2i6 Œuvres de Descartes. 249-150.
prœbere pojfunt, omittantur, ne, dum Icélor de fuperfluis inutiliter jurgatur, a necejfariorum perceptione retar- delur.
Alterum quod Authorem nojlrum indicare velim, cjl Je, dum afferit nulli nos rei ajfentiri debere, nifi quant 5 clare & dijlincîe noven'mus, de lis tantùm rébus agere, quœ ad difciplinas /pédant & fub intelligentiam cadunt, non verd de iis quœ adjîdem pertinent, & ad vitam agen- dam; itaque Je damnare opinantium temeritatem, non prudenter credentium perfuafionem. 10
Tria enim funt, ut fapienter monet B. Augujlinus, de utilit. credendi, c. i5^, velut finitima fibimet, in animis ho;ninum diftindione digniffima : intelligere, credere, opinari. 302 \Intelligit, qui certà ratione aliquid comprehendit. i5 Crédit, qui gravi aliquâ authoritate commotus verum efTe arbitratur etiam quod certâ ratione non com- prehendit. Opinatur, qui, quod nefciat, fe fcire exi- ilimat.
Opinari autem duas ob ras turpiffimum efl : quôd 20 edifcere non potefl, qui fibi jam fe fcire perfuafit, fi modo illud difci potefl; ; & par fe ipfa temeritas non bene affedi animi fignum efl;.
Quod intelligimus igitur, debemus rationi ; quod credimus, authoritati; quod opinamur, | errori. Hx^c 25 dida funt, ut intelligercmus nos, retentà fide illarum atiam rerum quas nondum comprehendimus, a teme- ritate opinantium vindicari.
Nam qui dicunt nihil efle credendum, nifi quod fcimus, id unum cavent nomen opinationis, quod 3o
a. Voir t. III, p. 359, 1- 3.
�� �
