C2 OEuvRES DE Descartes. 48-4?.
ut exiftam talis naturse qualis fum, nempe ideam Dei in me habens, nifi rêvera Deus etiam exifleret, Deus, inquam,ille idem cujus idea in me eft, hoc eft, habens omnes illas perfediones, quas | ego non comprehen- dere, fed quocunque modo attingere cogitatione pof- 5 fum, & nullis plane defedibus obnoxius. Ex quibus fatis patet illum fallacem eiïe non poffe; omnem enim fraudem & deceptionem a defedu aliquo pendere, lumine naturali manifeftum eft.
Sed priufquam hoc diligentius examinem, fimulque 10 in alias veritates qux inde coliigi poffunt inquiram, placet hîc aliquandiu in ipfius Dei contemplatione immorari, ejus attributa apud me expendere, & im- menfi hujus luminis pulchritudinem, quantum cali- gantis ingenii mei acies ferre poterit, intueri, admi- i5 69 |rari, adorare. Ut enim in hac folà divinae majeftatis contemplatione fummam alterius vitse fœlicitatem confiftere fide credimus, ita etiam jam ex eâdem, licet multo minus perfedâ, maximam, cujus in hac vitâ capaccs fimus, voluptatem percipi pofle experimur. 20
��Meditatio IV. De vero & falfo.
Ita me his dicbus affuefeci in mente a fcnfibus abducendà, tamquc accurate animadverti perpauca
4-G quas. . . poffiim cuire parenllièscs {/" édit.). — 21 IV] quarta (r cdil.).
�� �
