Lancan vei per mei la landa
Lancan vei per mei la landa
dels arbres chazer la folha,
ans que.lh frejura s’espanda
ni.l gens termini s’esconda,
m’es bel que si’ auzitz mos chans,
qu’estat n’aurai mais de dos ans,
e cové que.n fass’ esmenda.
Mout m’es greu que ja reblanda
celeis que vas me s’orgolha
car si mos cors re.lh demanda,
no.lh platz que mot m’i responda.
Be m’auci mos nescis talans,
car sec d’amor los bels semblans
e no ve c’amors lh’atenda.
Tan sap d’engrenh e de ganda
c’ades cuit c’amar mi volha.
be doussamen me trua.nda,
c’ab bel semblan me cofonda !
domna, so no.us es nuls enans,
que be cre qu’es vostres la dans,
cossi que vostr’om mal prenda.
Deus, que tot lo mon garanda,
li met’ en cor que m’acolha,
c’a me no te pro vianda
ni negus bes no.m aonda.
Tan sui vas la bela doptans,
per qu’ e.m ren a leis merceyans:
si.lh platz, que.m don o quem venda!
Mal o fara, si no.m manda
venir lai on se despolha,
qu’eu sia per sa comanda
pres del leih, josta l’esponda,
el.h traya.ls sotlars be chaussans,
a genolhs e umilians,
si.lh platz que sos pes me tenda.
Faihz es lo vers tot a randa,
si que motz no.i deschapdolha,
outra la terra normanda,
part la fera mar prionda;
e si.m sui de midons lonhans,
vas se.m tira com azimans
la bela cui Deus defenda.
Si.l reis engles e.l ducs normans
o vol, eu la veira abans
que l’iverns nos sobreprenda.
Pel rei sui engles e normans,
e si no fos Mos Azimans,
restera tro part calenda.