i82 OEUVRES DE Descartes. 206-107.
Cùiu quis vult, vel timet, habct qiiidem imagincm rci quam timet, & aélionis quam vult; fcd quid ampliùs vo- lens vel timens cogilatione compleélitur, non explicatur. Etji quidem timor fit cogitatio, non video quo modo po- te Jl e (Je alia, quam cogitatio rei quam quis timet. Quid 5 enim ejl timor irruentis leonis aliud, quàm idea irruentis leonis, & effeélus f^quem talis idea générât in corde) quo timens inducitur ad motum animalem illum,quem vocamus fugam ? Jam motus hicfugœ non ejî cogitatio; quare rema- net, non ejjc in timore\aliam cogitationem prœter illam qucc 'o confijlit in fimilitudinc rei. Idem dici pojfet de voluntate. Prœterea affîrmatio & negatio non funt fine voce & appellationibus, ita ut animantia bruta non pojjint affir- mare neque negare, ne cogitatione quidem, ideoque nequc judicare; attamen cogitatio fimilis pote fî ejje in homine '5 251 (§> be/îid. Nam, cùm affirmamus hominem\currere, ion habemus aliam cogitationem ab ed quam habet canis vi- dens currentem dominum fuum ; nihil igitur addit afirma- tiovel negatio cogita t ionibus Jîmplicibus, niji forte cogi- tationem qudd nomina, ex quibus conjîat affirmatio, fint 20 nomina ejifdem rei in affirmante; quod non eji complccli cogitatione plus quàm rei fimilitudinem, fcd candem fi- militudinem bis.
Responsio.
Per fe notum eft aliud efle videre leonem & fimul 2 5 illum timere, quàm tantùm illum videre ; item aliud cfle videre hominem currentem, quàm fihi ipfi affir-
2G-27 uliud ellci quôd aliud eft (/" édit.). — 27 fibi ipil manque il" édit.].
�� �
