTATIO IV.

De fpecie rei corporeœ, quœ non videatur recipi potfe in mente incorporeâ; & de mente, qua; fi coexfiltat corpori feu rei extenfa, non videatur effe polfe inextenfa (p. 337, 1* ' ') • ■^94

Responsio (p. 387, 1.6) 298

�� � 4o8 Œuvres de Descartes.

��Instantia.

1. Artificiofa evafio. Ad intelledionem quoque requiri fpeciem

feu imaginem ; & imaginem rci extenfœ fine cxtenfione non elTe. . . . 299

2. Non infirmari comparationem ejus, qui dicii, Je clare nojje natiiram mentis, quia dicere potell, Efl res co^itans, cum ca;co qui dicit, Je clarè noffe naturam Solis, quia dicere poteft, Eft res cate- faciens 3o i

3. Ex eo quùd quis dicere non pofTit, quid aiiud fit mens quàm

res cogitans, colligi non polTe iliam igitur nihil effe prœterea 3o3

4. Remanere difficultatem, quôd dicere Mentem rem non exien- fam, fit dicere, non quid fit, fed quid non fit ; ut fi dicatur de Buce- phalo, quôd non fit mufca. Peti principium. Authoritatem propriam affumi pro demonftratione. Difficultates praecipuas diffimulari 3o5

DUBITATIO V.

De commiftione Mentis cum corpore, deque doloris fenfu; quod fcilicet tieri polîe non videatur, fi mens inexienfa & incorporea fit (p. 343, 1.6) 307

Responsio (p. 389, 1. 9) 3o8

Instantia.

1. Difficultates, quas videntur in conclufiones objici, impeterc ipfas rationes feu principia, quae débita; firmitatis non funt 309

2. Petitum fuifTe principium, & declinatas difficultates circa objecla adverfus commiftionem Mentis & fenfum doloris, fi mens quidem

fit inextenfa 3 10

3. Etfi fpecies extenfa fit, non fequi propterea eam elfe tantam, quantum obje£lum, quod repraefentat 3 1 1

4. Quâ ratione imago rei vifibilis magna in parvà oculi capacitatc imprimitur, eâdem videri imprimi in longe minore cerebri aut mentis 3 1 3

PRvF.TEWTIO.

De quibufdam capitibus fuperftitibus ex poftremâ Meditatione

(p. 345,1.7) 3i5

Responsio (p. 390, 1. 16) 3i3

Instantia.

Fuiffe occafionem infultandi abs re & prxpoftcre (fed de induflriâ tamen) captatam 3 1 5

�� � QuiNT/E Responsiones. 409

��CONCLI

CoNci-usio (p. 346, 1 . I ) 317

Responsio (p. 390, 1. 20) ' 17

Instantu.

FuifTe objeclioncs ablque duplicitate. Aclum non de rerum Vcri- tatc, l'ed de Ratiociniorum vi. Bcnevolcntix teftatio grate cxcipitur ac refertur 3 18

��1-INIS.

��IV

��Après cet Index, la Disquisitio commence par l'en-tête, que Gassend a mis à ses Objections, et qu'on peut très bien appeler Scribendi occasio : « Bcavit me Mersennus noster. . . » (Ci-avant, p. 256, !. 12.) Vient ensuite la Réponse de Descarics à ce préliminaire : « Tarn eleganti et accurata... >■ (Page 347, 1. 3.) A cela Gassend réplique par une Instance, divisée en plusieurs parties; la première porte en marge ce titre : Instandi nécessitas. Elle donne des détails intéressants sur les circonstances de cette polémique. Nous la reproduisons donc ci-dessous :

« Prodicrc e pr;tlo fuperiorc autumno" tuce illx Meditationcs, quarum " cxenipluni MS. Merfennus mecum communicàrat. Adjuncla iis luit " Objeiilionum Refponiioiiumque congeries, quas me, cùm ad te fcribe- " rem, legilVe haud vere fupponis : quippe oblatas a Merfenno viderc pror- ■> fus nolueram, ne prxoccupatus accederem ad Meditationum examen. ■• CaL'tera inter tibi Objecta, meam quoque Epillolam l'atis prolixam " cditam vidi. Rcfponfioncm poUquàm pcrlegi, mirari latis non potui, " quo erga me gcnio fueris animaïus. Nani quod conl'cripta quidem a me

■ iliiccifacienda cenfueris, eiiam niihi pro votis fuit, qui nihil meum ta. ni x'ilimo, ut habendum prctii alicujus putcm. At non potui majorem quendam non deliderare candorem, quo, (i nihil tibi videbatur alicujus

■ elle momenii, dcbebas potius filentio tenebrifque involvere, quàm pro- « palando lie infultare. Ego certè ad te, non ultrô, fed rogatus perfcrip-

a. La i'" édition des Meditationes. à Paris, chez Michel Soly, porte cette date : ■ Acheué d'imprimer, lé 28 Aoust 1641. ' — La Disquisitio Metaphysica de Gassend, publiée d'ailleurs en 1644 seulement, se termine ainsi : " Parisiis, Eidib. Mart. MDCXLIL >

Œuvres. II. 32

�� � 410 Œuvres de Descartes.

» fcram; & diffeniiendo a te, difficultates, non publiée, fed privatim » fignificâram. Ea fcilicet mihi mens fuerat, ut tibi ingénue amiceqae » proponerem, quos obfervâram Inter legendum mihi fubnafci fcrupulos ; » quo. Cl res videretur tanti, poffes leflionem facere aliquantù explana- » tiorem; nid videretur, tum effet in te, ut rem plané fupprimcres. Puia- » bam enim velle te id exemplum mihi aliifque legi, ut, judicia varia » expertus, providere poffes, autographum-ne, priufquam edi procurares, » aliquâ rationc foret emendandum. At verô tu plénum benevolentias » coniilium ita excepifti, quafi hoftiliter provocaffem; & nihil privatim » refcribens, pugnam publiée inftituifti, deelarans reipfà exemplum fuiffe » commonftratum a te, non quafi ratum non haberes quicquid a te fcrip- » tum femel fuerat, fed quôd excitari velles aliquos, adverfus quos poffes » vireis expcriri. Annon proinde mihi fecifti propugnationem necellariam, >' qui vifus es velle facere nihil aliud, quàm ex amieo adverfarium, & » nihil taie cogitantem, in arenam compellere? Quôd enim bona quxdam » verba praemiferis fubjunxerifque, illa, quâ eonfentaneum eft, excipio » gratitudine (quantumvis me ut puerum habueris, cui poeulum circùm » eontingitur melle, ut tetrum abfinthii laticem perpotet). Quod fupereft » verô, fie geffifti te, ut periculum feciffe vidcaris, num me probares dege- » nerem, eumque, qui tibi porrigerem herbam. Conditiones ergo accipio; » qui in receffu non invidebo, fi, prout cœpifti tibi plaufum dare, ita ova- II tionem & triumphum captes. Hoc unum cavebo : ne, quia te agnofco » offenfum, quôd te Meditationibus totis fub nomine Mentis loquentem » nomine Mentis interpellarim, ut fi feciffem ironice, quod factum fuit » prorfjs ingénue, quemadmodum poftea mémorandum eft; ne, inquam, » te amplius Mentem vocitem; fed te, tametfi non loquentem, nifi ut par- » tem hominis, alloquar ut hominem totum. Tu me, ut voles; nam, per » me quidem, integrum tibi eft affari non modo ut Carnem, quae vox fo- » lertias tus occurrit, ut effet menti ivriôeToç; fed etiam, ut faxum, ut » plumbum, &, fi quid putes effe obtuiius. Quippe quôd te heic refpondere » dicis : Non tanquam mihi Philojopho acutijjimo, fed tanquam uni ex » hominibus carneis, gratias primùm habeo, qualeis debeo, tibique tan- » quam melius merenti acutijfimi ènîOeTov reddo; ac deinde me, qui » fcripfi ad te, illum non inficior, cui ipfe refpondes. Nimirùm ago longé » fimpliciùs, quàm ut diftindionem hanc nôrim; & qui diffimulare nefcio, » duplicem perfonam mihi non affumo. lllam proinde ingénue refpuo, » quam tu facis fepofitam, aliamque fuftineo, quam reliquam facis. Ac fi » ageretur quidem de rei veritate, ut puta de Dei exfiftentiâ animorumquc » immortali naturà, eo fané cafu abnegarem ; quôd videri polfet ex Lite- n rarum Sacrarum fenfu adverfari caro fpiritui; fed quia non amplius « agitur quàm de vi tui Ratiocinii,ficque privata tua cauffa eft, ac tibi foli » eft repugnandum, non apparet cur mihi potius detredanda perfona fit, » quàm ipft Ariftoteli, cùm eft advcrfatus Anaxagorœ, qui Mens vulgô » appellabatur. Tamctfi enim carneum me dicas, non ideô facis cxani- > mem; ut neque, tametfi te mcnialem géras, te dcircô facis excarnem.

�� � Quinte Responsiones. 411

» Quare & permittendum tibi, ut pro genio loquaris tuo; fufficitque ut, » Deo propitio, neque ego fim plané caro fine mente, neque tu plané » mens fine carne; & neque tu fupra, neque ego infra conditionem homi- » nis fimus; quamvis tu quod elt humanum recufes, ego id a me alienum » non putem... » (Page 3-4.)

Le passage suivant de la même Instance offre un certain intérêt histo- rique :

Quin-etiam, cùm me nullt'us tuaruni jaélaîarum de- monjîratîonum vint experiri agnofcerem, quœfivi ab ali- qnot viris magni nominis & împenfè doéïis, qui Me- ditationes tuas legerant, ecquidnam ipjls videretur; de- 5 prehendi auîem illos,, perinde ac me, demonjîraîionts vim non Jenfijje. Quam-putas verd condoluimus, cùm a te, tanto viro, & tantâ in re, tantum exfpeélantes, fpe excidimus? Communis fane hœc vox fuit : Fieri-ne pd- teft, ut ille vir Mathematicis Jîudiis innutritus, & quœ

10 res dcmonfratio fit tantoperc fciens, eas rationes ha- beat evulgctque pro demon/lrationibus germanis, quœ a nobis tamen adeô attentis, adeà bene anima tis, elicere affenfum non valeant? An forte elatus applaufu, quo aliqua nova in Geometricis excogitavit demonjîravitque,

i5 eô adduûus fuit, ut confderet poffe fe circa ccetera, ac metaphyfica prœfertim, paria effefelicitatis? An nihili, ut cœteros, fie Ptolcmœum quoque fecit, qui Mathematicen profequutus, dixit fe intadam Theologiam Phyficamque relinquere, ifiam ob materiœ conditionem infiabilem, illam ob rerum divinarum incomprehenfibilem naturam? An, pofiquam in fuâ Synopfi tantim promifit fegetem, putavit Leéîores fore fpe contentos, neque fludiofe requifituros utrum plenœ effent an inanes fpicœ? [Page 6.)

Enfin, toujours dans la même première Instance, un dernier pas- sage éclaircit un point curieux. La Réponse aux 4""\Objections

�� � 412 Œuvres de Descartes. 455.

(d'Arnauld) avait une fin, que Descartes ne laissa pas imprimer dans la i" édition (1G41), mais qu'il rétablit dans la 2""-"(i642), (voir ci- avant, p. 252, 1. 22, à p. 256, 1. 8). Mersenne cependant l'avait montrée en manuscrit à diverses personnes; Gasscnd, entre autres, en avait eu connaissance, comme le prouve le passage suivant de sa première Instantia, imprimée en 1644, mais écrite avant le i5 mars 1642, c'ést-à-dire lorsque la 2' édition, qui donne la ré- ponse complète, n'avait pas encore paru :

« Nempe ne Jint impii, qui.... Jirmiores faltem ra- tiones ex ipjifmet Dodoribus repetere negligant, quos de- crevijfe putarunt, nullam viam humano ingenio patere, perquam meliores inveniri unquam poirinf". Quo loco verba illa prœtereo, quœ ad ipforum unum es fcribere 5 aufus : Quapropter, fi verum hîc fine invidiâ fcribere licet, aufim fperare venturum tempus aliquando, quo illa opinio, quae ponit accidentia realia, ut a ratione aliéna, & incomprehenfibilis, & parum tuta in fide, a Theologis explodetur, & mea in ejus locum ut certa 10 &. indubitata recipietur. Quod hîc diffimulandum efle non putavi, ut &c. ^. » (Page 8.)

��552 li OBJECTION ES SEXT^E^

Perleclis attentijjime tuis Meditationibus, & iis quœ haélenus objeélis refpondijli, nonnulli etiamnum fcrupuli i5 Juperfunt, quos a le jujlum cjî auferri.

iG Apres auferri, non à la ligne [s'édit.).

a. Voir ci-avant, p. 4, 1. 9-10.

h. IbiJ., p. 253, 1. 21-27.

c. Voir t III, p. 282, 1. 18 ; p. 382, 1. 3;; p. 385, 1. i et i5

�� � 455-456. ObJECTIONES SEXTiE. 4I j

Primus ejî, non videri adeo certum nos ejje, ex eo quàd cogiîemus^. Ut enim certus Jis te cogitare, debes fcire quid fit cogitare feu cogitatio, quidve exijîentia tua; cùmque necdum fcias quid fut illa, qui noffe potes te cogi- 5 tarevel exijîere? Ciim igitur, dicens cogïto, nefcias quid dicas, ciimque, addens fum igitur, nefcias etiam quid di- cas, I imà nequidem fcias te dicere Vel cogitare quidpiam, 553 quoniam ad hoc neceffe videtur ut fcias te fcire quid dicas, iterumque ut noveris quàd fcias te fcire quid dicas, & Jic

lo in infinitum, confiât te fcire non poffe an fis, vel etiam an cogites.

Sed, ut ft fecundus fcrupulus, ciim ais te cogitare &

exiftere, contendet quifpiam te decipi, ncque cogitare,

fed tantùm moveri, teque nihil aliud effe quam motum cor-

i5 poreum, cùm nullus dum tuam demonfrationem aninw compleéli potuerit, quâ putas te demonjîraffe nullum mo- tum corporeum\effc poffc, quam vocas, cogitationcm. An igitur eâ quâ uteris Analyfi motus omnes tuœ materiœ fubtilis ita fecuifli, ut certus fis, nohifque attentiffimis &,

îo ut putamus, fatis perfpicacibus ofîendere pojfis, repugnare cogitationes nojîras in illos motus corporeos refundi?

Tertius fcrupulus perfimilis eJî : cùm enim nonnulli Patres Ecclefiœ cum Platonicis exijîimarint Angeles effe corporeos, unde & Concilium Lateranenfe concluft illos

2 5 pingi pojje, idemque penitus de anima rationali putarint, 554 quippe quam opinarentur ex eis aliqui profecîam ex tra- duce, dixerunt tamen tam Angelos quàm animam cogitare, quod proinde fieri poffc per motus corporeos, vel etiam ipfos effe motus corporeos, cenfuiffe videantur, a quibus

a. Page 25, 1. 12, etc.

b. Page 78, 1. 12.

�� � 414 OEUVRES DE DeSOARTES. 456-45?-

cogitationem minime dijîinxerint . Quod & Jimiarum, ca- num & aliorum animalium cogitationibus confîrniari po- teji : canes enim dormiendo latranî, acjî lepores vel fures infequerentur,fciuntqiiefevigilando currere, imà & fom- niando latrare, quamvis nihil tecum in iis a corporibus 5 dijîinéliim agnofcimiis . Quod Ji negaris canem /cire fe currere aut cogitare, prœterquam quod id dicis nec pro- bas, ipfe canis de nabis forjan fimile judicium efformat, nempe nos nefcire an curramus aut cogitemus, dum cur- rimus vel cogitamus : | neque enim modum illius inter- \o num operandi vides, quemadmodum nec ilîe tmim infpicit, nec défunt viri magni qui belluis rationem concédant, olimque tribuerint. Tantumque abeji ut credamus omnes 555 illarum ope\raîiones, abfque fenfu, vitâ & anima, ope Mechanicœ pojje fatis explicari, quin illud & àôuvaxov i5 & rifu dignum quolibet pignore certare velimus. Ac denique non défunt plures, qui hominem ipfum etiam abf que fenfu & intelleélu diélurijînt, & omniapo[fe facere beneficio elateriorum mechanicorum, & abfque ullâ mente, fî tandem fimia, canis & elephas hoccc modo fuis omnibus 20 operationibus fungi queant, ciim, fi ratio mediocris bel- luarum différât a ratione hominis, fecundùm plus & minus folummodo différant, quœ non mutant cffentiam^.

Quartus fcrupulus efî de fcientiâ Athei^, quam con- tendit effe certiffimam, & etiam, juxta tuam regulam, evi- 25 dentiffimam, dum affcrit : fi ab aequalibus sequalia de- mantur, quse fuperfunt sequalia fore; très angulos trianguli redilinei requales effe duobus redis, & mille fxmilia; quandoquidem de iis cogitare nequit, quin ea cer-

a. Voir t. III, p. 4i5, 1. i i-i5, et p. 385, 1. 5-6.

b. Ci-avant, p. 141, 1. 3.

�� � 457-459- ObJECTIONES SeXT-E. 4I 5

tijjima credat. Quod contenait ha verum ejje, ut, etiamji neque Deus exijlat, neque fit poj[fibilis, ut ille putat, non minus Jit certus de illis\veritatibus,quàmjirevera exijleret. 566 Negat\que ullam dubitandi rationem ei pojje affcrri, quœ 5 tantifper eum deturbet, aut dnbium efficiat. Quant enim afferes? An Deum, fi fit, illum poffe decipere? Sednega- bit fe in his etiam a Deo fuam omnipotentiam exerente poffe decipi.

Hincque nafcitur quintus fcrupulus, qui radiées figit

10 in illâ deceptione. quam ipfi Deo penitus denegas^. Cùm enim plurimi Theologi cenfeant continua damnatos, tum angelos, tum homines, per ideam ignis torquentis fibi a Deo inditam decipi, adeo ut frmij/ime credant, clarij/i- meque videre atque percipere putent, fe rêvera torqueri

i5 ab igné, licet nullus ft ignis, nunquid fmilibus ideis nos Deus potejl decipere, nobifque continua illudere fpeciebus vel ideis in animas nojiras immijjis? Adeo ut exijiimemus nos clare videre, & fengulis fenfibus percipere, quœ t,)men non Jînt extra nos, ut neque cœlum ft aut terra, neque

20 brachia, pedes,oculos &c. habeamus. Quod quidemfacere

potef abfque injuria & iniquitate, cïim\fit fuprenius om- 557

nium Dominus, deque fuis abfolute pojjit difponere ; prœ-

fertim cùm id efficere queat ad deprimendam hominum

fuperbiam & illorum punicnda peccata, vel propter pec-

2 5 catum originale, aut alias ob caufas nobis occultas. Quœ fane confirmari videntur illis Scripturœ\ locis, quœ pro- bant nos f cire nihil poffe, qiialis eft locus Pauli, I ad Cor., cap. 8, verf 2 : Si quis, inquit, fe exiftimat aliquid fcire,

2 ille {i"é^dit.)] \\\\, faute {2' édit.). ■— 27 Cor.] Corin. (/*■'• édit.). a. G-avant, p. 52, 1. 7, et p. 53, 1. 23.

�� � 4i6 Œuvres de Descartes. 459-460.

nondum cognovit quemadmodum oporteat eum fcire; & locus.EcclefiaJîœ, c. 8,v. ij : Intellexi quôd omnium operum Dei nullam poteft homo invenire ratioaem eorum quœ fiunt fub foie; l^ quanto plus lahoraverit ad queerendum, tanto minus invenict; etiamfi dixcrit 5 fapiens fe noiïe, non potcrit repcrire. Quôd julcmfi- picns^ id dixerit ob prœmeditalas rationes, & non pcr tranfcnnatn, vcl incogitanter & ex abrupto, conjîat ex lolo illius libro, prœfertim ubi quœjîio proponitur de mente, quam conlendis immortalem . Nam verfu. uj, c. 3, ait 10 eundem cire intcritum hominis & jumentorum. Quod ne rcfpondeas de folo corpore intelligi, fubjungit homi- 5;jS nem nihil amplius habere jumcnto. Et loquens de ipfo fpiriiu hominis, negat uUum ç.i!ïe qui noverit an ille fur- l'um afccndat, hoc eji an fit immortalis, an verô cum fpi- 1 5 ritibus jumentorum defcendat, hoc ejl corrumpatur. Nec cjl qiwd dicas in perfonâ impiorum loqui : alioqui ed de rc ferio monere, & quœ attulerat refellere debuijfet; vel etiam negcs le ad ea refpondere debere, quàdad Thco- loi(ox Scriplura pertineat : ciim enim fis Chrijlianus, te 20 paratum ejfc decet ad omnibus aliquid adverfus fidem, piwfertim vcrà adverfus ea quœ \ fatuere cupis, objicien- libus refpondcndum, & pro viribus fatisfaciendum.

Sextus fcrupulus orilur ex indijferentid judicii, feu li- ber tatis^\ quam negas ad arbitrii perfeélionem attinere, 2 S fed ad folan impcrfeclionem, adeo ut indijfcrentia tolla- tur, quo/ies mens clare perfpicit quœ crcdenda, vel fa- cienda, vcl omittenda funt . Quibus pofitis, numquid vides

2 V.] vers. [1" édit.). — 6 reperirej recipere [ibid.].

a. Voir t. III, p. 413, 1. 9-1 1.

b. Page 5;, 1. 2;, etc.

�� � 46o-46r. ObJECTIONES SeXT^E. 417

te Dei libertatein dejlruere, a quâ tollis indifferentiam, dum créât mundum hune potius quàm alium aut nulluin eondit ? cùm fit tamen de fide j Deum ah œlerno fuijfe in- 559 differentem, ut conderet unum, vel innumeros, vel etiam 5 nullum. Qiiis verà dubitat Deum omnia, tant agenda quam 07mttenda,feinper clarijjimo inluilu perfpexijfe? Non igi- tur clarijjima reruin vifio atque perceptio tollit arbitra indifferentiam; quœ, fi non pojjit humanœ libertati con- venire, neque divinœ congruet, quandoquidcm ejfentiœre-

10 ri:m funt, injlar numerorum, indivifibiles & immutabiles. Quapropler non minus includitur indiffer&ntia in divini quàm in humani arbitrii libertate.

St^i\vi\w?> fcrupulus erit de fuperficie, in quâ vel cujus ope ais fieri omnes fenfationes'^. Non enim intelligimus

i5 qui fieri pojfil , ut neque Jit pars corporum quœ fcntiuntur, neque pars ipfius aéris, & vaporum, quorum j illam ncgas c[Je partent ullam, vel etiam extremum. Necdum etiam capimus nulla ejjfe cujujlibet corporis aut fubjlantiœ acci- dcntia realia, quœ virtute divinâ poj/int abfque ullo fub-

20 jeélo exijiere, reque verâ exijlant in Altaris Saeramento, utiajferis. Non ejl tamen quàd Doélores nojlri ^ moveantur, 560 donec vider int numjîs il la demonjîra turus in tua Phyjicâ, cujus nobis fpem facis, quamque vix credunt ea nobis adeo clare propofituram, ut ipfa pojfint vel debeant amplecli.

2 5 rejeélis antiquioribus.

0&.a.\usfcrupulus oritur ex tua refponjione ad quintas Objecliones. Qui fieri pojfit ut veritates Geometriœ aut Metapliyficœ,quales funt a te memoratœ,fint immutabiles & œternœ, nec tamen independentes a Deo^? Nam in quo

a. Page 2 5o, 1. 27, etc. — Voir t. III, p. 415, 1. ii-i5, et p. 385, 1. 5-6.

b. Page 38o, 1. i-i3. — Voir t. III, p. 415, 1. i5-i8.

Œuvres. II. 53

�� � 41 8 OEuvRES DE Descartes. 46.-462.

génère caufœ dépendent ab eo ? Numquid ergo potuit efficere, ut natura trianguli non fuerit? Et quâ ra- tione, amabo, potuijfet ab œterno facere, ut non fuiffcl verum bis 4 ejje oélo? aut trianguluw non haberc très angulos? Vel igitur ijîœ veritates pendent ab intelleclu 5 folo, dum hœc cogitât, vel a rébus exijlentibus; vel j'unt independentes, ciim Deus non videatur efficere potuiffe ut ulla ex ijîis effentiis feu veritatibus non fuerit ab œterno.

Nonus denique fcrupulus maxime nos urget, ciim ais 10 fenfuum operationibus effc | diffidendutn, & intelleclûs cer- 561 titu\dinem fenfuum certitudine longe majorem effe'\ Quid enim, fi nullS poffit intelleclûs certitudine gaudere, nifi prius eam afenfibus bene difpofitis liabeat ? Siquidem non polcfl ille alicujus fenfûs errorem corrigere, nifi prius i5 aller fenf us prœdiclum emendet errorem. Apparet baculus fraclus in aquâ ob refraclionem, qui tamen reclus fit : quis corriget illum errorem? An intelleclûs? Nufquam, fcd tadiis. Idemque de reliquis eflo judicium. Itaquefî fenfus omnes rite difpofitos adhibeas, qui fempcr idem renun- 20 tient, maximam omnium ccrtitudinem, cujus homo fît na- iuraliter capax, affequeris ; quœ fœpenumero te fugiet, fi mentis operationifidas, quœ fœpe aberrat in iis, de quibus nequidem dubitan poffe credebat.

Hœc funt prœcipue quœ nobis remoram injiciunt. Qui- iS bus etiamfubjungas certam rationem, certofque characlc- res, qui nos certiffimos reddant, quandonam rem aliquam ita complète abfque aliâ intclligimus, ut certum fit unam abaliâ ita dijlingui, ut feorfim poffint, faltem Dei virtute, fubfijlere : hoc efî, quomodo poj/imus ccrto , clarc dif- 3o

a. Voir ci-avant, p. i8, 1. to, et p. 82, 1. 25.

�� � 462-464. Objectiones Sext^ 419

tinéleque cognofcere illam intelleélionis dijîinéîionem non ab ipfofieri infelleélujfedab ipjis rébus procedere'^. Enini- verà cùm immenjitatem Dei contemplamur, j non cogitan- tes de illius jujïitiâ; vel cùm de illius exijîentiâ, non co- 5 gîtantes de Filio vel Spiritu fanclo; numquid complète percipimus illam exijlentiam, vel Dcum exijlentem, abfque mis perfonis, quas perœque pojffit aliquis in/idelis negare, atque negas mentem vel cogitationem de corpore ? Quem- admodum igitur tnale quis concludct, Filium & Spiri-

'o tum fanélum a Deo Pâtre ejfentialiter ejje dijlinclos, aut ab 60 feparari pojfe, ita neque tibi concefferit quifpiam, cogitationem vel mentem humanam a corpore dijlingui, licet unutn abfque alio concipias, & unum de alio perne- ges, neque putes idfieri per ullam tuœ mentis abjiraclio-

'5 ncm. Quibus fane Jî fatisfacias, nil pcnitus nobisfuperejfe videtur, quod Theologis nofîris difpliceat.

j Appendix. 563

Pauca quœdam ah aliis quselita hîc fubjungentur,

ut conj'undim ad ipfa & ad proxime praecedentia ref-

20 pondeatur, quia funt ejufdem argumenti. Quidam

itaquc ex dodiffimis & perfpicaciflimis hsec tria dili-

gentius explicari voluerunt ^\

1 1 . Quomodo cerlofciam me habere claram ideam ani- mœ mçœ. 2 5 2. X^uomodo certo fciam ideam illam effe prorfus di^ vcrfam a qudcumque alid rc.

a. Page 78, 1. 2.

b. Ibid., 1. 2-20.

�� � 420 OEuvRES DE Descartes. 464-465.

j . Quomodo certo fciam illarn nihil prorfus hahere corporeitatis •'".

Alii vero propofuerunt ea quse fequuntur.

Philosophi & GeOMETR;E

AD 5

Dominum Cartefium.

Quantumvi-s apud nos cogitanus, num rêvera mentis nojlrœ feu hiimanœ Idola ^, hoc ejl cognitio atque perceptio, quidpiam corporeum in Je contineat, ajferere non aude- 564 ?nus, nulli corpori, qiiocunque velis molu affeélo, id\ quod 10 vocamus cogitationern ullâ ratione convenire. Ciim enim cernamus qucedam corpora quœ non cogitant, & alia, utpote humana & forte brutorum, quœ cogitant, numquid ipfe nosfophifmatisreosperages, & audaciœ nimiœ,fi prop- tcrea concludamus nu lia effc corpora quœ cogitant? Vix i5 ut dubiternus nos a te continua deridendos, fi primi argu- vientuni illud ex idcis, tam pro mente quàmpro Deo, pro- pofitum cudifjcmus, & | illud deinde tud cenfuiffes Analyfi. Quâ teipfum prœoccupaffe & prœvcnijfe vider is, adeo ut jam tuœ ipfe menti callum obduxijfe videaris, quœ non fit 20 deinceps libéra ut videatfïngulas, quas in te reperis,animœ proprietates vel opérât iones a motibus corporels dependere. Vcl nodum folvas, quo vinculis adamantinis exijlimas nos ipfos detineri, quominus mentes nojlrœ corpus omne

2 Apres corporeitatis, non à la \i "' édit. )] confuilies [2' édit.). —

ligne [1" el 2' édit.). — i-Scudif- 19 videris] videaris (/"' Jdil.).

femus [errata, i'" édit.\] audilfe- — 22 Après dependere, non à la

mus (/" et 2' édit.). — cenl'uilfes ligne {i" et 2' édit.).

a. Voir t. III, p. 420, 1. 3-i i.

b. Mol suspect : lu version de Clersclior suppdsc IJea.

�� � 465-466. ObJECTIONES SeXT/E. 42 1

prœtervolent. Nodus ejl, nos optime percipere j & 2 fa- cere ^, &, û sequalia ab sequalibus auferas, adhuc aequalia futura; his & mille aliis convincimur, idemque pênes te reperies. Cur fimililer non convinci\mur ex ideis 565 5 tuis velnojîris, animam hominis ejfe dijlinélam a corpore, & Deum exijlere ? Dices, te non pojfe nobis hanc veritatem in os, niji meditemur tecum, ingerere. En fepties legimus quœ fcripjijîi, & ment-em, Angelorum injîar, pro viribus attollimus; necdum tamen perfuademur. Neque tamen

10 exijîimamus tepotius diéîurum mentes omnes nojîras brutb fafcino infedas, & Metaphyjicis rébus, quibus a 3o annis ajfueîi fumus, prorfus ineptas, quàm ut fatearis tuas ra- tiones, hadenus ex ideis mentis & Dei haujîas, non eJfe tanti ponderis, tantarumque virium, ut mentes hominuju

i5 dodorum, totis viribus e majjâ cor\poreâ fe proripien- tium, Jîbi poj/int atque debeant fubjicere. Quin potius ar- bitramur te prorfus idem fajjurum, fi Meditationes tuas eo relegas animo, quo illas ad examen analyticum revocares, fi ab inimico tibi propo/itœ fuijfent.

20 Denique, quamdiu nefcimus quid a corporibus & illo- rum motibus fieri pojfit, cùm & fatearis nullum omnia fcire poffe, quœ Deus in aliquo fubjedo pofuit atque ponere valet, abfque ipfius Dei revelatione, qui fcire po- 566 tuijîi hanc a Deo non fuiffe pojitam in quibufdam corpo-

»5 ribus vim & proprietatem ut dubitent, cogitent &c. ?

Hœc funt five argumenta, Jîvc mavis prœjudicia noflra, quibus fi medearis, quantas, Deus immortalis, tibi gratias omnes fimul habituri fumus, VirClariffime,qui nos ab iflis

\ Après prœtervolent, à la \g Après {u\iïent,non à la ligne ligue [i" et 2' édit.). — 16 Après {i" et 2' édil.). — 25 Après etc., fubjicere, même remarque. — même remarque.

�� � 42 2 Œuvres de Descartes. 466-468.

/finis tuamj'ementemfuffocantibuseripueris! QuoJ faxit Deus Opt. Max., cujiis uni gloi-ice cernimus te fœliciler tua omnia objïrinxijfe.

��RESPONSIO

AD SEXTAâ OBJEGTIONES. 5

I . Verum quidem cft neminem pojfe ejfe certum Je cogilare, nec fe exijlere, nifi fciat quidjit cogilatio, & quid cxiflcntia^. Nonquôd ad hocrequiraturfcientia reflexa, vel per demonftrationem acquifita, & multo minus fcientia fcientice reflexae, per quam fciat fe fcire, iterum- lo que fe fcire fe fcire, atque ita in infinitum, qualis de 567 nullà unquam re haberi poteft. Sed|omnino fufficit ut id fciat cognitione illâ interna, quae reflexam femper antecedit, & qu3e omnibus.hominibus de cogitatione &. cxirtentiàita innata eft, ut, quamvis forte prcejudiciis i5 obruti, & ad verba magis quàm ad verborum fignifica- tiones attenti, fingere poflimus nos illam non habere, non poflimus tamen reverâ non habere. Cùm itaque quis advertit fe cogitare, atque inde fequi fe exiftere, quamvis forte nunquam antea quaefiverit quid fit 20 cogitatio, nec quid exiftentia, non potefl tamen non uiramque fatis noffe, ut fibi in hac parte fatisfaciat. |2. Nec etiam fieri potefl:, cùm quis advertit fe cogitare, intelligitque quid fit moveri, ut putet /e de- cipi, feque non cogitare, fed tantitm moveri^\ Cùm enim 25 plane aliam liabe^t ideam five notionem cogitationis,

a. \'o\v ci-avant, p. 413, 1. 2-3.

b. Ibid.,\. 13-14.

�� � 468-469. Sext-€ Responsiones. 42?

quàm motus corporel, necefle ert ut unum tanquam ab alio diverfum intelligat ; etfi, propter confuetudi- nem plures diverfas proprietates. & intcr quas nuUa connexio cognofcitur, uni &. eidem fubjedo tribuendi, 5 fieri poffit ut dubitet, vel etiam ut affirmet, j fe elle ses unum & eundem, qui cogitât & qui loco movetur. Notandumque eft duobus modis ea, quorum diverfas habemus ideas, pro unâ & eâdem re fumi pofle : nempe vel unitate & identitate naturae, vel tantùm

10 unitate compofitionis. Ita, exempli caufâ, non ean- dem quidem habemus ideam figurae & motûs; ut ne- que eandem habemus intelledionis & volitionis ; neque etiam offium & carnis, neque cogitationis & rei extenfse. Atqui nihilominus clare percipimus

i5 illi eidem fubflantise, cui competit ut fit figurata, competere etinm ut poflit moveri, adeo ut figuratum & mobile fit unum & idem unitate naturae ; itemque rem intelligentem & volentem efle etiam unam & ean- dem unitate naturae. Non autem idem percipimus de

20 re, quam confideramus fub forma offis, & de re, quam conjfideramus fub forma carnis; nec idcirco pofl'u- mus illas pro unâ & eâdem re fumere unitate naturae, fed tantùm unitate compofitionis, quatenus fcilicet unum & idem eft animal quod habet offa & carnes.

25 Jam verô quaeftio eft, an rem cogi.tantem & rem ex- 569 tenfam percipiamus eiTe unam & eandem unitate naturae, ita fcilicet ut inter cogitationem & exten- fionem aliquam talem affinitatem five connexionem inveniamus, qualem inter figuram & motum, vel

Bo intelledionem & volitionem advertimus; an potius 5 Premier ui] Si, faute, (2' édit.).

�� � 424 OEuvRES DE Descartes. 460-470-

dicantur tantùm effe unum & idem unitate compo- fitionis, quatenus in eodem homine reperiuntur, ut ofla & carnes in eodem animali. Quod ultimum af- firme, quia diflinélionem live diverfitatem omnimo- dam inter naturam rei extenfae & rei cogitantis, non 5 minus quàm inter ofla & carnes, animadverto.

Quia verô etiam authoritate hîc certatur, ne forte ipfa veritati prsejudicet, ad id quod additur, neminem adhuc meam demonjîrationem animo compleéli potuijfe'^, cogor refpondere, quamvis nondum a multis fuerit 'o examinata, nonnullos tamen efle qui fe illam intelli- gere affirment. Et quemadmodum unus teftis, qui, poftquam in Americam navigavit, ait fe vidifle Anti- podas, majorem meretur fidem, quàm mille alii qui 570 [negarunt illos efle, propter hoc folum quôd ignora- «5 rent; ita etiam apud eos qui rationum momenta, ut par eft, examinant, pluris facienda eft authoritas unius, dicentis fe aliquam demonftrationem rede in- telligere, quàm mille aliorum, qui eandem a nemine pofle intelligi nullâ adjundâ ratione affirmant. Etfi 20 enim ipfi non intelligant, hoc non impedit quominus ab aliis poffit intelligi ; &. quia, hoc ex illo conclu- dentes, ollendunt fe non fatis accurate ratiocinari, non valde magnam fidem merentur.

Ad id denique quod quccritur : an eâ quâ utor Ana- î5 lyji mollis omnes meœ matcriœ fubtilis ita fecuerim, ut cerius Jim, virifque attcntijfjimis atque, ut putant, fatis perfpicacibus ojiendere pojjim, repugnare cogitationes in motus corporeos refundi^^ hoc eft, ut interpretor, cogi-

a. Page 4i3, 1. i 3-i6.

b. Ibid., 1. 17-21.

�� � 470-47'- Sext.'E Responsiones. 42 ç

tationes & motus corporeos effe unum & idem, ref- pondeo mihi quidem efle certiflimum, fed non ideo fpondere aliis, quantumvis attentis & fuo judicio perfpicacibus, idem polie perftiaderi, faltem quandiu 5 non ad res pure intelligibiles, fed tantùm ad imagi- nabiles, attentiojnem fuam convertent, ut apparct il- 571 los feciffe, qui diftinclionem cogitationis a motu per diffedionem alicujus matcria: fubtilis intelligcndam efl'e finxerunt. Nam ex co tantiam intelligitur, quôd

10 notiones rei cogitantis & | rei extenfae five mobilis fint plane diverfae, atque a fe mutuo independentes, repugnetque ut ilhe res, quœ a nobis tanquam diverfcC & independentes clare intelliguntur, fepaiatim, fal- tem a Deo, poni non poflint. Adeo ut quotiefcunquc

i5 illas in uno & eodem fubjedo reperimus, ut cogita- tionem & motum corporeum in eodem hominc, non debeamus idcirco exiftimare ipfas ibi efTe unum & idem unitate naturse, fed tantùm unitate compofi- tionis.

20 j. Quod hic de Platonicis eorumque fedatoribus aftcriur, jam ab univerfà Ecclefiâ Catholicà & vulgo ab omnibus Philofophis cxplofum eft. Concilium au- tcm Lateranenle conclufit quidem Angelos pingi poffc, non autem ideo conceffit elfe corporeos. Et

25 quamvis rêvera corporei crederentur, non certe ma- gis in ipfis, quàm in hominibus, mentes a corporibus infeparabilcs polVent intelligi. Nec quoque fi finge- 572 retur animam humanam efle ex traduce, ideo con- cludi polîct elle corpoream, fed tantùm, ut corpus

5o nafcitur a corpore parentum , ita ipfam ab eorum

a Page 413, 1. 22.

Œt vREs. II Sa

�� � 426 Œuvres de Descartes. 47'-47:'-

anima proficifci. Quantum ad canes & fimias", ctfi concederem in iis elTe cogitationem, non inde ullo modo fequeretur mentem humanam a corporc non diftingui, fed contra potius in aliis quoque anima- libus mentes a corpori|bus elle diflindas : quod illi 5 ipfi Platonici, quorum authoritas mox laudabatur, pofl Pythagoricos cenfuerunt , ut ex eorum mctemplV- chofi manifeftum eft. At verô nuUam plane in brutis effe cogitationem non modo dixi, ut hîc afliimitur, fed etiam firmiflîmis rationibus, & quse a nemine ha. 10 denus fuerunt refutatae^probavi. Atqui rêvera illi qui zffiv mant canes f cire fe vigilando currere, imd & J'ojii- niando latrare, tanquam fi in ipforum cordibus ver- farentur, id dicunt, & non probant. Etfi enim addant Je non credere operationes belluarum abfquc fcnfu, vitd, i3 & anima (hoc eft, ut interpretor, abfque cogitatione ; 573 neque enim | id quod vulgo vocatur vita, nec anima corporea, nec fenfus organicus, brutis a me denega- tur) ope Mechanicœ pojfe explicari,quin illud & rirj'ytrj-o^, & rifu dignum quolibet pignore certare velinî, id pro 20 ratione haberi non débet. Idemque de quâlibet alià re quantumvis verâ dici poiTet ; quin & pignoribus certari non folet, nifi ubi rationes défunt ad proban- dum ; & cùm olim eodem fere modo viri magni Anti- podas irriferint, non ftatim pro falfo habendum puto 25 quidquid ab aliquibus irridctur.

Quod denique fubjungitur'\ non dcejfe plures, qui

hominem ipfum etiam abfque fenju & mtelleclu diclun

fmt, & omnia pojje facere J beneficio elalcriorum Mecha-

a. Page 414, 1. 1-16.

b. Ibid., I. 16-21.

�� � 47-'-474. SEXT.E ReSPONSIONES 42/

nicorum, abfque ulla mente, Ji tandem Jîmia, canis & ele- phas hocce modo fuis omnibus operationibus fungi queant, non fane etiam ratio eft quâ quicquam probetur, nifi forte quofdam homines tam confufe omnia concipere,

5 & anticipatis opinionibus, verbo tenus intelledis, adeo tenaciter adhaerere, ut, potius quàm illas mutent, de fe ipfis id negent quod non poflunt non femper apud fe I experiri. Nam fane fieri non poteft quin fem- 574 per apud nofmetipfos experiamur nos cogitare ; nec

10 proinde ex eo quôd oftendatur bruta animantia omni- bus fuis operationibus abfque ullâ cogitatione fungi poiTe, quifquam concludet feipfum ergo etiam non cogitare, nifi qui, cùm prius fibi perfuaferit fe non aliter operari quàm bruta, propter hoc fcilicet quôd

i5 illis cogitationem tribuerit, adeo pertinaciter adhœ- rebit iftis verbis, homines & bruta eodem modo ope- rantur, ut, ciim illi oftendetur bruta non cogitare, malit fe etiam illâ fuà, cujus non poteft non elle fibi confcius, cogitatione exuere, quàm mutare opinio-

io nem quôd ipfe eodem modo ac bruta operetur. Cujus tamen generis hominum multos efle non mihi facile perfuadeo; fed fane multo plures & majori cum ra- tione invenientur, qui, fi concedatur cogitationem a motu corporeo non dijîingui, eandem | illam in brutis

25 atque in nobis efle contendent, quoniam omnes motus corporeos in illis, quemadmodum in nobis, animad- vertent ; addentefque differenliam, quœ ejî tantiim fe- cun\dùm plus & minus, non mutare effentiam, quamvis 575 forte minus rationis eflfe putent in belluis quàm in

3o nobis, mentes tamen efle in ipfls ejufdem plane fpe- ciei cum noftris optimo jure concludent.

�� � 428 OEuvREs DE Descartes. 474-475.

4. Qiiantum ad fcientiam Athei% facile efl demon- ftrare illam non efl'e immutabilem & certam. Ut enim jam ante dixi, quo minus potentem originis fuse au- thorem aflignabit, tanto majorem habebit occafionem dubitandi, an forte tam imperfedse fit natura^, ut fal- 5 lalur etiam in iis quae fibi quàm evidentiiïima appare- bunt ; illoque dubio libcrari nunquam poterit, nifi a vero & fallere nefcio Deo fe creatum efle prius agnofcat.

). Quôd autem repugnet homines a Deo decipi^\ 'o clare demonftratur, ex eo quôd forma deceptionis fit non ens, in quod non potefl ferri fummum ens. Et in hoc omnes Theologi confentiunt, omnifque fidei Chri- flianse certitudo ex hoc pendet. Cur enim revelatis a Deo crederemus, fi nos interdum ab ipfo decipi arbi- i5 s^e traremur ? Et quamvis | vulgo Theologi affirment dam- nâtes igné inferni torqueri, non ideo tamen cen|fent ipfos decipi per falfam ideam ignis torquentis fibi a Deo inditam, fed potius ab igné vere torqueri, quia, ut vi- ventis hominis incorporeus fpiritus tenetur naturaliter in 2° cor pore, fie- facile per divinam potentiam teneri potejl pojî mortem corporeo igné, &c. Vide Mag. lib. 4 fent. dift. 44.

Quantum autem ad loca Scripturse, non exiftimo meum eiïe ad ipfa rcfpondere, nifi fi quando videan- 2 5 tur adverfari alicui opinioni quai mihi fit peculiaris. Cùm enim tantùm alferuntur in illas qua; apud omnes Chrillianos funt vulgares, quales funt ea; quae hic im-

23 Après 44, non à Li ligne {i" et 2' édil.).

a. Page 414, 1. 24.

b. Page 415, 1. 9.

�� � 475-47G. Sext^ Responsiones. 429

pugnantur, nempe quôd aliquid fciri poflit, & quôd animae humanse non fint lîmiles iis jumentorum, ve- rerercrimen arroganti3e,finon mallemrefponfionibus ab aliis jam inventis contentus effe, quàm novas ex-

5 cogitare, quia nunquam me Theologicis ftudiis im- mifcui, nifi in quantum ad privatam meam inftitu- tionem conferebant, nec tantùm in me divinœ graliaî experior, ut ad illa facra vocatum putem. Itaque pro- fiteur me I nihil in pofterum de talibus refponfurum ; br»

>o fed nondum id fervabo hac vice, ne forte aliquibus occafionem pra^beam exiftimandi me ideo tacere, quôd loca propofita non fatis commode poflim cxplicare.

In primis igitur aio locum D. Pauli, I ad Corinth., cap. 8, verf. 2% debere tantùm intelligi de fcientiâ

>5 qucB I non ell cum charitate conjunda, hoc eft, de fcientiâ Atheorum, quia quifquis Deum, ut par eft, novit, non poteft ipfum non diligere, nec charitatem non habere. Hocque probaturex verbis proxime prœ- cedentibus : Scicntia l'njlat, charilas vcro œdijicat, &i ex

20 proxime fequentibus : Si quis autem diligit Dciim, hic (nempe Deus) cognitus ejl ab co. Ita enim non vult Apoflolus nullam plane fcientiam haberi pofTe, quia fatetur diligentes Deum ipfum cognofcere, hoc eft, de ipfo habere fcientiam ; fed ait tantùm eos qui non

25 habent charitatem, nec proinde fatis Deum norunt, etfi forte in cseteris rébus aliquid fe fcire exiftiment, nondum tamen cognofcere quemadmodum oporteat fcire, quia nempe incipiendum eft a Dei cognitionc,

1 2 Après explicare, non à la ligne ( /" et 2' edit.). a. Page 41 5, 1. 28.

�� � 4)0 OEuvRES DE Descartes. 476-477

678 ac de(inde aliarum omnium rerum cognitiones huic uni funt fubordinandœ, quod in meis Meditationibus explicui. Atque ideo hic ipfe locus, qui contra me afferebatur, meam hac de re opinionem tam aperte confirmât, ut non putem ipfum ab iis, qui a me dif- 5 fentiunt, polTe rede explicari. Quôd û quis conten- dat pronomen hic non referri ad Deum, fed ad ho- minem qui a Deo cognofcatur & approbetur, alius Apoflolus, nempe D. loannes, Epift. I, cap. 2, meee explicationi prorfus favet. Nam, verf. 2, haec habet : 10 in hoc fcimus quoniam cognovi\mus cum, fi mandata cjus obfervamus; cap. 4, verf. 7 : qui diligit, ex Deo natus ejî, & cognofcit Deum.

Nec difpar ratio eft de locis Ecclefiaftfe ^ Notan- dum enim Salomonem, in illo libro, non quidem agere i5 perfonam impiorum, fed fuam tantùm, quatenus fci- licet, cùm peccator & a Deo averfus ante fuilTet, ibi pœnitentiam agens, ait a fe quidem, humanà tantùm utente fapicntiâ, & illam ad Deum non referente, nihil inveniri potuiiTe quod plane fatisfaceret, five in 20

579 quo non effet vanitas. | Ideoque hinc inde variis in locis monet oportere converti ad Deum, ut exprefTe in cap. 1 1 , verf. 9 : Et fcito quàd pro omnibus his addu- cet te Deus in judicium, & in fequentibus, ufque ad libri finem. Specialiter autem, in cap. 8, verf. decimo 25 feptimo, hcCC verba : Et intellexi quàd omnium opcrum Dei nullam pojffit homo inrenire mtionem eorum quœ fiunt fuh foie &c., non intelligenda funt de quovis homine, fed de co quem defcripfit in verfu praece- denti : Ejl homo qui dicbus & noclibus fomnum non cjpit 3o

.a. Page 416, 1. 3.

�� � 477-478. Sext^e Responsiones. 4^1

oculis. Tanquam fi vellet ibi Propheta monere, illos qui nimis affidui funt in ftudiis, non aptos efle ad affe- quendam veritatem; hocque profedo non facile ii, quibus fum notus, de me didum effe exiftimabunt,

5 Sed prsecipue attendendum eft ad haec verba : qiiœ

Jiuntfub \fole. Sœpius enim repetuntur in illo libro, &

femper defignant res naturales, ad exclufionem earum

fubordinationis ad Deum, quia nempe, cùm Deus fit

fupra omnia, non continetur inter ea quse funt fub

10 foie. Adeo ut loci citati verus fenfus fit, hominem non pofiTe res naturales recle fcire, quandiu Deum non ' co- gnofcit, ut ego etiam affirmavi. Denique in cap. ^-, verf. 19, manifeftum cft non dici eumdem ejje intcritiim hoviinis & jumentoruin, neque etiam hominem niliil am~

i5 plius habere jumento, nifi tantùm ratione corporis : nam ibi fit tantùm mentio eorum qu3e pertinent ad corpus; t^ ftatim poftca fubjungitur feorfim de anima : Quis novit fi fpirilus filiorum Adam afcendat furfum, & fi fpirilus jumentoruin defcendat deorfum ? Hoc eft, an

20 humanse animae bcatitudine cœlefti fruiturae fint, quis hoc nouitper humanas rationes, lI^ quandiu ad Deum fe non convertit ? Certe humanam animam non elfe corpoream naturali ratione probare conatus fum ; fed an furfum fit afcenfura, folâ fide cognofci pofife

25 concedo.

6. Quantum ad arbitrii libertatem", longe alia ejus ratio eft in Deo, quàm in nobis. Répugnât enim Dei voluntatem non fuilTe ab aeterno indiiferentem ad

3 profedo] ideo (/" édit.). — 6 repetuntur] repemur (ibid.). — 7 uefignant] Jelignat (ibid.).

a. Page 416, 1. 24.

��580

�� � 432 Œuvres de Descartes. 478.^8o,

omniii quae fada funt aut unquam fient, quia nullum bonum, vel verum, nullumve creden|dum, vel facien-

581 dum, vel omittendum fingi poteft, cujus idea | in in- tellectu divino prius fuerit", quàm ejus voluntas fe déterminant ad efficiendum ut id taie effet. Neque 5 hic loquor de prioritate temporis, fed ne quidem prius luit ordine, vel naturâ, vel ratione ratiocinatâ, ut vo- cant, ita fcilicet ut ifla boni idea impulerit Deum ad unum potius quàm aliud eligendum. Nempe, exempli caufà, non ideo voluit mundum creare in tempore, lo quia vidit melius fie fore, quàm û creaffet ab aeterno ; nec voluit très angulos triaoguli aequales effe duobus redis, quia cognovit aliter fieri non poffe S:c. Sed contra, quia voluit mundum creare in tempore, ideo

fie melius eft, quàm fi creatus fuiffet ab seterno ; ^^ i5 quia voluit très angulos triangulî neceffariô squales effe duobus redis, idcirco jam hoc verum eft, & fieri aliter non poteft ; atque ita de reliquis. Nec obftat quôd dici poffit, mérita fandorum eft'e cauiam cur vitam aeternam confequantur ; neque enim ita ejus jo funt caufa, ut Deum déterminent ad aliquid volen- dum, fed tantùm funt caufa effedûs, cujus Deus

582 voluit ab aeterno ut caufa effent. Et ita | fumma indif- ferentia in Deo fummum eft ejus omnipotenti« arçu- mentum. Sed quantum ad hominem, cùm naturam 25 omnis boni & veri jam a Deo determinatam inveniat, nec I in aliud ejus voluntas ferri poffit, evidens eft ip- fum eo libentius, ac proinde eiiam liberius, bonum & verum ampledi, quo illud clarius videt, nunquamque effe indifferentem, nifi quando quidnam fit melius aut 3o

a. Voir t. V, p. 159.

�� � 480-48'- Sext-e Responsiones. 4J j

verius ignorât, vel certe quando tam perfpicue non videt, quin de eo poffit dubitare. Atque ita longe alia indifferentia humanse libertati convenit quàm divinae. Neque hîc refert quôd effentiae rerum dicantur efle 5 indivifibiles : nam primo, nulla effentia poteft univoce Deo & creaturae convenire ; ac denique indifferentia non pertinet ad effentiam humanae libertatis, cùm non modo fimus liberi, quando ignorantia redi nos red- dit indifférentes, fed maxime etiam quando claraper-

10 ceptio ad aliquid profequendum impellit.

7. Non aliter concipio fuperficiem% a quà fenfus noftros affici puto, quàm ab | omnibus Mathematicis 583 vel Philofophis concipi folet (vel faltem débet) illa, quam a corpore diflinguunt, & omni profundiiate ca-

i5 rere fupponunt. Sed duobus modis fuperficiei nomen apud Mathematicos ufurpatur : nempe vel pro cor- pore, ad cujus folam longitudinem c^ latitudinem at- tenditur, quodque nuUà cum profunditate fpedatur ^, etfinonnegetur ipfum aliquamhabere ; veltantùmpro

îo corporis modo, quando fcilicet | omnis ei profunditas denegatur. Et idcirco ad vitandam ambiguitatem, dixi me loqui de eâ fuperficie, quse, cùm fit tantîim modus, non potefl effe pars corporis ; corpus enim eft fubftantia, & modus non poteft effe pars fubftantise.

25 Sed non negavi effe corporis extremum ; quin e con- tra, maxime proprie vocari poteft extremitas tam cor- poris contenti quàm continentis, eo fenfu quo dicun- tur ea corpora effe contigua, quorum extremitates

18 quodque nullà (2* édit.)] nuUàque (/" édit.).

a. Page 417, 1. i3.

b. Voir t. V, p. 164.

Œuvres. II. 55*

�� � 4} 4 Œuvres de Descartes. 481-482.

funt fimul". Nam fane, cùm duo corpora fe mutuo tangunt, una & eadem efl utriufque extremitas, quae neutrius pars eft, fed utriufque idem modus, qui etiam

584 potefl ma|nere, quamvis ifta corpora tollantur, modo tantùm alia, quae fint ejufdem accurate magnitudinis 5 & figurae, in ipforum loca fuccedant. Quin & locus ille, qui ab Arfftotelicis dicitur effe fuperficies cor- poris ambientis, non potefl intelligi effe alia fuper- ficies, quàm haec, quae non eft fubftantia, fed modus. Neque enim mutatur locus turris, etfi aër ipfam «o ambiens mutetur, vel aliud corpus in locum ipfius turris fubftituatur, nec proinde fuperficies, quae hîc pro loco fumitur, pars ulla eft aëris ambientis, vel turris.

Ad accidentium autem realitatem explodendam, i5 non mihi videtur opus effe expedare alias rationes ab iis quœ jam a me tradatse funt. Nam primo, | cùm om- nis fenfus tadiu fiât, nihil praeter fuperficiem corpo- rum poteft fentiri ; atqui, fi qucc fint accidentia realia, debent efife quid diverfum ab iftâ fuperficie, quœ nihil jo aliud eft quàm modus ; ergo, fi quae fint, non pofifunt fentiri. Quis autem unquam exiftimavit illa elfe, nifi quia putavit fentiri ? Ac deinde, omnino répugnât dari accidentia realia, quia quicquid eft reale, poteft

585 fepajratim ab omni alio fubjedo exiftere ; quicquid 2$ autem ita feparatim poteft exiftere, eft fubftantia, non accidens. Nec refert quôd dicatur accidentia rea- lia, non naturaliter, fed tantùm per divinam poten-

14 Après turris, tton à la ligne {i" et 2' édit.). a. Voir t. V, p. 164.

�� � 482-4S3. Sext^ Responsiones. 4^ ^

tiam, a fubjedis fuis fejungi poiTe; nihil enim aliud eft fieri naturaliter, quàm fieri per potentiam Dei ordinariam, quœ nullo modo differt ab ejus potentiâ extraordinaria, nec aliud quicquam ponit in rébus : 5 adeo ut fi omne id, quod naturaliter fine lubjedo elTe poteft, fit fubftantia, quicquid etiam per quan- tumvis extraordinariam Dei potentiam poteft efle fine fubjedo, fubftantia eft dicendum. Fateor quidem unam fubftantiam" alteri fubftantiae pofl'e accidere ;

10 atqui, cùm hoc contingit, non ipfa fubftantia eft quse habet formam accidentis, fed folus modus quo acci- dit, ut, cùm veftis accidit homini, non ipfa veftis, fed tantummodo ve/îitum e(fe eft accidens. Quia verô prîccipua ratio qua: j movit Philofophos ad ponenda

i5 accidentia realia, fuit, quôd putarint fine illis fen- fuum perceptiones explicari ] non polTe, promifi me id minutatim de fingulis fenfibus in Phyficis expofitu- rum ; non quôd velim ut mihi ullà in re credatur, fed quia ex iis quse jam de vifu in Dioptricâ explicui,

20 putavi rede judicantes facile faduros efife conjedu- ram de eo quod in cyeteris praeftare pofilm.

8. Attendenti ad Dei immenfitatem% manifeftum eft nihil omnino efi^e pofife, quod ab ipfo non pen- deat : non modo nihil fubfiftens, fed etiam nullum

25 ordinem, nullam legem, nullamve rationem veri & boni; alioqui enim, ut paulo ante dicebatur, non fuift'et plane indifterens ad ea creanda quae creavit. Nam fi ouœ ratio boni ejus pri^ordinationem ante- ceffilîel, illa ipfum determinaflet ad id quod optimum

3o eft faciendum ; fed contra, quia fe determinavit ad ea

a Ci-avant p 417 1 26

��586

�� � 4^6 CEuvRES DE Descartes. 483-484-

qu?e jam funt facienda, idcirco, ut habetur in Genefi,

funt valde bona, hoc efl, ratio eorum bonitatis ex eo

pendet, qiiôd voluerit ipfa fie faeere. Nec opus efl

587 qiicxrere in quonam génère caufse ifla bonitas, aliseve, tam Marhematicœ quàm Metaphyficae, veritates a Deo 5 dependeant ; cùm enim caufarum gênera fuerint ab

iis enumerata, qui forte ad hanc caufandi rationem |non attcndcbant, minime mirum ell'et, fi nullum ei nomen impofuilTcnt. Sed tamen impofuerunt : potefl enim vocari efficiens, eâdem ratione quâ Rex efl legis 10 effcdor, etfi lex ipfa non fit res phyfice exiftens, fed tantiun, ut vocant, ens morale. Nec opus etiam eft quserere quà ratione Deus potuiifet ab seterno faeere, ut non fuilfet verum, bis 4 elfe 8, &c. ; fateor enim id a nobis intelligi non poffe. Atqui, cùm ex aliâ parte i5 rede intelligam nihil in uUo génère entis efle polie, quod a Deo non pendeat, & facile illi fuiife quœdam ita inftituere, ut a nobis hominibus non intelligatur ipfa polTe aliter fe habere quàm fe habcnt, effet a ra- tione alienum, propter hoc quod nec intelligimus 20 nec advertimus a nobis debere intelligi, de eo quod rede intelligimus dubitare. Nec proindc putandum efl œtcrnas veritates pendere ab humano intellcclu, vel ab aliis rébus exijlentibus, fed a folo Deo, qui ipfas ab îEterno, ut fummus legillator, inllituit. 25

588 i 9. Ut rede advertamus qua^nam fit lenfùs certi- tude'", très quafi gradus in ipfo funt dillinguendi. Ad primum pcrtinct tantùm illud quo immédiate afficitur organum corporeum ab objcdis externis, quodque nihil aliud eife potefl quàm motus particularum iflius 3o

a. I'af;c 418, I. 10.

�� � 484-486. Sext^ Responsiones. 4^7

organi, & figurse ac fitûs mutatio ex illo motu proce- dens. Secunjdus continet id omne quod immédiate relultat in mente ex eo quôd organo corporeo fie af- fedo unita fit, talefque funt perceptiones doloris, ti- 5 tillationis, fitis, famis, colorum, foni, faporis, odoris, caloris, frigoris, & fimilium, quas oriri ex unione ac quafi permiflione mentis cum corpore in fextâ Medi- tatione didum efl. Tertius denique comprehendit omnia illa judicia, quae, occafione motuum organi

10 corporei, de rébus extra nos ab ineunte selate facere confuevimus.

Ut, exempli caufâ, cùm baculum video, non putan- dum eft aliquas^/^ec/c^ inîentionales ab ipfo ad oculum advolare, fed tantùm radios luminis, ex iflo baculo

i5 reflexos, quofdam motus in nervo optico, &, illo me- dian|te, etiam in cerebro excitare, ut fatis prolixe in 589 Dioptricà explicui; atque in hoc cerebri motu, qui nobis cum brutis communis eft, primus fentiendi gra- dus confiftit. Ex ipfo verô fequitur fecundus, qui ad

20 folam coloris luminifvc ex baculo reflexi perceptio- nem fe extendit, oriturque ex eo quôd mens cerebro tam intime conjunda fit, ut a motibus qui in ipfo fiunt afficiatur; atque nihil aliud ad fenfum effet réfé- rendum, fi accurate illum ab intelledu diftinguere

25 vellemus. Nam, quôd ex ifto coloris fenfu, quo affi- cior, judicem baculum, extra me pofitum,effe colora- tum, itemque|quôd ex iftius coloris extenfione, ter- minatione, ac fitûs relatione ad partes cerebri, de ejufdem baculi magnitudine, figura & diftantià ratio-

3o ciner, etfi vulgo fenfui tribuatur, ideoquc hic ad tcr-

I I Après conluevimus, non à la Ht^nc [i"-' el i»"' cdit.j.

�� � 4^8 OEuvRES DE Descartes. 486-487-

tium fentiendi gradum retulerim, manifeftum tamen eft a folo intelledu pendere. Atque magnitudinem, diftantiam & figuram per folam ratiocinationem unas ex aliis percipi poffe in Diop. demonftravi. Sed in hoc

590 tantùm differentia eft, quôd ea quse nunc pri;mùm ob 5 novam aliquani animadverfionem judicamus, intel- ledui tribuamus; quee verô a prima aetate, eodem plane modo atque nunc, de iis quse fenfus noftros afficiebant judicavimus, aut etiam ratiocinando con- clufimus, referamus ad fenfum, quia nempe de iis 10 tam celeriter propter confuetudinem ratiocinamur & judicamus, aut potius judiciorum jam olim a nobis

de rébus fimilibus fadorum recordamur, ufhas opc- rationes a fimplici fenfùs perceptione non diftin- guamus. '5

Ex quibus patet, cùm dïclmus intelleélûscertiludinem fenfuum certitudine longe ejje majorem, fignificari tan- tiim ea judicia, quae jam provedâ setale ob novas ali- quas animadverfiones facimus, certiora ei^e iis, quae a prima infantiâ & abfque ullà confideratione forma- 20 vimus; quod abfque dubio eft verum. Nam de primo & I fecundo fentiendi gradu manifeftum eft hic non agi, quia nuUa in ipfis falfitas efte poteft. Cùm itaque dicitur baculum apparere fraclum in aquâ ob rcfraclio- ncm % idem eft ac fi diceretur, co illum modo nobis ^5

591 apparere, ex quo inlfans judicaret ipfum fradum eife, & ex quo etiam nos, fecundùm praejudicia quibus ab

5 et t8 ob] ad (/" édil.). — i4-i5 Après dillinguamus, non à la liffiie {1" et 2' édil.).

a. Page 418, 1. 16-17.

�� � 487-488. Sext^ Responsiones 4j9

ineunte setate affuevimus, idem judicamus. Q_uod au- tem hîc additur, nempe illiim errorem non intelleclu, fed taéîu corrigi'\ non potefl a me concedi : quia, etfi ex tadu baculum rectum efl'e judicamus, idque eo ju- 5 dicandi modo, cui ab infantiâ fumus affueti, quique idcirco/t'H/z/^ vocatur, non tamen hoc fufficit ad erro- rem vifûs emendandum, led infuper operae eft, ut ali- quam rationem habeamus, quse nos doceat credendum effe hac de re judicio ex tadu, potius quàm judicio

10 ex vifu, elicito : qu^e ratio, cùm in nobis ab infantiâ non fuerit, non fenfui, fed tantùm intelledui, eft tri- buenda. Atque ideo in hoc ipfo exemplo folus efl intelledus, qui fenfûs errorem emendat; nec uUum unquam afferri poteft, in quo error ex eo continuât,

i5 quôd mentis operationi magis quàm fenfui fidamus.

10. Quandoquidem ea quae fuperfunt^, tanquam dubia, potius quàm tanquam objediones, proponun- tur, non mihi tantum aflumo ut aufmi fpondere | me 592 illa, de quibus vijdeo plerofque dodiffimos &. inge-

20 niofiflimos viros adhuc dubitare, fufficienter effe ex- pofiturum. Sed tamen, ut quicquid in me eft preeftem & caufae non defim, dicam ingénue quâ ratione con- tigerit, ut meipfum iifdem dubiis plane liberarim.. Sic enim, fi forte aliis eadem ufui fint, gaudebo;

25 fin minus, faltem nullius temeritatis confcius mihi ero ".

9 judicio après quàm omis {i" édit.). — 2C Apres ero, non à la ligne (;" et 2' édit.).

a. Page 418, 1. 18-19.

b. Ibid., 1. 25, etc.

c. Voir t. III, p. 420, 1. 3, à p. 421, 1. 20.

�� � 440 Œuvres de Descartes. 88-489.

Cùm primùm ex rationihus in his Meditationibus expofitis mentem humanam realiter a corpore dillin- gui, & notiorem efTe quàm corpus, & reliqua coUe- giflem, cogebar quiderti ad airenlionem, quia nihil in ipfis non cohaîrens, atque ex evidentibus principiis 5 juxta Logieœ régulas conclufum, advertebam. Sed fa- teor me non idcirco fuiffe plane perfuafum, idemque fere contigiffe quod Aftronomis, qui, poftquam Solem efle aliquoties Terra majorem rationibus evicerunt, non poffunt tamen a fe impetrare, dum in illum oculos ro convertunt, ut judicent non elfe minorem. PoAquam autem ulterius perrexi, & iifdem innixus fundamentis 593 ad rerum Phyficarum confilderationem tranfivi, primo attendendo ad ideas, five notiones, quasde unàquàque re apud me inveniebam, & unas ab aliis diligenter dif- i5 tinguendo, ut judicia omnia mea cum iplis confen- tirent, adverti nihil plane ad rationem corporis perti- nere, nifi tantùm j quôd fit res longa, lata & profunda, variarum figurarum, variorumque motuum capax ; ejufque figuras ac motus elle tantùm modos, qui per 20 nullam potentiam fine ipfo polliint exiftere; colores ver6,odores,fapores, & talia, effe tantùm fenfus quof- dam in cogitatione meâ exiftentes, nec minus a corpo- ribus différentes, quàm dolor differt a figura & motu teli dolorem incutientis; ac denique gravitatem, duri- 25 tiem, vires calefacicndi, attrahendi, purgandi,aliafquc omnes qualitates, quas in corporibus experimur, in folo motu motûfve privatione, partiumque configura- tione ac fitu confiffere.

Quae opiniones cùm plurimum differrent ab iis, 3o 39 Après confillcre, non â la lis^iie {i" cl 2' édil. \.

�� � 489-490- Sext.î: Responsiones. 441

quas prius de iifdem rébus habueram, cœpi deinde confiderare quas ob caufas aliter antea credidiiTem ; prsecipuamque eflelanimadverti, quôd primùm ab in- 594 fantiâ varia de rébus Phyficis, utpote quœ ad vitse, 5 quam ingrediebar, confervationem conferebant, judi- cia tulirtem, eafdemque poflea opiniones, quas tune de ipfis praeconceperam, retinuiilem. Cùmque mens, illâ œtate, minus rcde organis corporeis uteretur, iifque firmius affixa nihil abfque ipfis cogitaret, res

10 tantùm confufas advcrtebat; & quamvis propriœ fua:; naturai fibi confcia eflet, nec minus apud fe ideam co- gitationis quàm extenfionis haberet, quia tamen | nihil intelligebat, quin fimul eriam aliquid imaginaretur, utrumque pro uno & eodcm fumebat, notionefque

i5 omnes, quas de rébus intelledualibus habebat, ad corpus referebat. Et cùm deinde in reliquâ vitâ nun- quam me illis praîjudiciis liberalfem, nihil omnino fatis diftinde cognofcebam, nihilque quod non fup- ponerem elfe corporeum; etiamfi earum rerum, quas

20 corporeas elle fupponebam, taies ûepe ideas five con- ceptus effingerem, ut mentes potius quàm corpora referrent.

Namcùm, exempli caufà, concipiebam gravitatem inftar quajlitatis cujufdam realis, quse craffis corpori- 595

2 5 bus ineffet, etfi vocarem illam qualitatem, quatenus fcilicet ad corpora, quibus inerat, ipfam referebam, quia tamen addebam elî'e realem, rêvera putabam elle fubflantiam : eodem modo quo vellis, in fe fpedata, fubftantia eft, etfi, cùm ad hominem veftitum refer-

10 confuCa {r' cdil.). — 22 Après referrent, non à la ligue [i" et 2' élit t.).

Œuvres. II. 56

�� � 442 OEuvREs DE Descartes. 490-491

tur, fit qualitas; atque etiam mens, etfi rêvera fub- ftantia fit, nihilominus tamen corporis, cui adjunda eft, qualitas dici poteft. Et quamvis gravitatem per totum corpus, quod grave eft, fparfam effe imagina- rer, non tamen ipfi eandem illam extenfionem, quse 5 corporis naturam conflituit, tribuebam ; vera enim corporis extenfio talis eft, ut omnem partium penc- trabilitatem excludat; tantumdem autem gravitatis, quantum | eft in ligno decem pedum, putabam elfe in maffà auri alteriufve metalli unius pedis ; quin & illam 'o eandem omnem in pundum Mathematicum contrahi pofTe judicabam. Quin etiam, dum corpori gravi ma- nebat coëxtenfa, totam fuam vim in quàlibet ejus 596 parte exercere poft!e videbam, quia ex | quâcunque parte corpus illud funi appenderetur, totâ fuâ gravi- i5 tate funem trahebat, eodem plane modo ac fi gravitas ifta in folâ parte funem tangente, non etiam per re- liquas, fparfa fuiftet. Nec fane jam mentem aliâ ratione corpori coëxtenfam, totaraque in toto, & totam in quàlibet ejus parte eft'e intelligo. Sed ex eo prscipue 20 apparet illam gravitatis ideam fuift'e ex parte ab illâ, quam habebam mentis, defumptam, quôd putarem gravitatem déferre corpora verfus centrum terrœ, tan- quam fi aliquam ejus cognitionem in fe contincret. Neque enim hoc profedo fine cognitione fieri, nequc 25 ulla cognitio nifi in mente elfe poteft. Attamen alia etiam nonnuUa gravitati tribuebam, quai non eodem modo de mente polfunt intelligi : ut quèd effet divifi- bilis, menfurabilis &c.

Poftquam autem hsec fatis animadverti, l^ mentis 3o 29 Après &c., voit à la ligne (/"et 2' ddil.).

�� � 49'-49?- Sext-e Responsiones. 443

ideam a corporis motûfque corporei ideis accurate diflinxi, omnefque alias qualitatum realium forma- rumve fubftantia|lium ideas; quas ante habueram, ex ipfis a me conflatas effidafve fuifle ! deprehendi, per- 597 5 facile me omnibus dubiis, quae hîc propofita funt, exolvi. Nam primo, non dubitavi quin claram haberctn ideam meœ mentis^, utpote cujus mihi intime confcius eram; nec quin idea illa ab aliaruni rerum ideis ejjct plane diverfa^^ nihilque corporeitatis haberef^, quia,

10 cùm cseterarum etiam rerum veras ideas qucefiviffem, ipfafque omnes in génère cognofcere mihi viderer, nihil plane in iis, quod ab ideà mentis non omnino difFerret, inveniebam. Et longe majorem diftindionem efTe videbam inter ea, quae, quamvis de utroquc at-

>5 tente cogitarem , nihilominus diftinda apparebant, qualia funt mens & corpus, quàm inter ea, quorum quidem unum poffumus intelligere non cogitantes de alio, fed quorum tamen unum non videmus abfque alio elfe pofTc, cùm de utroque cogitamus. Ut fane

20 immenfitas Dei potefl intelligi"*, quamvis ad ejus ju- flitiam non attendatur; fed plane répugnât ut, ad utramque attendentes, ipfum immenfum & tamen non jullum elfe putemus. Potellque etiam Dei exif- tentia red:e cognof(ci% quamvis perfonae facrofandïe 598

25 Trinitatis ignorentur, utpote quse non nili a mente per fidem illuilratà percipi pofl'unt; atqui, cùm per- ceptse funt, nego injter ipfas dillinclionem realem ra-

a. Page 419, 1. 23-24.

b. Ibid., 1. 25-26.

c. Page 420, 1. 1-2.

d. Page 419, 1. 3-4.

e. Ibid., 1. 5-6.

�� � 444 OEuvREs DE Descartes. 49?-404-

tione eflcnticG divinae pofTe intelligi, quamvis ratione rclationum admittatur.

Ac denique non timui ne me meâ forfan Analyfi praeoccupaffem " ac decepifTem, cùm ex eo quôd vide- rem quîcdam e£'c corpora qiiœ non cogitant, vel potius 5 clare intelligerem quîedam corpora fine cogitatione efTe pofl'e, malui arguere cogitationem ad naturam corporis non pertinere, quàm ex eo quôd viderem quœdam alia corpora, utpote liumana, qiiœ cogilant^\ con- cludere cogitationem elle corporis modum. Nam lo rêvera nunquam vidi aut percepi humana coo-pora co- gitare, fed tantùm eofdem elle homines, qui habent & cogitationem & corpus. Hocque fieri per compofi- lionem rei cogitantis cum corporeâ ex eo perfpexi, quôd, rem cogitantem feparatim examinando, nihil iS in illà deprehenderim, quod ad corpus pertineret, ut 539 neque ullam cogitatio'nem in naturâ corporeâ feorfim confideratâ; contra autem, examinando modos omnes tam corporis quàm mentis, nullum plane animadverti, ciijus conceptus a rei, cujus erat modus, conceptu 20 non penderet. Atquc ex eo quôd duo quaedam limul junda fpepe videamus, non licet concludcrc ipfa clVe unum & idem; fed ex eo quôd aliquando unum ex ipfis abfque alio advertamus, optime infertur elfe di- verfa. N(;|quc ab hac illationc potentia Dci nos débet 25 deterrere, quia non minus conceptui répugnât ut ea, qua: tanquam duo diNcrfa clarc pcrcipimus, fiant in-

2 Après admittatur, non à Li ligne l /" cl i:" cJil).

a. Paf;u 420. 1. 19.

b. Jbi.l., 1. I 2-1 3.

�� � 404-495. Sext^ Responsiones. 44 ^

trinfece & abfque compofitione unum &idem,quàmut ea, quae nullo modo diftinda funt, feparentur : atque ideo, û Deus quibufdam corporibus vim cogitandi in- diderit (ut rêvera illam humanis indidit), hanc ipfam

5 vim poteft ab iis feparare, ficque nihilominus eft ab ipfis realiter diftinda.

Nec miror quôd olim, antequam me feniuum prae- judiciis liberaffem, rede quidem perceperim 2 & 3 facere 5, &, cùm ab œqualibus œqualia aiiferuntur, quœ

10 rémanent ejfe] œqualia, &. multa ejufmodi, cùm tamen 600 animatu hominis ab ejus corpore dijlinclam e/fe non pu- tarem-'. Nam facile adverto non contigilTe, dum adhuc plane infans effem, ut de propofitionibus iftis, quas omnes œque admittunt, quicquam falfi judicarem,

i5 quia tune nondum mihi ufui erant, nec pueri difcunt prius numerare 2 & 3 quàm capaces fmt judicandi an fiiit 5 L^c. Contra autem a prima infantiâ mentem & corpus (ex quibus fcilicet me compofitum elfe confufe advertebam) tanquam unum quid conccpi ; atque id in

20 omni fere imperfedà cognitionc contingit, ut multa fîmul inftar unius apprchendaniur, qua; poflea per accuratius examen funt diftinjguenda.

Sed valde miror dodos homines, & Metaphyficis rébus a triginta annis ajfuetos, poûquam Meditationcs

2 5 mQ'às fep lies legerunt^\ arbitrari, nic,fi cafdem co rele- gcrem animo, qiio ipfas ad examen analyticum revocarem,

() Après diltincta, non à la ligne {1" et _•' édil.). — 22 Après dHWn- guenda, jnème remarque.

a. Pa^c 42 1, 1. 3-7.

b. Ibid., 1. - Li 1 1-1 2.

�� � 446 Œuvres de Descartes. 495-496.

Ji mihi ab inimico propojitce ejfent^, rationes in ils con- tentas non crediturum tanti ejje ponderis, tantarumve virium, ut lis debeant omnes ajfentiri^, cùm intérim

«oi ipfi I nulium plane vitium in iftis meis rationibus often- dant. Ac profedo multo plus inihi tribuunt quàm de- 5 bent, vel etiam quàm ulli homini fit tribuendum, û putent me aliquâ uti Analyfi, cujus ope vel verse de- monftrationes evertantur, vel falfse ita tegantur & adornentur, ut a nemine alio everti poffint : cùm e contra eam tantùm me quaefiviffe profitear, quâ vera- 'o rum rationum certitude ac falfarum vitia cognofcan- tur. Atque ideo non ita moveor, quôd viri dodi non- dum meis conclufionibusaffentiantur, quàm quôd,poft attentam e^ fepius repetitam mearum rationum ledio- nem, nihil in ipfis vel maie alTumptum vel non reéle i5 illatum efle oftendant. Nam quôd conclufiones segre admittant, id facile tribui poteft inveterata} confue- tudini aliter de ipfis judicandi; ut jam ante notatum eft Aftronomos non facile imaginari Solem effe ma- jorem Terra, quamvis certiflimis rajtionibus id de- 20 monftrent. Non autem video caufam ullam effe polTe cur nec ipfi, nec ulli alii, quod fciam, quicquam hade-

602 nus in rationibus meis reprehen derint, nifi quia funt omnino verse ac certse, cùm prœfertim ipfa? ex nullis obfcuris ignotifve principiis, fed primùm a fummà re- 25 rum omnium dubitationc, ac deinde ex iis quse menti prsejudiciis libéra; omnium evidentiffima <k certiflima eflc apparent, gradatim dcduda} fmt; hinc enim fe- quitur, plane nullos in iis errores eïTe poiïe, quin

a. Page 421, 1. 17-19.

b. IbiJ., 1. I 2-16.

�� � 496. SeXT^E ReSPONSIONES. 447

facile a quovis mediocri ingenio praedito advertantur. Atque hîc idcirco mihi videor meritô poffe conclu- dere, non tam ea quae fcripfi infirmari authoritate dodiffimorum virorum, qui ipûs fsepe perledis non- dum poffunt affentiri, quàm e contra eorundem au- thoritate confîrmantur, ex eo quôd nuUos errores five paralogifmos, poft tôt accurata examina, in de- monftrationibus meis annotarint.

FINIS .

��a. Ici se termine le texte de la première édition, comme celui de la pre- mière pagination de la seconde édition. Vient ensuite, dans la première édition, un feuillet qui contient VExtraiâ du Priuilege du Roy (voir ci-après) et V Errata, précédé de la note suivante :

" Quoniam hxc absente Authore, atque ab exemplari, non ab eius ma- » iiuscripto, typis mandata sunt,- nulla diligcntia potuit impedire, quin » aliqui errores irrepserint, quorum praecipui sic corrigentur. »

Dans la seconde édition, la page 496 est suivie du faux -titre de la seconde pagination.

�� � EXTRAICT DV PRIVILEGE DV ROY

��Par grâce & Prhiilege du Roy tres-ChreJlien, il ejl permis à l'Autheur du Liure intitulé, Meditationes Metaphyllcae, de prima Philofophia, de faire imprimer fes Œuures par tel Imprimeur & Libraire, & en telle part que bon luy femblera, dedans & dehors te Royaume de France, 6' ce pen- dant le terme de dix années confecutiues, à compter du tour qu'il fera acheué d'imprimer, fans qu'aucun autre que le Libraire qu'il aura choifi le puiffe imprimer, ou faire imprimer, en tout ny en partie, fous quelque prétexte & déguifement que ce fait, ny en vendre ou débiter d'autre im- p> efjion que de celle qui aura ejié faite par fa permifjion, à peine de mille Hures d'amende, conjifcation de tous les exemplaii es, & ainft qu'il ejl plus amplement déclaré par les Lettres données à jris le 4. iour de May 1 63y . Par le Roy, en [on Confeil, Ceueret. Et f citées du grand Sceau de cire iaune,fur fimple queue.

Le Sieur René des-Cartes a permis à Michel Soly, marchand Libraire à Paris, d'imprimer le prefeni Liurc, intitulé, Meditationes Metaphyftcœ de prima Philofophia, & de iouir du Priuilege, pour le temps, & aux con- ditions entreux accordées. A Paris, le 2. Aouft 1641.

Acheué d'imprimer-le zS. Aoufl 164t.

�� � Objediones feptim^

( N

MEDITATIONRS

De prima Philofophia cum notis Autfioris.

���^mfitîoiUmi ,

��Apud LuJoWcum Elzcvirium , li^ii

��Œuvres. II.

��57

�� � OBJECTIONES SEPTIM.Î

CUM NOTIS AUTHORIS SIVE

DISSERTATIO DE PRI.MA J'HILOSOPHIA

��j Milita ex me quœris, V[ir) C^LiriJfime). circa noram A ve/Jigandi veri mcthodujn, iifquc ut refpondeam, non modo pojIuLis, /cd injlantcr urges. Silebo tamcn. nec morem B geram, mihi niji illud ante concejferis : abducamu.s ani- mum pcnitus totâ in dijfertationc ab iis, qui eà de re aut

lo fci-ipferc aut dixere aliquid; addoquc, quœfita tua fie eom- ponas, ut ne videari.s poJluLve quid fenferint, & que anime, qiio exitu, reélene an fecus ; fed perinde quajî nemo fen- ferit, fcripferit, dixerit iis de rébus quicquam, qua'ras dumtaxat ea, quœ meditanti tibi, & novam aliquam pJiib)-

i5 l'ophandi methodum vejîiganti, aliquid difficultatis liaberc videbunlur, ut hoc paclo, & verum quœramus, & ita quœ- ramus, ut amicitiœ obfervantiœque leges crga viro.s doclo.s f, falvœ & ineol urnes retineantur. Quia annuis & f ponde s. ego qiioquc tuos ad nutus refpondeo. Itaquc

2 NoT.i:.

Multa ex me quœris. Cùm hanc dllVertationcm ab a ejus authore acceperim, poftquam enixe rogalîem, ut ea quae ab ipfo, in meas Meditationes de prima Philofophiâ, confcripta fuifle audiebam, « vel in lucem

�� � 4)2 OEuvRES DE Descartes.

» cderet, vel faltem ad me mitteret, ut reliquis ob- » jedionibus in eafdem Meditationes ab aliis fadis » adjungerentur" » : non potui recufare quin illam hîc adjunc^erem, nec ctiam dubitarc quin ego is fim quem ille hoc in loco alloquitur, etfi profedo non memi- 5 nerim me unquam ab eo quaifiviffe quid de meâ vejli- gandi veri met/wdo fentiret. Quin c contra, cùm ante fefquiannum Velitationem quamdam ab ipfo in me confcriptam vidifTem, in quâ veritatem non qusri, fcd ea qua.' nunquam fcripfi nec cogitavi, mihi affingi ju- dicabam, non diflimulavi me in pofterum quicquid ab illo folo veniret refponfione indignum crediturum. Sed quoniam addidus eft Societati, ob dodrinam ac pietatem celeberrimx, cujufque omnia membra ita inter fe conjunda funt, ut rarô quicquam ab uno ex i5 ipfis fiât, quod non ab omnibus approbetur : fateor me non modo pollulaffe, fed & inftanter urfifîe, ut j aliqui ex eâ Societate mea fcripta examinare, ac quicquid in iis a veritate alienum effet, mihi indicare dignarentur. Rationes etiam multas addiui, ob quas id mihi non 20 recufatum iri fperabam ; ac monui, me ob hanc fpem « quicquid in pofterum, vel ab hoc authore, vel a » quovis alio ejufdem Societatis, de meis opinionibus » fcriberetur. maximi effe fadurum; atque non dubi- » taturum quin illud, cujufcunquc tandem nomen 25 » ferret, non ab illo uno, fed a pluribus ex dodiffimis » <k prudentiffimis ejufdem Societatis effet compofi- » tum, examinatum i^' corredum, atque ideo nullas )) contineret cavillationcs , nuUa fophifmata, nuUa

a. Lettre à Mcrsennc, du 22 dcc. 1641. — Voir i. III, p. 460, 1. 26, à p.,467, 1. 2.

�� � ObJECTIONES SÈPTIM.t. 4^ J

M convitia, nullamque inancm loquacitatem, fed lan- » tùm firmiffimas & folidiffimas rationes; atque ex iis » argumentis, quœ jure in me afferri poiïunt, nullum » in eo effet omiffum : adeo ut pcr illud unum fcrip- 5 » tum erroribus me omnibus meis libeiatum iri confi- » derem; & Il quid ex iis qua^vulgavi non foret in eo » refutatum, a nemine poffc refutari, Icd omnino ve- » rum & cerium effe, arbitrarcr' ». Quamobrem nunc haec omnia de hac Differtatione judicarcm, erede-

10 remque ipfam lotius Societatis julTu fcriptam effc, li nuUas in eà cavillationes, nulla fophifmata, nulla con- vitia, nullamque inanem loquacitatem contineri certus effem. Sed fane, fi qua; fmt, nefas puto illam a tam fanclis viris profeclam clTe fufpicari : ».*v. | quoniam hac « 

i5 in re judicio meo non fido, dicam hic ingénue ac can- dide quid mihi videatur, non utullo modo meis verbis ledor credat, fed lantùm ut ipfi proebeam occafionem ad examinandam veritatem.

Silcbo tamen &c. Hic promittit author nofler fe nul- H

20 lius fcriptum impugnàturum, fed tantùm ad ea qua; ab ipfo qua^fivi refponfurum. Et tamen nihil unquam ab ipfo qutcfivi ; nec quidem unquam hominem fum alloquutus, aut vidi. Atque ea quse me ûmulat a fe qua:rere, componit ut plurimum ex verbis, qu?e in

2 5 Meditationibus meis habentur : adeo ut fit plane ma- nifeflum nihil praeter illas ab ipfo impugnari. Caufœ autem cur contrarium fingat, fortaffe funt honeftie ac pice ; fed ego non alias poffum fufpicari, quàm quùd credat fibi hoc pado magis.liberum effe quidlibet mihi

a. Lettre à Mersennc, du 3o août 1640. — Voir t. III, p. 172, 1. 21, à p. ,73,1. 5.

�� � 4)4 OEuvRES DE Desgartes.

alîingerc, quia ncmpc ex mcis fcriptis mendacii argui non poterii, cùm fe illa non impugnare profiteatur; ac pnvterea, quôd caverevelit ne leclorihus fuis occa- fioncm dei ea examinandi : daret enim fortalîe, (i de iis loqueietur; quôdque malit me tam ineptum atque 5 imperitum deicribere, ut ipfos ab omnibus ils, qme unquam a me proficifcentur, legendis abfterreat. Ita larvà quàdam, ex fragmentis mearum Meditationum malc compacta, vultum meum non tegere, fed defor- mare conatur. Ego verô illam detraho & rejicio, tum lo quia HiflrionicT faciendae non fum afliietus, tum etiam 7 quia hic, ubi mihi ! cum viro religiofo de re admodum ferià quaeilio eft, parum decet.

��QU/ESTIO PRIMA.

AN ET (jUO PACTO DUBIA PRO FALSIS HABENDA. li

Quœris primo Jilnc légitima Icx illa vcjligandi vcri : quidquid habet vel minimum dubitationis, illud pro falfo habendum efl.

Ul refpondeam, qucerenda mihi funt a te Jionnulla :

1. Qz/Zt/y?/ ///z/ii Minimum dubitationis ? 20

2. Quid illud Habendum pro fallb ' j. Quaterius hahenàum pro falfo?

18 Apris clt, // II'}- a pas d'à- ^ i, puis à la liffiie : Quid cil liiiéa jusqu'après attinct (/. 2, iftud, etc. p. ^55). l'ieiit ciisuile le litre du

�� � Objectiones Septuple. 4^5

��§ 1. QUID MINIMUM DUBITATIONIS ?

Ac dubitationem quodattinet, quid ej} ijiud Minimum? pluribus, ais, te non morabor. Illud habet diibitationis aliquid, de quo pojfum dubitare, an fit velan ita fe habeat, 5 non temere quidem,fed validas ob rationes. Prœterea illud habet dubitationis aliquid, circa quod, ctji milii clarum videatur, pojfum decipi a malo aliquo Genio, qui milii velit illudere, & artibus fuis ac prœfligiis efficere, ut id clarum & certum appareat, quod rêvera ft falfum . Pri-

10 mum I dubitationis habet non parum; fecundum nonnihil ^ quidem, fed illud minimum, fatis tamen ut illud dubium vocetur & fit. Vis exemplum ? Ejfe terram, cœlum, colo- res; te habere caput, te oculos, te corpus & mentem, dubia funt primi generis. Secundi verb hœc : 2 & 3 faciunt 5;

i5 lolum efi fuâ parte majus ; & fimilia.

Prœclare fane. At ita fi fe res habet, quid, quœfo, crit, quod dubitationis habeat nonnihil? Quid immune ab eo metu, quem vafcr intentât Genius? Nihil, ais, omnino ^ nihil, quoad Deum effe, nec poffe decipere, certà &

20 firmiffimis ex Metaphyficœ principiis exploratum ha- beamus, ut ea fit lex unica : ignoratâ illâ re, an fit Deus, &, fi fit, an pofîit effe deceptor, non videor de ullà alià re plane certus effe unquam poffe. Et vcrô. ut hic mentem meam penilus agnofcas, nifi fcivero Deum

2 5 effe, & veracem Deum, qui genium illum malum coérceat, vereri femper potero ac debebo, ut ne mihi illudatur, & falfum verifpecieveluti clarum & certum obtrudatur. Ubi verà penitus intellexero Deum effe, nec eum poffe & decipi & decipere, adeoque necejfario impedire, mihi ne Genius

�� � 4^^ OEi'VRF.s DE Descartes.

imponat in iis . quœ cLirc & di/linclc intcllcxcro , liiin cnimverd, fi qitcv erunl lalia, Ji quid chrc & dijlinclc pcv- ccpcro, hœc vcra. Iicvc ccrla cffc dicam, ut tune temporis 9 cajit 7'c\gula veri ccrtiquc : Illud omne eft verum, qiiod valde clarc li diftinde percipio. AY/z/7 c/i, quod ultra 5 quœram : vcnio adfccundam, jc

% 2. QUID, PRO FALSO HABENDUM ?

Dicis gmlià. cuni duhiumjît haberc te oculos, te caput, te corpus, adeoquc illud habere dcbcjs pro falfo, ex te foire velim quid fit illud habere pro falfo. An credere 'o & dicere : falfum cjl me habere oculos, caput, corpus? An credere, & volunthte plane in contrarium vcrfà dicere: non habeo oculos, caput, corpus; fivc, ut vcrbo dicam, E credere, dicere, poncre oppoftum ejus, quod dubium ejl? Hoc ipfum, ais. Belle. At refpondeas adhuc velim. Non ejl i3 certum 2 & 3 facere 5. An ergo credam & ponam : 2 & 3 non faciunt 5? Crede, ais, S'pone. Pergo. Non eft certum me, ifla dum loquor, rigilarc & non fomniare. An ergo credam & dicam : ita dum loquor, non vigilo, fed fomnio ? Crede, ais, & die. Apponam & hoc ullimum, ut ne fim 20 molejlus. Non efl certum id quod dubitanti vigilelne an dormiat, apparet clarum & certum, certum efe & clarum. An ergo credam & dicam : quod dubitanti vigiletne an dormiat, apparet clarum & certum, id non efl clarum & certum, fed obfcurum & falfum ? Quid hœres ? Plus œquo 25 indulgcrc non potes ditïidcntia:. | An tibi mimquam con- tigit, quod bene multis, ut fomnianti certa & clara ea vi- dèrent ur, qucc dubia poftea, quœ falfa compcreris? Sane pi'udenlice ell niiniquam illis plane eonlîdcrc, qui le

��10

�� � Objectiones Septim/E, 4^7

vel femel decepere. At, ais, aliafumme certorum ratio F ejî. Sutit ea ijliufmodi, ut vel fomniantibus aut deliris ap- parere non pojfint dubia. Seriàne loqueris, a?nabo te, qui illafumme certa fie confingas, ut ne fomniantibus quidem 5 aut deliris apparere po£int dubia ? Quœ funt illa porro ? Ac fi dormientibusy fi maie fanis, quœ ridicula funt, quœ abfurda, certa interdum videnlur, & fumme certa, quidni etiam certa, & fumme certa, falfa videantur & dubia ? Novi ego, qui dormitabundus aliquando pulfari horam quartam

«o audiverit, & fie numeravit : Una, Una, Una, Una; ac tum prœ rci abfurditate, quam animo concipiebal, exclamavit : Nœ délirât horologium! qualer pulfavit horam primam. Et verd quid adeo efi abfurdum & a ratione alienum, quod dormienti, quod deliro veniî'e non poffit in mentem ? quod

i5 non probet famnians, non credat, & de eo tanquam a fe prœclare invento excogitatoque non gratuletur ? Sane, ut ne pluribus tecum contendam, nunquam effeceris, ut hoc ej/à/wm ; Quod dubitanti fomnietne an vigilet, vidctur certum, efl certum, & ita certum, ut llatui poffit velut

3o fundamentum|fcientice alicujus&MetaphyficîE fumme li certse & accuratoe ; hoc, inquam, habeam tam certum atque illud : 2 & j faciunt ^, nedum tam certum, ut de eo nullo modo quifquam dubitare poffit, nec decipi circa illud a Genio aliquo malo; nec vcreor tamen, càfiin mente perfii-

25 tero, ut me quifquam putet pervicacem. Quare aut ex lege illa tua fie dicam : non efi certum id efi'e certum, quod appa- ret certum ei qui dubitat vigiletne an dormiat; ergo quod dubitanti vigiletne an dormiat apparet certum, id repu- tari potefi ac débet tanquam falfum, & omnino pro falfo

3o habendum efi. Aut fane, fi quam habes aliam peculiarcm tibi regulam, mecum communicabis. Venio ad tertiam, &

Œuvres. II. 58

�� � 4)8 Œuvres de Descartes.

��§ 3. QUATENUS HABENDUM PRO FALSO?

Qiiœro, cùm certum non videatw 2 & 3 facere 5, cùmque ex p'rœcedenti régula debeam crcdere & dicere : 2 & 3 non faciunt 5, an continua illud ita debeam cre- dere, ut mihi perfuadeam aliter habere fe non pojjfe, 5 atque illud certum ejfe. Miraris quœfitum illud mcum. Nec mihi mirum, cùm ipfe mirer. Refpondcas tamen necejje ejî, a me Jî refponfuju expccîas. Vis habcam illud certum : 2 & 3 non faciunt 5^ Imà vis illud effe & videri 12 omnibus certum, & | ita certum, ut etiam ab artibus malt 10 Genii tutumjit?

Rides, ais : Idfano homini qui veniat in mentem ? Quid igitur? Dubium erit & incertum, perinde atque illud : 2 & 3 faciunt 5 ? Hoc fi ita cft, fi dubium cjl illud : 2 & 3 non faciunt 5, credam, & tua ex lege dicam, illud i5 eJfe falfum, adeoque ponam contrarium, & ita fîatuam : 2 & 3 faciunt 5. Atque eodem modo in cœteris me geram; & quia certum non vidctur effc corpus aliquod, dicam : Nullum eft corpus; & quia certum non cjl illud, NuUum cft corpus, dicam, volunlatc penitus in contrarium verfâ : 20 Aliquod eft corpus; fimulque & corpus erit, & non erit. G Ita eft, ais; alque illud efl dubitare, in orbem ferri, ire, redire, hoc & illud afîrmare & negare, clavum fîgcre & refîgere.

Prœclare omnino. Al, ut iis utar quœ dubia crunt, quid 2$ faciam ? Quid de illo : 2 &. ) faciunt ) ? Et de iflo : ali- quod eft corpus ? Ponamne ? An ncgabo ?

Nec poncs, ais, nec negabis. Nculro utcris; ulrumque habebis velut falfum, nec ab iis, quœ fie nutant, quidquam

�� � Objection ES Septim^. 4^9

expeéîabis, niji illud quoque nutans, dubium & incertum. Quia nihil fuperejî quod rogem, refpondeo vicijjim, ubi tamen doélrinœ tuœ brevem \fecero fyllabum. 13

1. De rébus cmnibus, ac prœfertim de mater ialibus, 5 pojfumus dubitare, quandiu fcilicet non habemus alia

fcientiarum fundamenta, quàm ea quœ antchac habuimus.

2. Aliquid habere pro falfo ejî ajjenfioncin fuavi ab eo tanquam ab aperte falfo cohibere, &, voluntate plane in contrarium verfâ, opinionein fuam de eo tanquam fal-

10 fam & imaginariam fingere.

j. Eatenus id quod dubium <efî> haberi débet pro falfo, ut oppojitum illius fit quoque dubium & pro falfo habeatur^.

NOTJE..

i5 Puderet me elle nimis dili^entem, & multa verba impendere, in omnibus annotandis, quse, meis Tere verbis hîc expreiïa, pro meis tamen non agnofco. Sed rogo tantùm ledores ut memoriâ répétant ea quae in I Meditatione, atque initio 2 ac 3, ipfarumque fynopfi

20 a me fcripta funt; agnofcent enim fere omnia quse hîc habentur, inde quidem effe defumpta, fed ita turbata, diftorta & perperam interpretata proponi, ut, quamvis ibi nihil non valde confentaneum rationi contineant, hîc tamen magna ex parte abfurdiflîma videantur.

25 Validas ob rationes^. Dixi fub finem i Meditationis, C nos pofTe de iis omnibus, quse nunquam adhuc fatis

3 Après fyllabum, // n'y a pas de mise à la ligne jusqu'aux Nota;.

a. Voir la suite, p. 462, 1. lô, ci-après.

b. Ci-avant, p. 455, 1. 5.

�� � 460 Œuvres de Descartes.

i4 clare perfpeximus, dubitare « ob | validas & meditatas » rationes », quia nempe ibi tantùm agebatur de fummâ illâ dubitatione, quam faepe metaphyficam, hyperbolicam, atque ad ufum vit?e nullo modo tranf- ferendam eiïe inculcavi, & ad quam id omne, quod 5 vel minimum fufpicionis afferre potcft, pro fatis va- lida ratione fumi débet. Hîc verô vir amicus & candi- dus proponit in exemplum eorum, de quibus dixi du- bitari « ob validas rationes », an fit terra, an habeam corpus, & fimilia, ut nempe fui ledores, qui de hac 10 Metaphyficà dubitatione nihil fcient, ipfam ad ufum vitse referentes, me non fanae mentis elTe arbitrentur.

D Nihil, ais, oinnino nihil. Quo fenfu iftud Nihil debeat intelligi, fatis explicui variis in locis : ita nempe, ut, quandiu attendimus ad aliquam veritatem, quam valde 1 5 clare percipimus, non poffimus quidem de ipfù dubi- tare; fed quando, ut f?epe accidit, ad nullam fie atten- dimus, etfi recordemur nos antea multas ita perfpe- xiffe, nulla tamen fit de quâ non meritô dubitcmus, fi nefciamus id omne quod clare percipimus verum effe. 20 Hîc verô vir accuratus hoc Nihil ita intelligit, ut ex eo quod femel dixerim .nihil elfe de quo non liceat dubitare, nempe in prima Mcditatione. in quâ fup- ponebam me non attendere ad quicquam quod clare perciperem, concludat me etiam in fequeniibus nihil '^5 certi polfe cognofcere : tanquam li rationes, quas in- terdum habemus ad dubitandum de re aliquà, non fint

15 legitimse j ac validae, nifi probent de eâdem re femper effe dubitandum.

E Credcrc, dicci-e, poncre oppofuuvi cjus quod dubiuvi 3o

a. Page 455, 1. i8.

�� � Objectiones Septinle. 461

ejî'^. Ubi dîxi dubia effe aliquandiu pro falûs habenda, five tanquam falfa rejicienda, tam manifefte explicui me tantùm intelligere, ad veritates metaphyfice certas inveftigandas, non majorem habendam efle rationem 5 dubiorum, quam plane falforum, ut nemo fanae men- tis videatur pofTe aliter mea verba interpretari ; & nemo mihi affingere, me voluifTe credere oppofitum ejus quod dubium eft, praefertim, ut paulô poft habe- tur, ita credere ut mihi perfuadeam aliter habere fe non

10 pojfe, atque illud certum ejfe^^ nifi qui pro cavillatore haberi non erubefcat. Et quamvis hoc ultimum ab Authore noftro non affirmetur, fed ut dubium tantùm proponatur, miror tamen virum tam fandum voluilTe hac in parte imitari peflimos illos detradores, qui fepe

i5 fie tantùm narrant ea quae de aliis credi volunt, ad- dentes fe ipfos non credere, ut impunius maledicant.

Alia fumme certorum ratio ejî. Sunt ea ijîiufmodi ut rcl F fomniantibus aut deliris apparere non pojfint dubia '■". Ncf- cio per quam Analyfin vir fubtiliflimus hoc ex meis

20 fcriptis deducere potuerit ; non enim memini me quic- quam taie unquam vel per fomnium cogitalTe. Con- cludere quidem potuilTet ex mcis, id omne quod ab aliquo clare & diftinde percipitur effe | verum, quam- dt vis ille aliquis poffit intérim dubitare fomnietne an

»5 vigilet, imô etiam, fi lubet, quamvis fomniet, quam- vis fit delirus : quia nihil poteft clare ac diftinde per- cipi, a quocunque demum percipiatur, quod non fit taie quale percipitur, hoc cft, quod non fit verum. Sed

a. Page 456, 1. 14.

b. Page 458, 1. 4-6.

c. Page 457, 1. I-?.

�� � 462 OEuvRES DE Descartes.

quia foli prudentes rede diftinguunt inter id quod ita percipitur, & id quod taniùm videtur vel apparet, nolo mirari quod vir bonus unum pro altero hîc Tumat. Cl Alque illud ejî dubitare, in orhem ferri &c. Dixi du- 5 biorum non majorem habendam effe rationem quàm fi omnino falfa effent, ut ab illis cogitatio plane avo- cetur, non autem ut modo unum, modo ejus contra- rium affirmetur. Sed nuUam author nofter occafionem cavillandi non quccfivit. Intérim verô notatu dignum 10 eft, ipfum hîc in fine, ubi ait fe brevem facere dodrinae meîe fyllabum, nihil eorum mihi tribuere, quae in pr?e- ccdentibus aut fequentibus reprehendit vel irridet, ut nempe fciamus illum ifta tantùm mihi per jocum atfinxilVe, non feriô credidilTe. i5

Responsio.

Rcfp. I . Si Icx illj, in velligando vero, id quod vel niinimiun duhiLilionis hahct pro fjlfo habcndiim cjî, fie inlcUigatiir : ciim vejîigainus quidjit certuni, non dcbc- 17 ;////.v ullo modo nili iis, quœ non funt \certa, .lut quœ 20 habcnt diibilationi.s aliquid, légitima cJl, ujii reeepta, &^ communijjiina apud omnes Philo foplios.

Rcfp. 2. Si i/c'?v7 Icx itj intclligatur : ciim vcjligamus quid /il eerlum, lU debemus rcjiccre omnia quj.' ccrlj non finit, .iitt ciliqito modo diibi.i. iil illis nullo paclo iitj- 21 ///;//•, adeoque ea fpeclemiis pcrindc quj/i non clfcnt, aut patins ea non fpeelemus omnino, fed cib iis penilu.s abdu- eaniu.s animum. légitima quoque ejh tuta. tritaque eliam

u. l'auc 4S8, I. j2.

�� � Objectiones Septim.^-;. 46^

a iyronibus, atqiie affinitatem habet tantam cum prcece- denti, ut ab câ vix dijfci-al.

Refp. 3. Si dicla lex ilafumatur : ciim ve/ligavius quid certum fit, ita debemus rejicere dubia omnia, ut ponamus 5 ea de faclo non ejje, aut ejfe illorurn oppo/itum rêvera, & utamur eà fuppojitione lanquain certo aliquo fundamento, Jive utamur us non exijîentibus, aut nitamur eorum non cxijicntiâ, illegitima ejl,fallax, & cum bonâ pugnans Phi- lo fophiâ, ut quœ Jupponat dubii aliquid & incerti ad vejli-

10 gandum verum & certum, aut quœ fupponal tanquam cer- tum id quod alio atquc alio modo Je poteji habere, puta ea quœ dubia f uni de faclo non exijîcrc, cùm Jicri pojfil ut exijîant.

Refp. 4. Si qui.s, câ Icge inlellecld ut paulà anle, vellet

i5 uti ad vejîigandum vcrum ccrlumquc, ix oleum & operam

perdcret, \ac rcr/arel molam cilra mercedem, ut qui non

magis con/iccrci id quod quœrit,.quàm illius oppofilum.

Vis exemplum? \ cjhgal aliquis an pojjit cjfc corpus, aut

ccrporeus, coque inter cœtera utitur : non ejl certum, cor-

vo pus aliquod cxi/Iere: crgo. ex Icgc lalà, ponam & dicam : nullum corpus exi/Iil. Tum rc/umet . nullum corpus exijlil ; H fum vcrô ego & exi/Io. ut mihi aliunde probe compcrtum ejl; crgo non po[fum c[je corpus. Prœclare quidem; at eccc ul eodem ex capifc ducal oppojilum. Non cjl certum, ait,

2 S aliquod corpus exi/lere; crgo ex lege ponam dicamque : nullum corpus cxi/lii. Al quale illud : nullum corpus exi/lir.^ Dubium fane & incerlum. Quis illud prœjlel? unde? Confecla rcs e/l. Dubium illud eji : nullum corpus ex i /lit; er:.^t> ex lege dicaui : aliquod corpus exi/lit. Sum

3o vero & exi/lo; crgo po/jiiin corpus effe, fi aliud vctal ni lui. En polfum effe corpus. & non poffum elle corpu.^. An f'eci

��18

�� � 464 Œuvres de Descartes.

fatis? Vereor ut ne plane fecerim, quantum ex quœfitis fequentibus colligo. Itaque '^

��NOTiE.

Hîc in duabus primis refponfionibus omne id ap- probat, quod de re propofitâ cenfui, quodve ex meis 5 19 fcriptis elici poteft. Sed j addit ejfe communijjîmum, tri- tuvtque etiam a tyronibus^ . In duabus autem ultimis id reprehendit quod me cenfuifle vult credi, quamvis fit tam abfurdum ut in mentem nullius hominis fani ve- nirc poflit. Allute fane, ut quicunque Meditationes 10 me;. s non legerunt, vel non tam attente legerunt, ut recle fciant quid in iis contineatur, iplius authoritate commoti, me ridiculas opiniones habere arbitrentur; atque ut aliis, qui id non credent, faltem perfuadeat, nihil a me allatum, quod non fit conimunij/imum, tri- i5 tunique cliam a lyronihus. Ego verô de hoc ultimo non difputo. Neque ullam unquam ex novitate mearum opinionum laudem quaefivi : nam contra ipfas omnium antiquilîimas puto, quia vcriirimas; 0^ nulli ici magis loleo ftuderc, quàm fimpliciffîmis quibufdam verita- 20 tibus animadvcrtendis, quK cùm mentibus noftris fint innata,', ftatim atque alius admonetur, non putat fe illas unquam ignoralfe. Ac certe facile potell intclligi hune authorem non aliam ob caufam mea impugnarc, quam quia Se bona Oi: nova effe arbitratur : nam fane, .'3 fi tam abfurda crederct ac fingii, conicmpiu 0(; fileniio

a. Voir la Suite, Quœslio Sccun.hi, ci-aprèî.

b. Pa^e 4.62. I. 22 et p. 463. 1. 1.

�� � Objectiones Septim.'e. 465

potius quam tam longà & affeclatâ refutatione digna judicaffet.

Ergo, ex legè latâ,ponam & dicam oppojïtum "^ . Vellem H fcire quibus in tahulis iflam unquam legem fcriptam 5 invenerit. lam quidem fupra fatis illam inculcavit; fed ibi etiam fatis | negavi meam effe, nempe in notis 20 ad verba : Crcderc, dicerc, ponere oppojuum ejus quod dubium eji. Nec ille, opinor, meam effe fuflinebit, Il eâ de re interrogetur. Induxit enim me, fupra in ^ %^ de

10 lis quœ dubia funt fie loquentem : Ncc pones, nec nega- bis, neutro uteris, iitrumquc habcbis relut fa If uni ^ . Ac paulo poft, in fuo dodrinœ mex fyllabo, oportere af- fenftoneinfuam a dubio, tanguant ahaperte falfo, cohiberc; ac voluntale plane in contrariuvi verfâ opinionem fuani de

i5 co tanquam falfam & imaginariamjingere'^, quod plane aliud eft quàm ponere & dicere oppojitum, ita fcilicet ut iftud oppofitum provero habeatur,quemadmodum hic fupponit. Atque ubi ego, in i Meditatione, dixi me vclle aliquandiu conari mihi perfuadere oppofitum eorum

20 qua; antea temere credideram,ftatim addidi me id velle. ut valut îequatis utrimque prsjudiciorum ponderibus non magis in unum quàm in aliud propenderem, non autem ut alterutrum pro vero fumerem, idve tanquam fcientia^ fumme cert?e fundamcntum ftatuerem, ut

25 alibi etiam cavillatur. Itaque vellem fcire quo inftituto legem illam fuam attulerit. Si ut ipfam mihi affingat, defidero ejus candorem; patet enim ex didis ipfum rede fcire meam non effe, quia fieri non poteft ut quis

a. Page 463, 1. 20.

b. Page 458, 1. 28.

c. Page 459, 1. 7.

Œuvres. II. 5g

�� � 466 OEt'VREs DE Dkscartes.

pulct utrumque habendumcne vclul falfum, licut dixit me putare. ac llnuil uniusopporilum ponat t't dicat effe 21 verum, ut in hac \c^e habctur. j Si verô tantùm animi caufà ipfam attulit, ui aliquid haberet qiiod impugna- ret, miror acumen ejiis ingenii, quèd nihil magis veri- 5 fimile aut lubtile poluerit excogitarc. Miror otium, quod tam multa verba impendcrit in refutandà opi- nione tam abfurdà, ut nequidem ulli puero leptuenni probabilis vidcri poiru ; notandum cnim eft illum hue ufque nihil prorfus praeter ineptiflimam iftam legcm 'o impugnafl'e. Miror denique vim ejus imaginationis, qu6d cùm tantùm in iftam vanilïimam & ex cerebro fuo educlam chimseram prseliaretur, eodem tamen plane modo compofuerit gradum, iifdemquc femper ufus fit verbis, ac fi me adverfarium habuilTet, libique '5 repugnantemcoràm vidiflet.

��QU/ESTIO SECUNDA.

AN SIT nos A METHODUS PHILOSOPHANDI PER ABDICATIONEM DUBIORUM OMNIUM.

Quœris 2 : An bonafit mcthodus philofophandi pcr ab- 20 dicationem eorum omnium, quœ quovis modo duhu Junt. Hanc nifi melhodum fufius aperias, non ejl quàd a me ref- ponfujn exfecles;fic verô facix.

Ut philo fophcr, jis, ut vejîigem fitne aliquid ccrti, & fumme certi, & quid illud fit, fie facio. Omnia quce olivi iS I credidi, qu^ .vitchac fciri, cùm dubia fint & incertj.

�� � Objectionks Septim-^;. 467

pro \faljis habeo, eaque penitus abdico, ac milii pcrjuadco 22 nec cjje terram, nec cœlum, nec quidqiiam conim quœ olun credidi in mundo ejfe,fed 7iec mundum ipfum, nec corpus ullum, nec mentem, verbo dico, nihil. Tum faclâ illà ge-

5 neralï abdicatione, aîque obtejîatus nihil ejfe, penitus phi- lofophiam ingredior ineam, eâque duce verum & certum vejîigo caute, prudenter, perinde tanquam effet Genius aliquis potentijjimus & callidiffimus, qui me vellet in erro- rem inducere. Quare, ut ne decipiar, circumfpicio attente,

10 atque illud habeo plane conjïitutum, nihil admittere, quod

non fit ifiiufmodi, ut in eo, quantumvis nitatur Genius illc

vaferrimus, mihi nullo modo pojjit imponere, fed ne ipfe

quidem pofiim a me extorquere id ut cJJe dijfimulem, ne-

■ dum negem. Cogito igitur, volve & revolvo, quoad occur-

i5 rat aliquid taie, atque illud ubi offendi, co lanquam Ar- chimedeo punélo utor ad cruenda cœtera, coque paclo alia ex aliis certa penitus & explorata indipifcor.

Prœclare omnino, ac, fpecietn quod attinet, facile ref- ponderem Methodum illam videri mihi illufirem & ejni-

20 nentem; veriim, quia refponfum expeclas accuratum, nec illud a me reddi polefi, nifi antca iifu & cxercitatione ali- qud tentem illam tuam methodum, tritam tutamque inea- mus viam, ex\ploremus ipfi, quid in eà fit tandem ; & quia 23 Jlexus illius nofii, cal les & diverticula, teque in eà diu

25 cxcrcuifii, ducem mihi te prœbe. Age, fiire : expedilum liabes aut focium aut difcipulum. Quid jubés? Ad illud itcr, ctfi novum & mihi tenebris non affueto formidandum, accedo luben», adeo me verifpecies potenter allicit. Audio le : jubés id faciam quod te facientem vider o; ibi pedem

3o figam, ubi fixer is. Prœclara fane imperandi duccndique ratio. Ut mihi places! Audio.

�� � 468 Œuvres de Descartes.

��?! 1. ADITUS APERITUR IN METHODUM.

Principio, ais, ut vêlera revolvi animo, cogor tandem fateri nihil elfe ex iis quîe olim vera putabam, de qiio non liceat dubitare, idque non per inconliderantiam vel levitatem , fed propter validas ti meditatas rationes ; 5 ideoque etiam ab iifdem, non minus quàm ab apertc falfis, aflenfionem efle cohibendam, fi quid certi velim invenire '. Quare non maie agam, fi, voluntate plane in contrarium verfa, meipfum fallam, ac veteres illas opi- niones aliquandiu omnino falfas imaginariafque elle 10 fingam, donec tandem, velut a.^quatis prsejudiciorum ponderibus, nulla amplius prava confucludo judicium meum a redâ rerum perceptione detorqueat'\ Sup-

24 ponam igitur Genium aliquem malignum, cundcm- que fumme potentem & callidum, omnem fuam in- '5 duflriam in eo pofuifle, ut me falleret. Putabo cœlum, aërem, terram, colores, figuras, fonos, cunclaquc externa nihil aliud effe quàm ludificationes fomnio- rum, quibus infidias credulitati mc?c tetendit'. Per- fuadebo mihi nihil plane effe in miindo, nullum cœlum. -°

K nullam terrain, nullas mentes, nulla corpora, aie nullas mentes, nulla corpora, &c. ; hœc meta fit, & princeps meta. Confiderabo meipfum tanquam manus non habentem, non oculos, non carnem, non fanguinem, non aliquem fenfum, fed ha^c omnia me habere falfo opinanlcm. ^5 Manebo obflinate in hac meditatione defixus^'.

a. Voir ci-avant, p. 21, I. 37, à p. 22. I. 2.

b. Page 22, 1. 12-18.

c. Ibid., 1. 23-29.

d. Page 22. I. ag a p. 23, I. 4.

�� � ObJECTIONES SEPTIM.1i. 469

Hic,Jîplacet,fubfiJîamusaliquanlulum, ut novofs refit- jnamus fpirilus. Rei novitas me nonnihil commovit. Iiibes abdicem vêlera omnia ? lubeo, ais, omnia.

5 Omnianc ? omnia qui dicit. niliil cxcipit. L

Omnia ^ addis.

jfgrcfane, facio tamen, At oppido durum ejl, clique ut inirenuc fatear, non fine Jcrupulo id facio ; ac niji eum mihi eximis, rereor ut ne pro volo aditus ille nojîcr fuc-

10 cédai. Fateris vêlera omnia dubia ejjc, &, ut ais, coaelus fatcris. Quidni eam mihi vim pateris inferri, ut eliam ipfe coaclus falearV Quid le, quœfo, coègit? Audivi qui- M dem ex te mo\do validas fui [Je & medilatas rationes. At 25 quœfunt illœ tandem? Si valida.-, cur abdicas? quin re-

i5 tines ? Si dubiœ (< fufpicionum plenœ, quâ te illœ vi coegere ?

En, ais,funt in propalulo. Has, uli fiindihularios, foleo prœmiltere, ut pugnam inchoenl . Nempe fenfus nos ali- quando decipiunî. Aliquando fomniamus. Délirant inter-

20 dum nonnulli, alque ea fe videre credunt, qux minime vident, quœ nujquam funt.

Dixijli? Validas cùjn promifijli, cùm meditatas, cxpc- éîavi certas, & omnis dubitationis expertes, quales nempe tua depofcit libella, quâ nunc utimur, ufque adeo accu-

23 rata, ut vel umbram dubitationis recufet. An verd funl taies illœ tuœ ? Non dubitationes nterœ, & fufpiciones dum- taxat? « Senfus nos aliquando dccipiunt. » «.Aliquando fomniamus. » « Délirant nonnulli. » Id verà unde habes certd, & citra dubitationem ullam, & ex régula illâ tua,

3o quam femper habes in manibus : Summopere cavendum eft ne quid ut verum admittamus, quod non poffimus

�� � 470 OEllVKES DE DliSr.ARTES.

probare verum efïe ? An fuit tempiis aliquod, in quo di- ccres certà : « Indubitanter niinc me fenfiis decipiunt, hoc probe fcio. » « S une fomnio. » « Paulo antè fomniabam. » « Hic phrenejiui palitur. & ridere fe putat quœ minime videl, nec mcntitur » ? Si fuijfe dicis. ride ut probes : 5 imo vide ne Genius ille malus, cujus lu inentinijli, forfan

26 \illuferit tibi : atque omnino.verendum ejl, ne dum dicis modo, tanquam v.ilidi aliquid 6 méditatif « Senjus nos aliquando decipiunt », rafer illc digito te commonjîret,

N 6'" illudat illufo. Si vero negas. cur tam fidenter ajjeris : "o « Svinniamus intcrdum » ? Quin ex lege tua prima Jïc tecum Jlatuis : « i\'on ejl omnino certum fcnfus nos ali- quando decepijje, Joniniaffe nos aliquando. aliquando dc- lirajfe hommes; ergn (ic dicam & Jlatuam, nunquam nos Jenfus decipiunt, Joiiiniamus nunquam, délira t nemo »? i5

At. ais, jufpicQr

llic ncmpe fcrupulus meus. Ubi pedem admovi, vali- das illas radonei fenji molles, & injlar fufpicionum eva- nidas, adeoque premere formidari. Sufpicor.

Ita. ai.\, fiifpicor. Sai fi fufpicere. Sat fi dicas : Vigi- 20 lemne an donniam, ncfcio. Ncjcio an me fcnfus [allant, an non fallant.

Tua pace dixero, haud mihi ejî fatis. Nec plane video cur ita colligas : vigilemne an fomniem, ncfcio; ergo aliquando fomnio. Quid fi nunquam ? Quid fi femper ? 2 5 Quid Ji nefomniare quidcm poffis, le vero cachinnis e.xci- piat Genius eo, quia libi tandem fuafit fomniare te ali- quando, te decipi. eu m id minime fiai? Crede mihi : ex quii Gemum illum induxijli, ex quo validas & meditalas

21 raliones ad illud i^ forfan » rerocafli, malum \ induxijli, a 3o

O quo boni habcas nihil. Quid,fi catus illc omnia libi velut

�� � Orjectiones Septim.i^. 471

dubia & nutantia proponat, cùm Jirma Jint, cùm certa, alque eâ quidem mente, ut, cùm abdicaris omnia, nudum te in foveam agat prœcipitem ? Num confultius egeris Ji, priufquam te abdices, certam tibi legem proponas, ex quâ, 5 quce abdicabiintur, bene fint abdicata ? Magna profeéïo P res ejî, & momentifummi, generalis illa veterum omnium abdicatio; ac fi me audis, cogitationes tuan vocabis infe- natum, ut ferio délibères.

Imo, ais, plus œquo diffidentiae indulgere non pof-

10 fum, ac fcio nihil inde periculi vel erroris fequu- turum^.

Quid ais :fcio ? An certd, & citra dubitationem omnem, Q ut hœ faltem reliquiœ tanti naufragii Veritatis tholo ap- pendantur? aut, quia novam Philofophiam aperis, deque

i5 familiâ cogitas, hoc in propylœo literis aureis infcriba- tur : Plus aequo diffidentiae indulgere non pofTum, ut, inquam, adyta illa tua intraturi jubeantur vêtus illud ponere « 2 & 3 faciunt 5 », hoc verd retinere « Plus cequo diffidentiœ indulgere non pojfum »? At Ji iyroni con-

20 lingat ut obmurmuret, ut illud frangat dentibus : Ponere jubeor illud vêtus, a nemine unquam vocatum in dubita- tionem, « 2 & 3 faciunt 5 » , quia fieri poteji ut mihi Genius illudat aliquis ; jubeor vero retinere \ hoc anceps, r 28 hoc rimarum plénum « Plus cequo diffidentice indulgere

25 non pofjfum », quaji in eo mihi Genius non poj/ît imponere; quid dices? Et vero an tu mihi illud prcejlabis, ut non verear modo, non formidein, metus mihi non fit a malo Genio ? Sane me licet confirmes manu & verbo, non fine S limore ingenti niîuiœ diffidentiœ hœcvetera & mihi prope

3o ingenita abdico, & ejuro velut falfa : « Argumentum in

a. Médit. I, ci-avant, p. 22, 1. 18-20. i

�� � 4/2 OEuvREs DE Descartes.

Barbara reéle concluait. » Item : « Sum aliquid conjlans ex corpore & anima ». Ac,/î mihi licet ex vultu & voce conji- cere, ne qu idem ipfe tu, qui ducem te cœteris prceBes, qui viam munis, immunis es aformidine. Age ingénue & can-

T dide, ut foies; an Jînc fcrupulo hoc vêtus abdicas : « Habeo 5 ideam claram & dijîinclam Dei » ? An illud : « Id omne

V verum ejl, quod valde clare & dijîinéîe percipio n} An ijlud, « Cogitare, nutriri, fentire, minime pertinent ad corpus, fed ad mentem » ? Quid fexcenta id genus perfequar? De iifdem ferio anquiro, refponde, amabo te. Potes, hoc 'o in exitu veteris Philofophiœ & in aditu novœ, hœc excu- tere, exuere, ejurare v élut f al fa, aio ex animo? An dices & pones oppojitum : « nunc, modo non habeo ideam cla- ram & dijlinéîam Dei » ; « maie haéîenus credidi nutriri, cogitare, fentire, ad corpus minime pertinere,fed ad men- ' 5

29 tcm » ? Sed 6 me pro\pofiti immemorem ! Quid feci? Tolum me tibi principio commiferam, me focium, me dif- cipulum, & ecce hœreo in aditu, & meticulofus, & obfîi- natus. Ignofce ; pcccavi largiter, & tenuitatem ingenii mei probavi dumtaxat. Debueram, omni metu pofîto, in abdi- 2° cationis caliginem intrépide me inferre, & hœfi, & refiiti. Compcnfaho, fî parcis, & fadum maie, amplâ ac libéra li manumiffionc veterum omnium, plane delebo. Abdico, ab- jura vetera omnia. Nec œgre feres, fi cœlum, aut terram, quœ nulla effe vis, non obtefîer. Nihil efî omnino, nihil. 2 5 Age, pra.'i,fequor. Te fane facilem I Sic prœirc non renuis.

NoT.t:. I Quœ antchac fcivi, cïim dubia fnt^. Hic poluit fcivi

a.^ Pam; 466. 1. 26.

�� � ObJECTIONES SEPTIMiE. 47 J

pro /cire putavi. Eftenim contrarietas inter werh'àfcin & dubia funt, quam tamen haud dubie non animad- vertit. Nec illi eft malitiae tribuendum : alioqui enim non tam leviter attigiflet, fed fingens a me efTe pro- 5 fedam, multis ipfam verbis exagitaflet.

Aio nullas mentes, nulla corpora^. Hoc ait, ut infra K diu multumque cavilletur, quôd initio, cùm fuppone- rem mentis naturam nondum mihi elTe fatis perfpe- dam, illam inter res dubias j enumerarim ; poftea verô, 30

•o advertens rem quae cogitât non poffe non exiftere, illamque rem cogitantem nomine mentis appellans, dixerim mentem exiftere; tanquam fi fuiffem oblitus me prius idem negalTe , cùm mentem pro re mihi ignotâ fumebam, & tanquam fi ea, quae tune, quia

1 5 mihi dubia erant, negabam , in perpetuum neganda effe cenfuiffem, nec fieri poffet ut evidentia & certa mihi poftea redderentur. Notandumque ipfum ubique con- fiderare dubitationem & certitudinem, non ut rela- tiones cognitionis noftrse ad objeda, fed ut proprie -

ao tates objedorum quse perpetuo ipfis inhaereant, adeo ut ea, quae femel dubia effe cognovimus, non poffint unquam reddi certa. Quod tantùm ejus bonitati, non malitise, eft tribuendum.

Omniane^ ? Hîc cavillatur in verbo omnia, ut fupra L

25 in verbo nihil, inaniter.

Coaélus fateris". Hîc ludit in verbo coaélus aeque ina- M niter. Eae enim funt fatis validae rationes ad cogendum nos ut dubitemus, quae ipfae,dubiae funt, nec proinde

a. Page 468, 1. 21.

b. Page 469, 1. 5.

c. Ibid., 1. 12.

Œuvres. II. 60

�� � 474 Œuvres de Descartes.

retinendae, ut jam fupra notatum eft. Aiquc valida: qui- dem funt, quandiu nullas alias habemus, quse diibiia- tionem tollendo certitudinem inducant. Et quia taies nullas inveniebam in i Meditatione, quantumvis cir- cumfpicerem & meditarer, idcirco eas, quas habui ad 5 dubitandum, dixi effe vfilidas & meditatas. Sed hoc non eft ad captum noftri authoris ; addit enim : Validas

31 cùm \promi/î/li, expecîavi certas, quales tua depofcit li- bella"^ tanquam fi haec quam fingit libella ad ea qu?e in prima Meditatione dida funt referri poflit. Et paulo lo poft ait : An fuit tempus aliquod in quo diceres certd: In- dubitanter nunc me fenfus decipiunt, hoc probe fcio &c^ ? non videns hîc rurfus ineffe contrarietatem, quôd ali- quid indubitanter teneatur, & fimul de illo ipfo dubi- tetur. Nempe eft vir bonus. i"»

N Cur tam fidenter ajferis : fomniamus interdutn?'- Hic rurfus fine malitiâ errât. Nihil enim prorfus Hdentcr afferui, in prima Meditatione, qUcX^ tota dubitatroiiis plena eft, &ex quâ folàhiec vcrbadcfumpfit. Eàdemquc ratione potuit in eâ invcnire : « fomniamus nun- 20 quam », atque « fomniamus intcrdum ». Et cùm paulo poft addit : Ncc plane video cur ita colligas : Vigilcmnc anfomniem ne fcio, ergo aliquando fomnio'^ \ affingil mihi ratiocinationcm fc folo dignam, quia nempe eft vir bonus. 25

O Quid, Ji catus ille (Genius) ovinia tibi velut dubia & nutantia proponat, citmjirma fini, ciim certa ?" Hîc clare

a. Page 46'). 1. 22.

b. Page 4-0, 1.1.

c. Ibid., 1. 10. J. Ibid., 1. 2 3. e. Ibid. A. 3i.

�� � Objectiones Septiule. 47^

patet, quod fupra moniii, dubitationem & certitudi- nem confiderari ab illo tanquam in objedis, non tan- quam in noftrâ cogitatione. Alioqui enim quomodo pofTet fingere aliquid mihi proponi tanquam dubium,

5 quod non effet dubium, fed certum ? cùm ex hoc folo, quôd proponatur ut dubium, dubium reddatur. Sed forte Genius impcdivit ne vide|ret effe repugnantiam in fuis verbis. Dolendum eft quôd ejus cogitationi Genius ille tam faipe obverfetur.

1 Magna profeclo res eji, & momenti fummi , gcneralis illa veterum omniu!?i abdicalio'\ Hoc ego fatis monui in fine refponfionis ad 4 objediones '\ atque in prœfaiionc harum Meditationum, quas idcirco non nifi folidio- ribus ingeniis legendas obtuli. Praîmonui etiam illud

i5 idem valde expreffe in Differtationc de Mcthodo gal- lice édita anno 16^7, pag. 16 & i7,ubi quia duo gênera ingeniorum defcripfi, quibusabdicatio ifla fummopcrc eflvitanda, fi forte horum altcrutrum in Authorc noftro reperiatur, non mihi débet imputare fuoserrores.

20 Quid ais : fcio'-^ &c. Cùm dixi me fcire nihil mihi periculi effe ex iUâ abdicatione, addidi : quia tune non rebits agendis, fed tantùm cognofcendis incumbcbani" : ex quo tam clare patet, me ibi tantùm loquutum effe de morali fciendi modo, qui fufficit ad vitam regcndam,

25 & quem a Metaphyfico illo, de quo hîc quiellio cil, plurimum difl:'erre fa;pe inculcavi, ut folus Auihor nofter id videatur poffe ignorare.

a. Page 471,1. 5.

K. Page 247, 1. 8-23.

c. Page 9, 1. 25.

d. Page 471, 1. 12.

e Page 22, 1. 20-22.

��32

�� � 47^ Œuvres de Descartes.

R Hoc anceps, hoc rimarum plénum : Plus œquo diffiden- tiœ indulgere non pojjuni^ . Hîc rurfus repugnantia eft in ejus verbis. Nemo enim nefcit eum qui diffidit, quan- diu diffidit, nec proinde quicquam affirmât, nec negat, ne ab ullo quidem Genio in errorem induci poffe; a 5

33 Iquo tamen eum, qui i & j fimul addit, poffe decipi probat exemplum, quod fupra ipfemet attulit, de eo qui quater numerabat horam primam.

S Non fine timoré ingenti nimiœ diffidentiœ hœc vetera abdico^, &c. Etfi multis hîc verbis conetur perfuadere lo non effe nimium diffidendum, notatu tamen dignum efl illum ne minimam quidem fpeciem rationis affisrre ad id probandum, nifi tantùm quôd timeat, five diffi- dar ne non fit diffidendum. In quo rurfus repugnantia eft; nam ex eo quôd timeat tantùm, non autem certô i5 fciat fibi non effe diffidendum, fequitur ipfi effe diffi- dendum.

T A nfinefcrupulo velus hocabdicas, « Habeo ideam claram & difiinclam Dei ni: An illud, « Id omne verum efi, quod valde clare & difiincîe percipio » ? "^ Vetera haec vocat, quia jo timet ne pro novis & a me primum animadverfis habe- antur. Sed per me licet. Scrupulum etiam vult injicere de Deo, fed obiter tantùm : forte ne qui nôrunt quàm ftudiofe omnia quae ad pietatem , ac generaliter ad mores fpeélant, ab hac abdicatione exceperim, ipfum 2S calumniari arbitrentur. Denique non videt abdicatio- nem non pertinere nifi ad eum qui nondum quicquam clare ac diftinde percipit. Ut,exempli caufà, Sceptici,

a. Page 471, 1. 23.

b. Ibid., 1. 28.

c. Page 472, 1. 5.

�� � Objectiones Septim^. 477

quibus eftfamiliaris, nihil unquam, quatenus Sceptici, clare perceperunt. Ex hoc enim ipfo quôd aliquid clare percepiffent , de eo dubilare ac | Sceptici efle defiif- 34 fent. Et quia vix etiam alii ulli ante iilam abdicatio- 5 nem quicquam clare unquam percipiunt, eâ fcilicet claritate quae ad certitudinem metaphyficam requiri- tur, idcirco haec abdicatio perutilis eft iis qui tam darse cognitionis funt capaces, illamque nondum ha- bent; non autem authori noftro, ut res judicat, fed

10 exiftimo ipfi ab illâ fludiofe effe cavendum.

An ijîud « Cogitare, nutriri. fenlire, minime pertinent V ad corpus, fed ad mentem" » ? Haec verba refert tanquam mea, & fimul tanquam lam certa, ut a nemine in du- bium poffint revocari. Sed tamen nihil magis notabile

i5 eft in meis Meditationibus, quàm quôd nutritionem referam ad folum corpus, non autem ad mentem, iivc ad eam hominis partem quae cogitât. Adeo ut ex hoc uno clare probetur, primo illum eas minime intelli- gere, quamvis refutandas fufceperit, falfumque elîe ex

20 eo quôd in i ex vulgi opinione loquens nutritionem ad animam retulerim; ac deinde ipfum multa pro in- dubitatis habere quae non fine examine funt admit- tenda. Sed tandem hîc in fine veriflime concludit, fe in his omnibus tenuitalem ingenii fui prohajje dumlaxat '\

25 «5 2. PARATUR INGRESSUS IN METHODUM.

Vetera, ais, ubi ahdicavi omnia, philofophari fie inci- X /vo/Sum, cogito ; fum, dum cogito. Hoc pronuntia-

.1 PUiiC 4;.'. I. ,-.■

b. /HJ., 1. 1.,

�� � 35

��36

��478 OEUVRES DE Descartes. •

tum, « Ego I exifto », quoties a me profertur vel mente concipitur, neceflario eft verum ^.

Prœclare, Vir eximie. Archimcdcum punûujn occupas : mundum haud dubie, fi lubct, movebis; en jam nutant omnia. Ac te quœfo [vis enim, opinor, ad vivum ref écart 5 omnia, ut nihil fit tua in Methodo non aptum, non cohœ- rens, non necejfan'um)^, cur mentis meminijîi, ciim ais mente concipitur? An non exularejuj/i/li corpus & men- tem ? Sed forte excidit : adeo eft, arduum, etiam expertis, oblivifci penitus eorum quibus a pueris affucvimus, ut «o milii rudi, fi fors vacillem, haud maie fit fperandum. Sed perge, obfècro.

Denuo, ais, meditabor quidnam fim, quidnam me olim crediderim, priufquam in bas cogitationes inci- diflem ; ex quo deindc fubducam quidquid allatis ra- i5 tionibus vel minimum potuit infirmari, ut ita praicife remaneat illud tantiim quod certum eft il incon- cufTum'.

Audebonc, priufquam intro pcdem feras, ex le fcifci- tari. quo conflio tu, qui vêlera omnia tanquam dubia & 20 falfi abdicaris folenni ri lu, ea iterum velis infpicere, perinde quaf ex panniculis illisfperes cei'ti aliquid? Quid f maie olim de le credidijh? Imo, quia omnia, qicœ paulo ante ejurajli, dubia cranl & incerta (fecus cur abdi- caffes?), qui f et, ut eadem modo dubia non fut & in- 25 certa".^ N if forte abdicatio illa fil relut i quoddam Cir- cœum medicamentum, ul ne dicam lixivium. Quanquain malo fufpiccre confilium luum & rcncrari. Sa'pe fit ul.

a. Pai^c 2 5, 1. I i-ilî.

b. Non entre parcinliLso. 1. 5-7.

c. Page 2'?, 1. 19-^4.

�� � Oeiectiones Septim/e. 479

qui amicos inducunt in palatia & bajilicas videndi caufâ, pojficis familiaribus, non prœtoriâ aut decumanâ porta, ingredianlur. Sequor etiam per fpecus fubterraneos, dum ad veritatem afpirem aliquando. 5 Quidnim igitur, ais, antehac me efle putavi ? Ho- minem fcilicet^.

Hic etiam patiere artem tuam admirer, qui, ut certa vejîiges, utare dubiis ; ut nos educas in lucem, jubeas in lencbras mergi. Vis confulam quem ine olim ejfe credi- Z

10 dcrim ? Vis refumam centonem illum veterem & detritum, & jam diu abdicatum, « Sum homo » ? Quid,Jî Pythagoras, aul ex difcipulis illius unus aliquis, hic adjit? Quid, fi dicat tibi, fuiffe fe olim gallum gallinaceum ? Ut ne ceri- tos, & phanaticos, & deliros, & phrœneticos inducam. Sed

i5 peritus es, & dudor expertus ; flexus nojli & diverticula. Sperabo bene.

Quid eft homo ? ais^.

Si vis ut refpondeam, rogem antc permittc : qucm quœ- ris homincm ? aut quid quœris, cùm quœris quid fit homo ?

2o An homo ille, quem mihi Jingebam olim. quem me \eiïe 37 credebam, & quem, ex quo abdicavi luj gratid, pono me non eJfe? Hune fi quœris, fi quem mihi formabam maie, eji conjlalum quoddam ex anima & corporc. A n feci falis ? Opinor, quiajicpergis'^ :

2 5 NOT.'E.

Philo fophari fie incipio : Sum, cogilo. Sum, dum cnorito'^. X

a. Page 23, 1. 2 3-2ri. l\ Ib'iti., I. 20.

c. V.'ii ci-Mpii-S : sj i. Qi 'd cnrpu:). p. /)Sl).

d. Page 477, 1 20.

�� � 10

��480 OEuvRES DE Descartes.

Notandum ell illum hîc fateri, initium philofophandi, five initium firmse alicujus propofitionis ftatuendae, a me fadum efTe a cognitione propriai exiftentiae : ut fciatur ipfum aliis inlocis, ubi finxit me illud a pofi- tivâ five affirmativâ dubiorum omnium abdicatione feciffe, contrarium ejus quod rêvera fentiebat affir- malTe. Non addo, quàm fubtiliter hîc me philofo- phari incipientem inducat : Sum, cogito &c. ; fatis enim in omnibus, vel me tacente. candor ejus agnofci poteft.

Y Cur mentis niemini/Ii, cùm aïs « mente concipitur n? An non exulare juffijli corpus & mentem? lamdudum prae- monui illum parare lias argutias ex verbo mentis. Sed mente concipitur nihil hic aliud fignificat, quàm cogita- tur; & ideo maie fupponit fieri mentionem mentis i5 quatenus eft pars hominis. Prœterea, etfi corpus & mentem cum reliquis omnibus antea rejecerim, tan- quam dubia five nondum a me clare percepta, hoc

38 non impedit quo minus eadcm poftea rcfumam, fi contingat ut ipfa clare percipiam. Sed nempe Author 20 nofter hoc non capit, quia putat dubitationem effe aliquid objeclisinfeparabiliterinhiErens. Quœrit enim paulo poft : Qiiifict ut eadem modo (qua) fcilicet antea dubia crant) non amplius dubia Jint & incerta^' ? vultque me ipfa foienni ritu ejuraffe; ac miratur artem meam, 2^ qui, ut certa veftigcm, utar dubiis, 0»Lc., tanquam fi pro fundamento Philofophice fumplitrem, dubia omnia femper habenda effe pro falfis.

Z Vis confulatn qucm me olim effe crcd'dcrim? vis refu-

u. Page 478, 1. :. t>. //•;./., I. 2 5.

�� � Objectfones Septim^e 481

mam centonem illum ôc? Utar hîc exemplo valde fa- miliari, ad liicli mei rationem ipfi explicandam, ne deinceps illam non intelligat, aut fe non intelligere aufit fimulare. Si forte haberet corbem pomis plenam,

5 & vereretur ne aliqua ex pomis iftis eflent putrida, velletque ipfa auferre, ne reliqua corrumperent, quo pado id faceret? An non in primis omnia omnino ex corbe rejiceret? ac deinde fingula ordine perluftrans, ea fola, quee agnofceret non effe corrupta, refumeret,

10 atque in corbem reponeret, aliis relidis ? Eàdem ergo ratione, ii qui nunquam rede philofophati funt, varias habent in mente fuâ opiniones, quas cùm a pueritià coacervare cœperint, meritô timent ne pleraeque ex iis non fint verae, ipfafque ab aliis feparare conantur, ne

i5 ob earum mifturam reddantur omnes incertae. Hocque nullà meliore via facere poflTunt, quàm fi| omnes fimul v<: femel, tanquarnincertasfalfafve, rejiciant; ac deinde fingulas ordine perluflrantes, cas folas refumant, quas veras &. indubitatas efTe cognofcent. Atque ita non

20 maie initio omnia rejeci ; deinde advertens nihil cer- tius evidentiufque a me cognofci, quàm quôd ego co- gitans exifterem, non maie etiam hoc primum afferui ; ac denique non maie qusefivi poftea, quem me olim elfe crcdidiiTem, non ut eadem omnia de me adhuc

25 crederem, fed ut, fi qu?e perciperem vera effe, refu- merem, fi quce falfa, rejicerem, &. fi quae incerta, in aliud tempus examinanda refervarem. Unde patet Authorem noftrum inepte hoc vocare artem cliciendi certa ex incertis, vel, ut infra, tnethodiim fomnianJi^" ;

a. Paije 479, 1. 9.

b. Voir ci-avant, p. 479, 1. 7, et ci-après, p. 484, 1. id, et p. 495, 1. 8.

Œuvres. II. tJi

��39

�� � 482 OEUVRES DE Descartes.

& ea quse hîc de Pythagorse gallo gallinaceo, atque in duobus iequentibus paragraphis de aliorum opinioni- bus circa naturam corporis & animée nugatur, nihil plane ad rem pertinere : cùm ego nec debuerim nec voluerim recenfere quicquid alii unquam de iis credi- 5 derunt, fed tantùm quid fponte ac naturâ duce mihi olim vifum fuerit, aut vulgo aliis videatur, five id ve- rum lit, live falfum, quia non recenfui ur ipfa crede- rem, fed tantùm ut examinarem.

S 3. QUID CORPUS? 10

Quid, ais, corpus ? Quidper corpus intelligebam olim ? 40 I Non œgre fer es, fi omnia circumfpiciam, fi ubique ve- rear, ut ne in plagas incidam. Quare quonam, quœfo, de corpore interrogas ? An de eo, quod mihi olim in animo proponebam, certis ex proprietatibus conjlans, & quidem, '5 ut fuppono ex legibus abdicationis, maie? An de quovis alio, fi forte ejfe potejî? Quid enim fcio? Dubito, pojfit necne. Si primum quœris, facile refpondebo : per corpus intelligebam illud omne quod aptum eft figura aliquâ terminari, loco circumfcribi, fpatium fie replere, ut 20 ex eo aliud omne corpus excludat, fenfu percipi, nec- non moveri ab alio quopiam a quo tangatur". En pri- mum quod ita intellexi, ut quidquid haberet ea quœ per- cenfui, illud a me vocarelur corpus, nec continua tamen putarem, prêter illud, nihil aliud aut ejje aut rocari pojje 25 corpus, maxime ciim aliud fit « intelligebam, per corpus, hoc aut illud », aliud « intelligebam nihil, prceter hoc aut illud ejfc corpus ». Si fecundum, refpondebo ex recentio-

a. Page 26, 1. 14-19.

�� � Objectiones Septim^. 48 j

rum Philofophorum opinione [neque enim tam fenfum meum exigis, quàm quid fentire quis pojfit) : per corpus intelligo illud omne quod aptum ejî vel loco circumfcribi, ut lapis; vel definiri loco, adeo ut fit in eo toto totum, & 5 totum in quâvis parte, ut indivifibilia quantilatis, aut Li- pidis, & Jimilium, quœ nonnulli récent iores inducunt ad *i ijj/lar Angelorum aut animarum indivifibiliuin, & do- cent, non Jîne plaufu, falteni fuo, ut videre ejl apud Ovie- donem : vel extendi aéîu, ut lapis, vel virtute, ut dicla

I o indivifibilia ; vel effe partibilia ^ in partes aliquot, ut lapis, vel impartibile, ut indivifibilia prœfata ; vel movcri ah alio, ut lapis furfum, velafe, ut lapis deorfuvi ; vel Jcn- Aa tire, ut canis, vel cogitare, ut fimia, vel imaginari, ut niulus. Ac fi quid olim offendi, quod aut moveretur ab

1 5 alio vel a fe, quodfentiret, quod imaginaretur, quod cogi- taret, id, aliud nifi objîitit, vocavi corpus, & etiam nunc voco.

At maie, ais, & perperam. Namque habere vim feip- fum movendi, item fentiendi, vel cogitandi, nuUo

20 pado ad naturam corporis pertinere judicabam'^

ludicabas ? Quia dicis, credo ; liberœ funt cogita- tiones. At dum ita cogitabas, fuum cuique fenfum finehas effe liberum; neque eum te credam, ut effe volueris arbi- ter cogitationum omnium, lias ut rejiceres, illas probares;

25 nifi forte aliquis tibi fuit canon certus & expedilus, de quo quia filuijli, ciim nos abdicare juffijli omnia, utar conceffâ nobis a naturâ libertate. Olim judicabas ; judi- cabam olim. Ego quidem fie, tu vero aliter, forte ambo

a. Ligne 1-2, non entre parenthèses (/" édit.). h. Lire parlibile ? c. Page 26, ï. 19-22.

�� � 484 OEUVRES DE Descartes.

48 niale ; certe non fine dubitatione aliquâ, fi | quidcm & tibi & mihi primo in aditu exuenda fuit ea vêtus opinio. Quare, ut ne diu lis ifia protrahatur, fit tua peculiari ex fenfu corpus velis definire, uti primo loco faclum efi, ni- hil veto ; ultro admitto, dumfis memor tua illâ definilione 5 non omne univerfim corpus, fed certum quoddam genus a te comprehenfum dejcribi, omitti verà cœtera, quœ ex virorum doélorum mente, an fint an ejfe pofiint, vocantur in difceptationem, aut fiine de quibus nihil certd, eâ fal- tem, quam requiris, cerliludinc, polfumus definire,fierinc 10 pofiint an non ; adeo ut, reclene an fecus definitum fit omne corpus haclenus, dubium fit & incertum. Quare perge, fil place t, dumfequor, & fane tam lubens, quam ipfa efi lu- bentia : adeo me trahit nova illa & inaudita expeélatio Irahendi cerli ex incerto. i5

NOT.E.

Aa Vel fentire, ut canis; vel cogitare, ulfimia; vel imagi-

nari, ut mu lus \ Hic logomachiam parât, atque ut poffit efficere, me maie pofuilTe difFerentiam inter mentem & corpus, in eo quôd illa cogitet, hoc verô non, fed 20 lit extenfum, ait id omne quod fentit, quod imagina- is tur, quod cogitât, aj fc corpus vocari. Sed fane vocet ctiam mulum aut fimiam, il lubet; atque fi unquam polîit efficere, ut nova ifta nomina tint ufu recepta, ipfis uti non recufabo. Intérim verô nuUum habet jus 25 reprehendendi. quôd utar rcceptis.

a- I'ai;c483, 1. i2-i3.

�� � ObjECTIONES SEPTIMiE. 48^

§ 4. QUID ANIMA.

Quid, aïs, anima ? Quid per animam intelligebam ? Nempe quid hiec effet, vel non advertebam, vel exigui nefcio quid imaginabar inftar venti, ignis, vel aitheris, 5 quod craffioribus mei partibus effet infufum  : ad illam verô referebam nutriri, incedere, fentire, cogi- tare^

Abunde fane. At patieris, opinor, hic a le rogiteni non- nihil. De animo ciim quœris,fenfa nojlra vêlera, & quœ

10 olim de eo credidimus, expofcis?

lia ejî, ais. Bb

An verà putas nos fenfijfe bene, ut hac tua methodo nihil fit opus? an deerraffc neminem tantis in lenebris? Sane tam varice funt, & lam difcrepantes, Philofophorutn

i5 fententiœ circa animam, ut mirari fatis non pojfim artem illam tuam, quœ lam vili ex fœce medicamentum cerlum & falubre confeéluram confidat ; quamquam viperino ex veneno fit theriaca. P'is igitur addam ad illam tuam de anima opinionem, quid fentiant aut fentire poffint non- ^*

20 nulli? Bene an maie, éx me non quœris;fat fi ita opi~ nentur, ut a fud mente abduci fe pojfe nullis rationum momenlis exifliment. Animam dicent nonnulli efjfe cerlum quoddam genus corporis ita vocitatum. Quid fîupes? Is eorum fenfus ; nec fine aliquâ, ut putant, veri fpecie.

2 5 Nempe ciim corpus appelletur, & verà fit illud omnc, quod efi extenfum, quod trinam habet dimenfionem, quod cjl divifibile certas in partes, cumque in equo, dicis gratiâ,

a. Page 26, 1- 8-1 1.

b. Ibid., 1. 6-8.

�� � 486 OEUVRES DE Descartes.

aliquid animadvertanî extenfum, ac partibile, pula car- ncm, ojfa, ac compagem illam externam, quœ incurrit in fenfus, concludant verd, vi & momento rationum, prœter illam compagem ejje adhuc internum aliquid, & illud qiii- dem tenue, fufum, & extenfum per compagem, & dimen- 5 fum trine, & partibile, adeo ut, abfcijfo pede, abfcindatur quoque illius interni pars quœdam: intelligunt conflatum equum ex duobus extenjis, & trine dimenjïs, & partibi- libus, adeoquc ex corporibus duobus, quce, ut differunt inter fe, ita & nominibus dijiinguuntur, atquc altcrum, 10 puta externum, Corporis appellationem retinet, alterum, quod interius ejî, vocatur Anima. Porrofenfum quod atti- 45 net, quod imaginationem, quod cogitationem, putant ! //// tum fentiendi, tum cogitandi & imaginandi vim inejje animœ, five interno corpori, cum habitudine tamen aliqud i5 ad externum, fine quo nullus fit fenfus . Alii aliud dicent & comminifcentur ; ut quid enim fingula perfequar? Nec deerunt, qui putent omnes omnino animas effe taies, qualcs paulo ante funt defcriptœ.

A page, ais, hoc impium. 20

Ita fane impium. At cur quœris ? Quid Atheis facias? quid carneis hominibus, quorum cogitationes omnes in fœcibus ita funt defixœ, ut prœter corpus & carnem fen- Cc tiant nihil? Imo verd quia tua illâ methodo Jîabilire vis & dcmonflrare hominis animum effe incorporeum & fpi- ^5 ritualem, id minime debes fupponere, fed potius fuaderc tibi adfuturos ex adverfo, qui hoc negent, qui faltem, dif- putandi gratiâ, dicant id quod ex me audifli. Quare finge hic illorum effe unum aliquem, qui roganti tibi quid fit animus, refpondeat, ut tute ipfe antea : Animus efi ali- 3o quid corporeum, tenue, & fubtile, & fufum per corpus

�� � Objectiones Septim^. 487

cxternum, & fenfûs omnis, & imaginationis^ & cogitalio- nis principiiwi, adeo ut 3 Jint gradus, Corpus, Corpo- 7-eum five animus, & Mens Jive fpiritus, cujus exijîentia quceritur. Qiiare deinceps très illos gradus tribus his voci- 5 bus exprimamus, j Corpus, Animus, Mens. Sit, inquam, 46 qui tibi rogantific refpondeat. A nfecerit falis ? Sed artem tuam nolo prœvertere ;fcquor. Sic ergo progrederis^.

NOT^.

Ita ejl, ais ^\ Hîc, & fere omnibus aliis in locis, indu- Bb

10 cit me fibi ea, quse ab opinione meâ plane diverfa funt, refpondentem. Sed nimis taediofum eilet omnia ejus figmenta recenfere.

Imo verd quia Jîabilire vis & demonjîrare animum ho- Ce minis ejje incorporeum, id minime debes fupponere". Falfô

1 5 hîc fingit me fupponere id quod debui probare. Atque ad talia, quae tam libère finguntur, & nullâ vel mi- nimâ ratione fulciri poiTunt, nihil aliud refponderi débet, quàm falfa efle. Nec ullo modo de eo, quod vocandum eft corpus, vel animus, vel mens, difpu-

20 tavi; fed duo explicui, nempe id quod cogitât, & id quod eft extenfum, ad quae alia omniareferri probavi, haecque qG^q duas fubftantias realiter diftindas ratio- nibus evici. Unam autem ex his fubftantiis vocavi mentem, aliam corpus; quae nomina fi ipfi difplicent,

25 alia poteft iis tribuere, non repugnabo.

a. Suite ci-après : § 5, p. 488.

b. Page 485, 1. 1 1.

c. Page 486, 1. 24.

�� � 488 Œuvres de Descartes.

47 |§ 5. tentatur ingressus in methodum.

Bene ejî, ais; jaâa funt fundamenta féliciter . Ego

funi, dum cogito. Hoc certum, hoc inconcujfum . Extruen-

du'm deinceps, ac providendum cauie, ne mihi Genius

Dd malus imponat. Sum. Sed quid fum? Haud dubie ah- 5

quid eorum quœ olim cenfebam. EJfe vero hominern cre-

debam : hominern habere corpus & animant. An ergofum

corpus? An mens? Corpus ejl extenfum, loco comprehen-

Jum, impermeabile, afpedabile. An quidquam illorum eJî

in me ? Extenjio? Qui in me ejfet, ciim nulla fit? hanc 10

principio abdicavi. An tangipoffe, poffe videri? Etfifane

putem modo me videri, me a memet tangi, attamen non

Ee videor, non tangor. Hoc certum mihi, ex quo abdicavi. Quid ergo? Attendo, cogito, volvo, revolvo, nihil occur- rit. Fatigor eadem repetere. Nihil eorum, quœ ad corpus i5 pertinent, in me reperio. Non fum corpus. Sum tamen, & effe me cognofco; & dum cognofco me effe, nihil quod

Ff fit corporis cognofco. Sumne igitur mens ? Quid olim mentis effe credebam ? An aliquid illorum in me efl? Pu- tabam mentis effe cogitare. At at cogito. E'jpr.xa, eupT.y.a. 20

48 Sum, cogito. Sum, dum cogito, fum res \ cogitans, fum mens, intelleàlus, ratio. En Methodum illam meam, quâ féliciter fum prœtergreffus. Tu fequere, fodes.

O te felicem, tantis qui in tenebris uno prope faltu evaferis in lucem! At, te quœfo, manum ne recufes, ut 2 5 nutantem firmes, tuis dum infiflo vefligiis. Ea ut eadem repeto, fed, meo pro' modulo, paulo lentius. Sum, cogito. Sed quid fum? An aliquid eorum, quœ olim me effe cre- debam ? Sed an credebam bene ? Id incertum. Dubia ab-

�� � Objectiones Septuvle. 489

dicavi omnia, & habeo tanquam falfa. Non bene credidi. Gg Imoverà, clamas, ibi pedemfige. Figam ? Mutant omnia. Quidfi aliud fim ? Meticulofus es, addis. Aut corpus es, aut mens. 5 Sim igitur. Quanquam hauddubie vacilla. Manuin licet prehenfes, vix audeo inftjîere. Quid, te quœfo, quid, Ji Jim animus ? Quidfi aliud quid ? Nefcio.

Perinde ejl, ais ; aut corpus, aut men.s. Hh

EJîo igitur. Sum corpus, aut mens. Annon corpus? Ero • o haud dubie corpus, fi quid in me reperero, quod ejjfe cor- poris olim credideram. Quanquam vereor ut bene credi- derim.

Euge, addis, verendum nihil.

Audebo igitur, quia Jic facis animos. | Credideram 49 i5 olim cogitare ejje aliquid corporis. At at cogito. EupT,/-aj eupr,y.a. Sum, cogito. Sum res cogitans, fum corporeum quid, fum extenjio, divifibile aliquid, voces mihi prius Ji- gnificationis ignotœ. Quid fuccenfes, & prœterveclum manv repellis ? Ripam teneo, & quo tu fias in littore, fio 20 ego, tua & abdicationis illius tuœ gratiâ. At perpcram, addis. Quippe quid peccavi?

Maie, apponis, olim credideras cogitare ejfe aliquid li corporis. Credere debueras cjje aliquid mentis. 25 Quin ergo monueras principio ? Quin, ubi me accin- dum vidifii & paratum ad vetera prorfus abdicanda, juf- fifii ut faltem hoc retinerem, imo a te fumerem veluti Naulum : « Cogitare efi aliquid mentis » ? Atque omnino fum tibi author, hoc ut effatum Tyronibus deinceps in- 3o culces, ac ne cum cœteris, ne cum illo vetere « Duo & 3 faciunt 5 » abjurent, accurate prœcipias. Quanquam

Œuvres, tl, 62

�� � 490 QEuvRES DE Descartes.

Jîntne illi obfecuturi, haud facile prœjîabo. Siius cuique ejî fenfus, ac paucos reperias, qui id tibi, quod olim fi- lenles Pythagorœ, in eo olÙtoç £<p(x conquiefcant. Qiiid Ji Jînt qui rcnuant ? qui recufent ? qui fuâ illâ in vcteri 50 opinione perjîent? Quid faciès? Ac cœteros ne appel- 5 lem, unum te volo. Ciim polliceris te confeélurum vi & momento rationum animant humanam non cjje corpo- ream, fed plane fpiritualeni, hoc Ji propofucris veluti demonjîrationum tuarum fundamentum, « Cogitare ejl « aliquid proprium mentis, Jive rci plane fpiritualis lo & incorporées », annon videbere id novis verbis pojlu- lare , quod veteri in quœjîione fit pofitum ? Quaf quifquam fit ita fiupidus, ut fi credat « Cogitare effe « aliquid proprium rei fpiritualis & incorporées », fciat verà & fibi fit confie ius fe cogitare (^quotufquifque porrà '5 efi, qui venam illam divitem cogitationis in fe non repe- rerit, ut monitore fit opus ?), dubitare poj/ît in fe ali- quid effe fpirituale & minime corporatum ! Ac, ne putes hcBc a me jacîari gratis, quammulti funt, iique graves Philofophi, qui bruta velint cogitare, adeoque qui pulcnt 2° cogitationcm, non quidem effe communem cujufiibct cor- poris,fed animœ extcnfœ, qualis efi in brutis, adeoque non effe propriam quarto modo mentis & rei fpiritualis! Quid a, quœfo, cum jubebuntur liane fuam opinionem abdicare, uttuam gratis induant? Ac tu ipfe, ifia dum pofiulas, num 2 5 gratiam petis, num principium ? Sed quid contcndo? Si maie fum prœtcrveclus, vis ut repedem " ?

a. Suite ci-apiès : § 6, p. 493.

�� � ObJECTIONES SEPTIM>t. 49 1

|N0T^. 51

Sed quidfum? Haud dubie aliquid eorum quœ olim Dd cenfebam". Hoc, ut & alia innumera, fuo more fineullà veri fpecie mihi affingit. 5 Hoc certum mihi, ex quo abdicavi^. FaKumhÂc rurfus Ee mihi affingit. Nunquam enim conclufi quidquam, ex eo quôd abdicafTem; fed contrarium expreffe monui, per haîc verba : « Fortaffis verô contingit ut hsec ipfa quse fuppono iiihil effe, quia mihi funt ignota, in rei

10 tamen veritate non différant ab eo me quem novi &c. »

Sumne igitur mens'^? Falfum etiam ell me qusefivifTe Ff an mens effem : nondum enim quid nomine mentis in- telligerem explicueram ; fed qusefivi an aliquid in me effet ex iis, qus animse prius a me defcriptae tribue-

'5 bâm, cùmque non omnia quœ ad ipfam retuleram in me invenirem, fed folam cogitationem, ideo non dixi me effe animam, fed tantùm rem cogitantem, atque huic rei cogitanti nomen mentis, five intelledùs, five rationis, impofui, non ut aliquid amplius fignificarem

ïo nomine mentis quàm nomine rei cogitantis, atque ideo £uprix.a,, eup7i)ca, exclamarem, ut hîc ineptiffmie cavil- latur. Nam contra exprefîe addidi : « voces illas mihi prius fuiffe fignificarionis ignotse»; adeo ut dU|bitari 52 non poffit quin prœcife idem tantîim per illas ac per

25 nomen rei cogitantis intellcxerim.

a. Page 488, 1. 5.

b. Ibid., 1. 13.

c. Médit. Il, ci-avant, p. 27, I. 24-26.

d. Page 488,1. 18.

e. Page 27, 1. i5.

�� � 492 Œuvres de Descartes.

Gg Non bene credidi. Imo verà, clamas. Hoc rurfus falfi- flîmum. Nullibi enim unquam fuppofui ea, quae ante credideram, efTe vera, fed tantùm examinavi an vera effent.

Hh Autfum corpus, auî mens^\ Falfum rurfus me unquam 5 hoc pofuifTe. li Maie, apponis, olim credidei-as cogitare ejfe aliquid corporis; credere debueras ejje aliquid mentis ^ Falfum quoqueme hoc apponere; dicat enim, fivelit, rem quse cogitât melius vocari corpus quàm mentem, per me 10 licet: non ipfi mecum eâ de re, fedcumGrammaticis, efldifputandum. Sed fi fingat me aliquid amplius no- mine mentis quàm nomine rei cogitantis fignificatlb, meum efl negare : ut paulo poft, ubi addit : Hoc Ji po- fueris, cogitare ejl aliquid proprium mentis, five rei plane i3 fpiritualis & incorporer &c., num gratiam petis, num principium'^ ? nego me ullo modo pofuifTe mentem efle incorpoream, fed in 6 demum Meditatione demon- ûralTe.

Tœdet autem me toties ipfum falfitatis arguere ; dif- 20 fimulabo deinceps, & reliquos ejus ludos, ad finem ufquc, cum filcntio fpedabo. Quanquam fane difpu- dcat vidcre P. R., prie nimià cavillandi cupiditaïc, comicuin foccum induKTc; alque hic, feipfum ut me- ticulofum, lenium, parvi ingenii, defcribendo, non 25 !.3 Epidicos aut Parmenones' velcris Comœdiae, fed ho-

a. l'a^c 48g, 1. 1-2.

l.. Ibid., I.'S.

c. IbU., 1. 2 3.

J. Piigc .(OU, I. ii-i I et îii-iô.

c. Kpidiciis et Parnienon, noms ci esclaves, le premier dans une co- médie de Plaute ainsi intitulée, le secor>d dan> deux comédies de Térence, y Hécyre et V Eunuque.

�� � Objectiones Septim^. 49?

diernae viliflimam illam perfonam, quse infulfitate fuâ rifum môvere affedat, imitari volniffe.

��§ 6. ITERUM TENTATUR INGRESSUS.

Placet, aïs, dum mea proxime premas vejiigia. 5 Obfequor, nec te vel tranfverfum unguem defero. Re- fume.

Cogito, ais. Ego quoque. Sum, addis, dum cogito lo Sum pariter ego, dum cogito. Quid verdfum ? apponis.

O fapienter! hoc enim qucero, tecumque dico lubcns : quid verdfum ?

Pergis : Quem me olim effe credidifDe me quis mihi 1 5 olim fuit fenfus ?

Verba ne, qucefo, ingemines ; fat illa audio . At at, precor, adjuva. Ubi ponam vcfïigium tantis in tenebns, non video.

Die, ais, mecum ; mecum vefiiga. Quidnam me olim efje 20 credidi ?

Olim ? Fuitne olim ? Olimne credidi ? Kk

Erras, addis.

Imo tu ipfc, fi palcris, dum « olim » ingeris. Vetera abdicavi omnia; ctiam illud « olim » nihil fuit, nihil ejl. 2 5 At te benig\num duclorem ! Ut manum prœhenfas, ut 54 trahis!

Cogito, ais,fum.

Ita ejl. Cogito, fum. Hoc habeo, & unum habeo ; ac prœtcr illud unum, nihil efl, nihil fuit.

�� � 494 OEuvREs DE Descartes.

Eugc, addis; quid de te olim credidijîi?

Vis, opinor, me probare, an di'es 1 5 vel menfem inte- grum in tyrocinio illo ahdicationis pofuerim ; horam qui- dem pofui hic dumtaxat tecum, at oppido tantâ contentione animi, ut extenfionem temporis operationis intenfio com- 5 penfet : pofui menfem, &, fi vis, annum. En cogito,fum. Niliil prœterea efî. Abdicavi omnia.

Sed recordare, ais, memineris.

Quid cfi hoc « recordare » ? Cogito quidem modo, olim me cogita /[e ; at an continua olim cogitavi, quod lo modo cogilem, me olim cogitaffe ? ■

Timiduses, ais. Umbramvereris. Refume. Cogito.

me infeliccm! Inlenduniur tenebrœ, ncc illud «. Co- gito », quod milii antea clarum apparebat, modà animad- Kk verto. Somnio me cogitare, non cogito. i5

îmo, ais, qui fomniat cogitat.

Allucet. Somniare cogitare cfi, & cogitare fomniare. S5 Kk \Nufquam, ais, latiùs patet cogitare quàm fomniare. Qui fomniat cogitat; qui verà cogitat, non continua fom- n ia i, fed vigila ns cogita t. 20

liane verà? fed an illud fomnias? an verà cogitas?

Quid, fi fomnies cogitare patere latiiis, an ideo latiiis

patebit? Sane, fi lubet, fomniabo latiùs patere fomniare

quàm cogitare. Sed unde habes latiùs patere cogitare, fi

nullum efi, fed fomniare dumtaxat? Quid, fi quotics pu- 25

tafii te cogitare vigilantem, non cogitafii vigilans, fed

fomniafii te cogitare vigilantem, ut hoc unumfit dumtaxat

fomniare, cujus operà fomnies interdum te fomniare, in-

terdum le vigilantem cogitare? Quid hic facias? files.

Vin' nie audire? vadum aliud vefiigemus, hoc dubium cfi 3o

& infidum, ut mirari fatis non pofiim, cur intentalum

�� � Objectiones Septinle. 49^

antea mihi modo aperire volueris. Ex me igiîiir ne quœras quem me olim ejje crediderim, fed quem me modà fom- niem olim me fomniajfe . Si facis, refpondeo. Ac ne verba illa fomniantium fermonem nojîrum interturbent, verbis 5 utor vigilantium, dumfis memor « cogitare » deinccps nihil aliudfignificare quàm «.fomniare », (& nihilo plusponas tuis in cogitutis, quàm foîJiniajis fuis in fomniis ; imo Metho- dum illam tuam infcribas Methodum j fomniandi, ^/^«e ^c artis illius tuœfumma: Ut quis bene ratiocinetur, fom- Kk • o niet. Place t, opinor, confilium, quia fie pergis.

Quidnam igitur antehac me effe putavi?

En lapidem, ad quem paulo ante offenderam. Caven- dum tibi mihique; quare patere ex te quœram, cur illud non prcemittas, veluî effatum « Sum aliquid eorum, quce Ll >5 effe olim credideram », aut « Sum illud, quod olim credidi me effe » ?

Non ejl opus, ais.

Imo, tua pace, opus maxime, aut inani labore fatiga-

ris, dum vejligas quid te olim fuiffe putaveris. Et verà

20 fac fieri poffe, ut non fis illud quod olim te effe credi-

difli, ut Pythagorœ contigit, fed aliquid aliud ; an non

frufîra quœres quid te olim fuiffe credideris?

At, ais, effatum illud vêtus efl, & abdicatum.

Efi omnino, fi quidem abdicata funt omnia. At quid 25 facias? Aut fîfîendum hic, aut utendum eo.

Imo, ais, tentandum iterum, & aliâ via. En : fum vel corpus, vel mens. A n corpus ?

Ne ultra, quœfo. Unde habes ifîud « Sum corpus vel mens», cùm & corpus & menlem abdicaris? Imo quid, fi 3o ne que fis \ corpus, neque mens, fed animus, aut aliquid 57 aliud ? Quid cnim fcio? Hoc refiigamus ; ac fi fcirem, fi

�� � 4o6 Œuvres de Desgartes.

nojfem, haud itafatigarer. Neque enim velim putes, deam- buîandi aut fpatiandi tantùm gratiâ, has me in abdica- tionis oras,plenas caliginis & timons,veniJfe : una me ccrîi Jpes aut trahit, aut impellit.

Rcfumamus igitur, ais. Sum vel corpus, vel aliquid non corpus, five non corporeum.

Aliud iter, & novum, ingrederis modo. At an illud

��ccrtum ?

��CertiJJimum, ais, & necejfarium.

Cur crgo abdicajli? An non verebar mérita ut ne quid lo cjfct retinendum, ac fieri pojje, ut plus œquo difjidentix indulgeres? Sed ejlo. Sit hoc certum. Quid tandem ?

An fum corpus? pergis. An quidquam reperio in me eorum, quœ olim ad corpus pertinere cenfui?

En allerum offendiculum. Impingemus hauddubie, nifi i$ Ll hanc prxmifcris cynofuram : « Rcéle olim cenfui de iis quœ pertinent ad corpus » ; vel « Nihil ad corpus pertinet, prœter ea quœ olim pertinere intcllexi ». Quippc cur, ais? 58 Ncmpe fi omifijli aliquid olim, fi cen\fuijU maie (Jiomo 20 es, & humani a te nihil alienum putasy\ fupervacaneus erit omnis ille Libor luus, alque omnino vereri debes, tibi ut Mm ne contingat quod rujlico nuper. Ls ubi priminn vidit lu- pum a longe, hœfit, & egit ita cum hero fuo adolefcentc ingenuo quem comitabalur : « Quid video? Animal haud 25 » dubie : movelur, ingreditur. Quodnam verô animal ? » Neinpc unum aliqiiod eorum quœ novi. Quœ porro illa » funt? Bos, Equus, Capra, Afmus. An ejl bos ? Son : cor- » nua non habct. An cquus? fV.v caudatum ejl : nonejl. An » capra ? Barbata HIj. hoc imberbe : capra non ejl. Afinus 3o

'.. Cl. TiiKKNCi", Heautonlimoninienos. àcic I, sccnc i, v. 25.

�� � Objectiones Septim^e. 497

» ergo ejî, cùm nec bos, nec equus, nec caprafit. » Quid rides? exitum fabulœ expeéla. « Attenim, ait adolefcens » herus, quidni ejfe equum perinde conficis atque afinum ? » Age. An ejl bos ? Non : cornua non habet. An afinus ? 5 » Minime: auriculas non video. An capra ? Nihil barbœ » habet; non eji. EJI ergo equus. y> Turbatus nonnihil rujîi- cus Analyfi illâ nova: « At at, exclamavit, non eJî animal. » Nempe animalia, quce novi./unt bos, equus, capra, afinus. » Non ejî bos, non equus, non capra, non afinus. Ergo-», lo ajfiliens & triumphans : « non efl animal. Ergo aliquid » non animal. » Strenuum fane Philofophum, non ex Lycœo, fed ex armenio ! Vis peccatum illius ?

I Sat, ais, video. Malepofuit apudfe in animo, etfi reti- cuit : « Novi animalia omnia », aut: « Nullum eft animal 1 5 prœter ea quce novi n.At quid illud nofrum ad injlitutum ? Nempe laéli laéle non videtur fimilius. Ne dijfimules. Taces nonnihil, quod habes in animo. An non ijlud: « Novi » omnia quœ fpeclant & fpeclare poffunt ad corpus », aut illud : « Nihil ad corpus pertinet, prœter illud quod 2o » olim pertinere intellexi » ? Et verà fi omnia non nojii, fi omniififii vel unum,fi aliquid, quod rêvera fit corporis, aut rei corporeœ ut animœ, menti tribuifii, fi cogitatio- nem, fi fenfum, fi imaginât ionem maie removifii a cor- pore aut anima corporeâ, addo, fi vel fufpicaris aliquid i5 illorum a te commiffum : an vereri non debes eundem exi- tum, ut quidquid concludas fit conclufum maie? Sane, licet trahas, eum nifi obicem removes, obfiinatus hîc per- fic, nec pedem ultra moveo.

Repedemus, ais, & tertio tentemus ingreffum. Aditus 3o omnes, vias,flexus, & meandros obeamus.

Placet admodum, at eâ lege ui, quœ occurrent dubia,

Œuvres. II. 63

��59

��Mm

�� � 4oH OEuvRES DE Descartes.

71011 londeamus modà^fed eradamus. Agc,prœi, nihil non ad vivum rcfcco. Pergis.

60 |5^ 7. TERTIO TENTATUR INGRESSUS.

Nn Cogilo, ais.

Ne go. Somnias te cogitare. *

Hoc, ais, voco « cogitare ».

Maie voca.s. Ficum egoficum voco. Somnias. Hochabes. Perge.

SuJH, ais, dum cogiîo.

EJîo. Quia fie loqui vis, non rixabor. 'O

Hoc certuin, addis, & evidens. Nn Nego. Somnias dumtaxat ejjfe tibi certum & evidens.

Per/las : Ergo faltem certum efi & evidens fomnianti.

Nego. Vidclur dumtaxat, apparet. Non efi.

Urgcs: De eo non duhito; hoc mihi fum confcius, nec in '5 eo me genius decipit, etfi moliatur.

Nego. Somnias te tibi effe confcium, te non du bi tare, hoc tibi elfe evidens. Sunt duo illa admodum diverfii : fomnianti Çadde & vigilanli) aliquid videtur certum & evidens, & fomnianti [perinde ac vigilanti) aliquid efi 20 certum & evidens. Atque hœc meta efi; non ultra. Quœ- rcndus efi alius aditus, ut ne fomniantes œtatem hic tera- mus. Quanquam dandum aliquid, & ut metatur fcmentis facienda. Certus es, perge. Facis.

61 Quem, ais, me olim ejfc crcdidi ? a5 Apage « olim ». Invia illa via efi. Qiioties dixi occlufa

ejje vetera omnia ? Es dum cogitas, & certus es te eJjfe dum cogitas. Aio « dum cogitas », prœteritum omne du- bium efi & incertum, ac J'olum tibi fuperefi prœfens .

�� � Objectiones Septim/E. 499

Perjlas tamen. Amo te, quem nec adverja fortuna frangat.

Nihil, ais, ejl in me qui fum, qui cogiîo, qui fum res Oo cogitans, nihil, inquam, eoî'um quce ad corpus aul rem corpoream pertinent. 5 Nego. Probas.

Ex quo, ais, abdicavi omnia, nullum eji corpus, mdlus animus, nulla mens, verbo, nihil. Ergo Ji fum, uti fum cerlus me ejje, non fum corpus aut quidquam corpo- reum.

lo Ut mihi places, dum lia incalefcis, dum mtiocinaris, teque ad formant paulatim rcfcrs! Perge, hac vid citiiis labyrinthorum ijiorum repcriemus exilum, & qui.i libera- lis es, ero liberalior. Nego ego, & antecedens. c- confe- quens, & confequentiam . Nec flupeas, quœfo : non abs re

i5 nego. En caufas. Nego confequentiam, eo quia tu pari modo poffes arguere oppofitum hoc paclo : « Ex quo abdi- cavi omnia, non efl mens, non animus, non corpus, verbo, nihil. Ergo, Jî fum, uti fum, non \ fum mens ». En nucem 62 cariofam, cujus tu vitia agnofces ex fequentibus . Intérim

20 tecum ipfe délibéra, num melius tuo ex antecedenti ita deinceps Jis conclu furus. « Ergojifum, uti fum, nihil fum ». Aut fane maie pofitum fuit antecedens; vel, pofitum. de- Jlruitur pojlea a lia ta conditionali : « Si fum ». Quare nego antecedens illud: « Ex quo abdicavi omnia, non efl ullum

25 corpus, non animus, non mens, non aliud quid », (& quidem merito. Etenim, dum abdicas omnia, vel maie abdicas omnia, vel omnia non omnino abdicas; nec enim potes, ciim neceffario fis ipfe, qui abdicas. Atque ut accurate refpondeam : Cùm dicis Nihil efl, non corpus, non ani-

3o mus, non mens &c . , aut excludis te a propofîtione illd tua Nihil eft, &c., & intelligis : Nihil eft, i:c. praeter me;

�� � ^oo OEuvREs DE Descartes.

ijuod nccejfarid debes facere, ut propojiiio illa tua fiai, & perfeveret ; perindc atque in Logicà de lis vulgo dicitur : « Omnis propojitio fcripta in hoc libro eji falfay>\ h Ego rncntior», & fexcentis ijîiupnodi, quœ fcipfas cxcludunt. A ut temet ipfe quoque includis, ut nequeejfe veli.s\ dum ab- 5 dicas, dum dicis : Nihil eft, &c . Siprimum,Jîare nequil pro- pojitio : « Exquoabdicavi omnia, nihil ejî, &c. » Es cnim, & aliquid es; & necejjarid es vel corpus, vel animus, vel mens, 63 vel quidpiam aliud,, \adeoque cxijlit necejjarid vel corpus, vel animus, vel mens, vel quid aliud. Si fccundum, peccas, \o & quidem peccalum geminum : tum quàd Jatagas id quod fieri nequit, ac velis nihil ejje, ciim Jis; tum quàd propo- fitum illud tuum dejîruas in conjequente, dum addis: « Ergo Jîjum, uti Jum, <&c.» Etenim qui fieri potejl, ut fis, fi ni- hil fit? Et quandiu ponis nihil eJJe, qui potes ponere te i5 ejfe? Et fi ponis te eJJe, annon defiruis paulo ante pofitum « Nihil efi &c. » ? Falfum igitur efi antecedens, falj'um & confequens. At pugnam infiauras.

Dum, ais, dico « Nihil efi », non fum certus me ejJe corpus, me animum, me mentem, aut aliud quid. Imà non 20 fum certus eJJe aliquod aliud corpus, aut animum, aut mentem. Ergo ex lege abdicationis, quâ dubia ponuntur velut falfa, dicam & ponam : Non efi corpus, non animus, non mens, non aliquid aliud. Ergo fi fum, uti fum, non fum corpus. 2 5

Oo Prœclare omnino. At, te quœfo, patere ut fingula fin- gillatim excutiam, ut librem, ut trutinem. Dum dico « Nihil ejl, &c. ; non Jum certus me efe corpus, animum, » mentem, aliud quid n,difiinguo antecedens : Non es cer- tus te efe corpus determinatc, te animum determinate, te 3o C4 men\tem determinate, te aliquid aliud determinate. EJlo

�� � Objectiones Septim.e. 501

antecedens, hoc enim qiiœris. Non es certiis te ejfc inde- terinijiate vel corpus, vel animum, vel mentem, vel aliud quid. Nego antecedens. Es enim, & es aliquid, & es necef- farid vel corpus, vel animus, vel mens, vel aliud quid- 5 piam ; neque id potes ferid in dubium vocare, te quan- tumvis follicitet Genius. Venio ad confequens : Ergo ex lege abdicationis dicam : Non ejl corpus, non animus, non mens, non aliud quidpiam. Dijlinguo confequens. Dicam: determinate non ejî corpus, non animus, non mens, non

10 aliud quid ; ejlo confequentia . Dicam : indetcrminate non ejl vel corpus, vel animus, vel mens, vel aliquid aliud; nego confequentiam. Atque eodcm modo dijlinguam illud tuum ultimum confequens : Ergo fi fum, uti fum, non fum corpus. Determinate, concedo. Indetcrminate, nego. En

'5 me liberalem : propojitiones tuas altero lanto auxi. At animum non de/pondes ; aciem rcjlituis. Ut te amo !

Novi, ais, me exijlerc. Qiiœro qui s Jim ego ille quem Pp novi. Certijfjimum eJî liujus fie prcecife fumpti notiliam non pcndcre ab ils, quœ exijlere nondum novi !

20 Quid prœterea ? Omniane dixijli? Confequentiam ego aliquam, ut paulo an te,, expeclabam. Forte veritus es ne 65 meliorem exitum non fortiretur. Prudenter fane, tuo pro more;fed refumo fingula. Nojli te exiftere. Efto. Quceris quis fis ille quem nofii: Ita efi, & tecum quœro, & diu ejl

25 ex quo quœrimus. Notitia illius, quem quceris, non pendet ex iis quœ nondum nofii exifiere. Quid dicam, nondum liquet fatis; nec fatis video, quo pertineat effatum illud tuum. Et vero, fi quceris quis fis ille quem nofii, quœro ego quoque. Cur quceris, fi nofii? Pp

3o A t novi, ais, me ejfe; non novi quis fim.

Prœclare, At unde agnofces quis fis ille qui es, nifi

�� � f02 OEUVRES DE DeSCARTES.

ab lis quœ aut nojli olim aut olim fcies? Non, opinor, ab lis quœ olim nojli : dubiis fcatent, & abdicata fiint. Ergo ab iis quœ nondum fcis, fcies verà pojîea ; nec video, cur hîc comniovearis adeo.

Nondum, ai.s, novi ijla exijlere. 5

Spera bene, cognofccs aliquando.

At, addis, quid faciam interea?

Expeclabis. Quanquam te diu non patiar ancipitem. Dijhnguam ni ante. Non nojli quis fis determinate & claie : conccdo. Non nojli quis Jis indcterminate & con- lo J'ufe : ncgo. Nojli cnim te eJJe aliquid. & necejjarià vel 60 corpus, rcl animum, vcl mcnlem, vel aliquid aliud. At quid tum ? Nofces le pojlca clare & determinate. Quid lue Pp facias'/ Unus te ille echinus : Determinate, Indctermi- nate, ylt'c//////;/ inlegrum remorahitur. Aliud iter, Ji quod i5 ejl refiduum, implora. Aude lamen : nec enim hajlas ab- Jeci. Res magna' S novœ novis & magnis difficultatibus obvallanlur.

Una, ai\. rejlatvia, quœ Jîhabet obicem,fi vel ojjendi- culum, aclum ejl ; pedcm referam, nec nie unquam liœ 20 abdicationis orœ videbunt erronem. Vis hanc ctiam explo- rare :

Placet ; ai eà lege ut. quia cxtrema efl, extrema omnia expeclcs a me. Prœt.

i s. QUARTO TCNTATUR INCRESSUS, & DESPERATUR. 25

��Q.| 'Sum^ ais. Ne go. PerQi's : cogilo.

��Nego.

�� � ObJECTIONES SEPTIMiE. )0}

Addis : quid tu negas ?

Nego te ejje, te cogitare. Ac probe novi quid feci, cùm dixi : nihil ejl. Omnino facinus injîgne : uno iclu anipu- taviomnia. Nihil ejî: non es, non cogitas. 5 At, te quœfo, ais : certus fum, mihi\fum confcius, hœc 67 mea confcientia ejî, me ejje, me cogilare.

Vel fi manum pedori admoveas, vel fi jures & obte- fiere, nego. Nihil efi, non es, non cogitas, non es tibi confcius. En rémora, quam, ut probe nofcas, ut vites, en

lo pono ob oculos. Si vera efi hœc propofitio « Nihil efi », vera quoque efi hœc & necejjaria « Non es, non cogitas ». Sed vera efi hœc « Nihil efi », ut vis. Ergo vera quoque il la « Non es, non cogitas ».

Nimius efi, ais, ifie rigor. Emolliendus nonnihil.

i5 Quia rogas, facio, & ullro. Es : permitto. Cogitas : do. Es res cogitans, adde, fubfiantia cogitans, adeo verbis deleélaris magnificis: gaudeo, gratulor ; at ne plura. Vis tamen, & fie ultimos colligis fpiritus:

Sum, ais, fubfiantia cogitans, & novi me exifiere fub- Qq

20 fiantiam cogitanlem, & novi fubfiantiam exifiere cogitan- lem, & habeo clarum & difiinclum fubfiantiœ ifiius cogi- tant is conceptum, & tamen non novi exifiere corpus, non novi quidquam eorum, quœ ad conceptum fubfiantiœ cor- voreœ pertinent ; imà corpus non exifiit, non res ulla cor-

25 porea, abdicavi omnia. Ergo notitia exifientiœ aut exi- fientis rei cogilantis, non pendet ex notitia exifientiœ\ aul cxifientis corporis. Ergo ciim exifiam, & cxifiam fubfian- tia cogitans, & corpus non exifiat, non fum corpus. Ergo mens. Hœc funl, hœc, quœ me cogunt ut affentiar, ciim

3o nihil in ipfis fit non cohœrens, atque ex evidentibus prin- cipiis juxta Logicœ régulas conclufum.

��68

�� � Rr

��69

��Kr

��^04 OEUVRES DE Descartes.

O Cygneam vocem ! At quin anteajîc loquebare, clare & perjpecle amijjâ'^ procul abdicationc illd tud ? EJî pro- feclo de te quàd querar, qui nos lue diu errare fis paffus, imo duxens per avia & invia, cùm iino pajju /us ad mêlas nos polueris fijlere;ejl quàd & fuccenfeam, atque omnino, nifi admodum cjfes amicus, in te Jlomachum crumpereni : nec enim agis ut folebas olim, candide & rotunde, imo ejl tibi quod ajjerves velut peculiari in penu, nec mecum com- munices. Stupes. Diu te non tenebo. En querelœ caput. Quœrebas paulo ante, vix ante pajfus centuvi, quis ille ejjes, quem noras : nunc non modàfcis quis illejit,fed & clarum & dijiinclum habes Hlius conceptum. A ut tegebas nonnihil, teque ignorarejîniulabas, quodcalleres maxime; aut venam veri certique habes fubtcrraneam, quani occultas. Quan- quam malo quœrere Ji digilum intendis in fontes, quàm queri. Unde, qucefo, habes clarum illum & dijiinclum fub- Jlantiœ cogitantis conceptum ? Si averbis, ab ipfà re,adco ejl clara & evidens, pofulabo etiam atque etiam, cum ut mihi conceptum tam clarum, tam dijiinclum, rel femelofen- das, ejus ut afpeclu reficiar, maxime cum ab illo penc uno vcritatem, quant vcjligamus tantis laboribus, expeclemus . Nempe, ais, certù fcio me ejfe, me cogitare. me exi- Jlc rc J'u bjla n t ia m cogitanlcm.

Expecla, fi placet, me ut formando conceptui lam arduo comparent. Scio ego quoque & probe non me cxi/lerc, me cogitare, me cxijlere fubjlantiam cogilantem. Pcrge nunc demum, Ji placet.

Imà, ais, aclum cfl. Cum cogilari me cxi/lcrc fub/lan- tiani cogitantem, formavi conceptum clarum & di/linclum J'u b/Li n t ia.' cogita n t is . ^

��i5

��23

�� � Objectiones Septim^. JOC

Papœ! Quant fubtilis es & acutus! Ut momento péné- tras & pervadis omnia, quœ funt & quœ non funt, & quœ ejje queunt & quœ nequeunt ! Formas conceptum clarum & dijlincîum fubjlantiœ cogitantis, dum concipis clare & 5 dijlinde exijîere fubjîantiam cogitantem. An ergo,Ji clare cognofcas, ut cognofcis profecio, adeo es felicis ingenii, Rp nullum montent exijîere fine valle, continua habebis con- \ceptum clarum & dijlincîum mont is fine valle ? Sed artem 70 quia non novi, faclum demiror novum. Aperi, quœjh, & 10 qui clarus Jit & dijlinéîus ille conceptus, ojlende.

In prompt u ejl, ais. Concipio clare & dijlincle exiJlere

J'ubJîantiam cogitantem, & niliil concipio corporeum, niliil

J'pirituale, nihil aliud prceterea, Jed Jolam fubjîantiam

cogitantem. Ergo conceptus ille meus Jubjîantiœ cogitan-

1 5 tis clarus ejî & dijîinclus.

Audio te tandem, ac, ni fallor, capio. Clarus eJî con- ceptus ille tuus, quia certb cognofcis; dijîinclus ejl, quia nihil aliud cognofcis. An rem digito attigi? Opinor. Nam addis : 20 Illud, ais, plane fufficit, ut affirmem me, quatcnus me ipfum novi, nihil effe aliud quant rem cogitantem.

Abunde omnino; acji clare mentem tuam cepi, concep- tus clarus & dijîinclus fubjlantiœ cogitantis, quem formas, in eo eJî, quôd reprœfenlet tibi fubfîantiam exifîere cogi- 2 5 tantem, nihil attcndendo ad corpus, ad animum, ad men- tem, ad quidquam aliud, fed tantitm quôd exijîat. Atque ita dicis, te, quatenus te nojîi, nihil aliud effe quàm fubjîantiam cogitantem, non verà corpus, non animum, non mentem, non quid aliud : adeo ut, Ji accurate \ exijîeres quatenus te 7^ îo noJîi, effes tanlum fubjlantia cogitans, & prœterea nihil. Tibi, opinor, & arrides, & applaudis, ac putas me longo

Œuvres. II. '54

�� � 506 OEuvREs DE Descartes.

ijîo, quo utor prœtcr morem, vcrborum duclu nuvas nc- éîere, pugnam dcfugere, ut infradam tucim illam acicni declinem. At profeéîo alia inihi mens cjl. Vis apparalum illum omnem & triarios, quos in exlrcmam dimicalioncui caule fer-vafti, etfi cuneatirn & ferratim ordinales, vcrbo 5 iinico difflcm ? Faciavi tribus, ut ne vel nuncius rejlef. Rr En primum. A nojje ad ejje non valet confcqucnlia. Hoc meditare faltejH dies i5, & meditationis exlabil fruclus, & ille quidem non pœnitendus, Ji oculos fubinde referas ad fequentem abacum. Subjîantia cogitans ea cjh quœ vel 10 intelUgit, vel vult, vel dubitat, vel foninial, vel imagi- natur, vel fentit ; adeoque aélus cogitativi, ut inlelligcrc, velle, itnaginari, fentire, omnes fub ratione communi co- gitationis,Jive perceptionis, Jïvc confcientia\ conveniunl, atque fubjlantiam, cui infunt, dicimus ejfe rem eogi- ,s tantem.

'2 I Subllantia cogitans

Corporea, (ive habens corpus, & Incorporea, five non haliens corpus, illo utens nec iilo uiens

Eitenfa & partibilis Inextenia & impartibilis Dcus Angclus ,ft

Anima Anima Mens Mens

equi canis Socratis Piatonis

Rr En Jeeundum. Determinatc,indelerminalc. Dijlinclc. con- fufè. Explicité, implicite. Atque illud quoque animo voi- ras & revolvas ad dies 5. Erit opéra,' pretium, Ji luis ipfe ?5 propofitionibus fingula, ut decet, applices, fi dividas, fi difiinguas. Nec verù facere defugerem modo, nifi vererer

Rr tœdium. En tertium. Quod nimis concludil, nihil conclu- dit. Nec mcditando lempus afiignatur. Injlat, urget . Age, refer animum ad tua illa, & vide num eodem modo pro- 3o

a. Après reflet, non à la ligne (i" l'-dii. .

�� � 73

��Objection ES Septim.*;. ^07

grediar. Siun rcs cogiians, novi vie ejfe fubjlantiam cogi- tantein, fubjîantiam cogitantem exijlere, & tamen nondum novi mentem cxijiere, imo niilla mens cxijîit : nihil ejl, abdicata funt omnia . Ergo notifia exijlentiœ aut exijlcntis 5 fubjîantiœ cogitanîis non pendet a notitid exijlentiœ aut exijientis mentis. Ergo cùrn exijfam, & exijîam res cogi- tans, & inens non cxijlat, non fum mens; ergo corpus. Quid files? quid pedcm refers? Necdum ego fpcm abjeci omnem. Scquerc me nunc demum. Euge, viaéle animo, ve-

10 tercm formam admoveo, & methodum regendœ rationis

anliquis omnibus, quid ajo? omnibus omnirio hominibus

familiarem. Palcre, quœfo, ncc œgre feras: tuli ego te.

Viam illa for fan aperiet, ut folet intricatis & defpcraiis

in rébus. Aut fane, fi minus id prœfliterit, faltem, dum

1 5 nos recipimus, mcthodi illius tuœ, fi quodfit vitium, digito commonfirabit. Eccc igitur rem tiiam in forma.

% 9. TUTO FIT RECEPTUS IN VETERl FORMA.

Nulla res, quœ talis efi ut de eâ dubitare pofjim an cxi- Ss fiât, de faclo cxifiit . 20 Omne corpus efi taie ut de eo dubitare pofjim an exifiat. Ergo nullum corpus exifiit de fado. Annon major propofitio tua efi, ut ne vetera revocem? Efi & miner propofitio, ut tua quoque fit conclufio. Re- fumo igitur : 2 5 Nullum corpus exifiit de fado.

Ergo nullum de fado exifiens efi corpus^. Ss

Pergo : Nullum de fado exifiens efi corpus.

\Ego (ego fubfiantia cogitans) fum exifiens de fado. 74

a. Non à la ligne [Edit. princeps).

�� � 508 Œuvres de Descartes.

Ergo ego {ego fubjlantia cogitans) non fum corpus.

Quid vullus rcnidet, in coque fe ver aperit novum ? Arridet, credo, forma. & quod forma conficitur. Al eccc Ss ri fum fardonium. Loco corpori.s pone mcnicm, & tune, bond ex forma col liges : Ergo ego [ego fubjlantia cogitans) 5 non fum mens. Nempc:

Nul la res, quœ ta lis efl ut de ed du bit are pofjim an cxijlat, de fado cxijlit.

Omnis mens ejl lalis ut de ed dubitare poffim an cxiflat.

Ergo nul la mens exijlit de fado. 10

Nu lia mens exijîit de fado.

Ergo nullum de fado exijlens ejî mens.

Nullum exijlens de fado ejl mens.

Ego [ego fubjlantia cogitans) fum exiflens de fado.

Ergo ego[egoJ'ubJlantia cogitans) non fum mens. i5

Quid ergo? Forma bona ejl, légitima; nufquam peccat, nufquam falfum conficit, nifi Jors ex falfo. Ergo quod vitium difplicel in confcqucnti, non a forma ft, neceffe cjl, Tt fed ab aliquo maie pofito in prœmiffis. Et verà an benc ib pofitum putas hoc tuœ peregrinationis firmamentum : 20 « Nulla res, quœ talis efl ut de ed dubitare poffim an » cxijlat aut an vera Jît, de fado cxijlit, aut vera e/l » ? An certum illud? An ita cxploralum, ut Jirmo & libero animo huic poffis infijlcre? Fare, quafo, cur illud negas : « liabco corpus » .' Haud dubie quia dubium vidctur tibi. 25 .{n vcro illud quoque dubium non ejl: n non liabeo cor- w pus » ? .-\n quifquam ejl, qui fcientiœ fuœ omnis & dij'ciplinœ, atque illius maxime, quant ca.'teris uti juagi- Jlram relit imponere, fundamenlum Jlabiliat illud, quod prudenter falfum exijlimet ? Sed abunde. Max meta 3o ultima, & errorum finis: niliil ejl quod Jperem deinceps.

�� � Objection ES Septim-e. ^-09

Quare quœfito luo « An Ju bona Methodus philofophandi per abdicationem diibiorum omnium » =", refpondeo, ut expeélas, ingénue, libère, & citra verborum involucra.

��NOT.H.

5 Hucufque R. P. jocatus e(l ; i.^ quia in fequentibus feriô agere, ac plane aliam perfonam inducre velle videtur, hic breviter ea intérim ponam qua; in his jocis animadverti'\

Haec ejus verba : Olim ? Fuiinc olim" ? \, Somnio Kk

10 me cogitarc, non cogilo'^^, & lalia, facetiiv funt. per- fonà quam I fumpfit digniflimœ. Ut v.^ gravis quieilio ; 76 An cogitarc latius pateat quiim fomniare" ? atque argu- tuni diclum, De Metliodo fomniandi, &, Ut cjui.\ bene ratiocinclur, fomniet . Sed non puto me illis iillam vol

i3 minimam dedifl'e occafioncm, quia cxpreirc fignificavi me, durn loquebar de abdieatis, non affirmarc quôd elTeni, l'ed tantummodo quôd viderentur ; adeo ui. quierendo quid me olim elîe putatlem, quiererem tan- tùm quid mihi lune videretur me olim pulafTe. Ae

20 dum dixi me cogitare, non inquillvi an eogitarem viirilans an fomnians. Et miror eam ab illo voeari Mclhoduiii fumniJindi a quà non parum videtur fuilîe excitatus.

a. V(jir ci-avam. p. 4C1J, I. 18, et ci-après \i\[Responsio Je l'auteur des Ob]cciioiiï, p. no lie 1 id\\\on priuccps.

b. Non à la lit^n*.

c. Pape 4o3. 1.31.

d. Pdtze 49^.1 i5.

e. IbU., 1. is

I Page 495 I 810

�� � ^ lo OEuvRES DE Descartes.

