Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, III.djvu/537

La bibliothèque libre.
Aller à la navigation Aller à la recherche
Cette page n’a pas encore été corrigée

CCLXVIII. — 2 Février 1642.

��525

��» fluctuet, cohibeat; qui tamen suberi non infixus sit, sed intra foramen

» liberum motum praestet. Sit suberea raticuia D C, supra quam aquis

» fluctuantem ponatur magnes sphxricus H G E F exquisitissimae virtutis,

» eo situ, vt axis magneticus ad superficiem

» aquae prorsus normalis sit; quem situm exhi-

» bet EF linea axis magnetici. Hoc peracto,

» gyra raticulam subeream, et diligenter, vbi

» quieuerit, notabis, quisnam ex meridianis ma-

» gneticis lineae meridianas, iuxta quam exacte

» concha constitui débet, vti apparet ex lineâ

» N O, respondeat : si enim supra O perpen-

» diculum demittas, abscindet visus perpendi-

» culum in globo magnetico meridianum ma-

» gneticum F H E G, lineas meridianœ exacte

» correspondentem , quem et colore depictum

» tecum quocunque iueris portabis; est enim

» meridianus vniuersalis, vbicunque locorum

» meridianum praecîsè indicans. Nam in quam-

» cunque partem globum verteris, semper tan-

» dem hic depictus in globo meridianus supra

» lineam meridianam quiescet ; ita vt in quas-

» cunque terrae partes portaueris, et iuxta leges praescriptas intra aquas

» supra subeream raticulam libraueris, semper vbique locorum se sistat

» praecisè sub meridiano per verticem dati loci , cuius diameter lineam

» référât meridianam, transeunte. Experlmentum sanè pulcherrimum, et

» magni in nauticâ arte vsus. »

���CCLXVIII.

Regius a Descartes.

��Utrecht, 2 février 1642. [A. Baillet], La Vie de Monsieur Des-Cartes, tome II, p. i5o-i52.

Cette lettre, la 16' MS. de Regius à Descartes, est la réponse à la lettre CCLXVI, p. 491 ci-avant.

« M. Regius, qui croyait que le projet de réponfe qu'il auoit en- voyé à M. De/cartes étoit un chef-d'œuvre de modération, en ce qu'il i'étoit abjlenu d'y parler avec aigreur, & d'y faire mention des corol- laires & de l'appendice des théfes, fut ajfe^ furpris de la manière dont M. De/cartes luy en expliquait fes fentimens. Il alla trouver

�� �