220 Correspondance. ii, 2S-29.
illa res menti noftrae antehac obuerfata fit, relique- ritque nonnulla in cerebro veftigia, quorum occafione ipla eadem cogitaticii noftrae iterùm occurrit ; fed in- fuper requiritur, vt agnofcamus, ciim fecundà vice occurrit, hoc ideo fieri, quôd antehac à nobis fuerit 5 percepta; lie faepe Poëtis occurrunt quidam verfus, quos non meminerunt fe apud alios vnquam legiiTe, qui tamen taies ijs non occurrerent, nifi alibi eos legifTent.
Vnde patet, ad memoriam non fufficere quaelibet 10 veftigia, quae à praecedentibus cogitationibus in ce- rebro relida fuere. fed illa duntaxat quae talia funt, vt mens agnofcat ea non femper in nobis fuilîe, fed aliquando de nouo adueniffe. Vt autem mens poffit iftud agnofcere, exiftimo ipfam, qùando primùm im- i5 primebantur, intelledione purà vti debuitfe, ad hoc fcilicet vt adverteret rem, quse illi tune obuerfabatur, nouam effe, fiue illi antea obuerfatam non fuiiîe ; nullum enim corporeum veftigium iftius nouitatis elfe poteft. Sic igitur, û alicubi fcripfi cogitationes in- 20 fantum nuUa in eorum cerebro veftigia relinquere, hoc intellexi de veftigijs, quœ ad recordationem fuf- ficiunt, id eft de ijs, quae, dum imprimuntur, noua efle per intelledionem puram aduertimus : eodem modo quo dicimus. nulla effe hominum veftigia in 25 areà, in quâ nullius pedis humani figuram infculptam agnofcimus, quamuis forte in ipfà muitae fmt insequa- litates à pedibus humanis faélae, ac proinde quae alio fenfu hominum veftigia dici poftunt. Denique, vt dif- tinguimus inter vifionem diredam & reflexam, quôd 3o illa pendeat à primo radiorum occurfu, haec à fecundo ;
�� �
