233-2J4- ObJECTIONES QuART.t:. 20}
cjuadralum Jlt &c. ; ita cur in co forlajjc non fallor. ijuaJ admcî natiwam, quant ccrlc & dijlindc novi ejjfe rem cngt- tantcm, nihil aliud pcrtincrc arbitrer, quàm quàd fitn res cogitana? ciini ctianiforlc ad illani pertineat, quod fini res 5 extenfa.
El profeclo, inquiet aliquis, viirum non ejl. fi duni ex eo quod cogitcni, colligo me exijïerc, idea quoin de me hoc paclo cognito ejformo, nihil aliud animo mco reprcv- fentat quàm meipfum lanquam rem cogitantem, quippe
lo quœ ex folâ mcâ cogitât ionc defumpta fit; ut proinde ex illâ ideâ nulluvi argumentum dcfumi pojje videatur, nihil ampliu.s ad meî ejffentiam pertinere, quàm quod in cd conlinelur.
Accedit quàd hoc argumentum nimis prohare videtur,
1 5 & nos in eam Platonicam opinionem deduccre [quam tamen author refellit), nihil corporeum adnoftram ejffentiam per- tinere, ita ut homo fît folus animua, corpus verô non nifi rchiculum animi; unde\hominem defniunt animum uten- 283 tem corpore.
20 Quod Jî refpondeas, corpus non fimplicitcr a meî cjfen- tiâ excludi, fed tanlummodo quatenus prœcife fum res cogitans, me iuendum videtur ne quis hanc in fufpicioncm veniat, num forte notitia meî, quatenus fum res cogitans, non fit notitia alicujus entis complète & adœquate concept i,
25 fed tantiim inadœquate & cum quâdam abflracîione intel- leélûs.
Unde, ficut Geometrœ concipiunt lincam tanquam lon- gitudinem latitudinis expertem, & fuperfîcie7n tanquam longitudinem fimul & latitudinem ahfque profunditale,
3o etfî nu lia fît longitudo fine latitudine, nec latitudo fine profunditate : ita forfan aliquis duhitare pofjit, num res
�� �
