i^o OEuvRES DE Descartes. 166-167.
talis : Quod clare intelligimus pertinere ad alicujus rei naluram, id potcjl de eâ re cum veritate affirmari. Hoc eft, fi elTe animal pertinet ad naturam hominis, poteft affirmari hominem eiïe animal ; fi habere très angulos eequales duobus redis pertinet ad naturam trianguli, 5 poteft affirmari triangulum habere très angulos jequa- les duobus redis ; fi exiftere pertinet ad naturam Dei, poteft affirmari Deum exiftere, &c. Minor verô haic fuit : Aiqiii perlinct ad naturam Dei, quàd exijîat. Ex quibus patet elle concludendum, ut conclufi : Ergo 'o pote/l de Dco cum veritate affirmari, quàd exijîat ; non autem ut vultis : Ergo cum veritate poffumus affirmare, ad naturam Dei pertinere ut exijîat.
Itaque ad utendum exceptione quam fubjungitis% neganda vobis fuifîet major, & dicendum : idquod ciare '5 intelligimux pertinere ad aiicujus rei naturam, non ideo pojfe de eâ re affirmari, nijî e/us rei natura Jit poffihilis, 204 Jive non \ répugne t. Sed videte, qucefo , quàm parum valeat hœc exceptio. Vel enim, ut vulgo omnes, per poffihile intelligitis illud omne quod non répugnât *o humano conceptui ; quo fenfu manifeftum eft Dei na- turam, prout ipfam defcripfi, eiTe poffibilem, quia nihil in ipfà fuppofui nifi quod | clare & diftindc per- ciperemus debere ad illam pertinere, adeo ut concep- tui rcpugnare non poffit. Vel certe fingitis aliquam ^5 aliam poffibilitatem ex parte ipfius objedi, quse, nill cum praicedente conveniat, nunquam ab humano intel- ledu cognofci poteft, ideoque non plus habet virium
I Apres talis, à la lii-iie ij"'u\iil.). a. Pai^c 127, 1. I ii-16.
�� �
