Page:Pierquin - Le Poème anglo-saxon de Beowulf.djvu/36

La bibliothèque libre.
Cette page a été validée par deux contributeurs.
18
beowulf

loquitur, appulsus navi sine remige puerulus, posito ad caput frumenti manipulo, ideoque Sceáf nuncupatus, ab hominibus regionis illius pro miraculo exceptus, et sedulo nutritus, adulta ætate regnavit in oppido quod tunc Slaswic, nunc vero Haitheby appellatur : est autem regio illa Anglia vetus dicta, unde Angli venerunt in Britanniam inter Saxones et Gothos constituta » (Gul. Meld., livre II, ch. II).

Une autre chronique importante (Bib. Publ. Gg. IV, 25) confirme ces mêmes points de la légende :

« In nomine Domini nostri Jesu-Christi. Incipit linea Saxorum et Anglorum, descendens ab Adamo linealiter usque ad Sceáfeum, de quo Saxones vocabantur, usque ad Hengistum, et ab Hengisto usque ad Edwardum quartum regem Angliæ post conquestum, breviter compilata. Iste Sceáfeus, ut dicunt, sive quia fortuna commissus, sive aliud quid causa fuerit hujus rei, ad insulam quandam Germaniæ, Scandeam nomine, appulsus, puerulus, in nave sine remige, inventus est ab hominibus dormiens, posito ad caput ejus victui frumenti manipulo, exceptusque (pro) miraculo, cognominatus ex rei eventu Sceaff quod latine dicitur, manipulus frumenti. Solicite ergo educatus, etc. ».


IV

Le nom de Beowulf se rencontre sous ces formes : Beo, Beu, Beau, Beawa, Beowius, Beo, Beowinus, Boerinus, Bedwius, Beaf, Beir. La forme Beo ou Bewod se retrouve dans le saxon primitif, ainsi : benno, Segetum. Helj, 79, 14 ; en bavarois : Bau, Seges ; bewod, messis ; la forme teutone : bouwt, messis, wijnbouwt. Beowulf de guerrier serait donc devenu une sorte de dieu, protecteur des champs et de la fertilité.