Lo tems vai e ven e vire

La bibliothèque libre.


Lo tems vai e ven e vire
Per jorns, per mes e per ans,
Et eu, las ! no.n sai que dire,
C'ades es us mos talans.
Ades es us e no.s muda,
C'una.n volh e.n ai volguda,
Don anc non aic jauzimen.

Pois ela no.n pert lo rire,
E me.n ven e dols e dans,
C'a tal joc m'a faih assire
Don ai lo peyor dos tans,
(C'aitals amors es perduda
Qu'es d'una part mantenguda)
Tro que fai acordamen.

Be deuri' esser blasmaire
De me mezeis a razo,
C'anc no nasquet cel de maire
Que tan servis en perdo;
E s'ela no m'en chastia,
Ades doblara.lh folia,
que : fols no tem, tro que prem

Ja mains no serai chantaire
ni de l’escola n’Eblo,
que mos chantar no val gaire
ni mas voutas ni mei so ;


Ni res qu'eu fassa ni dia,
No conosc que pros me sia,
Ni no.i vei melhuramen.

Si tot fatz de joi parvensa,
Mout ai dins lo cor irat.
Qui vid anc mais penedensa
Faire denan lo pechat ?
On plus la prec, plus m'es dura;
Mas si'n breu tems no.s melhura,
Vengut er al partimen.

Pero ben es qu'ela.m vensa
A tota sa volontat,
Que, s'el' a tort o bistensa,
Ades n'aura pietat ;
Que so mostra l'escriptura :
Causa de bon'aventura
Val us sols jorns mais de cen.

Ja no.m partrai a ma vida,
Tan com sia saus ni sas,
Que pois l'arma n'es issida,
Balaya lonc tems lo gras ;
E si tot no s'es cochada,
Ja per me no.n er blasmada,
Sol d'eus adenan s'emen.



Ai, bon' amors encobida,
Cors be faihz, delgatz e plas
frescha chara colorida,
Cui Deus formet ab sas mas !
Totz tems vos ai dezirada,
Que res autra no m'agrada.
Autr' amor no volh nien !

Dousa res ben ensenhada,
Cel que.us a tan gen formada,
Me.n do cel joi qu'eu n'aten !