190
��Œuvres de Descartes.
��216-217.
��262
��I OBJECTIO XII.
��\s) Meditationem
QUARTAM.
De vero €■ falfo.
��10
��Atque ita certè intelligo errorem, quatenus error eft, non effe qiiid reale, fed tantummodo defeclum. Nec proinde ad errandum mihi opus elle aliquâ po- teftate ad hune finem a Deo tributâ.
Certum cfl ignorantiam tantummodo ejje defeclum, ne- que opus cjfe facultate aliquâ pofitivâ ad ignorandum; fed de er*-ore non ejî ita res manifefia. Videntur enini lapides & inanimala errare non pojfe, propter hoc folùm qudd non habeant facul\tatem ratiocinandi, neque imaginandi : proinde pronum ejl colligere, qudd ad errandum opus ft facultate ratiocinandi, velfaltem imaginandi, quœ facul- tates funt amhœ pofitivœ, tributœ omnibus & folis erràn- tibus,
Prœterea D. C. dicit fie : adverto illos (fcilicet meos i5 263 errores) a duabus | caufis fimul concurrentibus depen- dere, nempe a facultate cognofcendi quse in me eft, & a facultate eligendi, five ab arbitrii libertate^ Quod videtur prœcedentibus contradiclorium. Ubi notandum quoquc arbitrii libertatem affumi fne prabationc, contra 20 opinionem Calviniflarum.
��Responsio.
��Etfi ad errandum opus fit facultate ratiocinandi (vel potius judicandi, five affirmandi & negandi), quia nempe eft ejus defeclus, non ideo fequitur hune de-
��a. Page 54, 1. 24-28.
b. Page 56, 1. 11-14.
��25
�� �
