HlSTOmA AOIGENSÎUII. W
A «jnoddam castra* Æcti Comte daBnatront. ViM.iiM twvwtatf «rt Gnm ta^ renms Famna-Joris, iwàlqoecarieflsnBin defonlfr etGaufridum fratrem ego», taSOm streouaa, «■*’ alüs ti«Mta»uift, «t qaoddM» eutrum, at froerest deferri Mactam è castro ad Paaua-jom, ad anmimtam caitruui ipsom : qui ctun redirent à caatro prmficfc», Siit» Comit» Fuxi, à petr» Mfaita non tSçganenras, posuit se m insidiis juxta viam per quam dicti nqjkes venire debebant. Habebat autem traditor iile aecum armatorum multitudinem copioaam. Tranaeuntibua autem neutris, «urgentes hortes de insidiis aggremisunt eoa, rircundantesque dictum Gaufridum, ipsum undique infestabant. I8e autem, utpote asiles optimus, «e viriliter defendebat : habebat veri» paurissunos adjutorm.Ciun ergo equum suum jam amisisset, et esset jam in suprema necessitate, dicebant ei hostes ut se redderet. Vir autem mine probitatis tale fertur dedisse responsum : < Christo, inquit, me B > reddidi ; absit ut ejus me reddam inimicis ! » sicque inter hostium ictus gloriosum , ut credimus , spiritum exhalavit. Occubuit etiam cum eo quidam strenuissimus juvenis, cognatus dicti Gaufridi, et alii pauci : miles vero quidam nomine Droco de Compenso yivum se reddidit, quem Comes Fuxi detinuit inearceratum ; castellanus auïem de Nealfa, vivus evadens , amissis fratre et cognato , gemebundus ad castrum à quo recesserant remeavit. Post hsec revertentes nostri ad locum , et tollentes corpora occisorum , sepelienint ea in quadam abbatia ordinis Cisterciensis quae dicebatur Bolbonia.
Tempore illo Guilldmus venerabilis archidiaconus Parisiensis, et quidam alius magister Jacobus de Vitriaco, de mandato et ad preces episcopi Uticensis, quem dominus P&jia pro negotio fidei contra haereticos legatum praefecerat, qui etiam ipsum negotiurti diligebat et efficaciter promovebat, praedicationis officium a&sump-C serunt ; qui zelo fidei succensi, Franciam, immô Alemanniam circumeuntes , totà byetne illA incredibilem fidelium multitudinem ad Christi militiam signo crucis in pectoribus signaverunt. Isti siquidem duo, praecipue post Deum, fidei negotium in partibus Gallicanis et Teutonicis promoverunt.
LIX. Rebus sic se habentibus, ille nobilissimus militum, ille Christi servus, ille Jesu negotii amator præcipuus et promotor, Robertus videlicet Malusvicinus , qui praecedenti aestate perrexerat in Francia m, rediliat haliens secum de electis militibus Franci* plusquam centum, qui omnes ipsum quasi ducem suum fecerant et magistrum. Hi omnes admonitionibus virorum venerabilium, episcopi videlicet Tolosani et abbatis Vallium signati , accinxerant se ad militiam Jesu-Christi, qui, tota hyeme illa in servitio Jesu-Christi perseverantes, supradictum negotium , D quod in multa depressione tunc erat, nobiliter erexerunt. Audiens Comes dictos milites advenire, ivit obviam eis usque Carcassonam ; quô cùm pervenisset, fit exsultatio incredibilis inter nostros, fit gaudium magnum valdè. Inde venit Comes cum dictis militibus usque ad Fanum-Jovis. Ipso tempore Comes Fuxi obsederat quoddam castrum cujusdam militis indigenae nomine Guillelmi Daura , qui, Comiti nostro adhaerens, ipsum quantum poterat adjuvabat. Erat autem castrum illud prope terram Comitis Fuxi, et vocabatur Carin. Comes autem Fuxi jam illud castrum impugnaverat per x v dies. Moventes igitur nostri à Fano-Jovis properabant ut Comitem Fuxi amoverent ab obsidione dicti castri. Comes autem ille, audiens nostros advenire, relictis ibi machinis suis, cum magna confusione fugiens , ab obsidione reces&H ; nostri vero, per aliquot dies devastantes terram ejus, quatuor de castellis ejus destruxerunt. Inoe redeuntes ad Fanum-Jovis, properaverant ut E obsiderent quoddam castrum in Tolosana dioecesi, quod dicitur Pomaireda : quod castrum cum per aliquot dies impugnassent, quodam die facto insulto, fossatum castri vi impleverunt ; sed, nocte superveniente, non ceperunt castrum ipsâ die. Videntes autem qui in castro erant quod quasi capti erant, medià nocte perforantes murum , clanculo aufugerunt : quo facto, statim nunciatur Comiti quod castrum quoddam nomine Albedunum in’ dioecesi Narbonensi ab ejus dominio recessisset, quô dum pergeret Comes, dominus castri venit obviàm ei, et st ; et castrum ejus tradidit voluntati.
v
LX. His gestis, venit Comes ad illud nobile castrum in dioecesi Albiensi quod dicitur Castra, ubi dum moraretur et ageret festum Dominicae Nativitatis *, venit Tome XIX. H
