po OEuvRES DE Descartes. •^74--^7-^-
\/iomini inlelligiîur convenire; aï univerfalem fuijfe, ante- quam Plato & cœteri ejjfent & intelleclus abjlraherei, ex- plicari fane non potejî.
Dices : numquid, homine etiam non exi fiente, atque idcirco ah œterno, vera propojitio hœc ejî, homo e(l 5 animal ? Sed videtur plane non ejjfe, nifi eo fenfii qiidd. quandocumque fuerit homo, futurus fit animal. Certc enim, licet difcrimen videatur inter duas illas propofi- tiones :\iom.o eft, & homo eft animal, quàd priore exi- Jlentia diferte magis fignijïcetur, & pojleriore ejfcntia. lo
452 attamen neque ah il la ejjentia exclu\ditur, neque ah ijlâ exijlentia; fed ciim dicitur: homo eft, intelligitur homo animal; & ciim dicitur : homo eft animal, intelligitur homo dum exiftit. Prœterea autem, ciim hœc propofi-
tio : homo eft animal, non fit major is necefijitatis quàni iS ijla : Plato eft homo, fore igitur etiam ijlam fempiternœ veritatis, & fingularem cjfentiam Platonis non fore minus independentem a Deo, quàm univerfalem hominis; & alla fimilia, quœ profequi piget. Et addo tamen, cùm dicitur hominem ejje talis naturœ, ut eJjfc non pofiit quin fit ani- 20 mal, non eJjfe propterea imaginajidum, talem naturam cffe aliquid aut alicubi prœter intelleélum ; fed fenfum folum- modo effe, ad hoc | ut aliquid fit homo, deberc ipfum fi- mile effe cœteris iis rébus, quibus propter fimilitudinem mutuam eadem hominis denominatio tributa efi ; fimilitu- 2 5 dinem, inquam, naturarum fingularium, ex quâ intel- leclus accepit anfam efformandi conceptum feu ideam for- mamve naturœ communis, a quâ diffidere non dcbcat quicquid homo futurum efi.
453 I Hinc eadem de tuo triangulo illiufve naturâ dico. 3o Nam Iriangulus quidem mentalis efi relut i régula, quâ
�� �
