66
��Principiorum Philosophie
��58-5 9 .
��XLII.
Probatio po/lerioris partis.
��XLIII. In quo conjijlat vis cujufque corporis ad agendum vel refiften- dum.
��autem ulla, quœ motum ipfum tollat vel minuat, quia motus motui non eft contrarius : hinc fequitur illum idcirco minui non debere.
Demonftratur etiam pars altéra ex immutabilitate operationis Dei, mundum eàdem aétione, quâ olim 5 creavit, continué jam confervantis. Cùm enim omnia corporibus fint plena, & nihilominus uniufcujufque corporis motus tendat in lineam redam, perfpicuum eft Deum ab initio, mundum creando, non modo diver- fas ejus partes diverfimodè moviiïe, fed fimul etiam 10 effechTe, ut unae alias impellerent motufque fuos in illas transferrent : adeô ut jam, ipfum confervando eâdem adione, ac cum iifdem legibus cum quibus creavit, motum, non iifdem materiae partibus femper infixum, fed ex unis in alias prout fibi mutuô occur- i5 runt tranfeuntem, confervet. Sicque haec ipfa crea- turarum continua mutatio immutabilitatis Dei eft argumentum.
Hîc verô diligenter advertendum eft, in quo confi- ftat vis cujufque corporis ad agendum in aliud, vel ad adioni alterius refiftendum : nempe in hoc uno, quôd unaquseque res tendat, quantum in fe eft, ad perma- nendum in eodem ftatu in quo eft, juxta legem primo loco pofitam a . Hinc enim id quod alteri conjundum eft, vim habet nonnullam, ad impediendum ne dif- jungatur; id quod difjundum eft, ad manendum dif- jundum ; id quod quiefcit, ad perfeverandum in fuâ quiète, atque ex confequenti ad refiftendum iis omni- bus quce illam poffunt mutare; id quod mo|vetur, ad perfeverandum in fuo motu, hoc eft, in motu ejufdem 3o
a. Art. xxxvn ci-avant, p. 62.
��20
��2J
�� �
