i3-i5. MeDITATIONES. SeCUNDA. 2j
meipfum tanquam manus non. habentem, non ocu- los, non carnem, non | fanguinem, non aliquem fen- fum, fed haec omnia me habere falfô opinantem : manebo obflinate in hac meditatione defixus, atque
5 ita, fiquidem non in poteftate meâ fit aliquid veri co- gnofcere, at cette hoc quod in me eft, ne falfis aflen- tiar, nec mihi quidquam ifte deceptor, quantumvis potens, quantumvis callidus, poffit imponere, obfir- matâ mente cavebo. Sed laboriofum efb hoc inftitu- 16
10 tum, & defidia qusedam ad confuetudinem vitae me reducit. Nec aliter quàm captivus, qui forte imagi- nariâ libertate fruebatur in fomnis, quum poftea fu- fpicari incipit fe dormire, timet excitari, blandifque illufionibus lente connivet : fie fponte relabor in ve-
'5 teres opiniones, vereorque expergifci, ne placidse quieti laboriofa vigilia fuccedens, non in aliquâ luce, fed inter inextricabiles jam motarum difficultatum tenebras, in poflerum fit degenda.
��Meditatio II.
ao De natura mentis humanœ : quàd ipfa Jit
notior quàm corpus.
In lantas dubitationes heflernâ meditatione conjec- tus fum, ut nequeam ampliùs earum oblivifci, nec vi- deam ta|men quâ ratione folvendae fint ; fed, tanquam
14 fie] hîc (/« édit.). — 19 II] secunda (/" édit.). a. Voir t. III, p. 297, 1. 22.
�� �
