j^S OEuvRES DE Descartes. 396-397.
tenfa ejî. Seu aliunde imprejfa eji, quia necejfarium fejn- per eft, ut reprcefentet corpus extenfum, oportet adhuc ut habeat partes, & perinde extenfajit. Alioquin certe,fipar- tibus careat, quomodo partes reprœfentabit ? Si extenjione, quomodo retn extenfam? Si figura, quomodo rem figura- 5
479 tam ? Si I pofitione, quomodo rem habentem fuperiores, inferiores, dextras, finifiras, obliquas partes ? Si varie- tate, quojnodo colores varias &c. ? Non ergo videtur idea extenfione prorfus carere ; nifi vero careat, quonam modo
tu, fi inextenfa fueris, illifubjicieris ? Quomodo illam tibi 10 aptabis ? Quomodo ufurpabis ? Quomodo fenfim oblite- rari evanefcereque tandem experieris ?
Deinde, quod fpeélat ad ideam tui, nihil efi addendum ad ea quœ jam dicîa funt, ac in Meditationem prœfertim fecundam. Exinde enim evincitur, tantiim abejfe ut\ ideam i5 tuî claram difiinclamque habeas, quin penitus nulLvn habere videaris. Quippe quia, tametfi agnofcas cogitare te, nefcias tamen qualis res fis, quœ cogitas; adeo ut, ciim fola hœc operatio nota fit, lateat te tamen quod efi prœci- puum, fubfiantia nempe, quœ operatur. Unde fuccurrit 20 comparatio, quâ dici potes fimilis cœco, qui, calorem fen- tiens, admonitufque eum efie a Joie, putet Je habere cla- ram & difiinclam ideam Jolis, quatenus, fi ex eo quœratur
480 quidjit Jol, reJpon\dere pojfit : efi res calejaciens.
Sed, inquies, heic addo, non tantiim quàdfim res cogi- 25 ta.ns,Jed etiam, quod tes non extenfa. Verumtamen, ut taceam fine probatione id dici, ciim in quœfiione tamen fit, quœjo primiim : idcircone ideam tuî claram & difiinûam habes? Dicis te non extenjam : dicis quid non fis, non verà quid fis. An ad liabendum claram difiinéïamque, Jeu, 3o
24 Après calefaciens, non à la ligne {i" et s' édit.).
�� �
