v’-j ?+■*•& t.’***-.
’** . . n, •-*’V I1** ;’ ?
>**■ i VJ*JS^T,.
- ..'> £,, ’V :** ’W.W3V ■
. • ! „« *v<r*4
H. ^«* . ! **’*,
tl»1
A iaatà «g0 ipwwo fegatut. »
MWW^MftdAAàA ’ ■ ■«»&" ’ T~r* " ’■ . " • v *
expntMtor.
- ♦ ^ ** - r i - - ’ .‘-i-’ '■ .*vl| ^-. J “ v» . ■ - ’ # ^
1 -l - ’ # .. ,
X. Miasos «tt sutea cum «ficto mgistro Mijone cfericoe quidam magister Tbedwt» ooœioei caionicoa Jsoo«nsi*,miï «rpxBctô MOooi assisteret «t ipsum în ’~Z[ expediendo Bdei negQlwadjaWrt. fat» Tbednia*, tir «ulte «ienti», vir «oasten- «Imi tic mirabilis, tir «sanie bonitatis, qui béni se habait in negotio Jesu-Cbristi, * •*" qui quanta pro eodemne^opericub passas sit et Uboro, rei exitus patefecit, et nos postrooderm curahirous latiùs intimare, Dominas verè fispa magistro Mikrai dolerat tn mandatis ut de omnibus que ad negotium fidei pertinebant, et praecïpuè super’ facto Comitis Tolosani, ad consilium Cnterai abbatis ordinaret , eo quôd abbas statum negotii et versutias Comitis plenè adret. Urfde et B dominus Papa magistro Miloni expreàsè dixerat : « Abbas Gstercii totum faciet, et » tu organum ejus erit ; Comes enim Tolosanus habet eum suspectum, tu non eris ei » suspectus. » Descendentes igitur magister Milo et magister Thedisius in Franciam, abbatem Cisterdi apud Autissiodorum invenerunt. Consuluit igitur magister Milo abbatem Csterciensem super pluribus certis capitulis que ad negotium fidei pertinebant. Abbas verè, de omnibus diligentius eam instruens, consilium suum tradidit ei scriptum et sigillatum. Monuit etiam eum et consuluit ut, antequam aggrederetur Comitem Tolosanum, convocaret arcbiepiscopos, episcopos et alios praelatos quos expedire videret, et eorudi qusrreret et haberet consilia quosdam etiam de praelatis magistro Miloni expressè et specialiter nominavit, quorum consiliis deberet idem magister adhaerere. Post haec abbas Ci st emensis et magister Milo perrexerunt ad Regem Franciae Philippum, qui apud Villam-novapn in territorio C Senonico cum pluribus de baronibus silis solemne colloquium celebrabat. Erat enim ibi Dux Burgundise Odo , Niveroensis 1 et Sancti-Pauli * Comites , et multi alii nobiles et potentes. Dominus autem Papa mittebat Regi literas speciales, monens etdeprecans ut per seipsum , vel saltem per filium suum I.udovicum , periclitanti in Narbonensi provincia ecclesiae auxilium* impenderet opportunum (a). Rex autem uuncio domini Papae tale dedit responsum, quôd duos magnos et graves habebat à lateribus leones , Ottonein qui dicebatur Imperator, et Regem Angliae Joannem, qui hinc et inde ad turbationem regni Franciae totis viribus laborabant ; ideôque nec ipse à Francia ullo modo exire vellet, nec filium mittere, immô satis ei videbatur ad praesens, si barones suos ire permitteret, ad perturbandum in Narbonensi provincia pacis et fidei perturbatores. Summus autem Pontifex, ut ad exstirpandam pestem haeretica ni fideles populos efficeret promptiores, generales D miserat literas ad omnes praelatos. Comites et tiarones, et universum populum in regno Franciae constitutum, monens efficaciter et exliortans ut festinarent ad vindicandam in Narbonensi provincia injuriam Crucifixi, scientes remissionem omniutu peccaminum à Deo ejusque vicario universis indultam, qui, orthodoxas fidei zek» succensi, ad opu9se accingerent hujus pietatis, dummodo contriti essent pariter et confessi (b). Quid plura ? publicatur ista indulgentia in Francia ; armat se mulptudo magna fidelium signo crucis.
XI. Celebrato apud Villam - novam colloquio praenotato, magister Milo cum collega suo magistro Thedisio ad partes Provinciae perrexit, veniensque Mootiliaœ ad quoddam castrum quod Montilium * nuncupatur, convocavit arcbiepiscopos * et episcopos quamplures : qui ciun ad eum venissent, quaesivit ab eis diligenter £ qualiter procedendum esset in negotio pacis et fidei, præcipuè in facto Comitis Tolosani. Voluit etiam ut singuli praelati, super certis capitulis de quibus eum abbas instruxerat Cistprciensis, sua ei traderent consilia scripta et sigillata. Factum est ut praecepit ; et, quod auditu est mirabile, omnia tam abbatis Cisterciens» quàm praelator umcon» lia sine dissensione aliqua convenerunt. A Domino factum est istud. PostT base misit magister Milo ad Comitem Tolosanum, mandans ei ut ad diem quam sibi praefigebat, veniret ad ipsum apud Valentiam civitatem. Venit Comes esu» ad diem illum, et, sicut fallax et saevus, lubricus et peijurus, promisit legato, videlicet magistro Miloni, licèt in dolo, quod suam faceret in omnibus voluntatem. VaiaotfeW Legatus autem, utpote vir cautus et prudens, praelatorum usus concilio, voluit et J*mUB (•) Ku Innocentii litem yidm lib. IX, epi«. *8. (i) Vide litara «upcrrt* odiu», p«f. il «l *eq.
