Page:Bossard - Gilles de Rais dit Barbe-Bleue, 1886.djvu/457

La bibliothèque libre.
Cette page a été validée par deux contributeurs.
iv
PROCÉDURE CRIMINELLE

Nos igitur, nolentes talia tam nephanda, ac etiam talem morbum heresis, qui « velut cancer serpit » nisi subito extirpetur, sub dissimulacione pertransire, quin ymo circa illa remedia oportuna celeriter apponere cupientes, vobis et cuilibet vestrum tenore presencium precipimus et mandamus quatinus, alter vestrum ad hoc alterum non expectans nec unus per alium se excusans, citetis peremptorie unoque edicto peremptorio coram nobis vel officiali nostro Nannetensi, ad diem lune post festum Exaltacionis sancte Crucis decimam nonam mensis septembris, prefatum nobilem virum, dominum Egidium de Rays, militem, subditum et justitiabilem nostrum in hac parte, quem nos etiam tenore presencium sic citamus, nobis et promotori causarum officii curie nostre Nannetensis, hoc etiam promoventi et prosequenti, ad obicienda etiam in causa fidei responsurum, ut jus erit : quo facto, has nostras presentes litteras reddite, seu alter vestrum reddat debite executas.

Datum die martis precedente[1], tertia decima dicti mensis septembris, anno Domini millesimo quadringentesimo quadragesimo.

Sic signatum : De mandato dicti domini episcopi, Johannes Guiole, transcripsi.

Ego, Robinus Guillaumet, clericus, Nannetensis diocesis notarius publicus, preinsertas litteras contra dictum Egidium, militem, baronem Radesiarum, in eisdem litteris ex adverso principaliter nominatum, per me in propria apprehensum, anno supradicto, die quarta decima dicti mensis septembris, executioni debite demandavi, modo et forma quibus fieri mandabatur per easdem.

    liberos trucidasse, etc.) qui ne relèvent pas de la juridiction ecclésiastique et dont la juridiction ducale aurait dû se saisir la première et exclusivement. La juridiction ducale, au contraire, n’intervint qu’accessoirement et après l’ouverture de la procédure canonique. Nous publions plus loin les enquêtes auxquelles elle fit procéder par un de ses notaires à partir du 18 septembre, jour auquel Gilles de Rais se rendit à la citation de l’évêque. Il semble qu’elle craignit de se mettre en avant. Il est à remarquer aussi que l’évêque lui-même intervient avec l’appui du vicaire de l’inquisiteur général.

    Au cours des débats on releva contre Gilles de Rais un nouveau délit, d’une nature purement ecclésiastique, qui devint un nouveau chef d’accusation sur lequel Gilles subit également une enquête et une condamnation : la violation des immunités ecclésiastiques.

  1. Il semble résulter de cette indication que la citation ne fut officiellement rédigée qu’après que Gilles de Rais s’y fût rendu.