Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, III.djvu/456

La bibliothèque libre.
Aller à la navigation Aller à la recherche
Cette page n’a pas encore été corrigée

444 Correspondance. i, 3o'-

amplius refpondendo Syluij qujeftionibus, nifi forte vt pauciffimis verbis illi fignifices, tibi quidem eius litteras efle pergratas, eiufque fludium inuefligand?e veritatis, & gratias agere quod te potiffimum elegerit cum quo conferret; fed quia putas te abundè in tuis 5 prsecedentibus ad omnia, quee circa motum cordis pertinebant , refpondilîe , nuncque videtur tantùm difputationem ducere velle, atque ex vnâ quaeftione ad alias tranfire, quse res efle polîet infinita, rogare vt te excufet fi, alijs negotijs occupatus^ipfi non amplius lo refpondeas.

Initio enim, cum difputat an vense, contradae ad menfuram fanguinis quem continent, dicendae fint plenœ vel non plense^ mouet tantùm quaeftionem de nomine. i5

Ac poftea, dum petit fibi ollendi alligatum ferro fanguinem , & qusenam fit vera grauitatis natura ^, nouas quaeftiones mouet, quales imperitiffimus quifque plures polFet proponere, quàm omnium dodiflimus in totà vità diiloluere. 20

Cum ex eo quod languis ex venis in cor polîit inli- lire, infert venas ergo debere pulfare, facit aequiuoca- tionem in verbo infilire\ tanquam fi dixeris fanguinem falire in venis.

Cum in comparatione inflationis veficae notât ali- 25 quam dilîimilitudinem, quod lit violenta, & puer à patente fiflulà os auferat, nihil agit, quia nulla com- paratio in omnibus potcll conuenire; vt neque cùm

a. Lettre CCLII, pa^c 440, 1. o. ci avant.

b. Page 441, 1. 4.

c. Ib.. 1, S.

�� �