217-218. Apologetica. 291
Thuillerie, qui promptiffimum in me juvando fe praeftitit, ut & ge- neratim reliqui omnes quos compellavi ; atque fie facillime obtinui quod volebam.
Sed nihil aliud petieram, quàm fufflaminari impetum extraordina- riae a&ionis, in cujus primordiis credebam adhuc vos verfari, plane nefeius fententiae quam aiunt Vos jam anteain me tuliffe. Nihil iftius inaudivi, nifi poft aliquot feptimanas, cùm cafu delapfus in confortium nobilium quorundam & generoforum illorum animorum, qui ftu- dio juftitise ducuntur, quamvis nullam familiaritatem contraxerint cum iis quos lsefos putant, ab illis audivi promulgatam fuiffe contra me Veftro nomine fententiam, quà duo illa feripta, in quibus de Voetio loquutus eram , tanquam libelli famofi damnabantur. Et quoniam vix poteram id mihi perfuadere, eo quôd haberem in veftrâ Urbe amicos, qui id mihi non renunciarent, licet | antea in tempore monuiffent de Edifto veftro promulgato i3 Junii, refponfum fuit, illam promulgationem i3 Junii faclam fuiffe longe celebriori ritu quàm alias folet, majori cum populi convocatione, fuifleque ediftum illud typis deferiptum, affixum, & fedulô per praecipuas hujufce Belgii fœderati Civitates tranfmiffum, ut mirum non fuerit id mihi innotuiffe; fed poft refponfionem meam, plane ftylum & ordinem agendi" fuiffe immutatum, meofque adverfarios tam follicite caviffe, ne refeiretur id quod contra me moliebantur, ac fi confilium fuiffet clancularium b de hoftili quâdam urbe intercipiendâ : voluifle tamen eos quafdam formalitates, uti loquuntur , obfervari, eâque de caufû fententiam quam à Vobis erant confecuti, è Curiâ recitatam fuiffe, fed horâ folitâ, & poft alia feripta, & cùm judicabatur id à nemine eorum à quibus prsemoneri potuiffem animadverfum iri. Verùm non ita follicitos fuiffe refpe&u citationum veftri Prastoris quas erant fequuturœ; utpote cùm reputarent me, licet prœmonitum, nullâ ratione illi malo medicam manum adhibere poffe, eo quôd, libris meis jam damnatis, & me perfonaliter citato, fequutura effet fen- tentia ob vadimonium non obitum, qua; nihil fonaret molliùs, quàm exilio me gravique œre muldandum, & libros meos flammis ultri- cibus d abfumendos. Quin affirmant nonnulli (Ult.pat., pag. 407)' Voetium jam in anteceffum tranfegijfe cum carnifice, ac Jlipulatum
a. « Et ordinem agendi » addition. Voir p. 218, 1. 10.
b. « Clancularium » idem. Même page, 1. 12.
c. « Uti loquuntur » id., 1. 14.
d. « Ultricibus » id., 1. 29.
e. Parenthèse ajoutée. Voir p. 219, 1. 1.
�� �
