144 Œuvres de Descartes. iss-iCo.
falfa effent, per nulla clariora, nec ope ullius altêrius naturalis facultatis, poffent emendari, plane affirmo nos falli non polie. Cùm enim Deus fit fummum ans, non potefl non elle etiam | fummum bonum & verum, atque idcirco répugnât, ut quid ab eo fit, quod pofitive 5 tcndat in falfum. Atqui, cùm nihil reale in nobis effe poflit, quod non ab ipfo fit datum (ut fimul cum ejus exirtentià demonftratum eft), realem autem habeamus facultiitem ad verum agnofcendum, illudque a falfo diftinguendum (ut patet vel ex hoc folo quôd nobis lo infint ideae falfi & veri), nifi hœc facultas in verum tenderet, faltem cîim ipfà recte utimur (hoc eft cùm nullis nifi clare&diftindeperceptis affentimur, nullus enim alius reclus ipfius ufus fingi poteftj, mérité Deus ejus dator pro deceptore haberetur. i5
195 I Atque ita videtis, pcflquam Deum exiftere cogni- lum eft, neceftc efle ut illum Hngamus efl'e dcccpto- rcm, fi ea, qua: clare l^- diftinclc percipimus, in dubium revocare velimus ; & quia deceptor fingi non poteft, illa omnino pro veris & certis eft'e admittenda. 20
Sed quia hîc adverto vos adhuc h;trere in dubiis quîe, a me in prima Meditationc propofita, fatis accu- rate in fequentibus putabam fuilfe lublata, exponam hic iterum fundamentum, cui omnis humana certitudo niti polTc mihi vidctur. 25
Imprimis, ftatim atque aliquid a nobis rede percipi putamus, fponte nobis perfua|demus illud elfe verum. Hccc autcm perfuafio f\ lam firma fit ut nuUam un- quam polFimus haberc caufam dubitandi de eo quod nobis ita perfuadcmus, nihil eft quod ulteriùs in- 3o quiramus ; habomus omnc quod cum rationc licct
�� �
