i8o OEuvRES DE Descartes. 204-205.
ejfe creaturas aliquas Deo minijîrantes, invifibiles, & im- matenales, rei créditée vel fuppofitce nomen Imponimus Angelum, cùm tamen idea, fub quâ Angelum imaginor,
fit compofiia ex ideis rerum vijibilium.
Eodem modo ad nomen vcnerandum Dei, nullam Dei 5 habemus imaginem, Jîve ideam; ideoque prohibemur Dcutn
fub imagine adorare, ne illum, qui inconceptibilis ejî, vi- deamur nobis concipere.
Videtur ergo nullam efjc in nobis Dei ideam. Sed ficut cœcus natus, fœpius igni admotus, & fentiens fc calere, 10 agnofcit effe aliquid, a quo calefaélus ef, audienfque illud appellaj-i ignem, concludit ignem exijlere, nec tamen qualis fgurœ aut coloris ignis fit cognofcit , vel ullam om- nino ignis ideam, vel imaginem animo obverfantem liabct; itaquc Homo cognofcens debere efe caufim aliquam fua- i5 rum imaginum vel idcarum, & caufv illius aliam caufam 248 priorem, & fc continuo, deduci\tur tandem adfincm,fivc
fuppofitionem alicujus caufœ œternœ, quœ, quia nunqiiam cœpit effe, caufam fe habere priorem non pote/l ; neceffa- rio aliquid œternum exifere concludit. Nec tamen ideam 20 ullam habet, quam poffit dicere effe ideam œterni illius,
fed rem credi\tam vel agnitam nominat, five appcllal Deum.
Jam quoniam ex poftione hac, quàd habemus ideam Dei in anima nofrâ, procedit D. C. ad probationem hujus 25 Thcorematis, quàd Deus [id ef fumme potens, fapicns, mundi crealor) exifat, oportuit illam ideam Dei tnclius explicare, & non modo inde deducere ipfus cxifentiam,
fed ctiam mundi créât ionem.
14 Après habet, à la ligne {i" et s' édit.).
�� �
