54-56. Médit ATioNES. — Quarta. 57
alla in me funt | tam perfeda aut tanta, quin intelli- gam perfecliora five majora adhuc effe pofle. Nam fi, exempli caufà, facultatem intelligendi conûdero, fta- tim agnofco perexiguam illam & valde finitam in me 5 effe, iimulque alterius cujufdam multo majoris, imô 6« maximae atque infinitae, ideam formo, illamque ex hoc ipfo quôd ejus ideam formare poffim", ad Dei naturam pertinere percipio. Eàdem ratione, fi facultatem recor- dandi vel imaginandi, vel quaflibet alias examinem,
10 nullam plane invenio, quam non in me tenuem & cir- cumfcriptam, in Deo immenfam,effe intelligam. Sola eftvoluntas, five arbitrii libertas, quam tantam in me experior,ut nuUius majoris ideam apprehendam; adeo ut illa praecipue fit, ratione cujus imaginera quandam
i5 & fimilitudinem Dei me referre intelligo. Nam quam- vis major abfque comparatione in Deo quàm in me fit, tum ratione cognitionis & potentiœ quse illi ad- jundae funt, redduntque ipfam magis firmam & effi- cacem, tum ratione objedi, quoniam ad plura fe ex-
20 tendit, non tamen, in fe formaliter & prsecife fpedata, major videtur; quia tantùm in eo confiftit, quôd idem vel facere vel non facere (hoc efl affirmare vel negare, profequi vel fugere) poffimus, vel potius in eo tantùm, quôd ad id quod || nobis ab intelledu proponitur affir- 67
2 5 mandum vel negandum, five profequendum vel fu- giendum,ita feramur, ut a nullâ vi externâ nos ad id determinari fentiamus. Neque enim opus eft me in
- utramque partem ferri poffe, ut ûm liber, fed contra, quo magis in unam propendeo, five quia rationem
a. Voir t. V, p. i58.
b. Ib., p. 1-58.
Œuvres. II. 8
�� �
