2 12-214- Objectiones Tertle. 187
aliud ejl quant dicere Deum ejje ex earum rerum numéro, quarum non imaginor originem. Sicut dicere Deum ejJc infinitum, idem ejï ac fi dicamus eum ejfe | in numéro earum rerum, quarum non concipimus fines. Et fie omnis 5 idea Dei excluditur; qualis enim efi idea fine origine & ter m in is?
Summe intelligentem. Quœro hic : per quant ideam D. C. intelligit intelleélionem Dei?
Summe potentem. Item per quant ideam intelligitur
10 potentia, quce efi rerum futurarum, hoc efi non exifien-
tium ? I Certe ego potentiam intelligo ex imagine, five 258
memoriâ aé}ionum prœteritarum, hoc modo colligens : fie
fecit, ergofic potuit facere; ergo exifiens idem fie poterit
ilerum facere, hoc efi, habet potentiam faciendi. Jam
i5 hœc omnia [uni ideœ quœ ortœ eJfe pojjunt ab objeélis externis.
Creatorem omnium quae exiant, Creationis imagi- nem quandam mihi ipfi fingere pojfum ex iis quœ vidi, velut hominem nafcenteni, five crefcentem velutex punûo
20 in figuram & magnitudinem quam nunc habet. Aliam ideam ad nomen creatoris nemo habet. Sed nonfufiîcitad probandam creationem, quôd imaginari pojjumus mundum creatum. Ideoque, etfi demonfiratum ejfet aliquid infini- tum, independens, fumme potens, &c. exifiere, non
a5 tamen fequitur exifiere creatorem. Nifi quis putet reéle inferri ex eo quôd exifiit aliquid quod nos credimus \creafie cœtera omnia, ideo mundum ab eo fui fie ali- quando creatum.
Prœterea, ubi dicit ideam Dei & ani\mœ nofirœ nobis 259
8 Après Dei, tton à la ligne exiflentium, à la ligne {ib.). — (/" et 2' édit.). — lo-u Après 2Z Après crtsitum, à la ligne (ib.).
�� �
