22e EXERCICE
La conjugaison. — Temps composés.
Nun li diras al mi la veron. — Hieraŭ li diris al mi la veron. — Li ĉiam diradis al mi la veron. — Kiam vi vidis nin en la salono, li estis dirinta al mi la veron. — Li diros al mi la veron. — Kiam vi venos al mi, li estos dirinta al mi la veron. — Se mi petus lin, li dirus al mi la veron. — Mi ne farus la eraron, se li estus dirinta al mi la veron. — Kiam mi venos, diru al mi la veron. — Kiam mia patro venos, estu dirinta al mi la veron. — Mi volas diri al vi la veron. — Tuj kiam mi estos ricevinta vian leteron, mi foriros. — Se mi estus aŭdinta tion, mi ĝin dirus. — Kiam mi estis kolektinta la sumon, mi aĉetis novan libron. — Estas necese ke vi estu fininta vian laboron, antaŭ ol mi revenos. — Mi dezirus ke vi estu vidinta lin antaŭe. — Kiam li estis estinta tre obea, mi rekompensis lin[1].
salono salon.
tuj kiam aussitôt que (aussitôt quand).
foriri partir.
kolekti amasser, réunir.
sumo somme.
necesa nécessaire.
obea obéissant.
- ↑
On consultera avec utilité le Commentaire à la page 105 (Le passé) et à la page 108 (Temps et formes d’antériorité). — Pour le verbe être, voir ce que nous disons page 23, à la fin de la note et dans le Commentaire, pages 50, 51.
Mais ceci ne vise que le moment où l’on refera, en thème, la version de cet exercice.
