Page:Bouquet - Recueil des Historiens des Gaules et de la France, 19.djvu/28

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

PRÆFAT10.

lumière, que par les Du cWw, qui 1 ont compris dans leur recueil d’Hixtoriemde France. M. Brial en a préparé une édition critique, renie sur les deux, manuscrits, priaclptlotoeat sur odui de Btluze. Comme Pierre de Vaux-Sernai et l’Anonyme, Guillaume de Puy-I-aurent est traduit en français dans la collection, déjà citée, de M. Guizot. IV. Bernard, surnommé Guidonis, soit comme fils de Gui, soit comme né au château de la Guionie ou plus exactement de la ’Guyonne, près de Roeria, ou Rocca, ou la Roche-Abeille, à cinq ou six lieues de Limoges, n’a vu le jour qu’en 1260 ou 1261. Il s’engagea en 1280 dans 1 ordre des Dominicains ; il nous atteste lui-mètne qu’il éloit alors âgé de dix-neufans. lia, dans la suite, rempli chez eux les fonctions de prieur à Carcassonne, puis à Castres et à Limoges. On le voit inquisiteur, sinon dès 1305. comme ledit Oudin, du moins en 1308 : il se distingua, durant quinze à dix-huit années, dans lesprovinces de Narbonne et de Toulouse, par un zèle ardent contre les hérétiques ; on dit qu’il en fit livrer six cent trente-sept au dernier supplice. Le pa|>e Jean XXII, après l’avoir charge de plusieurs commissions spéciales, le proclama évêque de Tuy en Galice 1 an 1323, de laidèveen 132 V. Bernard éloit âgé de soixante-el-dix ousoixante-el-onzeans, lorsqu il mourut dans un cliàteau voisin de Lodève, en 1331, le 13 décembre, selon l’épilaphe moderne qui se lisoit chez les Dominicains de Toulouse ; le 29 du même mois, suivant une notice anotiyme rédigée par un de ses contemporains, et publice par Labbe et j>ar Éehard. Quelques uns le faisoienl passer |>our saint, et lui altribuoient des miracles accomplis avant cl après sa mort.

Otl connoit un jk’u mieux ses écrits, quoique très-nombreux et inédits pour la plupart. Vossius, Fabricius, Oudin, Écliard, çn ont diversement rédige le catalogue ; et il y en a vingt-huit qui sont indiqués dans ’a Bibliothèque historique île La France, comme relatifs à quelques points de nos annales. Nous n’en présentons ici qu’uu seul, savoir la Généalogie des C-omles de Toulouse, dont il existe plusieurs manuscrits à ja bibliothèque du Roi, et qui a été mise au jour par latel. I-i première partie de col opuscule, celle qui finit en 1194, est entrée dans le tome XII du présent Recueil des Historiens de France : il sagiroit d’en donner aujourd’hui la suite, c’est-à-dire, les articles qui concernent les Comtes Raimond VI et Raimond VII, et qui font mention des guerres soutenues par ces deux princes ; mais il arrive si souvent à Bernard Guidonis de copier mot pour mot Gudlautfie de Puy-Laurent, que cette Généalogie, imprimée ici en entier, reproduiroit beaucoup trop de lignes ou de pages qui viendroient île passer déjà sous les veux des lecteurs. dotitsimbopus vulgaümfititsive à Gmltelmo Catei, qui primat iSmd i* lucem emisit, ttvepostrd m Qutrceituta Historicorum nostrorum collectione. Criticam tandem editionem inchoavit Brial us, collaio utroque cot dice, imprimit SaJuziano. Caterùm, uti Petrui de Samaio et Ammgmùs, sic et Podietuis, hodierno nottro termone redditur, inter prxfatat vertionet gallicat à Fr. Guizot publici Juris factas.

IV. Bemardus,cognomine Guidonis,sice t.enealoçi d patre Guidone, sive d loco natalitio la Tûtes» Guyonue, quibusdam minus rectè la Guio- ■ n „ „ Hernardtt Guida

nie, Roeriam prope, Roccamve, ont Bujiem- „„ ^ Apis, quatuor vel quinque leucis d Lemovico 228. distantem, non ante annuns 1260 aul 1261 |j Guionie nalut est. Currenie verù 1280, celatis swr, ut (tins La BihlioJ ipse profitetur, decimo-nono, fratrum l’rædt- historia, catorum ordini nomen dedit. In quorum dem- j,)<’ ceps monasteriis, Carcassonensi primitm , A nft tum Castrensi et Lemovicensi, prapositi obiit munia. Fidei quaesitor conspicitur anno,’i minus bquem signat CasimirvsOudin,at («innii. <i« certè 1308 ; eumque,sequentibus annis gutti- «ri. IU ; decim vel duodeviginti, videre est in Xarbo- i>a|’’ nensibus ac Tolosanis agris tam flammato corde hætelicos insectantem, ut fama si t sexcentos triginlaque et septem fuisse summa ejus diligentia morti addictos. Plurima illi Romanus pontifex Joannes XXII negotia mandatu peculiari tractanda commisit, donec eumepiscopum anno 1323 Tudensem in Gnlhecia, anno verà 1324 Ixuloi ’ nsem rdfninciaret. Septuagenarius, nisi eh.mi tantisper senior, è vivis decessit Rernardus, exeunto j anno 1331, die scilicet decembris dcctmdterlid, juxta recentiorem quamdam apud Tolosanos Dominicanos inscriptionem ; imo vigesimd-nond, utiprobabiliiis testatur rotr- Hihlioih. m«,laneus scriptor libelli de vita ejus anoiajim, 1 ‘ in lucem d Philippo laihlie et d Jaeuho i>r,.’|,r’|1’-}7,< ;ri1 Echard emissi. Hunc nonnulli prcesulem di- ■ ; vorum numero adseribebant, a/firmabantgue ! viventem et mortuum miraculi» inclaruisse. j PautO miniisignota jacent qu<e const rip- ; sit opuscula, licet numero nimia, et magnam iv hi»io6ri»i partem inedita. Horum diverstmotli‘ cataio- la|. t. II, c. (ii. j yum Vossius, Fabricius, Cas. Oudin, Jac. . VjcUani,conlexu^re :selectaverôoetoetviginti ’,'q * ’ ' ’i iiiBibliothccaFranciœhistoricamrmoranlur, tanquamadrerumnostrarumquarumdam notitiam conducentia. Cnum hic tantummodo proferimus, illud videlicet quoti tle Comitum TolosanorumGenealogia inscribitur,quotique , - init ;, eahslat manuscriptum in aliquot Bibliotheca' 11>7 :» . 6-H5 , regtee codicibus^ typis vulgatum in Guillclmi ‘ (àitel Apjtenthcc, necnon in volumine hujus < a, l, |,[xn<J nostrx llisloricorumcollecltonistluodet ituo, I’ *’ | ubt exccrptœpriores qutrdam usque at/ un* «j num 1194 particula ; leguntur. V entrent nunc ‘■■ j exhtbcndve quee ad Raitiiundum utiumqur 3 spectant, Sextum et Septimum, bellaquc 1 commemorant ab illis pugnata : elimantem Bernardo Guidonis in morem renent, multa è GuiUelmi Podiensis Chronico de verbo ad verbum exscribere, in legentium commotla