i68 OEuvRES DE Descartes. las-isg.
��Propositio III.
DE[ EXISTENTIA DEMONSTRATUR ETIAM EX E0 QUOD NOS IPSI HABENTES EJUS IDEAM EXISTAMUS.
Demonjiratio .
Si vim haberem me ipfum confervandi, tantu magis 5 haberem etiam vim mihi dandi perfeétiones quae mihi défunt (per ax. 8 & 9) ; illae enim funt tantùm attri- buta fubftantiae, ego autem fum fubftantia. Sed non habeo vim mihi dandi iftas perfediones ; alioqui enim jam ipfas haberem (per ax. 7}. Ergo non habeo vim 10 meipfum confervandi.
Deinde, non poiTum exiftere, quin conferver quan- diu exifto, five a me ipfo, fiquidem habeam iftam vim, 229 five ab alio ] qui illam habet (per ax. i & 2). Atqui exifto, & tamen non habeo vim meipfum confervandi, i5 ut jam jam probatum eft. Ergo ab alio confervor.
PrcCterea, ille a quo confervor, habet in fe forma- liter vel emincntcr id omne quod in me eft (per ax. 4). In me autem eft perceptio multarun^ perfedio- num qure mihi défunt, fimulque idese Dei j (per def. ao 2 &. 8j. Ergo eft etiam in illo, a quo confervor, ea- rumdem perfedionum perceptio.
Denique, ille idem non poteft habere perceptionem ullarum perfe6lionum quse ipfi defmt, five quas in fe non habeat formaliter vel eminenter (per ax. 7). Cùm jS enim habeat vim me confervandi, ut jam diélum eft, tanto magis haberet vim libi ipfas dandi, fi deeftTent,
16 Non à la lif^iic {2' édit.).
�� �
