Page:Bouquet - Recueil des Historiens des Gaules et de la France, 19.djvu/131

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

14 PETRI, VAtLIÜM SARNAfl MONACHI,

et inviolabiliter observari faJ. Em igiUnyChristi milite* ! »», rt«muii»ilk»fc cbrisllau* A tirone» I moveat voa generalis ecoleauegemitus, succendat vos td tinMt W postri vindtcandam injuriam pius irlqs.Meinentole quia Cmtor noster vesfri non indiguit, cùm w fecit : qui, quamquam vetlro aervilk) non indigeat, ut quasi periBuci minù* tn agendo quod voluent fatigetur, et sua omnipotentia mioor sit obsequio vestro èarem, oeca»ooem taaaen in hoc articulo vobis tribuit eoteptabifiter sérviendi. Cùm igitur post interfectionem prsefàti justi, ecclesiA quae in partibus ilti* est StMqpe consolatore in trisülta et racerore sedente,fides evanuisse, partisse pat, haeretica pestis et hostilis rabies fortkis invaluisse dicatur, ac.nisi potenterin ejus novitate procellae noasuecttrratuTeidem, penè penilùs videbitur navkeoolesi* naufragari, universitatem vestram monemus attentius et propensius exhortamur, ac th tantae necessitatis articulo in virtute Christi confidenter injungimus, et in remissionem peoamihum indulgemus, quatenus tantis malis occurrere non tardetis, et ad pacificandum gentes illas, in eo qui est Deus pacis et dilectionis, intendere procuretis, et, quibuscumque modis revelaverit vobis Deus, bæretieam ibi studeatis perfidiam abolere, sectatores ipsius eo quàm B Sarracenos securius, quô pejores sunt iliis, in manu forti et extento brachio impugnando. Praenominatum etiam Comitem, qui, quasi foedus percusstSBst cum eadem morte, propria non ’recogitat, si forte vexatio sibi tnbuat intellectum, et impleta facies ejusignommià incipiat inquirere nomen Dei ad satisfaciendum nobis et ecclesiae, immo Deô, pondera non desinatis inducta- super eum oppressionis urgere, ipsum et fautores ejusdem de castris Domini dejiellendo, et auferendo terras eorum in quibus, relegatis haereticis, habitatores catholici sulirogentur, qui scilicet orthodoxae fidei nostrae disciplinam in sanctitate et justitia serviant coram Deo. Datum Laterani, vi id. Martii, pontificatus nostri anno undecimo (1208). His de morte sanctissimi viri praelibatis, ad narrationis seriem’redeamus. IX. Videntes igitur praelati Narbonensis provinci®, et alii quos tangebat negotium-toaciset fidei, decessisse Imnos viros Oxomensem episcopum et fratres Petrum de Ggstronovo et Radulfnm, qui fuerant praedicationis in terra praenotata prin- Q cipéçpt magistri ; animadvertentes etiam quôd eadem praedicatio jam perpgerit ex parte maxima cursum suum, nec multum profecerit, immô penitus fructu frustrata sit exoptato, ad pedes summi Pontificis judicant transmittendum. Accingunt ergô se viri venerabiles, Fulco Tolosanus et Navarrtis Consoranensis episcopi, Romamque properant, supplicaturi domino Papae ut periclitanti in Narbonensi provincia et Rituri< ;ensi et Burdegalensi pro parte ecclesiae, et quasi penitus naufraganti, manum porrigat adjutricem. Dominus autem Papa Innocentius, qui defendendae fidei catholicae necessitatibus totis viribus occurebat, tanto morlio manum apposuit medicam, generales et efficaces super hoc negotio literas in Franciam transmittendo, sicut inferius plenius exprimemus. Quod audiens Comes Tolosanus, immô dicamus melius Dolotanut, perrexisse videlicet pra-notatos episcopos ad curiam Romanam, timens se digne pro meritis puniendum, vidensqtie facta sua non [) posse impunè transire, poenitudinem simulans, et, si possit, sibi praecavens in iuturuin : cùm multos alios jam misisset, quosdam exeerabiles et malignos archiepiscopum Auxitanuin * et Raimundum de Rabattent, qui quondam fuérat Tolosanus episcopus, sed, meritis suis exigentibus, erat depositus, misit Romam, conquestusque est domino Papae per nuncios illos de abluite Cisterciensi, qui legatione super negotio fidei fungebatur, asserens quôd eum exacerlwret nimis aspere et plus justo, promittens etiam Comes quôd, si dominus Papa aliquem à latere suo ad illum dirigeret, ad voluntatem ipsius per omnia se haberet. Hoc autem non dixit, quia vellet se aliquatenus emendare ; sed cogi ta liat quôd, si dominus Papa aliquem de suis cardinalibus>4 eum mitteret, ipsum posset, sicut homo versipellis et callidus, circumvenire. Sed Omnipotens, qui scrutator est éordium et cognitor secretorum, noluit puritatem circumveniri apostoli eam, noluit tegi amplius dicti g Comitis pravitatem. Providit igitur juste et misericorditer justus judex, ut et dominus Papa Comiti quasi juste petenti satisfaceret, et ipsius Comitis malitia diutius non lateret. Misit enim dominus Papa unum de coilateralibus suis clericis ad partes Provinciae, Milonem nomine, virum utique vitâ honestum, seientiA praeclarum, facundia disertum, qui, ut probitatem ejus breviter perstringamus, nec terrore terreri jKJtiiit, nec munere frangi. Comes autem, audiens quôd veniret magister Milo, gaudio gavisus est valdè, quia putavit quôd ssepedictus magister ad ipsius se liaberet et per omnia voluntatem ; discurreusque Comes per terram suam, coepit gloriari et dicere : < Modô benè est mihi, quia legatum habeo secundum cor meum, (a) Qnc sequuolur, desunt in editis Innocenlii i Belusio