146 OEuvRES DE Descartes. i6i-i6a.
iifdem cogitare, quin fimul credamus vera elle, ut affumptum eft ; ergo non poffumus de iis dubitare, quin fimul credamus vera elle, hoc eft, non poffumus unquam dubitare.
Nec obftat, quàdfcepejimus expcrli alios deceptos fuijfe 5 in iis quœ foie clarius Je fcire credcbant'^. Neque enim unquam advertimus, vel ab ullo adverti poteft, id con- tigiffe iis qui claritatem fuœ perceptionis a folo in- telledu petierunt, fed iis tantùm qui vel a fenfibus, vel a falfo aliquo prfejudicio, ipfam defumpferunt. 10
Nec obftat etiam, fi quis fingat illa Deo vel Angelo apparere effe falfa, quia evidentia noftrae perceptionis non permittet ut talia iingentem audiamus.
Alia funt, qua:; quidem etiam clarilïime ab intelledu noftro percipiuntur, jcùm ad rationes ex quibus pen- i5 198 det ipforum cognitio fatis attendimus, atque ideo tune temjporis non poffumus de iis dubitare ; fed quia ifta- rum rationum poffumus oblivifci, & intérim recordari conclufionum ex ipfis dedudarum, quaeritur an de his conclulionibus habeatur etiam firma &. immutabilis 20 perfuafio, quandiu recordamur ipfas ab evidentibus principiis fuiffe deduélas; hîcc enim recordatio fup- poni débet, ut dici poffint conclufiones. Et refpondeo haberi quidem ab iis qui Deum fie norunt ut intelli- gant ficri non poffe quin facultas intclligendi ab eo 25 ipfis data tendat in verum ; non autem haberi ab aliis. Hocque in fine quintœ Meditationis tam clare expli- catum eft'\ ut nihil hic addendum videatur.
4 uni.]iiam omis {2' éAit.) sans doute pur iihidvei-tauce.
A. Ci-avant, p. 126, 1. 14-1 ?. b. Paije 70, 1. i5.
�� �
