4/2 OEuvREs DE Descartes.
Barbara reéle concluait. » Item : « Sum aliquid conjlans ex corpore & anima ». Ac,/î mihi licet ex vultu & voce conji- cere, ne qu idem ipfe tu, qui ducem te cœteris prceBes, qui viam munis, immunis es aformidine. Age ingénue & can-
T dide, ut foies; an Jînc fcrupulo hoc vêtus abdicas : « Habeo 5 ideam claram & dijîinclam Dei » ? An illud : « Id omne
V verum ejl, quod valde clare & dijîinéîe percipio n} An ijlud, « Cogitare, nutriri, fentire, minime pertinent ad corpus, fed ad mentem » ? Quid fexcenta id genus perfequar? De iifdem ferio anquiro, refponde, amabo te. Potes, hoc 'o in exitu veteris Philofophiœ & in aditu novœ, hœc excu- tere, exuere, ejurare v élut f al fa, aio ex animo? An dices & pones oppojitum : « nunc, modo non habeo ideam cla- ram & dijlinéîam Dei » ; « maie haéîenus credidi nutriri, cogitare, fentire, ad corpus minime pertinere,fed ad men- ' 5
29 tcm » ? Sed 6 me pro\pofiti immemorem ! Quid feci? Tolum me tibi principio commiferam, me focium, me dif- cipulum, & ecce hœreo in aditu, & meticulofus, & obfîi- natus. Ignofce ; pcccavi largiter, & tenuitatem ingenii mei probavi dumtaxat. Debueram, omni metu pofîto, in abdi- 2° cationis caliginem intrépide me inferre, & hœfi, & refiiti. Compcnfaho, fî parcis, & fadum maie, amplâ ac libéra li manumiffionc veterum omnium, plane delebo. Abdico, ab- jura vetera omnia. Nec œgre feres, fi cœlum, aut terram, quœ nulla effe vis, non obtefîer. Nihil efî omnino, nihil. 2 5 Age, pra.'i,fequor. Te fane facilem I Sic prœirc non renuis.
NoT.t:. I Quœ antchac fcivi, cïim dubia fnt^. Hic poluit fcivi
a.^ Pam; 466. 1. 26.
�� �
