40
PETRI, VALLIUM SARNAII MONACHI,
’At ; IttO.
daeaitnpln-
, qw ab
«fafccurant,
■parat ;
Cotuiauita.
Pmrv*rt.
JmbmUt
CoUoqu.uin
qoe cum
ut« Toto -
B habuit.
)anuar.
k Narbonciiii
kquio Co-
ToioMnus
n k lc-
mignain
B aprcvit.
i qiHM|tie
|cnsM obla-
iibi parrin
uit.
Capto igitur castro Termarutn m vigilia S. Qemenps et à nostris nnmito, A Comes noster direxit aciem ad castrum quoddam quod cflcitur Coostantianum’1, quod vacuum inveniens, venit ad aliud castrum quod Viridepodiutn 1 vocabatur, qood infra triduum sibi redditum recepit. His itaque gestis, proposuit Comes ire in Albi ensem dioecesim , ut castra quae à dominio ejus recesserant, recuperaret. Venit ergô ad castrum quod Castra dicitur, et burgenses reddiderunt ei Castra, et submiserunt se ejus per omnia voluntati. Inde venit Comes ad castrum Lxmbert, de quo prius fecimus mentionem, invenitque iHud hominibus vacuum et victualibus plenum ; milites enim et burgenses castri timore Comitis omnes fugerant, eo quôd in Comitem proditionem fecissent. Comes verô castrum illud munivit statim, et usque in hodiernum diem in sua habet potestate. Quid amplius immoremur ? omnia fèrè castra Albiensis territorii citjra Tamutn fluvium sub eodem temporis spatio recuperavit nobilis Cômes Christi. Eodem tempore veoit Comes Tolosanus ad cas- B trum quoddam prope Albiam *, cum Comite nostro colloquium habiturus. Ivit Comes noster ad illud colloquium, et hostes parati erant rapere eum ; Comes enim Tolosanus quosdam pessimos traditores, qui Comitem nostrum manifestissime impugnabant, adduxerat secum. Comes verô noster dixit Comiti Tolosano : « Quid » fecistis ? vos vocastis me ad colloquium,et vobiscum meos traditores adduxistis ? » Respondit Comes Tolosanus : « Non adduxi eos. » Cùm haec audissef Comes noster, volrif eos rapere ; Comes autem Tolosanus supplicavit ei, et noluit sustinere quôd cap».. entur. Ab illo igitur die coepit Comes Tolosa ? inimicitias quas adversus «ecclesiam et Comitem ndstrum conceperat, aliquantulùm manifestius exercere. JJCI.HI. Non post multos dies *, convenerunt apud Narbonam Rex Aragonensis, Umes Montisfortis, Comes etiam Tolosanus, inter se colloquium habituri. Huic C colloquto affuerunt Uticensis episcopus et venerabilis ahttas Cistercii qui præeipuè post Deum Jesn-Christi negotium promovebat. Iste Uticensis episcopus Rairaundus nomine à multis diebus ardenter negotium Iklei diligebat et quantum poterat promovebat, et illis diebus super eodem negotio cum abbate Cisterciensi legationis officio fungebatur. Affuit etiam praedicto colloquio magister Thedisius, de quo superius facta est mentio, et inulti alii viri sapientes et boni. Tractatum fuit in praedicto colloquio de Comite Tolosano ; et facta fuisset ei magna gratia et copiosa misericordia, si idem Comes sanis consiliis acquiescere voluisset. Volebat siquidem abhas Cistercii, postolicæ sedis legatus, quôd Comes Tolosanus, dummodo haereticos de terra sn expelleret, omnes dominicaturas et proprietates suas haberet integras et illaesas ; illa etiam jura quae habebat in castris aliorum harreticorum qute dc feodo ejus erant, eidem integra remanerent : de illis praeterea castris quae D erant aliorum haereticorum, quae de feodo ejus erant, quae idem Comes dicebat esse ad minus quinquaginta (a), volebat praefatus legatus, ut quarta vel etiam tertia pars cederet in proprietatem Comitis supradicti. Sprevit supradictus Comes illam magnam gratiam, Deo utique in posterum ecclesiae suæ providente, et ita omni benelicio et gratiâ reddidit se indignum.
Tractatum fuit praeterea in praedicto colloquio de pace reformanda inter ecclesiam et suum immanissimum persecutorem, Comitem videlicet Fuxensem. Ordinatum etiam fuit ad qjfeces Regis Aragonum, quôd, si Comes ille juraret mandatum ecclesiae se facturum, juraret etiam quod cruce signatos, praecipue Comitem Montisfortis, de caetero nullatenus impugnaret, Comes noster redderet ei illud quod jam habebat de terra ipsius, praeter castrum quoddam quod Apamiae nuncupatur : (’astrum siquidem illud nullo modo recuperare debebat, propter multas causas quae E inferius exprimentur. Sed Deus aeternus, qui absconditorum est cognitor , qui novit omnia antequam liant, nollens tot et tantas immanissimi hostis sui crudelitates remanere inultas, sciensque quanta mala de hac compositione contingerent in futurum, alto suoque in comprehensibili judicio, induravit cor Comitis Fuxensis, ita quôd noluit recipere pacem istam, Deo utique ecclesiam suam misericorditer visitante, ut, dum hostis pacem recipere recusaret, futuræ demùm turbationis suae ipse jam confirmativam sententiam in se daret. Nec pnetereundum quôd Rex Aragonum, à quo Comes Fuxi tenebat pro parte maxima terram suam , in castro In ms. rodice regio quo atimar, scriptum
mu* ymutgcnta, *tquc rtiin in acti* concilii Ynurensis apud Baluaium, inter {epistolas lnnocentii Pipo, t. II, coi, 706.
Fuxi
