Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, VII.djvu/395

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

4»7-4»8. QuiNTiE ReSPONSIONES. 365

ligit^, non diftinguis intelledionem module ingenii noftri conformem, qualem de infinito nos habere unufquifque apud fe fatis experitur, a conceptu rerum adaequato, qualem nemo habet, non modo de infinito, 5 fed nec forte etiam de ullâ aliâ re quantumvis parvâ. Nec verum eft intelligi infinitum per finis five limi- tationis negationem , cùm e contra omnis limitatio negationem infiniti contineat.

) Nec verum etiam eft ideam, omnes illas perfeéliones

10 quas Deo tribuimus reprœfentantem, non habere plus realitatis objeéîivœ quàm habeant res finitœ '^. Fateris enim ipfemet iftas perfediones ab intelledu noftro ampliari ut Deo tribuantur. An ergo exiftimas illa quae fie ampliata funt, non ideo majora effe non am-

'•5 pliatis ? Et unde effe poteft facultas omnes perfedio- nes creatas ampliandi, hoc eft aliquid ipfis majus five amplius concîpiendi, nifi ex eo quôd idearei majoris, nempe Dei, fit in nobis ? Nec denique verum eft, per- pujillum fore \ Deum,Ji non fit major quàm a nobis intel- ^^

ao ligaîur; intelligitur enim effe infinitus, atque infinito nihil majus effe poteft. Atqui confundis intelledio- nem cum imaginatione, fingifque nos Deum imaginari inftar hominis alicujus permagni, tanquam fi quis nunquam vifum elephantem imaginaretur effe inftar

«5 animalculi acari quammaximi ; quod tecum fiateor effe ineptiffimum.

8 Après contineat, non à la ligne (/" et 2' édit.).

a. Page 286, p. 25-26.

b. Voir t. III, p. 403, 1. 17.

c. Ci-avant, p. 287, 1. 5-7.

�� �