1,292-29:'. DLIV. — 15 Avril 1649. j^j
Intermundium illud fuam haberet durationem, &c^.
Puto implicare contradidionem, vt concipiamus aliquam durationem intercedere inter deflruftionem prioris mundi & noui creationem. Nam, fi duratio- 5 nem iftam ad fucceffionem cogitationum diuinarum vel quid fimile referamus, erit error intelledûs, non vcra vUius rei perceptio.
Ad fequentia iam refpondi, notando extenfionem
quse rébus incorporais tribuitur, efle potentiae dun-
10 taxât, non fubflantise; quse potentia, cùm fit tantùm
modus in re ad quam applicatur, fublato extenfo cui
coexiftat, non poteft intelligi effe extenfa.
Dcum pojitiuè infinitum, id eji, vbiquè exijîentem, &c^. Ad penvltimas
. • 1 • -A Instantias.
Hocvbiquc non admitto. Videris enim hic infinita- i5 tem Dei in eo ponere, quod vbiquè exiilat; cui opi- nioni non affentior : fed puto Deum, ratione fuae po- tentiae, vbiquè efle ; ratione autem fuae eflentiae, nul- lam plane habere relationem ad locum. Cùm autem in Deo potentia & efl'entia non diftinguantur, fatiùs 20 efl'e puto in talibus de mente noilrâ vel Angelis, tan- quam perceptioni noflnc magis adaequatis, quàm de Deo ratiocinari.
Sequentes difficultates ex | eo praeiudicio mihi vi- dentur omnes ortae, quôd nimis aflueuerimus quafli- 25 bet fubflantias, etiam eas quas corpora efl^e negamus, tanquam extenfas imaginari, & de entibus rationis intemperanter philofophari, entis fiue rei proprie- tates non-enti tribuendo. Sed redè meminifle oportet,
a. Page ?o2, 1. i 3-14.
b. Page 304, 1. i5-i6.
�� �
