242-244. Objéctiones Quarts. 211
Ac primùm quidcm, ici paiet ex rationc quam affert V. C. ad probandutn, Jî corpus a fe fit, dcbcrc a fcipfo ejfc pofitive. Temporis enim, inquit, parles alise ab aliis non pendent; nec proinde, ex eo quôd illud corpus 5 fuppo|natur ad hoc iifque tempus a fe fuifle, id cft fine caufà, hoc fufjficit ut etiam in pofterum fit futurum, 294 nifi aliqua potentia in eo fit, ipfum continue vcluti reproducens.
At tanlum ahejî ut !kvc ratio in ente fumme perfcclo, 10 Jivc injinito, locum habere pojffit, quin potius contrarium ob contrarias caufas cvidenter deduci pojffit. In idcâ cnim cntis infiniti con^metur, quôd cjus duratio fil etiam infi- nita, fcilicet nullis claufa limitibus, ac proinde indiviji- bilis, permanens, totajîmul, & in quâ non niji per errorem i5 & intelleclûs nojîri imperfeélionem concipi pojfit prius & pojlcrius.
Unde manifejle jcquitur concipi non pojfe Eus injinituni
vel per monientuni exijlcre, quin funul concipialur & fcm-
per exlitijfe, & in œtcrnum exijicntiam habiturum [quod
20 Author ipfe alicubi docct)^\ ut proinde vanuvi fit qu.vrcre
cur in e[fe perfcverct.
Imo, ut fréquenter docet Augujlinus [quo nenio unquam pojl authorcs facros dignius & fublimius de Dca locutus efï), in Deo nullum cf vel fuifje vel futurum ejfcfedfcmper 25 cffe; ut hinc evidentius appareat, non nifi cum ahfurdilatc 295 quœri poffe, cur Deus in effe perfeveret, ciim luvc qua'jlio manifefe involvat prius & pojlerius, prœteritum & futu- rum, quœ ab Entis infiniti notione excludi dehent.
j Prœterea, Deus a fe effe pofitive cogitari non potejl,
a. Page 1 10, 1. 14-19.
b. Page 68, 1. 14-16.
�� �
