i84-i85. Secundo Responsiones. 165
poteft, non quôd indigeat ullâ caufâ ut exiflat, fed quia ipfa cjus natur^e immenfitas eft caufa five ratio, propter | quam nuUâ caufâ indiget ad exiftendum. 224
II. Tempus praefens a proxime praecedenti non 5 pendet, ideoque non minor caufa requiritur ad rem
confervandam,quàm ad ipfam primùm producendam.
III. Nulla res, nec ulla rei perfedio adu exiftens, poteft habere nihil, flve rem non exiftcntem, pro caufà fujE exiftentiac.
10 IV. Quidquid eft realitatis five perfedionis in ali- quâ re, eft formaliter vel eminenter in prima &. adœ- quatâ ejus caufâ.
V. Unde etiam fequitur, realitatem objedivam idearum noftrarum requirere caufam, in quâ eadem
i5 ipfa realitas, non tantùm objedive, fed formaliter vel emi|nenter, contineatur. Notandumque hoc axioma tam necelïariô elfe admittendum, ut ab ipfo uno omnium rerum, tam fenfibilium quâm infenfibilium, cognitio dependeat. Unde enim fcimus,exempli caufà,
20 cœlum exiftere ? An quia illud videmus ? At iftavifio mentem non attingit, nifi quatenus | idea eft : idea, 225 inquam, menti ipfi inhccrens, non autem imago in phantafiâ depida. Nec ob hanc ideam poflumus judi- care cœlum exiftere, nifi quia omnis idea caufam fuse 5 realitatis objedivae habere débet realiter exiftentem ; quam caufam judicamus efî'e ipfum cœlum, & fie de caetcris.
VI. Sunt diverfi gradus realitatis, five entitatis; nam fubftantia plus habet realitatis, quâm accidens
3o vel modus; & fubftantia infiniia, quâm finita. Ideoque etiam plus eft realitatis objedivae in ideâ fubftantiœ,
��2
�� �
