174 Correspondance. i, 508-509.
praefcribitur, & in quibus iudicium proprium fequi licet, quàm ad ea quae nobis prohibentur, non ita ta- men,iudicia noftra,fiue cognitiones noftras vnas alijs opponendo, dicere poffumus nos effe magis liberos ad ea facienda quae nec bona nec mala efle nobis vi- 5 dentur, vel in quibus multas quidem rationes boni, fed totidem alias mali cognofcimus, quàm ad ea in quibus multô plus boni quàm mali percipimus. Ma- ior enim libertas confiftit vel in maiori facilitate fe determinandi, vel in maiori vfu pofitiuae illius potef- 10 tatis quam habemus, fequendi détériora, quamuis me- liora videamus. Atqui fi fequamur illud, in quo plures rationes boni apparent, faciliùs nos determinamus; fi autem oppofitum, magis vtimur iftâ pofitiuâ potef- tate; ficque femper agere poffumus magis libéré circa '5 ea in quibus multô plus boni quàm mali percipimus, quàm circa illa quae vocamus àSu&^opa, fiue indiffe- rentia. Hocque etiam fenfu, ea quae nobis ab alijs im- perantur, & abfque hoc fpontè non effemus faduri, minus libéré facimus, quàm quse non imperantur ; quia 20 iudicium, quôd illa fadu difficilia fint, opponitur iudi- cio, quôd bonum fit facere quae mandata funt; quae duo iudicia, quô a magis aequaliter nos mouent, tantô plus indifferentiae primo modo fumptae in nobis po- nunt. *5
Libertas autem fpedata in adionibus | voluntatis, eo ipfo tempore quo eliciuntur, nullam indifFeren- tiam, nec primo nec fecundo modo fumptam,inuol- uit ; quia quod fit, non poteft manere infe&um, quan- doquidem fit. Sed confiftit in folâ operandi facilitate ; 3o
a. MS. :quœ.
�� �
