462 OEuvRES DE Descartes.
quia foli prudentes rede diftinguunt inter id quod ita percipitur, & id quod taniùm videtur vel apparet, nolo mirari quod vir bonus unum pro altero hîc Tumat. Cl Alque illud ejî dubitare, in orhem ferri &c. Dixi du- 5 biorum non majorem habendam effe rationem quàm fi omnino falfa effent, ut ab illis cogitatio plane avo- cetur, non autem ut modo unum, modo ejus contra- rium affirmetur. Sed nuUam author nofter occafionem cavillandi non quccfivit. Intérim verô notatu dignum 10 eft, ipfum hîc in fine, ubi ait fe brevem facere dodrinae meîe fyllabum, nihil eorum mihi tribuere, quae in pr?e- ccdentibus aut fequentibus reprehendit vel irridet, ut nempe fciamus illum ifta tantùm mihi per jocum atfinxilVe, non feriô credidilTe. i5
Responsio.
Rcfp. I . Si Icx illj, in velligando vero, id quod vel niinimiun duhiLilionis hahct pro fjlfo habcndiim cjî, fie inlcUigatiir : ciim vejîigainus quidjit certuni, non dcbc- 17 ;////.v ullo modo nili iis, quœ non funt \certa, .lut quœ 20 habcnt diibilationi.s aliquid, légitima cJl, ujii reeepta, &^ communijjiina apud omnes Philo foplios.
Rcfp. 2. Si i/c'?v7 Icx itj intclligatur : ciim vcjligamus quid /il eerlum, lU debemus rcjiccre omnia quj.' ccrlj non finit, .iitt ciliqito modo diibi.i. iil illis nullo paclo iitj- 21 ///;//•, adeoque ea fpeclemiis pcrindc quj/i non clfcnt, aut patins ea non fpeelemus omnino, fed cib iis penilu.s abdu- eaniu.s animum. légitima quoque ejh tuta. tritaque eliam
u. l'auc 4S8, I. j2.
�� �
