Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, III.djvu/446

La bibliothèque libre.
Aller à la navigation Aller à la recherche
Cette page n’a pas encore été corrigée

434 Correspondance. n. i??-'?».

ni bus dubitabit. Et fane nunquam negaui ipfos Scep- ticos, quaradiu aliquam veritatem clare percipiunt, ipfi fponte affentiri, nec, nifi nominc tenus &: forte etiam ' voluntate ac inftituto, in fuà illâ de omnibus dubitandi hîeiefi permanerc. Sed egi tantùm de ijs 5 quae meminimus nos antea clare percepiire. non de ijs quîe in praefenti clare percipimus, vt videre eft^ pag. 84 e»^' 344.

14. Quomodo mens corpori extenfo coextendatur, etfi non habeat vUam veram exrenfionem , hoc eft 10 vllam per quam locum occupet, atque aliud quid ab eo excludat, iam fupra exemplo grauitatis fumptœ pro qualitate reali explicui. Quod autem Ecclefiaftes, vbi ait hominem nihil habere iumento amplius, de cor- pore tantùm loquatur, etiam fupra oflendi ex eo quod i5 ftatim poftea feparatim agat de anima, his verbis : Quis noiiit Ji fpiritus Jilionim Adam &c.

Denique, ad dignofcendum vter concipiendi mo- dus lit imperfedior, & imbecillitatem mentis noftrae potius teftetur : an ille quo vniim quid fine alio conci- 20 père non pojfumu.s, vt inentem Jine corporc? an verô ille quo alteriitnim abfquc alio complète concipimiis? conli- derandum eft vter ex his duobus procédât a pofitiuû aliquâ facultate, cuius facultatis priuatio alterius fit caufa. Nam facile intelligetur realem efle mentis fa- 25 cultatem, per quam duas res, vnam abfque alià, com- plète percipit ; atque eiufdem facultatis priuationem, ob quam duas iftas res, confufe tantùm, inftar vnius apprehendit. Vt etiam in vifu maior perfedio eft, cum fingulas obiedi particulas accurate diftinguit, quàm 3o

a. Pages 70 et 28? de l'édition de 1642.

�� �