Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, V.djvu/256

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

242 Correspondance, i. 262-16?.

quod fcitè de feipfo Ouidius ; aut niateriam non creajje, cùin fit diuifibilis in femper diitifibi'lia, ac proindè Deus nunquam pojjet abfoluere ac perficere hanc diuifionem . Pars enim Jemper refiat indiuifa, quamuis diuifibilis, atqiie ita perpétua eludiîur potentia diuina, nec plenè fe 5 exercere potefi,finemque for tir i.

Quarto, indefinitain tuam jnundi extenfiionem non inleh ligo. Extenfiio enim illa indefinita, vel fiinpliciter infinita efi, vel tantiim quoad nos. Si intelligis extenfiionem infi- nitam fiimpliciter, cur mentem tuam obficuras vocabulis 10 nimium fupprejfiis ac modefiis ? Si tantiim quoad nos in fii- nitam, reuerâ eritfiinita extenfiio; neque enim mens nofira aut rerum aut veritatis menfiura efi. Ac proinde, cum alla fiit fiimpliciter infinita expanfio, diuinœ r tique elfentiœ, materia tuorum vorticum à centris finis recedet, totaque i5 mundi machina in difiipatas atomos vagofque abibit pul- uifculos.

Atque fane eo magis hîc-admiror modefiiam tuam atque metum, quod adeo tibi caues à matériau infiinitudine, ciim particulas aclu & infiinitas & diuifias ipfc agnoueris, art. 20 34 & 35^. Quod ccrtè fil non feci[fes, extorqueri tamen poffe rideturhoc modo. Nam, ciim quantum fit in infimitinn diuifibile, partes aclu infiinitas habere oportet. Vt enim cultello alloue quouis infirumento corpus in partes pal- pabiles, qux non aclu funt taies, mechanicè diffecare pror- 25 fus ri'j/r,yrjj'iO'/^ finie impofiibilc ; ita vel mente quantitatem diuidere in partes toti re aliter aclu que non inexifientes, plané 71ao-;ov efi ac rationi abfonum.

Qiiibus infuper adiungi potefi, hypothefiin hanc, quàd mundus fiimpliciter ac reuerâ fiit infinitus. œqualem vim 3o

a. Piincipia Philosofhice pars II

�� �