ii,66-6 7 . XXIV. — iy Octobre 1630. 165
vellem infamia, vereor ne te potius ad Lycambi la- queum* quàm ad fanitatem perducerem. Itaque con- tentus ero te monere, vt fi laudem quaeras, facias laudanda, & quae vel inuiti probare cogantur inimici ;
5 nunquam verô ex tuis de te ipfo vel affedatis amico- rum teflimonijs illam expe&es; nec te alios illa, quse nondum fcis, docuiffe glorieris, nec te alijs antepo- nas. Pudet de me ipfo afferre exemplum; fed quia tu te mihi tam faepe comparas, videtur neceffe. Mené
10 vnquam audiuifti gloriari, quod quicquam alium docuiffem ? Mené vnquam vlli, non dicam prsetuli, fed contuli? Nam quod, vt conuiciaris, me in quibuf- dam Angelo œquem, nondum puto tuam mentem eo ufque efle abalienatam, vt credas ; quia tamen agnofco
i5 permagnam efle pofle vim morbi, quid tibi conuicij iftius occafionem dederit, explicabo. Mos eft Philofo- phis, ipfifque Theologis, quoties volunt oftendere re- pugnare rationi, vt aliquid fiât, dicere illud ne quidem à Deo fieri pofTe; quem loquendi modum, pro captu
20 ingenij mei, paulo nimis audacem videri, non inficior ; eamque ob caufam, vt modeftius loquar, fi quid fimile mihi occurrat (poteft autem faepius in Mathe- maticis quàm in Philofophicis rébus occurrere), illud quod alij dicerent à Deo, ego tantum ab Angelo dico
25 fieri non poffe. Quod fi me idcirco Angelo aequem, pari ratione fe Deo square dicendi funt fapien- tiflimi orbis terrarum ; fumque admodum infelix, fi vanitatis fufpicionem effugere non potui, in eo ipfo in quo peculiarem modeftiam affedabam.
3o Caeterum multo plura pofTem fcribere ; fed nifi haec iuuent, plura non iuuarent. Iamque puto me abunde
�� �
