Page:Bouquet - Recueil des Historiens des Gaules et de la France, 11.djvu/842

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

> > 1 1 1 1 :I,<<Sf :~1~ ?~ :t ;P~}~

EX MIRACULIS S. BENEDICTI ABBiTIS. 

Tl.

Adtocalm

malus j>um*

tur. ·

XI..

Servoruiii

anlitfiiortnn

«on<titio.

l’ivùrrTU.

Peiiiierf

l

s

(̃tintentio

île «crvo

’fl fi.

nila.

~`w

I

i I

!B 1 
~rh 

v

nW



,D

,g

•• multimoda opiuioaure/ • /̃ vulgi perceUeret. Unde in ter cetera stm prsecepit djentibwL ut insuprà fato agi», Germiniaco scilicet, inultum èarum aviutn agmen pavones nomiftantur, sibi aggregarent, etc. ^°* tn territorio /Portiano est quidam ager Arvini-curtis vocabulo, ab h», monasticap religionis instit.utpre per longa tempora possessiis curas ani Advocatus dicebatur Adclardus. Hic cùm tutari et defendere sibi crédita de ! buisset, magis ipse pessumdare et deterere institit quàm ab aliorutn violenta eripere.< Denique cuidam mulierculae aliquid abstulerat, qua- currens ad Ecclesiam, sublatisque quibus operiebatur lineis, altare diutissimè flagris (a) ceddit, increpans quasi praesentem trem Bcnedietum his verbis Bénédicte veto, stissime piger, letargice, quid agis ut quid -dormitas ? quid tuos tantis subjaçère servos improperiis finis ?.1 Nec diu remoratus Dominus retribuh impio juxta suam impietatem. Namque una dieriuii aùdiens suos ad locum otà erat, projxTare bostés ; equum ascendens. à quibus Jiostibus) fugatus. ferruin ejus hastic (quam gestabat]. versus siium incautiùs reduxit guttur, (]um rivum [qui Minio vocaturj transire gestit, lanceam in siium guttur demersit : nx«que exaininis effectus, etc.

Memoratus bbas*. Hugo quendam virum «le fitmilia- Patris Benedicti nomine Letardum Tescelino concesserat Petverensi ut tam ipse, quàm’ al» e« progeniti perpétué ipsi faimilarentur obsequio servili qui factus dominus illius obtinuit cum non paucis diebus. Interpellatus autem idem vii nohilis post longum tempus a quodam suorum niilitum Ingi-anno nemine, ut siipradictum servuni ci jun» benefieii donaret, anniijt. In^rannus quo(|ur obiens (i,lio m 10 Iseinbardo ipsum possideuduin reliquit. Gemiit autem [ii-rrtiitus l.ot.iiilus liliiiin nomine Rutbertum quem lscmbardtis, ut puta I |n !>riiini verriaeuliim, in sua aluit et edueavit doino. Rntbertus veix> fatfus griindiuseiilus à siis coinpciïens genitorilius se de fa mi lia Patris exortum Ilcnedieti sed al) AJibate supradieto ut vile distraetum maneipium indoluit, née diutiùs (lok)iein sui animi occulere valuit. l’"aita igitur fuga, ab Iseml).ii(li praesentia se subtraxit. Quein longuin latere non valens al) eodem doniuin reduetus |>œnas luit quas solet fugitivus. Insuper saci’ainento ab eo est astrictus ne servitutis juguin de reliquo ferre detrectaret. Qui quoniam adoleseentiiv teinjxira iieiiluni exeesserat ad pnesens siluit donee aetate pioeedente viri’s rolligeret quibus suo injusto iloinino resistere valeret. l) ;>tquam ergo gênas illius (las vestierat juventutis elapsis adolescentiat lustris, .Abbatem exp«-tiit Guiilelmum qui tune teinporis pneerat l’Toriacensibns apud quem augoreni sui eordis cuin anxiis deponens suspiriis, conqueritur deinjustitia sibi suisque inlata. (luillelmus ita(|ue cùm esset vir stretiuiis, et suain reinpublieam sem|K"r augmentare toto anlielaret desiderio, res|M»ndit se illius a’i’iiiiinartiin inisereri velle justas<]ue querelas ipsius «ris pi’iiileiifibus p^ilàm faeere, et si quo paeto aleret, pnrsidium illi s»"*e fore. CcHiipertn igitur Isembardus Rotbertum, queni suum opinabatur servum esse |M’rpetuum ad pi iormn ilominorum eonfugisse asyh’in mandat Abbâti nomiiuito, ut sibi pruprium restituât maneipium, alioquin, deineeps se qus fuluruiii inimieum. Qui missis ad •*urn qui sua referrent verl» mandant, eu m quidem quem injuste repetebat vernaeulum Patris Benedicti fore, se verù inlieitè diutiùs i^sum possedisse. Quapropter si df eetero illum l«bere vellet servum in fe venire esse necesse. Quibus Isembardus aiiditis, apud se delilwrans quornam Ablwti injuste resistere nec tas née |X>s.se blwlwt deterininatuni mandavit diein in quo hœc controversia inter cos nniretur. Die autem statuto plurimis nobilium et sagaeiuni viris ab alterutra parte aggn’gatis diù mnltum<|ue sermone altercatum est sed minime ipsa ealuinnia eodein die linem aceepit. Taiidein vero multis priùs exaetis <vnventieulis adjudieatum est idem negotium mononiachià [b] termman deUre. Dato igitur die singularein ineundi pugnain, in condictum convemun ix &cxTt est religio ? sic fcrt’bant illa tem. }x>ra, <|U)t)us lera|K)ribus si qiiiU à quavis Ectl<ia ta[>(uio fuisv.’t aluna nmUbant iniiueL^aiit t iIkhs flajcellabanl t iliaque id gvnun patr ^bant ijucni [tostca in moroiu Iramiit sicubi iritrniii lu m K^vli-*iaaiRuiD indicebatur. Quera loorttn (îr^ttrtus Pap« su»iulit. Mnbil. st9 tton-tt norum. ut p*m’ _< tt.

aliis plurihus. Quxdam uel1lpla proicrt Q~ ùteu Gicsoius in DalÍ. ad 8iblioth«a8 QIgiannein ; .|.i»l»tn item ^TZ j,

no. at ! Guibertum. llcmorabik u ! bu< rem D.plo.n« Lu-lovici VI tr.m«ni«i »«^ ,eobalùo Abhati Fossatmsi COJ>Ct’fIU18 MCXVIII, ut «rvi eiu» MoiufWru ad«"*> ` {/> Vigeba^ adhuc ueculo l ducllum in câu-