j^2 Œuvres de Descartes. 411-414.
Quam I deinde habes rationem ut dicas non opus fuijjfe tanto apparatu ad probandum me exijlere} Certe ego ex his ipfifmet tuis verbis optimam mihi videor habere rationem judicandi, nondum me ibi fatis ma- gno apparatu ufum fuiffe, quandoquidem efficere 5 nondum potui ut rem rede intelligas. Cùm enim ais me idem potuijfe ex quâvis aliâ meâ aéîione colligere^, multum a vero aberras, quia nullius meae adionis omnino certus fum (nempe certitudine illâ Metaphy- licâ, de quâ folâ hîc quaellio eft), praeterquàm folius 10 cogitationis. Nec licet inferre, exempli caufâ : ego ambulo, ergo fum, nifi quatenus ambulandi confcien- tia cogitatio eft, de quâ folâ hsec illatio eft certa, non de motu corporis, qui aliquando nuUus eft in fomnis, cùm tamen etiam mihi videor ambulare ; adeo ut ex i5 hoc quôd putem me ambulare, optime inferam exi- ftentiam mentis quse hoc putat, non autem corporis quod ambulet. Atque idem eft de caeteris. 501 \i. Incipis deinde non injucundâ profopopeiâ me, non amplius ut hominem integrum, fed ut animam 20 feparatam , interrogare " ; quo me videris admonere hafce objediones, non a mente fubtilis Philofophi, fed a folâ carne, fadas fuifle. Quaefo te igitur, ô caro, feu quocunque velis nomine | cenferi, habefne tam parum cum mente confortii, ut advertere non potue- 25 ris quandonam emendavi illam vulgi imaginationem, per quam fingitur id quod cogitât, efle inftar venti fimilifve corporis ? Fmendavi enim illam profedo,
a. l'âge 2^9, 1. i-iî.
b. Ibid., 1. 3-4.
c. Page 260, 1. 18.
�� �
