liiS OEuvREs DE Descartes. 214-315.
innatam ejfc, velim fcire fi animœ dormientium profundc fine infomnio cogitent. Si non, non habent eo tempore ideas ullas. Quare nulla idea efi innata; nam quod efi in- natum, femper adefi.
Responsio. 5
Nihil eorum quae Deo tribuimus, ab objedis exter- nis tanquam ab exemplari poteft efle profedum, quia nihil eft in Deo fimile iis quae funt in rébus externis, hoc efi corporeis : quidquid autem iis diffimile cogi- tamus, manifeflum eft non ab ipfis, fed a caufà iflius 10 diverfitatis in cogitatione noftrà proficifci.
Et qusero hîc quo pado ifte Philofophus intelleclio- nem Dei a rébus externis deducat. Quam autem ha- beam ejus ideam, facile explico, dicendo me per ideam intelligere id omne quod forma eft alicujus i5 perceptionis. Quis enim eft qui non percipiat fe ali- quid intelligere? ac proinde qui non habeat iftam for- 260 mam, five ideam intelledionis, quam | indefinite ex- tendendo, format ideam-' intelledionis divinae, & fie de cseteris ejus attributis ? 20
I Quoniam verô ufi fumus ideà Dei quae in nobis eft ad ejus exiftentiam demonftrandam, atque in hac ideà tam immenfa potentia continetur, ut intelligamus re- pugnare, fi Deus exiftat, aliquid aliud prœter ipfum exiftere, nifi quod ab ipfo fit creatum, plane fequitur, 25 ex eo quôd demonftrata fit ejus exiftentia, demonftra- tum etiam efle totum mundum, five res omnes a Deo diverfas, quœcunque exiftunt, ab ipfo effe creatas.
a. Voir t. III, p. 36i,l. 3.
�� �
