CCCXXXIX. — 22 Janvier 1644. 95
rant ab illo quibufnam in tabulis iftas leges inuene- rit, qui fint il li difcipuli quibus eas praefcribo, & quibus argumentis aut teftibus probare poffit me ipfos Atheifmum docere, ac denique quamnam ei in-
5 iuriam vnquam fecerim, quidue caufie dederim ad tam infolenter & maledice fcribendum, non dubito quin ipfi omnis excufatio fit defutura.
Te vero, Ill ffime atque Excell ffime Domine, < in > maximis regni negotijs occupari afluetum, minutulis
10 his meis tricis non fine pudore ac reuerentiâ inter- pello. Sed quoniam ea, quae Vltraiedi iam gefla funt, caufam meam admodum notam & quaû publicam fecere, nonnihil ad honorem Galliae patriae meœ, cuius tu praecipuam curam hîc geris, referre puto, •
i5 <fi> nefanda illa crimina, de quibus accufor, fint vera, < vt > non mihi <par> catur, nec omnino ve- niam vllam aut gratiam cupio ; fed fi falfa, < & >, vt fane funt,falfi(îima ; ne in hifce regionibus, in quibus, iam per 1 $ annos eâ fiduciâ vixi, qu<â> me œquo
20 iure cum indigenis fruiturum efle fperarim, tanto- pere mihi obfit nomen peregrini, vt alijs impune li- ceat, omne genus atrociflimarum calumniarum in me conijcere, ac etiam ijs poftea vti ad pericula iudi- ciorum mihi intentanda, ego vero ne hifcere quidem
25 aufim, ad me iuftis & veris rationibus defendendum, quin protinus vt calumniator condemner. Ac prsete- rea fingularis illa humanitas, quâ iam me ante fup- plicem excepifti, adeo propenfum me reddidit ad te omni afFeétu & obferuantiâ colendum, vt non aegre
3o . patiar beneficijs tuis me obftringi, quia tibi omnia debere non recufo.
�� �
