Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, VII.djvu/439

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

QuiNT/E Responsiones. 409

��CONCLI

CoNci-usio (p. 346, 1 . I ) 317

Responsio (p. 390, 1. 20) ' 17

Instantu.

FuifTe objeclioncs ablque duplicitate. Aclum non de rerum Vcri- tatc, l'ed de Ratiociniorum vi. Bcnevolcntix teftatio grate cxcipitur ac refertur 3 18

��1-INIS.

��IV

��Après cet Index, la Disquisitio commence par l'en-tête, que Gassend a mis à ses Objections, et qu'on peut très bien appeler Scribendi occasio : « Bcavit me Mersennus noster. . . » (Ci-avant, p. 256, !. 12.) Vient ensuite la Réponse de Descarics à ce préliminaire : « Tarn eleganti et accurata... >■ (Page 347, 1. 3.) A cela Gassend réplique par une Instance, divisée en plusieurs parties; la première porte en marge ce titre : Instandi nécessitas. Elle donne des détails intéressants sur les circonstances de cette polémique. Nous la reproduisons donc ci-dessous :

« Prodicrc e pr;tlo fuperiorc autumno" tuce illx Meditationcs, quarum " cxenipluni MS. Merfennus mecum communicàrat. Adjuncla iis luit " Objeiilionum Refponiioiiumque congeries, quas me, cùm ad te fcribe- " rem, legilVe haud vere fupponis : quippe oblatas a Merfenno viderc pror- ■> fus nolueram, ne prxoccupatus accederem ad Meditationum examen. ■• CaL'tera inter tibi Objecta, meam quoque Epillolam l'atis prolixam " cditam vidi. Rcfponfioncm poUquàm pcrlegi, mirari latis non potui, " quo erga me gcnio fueris animaïus. Nani quod conl'cripta quidem a me

■ iliiccifacienda cenfueris, eiiam niihi pro votis fuit, qui nihil meum ta. ni x'ilimo, ut habendum prctii alicujus putcm. At non potui majorem quendam non deliderare candorem, quo, (i nihil tibi videbatur alicujus

■ elle momenii, dcbebas potius filentio tenebrifque involvere, quàm pro- « palando lie infultare. Ego certè ad te, non ultrô, fed rogatus perfcrip-

a. La i'" édition des Meditationes. à Paris, chez Michel Soly, porte cette date : ■ Acheué d'imprimer, lé 28 Aoust 1641. ' — La Disquisitio Metaphysica de Gassend, publiée d'ailleurs en 1644 seulement, se termine ainsi : " Parisiis, Eidib. Mart. MDCXLIL >

Œuvres. II. 32

�� �