187-189. Ad G. Voetium. 12c
num confilia non cures, &, tanquam fi cum Deo loqui foleres, ex proprio pedore décréta tua depromas , fed miracula tibi hadenus defuerunt, & didici ex tuis fcriptis nullos his fœculis juxta veftram religionem 5 agnofci in Ecclefîâ taies Prophetas, qui fcilicet edant miracula, & quibus in omnibus fit credendum.
Atque idcirco non opus erit, ut examinem, quid noftris aliifve, qui à vobis hac in parte dirTentiunt, pofïit concedi. Satis eft quôd intelligatur, te nec efle
10 ab errandi periculo immunem, nec ullum privilegium habere fupra cseteros omnes religionis veftrae Mini- ftros. Hinc enim fequitur, fi tibi liceat Magiftratuum fada coram populo ex propriâ tuâ authoritate repre- hendere, i|dem etiam omnibus aliis licere ; ac cùm
i5 errare poflitis, & fint quot homines tôt fententise, nullum alium inde frudum expedandum effe, quàm turbas & confufionem. Quse mala in Republicâ tam potenti, tam multis membris confiante, ac cujus falus omnis à concordiâ dependet, quàm diligentiflime prae-
20 cavenda elle nullus ignorât. Sed ne intérim Charitatis oblivifcamur, quemadmodum folemus amicis condo- nare quidquid in nos peccent, quandiu judicamus eos reverâ nobis effe amicos, contra autem in illos magis irafci, quos agnofcimus amicitiam fimulare ut nos
25 laedant, quàm in aperte nocentes : ita, fi quando Theo- logus vere pius, & quem conftet nullo alio duci affedu quàm Charitatis, limites officii fui excédât, facile poterit excufari; fed fi quis, vultu ac verbis | fimulans pietatem, fadis ipfis nihil aliud quàm malignitatem &
3o dominandi lubidinem oftendat, omnino eft coèrcendus.
6 Non à la ligne (1" édit.).
�� �
