Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, VII.djvu/137

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

ii4-"!>- PrIM/E ReSPONSIONES. I07

intelleclum meum, qui eft finitus, non capere infini- tum. Itaque malui uti pro fundamento mese rationis exiftentiâ meiipims, quse a niillà caufarum ferie de- pendet, mihique tam nota eft ut nihil notius efle pof- 5 fit ; & de me non tam quœfivi a quâ caula olim eflem produélus, quàm a quâ tempore prœfenti conferver, ut ita me ab omni caufa|rum fucceflione liberarem.

Deinde non qusefivi quse fit caufa meî, quatenùs confto mente & corpore, fed prcccife tantùm quatenùs

10 fum res cogitans. Quod puto non parum ad rem pertinere : nam fie potui longe melius a prœjudieiis me liberare, ad naturœ lumen attendere, interrogare meipfum, ac pro certo affirmare nihil in me, cujus nullo modo fim confcius, efte poiïe^; quod plane aliud

i5 eft quàm fi, ex eo quôd videam me à pâtre genitum efte, patrem etiam ab ( avo effe confiderarem ; d quia, i4i inparentum parentes inquirendo,nonpoftemprogredi in infinitum, ideo ad finem qucerendi faciendum fta- tuerem aliquam elfe caufam primam.

20 Pr?eterea n )n tantùm quœfivi qucc fit caufa meî, quatenùs fum res cogitans, fed maxime etiam i!^ prse- cipue quatenùs inter cœteras cogitationes ideam entis fumme perfedi in me elfe animadverto. Ex hoc enim uno tota vis demonftrationis meee dependet : primo,

25 quia in illâ ideà continetur quid fit Deus, faltem quantum a me poteft intelligi ; &, iuxta legcs verse Logicse, de nullà unquam re quseri débet an fit, nifi

7 Api'ès liberarem, non à la primam, même remarque. — liffne {i"et 2'édit.). — 19 Après 26-27 Los'cœ xercc (/" édit.).

a. Voir t. III, p. 273, 1. i i , de ceiîe édition.

b. Voir t. III, p. 272, I. 25.

�� �