Ll Ratiocinatur etiam convenienter fuae p£rfonie, cùm, ut quaeriim quid me antehac efle putarim, vult a me pnTmitti velut efFatum : Sum aiiquid eorinn quœ nie cjfc. olim crediderani, aut : Sum illud quod olim credidi me ejfc'\ Ac paulo pofl, ad qu?erendum an lim corpus. 5 vult pr?emitti hanc Cynofuram : Recle olim cenfui de Us quœ pertinent ad corpus, vel : Nihil ad corpus perti- net, prœter ea qux olim pertinere inlcllexi^\ Nam dicla, quae rationi manifefte répugnant, apta funt ad rifum movendum ; & manifeftum efl utiliter a me quceri lo potuille, quid olim me e{ïe credideram, atque an el- fem corpus, etfi nefcirem an quidquam efTem eorum 77 quîe credi|deram, nec an bene credidifTem, ut nempe auxilio eorum, quce tune de novo elTem percepturus, iftud ipfum examinarem ; atque, fi nihil aliud, faltem i5 addifcerem nihil a me illâ via poffe inveniri. .Mm Egregie rurfus perfonam fuam agit, narrando fa- bellam de ruftico'^; nihilque in eâ magis ridiculum, quàm quod ille, putando ipfam meis verbis applicarc. applicet tantùm fuis. Mox enim me reprehendebat, 20 quôd non fuppofuifTem hoc elVatum : Rccle olim cenfui de Us quœ pertinent ad corpus, vel : Nihil ad corpus pertinet, prœter ea quœ olim pertinere intellexi'^. Nunc autem hoc ipfum, quod querebatur a me diclum non fuilfe, quodque totum ex fuà imaginatione eduxit, j3 tanquam (i meum effet reprehendit, c^ cum abfurdà ruflici fui ratiocinatione comparât. Ego vero nun- quam ncgavi rem cogitantem effe corpus, propterea

a. Page 495, 1. 14-16.

b. Page 496. 1. 16-18.

c. IhÙ., I.' 23.

d. Rapprocher ;7';i/., 1. 16-1S. ci p. 497. 1. 19-20.

�� � Objectiones Septim^. ni

quôd fiippofuerim me olim de naturâ corporis rede cenfuiffe, fed propterea quôd hoc nomine corpus non iitendo, nifi ad rem mihi fatis notam, nempe fubftan- liam extenfam lignificandam, agnoverim rem cogi- 5 lantem ab eà differrc.

Elcgantiœ jam fepius didcc, quse hic repetuntur, Nn Cogita, ais. Nego, fomnias^; S:, Ceî'tum. addis, & evi- dcn.s. Nego,J'omnias; Vidctiir dumlctxat, apparet, non ejl, &c.^^ hoc nomine fahem rifum movent, quôd in | eo '8

10 qui feriô ageret efl'ent inepta. Ne verô tyrones forte hic errent, putantes dubitanii vigiletne an fomniet, nihil aliud polî'e elle certum & evidens, fed tantùm videri, aut apparere, velim ut recordentur ejus quod anie notatum cil (ad F)', nempe id quod clare perci-

i5 pitiir, a quocunquc demum percipiatur, verum eilc, non autcm videri, aut apparere verum dumtaxat. Etfi prol'cclo pauci lint, qui rcde diftinguant inter id, quod rêvera percipitur, il id quod percipi putatur, quia pauci chiris ac diftinclis perceptionibus (unt

■îo afliicti.

Hue uiquc Ador nofter nullius memorandi pnc- C)o lii iiiiagincm nobis exhibuit, fed exiguos tantùm obi- ces libi propofuit, in quos ubi aliquandiu gefticuhitus efl, (laiini cecinit receptui, c^ in aliam partem fe con-

25 verni. Hic '^ piinnim incipit ingens certamcn, in hoflem (uà (eeiia dignilîimum, nempe in umbram meam, nul- lis quidem aliis vilîbilcm, Icd quam ex proprio fuo ce- rebro cduxit, >1, ne non latis vana viderctur, ex ipfo

a Page 4'^8. 1. 4-?.

b IbU.. 1. 11-14.

c Page 461, I. 17.

d Page 409. 1. .;.

�� � c 1 2 Œuvres de Descartes.

Nihilo conflavit. Seriô verô in ipfam certat, argu- mentatur, fudat, facit inducias, Logicam in auxilium vocat, inftaurat pugnam, fingula excutit, librat, tru- tinat^ Et quia tam valentis adverfarii idus clypeo non audet excipere, corpore ipfos déclinât, diflinguit, & 5

'9 denique per diverticula, Determinatè & in\determinatè^, fugiens evadit. Cujus fane rei fpedaculum eft perju- cundum ; prsefertim û tanti diffidii caufa intelligatur. Nempe cùm in meis fcriptis forte legiflet, fi quas ve- ras opiniones, antequam feriô philofophemur, habea- 'o mus, eas tam multis aliis, vel falfis, vel faltem dubiis effe permiflas, ut, ad illas ab his fecernendas, opti- mum fit omnes initio rejicere, five nihil plane ex iis non abdicare, ut poftea commodius quae verse fuerant, agnofci, vel novae inveniri, ac folae verae admitti pof- i5 fint. Quod plane idem eft, ac fi dixiffem, ad cavendum, ne in caniftro vel corbe pomis pleno aliqua corrupta haberentur, principio omnia elfe effundenda, nihil- que prorfus in eo relinquendum, & deinde ea fola, vel refumenda, vel aliunde alfumenda, in quibustiul- 20 lum vitium elfe cognofceretur. At ille rem tam altae fpeculationis non capiens, vel certe, ut fit, fimulans fe non capere, miratus eft pnecipue quod diceretur « Nihil non efle abdicandum », ac diu multumque de ifto Nihilo cogitando, fie illud cerebro fuo infixit, ut 25 quamvis nunc in ipfum ficpe prœlietur, non facile tamen eo fe poflii liberare.

Pp Poft lam fccundum prix^lium, opinione vidoriae ela- tus, novum hoftem laceflii, quem quidem rurfus putat

a Pape 5oo, I. ^627. b fbiJ . 1. ^-0-3 1.

�� � Objectiones Septim^. C I I

effe umbram meam, | ea enim perpétue ejus phantafiae 80 obverfatur, fed nunc ipfam ex nova materiâ compo- nit, nempe ex verbis : Novi me exijîere ; quœro quis Jim, &c.^. Et, quia haec minus ipû nota eft quàm praece-

5 dens, cautius aggreditur, & eminus dumtaxat. Pri- mum telum, quod jacit, hoc eft : Cur quœris,Jî nojîi^ ? Quod quia putat ab hofte excipi hoc umbone : Novi me ejje, non novi quis Jim, ftatim hanc longiorem ha- ftam intorquet : Unde agnojces quis fis, nifi ab iis, quœ

10 aut nojîi olim, aut olimjcies? Non ab iis, quœ olim nojîi :

dubiis fcatent, & abdicata funt . Ergo ab iis quœ nondum

fois, Joies verà pojlea. Quo idu miferabilem umbram

valde commotam ac prope proftratam audire fe putat

exclamantem : Nondum novi ijia exijhre. Tuncque,

i5 iram fuam in mifericordiam mutans, eam folatur his verbis : Spera bene, cognojces aliquando. Ad quse ipfam voce querulà & fupplici fie refpondentem inducit : Quidjaciam interea ? Ille verô imperiofe, ut vidorem decet : Expeélabis, inquit. Verumtamen, quia eft mife-

ao ricors, non diu patitur ancipitem, fed rurfus fugiens ad diverticula : Detcrminate, indeterminate ; clare, con- fuje", quia neminem ibi fe infequentem videt, folus triumphat. Quse profedo omnia eximia funt, in eo gé- nère facetiarum, quod petitur ab inexpedatâ ftultitise

25 fimulatione in viro cujus | vultus & veftitus multum si fapientise gravitatifque promittebant. Sed, ut hoc clarius pateat, confiderandus eft Ador nofter tan- quam vir gravis & dodus, qui, ad impugnandam eam

a. Page 5oi, 1. 17.

b. Ibidem, 1. 29 et suiv.

c. Page 5o2, 1. 14.

Œuvres. II. 6.S

�� � 5 14 OEuvREs DE Descartes.

Methodum quaerend?e veritatis, quae jubet ut, rejeclis omnibus incertis, incipiamus a cognitione proprise exiflenticX', atque inde progrcdiamur ad examen na- turae noftr?c, five ejus rei quam jam exiftere cognof- cimus, probare conatur pcr hanc viam nuUum adi- 5 tum patere ad ulteriorem cognitionem, hacque utitur ratione : Cùm noveris tantiun te ejje, non auiem quis Jîs, non potes hoc difcere ah ils quœ olim nojîi, cùm omnia abdicavcris; ergo ab lis quœ nonduni fcis. Ad quae vel puer triennis poiïet refpondere, nihil obflare quomi- lo nus difceret ab iis quae olim noverat, quia, etfi fuif- fent abdicata, cùm dubia erant, poterant tamen re- fumi poftea, cùm vera eiïe conflaret; ac praeterea, etfi concederctur difci nihil pofTe ab olim cognitis, faltem altcram viam, per ea quae nondum noverat, fed i5 lUidio & animadvcrfione effet cogniturus, omnino pa- tere. Scd hîc nofler fingit fibi adverfarium, qui non modo priorem viam conccdit eff'e occlufam, fed etiam qui nlteram ipfemet claudit hoc verbulo : Non novi ijla cxijîere. Tanquam fi nova exiftentiae cognitio nulla 20 poffel acquiri, ac tanquam fi ejus ignoratio omnem effentiae cognitionem impediret. Quod fane efl quàm 82 j maxime infulfum. Sed nempe alludit ad mea verba; fcripfi enim, ficri non poffe ut ea, quam jam habeo, notitia rei, quam novi exiftere, pendeat a notitià ejus, 25 quod exiflere nondum novi". Atque hoc, quod tantùm dixi de praefenti, ridicule transfert ad futurum, eâ- dem ratione ac fi, quia jam non polfumus videre illos, qui nondum nati funt, fed hoc anno nafcentur, con- cludcrct nos nunquam videre ipfos poffe. Nam fane îo

a. Page 27, 1. 29, à p. 28, I. i.

�� � Objectioxks Septfm.'f:. ^ i ^

pcrfpicuiim eft, rei, qiirc cognofcitur ut exiftens, no- titiam illam, quee jam habetiir, non pendere a nolitià ejus, quod nondiim cognofcitur ut exiftcns ; quia hoc ipfo quôd aliquid percipiatur ut pcrtinens ad rem

5 exiflcntem, neccfl'ario etiam pcrcipitur exiftcrc. Sed longe aliud cfl de futuro, quia niliil obflat quominus notitia ejus lei, quam novi epciflerc, augeatur aliis rébus, quas exiftere nondum novi, led tum demum fum cogniturus, cùm cas ad ipfam pertinere perci-

10 piam. Pergit verô inquicns : Spcra benc, cognofces ali- quando"; ac deinde : Te diu non paliar jncipitcm. Qui- bus verbis jubet nos a fe expedare, vel ut demonllret per viam propofitam ad nullam ulteriorcm cognitio- nem polTe devenir]; vel certc, fi fupponat illam ab ad-

i5 verfario q{{q. occlufam (quod tamen effet incptum), ut aliquam aliam aperiat. Sed tantummodo fubjungit : NoJJi quisfis indclcr\ininalc & confiifc, non autcni dctcr- 83 minatc & clarc. Ex quibus verbis nihil proclivius eft, quàm ut concludamus, nobis crgo viam patere ad ul-

20 teriorem cognitionem, quia meditando & advertendo poilumus efficere, ut id quod indeterminate ac confufe dumtaxat cognofcimus, clare ac determinate pofl:- modum percipiamus. Sed nihilominus ille concludit, verba Determinate, indeterminate, e[]'e echinum quod nos

•-i5 fœculum pojjit remorart, atque ideo aliud iter eiî'e quée- rendum. Qiiibus omnibus nihil aptius, ad fummam ineptitudinem & imbecillitatem ingenii proprii fimu- landam, excogitari ab eo potuille mihi videtur.

Sum, ais. — Nego. — Pergia : cogilo. — Nego 6c^\ Qq

a. Page 5o2, 1. 6, puis ]. 8, 9-11, 14-15.

b. Ibid., 1. 26-20, puis p. 5o?, 1. 3.

�� � 516 OEuvREs DE Descartes.

Hîc rurfus prseliatur in priorem umbram, putanfque fe flatim in primo congreflu ipfam obtruncaffe, glo- riabundus exclamât : Omnino facinus infigne, uno iélu amputavi omnia. Sed quia haec umbra ab ejus cerebro vitam habet, nec nifi fimul cum illo mori poteft, etiam s obtruncata revivifcit. Et manum pedori admovens ju- rât fe effe, fe cogitare. Quo novo precandi génère mollitus, veniam illi vivendi concedit, ac multa, fpiri- tibus ultimis colledis% ineptiffime garriendi, quae ipfc non réfutât, fed potiùs amicitiam cum illà contrahit, 10 atque ad alias delicias tranfit. 84 Rr Primo fie ipfam objurgat : Qiiœrebas paulo \antc,vix ante pajfus centum, quœ ejfes ; nunc non t?iodàfcis, fcd & clariim & dijïinùlum habes ill,ius conccptum^ . Deinde ro- gat conceptum tam clarum, tam dijlinûutn, fibi o/îcndi, i5 ejus ut afpeélu reficiatui-" . Tum fingit illum fibi oftendi in his verbis : Certàfcio me ejje, me cogilare, me cxificre fubjîantiam cogitantem ; aûum ejl'^. Quse non fufficere probat hoc exemplo : Cognofcis etiam nullum montem exijiere fine valle, ergo habes conceptum clarum & dijlin- 20 éîuîii montis fine valle". Idemque fie interpretatur : Cla- rus efi conceptus ille tuus, quia certà cognofcis ; difiinclus efiy quia nihil aliud cognofcis .. . Atque adco conceptus cla- rus & difiinélus, qucm formas, in eo efi, quàdrepr<v fente t tibi fubfiantiam exifiere cogitantem, nihil attendendo ad a5 corpus, ad animum, ad mcntcm, ad quicquam aliud, fed

a. Page 5o3, 1. i8 et suiv.

b. Page 504, 1. 10-12.

c. Ibid., I. 19-20.

d. Ibid., 1. 22 et 28.

e. Page 5o5, 1. 6-8,

�� � Orjectiones Septim.t:. 517

tanlùmquàd cxij}al\ Pollremô, llratioticos animos rc- fumcndo, pulat fe ibi viderc magnum appciralum, iria- riofquc cuneattm ac ferrati'm ordini.jtos^, quos omncs novus Pyrgopoliniccs difflat ipiritu,

5 Qiiafi ventus folia, aui panicula tedoria*^,

& ila ul ne vcl nunlius rc/lcl . Primo flalu cmillit haec vcrba : A no [Je ad elfe non valel confequenlîa'^^ fimulque ollcniat, indar vcxilli, abacum quenidam in quo lub- ss llanliam cogilanicm pro arbitrio defciipfit. Secundo

'o HaiLi cmillit ha:c : Determinale, indelerminale. Di/lincle, confiije. Explicite, implieilc". Teriio ha:c : Quod nimis concludil, nihil eoncludil' . Hocquc ullimum ita expli- cal : Novi me exiJJere Jubjhntiam cogitanlem, & tamen nondum novi mcnlem cxi/Icre. Ergo nolilia exijîcntiœ

'5 mex non pendet a nolitià cxiJJentis menlis. Ergo ciim exi/îam, & mens non exi/Ialy non fum mens. Ergo corpus^. Quibus audiiis, illa filci, pcdcm refcrt, animum dc- fpondcl, ac fc capiivam duci ab co paiitur in trium- phum. Ubi mulia immoiiali rifu digna pon'cm oflen-

20 dcre; fcd malo parccie Acl;oris toga;, ac ciiam mcum efle non pulo de rcbus lam Icvibus diu ridcre. Qua- propter hic ca tanlùm noiabo, quiT a veriiaie aliéna cùm fini, forlè tamen ab aliquibus credcreniur tan- quam a me concelTa, fi de ipfis plane taccrcm.

24 Apres taccrein, non à la ligne {édit. priiueys,,

a. Page 5o5, 1. i6 et 1. 23.

b. Page 5o6, 1. 3-5.

c. Plavte, Mil., I, I, 17. Il faut lire : aul paniculam iccloriam.

d. Page 5o6, 1. 7. f. IbiJ., 1. 23-24. f. /&/</., 1.28.

p. Page 507,1. 1-7.

�� � )i8 OEuvRES DE Descartes.

In primis nego eum jufte qucri. qiuifi dixilTem me hahere clarum & diftindum mci conceptum, priu(- quam fufficienter explicuifTem quâ ratione habeatur, atque, ut ait, cùm vix anie paffus centum quœfivijjcin quis ejfem. Nam, inter ifla duo, recenfui omnes pro- 5 prietates rei cogitantis, nempe quôd intelligat, velit, imaginetur, recordetur, fentiat &c. ; itcmque omnes alias proprietates vulgo notas, quai ad ejus conceptum 86 non I pertinent, ut unas ab aliis diflinguerem, quod folum poil fublata prœjudicia potuit optari. Sed fa- lo leor illos, qui pr^ejudicia non exuunt, non facile ullius unquam rei clarum & diftinclum conceptum habere pofTe : manilellum enim cft eos conceptus, quos in pueritiâ habuimus, claros & diftindos non fuille; ac proinde ab ipfis, nili fuerint depofiti, alios, quof- i5 cunque poflea acquirimus, obfcuros reddi & confufos. Cùm itaque vult libi oflendi clarum ijlum & di/linclitm conceptum ejus ut afpcclu refïciatur^, nugas agit; ut etiam cùm me inducit illum fibi oftcndentem in his verbis : Certdfcio me ejfe (Sv^. Cùm verô vult eas ipfas 20 nugas refutarc hoc exemplo : Certà etiam J'ci's nullum montem cxijierc fine vallc; ergo habes conceptum clarum & dijlinclum mentis fine vallc^ fophifmate fe ipfum fallit. Nam ex antecedentibus tantùm fequitur : Ergo clare & dijîinélc percipis nullum montem exijhrc fine 2 5 valle, non autem : Habcs conceptum montis fine valle, quia, cùm nuUus lit, non débet habcri, ut percipiatur nullum montem eiïc fine valle. Sed nempe eft adeo

a. Page 504, 1. 10.

b. Ibid., 1. 19-20.

c. Ibid., 1. 22.

d. Page 5o5, 1.6-8

�� � Objectiones SePTIM/E. )I9

felicis ingenii, ut ipfafmet illas ineptias, quas finxit, non poiïit fine novis ineptiis refutare.

Cùm verô ait poflea, rnc concipcrc fiihjlantiam cogi- tanlem, & nihil concipcre coj'porcum, nihil fpirituale &c. ", 5 de corporeo conccdo, quia prius cxplicueram quid per nomen corporis vel rei|Corpore3e intelligerem : nempe 87 id tantùm quod efl extenfum, five in cujus conceptu extenfio continetur. Quod autem addit de fpirituali, crafle affingit, ut & aliis pluribus in locis, ubi me in-

10 ducit dicentem : Sum res cogitans, fed non fuvi corpus, nec aninius, nec mens^, &c. Non poiTum enim de re co- gitante negare, nifi ea in quorum conceptu nullam cogitationem contineri fcio, quod me fcire de animo vel de mente nunquam fcripfi nec cogitavi.

i5 Cùmque poflea d\cit fc recle capere ineatii mentem, ac me putare clariun ejje conceptum vieuin, quia certà co- gna fco, & dijUnClum, quia nihil aliud agnofco'^, fe ipfum valde tardi ingenii effe fingit. Aliud enim ell clare per- cipere, ac certô fcire, cùm multa, non tantîim ex fide

ao divinâ, fed etiam quia prius ea clare perfpeximus, jam certè fciamus, quce tamen non clarè jam percipimus ; & aliarum rerum cognitio minime impedit quominus ea,quam habemus alicujus rei,fit diflinda; nec ullum, vel minimum, verbum unquam fcripfi, ex quo taies

25 aft'ania; deduci polTcnt.

F'ra.'terea eflatum ejus : A noJJ'e ad ejfe non valet con-

2 point d'iilinca [cdit. priiiceps). — i-|, 25, iiiciue rciiiarijiie.

a. Page 5o5, 1. i i-i3.

b. Ibhi., I.27-2S.

c. Jbiii., 1. 16-18.

�� � ^20 Œuvres de Descartes.

fequentia^, eft plane falfum. Etfi enim, ex eo quôd nofcamus alicujus rei effentiam, non fequatur illam exifte'e ; nec ex eo quôd putemus nos aliquid cognof- 88 cere, fequatur illud efle, fi fieri poffit ut | fallamur : omnino tamen a no/fe ad ejfe valet confequentia, quia 5 plane fieri non poteft, ut aliquam rem cognofcamus, nifi rêvera ipfa fit prout illam cognofcimus : nempe vel exiftens, fi eam exiftere percipimus, vel hujus aut illius naturae, fi tantùm ejus natura nobis fit nota.

Falfum etiam eft, aut faltem ab illo abfque ullà vel «o minimâ ratione affirmatum, aliquam fubjîantiam cogi- tantem eJfe partibilem ^, ut habet in illo abaco, in quo diverfas fubftantise cogitantis fpecies, tanquam ab oraculo aliquo edodus, proponit. NuUam enim pofTu- mus cogitationis extenfionem aut partibilitatem in- i5 telligere, ac omnino eft abfurdum id verbo affirmare ut verum, quod nec a Deo eft revelatum, nec afifequi- mur intelledu. Atque hîc tacere non pofiTum opinio- nem iftam, de partibilitate fubftantiae cogitantis, peri- culofiflimam ac religioni Chriftianae quàm maxime 20 adverfantem mihi videri : quia, quamdiu quis illam admittet, realem humanae animse a corpore diftindio- nem nunquam vi rationis agnofcet.

Verba Determinate, indeterminate. Dijlincle, confufc. Explicite, implicite"^ cùm fola, ut hîc, ponuntur, nul- 25 lum plane habent fenfum ; nec aliud funt quàm ofiu- tia;, quibus videtur Author nofter velle difcipulis fuis

9 point d'alinéa [édit. priuceps). — 23 tnème remarque.

a. Page 5o6, 1. 7.

b. Ibid., 1. 20.

c. Ibid., 1. 23-24.

�� � Objegtiones Septim.e. ^2 1

perfuadere, cùm nihil boni habet quod dicat, fe tamen aliquid boni cogitare.

Aliud etiam ejus effatum : Quod nimis concluait, \nihil concluait % non fine diftinclione débet admitti. 89 5 Nam fi per verbum nimis intelligat tantùm aliquid am- plius quàm id quod quaerebatur, ut cùm infra repre- hendit argumenta quibus exiftentiam Dei demonftravi, ob id qu6d putet per illa plus concludi quàm leges prudentise exigant, aut quifquam mortalium dcpofcat,

10 plane falfum eft & ineptum, quia, quo plus concludi- tur, modo rede concludatur, tanto melius eft, nec ullae unquam prudentise leges huic rei pofTunt adver- fari. Si verô intelligat per verbum nimis non fimpli- citer aliquid amplius quàm quaerebatur, fed aliquid

i5 quod fine controverfià fit falfum, tune quidem eft vc- rum ; fed plane errât R. P., cùm taie quid mihi affin- gere conatur. Cùm enim ita fcripfi : « Notitia eorum » qua} novi exiftere, non pendet a notitià eorum quai » exiftere nondum novi; atqui novi rem cogitantem

2o » exiftere, ac nondum novi corpus exiftere; ergo no- )i titia rei cogitantis non pendet a notitiâcorporis », nihil nimis & nihil non rede conclufi. Cùm verô aflTu- mit : Novi rem cogitantem exijiere, ac nondum novi men- tent exijiere, imo nulla mens exijlit, nihil ejl, abdicata

25 funt omnia'\ rem plane nugatoriam ac falfam allumit. Non enim polî'um quidquam affirmare aut negare de

2 point d'alinéa {cdil. princeps).

a. Page 5o6, 1. 28-29.

b. Respons. 4 (p. 100 de l'édit. princeps).

c. Cf. Médit. II, ci-avant, p. 27, 1. 28 et suiv.

d. Page 5o7, 1. 1-4.

Œuvres. H. 66

�� � ^22 OEuVRES DE DeSCARTES.

mente, nifi fciam quid per hoc nomen Mens inielli- 90 gam; nihilque poiïum | intelligere, ex iis qu3e pcr illud folent intelligi, in quo noncontincaturcogitatio. Adeo ut repugnet, ut quis cognofcat rem cogitantem exi- flere, ac non cognofcat mentem, five aliquid ejus quod 5 fignificatur nomine mentis, exiflere. Quodquc fubjun- git : Imo nulla mens exijlit, nihil ejl, abdicata funt omnia, tam abfurdum eft, ut refponfionem non mereatur. Cùm enim poft abdicationem agnita fit exiflentia rei cogitantis, agnita fimul eft exiftentia mentis (faltem lo quatenus hoc nomine res cogitans fignificatur), nec proinde amplius eft abdicata.

Cùm denique, ufurus fyllogifmo in forma, id ex- tollit tanquam Methodum aliquam regendœ rationis'\ quam meae opponat, videtur velle perfuadere, me fyl- i5 logifmorum formas non probare, ac proinde Metho- dum aliquam a ratione valde alienam habere. Hoc autem falfum efl'e fatis patet ex meis fcriptis, in quibus nunquam non ufus fum fyllogifmis, cùm locus id poftulavit. 2o

Ss Hîc^ aff'ert fyllogifmum ex falfis prccmiflis, quas meas efte affirmât, ego verô nego <!i: pernego. Nam quantum ad hanc majorem : Nulla res, quœ talis eft ut de eâ dubitare poffim an exijlat, defaclo cxiJlit ^,ta.m ab- furda eft, ut non verear ne ullis perfuadere poffit eam 2 5 a me efte profedam, nifi quibus unà perfuadcat me rationis compotcm non efte. Nec pofl'um fatis mirari fK quo confilio, quâ fide, | quâ fpe, quà confidcntià id

12 tton à la ligiie {édit. priuceps).

a. Page 307, 1. 10.

b. Ibid.,\. 18.

�� � Objection ES Septim.c. 52 j

fufceperit. Nempe in prima Meditatione, in quâ non- dum de ullà veritate ftatiiendà, fed tantiimmodo de prsejudiciis tollendis agebam, poftquam oflendi eas opiniones , quibus credendis quammaxime fueram

5 alTuetus, in diibium poflc revocari, ac proindc ab iis, non minus quàm ab aperte falfis, affenlionem effe co- hibendam, ne quo mihi in veritate qiiîerendà impedi- mento cfTc poffent, addidi ha;}c vcrba : « Sed nondiim )) fatis cil hoc advcrtilTc; curandum cil: ut recorder.

to » Ainduc enim recurrunt confuetse opiniones, occu- )) pantque credulitatcm meam, tanquam longo ufu & » familiaritatis jure fibi devincl:am, fere etiam me in- » vito; nec unquam iis alTentiri c^ confidere defuef- » cam, quamdiu taies cfle fupponam quales funt

i5 » rêvera, nempe aliquo quidem modo dulv'as, ut jam » jam oftenfum eft, fed niiiilominus valde probabiles, » & quas multo magis rationi confentaneum fit cre- » dcrc quàm negare. Quapropter, ut opinor, non » maie agam, li, voliintale plane in contrarium verfâ, me

20 » ipfum fallam, illafque nViC[ui\nd'm omni no fa If as ima- » ginariafquc ejfe fingam, donec tandem, velut œquatis » utrimque prsejudiciorum ponderibus, nulla amplius » prava confuetudo judicium meum a redà rerum » perceptione detorqueat\)) Ex quibus Author nofter

25 elegit haec verba, ca^teris rejedis, | « opiniones aliquo 92 » modo dubias », « roliintale plane in contrarium verfâ », « omnino falfas imaginariafque cffe fingam ». Ac prse- terea in locum verbi fingam fubllituit ponam, credam, & ita credam ut contrarium ejus quod dubium ejl pro

3o vcro affirmem. Voluitque hoc effe tanquam effatum five

a. Ci-avant, p. 22, 1. 3-i8.

�� � 524 OEuvRES DE Descartes.

regulam certam quâ femper uterer, non ad praejudi- cia tollcnda, fed ad fundamenta Metaphyficse fumme certae & accuratse flatuenda. Primo tamen cunclanter tantùm & per ambages hoc propofuit, nempe in §. 2 &. } primse fuae Qu3eilionis\ Quin &in 3 illo g., poft- 5 quam fuppofuit ex iftâ régula fe debere credere, 2 & } non facere ^, quserit an continuo illud ita dcbeat crcderc, ut fibi perfuadeat aliter habere fc non poJfe^\ Ad quod abfurdiffimum qusefitum inducit me, pofl aliquot ambages & verba fuperflua, fie denique refponden- 10 tem : Nec pones, nec negabis; neutro uteris, utrumque lia- bebis velut falfum" . Ex quibus verbis, mihi ab illo ipfo tributis, plane manifeftum eft eum rede fcivilTe, me ut verum non credere contrarium ejus quod dubium eft, ac neminem ex meâ fententià eo uti pofte pro majore i5 propofitione alicujus fyllogifmi ex quo certa conclufio expedetur, contradidoria enim funt, nec ponere nec negare, neutro uti,atque unum ex iis ut verum affir- mare, atque eo uti. Sed fenfim poftea eorum, quse 93 I tanquam mea retulerat, oblitus, non modo contra- 20 rium affirmavit, fed & tam fsepe inculcavit, ut fere hoc unum in totâ fuâ differtatione reprehendat, & omnia illa duodecim peccata, qusc deinceps ad finem ufque mihi affingit"*, ex hoc uno componat.

Unde profedo, tum hîc, ubi hanc majorem : Nulla 25 res quœ talis eft ut de eâ dubilare pojjiin an exijîat, defaûo

24 non à la ligne [cdit. princeps).

a. Page 456, 1. 7, et p. 458, 1. i.

b. Page 458,1.4-5.

c. Ibid., 1. 28-29.

d. Voir la Responsio ci-après (p. 527, 1 i5)

�� � Objectiones Septim.î:. ^25

exijîit, meam effe affirmât, tum aliis omnibus in locis ubi quid taie mihi tribuit, nifi prorfus ignorem quid verbum mentiri fignificet, illum inexcufabiliter men- tiri, five contra mentem & confcientiam loqui, eviden- 5 tiffimedemonftratur. Etquamvis admodum invitustam inhonefto verbo utar, exigit tamen hoc a me defenfio veritatis, quam fufcepi, ut quod ille tam aperte facere non erubefcit, ego faltem nomine proprio vocare non recufem. Cùmque in toto hoc fcripto nihil aliud fere

10 agat, quàm ut hoc idem ineptiffimum mendacium, fexcentis variis modis exprelTum, ledori perfuadeat & inculcet, non video ipfum aliter poiTe excufari, quàm quia forte tam fœpe idem affirmavit, ut paulatim fibi ipfi perfuaferit efle verum, nec ampliùs pro men-

r5 dacio fuo cognofcat. Quantum deinde ad minorem : Omne corpus ejî taie, ut de eo dubitare pojfim an exijîat^, vel : Omnis mens eJî talis, ut de eâ dubitare pojfim an exijîal, Il de quovis tempore indefinite intelligajtur, ut 94 ad ejus conclufionem débet intelligi,eftquoque falfa,

20 & nego meam efle. Nam ftatim poft initia fecundse Meditationis, ubi certô perfpexi rem cogitantem exi- ftere, quae res cogitans ex vulgari ufu mens appella- tur, non ampliùs dubitare potui quin mens exifteret; ut etiam poft fextam Meditationem, in quâ corporis

25 exiftentiam cognovi, non ampliùs de ipfà potui dubi- tare. Quàm ftupendi verô ingenii eft author nofter, qui duas falfas prœmiflas tam artificiofe potuit excogi- tare, ut ex iis, in bonâ forma, conclufio falfa fequere- tur! Sed non intelligo cur hîc mihi rifum fardonium^

a. Page 507, 1. 20, et p. 5o8, I. 9.

b. Page 5o8, 1. 4.

�� � 5 26 OEuvREs DE Descartes.

adfcribat, cùm laetitiœ caufam dumtaxat, non quidem permagnac, fed certe verae ac folidae, in ejus Differta- tione repererim : nempe quôd ille, multa ibi reprehen- dendo, quse non mea funt, fed a fe mihi affida, clare oftendat fe niillum non moviffe lapidem, ut aliquid 5 reprehenfione dignum inveniret in mais fcriptis, & tamen nihil omnino inveniffe.

Tt At certe, illum non ex animo hadenus rifilîe, fatis déclarant, tum feria objurgatio quà hanc partem con- cludit, tum maxime fequentes ejus refponfioncs, in lo quibus non modo triflis & feverus, fed etiam profedo efl crudelis^. Nam cùm nullas odii habeat caufas, ni- hilque invenerit reprehendendum, pr<Tter illud unum

95 abfurdum, quod j mihi prudens & fciens affinxit, quod- que paulo ante non potui honeftiùs quàm mendacium \ 5 ejus nominare : quia tamen putat fe jam illud ledori fuo plane perfuafilTe (non quidem vi rationum, utpote quas nullas habet; fed primo admirabili affirmandi confidentiâ, quac, in viro pietatem & charitatem Chri- flianam peculiariter profeffo, tanta, 0^ tam fine pu- 20 dore, de re falfà efle poffe nunquam putatur ; ac deinde pertinaci & frequenti ejufdem repctitione,qui\ fsepe fit ut, ex confuetudine audiendi etiam res quas falfas fcimus, confuetudinem cas pro veris habendi acquiramus : atque hae duœ machinas apud plebcm, 23 illofque omnes qui res accurate non examinant, omni pondère rationum potentiores efle folent), nunc vido fuperbe infultat, & me tanquam puerum gravis Pa^da- gogus objurgat, pluriumquc pcccatorum reum facit

a. Page 5o8, 1. 19 et suiv.

b. Ci-aprcs, p. 527 et suiv.

�� � Objection ES Septim^e. ^27

in fequentibus 12 refponfionibus, quàm in Decalogo praecepta habeantur. Excufandus tamen eft R. P., quia non ampliùs apud fe effe videtur ; (ed, cùm plufculum poti duas tantùm res pro unâ foleant videre, tante 5 ille charitatis zelo turbatus efl, ut in unico contra mentem &confcientiam propriam diclo fuo duodecim peccata mihi tribuenda inveniat. Qiut, nifi me aperte ac citra verborum involucra hîc loqui puderet, non deberem aliter quàm I convitia S: calumnias vocare ; 96 10 fed, quia jam puto meas efle vices jocandi, hallucina- tiones tantùm dicam, & vclim ut Leclor animadvertat, ne minimum quidem verbum ab ipfo contra me in fequentibus haberi, in quo non fit hallucinatus.

Responsio".

i5 Refp. I. Peccat Met ho Jus circa principia. Nempe nul la habct, & infiniîa habet. Ac cœterœ quidem facul- tates, ut ex certis educant certa, clara, evidentia & innata fibi ponunt principia : Totum eft fuâ parte majus ; ex nihilo nihil fit, & fexcenia id genus, quitus fubnixa eve-

20 hunl fcfe in altum & ad veritatem tutd contenduni. Hœc veràfecus, ut faciat aliquid, non ex aliquo,fed ex nihilo, amputât, abdicat, ejurat omnia ad unum principia refera; ac voluntate plane in contrariutn verfa, ne vidcatur alis omnibus carere, fingit & aptat fibi e cerâ, ac principia

25 ponit nova veterum plane contraria. Atque eo paclo vetera exuit prœjudicia, uL induat nova; certa deponit, ut ajfu- mat dubia ; alas fibi aptat, fed cereas; fubvchit fefe in

a. Rcponsc à la 2« Question, ci-avant, p. 466, 1. 17.

�� � ^28 Œuvres de Descartes.

altum, at ut cadat ; denique ex nihilo molitur aliquid. ut faciat nihil.

V) j Refp. 2. Pcccat Mcthodus circa tncdia. Scmyc nulla habet, dum toi lit vetera, nec adhibet nova. Rcliqiuv dlf- ciplinœ formas habent logicas, & fyllogifjnos, & niodos 5 argumcntorum certos, quorum duélu, relut Ariadnœofilo, ex labyrinthis expédiant fefe, & res involutas exir.'cent facile & tuià. Hœc verà contra formam veterem dclurpal, dum novo pallct metu, quetn Jibi a Genio fingit, dum veretur ut ne fomniet, dum dubitat an deliret. Propane lo fyllogifmum. Pallebit ad majorem, quxcunque fil il la tandem. Forte, ait, Genius me decipit. Quid verà ad mi- noreni ? Trepidabit, dubiam dicel. Quid fi fomniem ? Quoties fomnianti vifa funt certa & clara, quœ pojl fiun- nium falfa comperta funt? Quid denique faciet ad con- i5 clufionem ? Omnes omnino velut laqueos & pedicas fugi- tabit. Annon deliri, & pueri, & ameutes prcvclarc fe credunt ratiocinari, ciim omni mente & judicio dcfician- tur? Quid fi mihi idem contingat modo? Quid, /? fucum faciat & offucias Genius? Malus e/l ; necdum Dcum novi »o exifiere, & ab eo deceptorem coerceri. Quid hic facias? Quidciim dicet,.& obfiinato animo, confcquentiam dubiam effe, nifî antea certà fcias, te nec fomniare, nec defipere,

98 fed effe Deum, \ & veracem Deum, & ab eo Gcnium malum liaberi in vinculis? Quid, ciim fyllogifmi liujus répudia- ^5 bit materiam & formam ? « Idem efi dicere aliquid in rei alicujus naturâ five conceptu contineri, ac dicere ipfum de eâ re effe verum. Atqui exificntia &c. » Quid alia id genus? Quœ fi urgeas : Expecla, dicet, quoad efe Deum fciam, & Genium videani ligatum. At faltem, ais. id habet 3o commodi : dum nullos adhibet fyllogifmos, tutù viLil pa-

�� � Objectiones Septim^. ^29

ralogifmos. Prœclare enimverd, ut, ne mucofus fit puer, denafetur. Num meliùs cœterœ matres fuos emungunt? Quare unum hoc habeo, quod dicam : Suhlatâ omni forma, nihil remanet, nifi informe. 5 Refp. 3. Peccat Methodus contra fmem, dum nihil certi affequitur. Sed nec potejî ajfequi, ciim ipfa fibi vias omnes ad veritatem occludat. Ipfemet vidijli & cxpertus es fuis in erroribus Ulyffeis, quibus te meque focium fati- gajli. Contendebas te effe mentem, aut hahere mentem :

10 id verd minime potuijîi conficcre, fed hœfijîi in falcbris & vepribus, & quidem toties, ut meminiffc vix pojfun. Quanquam & recordari proderit mode, ut refponfioni huicce nojîrœ fuum fit robur. En igitur fumma capita, quibus ipfa fibi | Methodus nervos fuccidit, omnemque 99

i5 plane fpem ad veritatis lucem prcecludil. i. Nefcis an

fomnies an vigiles, adeoque nihilo plus dcbcs tuis in cogi-

tatis & ratiocinationibus [fi qiias tamcn habcs, non verd

fomnias dumtaxat te habere) poncre, quàm fomnians in

fuis. Hinc dubia omnia & nutantia, & ipfœ conclufioncs

10 inccrlœ. Exempla non afferam ; obi ipfe, & pcrcurre apo- thecas memoriœ tuœ, & fi quid repérer is, quod eâ labc non fit infcélum, profer : gratulabor. 2. Antcquam fciam Dcum exifiere, qui Genium malum liget, dubitare debeo de omni re, & omnem omnino propofilionem habere fiif-

25 peclam ; aut fane, quœ vulgaris efi philofophia & vêtus ratiocinandi methodus, ante omnia defmiendum efi an fint, & quœ, illœ tandem propofitioncs immuncs, deque iis rcti- nendis monendi funt îyrones. Hinc, perinde atquc ex prcecedenti, dubia omnia, & ad vefiigandurn verum pror-

3o fus inutilia. 3. Si quid fit quod habeat vel minimum du- bitationis, id, voluntate plane in contrarium verfâ, falfum

ŒUVUES. II. <>7

�� � 530 OEuvREs DE Descartes.

ejfe crede, & crede oppojîlum, eoque utcre tanquam prin- cipio. Hinc aditiis omnes ad veritalem prœclujl. Qiiid enim fperes ab illo : Caput non habeo ; nulliiin ejl corpus, 100 nulla mens, & fexcentis ijîiufmodi ? Ne\quc verà dicas ahdicationem illain non ejjfe perpétuant, fcd, jujlitn injîar, 5 ad tempus, admenfem, ad dies 1 5, ut qui/que majori con- tentione in illani incumbet. EJîo enini,fit ad tempus ; at eji eo tempore quo veritatem vejiigas, quo uteris abdica- tis & abuteris, perinde quafi ab us veritas omnis pendeat, & in iis, veluti necejjfario in Jîereomate, conjîjiat. At, ais, lo eâ utor, ut Jlylobatam & columnam Jîabiliam, ut folenne ejl Architcélis. Annon illi machinas extemporaneas ex- iruunt, iis uluntur, ut columnam élèvent & fuo in loco Jlabiliant, tum, velutprceclarefuo defunélam^ munere, dif- folvunt & amovent ? Quidni illos imiter ? Imitare, per me 1 5 licet, at vide ne & Jlylobata & columna extemporaneœ illi machinœfic innitantur, ut, hac remotâ, illa concidant. Atque illud ejl quod in Methodo reprehenfione dignum putem. Falfa ponit fundamenta, iifque ita nititur, ut, re- motis illis, illa quoque fit amovenda. 20

Refp. 4. Methodus peccat excejju. Hoc ejl, plus moli- tur quàm ab eâ prudentiœ leges cxigant, plus quam ab eâ quifquam inortalium depofcat. Petunt quidem nonnulh\fibi ut demonjlretur Dei exijlentia, & humanœ mentis immor- 101 talitas ; at proj'eclo nemo repertus ejl haélenus, \ qui fibi 2 5 fatis eJfe non duxerit, fi Deum exijlere, & mundum ab eo admini/lrari, & animas hominum ejje fpirituales & im- mortales, tam certà fciat atque illud, 2 & 3 faciunt 5, aut ijlud, habeo caput, habeo corpus, ut fuperjluafit omnis cura majoris alicujus ccrtitudinis rejligandœ. Prœterea, 3o

a. Liic dvJ'iiiiJas ?

�� � Objectiones Septim^e. 531

ut in praélicis aut agiindis rébus certi funt fines certitu- dinis, quifufficiantabunde, ut qui/que prudenter & tutà fe gerat : ita in meditandis & fpeculandis rébus definiti funt limites, quos qui attigit cerlus efi, (& ita certus, ut mérita,

5 aut defperatis aut damnatis aliis, quœ quis ulterius ten- tare vellet, in eo prudenter ac fecure conquiefcat : Ne plus ultra, Ne quid nimis. At, ais, hœc laus non vulgaris: Metas promovere, & vaduni ab omnibus i-etro feculis intentatum pervadere. Ita fane laus eximia, at dum vadum vadari pof-

10 fit citra naufragium . Quare :

Refp. 5. Peccat deffeélu Hoc efi, dum plus firingil quàmfit par, nihil colligit. Unum te volo tefiem, le j'udi- cem. Qiiid prœfiilifii apparatu illo magnifico? Quidabdi- catione illâ tam folenni, adeo generali & generofd, ul ne

,5 tibiipfipeperceris, nifihoc tritum Cogito, fum, fum res cogjtans ? hoc, inquam, ita vel plebeculœ familiarc, ut nemo repertus fit ab orbe \ condito, qui de eo vel Icvilcr 102 dubitarit, nedum qui ferià popofcerit probarifibi, fe elfe, fe exifiere,fe cogitare,fe effe rem cogitantem, ut mérita

20 gratias tibi nemo fit habiturus, nifii forte, quod ego meà pro amicitiâ & fingulari erga te voluntatc facio, ul pro- lixam tuam erga genus humanum voluntatem probct, & laudet conatum.

Refp. 6. Peccat commune peccalum, quod in cœteris

j5 arguit. Nempe miratur mortales omnes omnino hœc dicere & ponere tam confidcntcr : Habeo caput, haheo oculos, &c. Et feipfam non miratur, dum pari confidentiâ dicit : Non habeo caput, &c,

Refp. 7. Peccat peculiare fibi peccatum. Nempe, quod

3o cœtcri hominum aliquatenus certum habent, & fujjicien- tcr : « Habeo caput, efi corpus, efi mens », illa, fingulari

�� � 5J2 OEuvREs DE Descartes.

Jîbi conjîlio, oppojitum : « Non habeo caput, non eji cor- pus, non mens », non mode certum, fed ita certum, ut in eo fundari pojjit accurata Meîaphyjica, ponit, eoque niti- tur ufque cd, ut hoc Ji fulcrum removeris, in vultum pro- cumhat. 5

Refp. 8. Pcccat imprudens. Nempe non advertens, du- bium ejje gladium ancipitem : dum alteram fugit aciem, ah altéra lœditur. Dubium illi ejl « an aliquod corpus 103 I exijlat » ; quia dubium, removet, & ponit oppofitum : « nullum ejî corpus », atque in hoc dubio, tanquamji cjjet lo certum, dum imprudens nititur, vulneralur.

Refp. 9. Peccat prudens, dum fciens ac volens & mo- nita occœcat fefe, & voluntariâ abdicatione eorum quœ funt necejfaria ad vejîigandum verum, fuâ deludi fe finit A nalyfi, non modo id conficiens quod < non > intendit, fed 1 5 illud etiam, quod maxime reformidat.

Refp. 10. Peccat commij/ione, dum, quod vetat folcnni ediélo, redit ad vetera, & contra leges abdicationis, repe- tit abdicata. Sat recordaris.

Refp. II. Peccat omiffione, dum, quod prœfcribit uti jo firmamentum : Summopere cavendum eft ne quid ut verum admittamus, quod non poffimus probare ve- rum eflc, non femel prœtergreditur, impune afumens uti fummc certum & verum, nec probans : Senfus nos ali- quando deludunt ; fomniamus omnes; nonnulli deli- 25 rant, & alia id genus.

Refp. 12. Methodus aut nihil habct boni, aut nihil non, plurimum verd fupcrflui.

Etenim f dicat fua illâ abdicatione dubiorum fe intel- ligere abjlraclioncm, ut vocant, Metaphyficam, qud dubia 3o

\b non aj. [ci. p. 552, 1. ^3). — 28 Apres lupcrflui, non à la lif^ue.

�� � Objectiones Septim.e. <)J}

non conjideranlur nijï ut dubia, adeoquc ab | iis animas 104 avocatur, ubi quœritur certi aliquid, neque tune in iis plus ponitur quàm in falfis : boni aliquid dicet, fed nihil novi, nec nova erit illa abjlraélio, fed vêtus, & omnium 5 philofophorum ad unum.

Si abdicatione illa dubiorum ita velit amandari dubia, ut fupponantur & dicantur ejfe falfa, & iis tanquam falfis, aut eorum oppoftis tanquam vcris, utatur: no\i dicet ali- quid, fed nihil boni, eritque abdicatio illa quidem nova,

lo fed fpuria.

Sidicat fe vi & momento rationum id conficere certo & évidente?' : « Ego fum res cogitans, & quà cogilans, nec » fum mens, nec animus, nec corpus, fed res ab is fie » abduéla, ut poffim intelligi, nondum intelleclis illis,

i5 » perinde atque inlelligilur animal, Jive res fentiens, non- » dum intelleéïâ re hinnicnte, rugiente, &c. » : boni ali- quit dicet, fed nihil novi, cùm id ubique pulpita refonent, ac diferlis verbis id doceant quotquot animantes aliquas cenfent cogitare, ac, fi cogitalio etiam fenfum complccli-

20 liir, ut illud quoque cogitet, quod fentiat, videat, audiat,

quotquot exijlimanl bruta fcntire, hoc efl ad unum omnes.

Si dicat probatum a fe rationibus validis & meditatis,

fe rêvera exiflere rem & j fubflantiam cogitantem, &, 105

dum exiflit, non exijlere reapfe mentcm, non corpus, non

25 animum : novi dicet aliquid, fed nihil boni, & nihilo plus quàm fi diceret exiflere animal, nec effe tamen leonem, aut vulpem, ôc.

Si dicat fe cogitare, hoc effe intclligere, velle, imagi- nari, fentire ; & fie cogitare, ut fuam illam cogitationcm

3o aclu rcjlexo intueatur & confideret ; adeoque cogitet, five 'Jciat & confideret fe cogitare [quod vere efl effe confcium,

�� � ^j4 OEuvRES DE Descartes.

& aé}û,s alicujiis habere confcicnliam)] id vcrd ejje pro- prium facultati.s aiit rei, quœ fit pojita fupra maleriam, quœquc fil plane fpiritualis ; coque paclo fc ejfe menlem, fe fpiritum : dicet quod nondum dixit, & quod dcbuil di- cere, & quod expeclabam ut diceret, & quod fœpius fœpe, 5 ubi ridi parturientem, fed inani conatu, volui fuggerere : dicet, inquam, hom aliquid, fed novi ni/iil, cùm illiid nos a nojîris olim prœceptoribus acceperimus, & illi a fuis, aique, opinor, alii ab aliisjam inde ab Adamo.

Id porro fi dicat, quœ & quanta fupererunt ? Quœ re- lo diindabunt ? Quanta battologia ? Quœ machinœ aut ad pompam aut ad prœfigias? Quorfum fallaciœ fcnfuuvi, fomniantium illufones, ludibria delirantium ? Quis finis lOô abdicationis illius adco\ auficrœ, ut ne nobis plus rcfidui cjjc patiatw, quàm hilum? Cur percgrinationcs tain i5 longœ, ita diuturnœ, exteras in oras, pî'ocul a fenfibus, uinbras inter &fpcclra ? Quid faciunt illa tandem adfia- biliendum Dei exifientiam, perindc quafi fiarc illa non pojfit, nifi omniafus deque vertanlur ? Sed cur interpola- liones opinionum toi ac tantœ, ut veteres ponantur, in- 20 duantur novœ, iifque abjcélis rurfum veteres affumantur? An for le, ul facris olim Bonœ Deœ, & Confcj'i, & cœle- rorum, fui fingulis erant ritus, ita hœ novoruin arcano" riim novœ funt cœrimoniœ ? At quin illa, procul amijjis ambagibus, nitide, clare, breviter, fie verbo veritatem 25 cxhibuit : « Cogito, liabeo cogitalionis confcicnliam, crg'o fum mens » r

Denique, fi dicat intclligcrc, vellc, imaginari, fcnlire, hoc efi cogilare, fie cffe propria mentis, ul nulla prorfus animalia, prœter homincm, cogitent, nulla imaginenlur, 3o

a. 1-irc Confi ?

�� � Objection^es Septim^. ^ij^

fentiant, videant, audiant, &c., novi dicet alhjuid,fed nihil

boni, & illiid quidem gratis, & ingratiis, nififors aliquid

ajfervat & abfcondit (quod unicumfuperejî perfugium) fuo

iempore velut e machina Jlupentibus exhibendum . At illud,

5 quandiu ejî, ex quo expeélatur, ut plane fit defpcrandum ?

I Refp. ult. Hic vereris, opinor, Methodo illi tuœ, qiiam 107 amaSy quant amplecleris, ignofco, quam uti filiolani oj'cu- laris tuani. Times ut ne, quia tôt peccatorum feci ream, quia, ut ipfe vides, rimas agit & undique difluit, veteres

10 ad tefias abjiciendam putem. Ne vereare, amicus fum. Vincam expeclationem tuam, au t fane fallam ; filebo & expeélabo. Novi te, & aciem ingenii tui acreni ac perfpi- cacem. Ubi tempus aliquod ad meditandum acceperis, ac maxime ubi Analyfim illam tuam fidam fecreto in recejfu

i5 confulueris, pulverem excuties, fordes ablues, terfiim &,

politam Methodum nofiris fifies àfpcclibus. Interea hoc

habe, meque audi, tuis dum quœfitis pergo rcfpondere,

a/que compleélor bene multa, quœ brevitatis fiudio per-

firinxi leviter, ut ea, quœ mentem attinent, quœ conceptum

20 clarum ac difiinclum, quœ verum, quœ falfum, & fimilia; fed ea ipfe relegis, quœ prudent ibus excidere, &

QU/ESTIO TERTIA.

AN POSSIT INSTAURA RI METHODUS.

Quœris 3, an*. Plura non milTa funt à R. P. Cùmquc 2 5 reliqua ab eo rogarentur, refpondit fibi nunc otium non elle plura compo|nendi. Nobis verô religio fuit, los vel minimam ejus fcriptl fyllabam omiltere.

■i2 tcnia" 3.

�� � 5j6 OEuvRES DE Descartes.

NOTiE.

Satis efl'c putarem egregium hoc de meâ quali- cunque inveftigandi veri Methodo judicium retuliffe, ad ejus falfitatem & abfurditatem declarandam, û pro- fedum elTct ab ignoto. Sed quia ejus Author in tali 5 loco efl conftitUtus, ut non facile ab ullo credatur, ipfum effe vel non compotem fui, vel eximie menda- cem, & maledicum, & impudentem, ne nimia ejus authoritas contra manifeftam veritatem aliquid poffit, rogo ledores ut meminerint illum fupra, ante has ref- 'o ponfiones, nullam vel minimam rem contra me pro- baffe, fed ineptis tantùm cavillationibus ufum fuifie, ad opiniones mihi tam ridiculas affingendas, ut ne re- futatione quidem indigerent; nunc verô in his refpon- fionibus ipfum ne conari quidem aliquid probare, fed i5 falfô fupponere omnia, quae mihi affingit, jam ante a fe fuiile probata; utque œquitas ejus judicii magis appareat, illum prius in accufando jocatum tantùm fuilTe, hic autem poftea in judicando maxime ferium eflc ac feverum; atque in undecim primis refponfio- 20 nibus indubitanter & decretorie me condemnarc, ac demum in duodccimu deliberare, & diflinguerc : Si 109 .Y/cj/ ! hoc. nihil habct non; Jî hoc, nihil boni Se, cùm tamcn in iis omnibus agat tantùm de unâ e^ eîidem rc diverfis modis fpeclatâ : nempe de uno fuo figmento, 25 cujus abfurditatem atque infulfitatem fimilitudine hic declarabo.

Tcftatus fum ubique in meis fcriptis, me Archiic- clos in co imitari, quôd, ut folida xdificia conftruant,

�� � Objectiones Septim.ï:, ^}7

in locis ubi faxiim, vel argilla, vel aliud quodcunque firmum folum arenofii fuperficie confedum^ eft, foflas primùm excavent, omnemque ex iis arenam, & alia qucxnis arense nixa aut permifta, rejiciant, ut deinde 5 in folo firmo ponant fundamenta. Sic enim ego dubia omnia, inliar arense, primùm rejeci; ac deinde ani- madvertens dubitari non polie quin laltem fubftantia dubitans five cogitans exiftat, hoc ufus fum tanquam faxo in quo Piiilofophiae meae fundamenta locavi.

10 Author autem nofler fimilis eft Csementario cuidam, qui cùm in fuâ urbe magnus artifex haberi vellet, atque ideo fummopere invideret Architedo facellum ibi conftruenti, ftudiofiflime qusefivit occafiones ad ejus artem reprehendendam ; fed quia erat tam rudis,

i5 ut nihil eorum quce ab illo fiebant capere poflet, nihil aliud aufus eft attingere, quàm prima & maxime ob- via initia. Nempe notavit eum principio fodere, ac non modo arenam & terram mobilem, fed & ligna, & lapides, ^^ quaevis alia arena admifta rejicere, ut ad

ïo folum firmum perveniret, ibique facelli jaceret fun- iio damenta. Et praeterea audivit ipfum aliquando, quae- rentibus cur ita foderet, refpondifl^e, terrse fuperfi- ciem, cui infiftimus, non femper efle fatis firmam ad magna sedificia fuftinenda; &. arenam praecipue efle

25 inftabilem, quia non modo magnis ponderibus prefla fubfidet, fed etiam aquae prceterfluentes eam non rarô fecum abducunt, unde fequitur inexpedata ruina eorum quse ab ipfà fuftinentur; & denique, cùm taies ruinse in fodinis interdum accidunt, earum caufam ad

3o Lémures, aut malos Genios loca fubterranea inhabi-

a. Lire conteûiim.

Œuvres. II. 68

�� � ^j8 OEUVRES DE Descartes.

tantes, folere a folToribus refcrri. Ex quihus fumpfit occafionem fingendi foflionem illarrr, quâ Architedus utebatur, haberi ab ipfo pro lacelli conftrudione; atque vel fofîam, vel faxum in ejus fundo retedum, vel certe id quod fupra folTam ita conftiueretur, ut 5 ipfa intérim vacua remaneret, pro facello conftruendo ; ipfumque Architedum effe lam fatuum, ut timeret ne terra, oui infiftebat, fub pedibus fuis fatilceret, neve a Lemuribus everteretur. Qu?e cùm forte perfuafiffet quibufdam pueris, aliifve Architedurse tam ignaris, lo ut iis novum effet ac mirum, fodas tieri ad locanda cedificiorum fundamenta; & qui facile credebant illi quem norant, fatifquc peritum artis fuse ac probum virum eflc putabant, de Architedo fibi ignoto, 0^ quem m nihil adhuc ftruxiffe, fed | foffas tantùm excavalîe au- i5 diebant : tantoperc deledatus cil hoc fuo tigmento, ut fperaverit fe idem univerfo mundo efle perfuafurum. Et quamvis jam Architedus omnes fotfas a fe primum fadas lapidibus impleviflet, atque ibi facellum fuum ex folidilîimà materià firmilîime conftruxilfet, omni- 20 bufque videndum exhiberet, manebat ille nihilominus in eàdem fpe & inltituto, nugas fuascundis hominibus perfuadendi. Atque in hune finem llans quotidie in plateis, ludos de Architedo plebi tranfeunti exhibe- bat. Quorum taie erat argumentum. 25

Primo inducebat illum jubentem ut folfre fièrent, & non modo ex iis arenaomnis, fed etiam ea omnia quse arenœ elfent admirta aut fuperftruda, etiam cse- menta, etiam hipides quadrati, verbo omiiia rejiceren- tur, v.<: nihil phme rclinqucrctur. Atque haic verba, 3o ni/iil, oiiinij, ctiain c.vincnta, eli.vii hipides, valdc incul-

�� � Objectiones Septim^. ^39

cabat; fimulque fingebat fe velle arlem illam ab eo addifcere, ac eu m ipfo defcendere in iflas foflas. Du- cem te prcebe, ajebat. Age, fare : expcdiium habcs aut- fociiun aut difcipulum. Qiiid jubés? Ad illud iter, etfi 5 novum, & mihi tenebris non ajfueto formidandum, accedo lubcns. Audio te : jubés idfaciam quod te facientem vidcro, ibi pedem figam ubi fixeris. Prœclara fane imperandi ducendique ratio! Ut mihi places! Audio^.

I Deinde, fimulans fibi metum efle a Lemuribus in 112

10 iftis foffis, ita rifum fpedatorum elicere conabatur : Et verà, an tu niihi illud prœjîabis, ut non verear mode, non formidcm, metus mihi non Jît a malo G.enio? Sane, me licet confirmes manu & verbo, non fine timoré ingenti^ ijliic defcendo. Ac paulo pofl : Sed ô me propofiti imme-

)5 morcm! Quidfeci? Toliim me tibi principio commiferam, mefocium, me difcipulum, & ecce hœreo in aditu, & meti- culofus, & obflinatus. Ignofce : peccavi largiter, & tenui- tatem ingenii mei probavi dumtaxat. Dcbueram, omni metu depofito, in ijlius foffœ caliginem intrépide me in-

20 ferre, & hœfi, & refiti".

Tertio, reprsefentabat Architedum fibi oftendentem in foflse fundo lapidem, five faxum, cui totum sdifi- cium fuum inniti vellet. Hocque ita rifu excipiebat : Prœclare, Vir eximie. Archimedeum punélum occupas;

25 inundiim haud dubie, fi lubet, movebis. En jam nutattt omiiia. At, te quœfo {vis enim, opinor, ad vivum refecari omnia, ut nihil fit tua in arte non aptum, non cohœrens, non neceffarium), cur lapidem hic rétines? An non exu-

a. Page 467 ci-avant, 1. l5-3i.

b. Page 471, 1. 26-29.

c. Page 472, 1. 16-21.

�� � ^40 OEuvRES DE Descartes.

Lire jujjijli lapides cum arcnâ? Sed forlè cxcidil; adeo ejl arduuin, etiam expertis, ohlivifci penitus eorum quibiis a

H3 piteris ajfuevimus, ut mihi rudi, fi fors vd\cillem, haud niale fit fperandu7n\ &c. Item Architedus rudera qua:- dam limiil cum arenà ex foflis rejeda colligehat, m 5 iis ad a:diticandum uterctur; quà de re alter ita joca- batur : Audebone, pnufquain mtro pedem fieras, ex le ficifcilan quo confiilio tu, qui rudera omnia ut non fiât is fiinna rejcceris folenni ritu, ea iterum relis infipicere, pe- rinde quafii ex panniculis illis fiperes fiirmi aliquid^? <!kc. 'o Imd, quia omnia, quœ paulo anle rejecifii, nulantia erant & infirma [fiecus cur rejecifies?), qui fiel ut eadem modo non nulantia fiint & infiirma? &c. Et paulo poft : Hic etiam patiere arlem tuam admirer, qui, ut fiirma fiahilias, ulare infirmis; ut nos educas in luccm, jubeas in tenebris '5 mergi", &c. Atque hic multa ineptiffime dillerebat de nominibus & ofRciis Architedi & Cîementarii, nihil ad rem facientia, nifi ut, nominum fignificatione con- fufâ, unum ab alio diftingui minus poffet.

Quarto adu, flabant uterque in foffbe fundo, ibique 20 Architedus facelli fui conftrudionem incipere cona- batur; fed fruflra. Nam primo, cùm ibi lapidem qua- dratum locare vellet, flatim a Csementario monebatur fc julîiiïe ut lapides omnes rejicerentur, atque hoc ideo pugnarc cum regulis fua." artis : quo verbo, tan- 25 quam Archimedeà demonflratione vidus, ab opcre

114 dclifterc cogebatur. Cùmquc dcinde ca^menta, | cùm latcrcs, cùm calccm aquà ^.^ fabulo fermentatam, live

a. l'iii^o 478, 1. 3-1 1.

I1. IbiJ., 1. 19-22.

c. Page 478, I. 2?-26, ei p. 479, 1. 7-.,.

�� � Objectiones Septim^. 541

quidvis aliud aflumebat, femper ingerebat Ccementa- rius : « Omnia rejecifti, Nihil retinuifti », folifque iftis verbis Nihil, Omnia &c., tanquam incantamentis qui- bufdam, omnia ejus opéra deftruebat, Atque utebatur 5 oratione tam fimili iis quae fiiprà a ^ ad 9 ^. habentur', ut hîc non opus fit eam re ferre.

Quinto denique, cùm videbat fatis magnam plebis coronam circa fe eiïe colleélam, Comœdiœ fuse hilari- tatem, novo more, in tragicam feveritatem mutabat,

10 calcifque maculis ex facie fuà abfterfis, ferio vuku afliimpto, cenforiâ voce, omnes Architedi errores (eos fcilicet quos fupponebat in pra^cedentibus adibus effe demonftratos) enumerabat & condemnabat. Totuni- que hoc enarrabo ejus judicium, quale ipfum protulit

i5 ultimâ vice, quâ hos ludos populo dédit, ut, quàm accurate illud Author nofter fit imitatus, agnofcatur. Fingebat fe rogatum fuilTe ab Architedo, ut fuum de ejus artc judicium expromcret, eique refpondebat hoc pado.

20 Prima pecc.T Ars illa circa fundamenta . Nempe nulla

habel, & infinila hahet. Ac ccetcrce quideni domuuin con-

Jiruendarum arles fundamenta ponunt firmijjima, ut la~

pides quadratos, lateres, cœmenta, & fexcenta id genus,

quibus fubnixa \ œdificia evehunt in altum. Hœc verà iiB

25 fecus, ut conjlruat aliquid, non ex aliquo,fed ex nihilo, diruit, cffodit, rejicit omnia ad iinum fundamenta refera, ac voluntate plane in contrarium veifà, ne videatur alis omnino carere, fingit & aptat fibi c cerâ, ac fundamenta ponit nova, veterum plane contraria. Atque eo paéîo vête-

îo j-um vitat inflabilitatem, ut incurrat in novam : firma

a. Ci-avant, p. 488 à 509.

�� � ^42 OEuvRES DE Descartes.

cvcrtit, iil ajfiimal infirma : alas fibi aptat, Jcd ccrcas : iollit œdificium in allum, at ni cadat : deniquc ex nihilo moliliir aliquid, ul facial nihil'.

Quii; omnia vel folum facelium ab Architcdo j'am conftrudum irridenda; falfitatis arguebat. In co enim 5 erat manifeflum, ^^ firmillîma ipfum pofiiilTe fiinda- menta; & nihil deftruxiil'e, quod non fuiiret deftruen- dum • & nullâ in rc ab aliorum pi\Tceptis deflexifle, nifi ubi aliquid melius habuerat; & œdificium ita in altum kiiUililTe, ut nullam ruinam minaretur; i.'<: de- lo nique, non ex nihilo,. fed ex folidiflimà materià, non nihil, fcd firmum & duraturum facelium, in honorem Dei conftruxiffe. Ut & confimilia etiam, inquibus hal- lucinatus eft Author nofter, ex folis Meditationibus a me editis fatis patent. Nec verô arguendus eft Hifto- i5 ricus, ex quo Ccumentarii verba exfcripfi, quôd eum induxcrit alas Architedura,^ tribuentem, & alia mulia, 116 qu[c I parum ipfi videntur convenire : hoc enim de induftrià forfan fecit, ut perturbationcm animi talia dicentis exprimeret. Atque profedo eadem omnia 20 Methodo quœrenda; veritatis non melius conveniunt, cui tamen ab Authore noftro tribuuntur.

Refpondebat 2 : Peccat Architedura illa circa mc- dia. Ncmpc niilla habct, dum tollil rctera, ncc adhibct nova. Rcliquœ cjufmodi arlcs normain liabcnl, & libcl- zS lam, & perpcndiculiun, quorum dudu, relui Ariadncofilo, ex labyrinlhis expédiant fcfc, & cœmcnla quanlumvis in- formia difponanl facile & rccle. Hœc verô conlrà formant velerem delurpat, dum novo pallel ihcUl quemfibi a Le- muribus fin^il, dum vcretur ne terra fubfidal, dum dubitat 3o

a. Comparez ci-avant, p. 52-, I. i5, à p. iz>>. 1. 2.

�� � ObJECTIONES SEPTIMi*:. Ç4J

an non arena diffugiet. Propane columnam. Pallebit ad

Jîereobatani & bafini, quœcunque fit illa tandem. Forte,

ait, Lémures illam dejicient. Quid vero ad fcapum? Tre-

pidabit, injîrmum dicet. Quid,fi ex gypfo tantùm fit, non

5 ex marmore? Qnoties alla nobis vifafunt dura & firma,

quœ, faélo experimento, fragilia comperta funt? Quid

denique faciet ad epijlylium ? Omnia omnino velut laqueos

& pedicas fugitabit. Annon mali Architedi alia fœpe

Jlruxerunt, quœ, quamvis firma putarent, /ponte tamen

10 funt collapfa? Quid, \fi huic idem contingat mode? m Quid, fi Lémures folum concutiant? Mali funt. Necdum novi bafun fubnixam faxo tam firmo, ut in illud Lémures niliil poffint. Quid lue facias? Quid, ciim dicet, & objîi- naio aninio, cpijlylii firmitatem dubiam effe, nifi antea

i5 certà fcias, nec columnam ex fragili rtiateriâ conjîare, nec arena.' inniti, fed firmo faxo, & faxo quod nulli un- quam Lémures valcant commovere? Quid, cùm columnam hujus repudiabit materiam & formam ^? (Hic joculari au- dacià proferebat effigiem unius ex illis ipfis columnis,

20 quas Architedus in facello fuo pofuerat.) Quid alia

id genus? Quœ fi urgeas : Expeéïa, dicet, quoad faxum

fubeffe fciam, nullofque ibi Lémures verfari. Atfaltem,

ais, id habet commodi, dum nullas adhibet columnas, tutà

cavet ne quas maie conflruat. Prœclare enimverà, ut, ne

25 mucofus &.C., ut fupra"; hoc enim eft nimis fordidum, ut repetatur, & rogo ledorem, ut fingulas hafce ref- ponfiones cum earum comparibus Authoris noflri velit conferre.

Atque hciec refponfio, ut prsecedens, vel a folo fa-

îo ccllo impudentiffimi mendacii arguebatur, quoniam

a. Vas,t 528, i. 3, à p. 529, 1. 4.

�� � 544 OEuvREs DE Descartes,

di in eo multœ folidiffimse columiife extabant, & inier Cc-eteras illa ipla, cujus, tanquam ab Architedo repu- diat?e, effigiem oftendebat. Eàdemque rationc, me non

<18 I improbare fyllogifmos, nec earum-' veterem formam deturpare, fatis judicant mea fcripta, in qiiibus fem- 5 per iis ufus fum, cùm fuit opus. Et inter Cceteros illum ipfum, cujus hîc fingit me repudiare materiam & for- mam, ex me exfcripfit; habeo enim illum in tine ref- ponfionis ad primas' Objediones, Propofitione i, ubi Deum exiftere demonflro^. Nec video quo inftituto 'o id tingat, nifi forte ad innuendum ea omnia, quae ut vera & certa propofui, pugnare cum abdicatione dubiorum, quam folam nomine mese Methodi vult intelligi. Qiiod plane idem eft, & non minus puérile ac ineptum, quàm figmentum Caementarii fumentis "5 foflionem , quae fit ad jacienda sdificiorum funda-- menta, pro totà arte Architedi, Oi: id omnc quod ab eo conftruitur, tanquam pugnans cum iftà foflione, reprehendentis.

Refpondebat j : Peccat ars illa contra Jïnem, dum 20 nihil Jïrmi conjîruit. Sed nec potejî conjîruere, cùm ipfa fibi vias omnes ad opus faciendum occhidat . Ipfcmet vidijîi & expertus es, tuis in crroribus (Jlyjjeis, quilnis te meque focium fatigajli. Contendebas te ejje Architeclum, aut habere artem Architecli : id verd minime potuijli con- »5 Jicere,fed hœfijîi in falebris & vepribus, & cjuidem toties, ut meminijje vix pojjim. Quanquam & recordari proderit

119 modà, ut refponfioni huicce no\jlrœ fuum fit robur. En

a. earum imprime pour eorum.

b. Lire indicant ?

c. \^\tc fecundas.

il. Page 106 ci-avant, I. 19 et p. $28, I. 26-28.

�� � Objectiones Septiivlï:. 54^

igitur fiimmacapita, quibus ipfa Jïbi ars illa nervos fucci- dit, omnemque plane fpem ad opus proniovendum prcecludit . 1 . Ncfcis an infra fuperjîciem terrœ fit arena vel faxum, adeoquc nihilo plus debes fidere faxo [fi cui tamen unquam 5 faxo infiflas) quam arenœ. Hinc dubia omnia & nuîanîia, & ipfœ fruclurce infirmœ. Exempla non afferam; obi ipfe, & pcrrurre apothecas inemoriœ tuœ, & fi quid repereris, quodcà labe non fit infeélum, profer : gralulabor . 2. A nte- quani mvenerim folutnfinnuni, infra quod nullam arenam

I o mobileni c[fe fciain, nullofquc Lémures ipfam cormnoventes,

debeo omnia rejicere, & omnem omnino materiam habere

fuj'pcclam ; autfane, quœvulgaris efi Architeclura & vêtus,

anie umnia dcfiniendum efi an fini, & quœ, illce tandem

mater lœ non rcjiciendœ, dcquc illis in fofia retinendis mo-

i5 nendi funt fojfores. Hinc, perindc atque ex prœcedenti, infirma omnia, 6 ad confiruclioncm œdificiorum prorfus inulilia. 3. Si quid fil quod vel minimum concuti poffit, id, volunlate plane in conlrarium verjà, jam collapfum effe crede, & crede effe efiodiendum, & uterc foffâ vacuâ tan-

20 quam fundamento. Hinc adilus omnes ad œdificationem prœclufi. Quid enim fperes ab illo : \ « Nulla hic jam efi 120 lerra, nulla arena, nulli lapides », & f exe enta "" ifiiufmodi? Neqiie verà dicas foffionem illam non effe perpetuam, fed, jufiitii infiar, ad tempus & ad altitudinem quamdam, ut

2 5 quoquc in loco magis,alta efi arena. Eflo enim, fit ad tem- pus; at efi eo tempore quo putas te œdifîcare, quo uteris fofœ vacuitate, & abuteris, perindc quafi ab eâ cedifica- tio omnis pendeat, & in eâ, veluti neceffario in fiereomate, confifiat. At, ais, eâ utor ut fiylobatam & columnam fia-

3o biliam, ut folenne efi aliis Architcclis. Annon illi machi-

a. lÀTc fcxccnlis ? Voir p. 53o ci-avant, 1. 4.

ŒuvRi:s. II. 69

�� � ^46 OEUVRES DE Descartes.

nas extemporaneas extruunt, iis utuntur, ut columnam élè- vent? &c., ut fup^a^

In quibus etiam nihil eft magis ridicule a Csemen- tario quàm ab Authore noflro excogitatum. Quôd enim rejedione dubiorum non magis mihi vias prae- 5 cluferim ad cognitionem veritatis, quàm Architedus foffione ad facelli conftrudionem, fatis déclarant ea qu3e poftea demonftravi ; vel certc aliquid in iis, aut falfum, aut incertum, notare debuiiïet : quod cùm nec faciat, nec poffit, ipfum inexcufabiliter hallucinari eft 10 confitendum. Nec magis unquam laboravi, ut proba- rem me, five rem cogitantem, efle mentem, quàm al- ler, ut probaret fe efle Architedum ; fed fane Author nofter magno conatu & labore nihilliîc probavit, nifi 121 fe mentem, faltem bonam, non habere. | Nec, ex co i5 quôd metaphyftca dubitatio eô ufque procédât, ut quis fupponat fe nefcire an fomniet, an vigilet, magis fe- quitur eum nihil certi polie invenire, quàm, ex eo quôd Architedus, dum fodere incipit, nondum fciat an fa- xum, an argiliam, an quid aliud infra arenam fit in- 20 venturus, fequitur illum ibi non pofte faxum invenire, vel invento fidere non debere. Nec, ex eo quôd, ante- quam quis fciat Deum exiftere, habeat occafionem dubitandi de omni re (nempe de omni re cujus claram perceptionem animo fuo prccfentem non habet, ut ali- 25 quoties expofui), magis fequitur omnia effe ad vefti- gandumyerum inutilia, quàm, ex eo quôd Architedus omnia ex foflis fuis rejici curaftet, antequam firmum folum effet inventum, fequebatur nuUa rudera aut alia in ipfis fuiffe, quœ fibi poftea in jaciendis fundamentis 3o

a. Page 629, 1. 5, à p. 53o, 1. 20.

�� � Objectiones Septim^. 547

ufui fore judicaret. Nec magis inepte errabat Caemen- tarius, dicendo, juxtavulgarem &. veterem Architeclu- ram, illa non effe ex foffis rejicienda, & de iis retinen- dis monendos effe foffores, quàm errât Author nofler,

5 tum dicendo ante omnia dejiniendum ejfe an Jint, & quœ, illœ tandem propojitiones a dubitatione immunes (qui enim definiri poffent ab eo quem nullas adhuc nofle fupponimus?), tum affirmando hoc effe prseceptum vulgaris ac veteris Philofophiae (in eâ enim nihil taie

10 reperitur). Nec magis infulfe fingebat Caementarius Architedum velle uti fofla vacuà pro fundamento, omnemque I ejus aedificationem ab eâ pendere, quàm 122 aperte hallucinatur Author nofler, dicendo me uti oppo- Jito ejus quod dubium ejî, ut principio, & abuti abdicatis,

i5 perinde quajiab iis veritas omnis pendeat, & in iis, veluti necejfario in Jîereomate, conjîjîat", immemor verborum quae pro meis fuprà retulerat : Nec pones, nec negabis, neuîro uteris, utrumque habebis velut falfum^ . Nec deni- que imperitiam fuam magis declarabat Caementarius,

20 foflam ad jacienda fundamenta excavatam comparan- do extemporaneae machina;, cujus ufus effet ad colum- nam erigendam, quàm Author nofler, eidem machinae comparando abdicationem dubiorum.

Refpondebat z^: Ars illa peccat excejfu. Hoc ejî,plus

2 5 violitur quàm ab eâ prudentiœ leges exigant, plus quàm

ab eâ quifquam morlalium depofcat. Petunt quidem non-

nulli fibi utfirma œdificia cnnjlruantur; at profeclo nemo

repertus eJî hacîenus, quijîbifatis eJfe non duxerit,fiœdes,

4 monendos] movendos {i" édit.). — 6-8 e^ 9-10 Signes de paren- thèse omis.

a. Page 53o, 1. 1-2 et 1. 8-10.

b. Page 524, 1. 11-12, et p. 458, 1. 28.

�� � in quibus habitarct, œqiic firmœ eJJ’ent ac ipfa terra quœ nos fujîinet, ut fuperflua Jit omnis cura majoris alicujus firmitatis quœrendœ. Prœterea, ut ad inambulandum certi funt fines Jîabilitati.s foli, qui fufficiant abunde, ut qui/que fupra illud tutà incedat, ita in domibus œdificandis certi 5 funt limites, quos qui attigit certus cfi &c. , ut fuprà".

123 Ubi quamvis injufte Architedus a Caemenjtario cul- paretur, multo tamen injuftius in re fimili ab Authore noflro reprehendor. Verum enim eil, in domibus con- ftruendis certos effe fines, infra fummam firmitatem 10 foli, ultra quos progredi operse pretium effe non folet, iique varii funt pro magnitudine molis conftruendce : nam & humiliores cafae ipli arense tuto imponuntur, neque ha^c minus firma eft ad illas fuflinendas, quàm faxum :id alias turres. Sed falfiffimum eft, in funda- i5 mentis Philofophiœ ftatuendis, taies elfe aliquos dubi- tandi limites infra fummam certitudinem, in quibus prudcnter ac fccure conquiefcere poffimus. Cùmenim Veritas in indivifibili confiftat, poteft contingere, ut quod non agnofcimus effe fumme certum, quantum- 20 vis probabilc appareat, fit plane falfum; nec fane ille prudenter philofopharetur, qui ea fcientise omnis fuc-E poneret fundamenta, quse cognofceret effe for- tafie falfa. Et vero, quid refpondebit Scepticis, qui omnes dubitationis limites tranfcendunt ? Quâ ratione 25 ipfos refutabit ? Nempe defperatis aut damnatis annu- merabit. Egregie certe; fed quibus illi eum intérim annumcrabunt ? Neque putandum eft eorum fedam dudum effe extindam. Viget enim hodie quàm maxi- me, ac fere omnes, qui fe aliquid ingenii prai ca:te- 3o

a. Page 53o, 1. 21, ii p. 5m, 1. 10. Objectiones Septim/E. 549

ris habere putant, nihil invenientes in vulgari Philo- fophiâ quod ipfis fatisfaciat, aliamque veriorem non videntes, ad Scepticam transfugiunt. Atquc ii funt prsecipue, qui Dei | exiflentiam &humanse mentis im- 124 5 mortalitem fibi demonftrari expofcunt. Adeo ut valde mali exempli ca fint, quœ ab Authore noftro hîc di- cuntur, pr0cfertim cùm eruditus clueat : oftendunt enim ipfum non putare Atheorum Scepticorum erro- res poffe refutari; atque ita illos, quantum in fe eft,

■ o fulcit & confirmât. Quippe omnes hodierni Sceptici non dubitant quidem in praxi, quin habeant caput, quin 2 &. j faciant <j, & talia; fed dicunt fe tantùm iis uti tanquam veris, quia fie apparent, non autem certô credere, quia nullis certis rationibus ad id impellun-

i5 tur. Et quia non eodem modo ipfis apparet Deum exiftere, mentemque humanam efle immortalem, ideo his nequidcm in praxi tanquam veris utendum putant, nifi prius fibi probata fuerint, rationibus magis certis quàm lint ullse ex iis ob quas apparentia omnia am-

20 pleduntur. Quc-e cùm a me fie probata fint, & a ne- mine ante me, faltem quod fciam, nuUa majora indi- gnior maledicentia excogitari pofTe mihi videtur, quàm ea eft Authoris noftri, dum in totâ hac fuâ Dif- fertatione unum illum errorem. in quo Scepticorum

25 feda confiftit, nempe nimiam dubitationem, continue mihi affingit & fexcenties inculcat. Eftque profedo liberalis in meis pec^atis recenfendis; etfi enim hîc dicat laudeni effc non vulgarctn mêlas protnovcrc, & va- dum ah omnibus rctro fœculis intenlalum pcrvaderc,

3o nullamquc habeat ra|tionem fufpicandi, hoc a me ^25

a. Page 33 1, 1. 7-9.

�� � 5 ^o OEUVRES DE Descartes.

faclum non efle in eâdem iilâ re de quâ agit, ut mox oftendam,hoc tamen ipfum pro peccato mihi apponit, quia, inquit, eft fane laus eximia, at dum vadum vadari pojfit citra naufragium : nempe vult a ledoribus credi, me ibi naufragium feciffe, five errorem aliquem com- 5 mifilTe : quod tamen ipfemet nec crédit, nec quidem ullà ratione fufpicatur. Nam fane, fi vel minimam excogitare potuiffet rationem, ad fufpicandum me ali- quid errafle in toto illo itinere, in quo mentem a co- gnitione propriœ exiftentise ad cognitionem exiftentise lo Dei & diilindionem fuî ipfius a corpore perduxi, pro- cul dubio ipfam in Differtatione tam longà, tam ver- bofà, & rationum tam vacuâ, non omififfet; longeque maluiffet illam proferre, quàm mutare queeftionem, ut femper fecit, quoties argumentum poflulabat ut eà i5 de re loqueretur, ac inepte me inducere difputantcm an res cogitans effet Mens. Non liabuit itaque ratio- nem ullam ad fufpicandum me aliquid erraffe in iis quîc afferui, & quibus Scepticorum dubitationem om- nium primus everti. Fatetur hoc eximià laude dignum 20 effe; ac nihilominus fatis habet frontis, ut hoc no- mine me reprehendat, ipfamque illam dubitationem affingat, quce cseteris omnibus mortalibus-, qui eam nunquam refutarunt, meliori jure quàm uni mihi tri- bui poffet. Ccementarius autcm 25

126 Refpondebat ^ : Peccat defeclu. Hoc eji, \ dum plus molitur quamfit par, nihil abfolvit. Unum te volo tcjlcm, tejudicem. Quid prœjlitijli apparalu illo magnifico? Quid fojjionc illâ tamfolcnni, adco gcncrali & gcnerofd, ut ne quidem firmijjimis lapidibus peperceris, niji hoc tritum : 3o

a. Pas*." 53 1, 1. 9-10.

�� � Objectiones Septim.^. ççi

« Saxum, quod invenitur infra omnem arenam, ejîfolidum &firmum » ? Hoc, inquarn, ita vel plebeculœ familiare &c. ut Tupra"".

Hîcque expedabam, tum a Csementario, tum etiam 5 ab Authore noflro, ut aliquid proharetur. Sed, ut ille petebat tantùm quid Architeélus prceftitiffet foffione, nifi quod faxum retexiilet, diffimulando ipfum ei faxo facellum fuum fuperftruxiiTe : ita nofter quaerit dum- taxat quid prceftiterim dubiorum rejedione, nifi hoc

10 tritum: Cogito,fum, quia nempe pro nihilo ducit, quod ex his c^ Dei cxiftcntiam & reliqua multa demonftra- rim. Atque unum me vult teftem, tam infignis fcilicet audacise fuœ; ut & alibi, de aliis etiam non veris, ait : Credere ad unum omncs. Ubiquc pulpita refonare. Se à

i5 prœceptoribus fuis acccpijfc, illofque ab aliis, jam inde ab Adamo^\ & talia. Qiiibus non major debctur fides, quàm juramcntis quorumdam hominum, qui eo pluri- bus uti folcnt, quo id, quod volunt perfuadere, magis incredibile ac falfum putant. Alter verô

20 Refpondcbat 6 : Peccat commune pecca\tum, quod in 127 cœteris arguil. Nempe miratui- mor laies omnes omnino hœc dicere & poncre tam conjidenter : « Satis firma ejî arena quœ nos fujlmet. Hoc folum in quo flamus non jnoveiur &c. » ; & fe ipfam non miratur, dum pari conji-

2 5 dcnlid dicil : « Arena ejl rejicienda &c.'^. »

Quod non magis erat ineptum, quàm quod Author nofter in re fimili affirmât.

Refpondebat y : Pcccalpeculiarc fibi pcccalum. Nempe

A. Page 53 i , 1. 1 1-2?.

b. Page 533, 1. 17 et 2 1, ei p. 534, 1. 7-9.

c. Page 53 1, 1. 24.

�� � 5 52 Œuvres de Descartes.

quod cœieri hominum aliquatenus firmum habent, & fiiffi- cienter, terram in quâ Jîamus, arenam, lapides; iUa,fingu- lari fibi confilio, oppofituni, fojjam fcilicet, ex quâ areria, lapides & reliqua fublata funt, non modo pro re Jirmd, fed pro tant firmâ, ut in eâ fundari pojfit folidijjiminn 5 facellum,fumit, eoque nititur ufque eo, ui hoc fi fulcrum removeris, in viiltum procumbat'.

Ubi non magis hallucinatur, quàm Author nofter, dum immemor eft verborum : Nec pones, nec nega- bis, &c. 10

Refpondebat 8 : Peccat imprudens. Nempe non adver- tens injlabilitatem Joli ejfe gladium ancipitem : dum alté- rant fugit aciem, ab altéra lœditur. A rena non ejl illifolum fatisjlabile; quia ^ illam removet, &ponit oppoJîtum,fqffam fcilicet arenâ vacuam, atque in hac fojfâ, tanquam ji ejfct i5 128 resjîr\ma, dum imprudens nititur, vulneratur'^.

Ubi rurfus meminiffe tantùm oportet verborum : Nec pones nec negabis. Hocque de gladio dignius ed fapientiâ Csementarii, quàm Authoris noftri.

Refpondebat 9 : Peccat prudens, dumfciens ac volcns 20

6 monita occœcat fefe, & voluntariâ rejeclione eorum, quœ funt neceffaria ad œdificandas domos, fuâ deludi fc finit régula, non modo id conficiens quod non intendit,fcd

illud etiam, quod maxime reformidaf^.

Quod quàm verum effet de Architedo, conftrudio aS facelli, & quàm fimile verum fit de me, quiu demon- ftravi déclarant.

a. Page 53i, 1. 29, à p. 5?2, 1. 5.

b. Mal calqué sur la phrase de la p. 5?2, 1. 9. Quia pour quapropter.

c. Paj;c 5?2, 1. 6-1 1.

d. Ibid , 1. 12-16.

�� � Ob.iectiones Septim.i;. ce:

Refpondebat lo : Pcccat commijjione, diuii, (jiiod vetat folcnni cdiclo, redit ad vetcra, & contra leges foj/îonis, refumil rejccîa. Sat recoi'daris^.

Quod imitando, Author nofter non recordatur ver- 5 boriim : Ncc poncs, nec negabis, &c. Alioqui enim quà fronte fingeret, id folenni edido vetitum, quod nequi- dem nej^Mndum efle prius dixit ?

Refpondebat ii : Pcccat omijfione, dum quod prœfcri- bit uti firinamentuni : « Suminopcrc cavendum cjl, ne quid

10 » ut verum admiltamus. quod non pojjimus probare verum » ejje », non femel prœtcrgreditur, impune ajjuinens uli 129 fumme certuni & verum, nec probans : « Arenofum folum » non fatis firmum e/î ad œdificia Jujîinenda », & alia id genus^\

i5 Ubi plane, ut Author nofter, hallucinabatur, appli- cans foflioni, ut nofter dubiorum rejedioni, quod per- tinet tantùm ad ftrudionem, tam ccdificiorum, quàm Philofophiie. Veriffimum enim eft, nihil admittendum elfe ut verum, quod non polîimus probare eft'e verum,

20 cùm de eo ftatuendo vel affirmando quaeftio eft; fed, cùm tantùm de effodiendo vel abdicando, fufficit quôd fufpicemur.

Refpondebat 12 : Ars illa aut nihil habet boni, aut nihil novi, plurivium verà fuperjlui. Etenim, i . fi dicat

2 5 Jud illà rejeclione arenœfe iyitelligere fojjionem illam, quâ cœteri utuntur Architecli, dum arenam non rejiciunt, niji qualenus non ejî fatis firma ad œdificiorum inolem fujli- nendam: boni aliquid dicet,fed nihil novi; nec nova cril illa foj[fw. fed vêtus, & omnium Architeclorum ad unum -.

a. Page 332, 1. 17-19.

b. Ibid., 1. 20-26.

c. Page 5?2, 1. 27, à p. 533. 1. 5.

Œuvres. \\. 70

�� � 5)4 OEuvRES DE Descartes.

2. Si fojjione illâ arenœ ita velit amandari omnem arenam, ut tollatur & nihil cjus i-etineatur, & eâ tanquam nullâ, aiit ejus oppojilo, nempc racuitate loci quem illa prius implebat, tanquam re Jolidâ & firmâ utarnur : no\\ dicet aliquid, fcd nihil boni, eritquc fojjio illa quidem 5 nova, fed, fpuria".

130 [ ^. Si dicatfe vi & inomcnlo rationum id conficere ccrlù & evidenter : « Ego fum peritus Architeclurœ, illamque » exercco ; & tamen quà talis, nec fum Architcclus, ncc

» Cœmentarius, nec Bajulus, fed res ab iisjîc abducla, ut lo » poffim intelligi, nondum intelleclis illis, perindc atquc » intelligitur animal, five res fentiens, nondum intelledâ » re hinniente, rugiente, &c. » : boni aliquid dicet, fed nihil novi, ciini id ubique compila rcfonent, ac diferiis verbis <id> doceant quotquot homines aliquos cenfent i5 Architeclurœ effe peritos; ac,fi Architeclura etiam parie- tum conflruclionem compleclitur, ut illi quoque Archi- teduram fciant, qui calcem cum arenâ tempérant, qui lapides cœdunt, qui materiam apportant, quotquot exijli- mant operarios id agere, hoc efî ad unum omncs^\ 20

4. Si dicat probatum a fe rationibus validis & medi- tatis fe rêvera exifîere, & effe Architeclurœ peritum, &, dum exiflit, non exifîere reapfc Architeclum, non Cœmen- tarium, non Bajulum : novi dicet aliquid, fed nihil boni,

& nihilc plus quàm fi dicerel exifîere animal, nec effe 25 tamen leonem, aut vulpem, &.c.^.

5 . Si dicat fe œdificare, hoc efl Architeclura uti in œdi- fîciis conjlruendis, &fic œdificare, utfiiam illam aclwnem

131 aélu rcflexo intucatur & confîderet, adeoquc fciat \ & con-

a. Page 53:'. 1. 6-10.

b. Ibid., 1. ri-21.

c. Ibid., 1. 22-27.

�� � ObJECTIONES SePTIM/E. ) ') )

Jîderct fe œdificare (quod vcrc cjl cjfe confcium, & aclûs alicujus habcrc confcientiam)^ id verd cJfe proprium Ar- chitcé}urœ,five artis quœ Jit pojïta fupra peritiain bajiilo- rum, eoque paclo fe ejje Architecîwn : dicet quod nondiim 5 dixit, & quod debuit dicerc, & quod cxpeclabam ut diceret, & quod fœpius fcepe, ubi vidi parturientem, fcd inani conatu, volui fuggerere : dicet, inquam, boni aliquid, fcd nov\ nihil, cùin illud nos a nojlris olim prœccptoribus acccpenmus, & illi a fuis, atque, opino?', alii ab aliis,jam

10 indc ab Adamo^.

Id porrofî dical, quœ & quanta fupcrcrunt? Quœ rc- dundabunt? Quanta battologia? Quœ machinœ aut ad pompam aut ad prœfligias ? Quorfum arenœ injlabilitas, & terrœ commotiones, & Leniures, fivc inania terricula-

i5 menla? Quis finis foffionis illius adco profundœ, ut ne nobis plus l'cfidui cffc patiatur quam hilum ? Cur pcre- grinationes lam longœ, ila diuturnœ, cxlcras in oras, pro' cul a fenfibus, umbras inter & fpeclra? Quid faciunt illa tandem ad flabiliendujn facellum, perinde quafiflare illud

20 non pofjit, nifi omnia fufque dequc vertantur? Sed cur interpolationcs inateriarum tôt ac tantœ, ut veteres ponan- tur, eligantur novœ', iifque abjeclis rurfmn veteres affu^ mantur? An forte, ut, dum fumus in templo, vel coram mag|natibus, aliter nos gerere debemus, quàm in gur- 132

2 5 guftio vel popinâ, ita hœ novoruvi arcanorum novœfunt cœrimoniœ ? At quin illa,procul amiffis ambagibus, nitide, clare, breviter, fie verbo veritatem exhibuit : « /Edifico, » habeo iflius œ'difîcationis confeientiam, ergofum Archi- » teéïus^ » ?

a. Page 533, 1. 28, à p. 534, 1. 9.

b. Page 534, 1. 10-27.

�� � ^56 OEuvREs DE Descartes.

6. Denique, fi dicat domos conftruere, carum cubicula, cellas, porticus, januas, fcnejlras, columnas, & rcliqua, mente prœordinarc, difponere, ac deinde ad ea conjlrucnda maleriariis, laîomis, cœmentariis, fcandulariis, bajulis, operariifque cœteris prœejfe, ipforumque opéra dirigere, 5 ita eJJ'c proprium Architecli, ut nulli prorfus alii artifices id pojjint : novi dicet aliquid, fed nihil boni, & illud qui- dem gratis & ingratiis, niji fors aliquid ajfervat & abfcon- dit (quod unum fuperejî perfugium) fuo tempore relut c machina Jîupentibus exhibendum. At illud quamdiu ejî, ex 'o quo expeclatur, ut plane fit defperandum^ ?

Refp. ult. : Hîc vereris, opinor, arti illi tuœ, quam amas, quam amplecleris, ignojco, quam uti fîliolam ofcu- laris tuam. Times ut ne, quia tôt peccatorum feci ream, quia, ut ipfe vides, rimas agit & undique diffluit, veteres i5 ad tcflas abjiciendam putepi. Ne vereare, amicus fum. Vincam expeéîationem tuam, aut fane fallam. Silebo & 133 ex\peélabo. Novi te, & aciem ingenii tui acrem ac per- fpicacem. Ubi temporis aliquid ad meditandum acceperis, ac maxime ubi regulam illam tuam fidam fecreto in receffu 20 confulueris, pulverem excuties, fordes ablues, terfam & politam Architecluram nojîris fifîes afpeclibus. Interea hoc habe, meque aiidi, tuis dum quœfitis pergo refpondere, iifque compleélor bene multa, quœ brevitatis Jludio per- flrinxi leviter, ut ea, quœ fornices attinent, quœ feneflra- 25 rum aperturas, quœ columnas, quœ porticus, &fimilia^. Sed en Programma novse Comœdise.

a. Page 5?4. !■ 28, à p. 535, 1. 5. h. l'âge 535, 1. 6-20.

�� � Objectionks Septim/e. (f-^j

AN POSSIT INSTAURARl ARCHITECTURA.

Qiuvris 3. an... Ad quse verba eu m pervcniffet, ali- quot ejus amici, videntes nimiam invidcntiam & odium, quihus percellebatur, jam phme in morbum

5 tranfiifle, non paffi funt ipfiim diutius ita in platcis declamare, fed protiniis ad Medicum deduxerunt.

Ego certe non aufini quidquam taie de Auihoro noftro fufpicari; fed pcigam tantiim hie notare, quani accurate illum in omnibus fit imitatus. Eodem plane

10 modo agit judicem, integerrimum fcilieet, ae valde cireumfpede ac religiofe caventem, ne qiiid temere pronunciet. Cùm poftquam undecies me eondemna- vit, ob id unum quèd dubia rejeeerim ad ceria fla- bilienda, & quafi folîas fecerim ad jacienda icdifieii

i5 fundamenta, duodccimâ dcmum viee rem examinât, aitque :

1. Si eam intellexerim, ut rêvera fcit me intelle- xifTe, patetque ex verbis, Ncc pones ncc negabis, <kQ. ab ipfo mihi tributis : lunc quidem me aliquid boni

2o habcre, fed nihil novi.

2. Si vero intellexerim alio illo modo, ex quo prre- cedentia undecim pcccata defumpfit, & quem tamen ab omni fenfu meo tam remotum effe novit, ut lupra in 5 ^. primée fuîc qu?eftionis induxerit me de iplo cum

25 admiratione ac rifu dicentem : Idfano homini qui reniât in mcnlcm^? tune me fcilieet aliquid wojv' habere, fed

h") uon à la lig-iiu. — 20 vicnn' remarque. a. Pa^c 45s, 1. 12.

��m

�� � 5^8 OEuvREs DE Descartes.

nihil boni. Quis unquam in conviciando, non dicam tam impudens, tam mendax, tam veri omnis verilimi- lifque contemptor, fed tam imprudens & immemor fuit, ut in meditatà atque elaboratà Diflertatione, fexcenties unam & eandem opinionem alicui expro- 5 braret, a quâ faffus effet, in principio ejufdem Dif- fertationis, illum ipfum, cui eam exprobrabat, adeo abhorrere, ut ipfam nulli homini fano in mentem venire poffe putaret ?

Quantum ad quseftiones quse fequuntur (n. 3, 4, 5), 10 tam apud Authorem noftrum quàm apud Caementa- rium, nihil plane ad rem pertinent, nec a me vel Architedo unquam funt motae. Sed verilimile efl ipfas primum a Csementario fuiffe excogitatas, ut, cùm 135 nihil eorumjquse ab Architedo fada fuerant, auderet i5 attingere, ne imperitiam fuam nimis declararet, ali- quid tamen amplius quàm folam ejus foffioncm repre- hendere videretur; Authoremque noftrum illum etiam hac in parte effe imitatum.

y Cùm enim ait, rem cogitantem poffe intelligi, 20 non intelledâ mente, nec animo, nec corpore, non meliùs philofophatur quam Cœmentarius, cùm ait Architedurae peritum non effe magis Architedum, quàm Ca;mentarium, aut Bajulum, &iine ullo ex iis poffe intelligi. 2 5

4. Ut etiam fane aeque ineptum eft, dicere rem co- gitantem exiftere, non exiftente mente, quàm Archi- tedurae peritum, non exiftente Architedo (faltem cùm fumitur nomcn mentis, ut illud, ufu confentiente, a me fumi fignificavi). Et non magis répugnât rem 3o

19 non à la ligne. — a 5 même remarque.

�� � Objectfones Septim.î:. 559

cogitantem exiftere fine corpore, quàm Architedurse peritum fine Caementario, vel Bajulo.

5 . Item cùm ait non fufficere quôd fubftantia aliqua fit cogitans, ut fit pofita fupra materiam, & plane fpi- 5 ritualis, quam folam vult vocari mentem, fed infuper requiri ut adu reflexo cogitet fe cogitare, five habeat cogitationis fuct confcientiam, œque hallucinatur ac Csementarius, cùm ait Architedurae peritum debere adu reflexo confiderare fe habere illam peritiam,

10 priufquam efl'c poflit Architedus. Etfi enim rêvera nemo fit Architedus, qui non faepe confiderarit, aut faltem confiderare potuerit, fe habere œdificandi peri- tiam, manifcftum tamen | eft iftam confiderationem non requiri ut fit Architedus. Nec magis etiam fimilis

i5 confideratio five reflexio requiritur, ut fubftantia co- gitans fit pofita fupra materiam. Etenim prima quœvis co-gitatio, per quam aliquid advertimus, non magis differt a fecundà per quam advertimus nos iftud prius advertilTe, quàm hsec a tertiâ per quam advertimus

20 nos advertift'c nos advertiffe : nec ulla vel minima ratio afferri poteft, fi prima concedatur rei corporece, cur non etiam fecunda. Quapropter notandum eft Authorcm noftrum multo periculofius errare hac in parte quàm C?cmentarium : toUendo enim veram &

25 maxime intelligibilem differentiam, ouîe eft inter res corporeas & incorporeas, quôd nempe hae cogitent, ilK-E non item, & aliam in ejus locum fubftituendo, quae nullo modo elfentialis videri poteft, quôd nempe hae confiderent fe cogitare, illœ non confiderent,

3o facit omne quod in fe eft ad impcdiendum ne realis

•X non à la ligne.

��136

�� � ç6o OEuvRES DE Descartes.

humanœ mentis a corpore diftindio intelligatur.

6. Minus etiam eft excufandus quôd brutorum ani- malium caufa; faveat, eifque non minus quàm homi- nibus cogitationem tribui velit, quàm Caementarius quôd fibi, & fui fimilibus, Architeélurœ peritiam, non 5 minus quàm Architedis arrogare fit conatus.

Ac denique in omnibus fatis apparet, utrumque eodem modo, non quid verum aut verifimile eifet, co- gitalTe, fed tantummodo quid fingi poffet ad detrahen- 137 dum de inimico, illumque apud eos, | qui ipfum non lo noffent, nec de rei veritate curiofius inquirere cura- rent, ut plane imperitum & ftultum defcribendum. Et quidem appofite Hiftoricus Cccmcntarii, ad infanam ejus invidiam exprimendam, refert illum Architedi foffionem, ut apparatum magnificum, extuliffe, faxum i5 verô foffione iftâ retedum, facellumque ipfi fuper- flrudum, ut rem nullius momenti, contempfiffe; nec minus tamen pro amicitiâ &. fingulari erga ipfum vo- luntate gratias egifle, &c. Itemque in conclufione in- ducit ipfum egregia haec epiphonemata proferentem : 20 Idporro fi dicat, quœ & quanta fupererunt ? quœ redunda- bunt? Quanta battologia? Quœ machina,' aut ad pompam aut ad prœjiigias ? &c. Et paulo poil : Hîc vereris, opinor, arti un tuœ, quam amas, quam amplecleris, ignofco^ &c. Itemque : Ne vereare, amicus/um*^ &c. Hsec enim omnia 25 Cœmcntarii morbum tam graphice repraefcntant, ut nihil ad id aptius ab ullo poetâ fingi potuilfe videatur.

1 tioii à la ligue.

a. Pape 555, 1. ii-i3.

b. Page 556, 1. i2-i3.

c. Ibid., 1. i6.

�� � Objectiones Septiivle. ^6i

At mirum eft Authorem noftrum eadem omnia tanto cum afFedu imitari, ut quid ipfe agat non advcrtai, illoque cogitationis adu rellexo, quo mo\ ajebal ho- mines a brutis diftingui, non utatur. Non cnim pro-

5 fedô diceret nimium effe apparalum verborum in meis fcriptis, fi confidcraret quanto majorcm habcat, ad unicam dubitationem de quà cgi, non dico impu- gnandam, quia nullis rationibus impugnat, fed (liceat uti verbo duriufculo, quia nullum aliud œque aptum

'o I ad rei veritatem cxprimendam occurrit) allatrandam, i38 quàm ego ad eandem proponendam. Ncc etiam baito- logiœ meminiflet, fi advcrteret quàm prolixà, quam fuperfluâ, quàm inani loquacitate ufus lit in totû fuâ DifTertatione, in cujus tamcn fine afBrmat fc brcvitati

'5 lluduiffe. Quia verô ibidem ait fc mihi effe amicum, ut quàm amiciflime cum ipfo agam, qucmadmodum CcTmentarius ab amicis fuis ad Mcdicum duclus fuit, ita ego hune noftrum Superiori fuo commendabo.

a. Ces mots semblent annoncer la lettre Admodum Rcvcreiuio J'atri DiNKT, qui, en effet, dans l'édition princeps de 1642, fait suite immédidtu- ment aux Objectiones et Responsiones septimœ.

��Œuvres. H. 71

�� � ADMODUM REVERENDO PATRI

PATRI DINET

SOCIETATIS JESU PRÆPOSITO PROVINCIALI PER FRANCIAM

RENATUS DES CARTES S. D. (a)

Cùm nuper R. P. Mercenno per literas ſignificaſ- 

ſem (b) me valde cupere, ut Diſſertatio, quam audiebam a R. P.* in me ſcriptam eſſe, vel ab ipſo R P.* in lu- cem ederetur, vel ſaltem ad me mitteretur, ut eam cum

10

reliquis Objectionibus ab aliis ad me miſſis edi cura- rem, rogaſſemque ut hoc, vel ab illo, vel certe, quia aequiſſimum eſſe judicabam, a Reverentiâ tuâ impe- trare conaretur : reſpondit ſe literas illas meas R. tuæ legendas tradidiſſe, ipſaſque non modo tibi ſuiſſe gra-

15

tas, ſed & multa ſingularis prudentiæ, humanitatis, ac

140

benevolentiæ erga me tuæ ſigna ſibi a te eſſe demon- ſtrata. Hocque etiam re ſum expertus, quia ſtatim poſtea iſta Diſſertatio ad me fuit mi a (3). Quæ me non modo ad agendas tibi maximas gratias impellunt, ſed

20

etiam ad opinionem meam de illâ Diſſertatione libere

a. Voir pour la composition et la date de cette Epitre, t. III, p. 564 et 565, et aussi, p. 523. 1. 6, et p. 558, éclaircissement. — L'astérisque après les lettres R. P. remplace le nom de Bourdin.

h. Voir Correspondance, t. III. p. 464-465, et 469-470. lettres du 22 déc. 1641.

c. Janvier 1642. Voir ibid., t. III, et p, 481, 1. 16, et p. 523, 1. 6. 564 OEUVRES DE Descartes.

aperiendam, fimulque ad confilium de ftudiorum meo- rum inftituto petendum invitant.

Equidem cùm primùm illam in manibus meis tenui, tanquam de magno thefauro gaudebam : nihil enim mihi optatius efl quàm, vel opinionum mearum certi- 5 tudinem experiri, fi forte, a magnisviris examinatse, nullâ in parte falfe reperiantur; vel faltem errorum admoneri, ut ipfos emendem. Et quemadmodum in corporibus bene conftitutis talis efl partium omnium inter fe communicatio & confenfus, ut fingulse non 10

141 I fuis privatis viribus tantùm utantur, fed praecipue etiam commune quoddam fit totius robur, quod ad unamquamque, dum operatur, accedit : ita, cùm fci- rem quàm arda foleat effe inter omnes veftros animo- rum conjundio, non unius R. P.* DifTertationem, fed i5 totius Societatis sequum & accuratum de opinionibus meis judicium habere me arbitrabar.

Ubi verô illam legi, plane obllupui, & longe aliud mihi de ipfâcredendum elle cognovi. Nam fane, fi pro- féra effet ab Authore qui eodem fpiritu quo tota 20 veflra Societas regeretur, major aut faltem non mi- nor in eâ benignitas, & manfuetudo, & modeftia, quam in privatorum eâdem de re fcriptis, appareret : at contra, fi cum aliorum in meas Meditationes obje- dionibus conferatur, nemo non credet illas potius a 25

142 Religiofis fadas, hanc autem tantâ cum acerbitate fcriptam effe, ut ne privatum quidem, & nullis fpccia- libus votis magis quàm reliquos homines ad virtutem impulfum, decere pofiit. Appareret etiam amor Dei, ejufque promovcndie gloriœ defiderium ardcns : at 3o

2 ituii à la ligue [Jdil. priiiccps). — 17 viàue rL-marque.

�� � Epistola ad p. Dinet 56^

contra principia, ex quibus exiflentiam Dei & humanae animae a corpore dillindionem deduxi, magno in eâ ftudio, contra rationem ac veritatem, falfâ authoritate ac figmentis impugnantur. Appareret quoque doélri-

5 na, & ratio, & ingenium : at, nifi forfan latinae linguae notitiam, qualem olim plebecula Romae habebat, pro dodrinâ numeremus, nullam plane in eâ inveni, nul- lumque ratiocinium non illegitimum aut falfum, nec etiam uUum acumen ingenii, quod non ceementario

10 dignius fit quàm Pâtre Societatis. Omitto prudentiam, caeterafque virtutes, quce | cùm in Societate veftrà exi- i43 mise fint, nullae tamen in iftâ DiiTertatione apparent, nec ullum vel minimum fui odorem in ipfam transfu- derunt. Sed appareret faltem veritatis reverentia, &.

i5 probitas, & candor : at contra patet ex Notis% quas ei adjunxi, nullum convicium fingi pofTe ab omni veri fpecie magis remotum, quàm id totum quod mihi in ipfâ exprobratur. Ac proinde, ut magna unius partis a communi totius corporis lege dilTenfio indicat ipfam

20 morbo aliquo fibi peculiari laborare, ita omnino ex Differtatione R. P.* manifeflum efl ipfum eâ fanitate non frui, quae in reliquo veftro corpore exillit. Neque verô minoris facimus vel caput vel totum hominem, ob id quod forte pravi humores, contra ejus volun-

25 tatem ac citra culpam, in pedem aut digitum influxe- rint; fed contra œftimamus conftantiam ac virtutem, I cùm dolorem curationis ferre non recufat : &. nemo 144 unquam contempfit C. Marium quod varices in cruri- bus haberet, fed non minus faepe laudatur quôd unam

îo forti animo fecari fit paffus, quàm ob feptem fuos

a. Ci-avant, pages 45r, 459, 464, 472, 479, etc.

�� � 566 OEuvREs DE Descartes.

confulatus & plurimas viélorias ab hoftibus reporta- tas. Eodemque modo, cùm non ignorem quàm pio & paterno affedu omnes tuos profequaris, quo deterior DilTertatio illa mihi videtur, eo pluris facio integri- tatem ac prudentiam tuam, quôd illam ad me mitti 5 volueris, eoqiie magis totam Societatem fufpicio & colo. Sed quiaipfemet R. P.* fuam DilTertationem ad me mittendam dédit, ne temere videar judicare id illum fponte non feciffc, quid me ad hoc credendum impellat, & fimul omnia qiire mihi hacleniis cum ipfo 10 intercefferunt, enarrabo.

145 Scripfit jam ante, anno 1640, alios [qiiofdam in me Traclatus de Opticis,quos audio ipfum difcipulis fuis legilî'e, ac etiam exfcribendos dediife, non forte omni- "5 bus, id cnim ignoro, fed faltem uonnullis (nempe, ut credibile eft, maxime charis & fidelibus : cùm enim

ab uno, in cujus manibus vifi fueranl, exemplar pcti curaiTem, non poiuit impetrari). Deinde Thefes de iis edidii, quas per triduum in Collegio veftro Parifienfi 20 magno cum apparatu & infoliià celebritate veniilavit : ubi quidem de nonnullîs etiam aliis rébus, fcd prce- cipue de meis opinionibus difputavit, multafque de me (nempe haud difficiles de abfente} victorias rcpor- tavit'\ Quin 0^ vidi Velitationem five Pra}fationcm zS iftarum Difputationiuninitio recitatam & a R. P. * eiu- cubratam, in quà de nuUà plane alià re quam de me

146 impugnando agcbatur, c^ nullum tameniverbum ut

I 1 ito)i à la ligue [Jdil. princeps). a. Voir Correspondance, t. III, p. ^4-95, et. p. 96.

�� � Epistola ad p. Dinet. ^67

meum reprehendebatur, quod unquam fcripferim aut cogitarim, qiiodqiie non fit tam aperte abfurdum, ut non magis qtiàm ea, quae in DiiTertatione mihi affingit, uUi homini fano venire poffit in mentem, ut Notis in

5 ipfam fadis, & ad Authorem, quem nondum fciebam effe ex Socictatc, privatim miflis, tune explieui^

In Thcfibus autem, non modo quafdam meas opi- niones falfas elle ajebat, quod fane euilibet licet, prse- fertim fi rationcs habeat ad id probandum; fed etiam,

10 ut candore folito uteretur, vcrborum quorundam fi- gnifieationes mutabat, ut, exempli caufâ, angulo, qui hadenus ab opticis rcfraélus fuit appellatus, da- bat nomen anguli rcfraéîionis, pari acumine quo in fuâ Differtatione pcr corpus dicit a fe intelligi id quod

i5 cogilJt, & per animam, id quod ejl cxlenfum; atque hujus I artifieii ope, nonnulla mea inventa, verbis a i*' meis valde diverfis expreffa, tanquam fua proferebat, meque, tanquam fi de illis aliud quid plane ineptum fenfiffem, arguebat.

20 Qiiorum ubi fui admonitus, dcdi ftatim literas ad R. P. Redorem ejus CoUegii^', quibus rogabam « ut, » quandoquidem opiniones meec dignre vifcC fuerant, » qua: ibi publiée refutarentur, me quoque non indi- » gnum judiearet, ad quem refutationes iftas mitte-

25 » ret, quique intcr veftros difcipulos cenferi pof- » fem' ». Aliaque multa addebam, quibus omnino mihi videbar id debere impetrare, ut inter ccetera,

6 non à la ligue {cdil. priiiceps) — 19 luàiie remarque.

a. Voir Correspondance, t. III, p. io5-iiq. Lettre du 29 juillet 11)40.

b. Lettre GXCVI, du 22 juillet 1640, t. IIL p- 97-

c. Tome III, p. 99, I. 25-3o.

�� � 5 68 Œuvres de Descartes.

« quôd longe malim a veftris quàm ab ullis aliis

» doceri, quia vos ut Praeceptores adhùc meos, &

» totius mese primae aetatis inftitutores unicos, fum-

» mopere colo & obfervo^; quôdque tam exprefle

» in DiiTertatione de Methodo pag. 7 ^ rogarim omnes, 5

148 » ut me errorum, quos in fcriptis meis invenirent, » monere dignarentur, tamque paratum ad illos » emendandos me efle oflenderim, ut non putarim » quemquam fore, praefertim religiofam vitam pro-

» feffum, qui me maliet abfentem apud alios erroris lu » condemnarc,quàm mihimetipfi meos errores often- » dere, de cujus faltem charitate ergaproximum non » mihi liceret dubitare"" ».

Ad quse, non ipfe R. P. Redor, fed R. P.* princi- pio refpondit, fe Tradatus fuos, five rationes quibus i5 meas opiniones impugnabat, intra odiduum efle mif- furum. Ac paulo pôll alii quidam Patres Societatis idem intra fex menfes ejus nomine promiferunt : forte quia, cùm Tradatus iilos non probarent (ex- prelTe enim eorum, quse ab illo in me fufcepta fue- 20 rant, confcios fe non fuifle fatebantur), id temporis ad illos emendandos requirebant. Ac denique R. P. *

149 literas ad me dedit% non folùm fuâ | manu fcriptas, fed ctiam communi Societatis figillo munitas, ut tune tandem illum ex Superiorum voluntate fcribere ap- 25 pareret; iifque fignificavit : \. fibi a R. P. Redore

1 3 uou à la ligue [ddit. princeps).

a. Lettre CCV, du 3o août 1640 (cnvoycc le i5 sept.), t. III, p. 169, 1.9-13.

b. Ibid., p. 169, 1. 23O0.

c. Lettre perdue. Cf. t. III, p. 2o5, I. i, à p. 207, 1. 7, et p. 222.

�� � Epistola ad p. Dinet. ^69

prœceptum ejfe, ut cùm literœ, quas ad illiim fcripfe- rarUy fe prœfertim fpcclarent, ipfc ad cas rcfponderct, fuique injîituti rationem apcrirct. 2. Nulliim a fc fufcipi, fed nec iri fufceptum peciiUarc prœlium advcrfus meas 5 opiniones^. j. Quàd Jiihil dedijfet petit ioni quant pro- pofui Methodi p. j5, idfuœ tribucndum ignorant iœ, quia Methodum non perlegerat^\ 4. De Notis ineis in fuain prolujionem, fe nihil addere, ab eo quod pridem fignifi- carat, fuijfetque fcripturus, niji aliter fuafijjent amici";

10 hoc eft; nihil omnino, quia nihil antea fignificarat, nili

tantùm fe rationes, quas contra me habcbat, cffe

miflurum : adeo ut tantùm per h?ec verba declararet fe

nunquam cas eiïe miflurum, quia difluajferant amici. iso

Ex quibus omnibus etfi crat manifcflum illuni

i5 fummo de me maledicendi fl;udio flagrafl^c, idque pri- vato confilio, & non confcnticniibus reliquis Patribus Societatis, fufcepifl!e, ac proindc alio quàm vos fpiritu agi, & denique nihil minus vellc, quàm ut ea videam, qu3e in me fcribit : etfi etiam mihi valde indignum

20 videretur, hominem religiofum, cum quo nulla mihi unquam inimicitia nec quidem notitia interccflferat, tam publiée, tam aperte, tam infolenter de me male- dixifl'e, nihilque aliud habere excufationis, quàm quôd diceret fe Difl^ertationcm meam dcMcthodo non legifl!e :

2 5 quod quàm verum eflet, clare patebat ex eo, quôd Ana- lyfim meam, tum in Thefibus, tum in prolufionc, ali- quoties reprehendiflTet, quamvisnuUibidcipfàegiflem,

i3 non à la ligne [édit. pr inceps),

a. Cf. t. III, p. 222, 1. 12-14.

b. Ibid., p. 223, 1. 10-14.

c. Ibid., p. 225, 1. i?-i4.

Œuvres. II. 7^

�� � ^/o Œuvres de Descartes.

151 nec quidem nomen Ana lyfeos fcriplîfrem, proclcrquam in ea Differiaiione de Meihodo, quam le non legilîe fingebat : verumlamcn,qiiia \c in poftcrum quieturum eiTe promittehat, lihenter prœterita dllFimulabam.

Et minime mirabar R. P. Reclorcm nihil fcverius 5 pro prima vice in illiim dccreviffe, quàm ut ipfemet mihi fadi fui rationem apciiret ; atque ita non occulte fateretur, le nihil eorum, quae contra me in Thelibus, Difputatione acTraclatibus fuis magno cum faftu pro- tulerat, coram me tueri poile; nihilque habere, quod lo ad Notas, quas in cjus Vclitationem fcripferam, ref- ponderet. At certe miror hune R. P. * tanto me lacef- Tendi deliderio arlilTe, ut, quamvis ei prior illa Velita- tio tam parum fœlicitcr fuccelTilTet, atque ex quo nullinn fc pcculiarc prœlium in meas opiniones fufccplu- i5

152 rum cjfe promife'rat, nihil mihi novi cum illo vel alio ullo ex veftris interccirifTet, DilTcrtationem tamen fuam portca fcripfcrit. Nifi cnim in eâ peculiarc prœ- lium adverfus mcas opiniones contineatur, nefcio ccrte quidnam fit in opiniones alicujus prccliari : nifi 20 forfan eo nom i ne fc exculet, quôd non revcrà meas opiniones, fed alias plane infanas, mihi a fc per ca- lumniam afficlas, impugnct; vel etiam quôd non fpc- rarit illam unquam ad manus meas clic pcrventuram. Nam fane patct ex (Ivlo non eo inftituto fuitlb cou- 25 fcriptam,ul Objcdionibusin meas Meditationes faclis annumcraretur; paictquc etiam c\ aliis illis ïraclali- bus, quos a me noluit videri quid cnim in iis pejus quam in ipfa poluit efle ? ; patet dcnique ex mira ejus

4 non a la ligne [édit. princcps). — 28-29 A'*""' <^^' sigfn-'^ de yarc7illii:sc.

�� � Epistola ad p. Dinet. 571

licentiâ opiniones a meis quammaxime diverfas mihi affingendi : neque enim | tantâ ufus fuilTet, fi hoc fibi i53 unquam a me publiée exprobratum iri putafTet. Ideo- que, quôd ipfam acceperim, non fane illi, fed Socie-

5 tati, ac tibi, maximas gratias habeo atque ago.

Vellemque ut ea qualilcunque occafio, qux mihi nunc datur, gratiam rcfercndi, cum ejus in me inju- riarum diflimulatione, potius quàm cum aliquà ul- tione,conjungi pofTet, ne id meâ caufâ facere videar :

10 quod reverà non committerem, nifi etiam ad laudem Societatis,& tuam, veritatumque fcitu perutilium pa- teiadionem, conducere exiftimarem. Sed, cùm R. P.* Mathclim doceat in veftro Collegio Parifienfi, quod fpedari poteft ut primarium totius orbis terrarum,

i5 Mathefis autem fit faculias, quâ ego prcecipue uti di- cor : ut nullus efl: in totà veftrâ Societatc qui authori- tate fuà plus pofiit ad meas opiniones impugnandas, 154 ita nullus etiam ell cujus errores eâ in re admifii laci- lius vobis omnibus tribucrentur, fi de ipfis tacercm.

20 Multi cnim fibi perfuadercnt illum unum ex univcrfo vefi:ro corpore fuifiTe delcdum ad judicium de meis ferendum, ideoque non minus ei foli, quàm vobis om- nibus fimul fumptis, hac de re credi oportere, nec etiam aliter de vobis, quàm de ipfo, elTe judicandum.

a5 Ac prseterea confilium Icquutus eft, ut ad cogni- tionem veritatis aliquandiu impediendam & retardan- dam valde efficax, fie ad ipfam plane fupprimendam non fufficiens, quodque, ciam tandem detegcretur, nuUo ' vobis honori efiTet. Quippe non conatus efl;

5 non à la ligne {cdit. j:rincefs\ — 24 métne remarque.

a. « Nullo », sic pro >i nuUi ■■. Ou peut-être : niillo < modo'>?

�� � ^72 OEUVRES DE Descartes.

meas opiniones rationibus refutare, fed alias plane ineptas & abfurdas, verbis fere meis exprelTas, pro meis propofuit, ac tanquam refutatione indignas

155 derifit. Quo artificio fa|cilè omnes eos, qui me non norunt nec fcripta mea viderunt, ab iis legendis aver- 5 tilTct, ac etiam eos, qui viderunt quidem, fed nondum fatis intelligunt, hoc eil fere omnes qui viderunt,

ab ipfis ulterius examinandis revocaflet : nunquam cnim fufpicati fuiffent hominem religiofum, prsefer- tim ex veflrà Societate, adeo confidenter opiniones 'o pro meis proponere, & irridere, quae reverâ meae non client.

Atque ad hoc multum juviffet, quôd fuam Diflerta- tionem non palam omnibus, fed privatim tantùm ami- cis fuis leditaffet : ita enim facile caviffet, ne ulli eam i5 vidèrent, qui polTent ejus figmenta dignofcere; ac cse- teri majorem ei fidem ideo habuiffent, quôd putaffent eum noUe ipfam in lucem edere, ne famse meae noce- ret, ac mihi eiïe amicum. Nec intérim fuifTet pericu-

156 lum ne a non fatis | multis legeretur : nam, fi tantùm 20 Sociis fuis, in veftro Parifienfi Collegio, id quod fpe- rabat perfuafiflet, hinc facile ad omnes alios veftrae Societatis, toto orbe fparfos, eadem opinio tranfiiflet; atque ab his etiam ad alios homines fere omnes, qui Societatis veflrîe authoritati credidifTent. Nec fane mi- 25 rarer, fi hoc contigifTet : nam, cùm veftri fmt femper fuis quifque fludiis quammaxime occupati, tieri non poteft ut fmguli examinent omnes novos libros, qui quotidic magno numéro prodeunt in lucem, fed cre- didcrim expedari judicium ejus, qui primus ex So- 3o

12 non à la ligne {ddit. princeps).

�� � Epistola ad p. Dinet. ^'7j

cietate quemque librum legendum fiifcipit, ac prout ille de eo judicat, cseteros poflea vel etiam légère, vel abftinere. Jamque mihi videor ejus rei feciffe experi- mentum circa Tradatum quem edidi de Meteoris : cùm 5 enim partem Philofophise , contineat, qux, nili admo- i57 dum fallor, accuratiùs & .veriùs in iplb explicatur, quàm in ullis fcriptis aliorum-', nullam puto cfle cau- fam cur Philofophi, qui Meteora fingulis annis in unoquoquc ex veftris Collegiis doccnt, illum pra^ler-

to mittant, quàm quia forte, falfis de me R. P. * judiciis credentes, nunquam legerunt.

At quandiu tantùm illa ex meis, quœ ad Phylîcam aut Mathefim pertinebant, impugnavit, parum curavi. Cùm autem in fuâ Differtatione principia illa Mcta-

i5 phyfiea, quorum ope Dei exiil:entiam realemquc hu- manae animac a corpoie diftindionem demonftravi, non rationibus, fed malediclis, evertenda fufceperil, harum veritatum cognitio tanti cft momenti, ut ne- mini probo poiïit difplicere, quôd ea, qua; de illis

20 fcripfi, pro viribus defendam. Nec fane difficultcr id pra;ftabo : cùm cnim | mihi nihil aliud quàm nimiam 158 dubitationem objeceiit,non opus eft,ad oftendendum quàm injuflc ipfam mihi affingat, ut referam loca om- nia mearum Meditationum, in quibus eam diligenter,

25 ac, ni fallor, accuratiùs quàm ullus alius cujus fcripta habeamus, refutavi l^ fuiluli; fed fatis eft fi moneam ejus quod expreffe fcripfi, initio mea: refponfionis ad tertias Objedioncs : nempe nullas dubitandi rationes

1 1 iioii à /j ligne {i.\iil. priiiccps). a. Cf. Discouru de la Mclhnde cL A.vsaiV, p.433. 1. i8-26,dc cenc édition.

�� � ^74 OEuvRES DE Descartes.

fuiflc a me propofitas, eo fine ut ipfas pcrfuaderem, fed contra ut rcfutarem : codem plane modo, quo « MedecincC fcriptores morbos defcribunt, quorum » curandorum Mcthodum volunl docere-' ». Quis tam audax & tam impudens in calumniando unquam 5 fuit, ut accufaret Hippocratcm aut Galenum, quôd caufas ex quibus morbi nufci folent exponani, atque 159 inde concluderct, ipfos nihil aliud docere | quàm Me- thodum a^grotandi ?

Certe, qui tantam in R. P.* audaciam fuifle fciimt, lo non facile fibi perfuaderent ipfum hac in re privato tantùm confilio ufum elle, nifi ego ipfe teflarer, no- tumque facerem quo pado, & ea quae prius in me fcripferat, non probata fmt a veftris, & ultima ejus DilTertaiio tuo julVu ad me fuerit miiTa. Quod cùm i5 nullibi commodiiis polfim quàm in hac epiftolà, non abs re elfe puto eam fimul cum Notis meis in DiiVer- lationem^' edi curare.

Atque, ut ego etiam ex ipfà fruclum percipiam, di- cam hîc aliquid de Philofophià quam confcribo, Ov; 20 quam, nifi quid obftiterit, poil annum unum aut alte- rum in lucem edere decrevi'. Cùm, anno 16^7, non- nulla ejus Specimina vulgarem, nihil non facere cona- lus fum. ut pra)cavercm invidiam, quam mihi, licet

non à la ligne {cdil. pi'inceps).

a. Ci-avani, pa^c 172, I. o-io.

h. Les Notcv de Doscartos. intercalccsdans la Disxertatio du P. Bourdin, paruicm, en cflei, sous le liue de Objcctiones scpliiiur. etc. (,voir ci-avant, p. :j5i;. dans le même volume ijuc cette lettre au P. Dinet.

c. Priiicipia l'Itilosoplitœ, publiés en 1644 (achevé d'impriiner le 10 juilieiK .

�� � Epistola ad p. Dinet. 575

indigno, imminere adver|tebam; hsec caufa fuit cur leo nomen meum iftis Speciminibus prœfigi noluerim, non, ut quibufdam forte vifum ell, quôd rationibus in iis contentis non fiderem, vel eorum me puderet; 5 h?ecque etiam fuit caufa, cur declararim cxpreffis ver- bis, in Diflertatione de Methodo, pag. 66, mihi non in animo effe ut, dum vivercm, Philofophia mea vulga- retur. Quo in inftituto adhuc manerem, fi, ut fpera- bam & ratio poflulabat, hoc me, faltem aliquà ex

10 parte, invidiâ liberafTet. At plane fecus accidit. Ea enim eft fortuna Speciminum meorum, ut, quamvis non a multis intelligi potuerint, quia tamen a non- nullis, iifque maxime ingeniofis & dodis, qui ea di- gnati funt examinare curiofiùs, multas veritates, non-

i5 dum antca vulgatas, continere compcrta funt, hsec fama tranfierit ad multos, qui ftatim ideo fibi perjfua- lei ferunt me aliquid in Philofophia ccrti e^ nullis con- troverfiis obnoxii poffe cxplicare. Unde fcquutum cfl, ut maxima quidcm pars, ncmpe non tantùm ii qui

20 extra fcholas libère philofophantur, fed ploerique etiam ex iis qui docent, priefertim juniores, & qui magis ingenio quàm immeritâ doclrinae famâ nitun- tur, ac verbo omnes qui amant veritatem, integram a me Philofophiam in lucem edi optarint. Sed aliapars,

25 ii fcilicet qui dodi videri malunt quàm eiïe, jamque aliquod nomen inter eruditos ex eo fe habere putant, quôd de fchol?e controverfiis acriter difputare didice- rint, timentes ne, detedâ veritate, controverfiae iilae abrogentur, ac fimul eorum dodrina omnis abeat in

3o contemptum, mea;que Philofophi?e editione veritatem detedum iri cxiftimantes, non aufi quidem funt j aperte I62

�� � 576 Œuvres de Descartes.

oftendere fe non cupere ut ederetur, fed fummâ in me invidiâ exarferunt. Et quidem perfacile mihi fuit hos ab aliis dillinguere. Qui enim Philofophiam meam optarunt, optime recordati funt me de ilUi, dum vive- rem, non vulgandâ confilium fumpfiffe, ac nonnulli 5 etiam funt conquefti quôd eam mallem nepotibus quàm cosevis meis concedere, quanquam omnes in- genui, caufam cur id facerera advertentes, & mihi non deeiïe voluntatem publiais commodis ferviendi, non ideo minus me amarint. Qui autem ipfam timuerunt, 10 nullo modo id recordati funt, aut faltem credere no- luerunt, fed contra fuppofuerunt ejus me editionem promifiife : hinc vocabar apud illos celebris promijfor ; hinc comparabar nonnuUis, qui librorum, quos a fe

163 fcribi fimulabant, editionem I per multos annos fruflra i5 minati funt; hincque etiam R. P.* ait hoc iandiu a me cxpeélari, ut deinceps fit dcfperandum : ridicule pro- fedô, fi putat aliquid ab homine nondum fene po- tuilTe diu expedari, quod ab aliis in multis faeculis nondum eft prseflitum ; ac imprudenter, quôd, ubi me 20 conatur vituperare, talem q^q concédât, ut id a me intra paucos annos diu potuerit expeclari, quod ego

ab illo intra fexcentos, fi tandiu vita utriufque proro- garetur, non expedarem. Hujufmodi autem homines, cùm plane fibi perfuaderent me decreviffe Philofo- 25 phiam illam, quam metuebant, emittere flatim atque effet parata, non modo eas opiniones, quse in fcriptis jam a me editis explicantur, fed etiam praecipue iftam Philofophiam, fibi nondum cognitam, multis male-

164 didis, quà occultis,quà etiam | apertis li' publiais, funt 3o profequuti, ut fcilicet vel me ab eà edendà abflerre-

�� � Epistola ad p. Dinet. 577

rent, veîeditam ftatim everterent, & tanquam in cunis fufFocarent, Rifi qiiidem initio illorum conatus, & quanto vehementiores in mcis inipugnandis ciTc ani- madverti, tanto pluris me ab ipfis fieri exiltimavi. Sed 5 ubi eorum numeriim in dies augeri vidi, atque, ut fit, multo diligentiores eos effe ad occafioncs mihi no- cendi qu?erendas, quàm uUos benevolcntcs ad me protegcndum, veritus ne forte clandeftinis molimini- bus aliquid poflint, ac ne otium meum magis intertur-

10 bent, fi pcrmaneam in inftituto Philofophiam mcam non edendi, quàm fi aperte ipfis me opponam, at^, pr?Efl:ando id totum quod timent, ne ampliùs timcn- dum habeant efliciam : pauea illa omnia, qu?e de Phi- lofophià cogitavi, publici juris | facere inftitui, ac con- i65

i5 tendere ut, fi' vera fint, a quamplurimis recipiantur. Quapropter illa non eodcm ordine ac ftylo proponam, quo magnam eorum partcm ante confcripfi, eo in Tradatu cujus argumentum in DilVertatione de Me- tiiodo explicui, fed alio ad fcholarum ulum magis

20 accommodato, brevibus fcilicet articulis fingulas qucT- fliones includendo, taiique ordine ipfas excqucndo, ut fequentium probatio ex folis prrecedcntibus dcpcn- deat, omnefque in unum corpus rcdiganiur. Quà ra- tione fpero me veritatem eorum omnium, de quibus

25 in Philofophiâ folet difputari, tam clare eiîc cxpofitu- rum, ut quicunque illam quîcrent, perfacilè ipiam ibi fint inventuri.

Qua^runt autem profisdô veritatem juvenes omncs,

27 non à Ici ligne [cdil. princeps).

a. IJre et ? ou bien rtc ?

b. Tome VI de cette édition, p. 41, 1. 21.

Œuvres. U. /3

�� � 'jjQ OEuvREs DE Descartes.

cùm primùm ad .difcendam Philofophiam fe accin-

166 gunt. Quaerunt | etiam illam caeteri omnes cujuf- cunque setatis, cùm foli apud fe de rébus Philofophi- cis mcditantur, eafque in proprium ufum examinant. Sed & Principes omnes, & Magiflratus, aliive qui 5 Academias aut Gymnafia inftituunt, -fumptufque fup- peditant ut Philofophia in iis doceatur, non nifiveram, quantum fieri poteft, volunt doceri ; nec patiuntur dubias & controyerfas opiniones ibi ventilari, ut ex difputandi confuetudine fubditi magis contentioli, & lo refradarii, & pertinaces, atque ideo fuperioribus fuis minus obfequentes, & feditionibus commovendis ap- tiores évadant, fed tantùm ob fpem veritatis, quam ex iftis difputationibus aliquando emerfuram plœrique fibi perfuadent ; vel fi jam longâ experientià fint edodi 1 5 quàm rare illa hoc pado reperiatur, adeo tamen ipfam

167 curant, ut etiam per|exiguam ejus fpem non putent effe negligendam. Nulla autem unquam gens fuit tam fera aut tam barbara, tamque a redo ufu rationis, quo folo homines fumus, abhorrens, ut apud fe doceri 20 voluerit opiniones, qu?e pugnarent contra cognitam veritatem. Atque ideo non dubium eft, quin veritas opinionibus omnibus ab eâ diverfis, quantumlibct inveteratis & pervulgatis, fit prœferenda; & quin om- nes ii, qui alios doccnt, ipfam pro viribus quœrere 25 atque inventam docere teneantur.

Sed nempe non creditur eam fore in nova illâ Phi- lofophia quam promitto. Non vcrifimilc efl me unum plus vidilTc, quàm fcxccnta millia ingcniofiflîmorum virorum, qui opiniones in fcholis vulgo reccptas fe- 3o

26 iiou à la lii(ne {édil. priuceps).

�� � 168

��Epistola ad p. Dinet. ^79

quuti funt; viae tritae ac cognitae novis ac ignotis funt femper tutiores; prœfertim propter Theologiam, cum quâ I veterem & vulgarem Philofophiam optime con- fentire multorum annorum experientia jam docuit,

5 de nova autem incertum cil. Ideoque ne forte, impe- ritam multitudinem novitatis avidam ad fe allicicndo, paulatim crefcat & vires fumât, Scholarumque five Academiarum pacem & quietem perturbet, vel etiam in Ecclefiâ novas hœrefes adducat, mature prohibcn-

10 darii atque extinguendam effe quidam contendunt.

Ego verô contra refpondeo, me quidem mihi nihil arrogare, nec profitcri me plus videre quàm caeteros ; fed hoc forte mihi profullfe, quôd, cùm prôprio in- genio non muhum fidam, planas tantùm i_<. faciles vias

i5 fim fequutus. Nam, i\ quis per ipfas magis promoveat

quàm alii, multo majori ingenio prccditi, per falebro-

fas & impenetrabilcs illas quas fcquuntur, non cil

mi|randum. 169

Addo me nollc ut mihi credatur de veritate eorum

20 qucc promitto,fed ut ex iis Speciminibus qui€ jam dcdi judicetur. Non cnim ibi unam aui alteram, fed plus fexcentis quîcftionibus explicui, qua: fie a nullo ante me fuerant explicata?; ac quamvis muiti hadenus mea fcripta tranfverfis oculis infpexerint, modifque omni-

25 bus refutare conati fint, nemo tamen, quod fciam, quicquam nonverum potuit in iis reperire. Fiat enu- meratio quœftionum omnium, qure in tôt fa^culis, qui- bus aliœ Philofophiit viguerunt, ipfarum ope folutai funt, & forte nec tam multîE, nec tam illullrcs inve-

3o nientur. Quinimo profiteor ne unius quidem quit^ftio- 10 11011 à la ligue [cdit. princeps). — 18 même rciiuvqiic.

�� � ^8o OEuvRES DE Descartes.

nis folutioncm, ope principiorum Peripateticce Philo- fophiiv pcculiarium, datam iinquam fuilTe, quam non

170 poffim demonftrare effe illegitimam &. fal.fam. Fiat periculum, proponantur, non quidem omnes, neque enim operse pretium puto multiim temporis eâ in re 5 impendere, fed paucec aliquae felediores : ftabo pro- miffis. Et moneo tantùm, ne captioni locum relin- quam, loquendo de principiis Peripateticse Philofo- phiîe pcculiaribus, me excipere illas qusefliones, quarum folutiones defumptae funt vel a folà expe- lo rientià omnibus hominibus communi, vel a conûde- ratione figurarum & motuum quae Mathematicorum propria eft, vel denique in Metaphyficis a communibus illis notionibus quas a me admitti, ut & prcccedentia,

ex Meditationibus mois apparet. i5

Addo etiam, quod forte videbitur efle paradoxum, nihil in eà Philofophià ef[e, quatenus cenfetur Peripa- tetica, &. ab aliis divcrfa, quod non fit novum; nihilquc

171 I in meâ, quod non fit vêtus. Nam, quantum ad prin- cipia, ea tantùm admitto, qua; omnibus omnino Phi- 20 lofophis hadenus communia fuere, funtque idcirco omnium antiquiffima; Si quce deinde ex iis deduco, jam ante in ipfis contenta & implicita fuifTe tam clare oftendo, ut etiam antiquiffima, utpote humanis menti- bus a naturà indita, efle appareat. Contra autem 25 principia Philofophiae vulgaris, eo faltem tempore quo ab Ariftotclc aliifve inventa funt, crant nova, nec jam meliora putari debent quàm tune fuere; nihilque

ex iis deducitur quod non fit controverfum, & ex more fcholarum a fingulis Philofophis mutari poffit, ac 3o 1 5 non à la ligne {édit. princeps).

�� � Epistola ad p. Dinet. ^8i

proinde quod non fit maxime novum, cùm quotidie adhuc renovetur.

Quantum ad Theologiam, cùm una veritas alteri adverfari nunquam poffit, ef|fet impietas timere, ne 172 5 veritates in Philofophiâ inventse iis quae funt de fide adverfentur. Atque omnino profiteor nihil ad religio- nem pertinere, quod non œque ac etiam magis facile explicetur per mea principia, quàm pcr ea quae vulgo recepta funt. Jamque hujus xei mihi videor fpecimen

10 dediffe fatis luculcntum, in fine mex refponfionis ad quartas Objediones, circà quaeftionem in quâ omnium difficillime Philofophiâ cum Theologià folet conciliari. Et idem in aliis quibuflibet, fi opus fit, prse- flarc paratus fum, ac etiam oftendere multa e contra

i5 cffe in vulgari Philofophiâ, quse reverâ pugnant cum iis quce in Theologià funt certa, etfi id vulgo a Philo- fophis diffimuletur, vel ob longam iis credendi con- fuetudinem non advertatur.

Non etiam metuendum efi, ne me?e opiniones, | im- 173

20 peritam & novitatis avidam multitudinem alliciendo, nimis crefcant; cîim e contra doceat experientia ipfas pr?ecipue a peritioribus probari, quos non novitate, fed folà veritate, allicientes, nimium crefcere non poiïunt.

25 Nec magis metuendum eft, ne Scholarum pacem perturbent; fed contra, cùm omnes Philofophi tôt controverfiis fe mutuo vexent, ut nunquam majore in bcllo effe poffint quàm jam funt, nulla melior ratio eft

2 non à la ligne {édit. princeps). — 18 même remarque. — 24 idem.

a. Ci-avant, p. 252, 1. 22 et suiv.

�� � ^82 OEUVRES DE Descartes.

ad paccm intcr ipfos conciliandam, hœrefefque ctiam, quœ qiiotidie ex iflis controvcrliis repulluiant, mi- RLicndas, quàm fi vera; opiniones, quales meas efle jam prohavi, recipiantur : earum enim clara perccptio omncm dubitandi ac difputandi materiam tollet. 5

Atque exhis patet, nullam rêvera efferationem, ob quam nonnulli lanto fludio reliquos homines ab iis 174 cojj;nofcen|dis velint avertere : nifi quôd, nimis évi- dentes Ol' certas cas elle exiftimantes, vereantur ne obtint famœ doclrina:, quam ipfi ex aliarum minus lo probabilium cognitione qua-^fiverunt. Adeo ut hcec ipfa illorum invidia non cxiguum fit veritatis mcru Philo- fophice argumentum. Scd ne forte hîc vidcar de invi- dia falfô gloriari, ac folam Differtationem R. P.* in teflimonium vocare polTe, dicam quid nuper in recen- i5 tilfimà harum Provinciarum Academià contigerit.

Doclor quidam Médicinal % vir acerrimi ac perfpica- ciflimi ingcnii, atque ex eorum numéro qui, quamvis Scholarum Philofophiam rede didicerint, quia tamen ei non credunt & funt ingenui, non ideo multum fu- 20 perbiunt, nec fe admodum dodos efle fingunt, ut aliis quibufdam in more eft, qui ipfà funt inebriati : legit 175 Dio|ptricam meam ("t Metcora, cùm primùm édita funL in lucem, ac ftatim aliqua in iis verioris Piiilofophiœ principia contineri judicavit. Quai coUigendo diligen- 25 tius, & alia ex iis deducendo, eâ fuit fagacitate, ut intrapaucos menfes integram inde PhyfioIogiamcon-

b non à Li lii^iie (cdil. pr inceps).

a. Henricus Rcgiub, ou Henry Je Roy, à Utrcclu.

b. Voir t. II, p. 548-549, cl t. IV, p. ^40, éclaircissement.

�� � Epistola ad p. Dinet. ^83

cinnarit, quse, cùm privatim a nonnullis vifa effet, eis fie placuit, ut Profeffionem Medicins, ibi tune forte vaeantem, pro illo, qui antea ipfam non amhiebat, a Magiftratu petierint & impetrarint'\ Ita profeffor fadus 5 offieii fui effe putaviteapotiffimum docere, propterquae ad illud munus voeatus fuiffe videbatur : prœfertim eùm ipfa vera effe. ae quaecunque cum iis pugnant falfa, judicaret. Sed cùm id agendo magnam. pro ratione loci, haberet auditorum frequentiam, quidam rtatim ex

10 ejus collegis, ipfum fibi praiferri ad verientes, manifelle m inviderunt, ac perûcpe apud Magiflratum conqucfti funt, petentes ut ei nova ifta docendi ratio prohibere- tur. Nec tamen aliud tribus annis potuerunt impe- trare, quàm ut hortaretur ad vulgaris, tum Philofo-

1 5 phiœ, tum Medicince principia fimul cum fuis docenda, ut ita auditores ad aliorum etiam fcripia Icgcnda pa- rarct. Sentiebat enim prudens Magirtratus, fi nova ifta vcracff(ir;, prohiberi non debere; fi autem falfa, non opus'd c'-jun"^ fpontc intra paucos menfcs cffent col-

20 lapfui'^jsjK,-» autem c contra crefcerent in dies. exco- lercntuiquc potifiimum ab honeftiÛimis Ov- ingcniofif- fimis quibufque, magis quàm ab humilioribus aut junioribus, qui faciliùs invidorum auihoriiale aut confilio ab iis audicndis revocabantur : novaoi etiam

25 provinciam Magiftralus Mcdico dcdii. ui ncmpe Pro- i" blemata Phvfica, tum Ariftotelis, lum aliorum, ceriis diebus, ledionc cxtraordinarià explicarct'\ atquc ita majorem haberet occafioncm. quani in (ola tuà Me-

.1. Kci^ius lut nomme protcsscur cxtraordiiuuix' d'abord, le 6 septembre (638. puis professeur ordinaire, le iS mars ib'S'j. Voir t. II. p. 52;i: cF. p. 3o?-3o(i, 307. 334 et 527.

I-. Voir 1, 111, ip, (>o.

�� � ç84 Œuvres de Descartes.

dicinâ, de omnibus Phyficse partibus agendi. Et quie viflent fortaffe deinceps reliqui cjus Collègue, ac veritati locum dediiTent, nifi unus inter cœteros, qui tune erat illius Academiae Reclor% omnes fuas in eum machinas intendere decreviflet. Ut autem cujus ge- 5 neris adverfarios habeam appareat, hune paucis hîc defcribam.

Cluet Theologus, Concionator, Difputator ; ma- gnamque fibi apud plebejos homines gratiam poten- tiamque conciliavit, ex eo quôd, modo in Romanam lo Religionem, modo in alias quafeunque a fuâ diverfas, modo in potentiores invehendo, ferventem & indomi- 178 tum pietatis ( zelum prae fe ferat, interdumque etiam dideriis fcurrilibus plebeculse aures demulceat; quôd- que, multos quotidie libellos,fed a nemine legendos, i5 emittendo, varios Authores, fed faepius contra fe quàm pro fc facientes, ac forte ex indicibus tantùm notos, citando, & de quibuflibet fcientii^ tanquam fi earum gnarus effet, audaciîîime, fe ' .i: imperi- tiflime, loquendo, admodum dodus indoJ , videatur. 20 Pcritiores autem, qui Iciunt quam imporlunus in aliis provocandis femper fuerit, ac quàm faepe, ubi fuit difputandum, convitia pro rationibus attulc- rit, turpiterquc viclus difccfferit, fi fint diverfœ ab ipfo religionis, pahim irrident &. contemnunt, eum- ^5 que jam publiée nonnulli fie exceperunt, ut nihil novi deinceps in ipfum fcribi poffe videatur; fi verô

7 non à la ligne {cdil. princcps).

a. Gisbertus Vûctius, recteur de rUnivcrsitc d'Utrecht, i6 mars 1641- iG mars 1642.

�� � Epistola ad p. Dinf.t. î8« 

ciim illo in rcligione confcntiunt, | ctfi quanium 179 poffunt cxcufcnt & tolcrcnt^ in animo tamen non probant.

Poftquam hic honio aliquanJiu Rcclor fuit, contigii 3 ut, cùm thcfes Mcdico Pricfidc ab ejiis auditoribus dc- fendcbaniur. non daretur ipfis libertasad argumenta quoc proponcbantur rcTpondcndi, fed fcholafticis l\. importunis fupplolîonibus turbarcniur. Quas fupplo- fioncs non dico a Thcologo pcr amicos luiffc excita-

10 tas, ncquc cnim fcio, Icd antca non licbant; atquc audivi a fidc dignis. qui adliicrant, nullo cas nec rcf- pondentium ncc Prcclidis merito potuilTc contingerc, cùm fempcr prius incipcrcnl quam ipfi mcntem luam explicuilTcnt. Et intérim rumor fpargebatur, novam

i5 ibi Philofophiam maie dcfcndi, ut Tcilicct inde infer- rent homincs, non dignam cire qurc publiée doceatur.

Contigit etiam, cùm fréquentes difpu tationes ûib I80 praifidio Medici habercntur, ac Thcfes minus euriofe, ad arbitrium refpondentium, ex variis & inconnexis

20 qua^ftionibus conflarcntur, ut in quàdam Thefi pofue- rint : ex iiicnlc & corpore non Ji cri unum cns pcr fc, fcd per accidcns'^; vocando fcilicct ens pcr accidcns id omnc quod ex duabus fubrtantiis plane diverfis conftarct, nec ideo negando unionem fubftantialem quà mens

25 corpori conjungitur, nec utriufquc partis aptitudincm naturalem ad iftam unionem, ut patebat ex eo quôd ftatim poftea fubjunxilTent : illas fubjîanlias dici mcoin- pletas, rationc compojiti quod ex eariim unione orilur;

3 non à la ligne [cdil . princeps). -^ i r> mcnie remarque.

a. Voir t. III, p. 4tJo et suiv.

Œuvres. II. 74

�� � ^86 Œuvres de Descartes.

adeo ut nihil in ipfis pofTet reprchendi, nifi forfan modus loquendi minus in fcholis ufitatus.

At verô h[cc fatis magna occafio vifa eft Reclori

181 Theologo ad Mcdicum circumveniendum, haerefeof- que condemnandum, l^ ita, vel invito Magiftratu, fi 5 res ut fpcrabat fucceffiffet. de Profeffione deturban- dum. Nec obftitit quôd, ubi Medicus advertit eam ab illo thefim non probari, ftatim ipfum & reliquos ibi Theologise ProfelTores adierit, iifque mentcm fuam explicando, affirmant fe nihil adverfus Theologiam lo ipforum, & fuam, fenfiffe aut fcribere voluifTe^ Nam paucis poft diebus Thefes edidit, quibus,ut mihi certô nuntiatum eft, hune titulum voluit prsefigere : Corol- laria admonitoria, ex aulhoritate S. S. Facultatis Theo- logicœ ad Jluiiofos propojita ; &i 2.àà\io : Scntcntiam Tau- i5 rclli, quem Hcidelbcrgenfes Theologi appellarunt Athcum Medicum, & vertiginofi juvenis G.orlœi, quâ Jîatuitur homo ejje cns per accidens, multis impingere modis in

182 Phyjîcarn, Metaphyficam, Pneumaticani & Theologiam &c.^\ ut nempc, iis fubfignatis a reliquis omnibus 20 illius loci ProfeflbribusTheologise acConcionatoribus

(fi tamen fubfignafTcnt, id enim ignoro), mitteret ex coUegis, qui dicerent Magiftratui Medicum, ecclefia- (tico concilio, cum Taurello & Gorl?eo, quos Authorcs forte nunquam legit, mihi certe funt ignoti, hcTrefeos aS effe damnaium : ut ita non poffet Magiftratus, cum plcbis gratià, eum diutius in Profcirorem retinerc. Scd cîim jam Thefes iftit effent fub praelo, forte ad

2 non à la ligne (cdil. princeps).

a. Cf. t. III. p. 463.

b. IbU.. p. 487.

�� � Epistola ad p. Dinet. 587

manus quorundam e Magiftratu pervenerunt, qui Theologum ad fe vocatum officii admonuerunt, atque ut titulum faltem mutaret, Facultatifque Theologicse publicà authoritate ad calumnias fuas non abuteretur,

5 effecerunt.

At nihilominus perrexit in Thefibus edendis; ac de iis, ad imitationem R. P. *, per j triduum^' difputavit. i83 Et quia parum matericC in ipfis fuiffet, fi egiffet tan- tùm de illà logomachià : aji coinpoJUum ex duabus

10 fubjlantùs dicendum fit ans per accidens. nccne, alias quafdam quoefliones huic adjunxit, quarum praicipua erat de formis fubjlantialibus rerum materialium, quas omnes, excepta anima rationali,Medicus negarat; ille autem, quibufcunque potuit rationibus, ipfas fulcire

i5 ac,tanquam Peripateticsc Scholse Palladium, defendere conatus ell. Atque, ut hîc non videar line caufà me alienis controverfiis immifcere, prteterquam quôd in Thefibus fuis nomen meum expreiferat, ut & Medicus fœpe in fuis, etiam inter difputandum me nominabat,

20 qua^rebatque ab opponente mihi nunquam vifo, num ipfi argumenta fuggeffilTem ; ili: indigniffimâ compara- tione utens, ajebat eos, quijbus vulgaris Philofophandi 184 ratio difplicet, aliam a me expeclare, ut Judsei ex- pedant fuum Eliam, qui eos deducat in omnem veri-

25 tatem.

Cùm autem per triduum fie triumphaffet, Medicus, qui prsevidebat fe, fi taceret^ a multis habitum iri pro

5 7/0» à la ligne [édit. princcps). — 25 même remarque.

a. Tome III. p. 488-489.

b. Le 18, 23 et 24 décembre 1641. — Le R. P.* est le P. Bourdin. Voir ci-avant p. 566, I. 20.

�� � 5 88 Œuvres de Descartes.

vido, fi autem publiais difputationibus fe defenderet, flrepitus, ut antea, fore paratos ad impediendum ne audiretur : fumpfit confilium de relponfione ad Theo- logi Thefes edcndâ, in quà quidem ea omnia, qu3e in iftislliefibus contra fe autfuadogmatacontinebantur, 5 folidis rationibus refutaret; fed intérim earum Au- thorem tam blande ac tam honorifice compellaret, ut ipfum fibi conciliare conaretur, aut faltem exulcera- tum ejus animum non irritaret". Ac reverâ refponfio- nem illam fuam ita concinnavit, ut multi, qui lege- lo

185 runt, exillimarint nihil in I eà elfe, de quà Tlieologus queri poffet, nifi quod ibi vir pius & ab omni maledi- cendi lludio alienus diceretur.

Sed etfi verbis non Isederetur, fibi tamen magnam injuriama Medico fadam eiïe putabat, quia rationi- i5 bus viduserat, & quidem rationibus ex quibus videbat aperte fequi fe effe calumniatorem, &. rerum quas jadaverat imperitum. Cui malo nullum aliud reme- dium potuit reperire, quàm ut potentià uteretur, ac refponfionem illam fibi odiofam in urbe fuà prohiberi 20 curaret. Audiverat forfan quod de Ariftotele quidam dicunt, ipfum, cùm Philofophorum fe antiquiorum opiniones folide refutare non polTet, alias quafdam valde abfurdas ipfis affinxiffe, nempe illas quae in ejus fcriptis leguntur, ac ne fraus a pofleris detegeretur, 25

186 omnes eorum libros diligenter perquifitos com buri curafle. Quod nofter, ut fidelis Peripateticus, imitari

1 3 iinii à la ligne [ddil. priiiceps).

a. Voir t. III, p 491-520, et p. 5?o. Cette réponse de Regius (rcdii^cc en partie par De^eartcs liii-nicme) fut publiée le 16 février 1642 (IbiJ., p. iSo).

�� � Epistola ad p. Dinet. ^89

conatus, congregavit Senatum fuum Acadcmicum% de libelle in fe a Collegâ edito conqueftus eft, eum prohibendum ac totam iftam turbatricem Academide Philofophiam eliminandam effe dixit. Affenferunt

5 plaerique. Très ex eorum numéro, delegati ad Ma- giftratum, idem ibi conqueili funt. Magiflratus, ut eis fatisfaceret, pauca quœdam exemplaria a Bibliopolà auferrî juffit : quo fadum eft, ut reliqua cupidius eme- rentur, ac curiofius legerentur. Cùmque nihil in iis

10 appareret, de quo Theologus jufte queri poiïet, prêter folam vim rationum, quas declinare non poterat, omnes eum irriferunt.

Ipfe verô intérim non cellabat; congrcgabat quo- tidie Senatum fuum Academicum, ut ei aliquid de iftà

i5 infamiâ impertiret. Magna pro ] ipfo res erat : qu?e- i87 rendcc erant rationcs, cur rcfponrionem Medici ac to- tam ejus Philofophiam damnari vellct, nec ullas po- terat invenire. Atnihilominusprodiit tandem in lucem judicium, noraine Senalùs Academici, fed quod foli

20 Redori tribuere œquius cft. Cùm enim in omnibus conventiculis, quœ congrcgabat, fedcret ut judex ef- fetque idem acerbiffimus accufator, Medicus autem nec audiretur, nec unquam adelfet, quis dubitat quin facile maximam fuorum CoUegarum partem eo quô

25 voluit pertraxerit, ac fuffragiorum numéro alios a fe dilTentientes fuperarit? cùm prœfertim aliqui eandem quam ille, vel etiam majorem,haberent occafionem Me- dicum odio profequendi; ac alii, viri pacifici, Redori

12 Nou â la ligne {édit. pr inceps).

a. Les 18 et 19 février 1642. (Ibid., p. 53o.)

b. Maetsius, Mathaeus et Lirxus. {Ibid., p. 53o-5?3 et p. 534-535.)

�� � ^ço OEuvRES DE Descartes.

fuo, quem noverant efle mordacem, non libenter

188 contradicerent. Hocque etiam inſigne, quod nullus ex ipſis ut iſtius judicii approbator nominari voluerit, ſed unus [(a)] nec Medico ulla familiaritate conjunctus, nec mihi imquam notus, ne particeps fieret infamiae [ligne 5] quam inde ſequuturam eſſe praividebat, expreſſe pe- tierit, ut nomen ſuum, tanquam non approbantis, in eo poneretur.

Iftius autem judicii exemplar hîc apponam, tum quia forte Reverentiae tuae non erii ingratum fcirc lo quid in his regionibus inter litcratos agatur, tum etiam ut, quantum in me eu, impcdiam ne poft ali- quot annos, cùm levés chartul?o, in quibus impreflum eft, erunt forte omnes difperditae, utantur ejus autho- rilate maledici, ac fingant juftas aliquas in eo fuilfe i5 rationes ad Philofophiam meam eondemnandam. Nomen tantùm Academia} tacebo, ne quod heri aut

189 nudiurtertius turbulentus ejus Rejctor imprudenter fecit, ac fortafl'e cras vcl perendie alius mutabit, ci apud exteros dedecori vertatur'. 20

lUDICILM SUB NOMINE SeNAtCs ACADEMICl ** EDITLM.

Profejfores Acadcmîœ* , cùm non fine gravi dolorc vi- dijfcnl lihcllum in luccni cdilum^nicnfc Febr.ciD.iD.c.xui.

8 non à la ligne {cdit. princcps).

a. Cyprianus Regneri, professeur de droii. {Ibid., p. 557-558.)

b. Descaries a remplacé par des asiérisi.]ues, les noms propres Ullrajec- tini et Ultiajectinœ (ci-après 1. i\ et 22). et Ultrajccti (p. 5<)3, 1. 16).

c. Ce texte du jui^ement, ijue nous avons déjà reproduit, t. III, p. 55 1- 553,avaitété envoyé à Descartes par Regius, le 3 1 mars iC^-2.ibiJ., p.557- 558.

�� � 10 /;

��Epistola ad p. Dinet. coi

hoc prcefcripto îitulo : Refponfio feu Notée ad corollaria Theologico-Philofophica, &c. ; cumque ad fingulare cjufdcm Acadcmiœ delrimcnlurn & ignominiam, excitan- dafque in aliorum animis fini/Iras fufpiciones, fpedare animadvertcrent ; vifum il lis fuit, omnes & fingulos cer- tiorcs facere :

Primo, difplicere fibi cum agendi modum, quo collega aliiis in aliurn libros aut libellos publiée edat, prœfertim exprejfo nomine ; idque ob îhcfes, aut corollaria, de rébus in Acade\mia controverjis, nullius nomine edito, difputata. 190

Deinde, fe improbarc eam propugnandi pro nova & pra'fumplâ philofophiâ rationem, quce in prœdiclo libello frequentaîur; utpote cum verboruminfolentiâconjunélam, in eorum opprobrium, qui hic & alibi contrariam & vul-

i5 garem, omnibufquc m Academiis receptam, philofophiam ut vcriorem projîtentur. Veluti, ciim auclor prœdicli li- bclli dicit :

Pag. f) : Jamdiu enim pernovi magnos mcorum au- ditorum progrelTus, quos breviffimo temporis fpatio

20 apud me faciunt, quofdam malc habere.

Pag. y : Termini, quibus alii ad nodos folvendos uti folcnt, nunquam ingeniis paulo pcrfpicacioribus plene fatisfaciunt, fed folis tenebris & nebulis animos eorum repleut.

25 Ibidem: Verus fcnfus multo meliùs & promptiùs ex me percipitur,quàm vulgô exaliis: | probat ipfa expe- i9i rientia quam multi meorum difcipulorum in publiais difputationibus cum honore jam fepius exhibuerunt, poflquam tantùm paucos aliquot menfes meâ inftitu-

17 lion a la ligne {édit. princeps). De même pour tous les alinéas suivants qui précèdent le Tertio, p. 592, 1. 25.

�� � <p2 OEuvRES DE Descartes.

tione fuifTent ufi. Nullus autcm dubito quin quilibet mortalium, cui tanlùm cft fanLim linciput, liîc nihil quicquam culpandum. fcd omnia laudanda. cenfeat.

Pasr. o;Mifera illa entia ffcilicct formas fubllan- tiales, & qualiiates reaies) nullius plane ufùs elTe 5 perfpeximus, nifi forte ad excœcanda ftudioforum ingénia, & ipfis in locum do6la.> illius ignorantia;, quam tantopere commendas, fafluofam quandam aliam ignorantiam obtrudcndam.

Pag. i5: Contra verô, ex opinione formas fubftan- lo tiales flatuente, facillimus cfl. prolapfus in fcntentiam eorum, qui animam dicunt corpoream i!i: mortalcm.

192 Pag. 20: Qu[cri poffct, an non illa philofophandi ratio potius Chora:bo ' aliquo digna lit ccnlenda, quai

ad unum principiumaclivum, nempc formam fubÛan- "5 tialem, omnia revocare folet.

Pag. 25: Atquc hinc palet, non illos qui formas fubftantiales negant, fed potius cos qui illas aftruunt, eô tandem per folidas confequcntias adigi polfe, ut fiant aut atheiaut beflise. 20

Pag. 3g: Propterea quôd cauni:. ab aliis hadenus etiam in minimis propofita.\ fini ut plurimum quàm maxime jejunœ & a vero alienœ, nec animo veritatis r.upido fatisfaciant.

Tertio, fe rcjiccre novam iflam Philofophiam : pn'jnà, 25 auia velcri Philo fophia,\quam Acadcmiœ tolo orbe Icrra- rum haclenus oplimo conjilio docuerc, adrerfatur, cjiifcjiic fundamenta fubverlil : dcindc, ijuia juvcntutem a velcre &

193 f^inâ Philofopliiâ avertit, impcdilcjne quoininus \ ad culmcn

a. Chora;hiis -- Kos'v.ôo;, \i.i<\y',i m [ut^-i'^-^ ti x-jj/.xtx (Suidas). — (21. Cal- limaquc. tr. ?07.

�� � EpISTOLA ad p. UlNKI. 5 pi

eruditionis provehatur : eo quàd, ijîius prœfumptœ Philo- fophiœ adminiculo , technologemata, in auclorum libris profejforumque leélionibus & difpiitalionibus ujîtata, percipere nequit; pojîremà, quàd ex eddcjîi variœ, falfce 5 & abfurdœ opiniones partim confequanlur, partim ab improvidâ jiiventute deduci pojjint, pugnantes cum cxteris difciplinis & facullatibus, atquc inprimis cum orthodoxâ Theologiâ.

Cen/cre igitur ac Jlatuere, onincs philofophiam in hac

10 Academiâ docentes in pojîerum a tali injîitulo alquc in~ cepto abjlincrc deberc, contentas modicd liberlalc dijfen- ticndi in Jingularibus nonnullis opinionibus, ad aliaruin celebrium Academiarum exemplum^ hic ujîtata: itaut ve- teris & receptx philofophiœ fundainenla non labefaclent,

,5 & in eo etiam alquc etiam laborcnt, ut Acadcmiœ tran- quillitas in omnibus farta tccla confcrvetur. * Die XV I^ 194 Martij, 1642.

Eflautcm notatu dignum,hoc judiciumcdiiumriiifTe, cùm jam aliquandiu rififlent homines, quôd Redor

20 librum Medici fupprimi maluiirct, quàm ad ipfum refpondcre; nec proindccffedubitandum,quin omnes rationcs, faltem q-x. quai ab illo potuerunl cxcogitari ad iftud faclum excufandum, hîc expreirie fini. Eas ergo, fi placet, percurramus.

j5 Primo dicitur libellum Medici //7Ct'?L77-t; ad detrimen- tum & ignominiam Acadcmiœ, ac etiam adjinijlras opinio- nes in aliorum animis excitandas^\ Qiiod non aliter pofium interpretari, quàm quôd hac occafione homines fini

•24 non à la ligne [cdit. priiiceps).

a. K Die XVII «, texte olVicicl. Voir t. III, p. 533.

b. Page 591, 1. 2-4.

Œuvres. II. 7^

�� � 594 OEuvRES DE Descartes.

fufpicaturi, vel potius cognituri, Academiae Redorem fuiffe imprudentem, quôd manifefl:?e veritati fe oppo- neret,acmalignum,quôd rationibus vidus authoritate

196 tamen | vincere conax'etur. Sed jam illa ignominia celTavit, quia non amplius eft Redor^; nec Academiœ 5 tantùm dedecoris eft, quôd hune habeat adhue in Pro- feflbrem, quàm honoris, quôd habeat etiam Medicum, modo fe illo indignam non prœftet.

Diciturfecundô ei difplicere unum collegam in alium libros edere, prœfertim exprejfo nomine^. Sed ob hanc 10 rationem ipfe potius Redor, qui in hoc judicio erat accufator & Prœfes, folus reus eiîe debuiffet, folufque erat condemnandus. Ipfe enim antea, non laceffitus, libellos duos, Thefium nomine, in collegam fuum edi- derat, eofque etiam S. S. Facultatis Théologien autho- , 5 ritate munire conatus erat, ut innocentem circumve- niret ac per calumniam everteret. Ac ridiculum efl, û fe excufet quôd nomen ejus no;j pofuerit, cùm ipfa-

196 met ejus verba ante | édita citarit, eumque ita defi- gnarit, ut nemo poflet dubitare quin illc elTet quem 20 impugnabat. Medicus autem ci tam modeilc refpon- dit, ac nomcn ejus tôt elogiis ornavit, ut non contra ipfum, fcd amice potius ad ipfum fcriplîlî'e, ac eum honoris tantùm caufà nominalle, fuerit credcndum": ut & reverà creditum fuid'et, Ci Theologus rationes, ij utcunque faltem probabiles,ad eas Medici rcfcllcndas

8 non à la ligne [édil. princeps).

a. Le 16 mars 1642, les pouvoirs de Voetius comme recteur avaient pris fin. Il avait été remplacé par Maithxus. Voir t. III, p. 533, _///».

b. Page 591, 1. --y.

c. Voir t. 111, p. 4<)-j, 1. i3, à p. 497, 1. 21.

�� � Epistola ad p. Dinet. 595

habuiflet. Quid autem iniquius eiïe poteft, quàm quôd Redor Collegam fuum injuriarum reum faciat,- ob id unum, quôd tam manifeftas & veras rationes attulerit, ad rejicienda criminahserefeos & atheilmi qu?e fibi ab 5 illo fiierant impofita, ut fe ab ipfo per calumniam circumveniri non paffus fit ?

At nempe improbat Theologus eam propugnandi pro nova & prœfumptâPhilofophiâ ralionem, quam | in Medici i»' libello ait frequentari, utpote cum verborum infolentiâ

10 conjunélam, in opprohrium eoruin qui vidgarem ut verio- rem vrofilcntur^. Ipfe Icilicct vir modcftiflimus verbo- rum infolentiam in alio reprehendit, quam tamen reverà nullamfuiflequifque poteftagnofcere,fi tantùm confideret ipfa locahîccitata, quœ hinc inde ex Medici

■ 5 librOjUt omnium maxime infolentiâ atque ad invidiam concitandam aptiflima, excepta funt ; praefertim fi etiam notetur,nihil effe ufitatius in fcholisphilofopho- rum,quàm ut quifquc fine ullis verborum delinimentis id quod fentit loquatur, atque ideo folas fuas opinio-

2u nés veras effe, aliafque omnes falfas, affirmet : affuefe- cit enim illos difputandi ufusifti libertati,qu3e forte in iis qui urbaniorem vitam fequuntur durior effet. Item plaeraque ex verbis, | qu?e hîc citantur tanquam fi 198 contra omnes omnium locorum Philofophos invidiofe

25 didaeffent,nonnifi de folo Thcologoeffeintelligenda, ut ex libro Medici clarum eft; nec in plurali numéro, & tanquam de tertià perfonâ,fuiffe prolata, nifi tantùm ut illum minus offenderent. Ac denique ea quse hîc

6 non à la ligne {Jdit. frinccps). a. Page 5g I, 1. 11-12 et 1. i3-i6.

�� � ^çô OEUVRES DE Descartes,

notantur de Chorœbo, item de Atheis aut beftiis &c., non fponte a Medico fuiffe fcripta, fed prius injuriofe ac falfô a Theologo in ipfum jada, quse ut poffet refel- lere, coadus fuit veris & evidentibus rationibus often- dere illa nomina non fibi, fed potius adverfario fuo, 5 convenire. Quis ferat hominem tam importunum, ut fibi velit licere alios per calumniam Atheos & beflias vocare, feque ab iis cura veris rationibus modefte re- futari non patiatur ? Sed feftino ad illa quse me magis fpedant. 10

199 I Très habet rationes ob quas novam Philofophiam condemnat. Prima eft quod veteri adverfetur^. Hîc non repeto quod fupra dixi, meam Philofophiam effe omnium antiquiffimam, nihilque ab eâ diverfum effe invulgari, quod non fitnovum. Sed tantùm interroge i5 an rede intelligat iftam Philofophiam quam con- demnat, homo ufque adeo ftolidus (aut, fi mavult, ma- lignus), ut eam in Magiee fufpicionem voluerit addu- cere, quia figuras confiderat. Interrogo etiam cur dif- putari foleat in fcholis. Haud dubie ad manifeflam ao veritatem quserendam. Si enim jam haberetur, ceffa- rent iflae difputationes, ut patet in Geometriâ, de quâ non moris eft difputare. Sed fi vel ab Angelo mani- fefta illa veritas, tandiu qusefita & expetita, propone- retur, nunquid per eandem rationem effet rejicicnda, 25

200 quia nempe iis, qui | fcholarum difputationibus af- ucti funt, nova effe videretur? At forte inquiet non difputari de principiis, quse tamen a praefumptâ noftrâ

10 Non à la ligne {édit princeps). a. Page 592, 1. 26-27.

�� � Epistola ad p. Dinet. ^97

Philofophiâ evertuntur. Sed cur ea tam facile everti finit? Cur rationibus non fulcit? Et nunquid fatis oftenditur ea effe incerta, ex eo quôd ipfis nihil certi haclenus fuperftrui potuerit ?

5 Altéra ratio eft, quodjuventus, ijîius prœfumptœ Phi- lof ophiœ adminiculo, technologemata in Authorum libris ujîtata percipere nequeat\ Quafi verô neceffe fit ut Philofophiâ, quse ad veritatis cognitionem eft inftituta, doceat ullavocabula, quibus ipfa non egeat! Cur non

10 Grammaticam & Rhetoricam potius eo nomine con- demnat, cùm earum magis officium fit agere deverbis, ac tamcn ab iftis docendis adeo fint aliense, ut tanquam barbara rejiciant ? Dicat ergo eas idcirco juven\tutem m a fana Philofophiâ avertere, ac ivipedire quominus ad

i5 culmen cruditionis provehatur^; necmagiseftirridendus, quàm cùm de noftrâ Philofophiâ idem dicit : neque enim ab ipfâ, fed a libris eorum qui vocabulis iftis utuntur, ipforum explicatio eft requirenda.

Tertia denique ratio duas habet partes : quarum al-

20 tera eft manifefte ridicula ; & altéra injuriofa & falfa. Nam quid tam verum tSc apertum eft, ex quo non facile ab improvidâ juvenîute varice, falfœ & abfurdœ opinioncs deduci poffint " ? Quôd verô uUse ex meâ Philofophiâ reverâ confcquantur quœ pugnent cum orthodoxâ Theolo-

25 giâ'\ plane falfum eft & injuriofum. Neque utar excep- tione quôd ejus Theologiam orthodoxam efle non

4 non à la ligne {édit. priuceps). — 18 même remarque.

a. Page Sg3, 1. 1-4.

b. Page 592, 1. 28, à p. ig3, 1. i.

c. Page 593, 1. 4-6.

d. Ibiii., I. 6-8.

�� � ççS OEuvRES DE Descartes.

putem : neminem unquam ideo contempfi, quôd alia quàm ego fentiret, praefertim circa res fidei; novi

202 enim | fidem eiïe donum Dei ; quin & multos, qui ean- dem quam ille religionem profitentur, etiam Theolo- gos, etiam Concionatores, colo & diligo. Sed jam fsepe 5 teftatus fum nolle me unquam ullis Theologiae contro- verfiis immifcere; cùmque in Philofophiâ etiam non agam, nifi de iis quee naturali ratione clariflîme co- gnofcuntur, non pofTunt pugnare cum ullius Theolo- giâ, nifi fi quae lumini rationis manifefle adverfetur, lo quod fcio neminem de fuâ efle didurum.

Cseterum, ne temere videar affirmare nullas ex ra- tionibusaMedicoallatis aTheologo folvi pofTe, duplex jam vel triplex ejus rei experimentum habetur. Jam enim duo vel très libelli eâ de re editi funt, non «5 quidem a Theologo, fed prô ipfo, & a talibus, ut, fi quid boni continerent, ei foli tribueretur, nec, eorum

203 nomine fe tegendo, eos | ineptiffima proferre permi- fifl'et, fi meliora habuifiet.

Primus libellus editus efl: titulo Thefium ab ejus ao filio in eâdem Academiâ Profeflbre^ Cùmque in eo futilia tantùm patris argumenta ad formas fubfiantia- les aftruendas fint repetita, vel alia etiam inaniora adjunda, nec ulla plane fada fit mentio rationum Medici, quibus jam ifta omnia fuerant refutata, nihil ^5 aliud ex ipfo colligi potefi, quàm ejus Authorem eas non çapere, vel certe docilem non eife.

II non à la ligne {édil. priitceps). — 19 mC-me remarque. — 27 idem.

a. Paul Voet. Voir i III, p. 558 et 56i.

�� � EpISTOLA ad p. DlNET. ^99

Alius libellus, & quidem geminus, prodiit fub no- mine illius fludiofi, qui in feditiofà trium dierum dif- putatione, Redore praefide, refponderat^; titulufque ejus eà: Prodromus Jîve Exa?jien tutelare orthodoxœ Phi- 5 lofophiœ principiorum &c. Atque in eo quidem omnia colleda funt, quae ab ejus Authore, vel Authoribus, potuerunt hadenus excogitari ad rationes Medici 204 oppugnandas ; nam etiam fecunda pars, five novus Pro- domus primo adjundus eft, ne quid omitterctur ex iis

10 quae Authori venerunt in mentem dum prior typis mandabatur. Scd tamen in iis omnibus, nulla, vel minima, ex rationibus Medici, non dicam folide, fed nequidem verifimilitereft refutata. Ideoque ille Author nihil aliud curafle videtur, quàm ut, crafTum vclumen

i5 ex meris ineptiis compingendo, ac etiam Prodromum infcribendo ut adhuc plura expedentur, caveret ne quis refpondere dignaretur: atque hoc pado, laltem coràm imperitâ plèbe, quae libros eo meliores effe putat quo craffiores, ac femper eos qui audaciffime ac

20 diutiffime loquuntur judicat efle vidores,triumpharet.

Ego verô, qui plebeculae gratiam non capto, nec aliud euro quàm | ut, veritatem quantum in me eft 205 protegendo, probis & peritis gratificer ac propriae confcientiae fatisfaciam : fpero me futiles iftasaftutias, 25 aliafque omnes quibus adverfarii uti folent, ita palam efle fadurum, ut nemo iis in pofterum fit ufurus, nifi qui pro calumniatore atque ofore veritatis aperte co- gnolci non erubefcet. Et quidem hadenus non parum profuit ad verecundiores cohibendos, quôd ab initio

a. Lambert Waterlact. Voir t. III; p. 56i.

�� � 6oo OEuvRES DE Descartes.

rogarim omnes, ut fi quid haberent quo ea, quïe in mcis fcriptis ut vera propofui, impugnarent, id ad me perfcribere dignarentur, ac promilerim me iis refpon- furum^ : viderunt enimfe nihil polie coram aliis de me loqui quod mihimct ipfi non fignificarent, quin hoc 5 ipfo mérita in calumniae fufpicionem adducerentur. Sed multi hoc neglexerunt, ac quamvis reverà nihil

206 invenirent in meis fcriptis | quod poffent falfitatis ar- guera, nec quidem forte legifTent, occulte tamen de ipfis maledixerunt : idque aliqui tanto cum fludio, ut m integros eâ de re libros confcripferint, non quidem in lucem emittendos, fed, quod multo pejus exiftimo, privatim coram credulis leditandos ; eofque partim falfis rationibus, fed multis verborum ambagibus tedis, partimque etiam veris, fed quibus tantùm im- i5 pugnabant opiniones falfô mihi affidas, impleverunt. Nunc autem ego hos omnes rogo & hortor, ut fcripta ifta fua in lucem edant. Docuit enim me experientia melius hoc fore, quàm fi ea, ut prius rogaram, ad me mittant ; ne, fi forte refponfione digna non judicarem, 20 ipfi intérim vel me fibi refpondere non poife falfô jadarent, vel fe a me contemni quererentur ; neve etiam

207 nonnulli, quorum fcripta | vulgarem, injuriam fibi a me fieri putarent, quôd meas refponfiones iis adjun- gerem, quia, ut nuperrime de fe ipfo quidam ajebat, 25 privarentur hoc pado frudu quo poterunt gaudere fi

ea ipfimet edi curent, utncmpc per aliquot mcnfcs le- gantur, ac multorum animos imbuant & praioccupcnt, priufquam ad illa poffim refpondere. Hune itaqueipfis

a Discours de la Méthode, p. j5 de cette édition, I. 23. b. Descartes vise ici Gassend. Voir ci-avant, p. 392.

�� � Epistola ad p. Dinet. 6oi

frudum non invidebo ; quin etiam refponfurum me effe non promitto, nifi ubi taies rationes invenero, ut eas paffim a ledoribus folvi poiïe non putem. Quan- tum enim ad cavillationes aut convitia, vocefque alias 5 quafcunque a propofito aliénas, ipfas pro me potius quàm contra me facere arbitrabor, hoc argument©, quôd non exiftimem quemquam iis in tali caufâ effe ufurum, nifi qui pluracupiet perfuadere, quàm ratio- nibus probare poffit; quique | hoc ipfo veritatem fe 208

10 non quaerere, fed eam velle impugnare, ac proinde ingenuum & probum non efle oftendet.

Verùm non dubito quin etiam permulti viri candidi ac pii meas opiniones poffint habere fufpedas, tum quia vident eas ab aliis reprehendi, tum etiam ob hoc

i5 folum quod novae efle dicantur, & non a multis hade- nus fuerint intelledae. Ac forte non facile ullus judi- cantium cœtus poflet inveniri, in quo, û de iis delibe- raretur, non multo plures futuri eflTent, qui cenferent efl'e rejiciendas, quàm qui auderent ipfas approbare.

20 Suadet enim ratio, & prudentia, ut de re nobis non omnino perfpedâ, non nifi juxta id quod in fimili folet contingerc, judicemus : ac tam multi hadenus novas in Philofophiâ opiniones protulerunt, quas vulgatis & receptis, non meliores, fed faepe periculofiores efle

a5 cogniltum efl;, ut non immeritô illi omnes, qui nondum meas clare percipiunt, fi fententiam fuam rogentur, eas diduri fint efle rejiciendas. Atque ideo, quantum- vis verse exiflant, mihi nihilominus metuendum eflTe putarem, ne forte a totà tuâ Societate, ac univerfim

3o ab omnibus cœtibus eorum qui docent, ut nuper à

II non à la ligne {édit. princeps).

Œuvres. H, 7^

��209

�� � 602 OEuVRES DE DeSCARTES.

Senatu illo Academico de quo jam fcripfijCondemna- rentur; nifi eas a te, pro fingulari tua benignitate ac prudentiâ protedum iri confiderem. Sed, cùm eam Societatis partem regas% a quâ facilius quàm a re- liquis mea. Specimina legi poiTunt, quia nempe prse- 5 cipua eorum pars eft Gallice confcripta, te unum hac in re plurimum poffe mihi perfuadeo. Nec verô aliam gratiam a te hîc peto, quàm ut vel ipfe illa examines, vel, fi majora negotia impediant, non uni R. P;*, fed

210 aliis magis ingejnuis eam curam demandes; ac que- lo madmodum in forenfibus judiciis, cùm duo vel très telles fide digni aliquid (c vidiffe affirmant, plus iis folis fidei habetur, quàm univerfae aliorum hominum multitudini, quce forte conjeduris adduda contra- rium putat : ita illis dumtaxat credas qui rem, de i5 quâ judicabunt, perfede fe intelligere profitebuntur; ac demum ut, û quas habueris rationes quae me ab inflituto meo debeant revocarc, ipfas me docere non graveris.

Etenim, in paucis illis Meditationibus quas edidi, 20 principia omnia Philolbpliiai quam paro continentur; in Dioptricâautem &. Meteoris, particularia multa ex iis deduxi , quae déclarant quo ratiocinandi génère utar ; ideoque, quamvis iflam Philofophiam nondum totam oftendam, exiftimo tamen, ex iis quae jam dedi, facile 25

tu poffe intelligi qualis fit fu^tura. Nec, ut opinor, fine

19 non à la ligne {édil. princeps).

a. Le P. Dinet administrait, comme provincial, « la province de Paris » (suivant les circonscriptions et dc-nominations de la Compagnie de Jésus).

b. Le P. Bourdin.

�� � Epistola ad p. Dinet. ôoj

juftâ ratione malui quaedam ejus fpecimina prcemittere, quàm integram exhibera priufquam fuerit expetita. Quamvis enim, ut libère loquar, de ejus veritate non dubitem, quia tamen novi quàm facile etiam veritas, 5 a paucis invidis fub fpecie novitatis impugnata, poffit amultisprudentibuscondemnari, noncertusfum illam ab omnibus optari, nec vole invitis obtrudere. Quam- obrem longe ante cundos prœmoneo me illam parare : privati multi cupiunt & expedant : unus quidem doccn-

10 tium cœtus judicavit efle rejiciendam ; at quia tantùm a feditiofo & inepto fuo Redore ad id permotum fuiffe fcio, nihil apud me habct authoritatis. Sed, fi forte alii plures eam noUent, ac rationes nolendi juftiores haberent, privatis ipfos anteponendos putarcm. Et

i5 omnino | profiteor me nihil fcienter contra prudentio- 212 rum confilia vel potentiorum voluntatem elle ladu- rum. Cùmque non dubitem quin ea pars, in quam Societas tua fe fledet, alteri debeat praepondcrare, fummo me beneficio afficies, i\ tuyc tuorumque len-

20 tenti^e monere velis : ut, quemadmodum in rcliquû vitâ vos femper prœcipue colui & obfervavi, fie etiam hac in re, quam alicujus momenti elTeputo, nihil nifi vobis faventibus fufcipiam. Vale.

��FINIS.

�� � CORRECTIONS ET ADDITIONS

��Page 4,

II. • 8, 26, 28, 3i, 32, 32, 33,

47. 48,

��igné i3 : . pénultième . 16 (var.) : . 9 (var.) : . 24 (var.) : . 3-4 (var.) :

3 (var.) :

4 (var.) :

T-

7 (var-) :

9 (var.) :

��66 (var.) :

68, 1. 21 (var.) :

» 1. 24 (var.) : » »

77y l->6 :

85,1. 12 :

» 1. 14 :

» 1. 26 : 95,1.7:

96, 1. 22 :

97, note c : » note d :

99, note a : 125, 1. i3 :

i3i, 1. II : Œuvres. II.

��quamtumvis, lire

556, —

h os autcm], —

vel], - Sed... pertincrent ?] — Quid... mutabiie?] —

ipfammct fi] —

fîgurâj —

quod —

illarum] —

quarum] —

pro 6 lire

» 1 1 —

��quantumvis. (sic pro 566). rétabli (second tirage], omis (i" édit.). rétabli {second tirage).

id., (id.).

corrigé {id.). ex figura (i" édit.). qu6d.

illorum (/" édit.). quorum {id.).

7- 12.

��Ajouter : « Ici les deux premières éditions com- mencent à diviser le texte en alinéas. »

pro 24 lire ; 25.

» 26 — 27.

fingerem Note: voir ci-après, p. 21 5,

I. 13-14. Voir aussi tome III, p. 335, I. 7.

meâ lire : meâ, (virgule).

comparante — comparante, (id.).

quo minus — quominus.

après quod et aut supprimer virgules.

après efle virgule(aulieude deuxpoints).

p. 65, 1. 28-30, lire : p. 65, 1. 29, à p. 66, 1. i .

1- n-14. — 1. I2-I5.

p. 66, 1. 29, à p. 67, 1. 3, — p. 67, 1. 2-5.

entia, bona, (sic, 1" et 2' édit.) lire (peut-être ?] : entia < et > bona.

après unica virgule.

77

�� � 6o6

��Corrections et Additions.

��Page i33, 1. 19 : i33, note d : 140, note c : i55, 1. 19 (var.) : 161, 1. 19 : 166, var. : 168, var. : 176, 1. 9 : i83,l. 16 : 194, note a : 197,1. i5: .98,1.2: 209, 1. 4 : 21 3, 1. 9-10 : 7.14, note a : 236,1. 8 : 25o, 1. 12 :

253, var. :

254, 1. 2 (var.) : 268, 1. 8 : 273, 1. 7: 275, 1. 14 :

276, 1. 25 : 282, 1. 26 : 289, 1. 21 (var.) :

294, 1. 5 (var.) : » 710 te a :

296, 1. 8 : » I. 21 (var.)

397, I. I :

3oo, i. 5 :

3oi, note a :

3o2, note a :

3o6, 1. 7 :

3ii,1.8: 3i5, note a :

» " c : 321,1. 21 : 322, note b : 324, note a :

» » b :

��affertis

p. 48, 1. 24.

1. 19-21.

plurlum

quâm

(2' édit.)

q^uidam

après vifione

1. 24

ab

après cxordium

ex eo quàd Jim

après refpondeo

1. i5

après acr

{1" et 2' édit.]

��lire : affertis.

— Page 5i, 1. 3o.

— 1. 20-22. rétabli (second tirage). quàm.

ajouter : (1" édit.). lire : {i" édit.].

— quidam (non en ital.). virgule.

lire : 1. 27.

— ad.

deux pointsiau lieu de virgule] . ex eo quod fim (non en ital.). ponctuation (deux points), lire ; 1. 16.

— fui.

virgule à supprimer, à supprimer.

��manifeftas lire : manifeftes.

après infpeiflioncm virgule.

tangatur aut videatur lire : tangantur aut videan-

tur (Desc). après declarareque, virgule à supprimer, après polie, »

faute corrigée à Verrata [i"

édit.). ajouter : et Desc. lire : 9-18.

— in finitâ. Voir Desc. et ci-dc.<!Sous. à la ligne [i" et 2' édit.). lire : ab elTe.

— 1. 9-1 1. Page 49.

lire : re ipfà {2' édit.), ou plu- tôt tciplà (Mens.), cf. p. 3og, l. 7.

lire : exiltentibus (2« édit.).

— 1.2-7.

— 1. 20.

��&.pro &c.

Disquis. Met.

1.8-17

infinità

Voir ci-dessous

Dici

abc de

1. 9-10

Page 45.

rcipfà

��cxfiftentibus 1. 1-6 1. 21. après inducrc 1. 7-14

I. l5-20

1. 6-9

��à la lif^ne. lire .• 1. 8-i5. — 1. 16-2 -- 1. 8-11

�� � Page 325, note a :

» » b I

326,

��Corrections et Additions.

lire

��607

��a

b c

a : a

��327, 329, 348, 1. 9 : 35o, 1. 3 : 355, note a : » » b : 363, » a : 371,1.8: 383,1. 3:

388, note a : » » c :

389, » fin : 393, II, 10 : 402, Dub. X : 410, dernière 1. 426, 1. 29 : 428, 1. 22 :

��1. 10-26 1. 27-31 1. 10-17 1. 11-18 1. 12-14

1.25

1. .4

Philofopho acutilTimo. Voir p. ir, l. 20.

après veritatis point et virgule.

Page 262.

lire :\. 5.

��1. 12-28.

1. 29, à p. 68, 1. 2.

1. 12, etc.

1. l3-20.

1. 14-15. 1. 27. 1. i3.

��Page 26t

1-7 p. 281 quid quim 1. 28

��1. 12

��282,1. quod. quin. 1. 29.

��1. 7 : Et poji nonnulla lire: Et port nonnulla.

Revius... (Revius...

ipfc lire : ipfi.

1. 28 — I. 29.

dcirco — idcirco.

lacère — facere.

Vide Mag. lib. 4, etc. Note. Mag(istri Senten- tiarum) liber IIII, Distinctio xliiii, G : « Si i> anima' sine corporibus sentiunt ignem cor- 11 poraiem... De hoc Iuliaiius Toletanx ec- )' clesiae episcopus, Gregorij dicta secutus, iia » scripsit : Si viuentis hominis incorporeus >) spiritus tenetur in corpore : cur non post » mortem etiam corpore igneo teneatur?... » (Pag. 548, Pétri Lombardi Episcopi parisien- sis Sentcntiarum Lib. IIII, Parisiis.ex officina loannis Roigny, sub Basilisco et quatuor elcmentis, per loannem Aleaume Parisien. Theologix Professorem, in-4o, i55o.)

��463,

�1. 21

�Lettre H,

�en regard de l. 20

�469,

�1. 12

�.. M,

�» 1. 10.

�473,

�note c

�: 1. .2

�lire : 1. to.

�476,

�1. 27

�quicquàm

�— quicquàm.

�478,

�1. 5:

�Ac

�— Al.

�479.

�note c

�: p. 483

�— p. 482.

�482,

�1.28 :

�après illud

�virgule.

�490.

�1. II

�. iS:

�« &

�494.

�1. 18

�ais,

�lire : ais ;

�504

�1. 17

�averbis

�— a verbis.

�� � 6o8 Corrections et Additions.

Page 5o9, 1. 22 : fumniandi lire : fomniandi

519, note c : ajouter : où le dernier mot est cognofco.

541 1 1. 4 : après deftrucbat un point [et non une virgule) .

547, 1. 4 (var.) : ajouter : c(. p. bzg, 1. 28, et p. 545, 1. 14-15.

554, 1. 6 : après fcd virgule d supprimer.

563, note a : /. 2 : p. 558 lire : p. 568.

573, » a : p. 455, 1. 18-26. — p, 233, 1. 3.

584, 1. I : quie . — quic-

590, no/c a : Ibid. — t. III.

592, 1. 8 : faftuolam — fartofam.

�� � TABLE DES NOMS PROPRES

��Adam: 43i, 534, 53i, 5J^, 551, 555. Alexander : 372, 373. Alipius : Kjy. An.\xagoras : 410. Apei.les : 372. Apollonius : 4.

Archimedes : 4, 24, 241, 245, 3z8, 467, 478, 488, 489, 491, 53(j, 540. Ariminensis ; 1 25.

Aristote: 04, lOG, 242, 249,251, 3o3, 336, 370, 410, 434, 580, 588. Arnauld : X, xin, 412. AuGusTiNUS (Divus vel Sanctus) : ig-,

205, 216, 217, 219. Bannius : 91, 10 1, 12 1. BiEL : vid. Gabriel. Blaev (Johannes) : vu, vin, x, xi, 391,

393. Bloemaert : 91, loi, 121. BoETuis : 97. Bona Dca : 534.

Bourdin : VII, X, xi, 563, 564, 565, 568, 568, 570, 571, 573, 574, 576, 587, 602. Biicephalus : 33g, 388, 389, 408. Calvinistœ : igo, 191. Canadcnses : 124, 154. Caterus : X, 91, loi, 121, 200, 20S, 20g, 2 iS.

��Ceberet : 44S.

Chorœbus : 592, 5g6.

Circe : 478.

Clersei.ier : 11, x, xii.

Concilium Laieranense :3, 41 3, 425.

» Tridentinum : 251.

Consus : 534. Crates : 389. Damascenus : 96. Davus : 93. Democritus : 381. DiAGORAS : 328, 336, 384. DiNET : VII, VIII, X, XI : 391, 392, 563,

602. DiONVSius Areop. : 92. Ecdesiastes : 4' 6, 430. Elias : 587. Elzevier (Daniel) : viii, xi, xiv.

» (Louis) : VI, vu, viii, ix, xi,

XII, XIV.

Epicurus : 381.

Epidicus : 492.

Euci.iDEs : 328.

Evodius : ig7, ig8.

Gabriel : 1 25.

Galenus : 574.

Gassendus : vi, vu, li, x, xi, xii, xiii,

XIV, XV, 1 1, 256, ■2.7'}, 388, 389, 390,

391-394, 409, 412, 600. Geiiesis : 436.

��a. Les chiffres gras renvoient au texte de Doscartes {Méditations et Réponses aux Objections), les italiques au texte des Objections, et les autres aux notes ou éclaircissements. — Les noms en italiques sont ceux de personnages mythologiques, ou qui figurent dans des textes, sacrés ou profanes, cités au cours de ce volume, ou encore des désignations de sectes, peuplades, etc.

�� � 6io

��Table des Noms propres.

��Gorlteus : 586.

Grégoire de Rimini : vid. Arimincn-

sis. Hayneuve : 567, 568, 570. Heereboord : 388. HippooRATES : 574.

HoBBES : X.

Hurones : i 24.

JoHANNES (Divus vel Sanctus) : 430.

Jupiter : 380.

LiR«us : 58r).

Lombard (Pierre) : vid. Mag(ister

Sententiarum). Lucretius : 341. Maetsius: SSq. Md'vius : g I .

Mag(ister Sententiarum) : 428. Marius : 565. Martellus : 392. Matha:us : 58g, 5g4. Mercurius : 382. Mersennus : x, xi, xiii, 10, igC, 204,

256, 347, 409, 412, 563. Momus : gi. Œdipus : g3. OviEDo" : 483.

Pandora : 3o3, 304, 370, 371. Pappus : 4. Parmenon : 492. Paulus (Divus ve/ Sanctus) : 2, 4i5,

429. Pharaon : i25. Pi.ato : IV, I y 1 , 3ig, 3 20, 32 1 , 324,

32S. Platonici : 2o3, 425, 426.

��Plautls : 492, 517.

Pj'rgopoliitices : 517.

Porphyrius : 124, 140.

Praxitei.es : 362.

Prophelœ : 125, 143, 431.

Ptolem;€US : 41 1.

Pvthagoras : 328, 384, 4jg, 482,

4g5. Pylhagorici : 426, 4()0. Recil's : XIII. 582, 583, 588. Reoneri : 5go. Revius : 388, 389. Salomon : 416, 430. Sceplici : 130, 351, 361. 476, 477,

549, 550. ScoTLS : 100, 120. Scriptiira' Sacrce : 2, / 1'5, 142, 143,

154, 25G,4i5,4i6, 429, 430, 431,

436. SocR.\TEs : ig4,3iQ,32i. SoLY : V, 391, 409, 448. SoRBiERE (Samuel) : vu, viii, xiri. Suares : g5, 235. Taurellus : 586. Terentius : 492, 4g6. Theodorus : 32S, 384. Thdmaî (Divus vel .'^anctus) : g4, g6,

g-,g8, gg, 1O6, 114, 115. Turc(E : 126, 148, 154. Ulysses : 52g, 544. Voet (Gisbert), vri, vin, ix, x, xi, xii,

584, 594. VoET(Paul), 5çS. Waterlaet : 399. Zenon : 38().

��a. OviKDO (François de), né à Madrid, en 1G02, entra dans la Compagnie de Jésus en 161 8. Il enseigna d'abord les humanités, puis cinq ans la phi- losophie, deux ans la théologie morale, et cinq ans la scolastique à Alcala et à Madrid, où il mourut le 9 février iG5i. 11 a laissé trois ouvrages : t° Iiiteger cursus philosophiciis ad unum corpus redactus (t. I et II, Lyon, 1640; seconde édition, ibid., 1641), Approb. Prov., 8 août i638. — 2° Traclalus Theologici, Scholastici et Morales [ibid., 1646*. — 3° De virtutibus Fide, Spe et Charitate {ibid., i65i).

��

TABLE DES MATIÈRES


—————

Avertissement...... V

Frontispices des trois premières éditions...... XIX

EPISTOLA......1

PRAEFATIO AD LECTOREM...... 7

SYNOPSIS ſequentium ſex Meditationum...... 12

MEDITATIO I. De iis quæ in dubium revocari poſſunt...... 17

II. De natura mentis humanæ : quòd ipſa ſit notior quàm corpus...... 23

III. De Deo, quòd exiſtat...... 34

IV. De vero & falſo...... 52

V. De eſſentia rerum materialium, & iterum de Deo, quòd exiſtat...... 63

VI. De rerum materialium exiſtentia, & reali mentis a corpore diſtinctione... 71

OBJECTIONES PRIMÆ in præcedentes Meditationes...... 91

RESPONSIO AUTHORIS ad primas Objectiones...... 101

OBJECTIONES SECUNDÆ..... 121

RESPONSIO ad secundas Objectiones...... 128

Rationes Dei exiſtentiam & animæ a corpore diſtinctionem probantes, more geometrico diſpoſitæ...... 160

OBJECTIONES TERTIÆ cum RESPONSIONIBUS AUTHORIS...... 171

OBJECTIONES QUARTÆ...... 196

RESPONSIO ad quartas Objectiones...... 218

OBJECTIONES QUINTÆ...... 256

RESPONSIO ad quintas Objectiones...... 347

Addition aux 5mes Objections et Réponses...... 391

DISQUISITIO METAPHISICA...... 392

        Gassendus Sorberio...... 392
        Typographus Lectori...... 393
        Index Dubitationum et Instantiarum...... 394
        Addenda...... 409

OBJECTIONES SEXTÆ...... 412

RESPONSIO ad sextas Objectiones...... 422

Privilège...... 448

Frontispice des 7mes Objections...... 449

OBJECTIONES SEPTIMÆ cum NOTIS AUTHORIS...... 451

RENATI DES CARTES EPISTOLA ad patrem Dinet...... 563

Corrections et additions...... 605

Table des noms propres...... 609






—————


  1. a. Voir t. III, p. 268,!. 3.
  2. b. Ib., p. 267, 1. 27, et t. V, p. 146.