284 Œuvres de Descartes. 229-330.
quantum confiât Soient a nobis difiare, excequarique dia- metrofuâ tôt illis terrenis feniidiametris .
Et capere vis hujufce ideœ nihil a naturâ cjfe infitum ?
397 Illam require ex cœco nato. Expcn'ere \primùm non ejfe in illius mente coloratam aut lucidam ; experiere deinde nequc 5 eJfe rotundam, nifi quis illum monuerit, ipfeque prius cor- pus rotundum manibus attreélaverit ; experiere denique non ejje tantam, nifi v,el ratione, vel authoritate motus prœaccepîam ampliaverit .
Quanquam, ut ifiud interjiciam, quœfo te: nos ipfii, qui 10 loties Soient confpeximus, qui toties apparentent ejus dia- metrum obfervavimus, qui toties de verâ ratiocinatifumus, quœfo tCy inquam, habemufne aliam, quant vulgarem ima- ginent Solis? Colligimus quidcm ratione e[fe Solem ma- jorem terra centum fexaginta & pluribus vicibus : at i5 pro\plerea ideamne tant vafii cotporis habemus? Amplia- mus liane fime fenfibus acceptant, quantum pojjumus ; con- tendimus mcntem, quantum poffumus. Al nihil tamen aliud, quàm icnebras nieras nobis facimus; & quoties liabere difiinclam de Sole cogitationem volutnus, oportet mens 20 redeat adfpcciem, quant inlercedenle oculo accepit. Suffî-
398 cil illi,fi non abnual, quin Sol reverâ [major fit, quin,fi oculus propius admoveatur, ampliorem ideam adepturafit ; & inlcrea tamen quantam obtinel, ad tantam attcndat.
4. Agno/cens deinde inœqualitatem & direrfitatem idea- 25 runi : Procul dubio, inquis, illse quae fubftantiam mihi exhibent, majus aliquid funt, atque, ut ita loquar, plus rcalitatis objeâiva; in fe continent, quàm illa^, quic lanuirn niodos live accidentia rcpntfentant. Et rurfus il la, pcr quam fummum aliqucm Deum, aeter- io num. intinilum, omnipotentem, rerum omnium, quse
�� �
