202 OEuVRES DE DeSCARTES. î3.-j33
dubito tamen utrum illius bafis quadratum sequale fit quadratis laterum ; non ergo ad illius effentiam per- tinet, quôd illius bafis quadratum aequale fit quadratis laterum.
Deindc, ctiamfi negavero quôd illius bajis quadratum 5 Jil œquale quadratis laterum, certus tamen remaneo quôd fit rcclan\gulus, & clara dijlinélaque remanet in meâ mente notitia, quôd unus ex illius angulis Jit reclus ; quo falvo, ne Deus quidcm cfficere pojfit ut non Jit reclangulus.
Non ergo id de quo dubito, immo quo fublato, ea mihi 'o remanet idea, ad illius ejfentiam pertinet.
281 I Prœterca, quoniam fcio omnia quae clare & diftinde intelligo, talia a Deo fieri pofTe qualia illa intelligo, fatis efl quôd poffim rem unam abfque altéra clare & diftinde intelligere, ut certus fim unam ab altéra qKq i5 diverfam, quia poteft a Deo feorlim poni. Ai clare & dijîincle intelligo hune triangulum ejfe reclangulum, abf- que eo quàd intelligam quadratum illius bafis œquale effe quadratis laterum; ergo faltem a Deo fieri potejî trian- gulus reclangulus, cujus bafis quadratum œquale non fit 20 quadratis laterum.
Non video quid lue refponderi pofit, nif illum liominem clare & di/lincle non percipere triangulum reclangulum. At undc liabeo me clariiis percipere naturam mentis meœ, quam illc percipiat naturam trianguli? JEque enim certus 25 ef ille triangulum in fcmicirculo Jiabcre unum angulum reclum, quœ cf nolio trianguli reclanguli, ac ego certus fum me cxifere, ex eo quàd cogitem.
Quemadmodum ergo ille in eo fallitur | quôd ad illius
282 trianguli naturam, j que m clare & difincle novit cffc ?)0 reclangulum, pertinere non arbitretur quàd illius bafs
�� �
